Ανοιχτή επιστολή στους Αντεξουσιαστές
(Χρ. Δάλκος, από την ΡΗΞΗ, τ.47, που κυκλοφορεί)
Ξέρω πως η ιδέα της πατρίδας, του κοινού τόπου, της ιστορίας και του πολιτισμού του, σας είναι απεχθής.
Ξέρω πως οι κατά τα άλλα «ευαίσθητες» μύτες σας είναι επιλεκτικές στις οσμές του χυμένου αίματος: όσο σας εξεγείρει η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από ένα ανθρωποειδές, τόσο σας αφήνει παγερά αδιάφορους η δολοφονία ενός πιλότου που υπερασπίζεται το Αιγαίο ή ενός Ελληνοκύπριου Γλέζου που κατεβάζει την κατοχική σημαία.
Ξέρω πως σέβεστε απεριόριστα τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους καθολικούς, προτεσταντικούς ή και αρχαιοελληνικούς ναούς, και το μόνο που δεν σέβεστε είναι οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες ή εικόνες. Είναι κι’ αυτό μια καθ’ όλα σεβαστή μορφή αυτοπεριφρόνησης.
Ξέρω πως δεν χάνετε ευκαιρία να κάψετε την ελληνική σημαία και να την αντικαταστήσετε με την μαυροκόκκινή σας, ξεχνώντας βέβαια πως είναι αυτή η ίδια σημαία που ύμνησε ο Σολωμός, για την οποία πέθανε ο άλλος Σολωμός, που ύψωσαν οι αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας και αντίστασης, αυτή η ίδια που γκρεμίστηκε κάτω από τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ξέρω τέλος πως ενώ περιφρονείτε βαθύτατα την πολιτισμική δημιουργία αυτού του τόπου, γοητεύεστε απεριόριστα από τον πολιτισμό, την γλώσσα και τα ήθη του παγκόσμιου χωροφύλακα, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. (…)
Ακούστε, σας παρακαλώ, και σκεφθήτε επί τέλους: Με μια απείρως πιο αυταρχική αστυνομική εξουσία στο σβέρκο τους, οι αριστεροί του ’40 συστρατεύθηκαν στον πόλεμο εναντίον του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, γιατί καταλάβαιναν αυτό που εσείς, δυστυχώς, αδυνατείτε να καταλάβετε: πως υπάρχουν εξουσίες κι εξουσίες, και πως οι αφανείς και φαινομενικά μακρινές μπορεί να είναι πολύ πιο καταπιεστικές και αντιανθρώπινες.
Σήμερα που τα εξωνημένα κανάλια αλωνίζουν στα μυαλά των ανθρώπων και που είναι δυνατόν με ένα και μόνο ψέμα, καλά προπαγανδισμένο, να πέφτουν κυβερνήσεις και να διεκπεραιώνωνται πορτοκαλί, βελούδινες κ.λπ. «επαναστάσεις», μήπως είναι καιρός να αναρωτηθήτε μπας και λειτουργείτε ως τα ανυποψίαστα και ευχειραγώγητα κινούμενα μιας «κοκκινόμαυρης» «επανάστασης», ενορχηστρωμένης απ’ τον παγκόσμιο χωροφύλακα; Ο οποίος φιλοδοξεί να ταπεινώση και να υποδουλώση έναν ολόκληρο λαό με λίγες σπασμένες βιτρίνες και μερικά πυρπολημένα κτήρια;
Κοντολογίς, αφού δεν μπορείτε και δεν θέλετε να είστε πατριώτες, μπορείτε τουλάχιστον να μην είστε ηλίθιοι;
Σχόλια από ΣΓΣ.
Εκτιμώ ότι δεν πρόκειται περί δολοφονίας (φόνος μετά δόλου), αλλά περί φόνου (;). Επίσης η περίπτωση Ηλιάκη δεν είναι φόνος μετά δόλου, επειδή θα πρέπει να χαρακτηριστεί, για εμάς τους μη γνωρίζοντες, είτε ως ατύχημα ή ως πολεμική ενέργεια.
Σ’ ότι αφορά την ελληνική σημαία θα ήθελα να συμπληρώσω ότι μ’ αυτή τυλίχτηκε το πανελλήνιον και ξεχύθηκε στους δρόμους, όταν η Ελλάδα κέρδισε το EURO 2004, ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων.
Σ’ ότι αφορά τον πόλεμο του ’40 εκτιμώ ότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά τις επιστολές Ζαχαριάδη ο Έλληνας τίμησε νικηφόρα τα όπλα τα ιερά.
Σ’ όλες τις άλλες παρατηρήσεις, σε γενικές γραμμες, συμφωνώ.
ΣΓΣ