Κανένα πρόβατο δε σώθηκε βελάζοντας…

Ἀναρτήθηκε στὸ 22 Ἰουνίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Άρθρο 120 του Ελληνικού Συντάγματος: <Ακροτελεύτια διάταξη>

1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων [...] και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. 

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Η ακροτελεύτια αυτή διάταξη βρίσκει, ειδικότερα, εφαρμογή όταν τριακόσιοι λύκοι υπερψηφίζουν ή καταψηφίζουν μέσα σε μια Βουλή-οπερέτα για το πόσα και ποια πρόβατα θα σφαγιασθούν και θα φαγωθούν για δείπνο

Τα υπόλοιπα πρόβατα, εμείς οι υπόλοιποι δηλαδή, βελάζουμε από τα πληκτρολόγιά μας.

Βελάζουμε, επειδή έχουμε βρεθεί στην ανεργία κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ή επειδή επιβιώνουμε με καταναγκαστική, μαύρη και αδήλωτη εργασία κατά εκατοντάδες χιλιάδες επίσης, αν δεν ζούμε, οι “προνομιούχοι”, ακόμα κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης, της πτώχευσης, της κοινωνικής εξαφάνισης και της εξαθλίωσης.

Οι συνταξιούχοι πατεράδες μας δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους.

Αρχίζουν οι αχρείοι κυβερνήτες να ρωτάνε τις μανάδες μας, που έχουνε κρυμμένα τα κοσμήματά τους.

Έχουν ξεκινήσει οι αναίσχυντοι διαχειριστές της ζωής μας να λογαριάζουν πόσο θα πιάσουν στην “ελεύθερη” αγορά τα χωράφια των παππούδων μας.

Οι γιαγιάδες μας, πολλές φορές, μένουν χωρίς τα φάρμακά τους.

Κάποιοι συνηθίζουν, σιγά-σιγά, να ζουν σε υπό κατάσχεση σπίτια με κομμένο το ρεύμα.

Όλοι οι υπόλοιποι που από καιρό, βλέπομε μπροστά μας την ανθρωπιστική κρίση να κορυφώνεται, βελάζουμε από τα πληκτρολόγια. Είναι μια κατάσταση εφιαλτική, αλλά κανένα πρόβατο δε σώθηκε ποτέ βελάζοντας…

Σχολιάζουμε και “ερμηνεύουμε” τις αποφάσεις του ΣτΕ ξεχνώντας ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε ένα ανώτατο δικαστήριο που έχει κρίνει συνταγματικά τα μνημόνια, τα χαράτσια, όλες τις ντροπές της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας.

Μας χρειάζεται μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, όπως επιτάσσει η αρχή της διάκρισης των εξουσιώνˑ είναι αδιανόητο να διορίζονται οι δικαστές από τον κάθε πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο.

Μας χρειάζεται κι ένα Συνταγματικό Δικαστήριο που θα κρίνει άμεσα και αμετάκλητα τις αναρίθμητες και συστηματικές παραβιάσεις του Συντάγματος.

Αλλά πρωτίστως μας χρειάζεται μια έντιμη κυβέρνηση.

Ας ξαναδιαβάσουμε όλοι μαζί, για άλλη μια φορά, την ακροτελεύτια διάταξη κι ας αναλογιστούμε τι οφείλουμε κατά το Σύνταγμα.

Όμως όχι, προτιμάμε να ασχολούμαστε με τα λιγότερο σημαντικά αντί να στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας στα σοβαρότερα. Προτιμάμε, με τη σπίθα που καίει μέσα μας, να ψήνουμε σουβλάκια και αραποσίτια στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου στην Αγία Παρασκευή, αντί να φυσήξουμε, πολλοί μαζί, για ν’ ανάψει η φωτιά που θα πέσει και θα τους κάψει.

Ο διεθνής Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός δεν διστάζει με κάθε ευκαιρία να αναδεικνύει την αποτυχία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα και να στηλιτεύει την άρνηση του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου να ”συμμορφωθεί” με αυτήν την παραδοχή, τη στιγμή που είναι δημοσίως διατυπωμένη αυτή η παραδοχή για την καταστροφική πολιτική που εφαρμόζεται στη “διάσωση” της Ελλάδας.

Ας στείλουμε στον αγύριστο, επιτέλους, ετούτη την κυβέρνηση των ύποπτων, των ανίκανων, των ανεπάγγελτων, αυτών που αρέσκονται να κάθονται –κατά δική τους δήλωση- στα τέσσερα κι ας απαιτήσουμε από τους μετόχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όχι απλώς να μαζέψουν τους υπαλλήλους τους, αλλά να μεταμελήσουν έμπρακτα για τις πράξεις και τις παραλείψεις του Ταμείου, διαγράφοντας από τα κιτάπια τους την απαίτηση τους προς την Ελλάδα. Αντί πολεμικών αποζημιώσεων, ας πούμε, για αυτόν τον ακήρυχτο αλλά αιματηρό πόλεμο του νεοφιλελευθερισμού, όχι μόνο κατά της Ελλάδας, μα κατά ολόκληρης της υφηλίου, χρόνια τώρα.

Εν τω μεταξύ, αναζητούμε κάποιον έντιμο λογιστή, να υπολογίσει για λογαριασμό μας και να μας πει, επιτέλους, πόσο μας κόστισε η σωτηρία των ελληνικών τραπεζών προκειμένου να υπερασπιστούμε τις καταθέσεις μας. Ας μας πει κάποιος πόσα ευρώ χρεώνονται οι απόγονοί μας, για κάθε ένα που είναι “ασφαλώς” κατατεθειμένο στις τράπεζες. Οι Έλληνες τραπεζίτες της διαπλοκής, δε γεννάται λόγος, δεν χρειάζονται καμία άλλη υπεράσπιση, αυτοί παραμένουν απέθαντοι, όσο μας κυβερνούν οι ολετήρες.

Ρωσία-ΗΠΑ: Διαφωνίες κορυφής για τη Συρία

Ἀναρτήθηκε στὸ 21 Ἰουνίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Για μια ακόμη φορά Πούτιν και Ομπάμα συμφώνησαν ότι διαφωνούν για τη Συρία. Οι ΗΠΑ αναζητούν προσχήματα για να βοηθήσουν στρατιωτικά τους αντικαθεστωτικούς, ενώ ο Πούτιν υπογραμμίζει το αδιέξοδο αυτής της τακτικής, και τονίζει ότι έτσι θα συνεχιστεί η αιματοχυσία.

H Ρωσία δεν προτίθεται να μεταβάλλει τη στάση της στο θέμα της Συρίας. Αυτό κατέστη φανερό στη συνάντηση Πούτιν – Ομπάμα στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G8 στη Βόρεια Ιρλανδία. Παρά ταύτα, οι ηγέτες των δύο χωρών προσπαθούν να βρουν μια «θετική ατζέντα» ενόψει της επικείμενης διμερούς συνάντησης κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα στις 3-4 Σεπτεμβρίου.

Σχολιάζοντας το θέμα, ο κ.Πούτιν κράτησε χαμηλούς τόνους, σημειώνοντας ότι «κάπου οι απόψεις μας προς το παρόν δεν συγκλίνουν, αλλά μας ενώνει η κοινή επιδίωξη να τερματιστεί η βία στη Συρία, και να επιλυθεί το πρόβλημα με ειρηνικά μέσα, όπως είναι και οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη». Τη θέση αυτή επιβεβαίωσε και ο κ.Ομπάμα. «Οσον αφορά τη Συρία, έχουμε κάποιες διαφορές», είπε.

Ωστόσο, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι κυριολεκτικά την παραμονή της συνόδου των Οκτώ, η Μόσχα με μια δόση εκνευρισμού έκανε σαφές ότι θεωρεί αστήρικτα τα αποδεικτικά στοιχεία για χρήση χημικών όπλων από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και ότι ανάλογες δηλώσεις από πλευράς ΗΠΑ αποτελούν μόνον πρόσχημα για να ξεκινήσει η ενίσχυση των αντικαθεστωτικών με στρατιωτική βοήθεια. Για τον κ.Πούτιν, πάντως, αυτή η βοήθεια «μάλλον δεν έχει σχέση με τις ανθρωπιστικές αξίες, οι οποίες διακηρύσσονται από την Ευρώπη».

Είναι προφανές ότι ο κ.Πούτιν θα συνεχίσει να τάσσεται κατά της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, ακόμη κι αν υπέρ της επέμβασης ταχθούν οι υπόλοιποι ηγέτες των Οκτώ, και οι ΗΠΑ. Είναι πασιφανές ότι η διαμάχη περιστρέφεται γύρω από την αποχώρηση του Σύρου προέδρου, Μπασάρ Άσαντ. Η Μόσχα, όμως, είναι ξεκάθαρη: Απορρίπτει ρητά και κατηγορηματικά την αλλαγή πολιτικών καθεστώτων με στρατιωτικά μέσα από το εξωτερικό, όπως συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη και στο Ιράκ, όσο απεχθείς και αν φάνταζαν οι ηγέτες τους.

Αντιπυραυλική “άμυνα”

Κρίνοντας από τις δηλώσεις των ηγετών Ρωσίας και ΗΠΑ, δεν υπήρξε ούτε ένα βήμα προόδου και στα θέματα στρατηγικών όπλων. «Πρέπει να επιδιώξουμε να μειώσουμε την ένταση ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία που ξεκίνησε όταν υπογράψαμε τη νέα συμφωνία για τη μείωση των στρατηγικών επιθετικών όπλων», δήλωσε ο κ.Ομπάμα μετά τη συνάντηση, υπαινισσόμενος ότι είναι ώρα να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για τον πυρηνικό αφοπλισμό.

Ωστόσο, η Μόσχα από το Μάιο έχει ανακοινώσει ότι περαιτέρω συνομιλίες για το θέμα αυτό δεν νοούνται χωρίς τη σύνδεσή τους με το πρόβλημα της αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, το οποίο ανησυχεί ιδιαίτερα τη Ρωσία. Αλλά και γενικότερα, το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να συζητήσει τον αφοπλισμό μόνο στη βάση της συμμετοχής πολλών πλευρών και στα πλαίσια της συνολικής ισορροπίας δυνάμεων όσον αφορά τους συμβατικούς, τακτικούς και στρατηγικούς εξοπλισμούς. Ο Ομπάμα, όμως, δεν είναι ακόμη έτοιμος να συζητήσει για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα, πάνω σε αυτή τη βάση.

Ταυτόχρονα, η συνάντηση Πούτιν και Ομπάμα αποτέλεσε αναμφίβολα ένα βήμα προς τα εμπρός σε σύγκριση με την τελευταία συνομιλία τους στο Λος Κάμπος του Μεξικού, στο περιθώριο της συνόδου της G20 ένα χρόνο πριν.Τότε, κατά κοινή ομολογία, η Μόσχα είχε θέσει τέλος στην έννοια της «επανεκκίνησης» των διμερών σχέσεων, την οποία είχε προτείνει κάποια στιγμή ο Ομπάμα.

Δεν είναι φυσιολογικό να προβαίνεις συνεχώς σε επανεκκίνηση του συστήματος γιατί αυτό απλά αποτελεί σημάδι βλάβης, δήλωσε αλληγορικά σχολιάζοντας την κατάσταση ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ.

Επανεκκίνηση στα λόγια

Ωστόσο, εφόσον ο «σκληρός δίσκος» -δηλαδή οι πρόεδροι Ρωσίας και ΗΠΑ- παρέμειναν οι ίδιοι, προέκυψε η προφανής ανάγκη για ένα νέο «λογισμικό», δηλαδή για μια νέα ατζέντα. Αυτή προβλέπει την καθιέρωση τακτικών επαφών μεταξύ του πρωθυπουργού της Ρωσίας και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ με θέμα τη διεύρυνση του εμπορίου και των επενδύσεων, καθώς και την έναρξη του διαλόγου υπό τη μορφή «δύο συν δύο» μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας για εξέταση θεμάτων που άπτονται της στρατηγικής σταθερότητας. Ανάλογα σχήματα υπήρξαν και το παρελθόν.

Όμως, η συνεργασία στον τομέα των απειλών στον κυβερνοχώρο, αποτελεί κάτι νέο. ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν να οργανώσουν ένα δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ ομάδων επιχειρησιακής αντίδρασης για συμβάντα που σχετίζονται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μεταξύ κέντρων που είναι επιφορτισμένα με τη μείωση των πυρηνικών κινδύνων, καθώς και μεταξύ αξιωματούχων σε ανώτερο επίπεδο. Πρόκειται για ένα ώριμο βήμα όσον αφορά τη δημιουργία κάποιου είδους κώδικα συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο κράτη στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής. Η επίκαιρη σημασία του έγινε εμφανής αφότου οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν επίσημα ότι αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών στρατιωτικού χαρακτήρα για επιχειρήσεις του τύπου αυτού στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα εναντίον του Ιράν.Τέλος, επιβεβαιώθηκε η ενίσχυση της συνεργασίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας υπό τη σκιά των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Βοστώνη και τη Μαχατσκαλά.

Πάντως, τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο από «προκαταρκτικές σημειώσεις» της νέας ατζέντας. Οι ηγέτες των δύο μεγάλων δυνάμεων θα μπορέσουν να τη συζητήσουν διεξοδικά στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στη Μόσχα στην αρχή Σεπτεμβρίου. Σημαντικές ωστόσο θα είναι και οι συνομιλίες που θα διεξαχθούν την παραμονή της Συνόδου Κορυφής της G20 στη ρωσική συμπρωτεύουσα, Αγία Πετρούπολη. Εκεί μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, ο Πούτιν δεν θα είναι και τόσο μόνος όσον αφορά τη Συρία, όπως συνέβη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής των Οκτώ στη Βόρεια Ιρλανδία.

Πηγή

Τα τύμπανα των αγορών “χτυπούν” σε ρυθμό παγκοσμίου πολέμου.

Στις6/18/2013 01:35:00 μ.μ.

Μαζικές τοποθετήσεις σε Siemens, GE, Philips κλπ αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ομπάμα για βοήθεια στους ισλαμοφασίστες εισβολείς της Συρίας, μετά από τη νουθεσία του ανεγκέφαλου συζύγου της Κλίντον. Το βαμπίρ έχει κάνει τις τοποθετήσεις του που όλως τυχαίως, εξαργυρώνουν
ποτάμια αίματος. Από την Σερβία στο Κοσυφοπέδιο, την “Ελληνική κρίση” (όπου η “οικογένεια” έβγαλε εκατομμύρια) και τώρα στην Συρία.

Μπορεί στις προηγούμενες κρίσεις να υπήρχε ένας αχυράνθρωπος μεθύστακας Γιέλτσιν ή ένα κατευθυνόμενο πρεζόνι ως αντίπαλον δέος.

Τώρα όμως υπάρχει μία Ρωσία που σε θεωρητικό επίπεδο, δείχνει αποφασισμένη να μην επιτρέψει την υλοποίηση του σχεδιασμού. Σε θεωρητικό επίπεδο πάντα. Αν και εντός έδρας, ο Πούτιν απέδειξε ότι δεν αστειεύεται, κυνηγώντας και εξοντώνοντας κάθε Τσετσένο ισλαμοφασίστα που είχε εμπλακεί σε σφαγές εντός του Ρωσικου εδάφους. Οι σφαγείς εμβρύων και μανάδων στο μαιευτήριο του Μπουντιόνοφσκ (1995) κυνηγήθηκαν ανηλεώς και εξοντώθηκαν μέχρις ενός εως και το 2006. Το ίδιο και με τους υπανθρώπους, δολοφόνους μωρών στο Μπεσλάν.

Η επέμβαση όμως εκτός συνόρων, παρότι τα Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη εδώ και έναν μήνα σε βαθμό ετοιμότητας για “Regional” εμπλοκή, είναι πολύ πιο δύσκολη.

Η Κλίντον υλοποιούσε μεθοδικά τον (αφανή) γερμανικό σχεδιασμό επανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από την Βοσνία εως την Αίγυπτο. Η Βουλγαρία έχει ήδη αφοπλιστεί, ενώ η Ελλάδα λόγω μνημονίου, στηρίζεται αποκλειστικά στο έμψυχο δυναμικό αφού οι ένοπλες δυνάμεις ρημαγμένες υλικοτεχνικά από τα λαμόγια, πλέον στερούνται βασικών πόρων. Πολιτικά, παραμένουν προσδεδεμένες στο άρμα των σφαγέων τους, ενώ η Ελλάδα έχει ήδη εσωτερικό εχθρό που προβαίνει σε “δοκιμαστικά” στρατιωτικά χτυπήματα σε διάφορους στόχους, ενώ αποκτά και πολιτικό πάτημα μέσω της δομής Παπανδρέου – Σόρος με Καμίνη και Μπουτάρη να συνηγορούν σε “στρατηγεία” συντονισμού.

Η Ρωσία από την άλλη, έχει ως ισχυρό όπλο το Ιράν, ενώ στο Ιράκ συντελείται πραγματικός εμφύλιος – αντάρτικο κατά των μεθοδεύσεων Κλίντον, με τις εκεί Αμερικάνικες δυνάμεις να κάνουν τα “στραβά μάτια” στην ευθεία στήριξη της Ιρακινής κυβέρνησης στην Συρία. Αντίθετα, οι ισλαμοφασίστες απαντούν με λουτρό αίματος κατά αμάχων στις μεγάλες πόλεις του Ιράκ, προκειμένου να αναγκάσουν την κεντρική διοίκηση να αποσύρει περί τους 25,000 άνδρες που πολεμούν στα συροιρακινά σύνορα κατά των “ανταρτών” με την Κουρδική πολιτοφυλακή στο πλευρό τους.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η συνεχιζόμενη ύφεση στις ΗΠΑ, κάνει και τις αγορές ‘θετικές” στο ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής αφού η εκεί πολεμική βιομηχανία είναι η μόνη που δεν έχει “κινέζους ανταγωνιστές” σε περίπτωση “αύξησης της ζήτησης”.

Όλα λοιπόν κρέμονται από μία κλωστή. Η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει το λάθος να μείνει σιωπηλή, πολλώ δε να συνταχθεί με τους σφαγείς. Έρχεται η σειρά της αμέσως μετά, ενώ ακόμα διατηρεί το δικαίωμα Βέτο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Ας το χρησιμοποιήσει. Αποδείχθηκε πως λειτουργεί στο Βουκουρέστι. Όποιος έχει πάρει βαλίτσες από τους Γερμανούς και δεν μπορεί να τους χαλάσει χατήρι, ας αποσυρθεί διακριτικά. Εδώ δεν είναι παιχνιδάκια κονόμας.
olympia

Τα μέσα κι ο σκοπός

Ἀναρτήθηκε στὸ 16 Ἰουνίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Του Γιάννη Βαρουφάκη

– Ως πανεπιστημιακός γνωρίζω πως στο δημόσιο πανεπιστήμιο αναπαράγεται συστηματικά ένα καθεστώς αδιαφάνειας, σπατάλης δημόσιων πόρων και εκπόρνευσης των αξιών της πανεπιστημιακής κοινότητας από σύμπραξη συμφερόντων, τα οποία συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

– Ως πολίτης παρατηρώ την εκμετάλλευση ανίσχυρου ανθρώπου από ξεδιάντροπο άνθρωπο που χαρακτηρίζει τη δημόσια υγεία, με τα φακελάκια που ξεζουμίζουν απροστάτευτους πολίτες και υπονομεύουν την δημόσια υγεία.

– Ως παρατηρητής της δικαιοσύνης μένω συχνά έκθαμβος από τον τρόπο με τον οποίο τα δικαστήρια μετατρέπονται σε οίκους συναλλαγής με θύμα το περί δικαίου αίσθημα.

– Ως γονιός απελπίζομαι από ένα δημόσιο σχολείο που απαξιώνεται και καθιστά την παραπαιδεία κέντρο βάρους ενός σαδιστικού συστήματος.

Τίποτα όμως από όλα αυτά, καμία από αυτές τις παρατηρήσεις, ούτε μία από αυτές τις αρνητικές κρίσεις μου για τις δημόσιες υπηρεσίες μας και την αποτυχία των οργανισμών παροχής δημόσιων αγαθών δεν με ωθεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να κλείσουν τα δημόσια πανεπιστήμια, τα δημόσια σχολεία, τα δημόσια νοσοκομεία, τα δικαστήρια - και να εκχωρηθούν οι λειτουργίες τους, έστω και για μια μέρα, σε έναν ιδιωτικό τομέα που, πεινασμένος από την ύφεση, καραδοκεί να αρπάξει ό,τι μπορεί από την πίτα. Σε έναν ιδιωτικό τομέα που είναι κι αυτός νοσηρός, αδιαφανής, κρατικοδίαιτος, διεφθαρμένος, ανίκανος να φανεί αντάξιος της δικής του «ιδεολογίας» (της «ελεύθερης αγοράς») – ιδίως όταν μιλάμε για τα ιδιωτικά, πτωχευμένα κανάλια που ζουν από τη διαπλεκόμενη σχέση τους με τους πτωχευμένους τραπεζίτες, τους οποίους κρατά όρθιους το πτωχευμένο κράτος.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως έκλεισε την ΕΡΤ για να τη σώσει, θυμίζοντάς μου τους Αμερικανούς στρατηγούς στο Βιετνάμ που έλεγαν ότι για να σώσουν ένα χωριό από τους κομμουνιστές έπρεπε να το βομβαρδίσουν με ναπάλμ, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το ξεκλήρισμά του.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι το κίνητρο της κυβέρνησης ήταν μια χρηστή ΕΡΤ, οι κυβερνώντες ξέχασαν κάτι: Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αντίθετα, τα λάθος, τα βίαια μέσα, κάλλιστα μπορούν να μετατρέψουν ακόμα και τους καλύτερους σκοπούς σε εργαλεία του κακού. Το απολυταρχικό μέσο, αν θυμίζει πράξεις βίαιες που μόνο η Χρυσή Αυγή χειροκροτεί, οδηγεί σε αντιδράσεις που γέρνουν την πλάστιγγα εναντίον του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι, χαίρονται από τη μια μεριά η Χρυσή Αυγή και από την άλλη τα κομματοδίατα στελέχη της ΕΡΤ που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως ταγοί της δημόσιας τηλεόρασης, δίπλα στα πραγματικά αξιόλογα στελέχη της ΕΡΤ, τα οποία καταπίεζαν και εξουσίαζαν.

Πριν δυο βράδια, στη δεύτερη συνέντευξη συμπαράστασης που έδωσα στην υπό κατάληψη ΕΡΤ, προέτεινα στους δημοσιογράφους της να μην αναλώνονται σε συνεχή ροή δηλώσεων συμπαράστασης, αλλά να προβούν σε ρεπορτάζ για το πώς οι ίδιοι αποτύγχαναν να προσφέρουν στο κοινό την ποιότητα της ενημέρωσης που του άξιζε. Να εξηγήσουν, με συνεντεύξεις των ίδιων των στελεχών της ΕΡΤ, πώς οι πολιτικοί αγάδες τους επέβαλαν μια συγκεκριμένη «γραμμή», πώς λογόκριναν, πώς τους απέτρεπαν από το να πράττουν το καλό κι αγαθό. Να αποδείξουν ότι, πέραν της δράσης για να σώσουν τις δουλειές τους, δρουν για να μην επιστρέψει ποτέ ο κρατισμός και ο κομματισμός στην ΕΡΤ.

Κλείνω με μια πρόταση:

Να ανοίξει αμέσως η ΕΡΤ, χωρίς καμία άμεση απόλυση, από τοποτηρητές-εκκαθαριστές της κυβέρνησης.

Να καταργηθεί η ΠΟΣΠΕΡΤ και να αντικατασταθεί από εκλεγμένους αντιπρόσωπους όσων κρατούν την ΕΡΤ ζωντανή μέρα-νύχτα αυτές τις μέρες.

Να δημιουργηθεί Συμβούλιο Διαχείρισης (όπως το board of governors του BBC) στο οποίο να εκπροσωπούνται οι νέοι αυτοί αντιπρόσωποι και η υπόλοιπη κοινωνία – ακόμα και με κλήρο.

Tο Συμβούλιο αυτό να εκλέξει νέο ΔΣ της ΕΡΤ χωρίς τη συμμετοχή της κυβέρνησης.

Η Βουλή να ψηφίσει νόμο που ορίζει το ποσόν στο οποίο το νέο ΔΣ θα μπορεί να βασίζεται για τον προϋπολογισμό του, τον οποίο θα εκπονεί και θα εφαρμόζει το ΔΣ (και ως προς το αριθμό των υπαλλήλων) χωρίς καμία συμμετοχή του κράτους.