Το δούλεμα πάει χαλάζι. – Το κουτί της Πανδώρας | Νέα – άποψη – ρεπορτάζ – ειδήσεις

Posted date: Ιανουαρίου 31, 2013 12:34 ΜΜ In: Πες τα | comment : 3

Του Χρήστου Γιαννίμπα

Δεν έκανα λάθος. Παλιά πήγαινε σύννεφο. Στις καλές εποχές. Για παράδειγμα τότε που φτιαχνόταν η Αττική οδός με τα λεφτά του κράτους και τα φραγκοδίφραγκα των «εθνικών» εργολάβων. Τότε που έβαλαν 174 εκατ. € από τα συνολικά 1300 εκατ. που κόστισε. Η αλήθεια είναι πως πήραν και δάνειο. Μόνο που αυτό το εγγυήθηκε εξ ολοκλήρου το ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή όλα σχεδόν τα λεφτά τα έβαλε το κράτος. Τότε λοιπόν λέγαμε το δούλεμα πάει σύννεφο. Σήμερα το σύννεφο έγινε βροχή, η βροχή χαλάζι οπότε πάμε στη σύμβαση. Σ’ αυτήν η απόσβεση του έργου δεν γίνεται με βάση τα συνολικά έσοδα των εργολάβων από την Αττική οδό, αλλά με βάση τα καθαρά κέρδη (έσοδα – έξοδα) των εργολάβων. Αυτοί δηλώνουν όσα έξοδα γουστάρουν, οπότε η απόσβεση θα γίνει οσονούπω. Στις τριάντα (30) Φεβρουαρίου! Γιατί; Γιατί οι «εθνικοί μας» εργολάβοι εμφανίζουν έξοδα για συντήρηση, ένα (1) εκατ. € για κάθε ένα (1) χιλιόμετρο της Αττικής οδού. Ξοδεύουν (έτσι λένε) εκατόν εξήντα τέσσερεις χιλιάδες τριακόσια ογδόντα τρία (164.383) ευρώ την ημέρα για τη συντήρηση της Αττικής οδού!! Εξήντα (60) εκατ. το χρόνο. Κι όλα αυτά για ένα δρόμο που φτιάχτηκε χθες. Φανταστείτε να παλιώσει τι έξοδα θα γράφουν. Η παράδοση της διαχείρισης της Αττικής οδού στο Δημόσιο, όπως προβλέπεται στην σύμβαση, θα γίνει μετά την απόσβεση (των εξόδων και ενός κέρδους) των εργολάβων. Δηλαδή στις 30 Φεβρουαρίου του 3500 μΧ. Δεν μένει παρά να μας πουν οι εργολάβοι πως κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια του απ’ αυτό το έργο.
Η σύμβαση βέβαια είναι Καραμπινάτη διαπλοκή πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που (όλως τυχαίως) έχουν και ΜΜΕ. Θα πουν κάποιοι: «κακώς έγινε, αλλά η σύμβαση δεν αλλάζει» ή «το κράτος αντιμετωπίζει όλες τις επιχειρήσεις με βάση τα καθαρά τους κέρδη (έσοδα – έξοδα)». Απαντώ. (α) Το «δεν αλλάζει» η σύμβαση δεν ισχύει αν (κατόπιν προσφυγής) κριθεί καταχρηστική, όπως πράγματι είναι. Τότε βέβαια προκύπτουν και πολιτικές ευθύνες (οι ποινικές έχουν παραγραφεί ελέω μη ευθύνης). (β) Πουθενά και σε κανένα κράτος δεν υπάρχει ανάλογη σύμβαση. Σε όλο τον κόσμο η απόσβεση τέτοιων έργων γίνεται με βάση τα συνολικά έσοδα. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτά. Γιατί ποτέ δεν έγινε έλεγχος για να διαπιστωθεί που και αν γίνονται τα έξοδα που εμφανίζουν οι «εθνικοί μας» κατασκευαστές; Που ξανακούστηκε να εμφανίζει μια επιχείρηση ό,τι και όσα θέλει ως έξοδα και να μην ελέγχεται γι’ αυτά; Ο Σαμαράς αρνείται να γίνει έλεγχος σε βάθος ώστε να διαπιστωθεί που και αν γίνονται αυτά τα έξοδα, όπως του ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά χαρίζει στους εργολάβους : (1) Επιπλέον χρόνια διαχείρισης της Αττικής οδού. Άρα και απώλεια εσόδων για το δημόσιο. (2) Τα έσοδα από τους φόρους των κερδών τους αφού αποδέχεται τα αστρονομικά έξοδα που εμφανίζουν. (3) Ασυλία. Τέτοιοι δρόμοι υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Αν σ’ αυτούς δεν γίνονται και ΔΕΝ γίνονται, τέτοιου ύψους έξοδα για τη συντήρηση τους, τότε κάποιοι πρέπει να δώσουν εξηγήσεις.
Το δούλεμα πάει χαλάζι. Διαβάστε τι γράφει ο Αλέξανδρος Μωραϊτάκης [1] σε άρθρο του. (Οι υπογραμμίσεις δικές μου). «Οι τραπεζίτες οφείλουν να γνωρίζουν πως το ελληνικό δημόσιο δεν αποφάσισε να επενδύσει στις ελληνικές τράπεζες επειδή του περίσσευαν χρήματα. Οι ελληνικές τράπεζες είχαν τεράστιο θέμα ρευστότητας, δεν μπορούσαν να βγουν στις αγορές και να δανειστούν και το κράτος ουσιαστικά τις έσωσε και πολύ σωστά δίνοντας ρευστότητα σε α) χρήμα, β) εγγυήσεις. Ως εγγύηση για την σε χρήμα παροχή/δάνειο το Δημόσιο έλαβε προνομιούχες μετοχές. Δεν αγόρασε μέσα από τη χρηματιστηριακή αγορά μετοχές. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους. Δάνειο έδωσε με 10% επιτόκιο και έλαβε εγγύηση μετοχές. Οι Έλληνες πολίτες με άλλα λόγια από το υστέρημά τους βοήθησαν οικονομικά τις τράπεζες που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα αλλά έχουν κατά 50% ξένους μετόχους. Αν το κράτος είχε επενδύσει θα ήταν λογικό, όπως συμβαίνει σε όλους τους επενδυτές κάποιες χρονιές, να μην λάβει μέρισμα λόγω ζημιών. Εδώ όμως πρόκειται για δάνειο που έλαβαν οι τράπεζες για να συνεχίσουν να λειτουργούν. Και μάλιστα δεν ήταν το μόνο. Έλαβαν και επιπλέον εγγυήσεις του Δημοσίου έναντι προμήθειας προς το Ελληνικό Δημόσιο, τις οποίες καταθέτουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δανείζονται φθηνά με επιτόκιο 1%. Το δάνειο που έλαβαν από το ελληνικό δημόσιο είναι αντίστοιχο με τα δάνεια που χορηγούν οι ίδιες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Γι’ αυτά όμως ζητούν καταβολή τόκων και μάλιστα σημαντικά αυξημένων σε περιόδους κρίσης και οικονομικής στενότητας, όπως είναι η τρέχουσα. Πως είναι δυνατόν να ζητάνε από τις επιχειρήσεις να πληρώσουν αυξημένους τόκους και χωρίς καθυστέρηση σε μία χρονιά που η μία επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη και οι ίδιες να μην θέλουν να  πληρώσουν τους τόκους των δανείων σε χρήμα που έχουν λάβει; Πως όμως μπορεί και το ίδιο το ελληνικό δημόσιο πριν δυο χρόνια να έχει ψηφίσει νόμο που να επιτρέπει τη μη πληρωμή τόκων και την ίδια ώρα να σχεδιάζει νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις;…  Οι τράπεζες γιατί δεν πωλούν περιουσιακά τους στοιχεία στο εσωτερικό και εξωτερικό; Γιατί αναγκάζεται να πουλάει το Δημόσιο σε φθηνές τιμές περιουσιακά του στοιχεία και δεν πωλούν οι τράπεζες; … Οι τράπεζες έχουν ήδη λάβει τα τελευταία δέκα χρόνια, πολλά δώρα από τους κατά καιρούς Υπουργούς Οικονομικών. …  Σε μία χώρα που τα βγάζει πέρα με δανειακές ενέσεις δεν μπορεί να παίρνουν λίγοι μεγάλο-τραπεζίτες ορισμένων τραπεζών, έστω και εάν διαθέτουν υψηλά προσόντα, υπέρογκους για τα σημερινά δεδομένα μισθούς (βάσει του παρελθόντος), κατά πολύ υπέρτερους του Πρωθυπουργού, των Υπουργών, των βουλευτών, των δικαστών κ.τ.λ., ενώ λαμβάνουν κρατικές ενισχύσεις. Δεν μπορούν να έχουν ακόμα και σήμερα στρατιές από οδηγούς, στόλο αυτοκινήτων, πιστωτικές κάρτες και τόσα άλλα. …  Που είναι η επίσημη επιθυμία για  αναγκαία εσωτερική υποτίμηση τραπεζικών προϊόντων και υπηρεσιών, αφού δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα;»
Κύριε Μωραϊτάκη, όλα τα (σωστά) ερωτήματα που θέτετε, γιατί δεν τα υποβάλετε στον Σαμαρά; Τον ξέρετε και σας ξέρει. Ήσασταν υποψήφιος βουλευτής του στις εκλογές που έγιναν. Ρωτήστε τον λοιπόν. Όταν όμως κ. Μωραϊτάκη γράφετε: «Οι Έλληνες πολίτες από το υστέρημά τους βοήθησαν οικονομικά τις τράπεζες», γνωρίζετε πως οι Έλληνες πολίτες ουδέποτε ρωτήθηκαν και ουδέποτε θα συναινούσαν να βοηθήσουν, με αντάλλαγμα την εξαθλίωσή τους και πάνω απ’ όλα την κατοχή της πατρίδας. Ρωτάτε: «Οι τράπεζες γιατί δεν πωλούν περιουσιακά τους στοιχεία στο εσωτερικό και εξωτερικό; Γιατί αναγκάζεται να πουλάει το Δημόσιο σε φθηνές τιμές περιουσιακά του στοιχεία και δεν πωλούν οι τράπεζες;» Η απάντηση όμως είναι πρόδηλη. Γιατί αυτό επέβαλε η κλεπτοκρατία στους Σαμαρά και Βενιζέλο. Κι εγώ αν έχω ανάγκη χρημάτων, γιατί να πουλήσω τη δική μου περιουσία αν μπορώ να σας επιβάλω κ. Μωραϊτάκη να ξεπουλήσετε το δική σας και να με δανείσετε. Ρωτάτε ακόμα: «πως το ίδιο το ελληνικό δημόσιο πριν δυο χρόνια έχει ψηφίσει νόμο που να επιτρέπει τη μη πληρωμή τόκων;» Η απάντηση όμως και σε αυτό το ερωτήματα είναι η ίδια. Γιατί αυτό επέβαλαν η κλεπτοκρατία στους πολιτικούς. Κι εγώ αν με δανείζατε και μπορούσα να σας επιβάλω «τη μη πληρωμή τόκων» θα το έκανα. Συμπαθάτε με, αλλά θεωρώ τα ερωτήματα σας φιλολογικά. Αυτό άλλωστε καταδεικνύει  η διαπίστωσή σας πως: «Οι τράπεζες έχουν ήδη λάβει τα τελευταία δέκα χρόνια, πολλά δώρα από τους κατά καιρούς Υπουργούς Οικονομικών». Δεν ξέρω αν εκπλήσσεσθε ή αγανακτείτε για τα «δώρα». Υποθέτω όμως πως γνωρίζετε τη διαπίστωση του Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ: «Η επιχειρηματική κοινότητα είναι κράτος εν κράτει»[2].
Το δούλεμα πάει χαλάζι. Σαμαράς, Μέρκελ, Σόϊμπλε, Λαγκάρντ κλπ ξελαρυγγιάστηκαν να μας λένε για την φοροδιαφυγή. Και δεν έμειναν μόνο στα λόγια. Ο Σαμαράς μας έδωσε ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο και η Μέκελ τους Φούχτελους. Μας έδωσε και η Λαγκάρντ τη λίστα, έγινε ο κακός χαμός, αλλά ύστερα από 3 χρόνια ακόμα περιμένουμε την είσπραξη ενός ευρώ. Δεν νομίζω να περίμενε κανείς το νέο φορολογικό νομοσχέδιο να αποδίδει φορολογική δικαιοσύνη. Όταν όμως έχουν διαλύσει τα πάντα. Όταν συνεχίζουν να φορτώνουν βάρη στις πλάτες του λαού. Όταν πετσοκόβουν τις πετσοκομμένες συντάξεις και τους μισθούς. Όταν επιβάλουν χαράτσια. Όταν υποτίθεται ψάχνουν φορολογικά έσοδα ΚΑΙ από τους έχοντες. Όταν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, πρέπει να είναι παντελώς διεστραμμένοι για να δίνουν ΝΕΑ φορολογικά δώρα με το φορολογικό νόμο που ψήφισαν. Δείτε δύο διατάξεις (υπάρχουν κι άλλες) που ψήφισαν οι αθεόφοβοι.
(Α). Στην έκδοση μετοχών από δικαιώματα προαίρεσης (stock options) [3], ως τιμή κτήσης θα λαμβάνεται η τιμή που έχει η μετοχή στο ΧΑΑ την ημέρα άσκησης του δικαιώματος. Πχ. Μια εταιρεία δίνει Χ μετοχές ως stock options στην τιμή των 2 €. Έστω πως η μετοχή της εταιρείας στο ΧΑΑ, την ημέρα που ασκούνται τα δικαιώματα, είναι 10 €. Στον παρακάτω πίνακα βλέπετε τρία παραδείγματα για τρεις τιμές πώλησης. Μικρότερη (8), ίση (10), μεγαλύτερη (12) από την τιμή που είχε η μετοχή όταν ασκήθηκαν τα δικαιώματα (δηλαδή τα 10 €).

		ΠΡΙΝ το νέο νόμο				ΜΕΤΑ το νέο νόμο
		ΠΧ 1	ΠΧ 2	ΠΧ 3		ΠΧ 1	ΠΧ 2	ΠΧ 3
Τιμή μετοχής στο ΧΑΑ τη μέρα ΠΩΛΗΣΗΣ		8	10	12		8	10	12
Μειον τιμή κτήσης της μετοχής		2	2	2		10	10	10
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ πωλητή		6	8	10		6	8	10
Υπεραξία που υπόκεινται σε φορολογία		6	8	10		-2	0	2

Όπως αντιλαμβάνεσθε, η αλχημεία (διάβαζε αλητεία) είναι πως ως τιμή κτήσης, ΔΕΝ μετράνε τα 2 €. Την τιμή δηλαδή  που πραγματικά αγοράστηκαν τα δικαιώματα, αλλά τα 10 € που είχε η μετοχή την ημέρα που ασκήθηκαν. Το πραγματικό κέρδος του πωλητή είναι το ίδιο και πριν και μετά το νέο νομοσχέδιο. Όμως με την αλχημεία Σαμαρά, εμφανίζεται ζημιά (-2 €) στο ΠΧ1, μηδέν στο ΠΧ2 και μόλις 2 € στο ΠΧ3. Πείτε μου του Χριστιανού. Όταν τη σήμερον ημέρα χαρίζουν εκατομμύρια, πόσο ξετσίπωτα μας δουλεύουν;
(Β). Όταν αποκτώνται μετοχές μιας εταιρείας ΠΡΙΝ την εισαγωγή της στο ΧΑΑ, τότε ο υπολογισμός του φόρου υπεραξίας γίνεται με βάση την τιμή εισαγωγής της μετοχής στο ΧΑΑ. Μπορεί σήμερα να μην εισάγονται εταιρείες στο ΧΑΑ, αλλά προνόησαν για το αύριο. Ας πούμε πως ο Βαξεβάνης εισάγει αύριο το HOT DOC στο ΧΑΑ. Θα κάνει διασπορά των μετοχών, ΠΡΙΝ την εισαγωγή, σε παρένθετα πρόσωπα (μου έχει υποσχεθεί 1000 μετοχές) σε τιμές της πλάκας. Πχ 1 ευρώ. Έστω τώρα πως τιμή εισαγωγής είναι τα 10 €. Εγώ πουλάω στα 10 € και βγάζω συνολικά 10 x 1000 = 10.000 €. Μια χαρά. Ο Βαξεβάνης πουλάει 10.000.000 μετοχές. Λόγω προσφοράς η μετοχή πέφτει και έστω έχει μέση τιμή πώλησης 8 €. Μια χαρά κι αυτός. Όχι μόνο κονόμησε τα μαλλιοκέφαλά του, όχι μόνο δεν θα πληρώσει φόρους, αλλά θα εμφανίσει στον ισολογισμό της εταιρείας του ζημιές. Γιατί; Γιατί σύμφωνα με το νέο νόμο Σαμαρά έχει ζημιές 2 εκατ.: 8 (τιμή πώλησης) – 10 (τιμή εισαγωγής) x 10.000.000 μετοχές = – 2.000.000 ευρώ.
Με τους προσκυνημένους επίορκους που μας κυβερνούν, σε ένα μόνο μπορούμε να ελπίζουμε. Να τους στείλει ο λαός σπίτια τους πριν μας τρελάνουν όλους και τελείως. Χαρίζουν φόρους στους δικούς τους λες και οι φόροι είναι του πατέρα τους. Την ίδια στιγμή, στο νέο φορολογικό, τα παιδιά μας λογίζονται ως τεκμήριο!! Τα προστατευόμενα. Γιατί τα ποιο μεγάλα πήραν το δρόμο της ξενιτιάς. Βέβαια και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ξενιτεύτηκαν πολλοί συμπατριώτες μας. Το ίδιο έγινε για 15 σχεδόν χρόνια μετά τον εμφύλιο (1950 – 1965). Μόνο που σήμερα υπάρχει μια τεραστίων διαστάσεων ποιοτική διαφορά. Παραβλέπω πως παλιά οι ξενιτεμένοι πρόσφεραν στην πατρίδα το μεταναστευτικό συνάλλαγμα. Αυτοί που φεύγουν σήμερα είναι σχεδόν αποκλειστικά πτυχιούχοι νέοι. Με διδακτορικά, γνώσεις, εμπειρίες. Άνθρωποι στην ποιο παραγωγική ηλικία που η κοινωνία επένδυσε δεκάδες δις ευρώ για να τους μορφώσει. Πρόκειται (μέσες εκτιμήσεις) για 40.000 νέους την τελευταία τριετία (Γιατροί, Πολιτικοί Μηχανικοί, Αρχιτέκτονες, Μηχανολόγοι κλπ). Νέοι που η πολιτεία επένδυσε πάνω από 8 δις για τη μόρφωσή τους. Σήμερα κάποια άλλα κράτη θα καρπωθούν τζάμπα την επένδυση που οι οικογένειές τους και η ελληνική κοινωνία έκαναν σ’ αυτούς τους νέους. Ταυτόχρονα η πατρίδα χάνει ό,τι ποιο δημιουργικό και παραγωγικό έχει. Τη στιγμή που για την ανόρθωσή της χρειάζεται περισσότερο από ποτέ όλα τα δημιουργικά και παραγωγικά της κύτταρα. Το πιθανότερο (ίσως και χειρότερο) είναι πως πολλοί απ’ αυτούς τους νέους δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα. Έτσι θα χαθούν για την πατρίδα και τα παιδιά όλων αυτών. Και οι προσκυνημένοι και επίορκοι Σαμαράς, Βενιζέλος και λοιποί μιλάνε για ανάπτυξη. Ναι, θα έχετε ανάπτυξη. Με τους συνταξιούχους, τους άνεργους και όσους αλλοεθνείς μετανάστες μείνουν. Με το κράτος δεμένο χειροπόδαρα και με την περιουσία του (τωρινή και μελλοντική) ξεπουλημένη. Χωρίς ούτε ένα εργαλείο (τράπεζα/ες, δίκτυα κλπ) στην ιδιοκτησία του και χωρίς ρόλο και λόγο στην αγορά.
Το δούλεμα πάει χαλάζι. Να, ένα χαλάζι. Σαν πορτοκάλι είναι. Το τρώει ο Έλληνας στο κεφάλι, κι αντί να ξυπνήσει, νομίζει πως ψιχαλίζει. Δυστυχώς πολλοί δεν έχουν καταλάβει πως το διακύβευμα σήμερα είναι η ίδια η Ελλάδα. Η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή. Πως ο αγώνας είναι εθνικός απελευθερωτικός. Κι αυτός σήμερα δεν γίνεται και δεν θα γίνει με τα καριοφίλια του 21. Γίνεται και θα γίνει στο γήπεδο της πολιτικής. Γιατί όσο κι αν ξενίζει κάποιους, η Πολιτική είναι ο προνομιακός χώρος για όλους εμάς τους «απλούς» πολίτες. Αν δεν είναι η Πολιτική ο προνομιακός μας χώρος τότε ποιος είναι; Μήπως ο χώρος της οικονομίας; Ο χώρος των αγορών τους, των CDSs και των αμέτρητων παραγώγων; Αστεία πράματα. Μήπως κάποιος άλλος και ποιος είναι αυτός ο άλλος; Κατανοώ γιατί οι πολλοί αποστρέφονται την Πολιτική αλλά κάνουν λάθος. Η Πολιτική είναι το δικό μας γήπεδο. Στο χώρο της Πολιτικής «παίζουμε» εντός έδρας. Ο χώρος της διαπλοκής, της ίντριγκας, της διαφθοράς κλπ, είναι το δικό τους γήπεδο κι εκεί είμαστε χαμένοι από χέρι. Εκεί όχι μόνο «παίζουμε» εκτός έδρας, αλλά και με κανόνες που ούτε καν ξέρουμε. Αντίθετα στην Πολιτική υπάρχουν κανόνες. Συμφωνώ, δεν είναι ούτε οι καλύτεροι ούτε και οι δικαιότεροι. Ναι, τους παραβιάζουν όταν δεν τους βολεύουν. Ναι, παίζουν με επικοινωνιακούς και όχι πολιτικούς όρους. Με τις επιταγές της επικοινωνίας και των ΜΜΕ τους, ενσωματώνουν την επικοινωνία και στη μορφή και στο περιεχόμενο του πολιτικού παιχνιδιού. Αυτά και άλλα πολλά δεν αναιρούν το γεγονός πως υπάρχουν κανόνες κι αυτός είναι ένας λόγος (υπάρχουν κι άλλοι) που η Πολιτική είναι ο προνομιακός μας χώρος.
Το δούλεμα πάει χαλάζι. Και δυστυχώς δεν είναι σαν το δούλεμα που γίνεται στις παρέες. Ο «πατροπαράδοτος» χαβαλές. Ξέρω πως πολλοί Έλληνες παραμένουν οπαδοί [4]. Ανεξάρτητα αν επιλέγουν Δήμαρχο, πολιτικό κόμμα, Βουλευτή ή Πρωθυπουργό. Σε όλους αυτούς, χαβαλεντζίδες, οπαδούς κλπ, θυμίζω μια διαφήμιση που έλεγε: «Το χάσαμε το κορμί πατριώτη»! Τη χάνουμε την πατρίδα πατριώτες, λέω εγώ. Και πιστέψτε με δεν κάνω χαβαλέ και δεν σας δουλεύω. Για την ακρίβεια, κυριολεκτώ. Τη χάνουμε την πατρίδα πατριώτες. Και χάνουμε και τα παιδιά μας.

Χρήστος Γιαννίμπας
yanibas@on.gr

«ΛΗΣΤΕΣ ΜΕ ΑΚΡΙΒΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ»!.. « www.nasostsaganelis.gr

Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2013

Απονεμήθηκε «βραβείο ντροπής»

στην Γκολντμαν Σακς

τη ναυαρχίδα της Wall Street

Έκπληξη. Μεγάλη έκπληξη!

Χθες στο Νταβός, το κέντρο της χρηματοκρατίας,

ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΤΗΚΑΝ χρηματοκράτες…

Η ευρωπαϊκή οργάνωση Κύρους («Διακήρυξη Βέρνης») άστραψε ιστορικό χαστούκι –κόλλησε «ΑΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ»- στα μούτρα της Γκολντμαν Σακς.

Ξεσκέπασε στα ίσα τους διευθυντές της.

Τους «ληστές με τα ακριβά κοστούμια», όπως τους έχει χαρακτηρίσει ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν.

Τους κατήγγειλε, ότι ελέγχουν την περιστρεφόμενη πόρτα των ΥΨΗΛΩΝ ΘΕΣΕΩΝ (οικονομίας και πολιτικής) και εξασφαλίζουν μόνο για τους εαυτούς τους όλες τις δουλειές του αύριο!..

Με αυτό το κατηγορητήριο η διεθνής οργάνωση απένειμε το «βραβείο ντροπής» στην αμερικανική τράπεζα.

Το ίδιο «παράσημο»-μούντζα απονέμεται κάθε χρόνο στο Νταβός σε επιχειρήσεις με «βρώμικο» παρόν και παρελθόν.

Γλέντησα, το βροντερό δημόσιο φάσκελο που έφαγαν κατάμουτρα οι αλαζόνες Αμερικανοί τραπεζίτες.

Και θα ήταν ΔΙΠΛΟ ΓΛΕΝΤΙ αν δεν γλύτωνε στο παραπέντε (λόγω Βερολίνου) το στίγμα διαφθοράς και η Ντόιτσε Μπανκ. Η άλλη «ΕΥΓΕΝΗΣ ΕΤΑΙΡΑ» σκανδάλων.

Μόλις προ ημερών έγραψα για τις δύο τράπεζες-«υπερκράτη».:

«Οι «θερμόαιμες ντίβες» του χρήματος, Goldman Sachs & Deutsche Bank δεν γουστάρουν τη λαικούρα να ονομάζονται απλώς τράπεζες…

Γουστάρουν να αυτοαποκαλούνται φίρμες ! . .

Να το παίζουν ύπατα ΚΡΥΦΟΚΥΒΕΡΝΕΙΑ πολιτικών και πολιτών.

Στην πράξη λειτουργούν σαν διεθνή πορνεία διαφθοράς. Που τα κάνουν όλα. Αν έχει κέρδος, με όλους . . .

Προτεραιότητα τους να εκλέγουν με το χρήμα τους – και ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ – τους «δημοφιλείς ηγέτες» που ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ αλλαγές που μισούν ! ! !

Δεν νοιάζονται για ποινικά μητρώα.

Αν το χρήμα είναι μαύρο, λευκό η καταματωμένο . . .

Αν είναι από εμπόριο κορμιών, όπλων, ναρκωτικών.

ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ για το κέρδος. Και το παίρνουν ! . .

Εξηγούμαι. Επειδή σήμερα γράφω για αυτές τις δύο τράπεζες, δεν σημαίνει ότι ΕΞΑΙΡΩ τα άλλα χρηματοφάγα ιδρύματα (πάσης φύσης) που καταπίνουν λαούς και λαούς . . .

Στέκομαι ειδικά στον ΔΙΔΥΜΟ ΔΑΙΜΟΝΑ (DB & GS) γιατί συνδέεται άμεσα με τη σημερινή κόλαση στην Ελλάδα.

Goldman Sachs : Η «άγια φίρμα» της Γουόλ Στρητ.

Η διεφθαρμένη των διεφθαρμένων. Μέχρι μεδούλι . . .

Πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια φούσκα που έσκασε το 2008.

Και που ακόμη πληρώνουν – ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ – μόνο οι λαοί. Κανένας από τους χρηματάρχες και τους προσκυνημένους πολιτικούς. Όλοι, ατιμώρητοι !

Δίδαξε στην Ελλάδα – με ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ αγνώστου ύψους κρυφή συμφωνία – την απάτη των Swaps, τα καλομαγειρεμένα στοιχεία, το εκτροχιασμένο πάρτι των δανεικών.

Και όταν αυτό το ξέφρενο ελληνικό γλέντι πιάστηκε με άδειο παντελόνι . . .

η φίρμα λάκηξε. . . Το’ παιξε διπλός πράκτορας.

Ένας 007 που ξέρει πάντα να κερδίζει . . .

Πρώτη αυτή άρχισε να προφητεύει δημόσια άναρχη ελληνική χρεοκοπία.

Πρώτη αυτή στην οργανωμένη τοκοληστεία (των σπρεντ) στο μαύρο επτάμηνο του 2009 που γονάτισε την Ελλάδα.

Deutsche Bank : Η «διεφθαρμένη έδρα» της Ευρώπης.

Η αμαρτωλή των αμαρτωλών. Μέχρι μεδούλι . . . 　　　　

Το επίσημο – και ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ　 – γερμανικό εκτροφείο εξαγοράς συνειδήσεων .

Αν γίνουν γνωστά κάποτε – λέω κάποτε – όλα τα σκάνδαλα, θα πέσει ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΑ στο κεφάλι μας το Σύμπαν.

Ανατριχιαστικότερα ίσως, να μην υπάρχουν. Παγκοσμίως.

Η Siemens φαντάζει πταισματάκι. Μπροστά στο γιγαντιαίο ΑΝΟΙΓΜΑ του ελληνικού χρέους από τα χιλιοδιεφθαρμένα συμβόλαια για εξοπλισμούς.

Τι έκανε η φαύλη Deutsche Bank ;

Πρόσφερε Σουπερδάνεια και μίζες (πακέτο) για τα γερμανικά όπλα.

Κάθε μέρα και πρόταση. Νύχτα μέρα μασάζ λαδώματος . . .

Και νάτα τα ανθρωπάκια με ελληνικό όνομα. Γλιστρούσαν και έπεφταν σαν τα κοτόπουλα. Το ένα πίσω από το άλλο. «Ευσεβείς» προσκυνητές στις μίζες.

Και νάτα ΟΛΟΡΘΑ με υπογραφές τα πανάκριβα σκάνδαλα της 　χρεοκοπίας μας.

Περιορίζομαι στις «δύο ναυαρχίδες» καραμπινάτου «πάρε δώσε». Αίσχους.

1. Τα υποβρυχια που γερνουν

2. Τα άκαπνα τανκς – Λέοπαρντ !!!

Και νάτη η εικόνα – διαστροφή που τρελαίνει.

Η Deutsche Bank ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ συνεχίζει να εισπράττει από τη γονατισμένη Ελλάδα.

Να κερδίζει και ΣΗΜΕΡΑ από το ματωμένο έλληνα . . .

Να λεηλατεί τόκους, τοκάκια, συνειδήσεις.

Ποια 　; 　Η τράπεζα νταντά ΑΝΗΘΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

Που ανήθικοι έλληνες συνυπέγραψαν . .

Και που μόλις τα άρπαξαν ΧΡΕΩΣΑΝ με δις την πατρίδα τους !!!

　

Και το έδαφος σείεται κάτω από τα πόδια μας.

Διαμαρτύρεται, βογκάει.

Δεν θα ηρεμήσει αν δεν δικαστούν ΟΛΟΙ – ανεξαιρέτως – οι υπεύθυνοι.

ΌΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ !»

Aποκάλυψη> Η Ντόρα στη θέση του Στουρνάρα κι εκείνος στο κόμμα του Σημίτη! - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Aποκάλυψη>

Η Ντόρα στη θέση του Στουρνάρα κι εκείνος στο κόμμα του Σημίτη!

Δείπνο με την Ντόρα σε σπίτι γνωστού «γαλάζιου» επιχειρηματία είχε αμέσως μετά την επιστροφή του από το Κατάρ ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. 

Σύμφωνα με πληροφορίες κύριο πιάτο στο μενού ήταν ο Γιάννης Στουρνάρας και η πολιτική του. Η Ντόρα εξαπέλυσε μύδρους κατά του υπ. Οικονομικών για το φορολογικό νομοσχέδιο ενώ πρότεινε αυτό που λέμε ισοδύναμες λύσεις.  Η Ντόρα δεν κρύβει την επιθυμία της να ενταχθεί στο κυβερνητικό σχήμα έχοντας κατά νου δύο υπουργεία: Tο Εξωτερικών και των Οικονομικών. Πολλοί πιστεύουν ότι στον ανασχηματισμό που θα ακολουθήσει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ η Ντόρα Μπακογιάνη θα βρεθεί στο πόστο του Στουρνάρα.

Όσο για τον Γιάννη Στουρνάρα αυτός λοξοκοιτάζει προς την πλευρά του Κώστα Σημίτη και του νέου κόμματος που είναι στα σκαριά. Στουρνάρας, Φλωρίδης, Σημίτης είχαν πυκνώσει τις επαφές τους ως την στιγμή που ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ-το οποίο παραμένει ακέφαλο-έγινε υπ. Οικονομικών. Η τριανδρία διατηρούσε δίαυλο επικοινωνίας και με τον Αλέκο Παπαδόπουλο. Η ομάδα αποσπειρώθηκε όλους αυτούς τους μήνες που ο Στουρνάρας έτρεχε για να πάρει τη δόση του. 

Ο υπουργός Οικονομικών το τελευταίο διάστημα αντιλαμβάνεται ότι ο Σαμαράς τον έχει παγιδεύσει. Κι αυτό γιατί ο  πρωθυπουργός και οι άλλοι δύο της συγκυβέρνησης, είναι δέσμιοι συμφερόντων, συντεχνιών και του παρακράτους του Δημοσίου. Από την άλλη ο Στουρνάρας έχει δεσμευθεί στον Σόιμπλε ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του για τις μεταρρυθμίσεις και το κυνηγητό των φοροφυγάδων. Ήταν ο Στουρνάρας που έφερε πίσω την λίστα Λαγκάρντ και ακολούθησε η Προανακριτική, ας μην το ξεχνάμε. Ο υπ. Οικονομικών λοιπόν αντιλαμβάνεται σε τι λούμπα έχει πέσει και επιστρέφει στην παλιοπαρέα των Σημιτικών, ιδιαίτερα μετά τις απογοητευτικές μετρήσεις του Λοβέρδου.

Οι Σημιτικοί διαπιστώνουν ότι μόνο αν έχει ρόλο ο Σημίτης –επικεφαλής του σχήματος (;)- θα μπορέσουν να επανέλθουν δυναμικά και να πάρουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση της χώρας. Εδώ θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κανείς για την αδυναμία της διαπλοκής-μόνο του Μπόμπολα θα έλεγα εγώ-στο πρόσωπο του Σημίτη. Ακόμη κι αυτό-το γεγονός ότι το δελτίο του Μega  θα προτιμούσε τον Σημίτη στη θέση του Σαμαρά-αποτελεί ένα από τα χαρτιά των Σημιτικών. 

Σύμφωνα με πληροφορίες μας ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πυκνώσει τελευταία τα κατ΄ιδίαν ραντεβού του με τον Κώστα Σημίτη. 

Η λύση Σημίτη, αποτελεί μια πρόκληση και για τους Γερμανούς οι οποίοι πολλοί θα ήθελαν να δουν τον άνθρωπο που μας έβαλε με αλχημείες-όπως λέγεται-στο ευρώ να πιάνει στα χέρια του τον μουτζούρη, λίγους μήνες πριν μας πετάξουν από το ευρώ για να δώσει την μεγάλη μάχη της παραμονής η της ομαλή εξόδου.

ΜΒΑ: Ένοχα Πτυχία. Του Γιάννη Βαρουφάκη

Πέμπτη, 31 Ιανουάριος 2013 23:44

Κάθε χρόνο, εκατό χιλιάδες νέοι άνθρωποι στις ΗΠΑ και άλλοι τόσοι στον υπόλοιπο κόσμο αποφοιτούν με τον μεταπτυχιακό τίτλο του ΜΒΑ. Παράλληλα, οι εργοδότες «ψηφίζουν» υπέρ των ΜΒΑ, δίνοντας προτεραιότητα στους κατόχους του. Έτσι, επιβεβαιώνεται η προσδοκία των νέων ανθρώπων ότι ένα ΜΒΑ αποτελεί σοβαρή και αποδοτική επένδυση που εξασφαλίζει αποδοχές άνω του μέσου όρου. Κάποτε ΜΒΑ πρόσφεραν πολύ λίγα ιδρύματα. Σήμερα δεν υπάρχει πανεπιστήμιο που είτε να μην προσφέρει ΜΒΑ είτε να μην έχει βάλει στα σκαριά ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Μπορεί όλοι αυτοί οι οξυδερκείς άνθρωποι να σφάλλουν;

Στη στήλη της περασμένης εβδομάδας, βασιζόμενος στο θεωρητικό υπόδειγμα του Michael Spence, επιχειρηματολόγησα για το ότι ένα πτυχίο μπορεί κάλλιστα να αναδειχθεί στο κυρίαρχο μέσο διαμεσολάβησης στην αγορά στελεχών επιχειρήσεων και ας είναι μισανθρωπικό και εκπαιδευτικά άθλιο. Δεν έδειξα ότι κάτι τέτοιο ισχύει με τα ΜΒΑ. Σήμερα επανέρχομαι για να επιχειρηματολογήσω για το ότι (α) το διδακτικό περιεχόμενο των ΜΒΑ είναι «κούφιο» και (β) η κουλτούρα των ΜΒΑ ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για το μέγεθος και την τροπή της παγκόσμιας κρίσης. ΜΒΑ υπάρχουν δύο ειδών: τα ακριβά ΜΒΑ που προσφέρουν κραταιά ιδρύματα, π.χ. το Harvard Business School, και τα ΜΒΑ-αρπαχτές που προσφέρουν τα υπόλοιπα ιδρύματα, με σκοπό να εκμεταλλευτούν την αγωνία των νέων για δουλειά, πουλώντας τους τον τίτλο του ΜΒΑ άνευ του λογότυπου πανεπιστημίου ολκής, που όντως θα τους εξασφάλιζε μια καλή θέση εργασίας. Με τα ΜΒΑ-αρπαχτές (που διδάσκονται από ανθρώπους οι οποίοι δεν θα έβρισκαν ποτέ οι ίδιοι καλή δουλειά σε μια μεγάλη πολυεθνική) δεν θα ασχοληθώ, καθώς όλοι καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για απάτη. Αντίθετα, τα βέλη μου τα «φυλάω» για τα σοβαρά ΜΒΑ.

Ο Russell Ackoff ήταν από τους πρωτοπόρους στη διδασκαλία του μάνατζμεντ στις ΗΠΑ, όπου δίδασκε για χρόνια στο φημισμένο Wharton Business School. Όταν ρωτήθηκε ποια είναι τα οφέλη για τους νέους ανθρώπους από την παρακολούθηση ενός ΜΒΑ, απάντησε: «Τους μαθαίνουμε τρία πράγματα: πρώτον, πώς να μιλούν με αυτοπεποίθηση για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν. Δεύτερον, τους προσφέρουμε «αρχές» οι οποίες τους βοηθούν να μην κάμπτονται όταν η πραγματικότητα συγκρούεται με τις απόψεις τους. Τρίτον, τους δίνουμε ένα πτυχίο το οποίο τους ανοίγει την πόρτα σε μια εταιρεία στην οποία μπορεί να μάθουν κάτι περί μάνατζμεντ». Η απάντηση του Ackoff είναι ειρωνική και όλο χιούμορ. Όμως πηγαίνει στην καρδιά του προβλήματος, το οποίο δεν έχει σχέση με την ποιότητα των φοιτητών και αποφοίτων προγραμμάτων ΜΒΑ (άτομα που, αναμφίβολα, είναι στην πλειονότητά τους τετραπέρατα) αλλά με κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό: με τον τρόπο που επιλέγει η κοινωνία να μορφώσει τη μελλοντική ηγεσία της. Οι προπαγανδιστές των ΜΒΑ (τα πανεπιστήμια που τα βλέπουν ως τη χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά, οι πτυχιούχοι που έχουν έννομο συμφέρον να προστατεύσουν την αξία της «επένδυσής» τους κ.λπ.) αναφέρονται στη σημασία της διδασκαλίας της επιστήμης του μάνατζμεντ, στην ποιότητα των τεχνικών που διδάσκονται, στις κοινωνικές συμβάσεις που οι σπουδές αυτές εμφυσούν στους νέους μάνατζερ.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Όπως επισήμανε ο Henry Mintzberg, καθηγητής Σπουδών Μάνατζμεντ στο Πανεπιστήμιο του McGill, είναι αδύνατον να δημιουργήσεις μάνατζερ στο αμφιθέατρο όσα «επιχειρηματικά παίγνια» και να τους βάλεις να παίξουν, πόσο μάλιστα ηγέτες. Απλώς δεν γίνεται. «Το μάνατζμεντ δεν είναι επιστήμη», συνεχίζει ο Mintzberg, «είναι μια πρακτική τέχνη την οποία διδάσκεσαι πάνω στη δουλειά. Το να ισχυρίζεσαι ότι εκπαιδεύεις άτομα που δεν είναι μάνατζερ πώς να γίνουν μάνατζερ αποτελεί, πολύ απλά, μια τεράστια απάτη. Τους εμφυσάς την ύβρη του "δεν έχω διευθύνει τίποτα, αλλά μπορώ να τα διευθύνω όλα"». Ο Phillip D. Broughton δούλευε ως ανταποκριτής της βρετανικής «Daily Telegraph» στο Παρίσι.

Κάποια στιγμή πήρε δύο χρόνια άδεια για να κάνει το ΜΒΑ του στο Harvard Business School. Η εμπειρία τον συγκλόνισε τόσο που αποφάσισε να γράψει βιβλίο γι' αυτήν. Παραθέτω απόσπασμα: «Στο καλωσόρισμα, δευτεροετής φοιτητής μας έβγαλε λόγο, ξεκινώντας με μια κραυγή: "ΚΕΡΔΙΣΑΤΕΕΕΕ!... Είστε πλέον μέρος της ελίτ και πρέπει να συνηθίσετε σε αυτό!". Πάλεψα άγρια με αυτή την ιδέα. Μου φάνταζε τόσο αυθάδης από τη μεριά της Σχολής και τόσο υποτιμητική για εμάς τους νεοφερμένους. Ήταν σαν να μην είχε σημασία τι είχαμε πετύχει στο παρελθόν ή τι αποφάσεις θα παίρναμε στο μέλλον. Μας έλεγαν πως απλώς και μόνο το ότι μπήκαμε στο Harvard Business School αρκούσε για να γίνουμε μέλη μιας υπερ-τάξης». Αυτή η νοοτροπία, σύμφωνα με τον Mintzberg, δεν είναι καθόλου άσχετη με την κρίση που ξέσπασε το 2008. Σχολές όπως τα Business Schools των Ηarvard, Wharton, Stanford και MIT φέρουν τεράστια ευθύνη για τη δημιουργία και αναπαραγωγή μιας επιχειρηματικής «ηθικής» που στήριξε και μεγέθυνε τις τοξικές συμπεριφορές, οι οποίες οδήγησαν στην καταστροφή του 2008, τον ζοφερό αντίκτυπο της οποίας ο πλανήτης βιώνει ως και σήμερα. Για τον Mintzberg το πρόβλημα ξεκινά από τον διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που γνωρίζουν πραγματικά μια επιχείρηση από εκείνους που έρχονται, ουρανοκατέβατοι, στολισμένοι με το παράσημο ενός ΜΒΑ από το Harvard, για να τη διοικήσουν. Παλαιότερα, σε μια επιχείρηση όπως η General Motors, για να φτάσει κάποιος να γίνει διευθύνων σύμβουλος ή πρόεδρος, έπρεπε να ανέλθει μέσα από την εταιρεία, να ξεκινήσει εργαζόμενος κοντά στον ιμάντα παραγωγής, να περάσει κάποια χρόνια από τις λογιστικές και διοικητικές υπηρεσίες, το μάρκετινγκ και, μετά από είκοσι χρόνια, αν αποδεικνυόταν καλός στη δουλειά και αφού είχε γνωρίσει στο πετσί του την εταιρεία, να φτάσει σε υψηλή διευθυντική θέση. Η κουλτούρα του ΜΒΑ ανέτρεψε πλήρως αυτήν τη διαδικασία.

Ξάφνου, προσλαμβάνονταν νέοι πτυχιούχοι με ΜΒΑ, με μηδενική γνώση της επιχείρησης αλλά άπειρη αυτοπεποίθηση και κάποια «εργαλεία» μεγιστοποίησης της «αξίας» της επιχείρησης υπέρ των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων των μετόχων της. Κάπως έτσι εταιρείες όπως η General Motors πτώχευσαν το 2008. Οι νέοι μάνατζερ με τα φανταχτερά ΜΒΑ και την έλλειψη γνώσης κι εκτίμησης γι' αυτό που πραγματικά ήταν οι επιχειρήσεις που τους προσέλαβαν τις έστρεψαν στα χρηματοοικονομικά προϊόντα (μετατρέποντας την General Motors σε αποθήκη τοξικών παραγώγων) και μετέφεραν ακόμα και το design (π.χ. η Boeing) των βασικών τους προϊόντων σε ξένες εταιρείες, υποβαθμίζοντας τους δικούς τους σχεδιαστές. Όσο για τον χρηματοπιστωτικό κλάδο, τα εγκλήματα των μάνατζερ με πτυχίο ΜΒΑ στην Enron, στη Lehman's κ.λπ. είναι πλέον καλά καταγεγραμμένα. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτού του είδους την κριτική την ασκούν στην πιο δριμεία μορφή της insiders, π.χ. ο Rakesh Khurana, καθηγητής του... Harvard Business School: «Τους διδάσκαμε ένα μοντέλο ανθρώπινης συμπεριφοράς υπεραπλουστευτικό και εσφαλμένο.

Και το χειρότερο: γρήγορα άρχισαν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτό! Να θεωρούν αυτονόητους εξωφρενικούς μισθούς και μπόνους. Να απαιτούν από τις εταιρείες να τους "λαδώνουν" με απίστευτα πακέτα μετοχών μόνο και μόνο για να... κάνουν τη δουλειά τους. Σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν έχει παρατηρηθεί κάτι ανάλογο. Ευθυνόμαστε σε μεγάλο βαθμό, εμείς οι καθηγητές τους, για ό,τι συνέβη μετά». Σύντομη βιβλιογραφία Philip D. Broughton (2008), What they teach you at Harvard Business School: My two years inside the cauldron of capitalism, Λονδίνο, Penguin/Sumantra Ghoshal (2003), «Business Schools share the blame for Enron», «Financial Times», 17 Ιουλίου 2003/Rakesh Khurana (2007), From higher aims to hired hands: The social transformation of American business schools and the unfulfilled promise of management as a profession, Princeton University Press/Henry Mintzberg (2004), Managers not MBAs: A hard look at the soft practice of managing and management development, San Francisco, Berrett-Koehler

LIFO

Οι νόμοι του κράτους και το κράτος του νόμου!

Ἀναρτήθηκε στὶς 31 Ἰανουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για «νομιμότητα»;

Ποιοι είναι αυτοί οι «Ταρτούφοι» που όχι μόνο τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά για δεκαετίες, αναγνωρίζουν τάχα μου το «δίκιο» των κοινωνικών ομάδων που διαμαρτύρονται, που απεργούν, που εξεγείρονται, αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή ζητούν την πάταξη των «παρανόμων» (χτες των εργαζόμενων στο Μετρό, σήμερα των αγροτών, προχτές των χαλυβουργών), γιατί, όπως λένε, «διασαλεύουν το νόμο»;

Ποιοι, τελικά, είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τη μάσκα του «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται» και «οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τηρούνται»;

*

Ας δούμε:

Υπάρχει νόμος – το ίδιο τους το Σύνταγμα – που λέει ότι οι διεθνείς συμβάσεις της χώρας πρέπει να επικυρώνονται στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία. Αλλά είναι αυτοί, τα υποδείγματα της νομιμότητας, που επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή πέρασαν το πρώτο Μνημόνιο καταστρατηγώντας τη συνταγματική διάταξη που υπαγορεύει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για διεθνείς συμβάσεις της χώρας, επιλέγοντας τον βολικό γι’ αυτούς δρόμο της απλής πλειοψηφίας των 151 ψήφων.

Υπάρχει νόμος – το ίδιο τους το Σύνταγμα – που λέει πως εκλέγονται κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί σε αυτή τη χώρα. Αλλά κάποια στιγμή και επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή, μας έβαλαν διορισμένο πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη.

Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις τη χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων. Όχι μόνο δεν εφαρμόζεται, όχι μόνο ληστεύονται τα Ταμεία, αλλά αυτοί που τα ληστεύουν έρχονται από πάνω και κόβουν και τις συντάξεις μιλώντας για τα «φτωχά» Ταμεία που οι ίδιοι φτωχοποίησαν.

Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις καταβολή των χρεών τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Όχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά αυτοί που δεν τον εφαρμόζουν έρχονται κι από πάνω, με άλλο νόμο, να επιβάλουν αυξήσεις στους φόρους κατά των δημοτών με πρόσχημα ότι τα ταμεία των δήμων πέφτουν έξω. Αλλά πέφτουν έξω γιατί, πολύ απλά, είναι αυτά τα υποδείγματα «νομιμότητας» που δεν καταβάλλουν τις υποχρεώσεις του κράτους προς τους ΟΤΑ.

Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων των μεγαλόσχημων βιομηχάνων, εφοπλιστών, εργοδοτών. Όχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι… νομιμόφρονες της «λίστας Λαγκάρντ» κάνουν και χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλομπαταξήδες, την ώρα που με άλλο νόμο απειλούν με κατάσχεση το χρεοκοπημένο λαό για χρέη άνω των 300 ευρώ…

Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις (ντάνες) κατά των καταχρηστικών όρων των τραπεζών εις βάρος των πολιτών. Οχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι κήνσορες της νομιμότητας, αυτοί που αφήνουν το λαό στο έλεος των τραπεζιτών, έχουν ενισχύσει τους τραπεζίτες με πάνω από 200 δισ. ευρώ τα τρία τελευταία χρόνια.

Υπήρξε δικαστική απόφαση που έλεγε «στοπ» στην είσπραξη χαρατσιών από τη ΔΕΗ. Οχι μόνο δεν εφαρμόστηκε, αλλά βγήκε και ο Στουρνάρας για να δηλώσει ότι τη γράφει στα παλιά του τα παπούτσια.

Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα, ο «πρώτος νόμος του κράτους»- που λέει ότι η εργασία είναι δικαίωμα για όλους. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά οι ταγοί της νομιμότητας το δικαίωμα στη δουλειά το έχουν αντικαταστήσει με το «δικαίωμα» στην ανεργία.

Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα- που, στα χαρτιά, υπεραμύνεται της δημόσιας και δωρεάν Υγείας, της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, της εθνικής κυριαρχίας. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά στην πράξη όλες αυτές οι «πρόνοιες» είναι για το θεαθήναι, στο πλαίσιο ενός νόμου που η ίδια εκείνη τάξη που διά των κομμάτων της τον ψήφισε, τον χρειάζεται μόνο ως «κουρελόχαρτο».

*

Οι ίδιοι, βέβαια, που είδαμε ποια είναι η σχέση τους με τη νομιμότητα, με τη δική τους την αστική νομιμότητα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γίνονται μανιασμένοι εκπρόσωποι του νόμου και της επί …τάξης, όταν πρόκειται να επιβάλουν το νόμο της βαρβαρότητας σε όποιον αντιστέκεται.

Παίρνουν, λοιπόν, τη ρομφαία του νόμου και με ύφος στρατοδίκη λένε σε όποιον διαμαρτύρεται:

Αδικο το μνημόνιο – αλλά νόμος!

Αδικο μέτρο το κόψιμο μισθών – αλλά νόμος!

Αδικο μέτρο το κόψιμο συντάξεων – αλλά νόμος!

Αδικο το χαράτσι και οι αυξήσεις στη ΔΕΗ – αλλά νόμος!

Αδικες οι απολύσεις εργαζομένων – αλλά νόμος!

Αδικες και λεόντειες οι συμβάσεις για τα διόδια – αλλά νόμος!

Αδικο το φορολογικό – αλλά νόμος!

Αδικο το «ενιαίο μισθολόγιο – φτωχολόγιο» – αλλά νόμος!

Αδικο το αμοκ φόρων επί των φτωχόσπιτων – αλλά νόμος!

Αδικος ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης – αλλά νόμος!

Αδικος ο κόσμος – αλλά νόμιμος!

*

Συμπέρασμα πρώτο:

Οι νόμοι τους όχι μόνο είναι ταξικοί, αλλά ταξική είναι και η εφαρμογή (ή η μη εφαρμογή) τους.

Συμπέρασμα δεύτερο:

Δεν υπάρχει εκμεταλλευτική – ταξική κοινωνία, στην οποία οι «από πάνω» να μην αναφωνούν κραδαίνοντας το μαστίγιο στους «από κάτω»: «Dura lex sed lex» («σκληρός νόμος αλλά νόμος»)!

«Καλός νόμος ή κακός νόμος, αδιάφορο. Είναι νόμος!», μας λένε αυτοί που όποτε θυμούνται τους νόμους, το κάνουν για να μας πουν, τελικά, το εξής πολύ απλό:

Μη μιλάτε, μην αντιδράτε και κυρίως μην αντιστρατεύεστε «την ευνομίαν και την τάξιν» καθ’ ότι για τα πάντα μπορούμε να εφαρμόσουμε εναντίον σας εκείνον το νόμο που μας βολεύει!

Αυτή είναι η «λογική» τους περί «νομιμότητας». Η οποία δεν καθορίζεται, φυσικά, από τους νόμους του κράτους, αλλά από κάτι πολύ ανώτερο: Από το κράτος του νόμου! Που σημαίνει ότι το κράτος τους είναι που ψηφίζει, που εφαρμόζει και που ερμηνεύει τους νόμους όπως εκείνο αποφασίζει. Και αποφασίζει όπως συμφέρει εκείνους που ελέγχουν το κράτος.

*

Είναι πρόδηλο, επομένως, ότι τα κηρύγματά τους περί «νομιμότητας» χάσκουν την ταξική τους αγριότητα, υποκρισία και χρεοκοπία.

Οταν μιλούν περί του «νόμου και της τάξης», εννοούν την καταστολή, την αυθαιρεσία, την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, ως μεθοδολογία για την επιβολή -με ισχύ «νόμου»- των συμφερόντων της τάξης τους πάνω στην κοινωνία.

Αλλά, απέναντι σε αυτήν τη «νομιμότητα», δεν υπάρχει

τίποτα πιο νόμιμο,

τίποτα πιο δημοκρατικό,

τίποτα πιο «καθαγιασμένο»

από τη μαζική, οργανωμένη, δημοκρατική και πλειοψηφική εκ μέρους των λαϊκών στρωμάτων ανυπακοή, απειθαρχία, απόρριψη, άρνηση και ανατροπή της πολιτικής τους και των νόμων τους.

Συμφωνεί μέχρι και ο Μοντεσκιέ -ο δικός «τους» αστός Μοντεσκιέ- που το έγραψε περίφημα:

«Δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της Δικαιοσύνης», έλεγε…

 Τετάρτη 30 Γενάρη 2013

Ο ρωσοαμερικανικός πόλεμος για τα ασημικά της Ελλάδας αγριεύει | ANTINEWS

Ο ρωσοαμερικανικός πόλεμος για τα ασημικά της Ελλάδας αγριεύει | ANTINEWS

Από factorx στις 21/01/2013

Ο Μπρεζίνσκι έγραφε προ πολλών ετών για τη μεγάλη σκακιέρα. Το βιβλίο του θεωρείται από πολλούς ξεπερασμένο, αλλά εάν το παρατηρήσει κανείς με προσοχή θα διαπιστώσει ότι μπορεί να διδαχθεί πολλά εάν κάνει προσομοίωση με το τι γίνεται αυτή την περίοδο στη χώρα μας.
Πολύ περισσότερο θα γίνει σοφότερος, όποιος διαβάσει το βιβλίο του Λένιν «Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Σε αυτό θα διαπιστώσει ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, ύστερα από περίπου ένα αιώνα, καθώς μεγαλώνει και γιγαντώνεται η μάχη για την κυριαρχία καπιταλιστικών χωρών σε κράτη κομβικής σημασίας και γεωπολιτικής αξίας, όπως η Ελλάδα.
Η χώρα μας, σε αυτή την κρίσιμη φάση που διέρχεται, που όμοιά της, έχει πολλές δεκαετίες να ζήσουν οι Έλληνες, βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς σύγκρουσης ξένων συμφερόντων για τα ιμάτιά της.
Η γεωπολιτική σύγκρουση έχει ξεπεράσει τα συνήθη όρια στο παρασκήνιο και είναι πολλά τα επεισόδια, πίσω από τις κουρτίνες της εξουσίας.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα ξαναθυμάται την τρομοκρατία και μετά από πολλά χρόνια, βλέπουμε – εν μέσω αυτών των συγκρούσεων – να αναβιώνει το αντάρτικο πόλεων, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται η χώρα στο εξωτερικό, ως ασταθής και προβληματική.
Κανείς δεν μπορεί να χρεώσει σε ξένη δύναμη τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις, με αποκορύφωμα τη χθεσινή, αλλά δεν μπορεί να μην επισημανθεί, ότι η χώρα διέρχεται σε μια κρίσιμη καμπή, ενώ πρέπει να διαμοιραστούν τα ιμάτια της μνημονιακής Ελλάδας.
Το σίγουρο είναι ότι η διεθνής πλευρά των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων στην εποχή της σημερινής κρίσης εμφανίζεται σήμερα πιο περίπλοκη από κάθε άλλη εποχή.
Tα όρια μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων γίνονται ασαφή, η σχέση εθνικού και διεθνικού αλλάζει, οι σφαίρες επιρροής ξαναμοιράζονται, οι συσχετισμοί δύναμης τροποποιούνται, ασύλληπτα ποσά διακινούνται (και χάνονται) ταχύτατα στις διεθνείς χρηματαγορές.
Καθώς η κρίση εντείνει την ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, προκαλείται γεωστρατηγικός πόλεμος με στόχο τα λάφυρα.
Η χώρα μας δεν στερείται πλουτοπαραγωγικών πόρων και ως εκ τούτου, αποτελεί πολύφερνη νύφη που την πολιορκούν πολλοί, αλλά όλοι θέλουν να πάρουν την προίκα της, χωρίς όμως να κάνουν γάμο που θα ωφελήσει και την άλλη πλευρά.
Η μάχη είναι αδυσώπητη και δημιουργείται μέγα ρήγμα ακόμα και σε παραδοσιακές συμμαχίες, ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών, δημιουργούν το κυρίαρχο ερώτημα, για το ποιοι εξυπηρετούνται από τη συγκεκριμένη αναταραχή.
Εν μέσω αυτού του σκηνικού τρόμου, ξαφνικά, η κυβέρνηση δέχεται μια έκθεση – κόλαφο από το ΔΝΤ, που αν και αναγνωρίζει θετικά σημάδια, έχει πάρα πολλές γκρίζες ζώνες και δίνει αφορμή να δει κανείς καθαρά, τι παιχνίδια παίζονται.
Για παράδειγμα, ο Αντώνης Σαμαράς, είδε το ΔΝΤ να του επισημαίνει την άμεση ανάγκη πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, όπως είπε σε συνέντευξή του ο γνωστός μας Τόμσεν.
Η κίνηση είναι σαφής: μήνυμα να ξεκινήσει η μοιρασιά, γιατί οι συνέπειες θα είναι μπροστά, αν και ο Πρωθυπουργός προσπάθησε και εξασφάλισε ένα μορατόριουμ με την τρόικα για να μην υπάρξουν νέα μέτρα, τουλάχιστον για το προσεχές εξάμηνο.
Και ενώ το ΔΝΤ αποφάσισε να στείλει μήνυμα στην Αθήνα για το ποιος πραγματικά διοικεί τη χώρα, το αμερικανικό πολιτικό ιερατείο, έστρωσε χαλί στον Αλέξη Τσίπρα, που επισκέπτεται τις ΗΠΑ και προσπαθεί να συναντηθεί και με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζον Μπάιντεν.
Και να μην τον συναντήσει, ένα τμήμα και της ντόπιας ολιγαρχίας, φαίνεται ότι γοητεύεται από τον συστημικό εσχάτως Αλέξη και προσπαθεί να του ανοίξει διαύλους με το υπερατλαντικό σύστημα, κινούμενο με τη λογική «προσέχουμε για να έχουμε».
Την ώρα που ο Τσίπρας πηγαίνει στις ΗΠΑ, ενώ ο Σαμαράς αν και τρία χρόνια πρόεδρος της ΝΔ ακόμα να πάει, κυκλοφορούν πολλά σενάρια για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα σχετικά με την κυβέρνηση και εάν θα αντέξει.
Σε διάφορα εγχώρια, εκδοτικά, πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα, εξυφαίνονται σενάρια αποσταθεροποίησης που έχουν το Σαμαρά αποδυναμωμένο με στόχο να γίνει πιο εύκολη η μοιρασιά του πλούτου και των υποδομών της χώρας.
Το παιχνίδι χοντραίνει μέρα με τη μέρα, και δεν είναι τυχαίο, ότι η γερμανική κυβέρνηση, στην οποία η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει υποβάλλει τα διαπιστευτήριά της, έστειλε προειδοποιητικό μήνυμα, πριν τρία εικοσιτετράωρα.
Η Καγκελαρία, φρόντισε μέσω των εφημερίδων του ομίλου WAZ, να διαμηνύσει ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν προχωρούν και γίνονται πολύ αργά βήματα. Η Άνγκελα Μέρκελ, την οποία ο Σαμαράς έχει συναντήσει πολλές φορές, θέλησε να διαμηνύσει στο νέο φίλο της, ότι το γερμανικό συμφέρον είναι ένα: να προωθηθούν οι γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η Γερμανία θέλει να πατήσει γερό πόδι και δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη, ενώ η Μέρκελ επενδύει στην καλή χημεία με το Σαμαρά που δεν θέλει να χαλάσει τα χατίρια στους Γερμανούς που είναι δυσαρεστημένοι.
Η αμερικανική πλευρά δεν δείχνει ιδιαίτερα ενθουσιασμένη και στην Ουάσινγκτον, την οποία ακόμα δεν έχει επισκεφθεί ο Πρωθυπουργός, θέλει συγκεκριμένα φιλέτα από τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά και διασφάλιση των συμφερόντων της, στην ευρύτερη περιοχή.
Το μήνυμα ήταν σαφές προ ημερών προς το Μαξίμου: μακριά η Ρωσία από τη ΔΕΠΑ. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν δείχνει έτοιμος να υποχωρήσει και προ ημερών ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, ο Ρώσος πολυεκατομυριούχος, με ελληνική καταγωγή, ο Ιβάν Σαββίδης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών.
Ο Σαββίδης, επισήμως πήγε για τα χρέη του ΠΑΟΚ, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες συζήτησε – ως απεσταλμένος του Πούτιν με τον οποίο συνδέεται με πολυετή φιλία – για το θέμα της ΔΕΠΑ και το ενδιαφέρον που έχει η Ρωσία που επιθυμεί διακαώς να την αποκτήσει.
Η σύγκρουση είναι έντονη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με τη δεύτερη να έχει και τη χαλαρή στήριξη της Γερμανίας, αν και πριν μέρες κατεγράφη χαμηλό βαρομετρικό στις σχέσεις τους. Τα επεισόδια θα είναι πολλά, ενώ στο παιχνίδι έχουν μπει για διαφορετικούς λόγους και με άλλες επιδιώξεις και άλλοι παίκτες, όπως το Ισραήλ, ενώ η Τουρκία παρατηρεί προσεκτικά και βάζει τρικλοποδιές.
Το Μαξίμου παρατηρεί αμήχανο και ανήμπορο να αντιδράσει, ενώ απουσιάζει μια εθνική στρατηγική για τη χώρα που δεν μπορεί να είναι αυτή που μεταδίδεται από το πρωθυπουργικό επιτελείο – και λέγεται ότι εκφράζει το Σαμαρά – πως «συμφέρον της χώρας είναι όποιος δώσει τα περισσότερα και αυτός θα πάρει τις υπό αποκρατικοποίηση εταιρείες».
Σε αυτό το ρευστό περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση έχει ανοικτή την υπόθεση της ανακήρυξης της ΑΟΖ που κανείς δεν ξέρει εάν θα προχωρήσει μετά την οριοθέτηση, που αποτελεί και το πιο κρίσιμο και σοβαρό βήμα.
Αυτή η σημαντική εθνική κίνηση, συνδέεται άμεσα με το ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή και τη σύγκρουση των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Η Αθήνα παρατηρεί και εύχεται να μην επιβεβαιωθεί η ρήση, όταν πλακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Ο πόλεμος αγριεύει και πολλά παίζονται. Τα λεφτά είναι πολλά και καμία δύναμη δεν θα θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα τη διατήρηση της παρούσας κυβέρνησης στην εξουσία.
Ίσως να εξυπηρετεί μια πολιτική και κοινωνική, εκτός από την οικονομική που ήδη έχει συντελεσθεί, αποσταθεροποίηση για να μοιραστεί πιο εύκολα το παιχνίδι. Τότε οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες και κανείς δεν θα ξέρει ποιος θα είναι ο ένοικος του Μαξίμου. Το σίγουρο είναι ότι οι σφαίρες και οι βόμβες βοηθάνε…
Μάρκος Αυρήλιος

This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalin

Δημήτρης Μπουραντάς Ακαδημαϊκός, Ιδρυτής Κόμματος, «Κοινωνία Αξιών»

Στην αυγή του 2013, ένας «αναγνωρισμένος δάσκαλος του μάνατζμεντ», ο γνωστός καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας Δημήτρης Μπουραντάς «σπάει» την Προσωπική του «Κραυγή Σιωπής» και μιλά για τις Πολιτικές του Θέσεις απέναντι στο σημερινό Πολιτικό Περιβάλλον. Θέσεις που εν πολλοίς συνοψίζονται στις Βασικές Αρχές του Νέου Πολιτικού φορέα που ο ίδιος ίδρυσε με τον τίτλο «Κοινωνία Αξιών». Επειδή Γνωρίζουμε τις Θεωρητικές και τις Πρακτικές Μεθόδους της «Παραγωγικής Σύγχρονης Διακυβέρνησης» καθιερώνουμε μια νέα Φιλοσοφία. Μια νέα Πολιτική: Δεν Πιστεύουμε σε «Μεσσίες». Πιστεύουμε σε «Μεθόδους»! Όπως μας λέει χαρακτηριστικά στην πρώτη αυτή εφ’ όλης της ύλης πολιτική δημόσια τοποθέτησή του!

Κύριε Μπουραντά, είστε διακεκριμένος και ακριβοπληρωμένος από τον ιδιωτικό τομέα καθηγητής, ένας βραβευμένος συγγραφέας με δυνατότητες να κάνετε παγκόσμια best sellers. Πρόσφατα κυκλοφόρησε με επιτυχία η ποιητική σας συλλογή «Κραυγή Σιωπής». Γιατί αφήνετε όλες αυτές τις ευκαιρίες και τη σιγουριά της καριέρας σας και παίρνετε το ρίσκο να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Εμένα οι γονείς μου, μου πρόσφεραν μόνο τροφή, αγάπη και αξίες. Εργάζομαι από τα δέκα μου, ως γκαρσόν σε σινεμά, κλειδαράς, σιδηρουργός, ξυλουργός, εργάτης στις οικοδομές. Η Ελληνική Κοινωνία μου πρόσφερε ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου, μόρφωση, καριέρα, όνομα, χρήματα, αναγνώριση, έκανε τα βιβλία μου best sellers και μου έδωσε και τόσα άλλα. Συνεπώς χρωστώ πολλά σ’ αυτή την Κοινωνία. Τώρα που η χώρα μου καταστρέφεται θα ήμουν αχάριστος και ανεύθυνος αν έμενα παρατηρητής και βολεμένος στον καναπέ μου, στην πολύ ενδιαφέρουσα και επικερδή καριέρα μου και την απολαυστική προσωπική ζωή μου. Εκτός αυτού, αγαπώ την πατρίδα μου και δεν ανέχομαι να την καταστρέψει ολοκληρωτικά το σημερινό Κατεστημένο Πολιτικό Σύστημα.

Γιατί κατά τη γνώμη σας οι Έλληνες Πολιτικοί των τελευταίων 38 χρόνων δεν προσπάθησαν ποτέ να κάνουν την Υπέρβασή τους και να Διαχωρίσουν την «Πολιτική Διακυβέρνηση» από την «Τεχνοκρατική Παραγωγική» Διακυβέρνηση του Κράτους, καθιερώνοντας τη «Χρυσή Τομή» μεταξύ της «Πολιτικής» και της «Χρηστής Διακυβέρνησης», όταν γνώριζαν πολύ καλά ότι οι δύο Θεσμοί είναι τελείως Ασυμβίβαστοι μεταξύ τους; Ο ένας στοχεύει σε «Πολιτικά οφέλη» (ψήφους & προσωπικό πλουτισμό) και ο άλλος «Κοινωνικά Οφέλη» μέσω του Παραγόμενου Πλούτου.

Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες στην πατρίδα μας, κυριάρχησαν στο Πολιτικό Σύστημα Ανεπάγγελτοι, Ημιμαθείς, Ανίκανοι και σ’ ένα ποσοστό Διεφθαρμένοι Επαγγελματίες, Πολιτικοί χωρίς τις απαιτούμενες Αξίες όπως Ακεραιότητα, Εντιμότητα, Ειλικρίνεια, Υπευθυνότητα, Συνέπεια, Συνέργεια, Αποτελεσματικότητα, Συναίνεση, Φρόνηση, Αξιοκρατία, Ανάπτυξη κ.ά. Ο στόχος τους δεν ήταν η χρηστή και η Αποτελεσματική Διακυβέρνηση αλλά η Διατήρησή τους στην Εξουσία μέσω του Κομματισμού και του Κρατισμού. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Πολιτικοί είναι Ανίκανοι και Διεφθαρμένοι!

Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας η παντελής έλλειψη από το Ελληνικό Σύνταγμα των Αρχών της Απρόσωπης, Δίκαιης και «Παραγωγικής Διακυβέρνησης» του Κράτους;

Διότι το Σύνταγμα είναι φτιαγμένο, από τη μια, από τους Πολιτικούς και από την άλλη από τους Νομικούς που στην πλειονότητά τους αγνοούν και δεν ενδιαφέρονται για την Παραγωγική Διακυβέρνηση, την Αποδοτικότητα, την Αποτελεσματικότητα και την Ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Συμφωνείτε ότι οι Μελλοντικοί Συνταγματολόγοι που θα κληθούν να Σχεδιάσουν το νέο Σύνταγμα πρέπει να συμπληρωθούν και με Καθηγητές της Σύγχρονης Διακυβέρνησης;

Απόλυτα. Αυτό γίνεται στις προηγμένες χώρες.

Τι είναι αυτό που σας παρακίνησε να ιδρύσετε ένα νέο Κόμμα, όταν ουδέποτε ασχοληθήκατε ενεργά με την «Πολιτική» και επιπλέον προσέξατε ότι όλα σχεδόν τα νέα Κόμματα που ιδρύθηκαν, και ένα ή δύο που ήταν εντυπωσιακά, δεν κατάφεραν να κυριαρχήσουν στην Πολιτική σκηνή της χώρας;

Η Κοινωνία Αξιών δεν ιδρύθηκε για να εισέλθει στη Βουλή ως ένα άλλο κόμμα και να γίνουν κάποιοι από εμάς βουλευτές. Ιδρύθηκε για να εισαχθεί στη Βουλή ως το «Νέο Κόμμα Εξουσίας της Σύγχρονης Ελλάδας». Είμαστε σκεπτόμενοι Έλληνες που πιστεύουμε ότι πρέπει να ανατραπεί το Κατεστημένο Πολιτικό Σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα και να αναδυθεί ένας νέος Πολιτικός Πολιτισμός. Αυτό είναι αναγκαία συνθήκη για την Ανασυγκρότηση της χώρας. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα και ο Ελληνισμός διαθέτει όλους τους Πόρους και τα Προσόντα για ν’ αναδειχθεί σε χώρα Πρότυπο και Πρωτοπόρα στην Οικονομία, στη Δημοκρατία, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στην Οικολογία, στην Ανθρώπινη Ζωή. Τα νέα κόμματα που ιδρύθηκαν δεν διαφέρουν από τα παλιά. Έχουν ένα θολό ιδεολογικό πλαίσιο, δεν έχουν ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση και ένα Εθνικό Συνεκτικό Στρατηγικό Βραχυπρόθεσμο, Μεσοπρόθεσμο και Μακροπρόθεσμο σχέδιο για την Ανασυγκρότηση της χώρας. Επίσης, στις Ηγετικές ομάδες είναι άνθρωποι των οποίων η διαδρομή δεν θα μπορούσε να πείσει τους πολίτες. Εμφανίσθηκαν ευκαιριακά για να πάρουν ψήφους από τα εκατομμύρια πολίτες που ήταν δυσαρεστημένοι από τα Κατεστημένα Κόμματα. Όμως ένα Κόμμα δεν μπορεί να πείσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη επειδή είναι νέο και δηλώνει ότι είναι διαφορετικό από τα παλιά. Δείτε για παράδειγμα τη «Δημιουργία Ξανά» πόσο πολιτικάντικα συμπεριφέρθηκε. Ενώ κατηγορούσε τους πολιτικούς προκειμένου να μαζέψει ψήφους και να μπει στη Βουλή, συνεργάστηκε με τη «Δράση» του Μάνου και στελέχη της «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Γι’ αυτό οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους των πρώτων εκλογών δεν την ψήφισαν στις δεύτερες.  

Σε τι διαφέρει η «Κοινωνία Αξιών» από τα άλλα κόμματα;

Πρώτον διαφέρουμε στα κίνητρά μας. Δεν επιδιώκουμε να γίνουμε Επαγγελματίες Πολιτικοί αλλά να ρίξουμε τα Μπετά επάνω στα οποία θα Ανοικοδομηθεί μια Νέα Ελλάδα! Μια Νέα Πατρίδα που να αξίζει σε εμάς και στα παιδιά μας. Δεύτερον στην Αντίληψή μας για την Πολιτική και τη Διακυβέρνηση της χώρας. Δεν πιστεύουμε στον Κομματισμό και στους Επαγγελματίες Πολιτικούς. Στις θέσεις της Κυβέρνησης και όλων των τομών της Εκτελεστικής Εξουσίας, πρέπει να τοποθετούνται Στελέχη που διαθέτουν Πολύχρονη Επαγγελματική Εμπειρία, Διοικητικές και Ηγετικές Ικανότητες, Ηθική και Αξίες που αποδεικνύονται από τη διαδρομή τους. Τρίτον, δεν πιστεύουμε στην Κομματική Προπαγάνδα αλλά στην Αντικειμενική Ενημέρωση, την Ανεξάρτητη Πολιτική Σκέψη των Πολιτών, τον Έλεγχο των Κομμάτων και των Πολιτικών με Αντικειμενικά Κριτήρια και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν για την κοινωνία. Δεν πιστεύουμε στις Ξεπερασμένες Ιδεολογίες του Νεοφιλελευθερισμού, του Φιλελευθερισμού, της Σοσιαλδημοκρατίας και του Σοσιαλισμού. Διαθέτουμε δική μας Ιδεολογία που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες και βασίζεται σε Δοκιμασμένες Μεθόδους Δίκαιης και Παραγωγικής Διακυβέρνησης!

Για την ίδρυση και τη διάδοση ενός νέου Κόμματος απαιτούνται δύο πολύ δύσκολα πράγματα: Μεγάλη «Επένδυση Χρημάτων» και Άψογη «Οργάνωση». Πώς θα καλύψετε και τα δύο;

Ένα μεγάλο ποσοστό από όσους είμαστε στην «Κοινωνία Αξιών» έχουμε πολύχρονη εμπειρία στο Μάνατζμεντ και στην Οργάνωση κυρίως στον Ιδιωτικό Τομέα. Σε ό,τι αφορά τους οικονομικούς πόρους, δεν πιστεύουμε ότι χρειάζονται τα εκατομμύρια που σπαταλούν τα Κατεστημένα Κόμματα. Συγκεντρώνοντας ένα μικρό ποσό από τα μέλη και τους φίλους μας θα μπορέσουμε να καλύψουμε τα έξοδά μας που είναι μετρημένα. Δεν χρειαζόμαστε παντού γραφεία, δεν θα κάνουμε πλύση εγκεφάλου με πανάκριβα διαφημιστικά σποτ. Δεν θα σπαταλήσουμε χρήματα αν δουλέψουμε έξυπνα και δημιουργικά. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα που θέλει να νοικοκυρέψει τη χώρα να μην είναι το ίδιο νοικοκυρεμένο σε ό,τι αφορά τα οικονομικά.

Είστε ένας από τους ελάχιστους επώνυμους καθηγητές πανεπιστημίου και δημοφιλής συγγραφέας που αναγνωρίστηκε και βραβεύτηκε. Πιστεύετε ότι διαθέτετε τις Ικανότητες να Κυβερνήσετε ένα ολόκληρο Κράτος έχοντας μόνον τις Ακαδημαϊκές Γνώσεις μιας Σύγχρονης Διακυβέρνησης;

Καταρχήν, στη Διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να συμμετέχουν οι πιο άξιοι, έμπειροι και ικανοί που διαθέτει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός. Η παλαιοκομματική λογική ότι οι Βουλευτές και οι Πολιτευτές πρέπει να καταλαμβάνουν θέσεις στην Εκτελεστική Εξουσία της Διακυβέρνησης πρέπει να σταματήσει οριστικά. Σ’ ό,τι με αφορά είμαι περισσότερο Άνθρωπος της Πράξης αφού έχω εργασθεί στον Ιδιωτικό Τομέα ως Ανώτερο Στέλεχος Πωλήσεων, ως Ανώτερο Στέλεχος σε Βιομηχανίες και ως Σύμβουλος σε μεγάλο αριθμό Ελληνικών και Πολυεθνικών Επιχειρήσεων, ακόμη και μεγάλων Συνδικάτων.

Πώς σκέπτεστε να Κυβερνήσετε ένα ολόκληρο κράτος, «Δημοκρατικά», όταν ως καθηγητής του Μάνατζμεντ γνωρίζετε πολύ καλά τις τεράστιες δυσκολίες που συνεπάγεται το «Δίκαιο και Παραγωγικό Μάνατζμεντ» σε όλο τον κόσμο, με ελάχιστες εξαιρέσεις στο χώρο των πολυεθνικών και ακόμα, πιο ελάχιστες στο χώρο των Κρατών;

Πολλές χώρες έχουν πολύ περισσότερη αποτελεσματική Διακυβέρνηση από τη δική μας εφαρμόζοντας Σύγχρονες Τεχνικές, Μεθόδους, Εργαλεία και Τεχνολογία του Σύγχρονου και Παραγωγικού Δημόσιου Μάνατζμεντ, της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού και της Διοίκησης των Αλλαγών. Στη χώρας μας έχουμε αρκετά στελέχη στον Ιδιωτικό και στο Δημόσιο Τομέα που μπορούν ν’ ασκήσουν Δίκαιο και Παραγωγικό Μάνατζμεντ. Εκτός αυτού, μπορούμε να πάρουμε, να προσαρμόσουμε και να εφαρμόσουμε υποδειγματικές πρακτικές από άλλες χώρες.

Πώς θα πείσετε, κύριε καθηγητά, τους πολύ καχύποπτους Έλληνες ότι δεν συνεργάζεστε με κανένα στοιχείο του κατεστημένου, για να σας εμπιστευτούν

; Οι Πολίτες πείθονται μέσω της Διαφάνειας, της Συνέπειας λόγων και Πράξεων, της Ακεραιότητας, της Διαδρομής του καθένα μας και της Ανεξαρτησίας μας από Κατεστημένα Συμφέροντα. Από την άλλη μεριά, οι Πολίτες πρέπει πλέον ν’ αποκτήσουν Ανεξάρτητη Πολιτική Σκέψη, ν’ αξιολογούν τους Πολιτικούς με Συγκεκριμένα και Αυστηρά Κριτήρια, με το τι έχουν κάνει στην Επαγγελματική Ζωή τους και όχι με τη Διαφήμιση, τις Δηλώσεις τους και τη Ρητορική τους!

Γνωρίζετε ότι υπάρχουν 4 εκατ. περίπου εγγεγραμμένοι Έλληνες Ψηφοφόροι οι οποίοι δεν ψηφίζουν τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια. Σε αυτούς στοχεύετε ή στοχεύετε και στους υπόλοιπους που ψηφίζουν τα υπόλοιπα Κόμματα;

Οι πολίτες αυτοί δεν ψηφίζουν δικαίως και λογικά διότι δεν τους εκφράζει κανένα κόμμα. Όλα τα Κατεστημένα Κόμματα προσπαθούν να πάρουν Αξία από την Πολιτική και όχι να δώσουν Αξία στην Πολιτική! Έχουν ως προτεραιότητα το Κομματικό Συμφέρον και όχι το Συμφέρον της Πατρίδας και το Κοινό Καλό κατά τον Αριστοτέλη. Όσοι συμμετέχουμε στην «Κοινωνία Αξιών» έχουμε ως Κίνητρο να Δώσουμε Αξία στην Πολιτική και όχι να πάρουμε αξία από αυτή. Όλοι έχουμε τις Καριέρες μας δεν θέλουμε να κάνουμε Καριέρα στην Πολιτική. Σκοπός μας είναι να χτίσουμε μια πατρίδα που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Αυτό πιστεύουμε ότι θέλουν και οι Πολίτες που δεν ψηφίζουν αλλά και οι Πολίτες που ψηφίζουν τα Κατεστημένα Κόμματα λόγω έλλειψης άλλης εναλλακτικής και της λογικής «το μη χείρον βέλτιστον». Πολλοί πολίτες που ψήφιζαν μέχρι τώρα τα Κατεστημένα Κόμματα έχουν συνειδητοποιήσει πλέον ότι η Νοοτροπία, το Έλλειμμα Αξιών, οι Πολιτικές και οι Πρακτικές τους οδήγησαν τη χώρα στην Καταστροφή και δεν μπορούν τα ίδια Κόμματα να την Ανασυγκροτήσουν.

Μας είπατε ότι οι Αρχές του Κινήματος της «Σιωπηλής Πλειοψηφίας» που διατυπώνονται στο «Δωδεκάλογο της Δημοκρατίας» που χαρακτηρίζει το Κίνημα αυτό, συμπλέουν απόλυτα με τις Αρχές  του Κόμματος «Κοινωνία Αξιών» για αυτό και το Κίνημα «ΣΠ» έχει δηλώσει ότι στηρίζει το Κόμμα σας, απόλυτα χωρίς περιστροφές και χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Για να θεσμοθετηθούν όμως, οι Επαναστατικές Ριζικές Μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος που εξαγγέλλετε πρέπει το Κόμμα σας να εισαχθεί στη Βουλή ως Κόμμα Εξουσίας. Προβλέπετε να γίνεται αυτό εφικτό στις επόμενες 2-3 εκλογικές αναμετρήσεις;

Αν κανείς δεν ελπίζει το ανέλπιστο δεν θα το βρει ποτέ. Πιστεύουμε ότι από τις πρώτες εκλογές, η «Κοινωνία Αξιών» θα επιτύχει ένα ποσοστό που θα της εξασφαλίσει μια Δυναμική Ανατροπής του Κατεστημένου Πολιτικού Συστήματος. Οι πολίτες ψήφισαν Χρυσή Αυγή, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες, όχι επειδή πείσθηκαν από τα πρόσωπα και τις προτάσεις τους αλλά από Αντίδραση στα Κυβερνώντα Κόμματα. Αυτά τα κόμματα θα ξεφουσκώσουν, το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, η ΝΔ σε λίγο καιρό θα πέσει κάτω από το 19% που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές. Συνεπώς, η «Κοινωνία Αξιών» έχει τις προϋποθέσεις να κερδίσει ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών. Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο εμείς θα κάνουμε τα σωστά πράγματα για να πείσουμε και να Κερδίσουμε την Εμπιστοσύνη των Πολιτών.

Πιστεύετε ότι η πολύ επαναστατική Μία μόνο Θητεία όλων των Πολιτικών που περιλαμβάνεται στο «Δωδεκάλογο της Δημοκρατίας» θα βοηθήσει το Κόμμα της «Κ.Α.» ή θα τη βλάψει;

Θεωρώ ότι η μια θητεία δεν διευκολύνει στην Αποτελεσματικότητα διότι κάποιοι Εξαιρετικοί Πολιτικοί είναι χρήσιμοι τουλάχιστον για άλλη μια τετραετία. Επομένως στηρίζουμε τον περιορισμό στις δύο μόνο τετραετίες που εξουδετερώνουν το «Πολιτικό Κόστος»! Πώς σκέπτεστε να αντιμετωπίσετε το κατεστημένο των ΜΜΕ που δεν προβάλουν Κόμματα που δεν συνεργάζονται μαζί τους και επιπλέον βρίσκουν πάντα τρόπους να τους προσβάλουν την αξιοπιστία τους με θεμιτά και αθέμιτα μέσα; Η «Κοινωνία Αξιών» θα στηριχθεί κυρίως στη Διαπροσωπική Επικοινωνία, στόμα με στόμα και συναντήσεις με τους πολίτες. Θα αξιοποιήσουμε τα Κοινωνικά Δίκτυα και τις Σύγχρονες Τεχνολογίες ταυτόχρονα καθώς και περιφερειακά ΜΜΕ που δεν συνδέονται με μεγάλα συμφέροντα.

Η ίδια ερώτηση ισχύει και με τις οργανωμένες Συνδικαλιστικές ομάδες του πληθυσμού (Εργαζομένων και Επαγγελματιών) οι οποίες δεν δέχονται να θυσιάσουν τα κεκτημένα συμφέροντά τους; (Εργαζόμενοι στο Δημόσιο και ιδιωτικό Τομέα, Δικηγόροι, Γιατροί, Φαρμακοποιοί, κ.ά.)

Tα συνδικάτα είχαν δύναμη επειδή αποτελούσαν Κομματικούς Μηχανισμούς. Ο Κομματικός και Συντεχνιακός Συνδικαλισμός δεν διαθέτει πλέον δύναμη, διότι οι πολίτες έχουν κατανοήσει τη νοοτροπία, τα συμφέροντά τους και τις συνέπειές τους στην καταστροφική πορεία της χώρας. Εκτός αυτού, στην «Κοινωνία Αξιών» είμαστε αρκετοί που γνωρίζουμε από Διοίκηση και Ηγεσία Αλλαγών. Υπάρχει τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση των αντιστάσεων στις αλλαγές. Άλλωστε εδώ και τρία χρόνια όλα τα κεκτήμενα ανατρέπονται.

Πώς θα αντικαταστήσετε τα 5.000 περίπου Κομματικά Στελέχη των δύο Κομμάτων Εξουσίας (λέγεται ότι είναι 2.500 για το κάθε Κόμμα Εξουσίας) που είναι φυτεμένα παντού με άλλους που πιθανόν να μη είναι ειδικευμένοι στους διάφορους τομείς της Δημόσιας Ζωής, και πώς θα μπορέσετε να τους ελέγξετε αποτελεσματικά;

Mια κυβέρνηση που αντλεί τη δύναμή της από την Κοινωνία, διαθέτει τεράστια δύναμη για να επιβάλλει την Αξιοκρατία και να στείλει στο σπίτι τους όσους εμποδίσουν τις βελτιωτικές αλλαγές για το Κοινό Καλό, την Ανάπτυξη, την Κοινωνική συνοχή και την Κοινωνική Ευημερία.

Πώς θα πείσετε τους Έλληνες ψηφοφόρους για την Αξία της «Σύγχρονης Παραγωγικής Διακυβέρνησης», που δεν γνωρίζουν την Αξία της και τη σημασία της, και όταν έχουν μάθει να επηρεάζονται μόνο από «Ταμπέλες», «Συνθήματα» και «Μεσσίες»;

Η Ηγεσία εμπνέει και πείθει μέσω ενός «Εφικτού Οράματος», των Αξιών, του Παραδείγματος, της Πρότασής της προς τους Πολίτες, της Ποιότητας των Ανθρώπων που τη Συνθέτουν. Η Ηγεσία Διαπαιδαγωγεί και διδάσκει τους πολίτες με Απλό, Αυθεντικό, Ειλικρινή, Κατανοητό και Πειστικό Λόγο.

Τέλος, αναγγέλλετε τον απόλυτο διαχωρισμό των τριών Εξουσιών της Δημοκρατίας. Πιστεύετε ότι θα μπορέσετε να τον καθιερώσετε στο Νέο Ελληνικό Σύνταγμα;

Αυτή η ιδέα έχει ωριμάσει στους πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι πλέον δύσκολο για όλα τα υπόλοιπα κόμματα να κρυφθούν και να διαφωνήσουν σ’ αυτή την αναγκαιότητα. Είναι δύσκολο. Αλλά, οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν, κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και μαθαίνουν.

Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μπουραντά…

Κι εγώ και εύχομαι στους αναγνώστες του «ΕΜΜ» ολόψυχα το 2013 να τους φέρει δύναμη, αισιοδοξία, χαρά και ευτυχία…

«Κοινωνία Αξιών»  τα πιστεύω μας

«Κοινωνία Αξιών» ο Δεκάλογος των Αρχών μας

Είμαστε η συντριπτική «Σιωπηλή Πλειοψηφία» των Ακομμάτιστων Ελλήνων Πολιτών. Είναι εντυπωσιακή η συμμετοχή των Ελλήνων Πολιτών, όμως δεν είμαστε αρκετοί προκειμένου να ξεριζώσουμε το κατεστημένο της Συμφοράς! Ξεκινάμε μια εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα για να ενημερώσουμε τους υπόλοιπους Πολίτες.

Πρέπει να Συσπειρωθούμε γρήγορα μέχρι τις μεθεπόμενες εκλογές οι οποίες μπορούν να γίνουν μέσα στο 2013!

Μόνον ένα Νέο Κόμμα Εξουσίας θα μπορέσει να υποβάλλει στη Βουλή τις Επαναστατικές Τροποποιήσεις του Συντάγματος και να Γκρεμίσει το Κάστρο τους μέσα από το Κάστρο τους. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Φρόντισαν για αυτό οι… Διεφθαρμένοι Εθνοπατέρες μας.

Η συμμετοχή σου είναι το μοναδικό μας όπλο!

www.siopili.gr 

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ