ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι ο πανηγυρισμός

 http://24wro.blogspot.com/ | 2012-03-09 19:36:09 | Πηγη εδω

Αντίθετος με τους "πανηγυρισμούς" για τη θετική κατάληξη του PSI, εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης...
ο οποίος υποστήριξε ότι με αυτό που έγινε η χώρα μας δεν μπορεί να πάει ξανά στις αγορές, σε βάθος χρόνου 10, 20 ετών.

Ο κ. Καρατζαφέρης σε δήλωσή του (Real FM) εκτίμησε ότι πλέον χάθηκε η εμπιστοσύνη στα ελληνικά ομόλογα και η Ελλάδα θα συναντήσει δυσκολίες, εάν χρειαστεί εσωτερική βοήθεια.

«Ποιος θα πάρει ομόλογα, όταν του έχουν "ψαλιδίσει" τα λεφτά; Δεν μπορω να καταλαβω ποιος είναι ο πανηγυρισμός», είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ.

Εκτίμησε ότι από τα χρήματα της βοήθειας που εξασφάλισε η χώρα μας, ο ελληνικός λαός δεν θα πάρει τίποτα και ένα μεγάλο μέρος τους θα δοθεί στις τράπεζες.

Είπε επίσης ότι το Μνημόνιο - στη σελίδα 247 - προβλέπει ότι οι μισθοί στη χώρα μας τον Ιούνιο θα γίνουν μισθοί ΝΑ Ευρώπης, «δηλαδή μισθοί Ρουμανίας και Βουλγαρίας».

Αναφερόμενος στα νέα πολιτικά σχήματα που προκύπτουν, ή φέρονται να κυοφορούνται, ο κ. Καρατζαφέρης είπε ότι ο καθένας στη δημοκρατία έχει δικαίωμα να προσπαθεί, ενώ εκτίμησε ότι η δική του παρουσία με τον ΛΑΟΣ στη Βουλή επί δυο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, πιθανόν να αποτελεί κίνητρο και για άλλους.

«Το προσπάθησαν πριν από μένα μεγάλοι πολιτικοί άντρες, όπως ο Μαρκεζίνης, ο Κ. Στεφανόπολουλος, ο Αβραμόπουλος, ο Σαμαράς, ο Τσοβόλας, ο Αρσένης, ο Τρίτσης, ο Παναγούλης, ο Μάνος. Κάποιοι απ' αυτούς δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν. Ένας πέτυχε. Ίσως, αποτελώ το κίνητρο και για άλλες προσπάθειες. Δεν είναι κακό αυτό. Από εκεί και πέρα, ο λαός κρίνει», είπε.

Τέλος, αναφερόμενος στο έλλειμμα και τις πρόσφατες εξελίξεις με τις καταγγελίες για την ΕΛΣΤΑΤ, ζήτησε «να αποκαλυφθούν τα "μαγειρεία" που μας ξεφτίλισαν στην Ευρώπη, και που άφησαν το επιτόκιο σε απαγορευτικό βαθμό».

Πάντως ο ίδιος υποστήριξε ότι θα υπάρξει συμφωνία μεταξύ των δυο κομμάτων «για να "το πνίξουν" και να το κλείσουν. Για άλλη μια φορά δεν θα πάει κάποιος φυλακή, ενώ, θα έπρεπε να πάει φυλακή»

Ορυκτός πλούτος: οι βασικοί άξονες της εθνικής πολιτικής αξιοποίησης

8 Μαρτίου 2012, 14:42 | Εμφανίσεις: 202

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής , σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 29-2-2012 ανακοίνωσε την Εθνική Πολιτική για την Αξιοποίηση των Ορυκτών Πρώτων Υλών (Ε.Π.).

Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ «με τη συνεργασία Πολιτείας, κοινωνίας και επιχειρήσεων του εξορυκτικού κλάδου διαμορφώσαμε μία ολοκληρωμένη Εθνική Πολιτική με στόχο τη δημιουργία μίας οικονομίας η οποία θα αξιοποιεί αλλά και θα σέβεται το φυσικό πλούτο της χώρας, συμβάλλοντας έτσι στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων. Οι φυσικοί πόροι που διαθέτουμε μας επιτρέπουν να τους αξιοποιήσουμε για την αντιμετώπιση τόσο της οικονομίας όσο και της κλιματικής κρίσης».

Στην ημερίδα παρουσιάστηκε το βασικό περιεχόμενο, οι κύριοι άξονες πολιτικής και οι επιμέρους στόχοι της (Ε.Π.) που είναι οι ακόλουθοι:

«Η Εθνική Πολιτική (ΕΠ) για το στρατηγικό σχεδιασμό και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου αναγνωρίζει την σημασία των Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΟΠΥ) για την πρόοδο, την διασφάλιση ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου, τη δημιουργία ανταγωνιστικής περιφερειακής οικονομίας και νέων θέσεων απασχόλησης. Παράλληλα πρέπει να διασφαλίζει με συνέπεια ότι η παραγωγή και η διάθεση των ΟΠΥ στην κοινωνία διενεργείται σύμφωνα με τους όρους της βιώσιμης ανάπτυξης.

H ΕΠ οφείλει να είναι σταθερή και διαφανής, αλλά και με δυνατότητα αναπροσαρμογής, σύμφωνα με τις εκάστοτε κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ή για λόγους προστασίας του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Πρέπει επίσης να δένει αρμονικά με τις υπόλοιπες Εθνικές Πολιτικές, αμβλύνοντας αντιθέσεις που αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας. Μια τέτοια πολιτική, αλλά και όλες οι εκφάνσεις εφαρμογής της, δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα διαλόγου και ενημέρωσης, το δυνατόν ευρύτερης, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Επιπλέον, η πολιτική αυτή απαιτεί ως βασικό εργαλείο ένα απλοποιημένο, κωδικοποιημένο και εκσυγχρονισμένο κανονιστικό (θεσμικό) πλαίσιο.

Οι βασικοί επιμέρους στόχοι της πολιτικής αυτής είναι :

· Η επαρκής και σταθερή διάθεση ΟΠΥ στην κοινωνία με οικονομικά βιώσιμο τρόπο, εναρμονισμένο με τις εθνικές τομεακές πολιτικές ανάπτυξης άλλων δραστηριοτήτων

· Η ανάδειξη και εφαρμογή βέλτιστων πρακτικών που προλαμβάνουν ή μειώνουν και τελικά αποκαθιστούν, στο μέτρο του δυνατού, τις επιπτώσεις της εξόρυξης και των συναφών δραστηριοτήτων στο περιβάλλον και στη ανθρώπινη υγεία.

· Η εξοικονόμηση των ΟΠΥ μέσα από βέλτιστες οικο-αποδοτικές πρακτικές παραγωγής.

· Η αναβάθμιση και στήριξη όλων των Πανεπιστημιακών Τμημάτων και Σχολών που σχετίζονται με την αξιοποίηση των Ο.Π.Υ. με παράλληλη αναπροσαρμογή των χρηματοδοτικών ροών που διατίθενται από τα κάθε είδους προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας, της Γ.Γ.Ε.Τ. του ΕΣΠΑ κ.λ.π.

· Η διασφάλιση της χρήσης των ΟΠΥ για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα μέσα από κατάλληλες πρακτικές αποτελεσματικής χρήσης, αύξησης του κύκλου ζωή τους και ανακύκλωσης.

· Η μεγιστοποίηση του αναπτυξιακού οφέλους και η ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων της εξορυκτικής δραστηριότητας.

· Η εναρμόνιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και αναγκών των τοπικών κοινωνιών με τις αναπτυξιακές δυνατότητες που δημιουργούν οι εκμεταλλεύσεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Η διαμόρφωση πολιτικών και μέτρων που θα μεγιστοποιούν την ωφελιμότητα των δράσεων στις τοπικές κοινωνίες με πολλαπλούς (και όχι μόνο οικονομικούς ή απασχόλησης) τρόπους.

· Η διαμόρφωση των χώρων των λατομείων και μεταλλείων, ώστε να είναι αυτοί δεκτικοί άλλων προγραμματισμένων χρήσεων, μετά την ολοκλήρωση των εκμεταλλεύσεων.

· Η χωροταξική οργάνωση της μεταποίησης πρώτων υλών, όταν αυτή συντελείται εκτός των μεταλλευτικών ή λατομικών χώρων.

Επίσης, η ΕΠ για την αξιοποίηση των ΟΠΥ πρέπει:

· Να στηρίζεται στη γνώση του αποθεματικού δυναμικού των ορυκτών της χώρας. Η γνώση αυτή προϋποθέτει ότι όλα τα κοιτάσματα ΟΠΥ είναι καταγεγραμμένα με τεκμηριωμένο τρόπο και ότι τα σχετικά στοιχεία είναι διαθέσιμα σε ένα λειτουργικό γεωχωρικό πληροφοριακό σύστημα, συμβατό με την πανευρωπαϊκή βάση γεωχωρικών δεδομένων ΟΠΥ.

· Να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της εξορυκτικής δραστηριότητας, που επηρεάζουν καθοριστικά τη χωροθέτηση και τη «βιώσιμη» διαχείρισή της απαιτώντας ειδικές παρεμβάσεις, που προκύπτουν από α) τον γεωγραφικό εντοπισμό τους σε θέσεις που έχει επιλέξει η ίδια η Φύση β) το γεγονός ότι οι ΟΠΥ δεν είναι «ανανεώσιμες» παρά μόνον σε κλίμακα γεωλογικού χρόνου και γ) το γεγονός ότι η εκμετάλλευση των ΟΠΥ οδηγεί σε ορατό αποτύπωμα, οι επιπτώσεις του οποίου πρέπει να ελαχιστοποιούνται.

· Να λαμβάνει υπόψη ότι η εξορυκτική βιομηχανία είναι ευάλωτη και άρρηκτα συνδεδεμένη με τις εθνικές και διεθνείς οικονομικοπολιτικές συγκυρίες και συνεπώς να συνεκτιμά τις τάσεις και διακυμάνσεις της παγκόσμιας αγοράς πρώτων υλών.

· Να παρακολουθεί τις ευρωπαϊκές εξελίξεις σε θέματα που αφορούν στις κατευθύνσεις και όρους στρατηγικής ανάπτυξης των ΟΠΥ.

· Να δημιουργεί αξιόπιστο και κατάλληλο κλίμα για την προσέλκυση και πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας».

Ομιλία καθηγητού κ. Θ. Καρυώτη στην εκδήλωση για την ΑΟΖ

Πέμπτη, 8 Μαρτίου 2012

Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας.

Πριν 30 χρόνια, συγκεκριμένα στις 10 Δεκεμβρίου του 1982, υπογράφτηκε στο Montego Bay της Ιαμαϊκής η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σήμερα 162 κράτη, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος , είναι συμβαλλόμενα μέρη.
Τότε, ήμουν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην διάσκεψη αυτή που συνέταξε το Σύνταγμα των Ωκεανών και Θαλασσών του πλανήτη Γη και κατάλαβα την αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ για την Ελλάδα. Εδώ και 30 χρόνια τώρα προσπαθώ να πείσω τους συμπατριώτες μου για την αξία αυτής της έννοιας που τόσο βοηθάει τα εθνικά μας συμφέροντα στην περιοχή.

Ξεκίνησα, λοιπόν, έναν ανηφορικό δρόμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά εις ώτα μη ακουόντων. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έγραψα ένα πολύ μικρό άρθρο στο περιοδικό «ΑΝΤΙ» που έπεσε στην αντίληψη του βουλευτή Στέφανου Μάνου ο οποίος και έκανε μία επερώτηση στη Βουλή για αυτό το θέμα ζητώντας από τον Υπουργό Εξωτερικών να μάθει εάν γνωρίζει τι γράφει ο Καρυώτης για την ΑΟΖ. Ο τότε Υπουργός, σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας απάντησε ότι η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει τις θέσεις του Καρυώτη και γνωρίζει και το θέμα της ΑΟΖ.

Αργότερα, σε μία συνάντηση που είχα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην πιο δύσκολη περίοδο της πολιτικής του ζωής, μου είπε « Θόδωρε παιδί μου αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα και θέλω να πας να το συζητήσεις με τον Κάρολο και τον Γιάννη. Θα τους τηλεφωνήσω για να πας να τους δεις.»

Ο Κάρολος ήταν ο Παπούλιας και ο Γιάννης ήταν ο Καψής. Ακόμα
περιμένω το τηλεφώνημά τους.

Ξαφνικά, πριν μερικά χρόνια, ο φίλος μου δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Καρυώτη θέλω να πάμε απόψε στο Μουράγιο (ελληνικό εστιατόριο της Ουάσιγκτον) για να μου εξηγήσεις τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ γιατί διότι με έχεις ζαλίσει και θέλω να μάθω».
Προς μεγάλη μου έκπληξη ο Ιγνατίου ήρθε στο εστιατόριο κρατώντας έναν ελληνικό χάρτη, ένα τετράδιο και ένα στυλό. Άρχισα εξηγώ το θέμα με λεπτομέρειες. Όταν τέλειωσα φάνηκε εντυπωσιασμένος και μου είπε να γράψω δύο άρθρα, ένα για την εφημερίδα «Έθνος» και ένα για την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας. Από τότε ο δρόμος έγινε ευκολότερος και με την εξάπλωση του διαδικτύου οι ιδέες μου έγιναν ευρύτερα γνωστές σε όλη τη χώρα.
Αυτά ως σύντομη εισαγωγή στην προϊστορία των προσπαθειών μου.
Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας.

Υπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν ΑΟΖ. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας διότι απλώς η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν». Άλλωστε, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει και αυτό το επιχείρημα.

Η Τουρκία ήταν ένα από 4 κράτη που δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας και ο κύριος λόγος ήταν η ύπαρξη της ΑΟΖ. Επομένως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στο Διεθνές Δίκαιο για να αντιληφτεί την αξία της ΑΟΖ για την Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών σεβάστηκαν την επιθυμία της Τουρκίας να μη συζητήσουν το θέμα της ΑΟΖ.

Η άρνηση των δυο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν την ελληνική ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Κλειδί σ’ αυτήν την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται - δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα - και κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο!

Τώρα τελευταία, κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν την αξία της ΑΟΖ επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά «ΜΟΔΑ»!. Ξεχνούν βέβαια ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Οι ίδιοι κύκλοι, όχι μόνο αγνοούν την αξία της ΑΟΖ αλλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Ισραήλ και η Κύπρος κακώς προχώρησαν σε οριοθέτηση της ΑΟΖ απεμπολώντας τα εθνικά τους συμφέροντα μια και αγνόησαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ αποτελεί όχι μόνο μία σημαντική οριοθέτηση αλλά ταυτόχρονα το γεγονός αυτό είχε και άμεσες πρακτικές συνέπειες εφόσον τα κράτη αυτά έχουν προχωρήσει σε θαλάσσιες έρευνες για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και δεν σχεδιάζουν να οριοθετήσουν ποτέ την υφαλοκρηπίδα τους, διότι η έννοια αυτή έχει ξεπεραστεί από το 1982 από την έννοια της ΑΟΖ.

Πρόσφατες έγκυρες μελέτες που έχουν γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστούν πολύ πιθανή την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα στις αναγκαίες κινήσεις για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία.

Η Ελλάδα, όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε τις έρευνες εξ αιτίας της στάσης αυτής της Τουρκίας - αγνόησε συνάμα και τις απειλές της - και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.

Επομένως, ο δισταγμός της ελληνικής κυβέρνησης είναι εντελώς αδικαιολόγητος διότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο για το Καστελόριζο και ΑΟΖ που de facto και de jure θα αποτελεί επίσης και ΑΟΖ της ΕΕ. Τι εννοούσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας όταν έλεγε πρόσφατα “Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Και αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι’ αυτήν;”

Τώρα που η Κύπρος αποφάσισε θαρραλέα να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή του Ισραήλ δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για την Ελλάδα να μην κάνει το ίδιο με την Κύπρο. Η Τουρκία προσπαθεί για πολύ καιρό τώρα να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο είναι μέρος της τουρκικής ΑΟΖ. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση όλων των κανόνων του Δίκαιου της Θάλασσας.
Γι’ αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια να μην ανακηρύξει ΑΟΖ και να κάνει ταυτόχρονη οριοθέτηση με την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί μια τεράστια παράλειψη.

Βέβαια, ακόμα και σήμερα δεν είναι καθόλου αργά να γίνει κάτι τέτοιο. Πρέπει να συμφωνήσουμε για μια τριεθνή οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο που θα δίνει πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη. Η Τουρκία, σίγουρα, θα μπορεί να ζητήσει παρέμβαση της Χάγης, κάτι που δικαιούται να κάνει, αλλά η θέση της θα είναι νομικά πιο αδύνατη εάν υπάρχει αυτή η τριεθνής οριοθέτηση που θα έχει και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε περίπτωση που τελικά δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο η ζημιά πέραν από πολιτική, και ιδεολογική είναι και οικονομική. Διότι, μπορεί να υπάρξει οικονομική ζημιά στην περίπτωση που τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα χάσουμε, σε περίπτωση μείωσης της ΑΟΖ του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, αποδειχτεί ότι είναι αρκετά μεγάλα.

Ξεκίνησα έναν ανηφορικό δρόμο πριν 30 χρόνια και νομίζω ότι έχω φτάσει στη τελική ευθεία. Έχω την εντύπωση ότι το 2012 δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της οικονομικής μας τραγωδίας αλλά θα είναι και η χρονιά που η επόμενη κυβέρνηση θα ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ! Κάποτε θα έρθει και η δική μου σειρά να αφήσω αυτόν τον κόσμο και η τελευταία επιθυμία μου θα είναι οι στάχτες μου να ριχτούν στην ελληνική ΑΟΖ του Αιγαίου.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Erdogan Holds Not Only Israel, But Also Syria and Cyprus Hostage

Michael Rubin | @mrubin1971 03.06.2012 - 2:15 PM

Omri Ceren beat me to the punch by pointing out how the Turkish government has undercut NATO’s larger mission by holding the organization hostage to its own diplomatic squabbles. Omri is absolutely correct in his analysis: Recep Tayyip Erdoğan, a man with a pronounced hatred for Israel and it seems for Jews as well, seeks to involve NATO in his vendetta against the Jewish state. Regional officials understand Erdoğan instigated and manufactured the crisis with Israel. When the Bulgarian foreign minister had the temerity to point this out to Egemen Bağış, a close Erdoğan confidante, Bağış’s delegation dismissed his remark by suggesting that perhaps the Bulgarian minister was polluted with Jewish blood.

Turkey, however, is seeking not only to cheapen NATO, but is also holding Syrian hostage. During the last few months, Erdoğan threw a temper tantrum aboutthe French senate’s decision to criminalize denial of the Armenian genocide, although the law was eventually struck down by the constitutional court. Frankly, I would also criticize the French action on nothing other than free speech grounds. (For the record, I also oppose criminalization of Holocaust denial on free speech grounds, though I do not believe that respect for free speech mandates acceptance of poor scholarship or inane journalism). So now, because France contradicted Erdoğan’s sense of history, Turkey may exclude France from meetings relating to the situation in Syria.

Meanwhile, a new diplomatic brouhaha is brewing over threats made by Egemen “I smell Jewish blood” Bağış, ironically Turkey’s European Union minister, who has threatened that Turkey may unilaterally annex a third of Cyprus in which it has set up a puppet state, and whose oil resources it covets.

Perhaps for Erdoğan, not only the Jews are expendable, but the Syrians and Cypriots as well. Such is the price when one does not give sufficient honor to the Imam of Istanbul, as Erdoğan once described himself, or the Putin of Anatolia, as he’s increasingly known

Επιβάλλουν λιτότητα, μας πουλάνε όπλα

Με το πακέτο διάσωσης οι Ευρωπαίοι μας φόρτωσαν και οπλικά συστήματα 1 δισ. ευρώ

Τετάρτη, 07 Μαρτίου 12 , 16:19 , Ενημέρωση 18:07

Ενώ η Ελλάδα είχε μπει στη δίνη της δημοσιονομικής κρίσης και η ΕΕ ζητούσε σκληρά μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνέχιζαν να μας πιέζουν για αγορές οπλικών συστημάτων, που κατασκευάζονται από πολεμικές βιομηχανίες των χωρών τους. Οι πιέσεις εντάθηκαν όταν επρόκειτο να συμφωνηθεί το πρώτο πακέτο διάσωσης και πριν από τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, τον περασμένο Οκτώβριο.

Στοιχεία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων αποκάλυψε σήμερα η διαδικτυακή πύλη euobserver.com, Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κράτη- μέλη της ΕΕ πούλησαν στην Ελλάδα όπλα αξίας άνω του 1 δισ. ευρώ, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το πρώτο πακέτο διάσωσης, το 2010. Το δημοσίευμα έχει τίτλο «Τα στοιχεία της ΕΕ δείχνουν πωλήσεις όπλων στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης». Παραθέτει στοιχεία που δείχνουν ότι η χώρα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ελλάδα ήταν η Γαλλία, με την οποία κλείσαμε συμφωνία αγοράς αεροσκαφών αξίας 794 εκατομμυρίων ευρώ. Αναφέρει, επίσης, ότι η Ολλανδία και η Γερμανία, που εμφανίζονται «κήρυκες της λιτότητας», μας πούλησαν αυτή την περίοδο στρατιωτικό εξοπλισμό 90 εκατ. ευρώ, κυρίως ηλεκτρονικά συστήματα και οχήματα εδάφους.. Από την Ιταλία αγοράσαμε εξοπλισμό 52 εκατομμυρίων ευρώ και από την Ισπανία 33 εκα. ευρώ. Το δημοσίευμα σημειώνει ότι, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα κάνει τεράστιες περικοπές για να εξοικονομήσει πόρους και να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση, παραμένει μία από τις χώρες με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό για αγορά όπλω,ν εξαιτίας των εντάσεων με την Τουρκία. Αναφέρεται, επίσης, σε δήλωση του πρώην υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Μπεγλίτη, στο Ρόιτερς το 2010, σύμφωνα με την οποία οι εταίροι της Ελλάδας δεν ασκούσαν πίεση στην Αθήνα να αγοράσει όπλα με αντάλλαγμα την έγκριση του πακέτου διάσωσης. «Αυτές οι μεγάλες αγορές όπλων πραγματοποιούνταν πάντοτε από αυτές τις χώρες. Αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση, δεν υπάρχει σχέση» είχε επισημάνει σχετικά ο Π. Μπεγλίτης. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, ένας συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, είχε δηλώσει στο Ρόιτερς ότι «κανείς δεν λέει ‘αγοράστε τον εξοπλισμό μας, διαφορετικά δεν θα προχωρήσουμε στη διάσωση’. Ωστόσο, υπονοείται ξεκάθαρα ότι θα είναι περισσότερο υποστηρικτικοί εάν το κάνουμε».

Τι φοβάται η Δύση με την κυριαρχία Πούτιν στη Ρωσία

ΤΕΤΆΡΤΗ, 7 ΜΑΡΤΊΟΥ 2012

Σε μια χώρα όπου επί χίλια περίπου χρόνια είχε τσαρικό καθεστώς, και στη συνέχεια τον Στάλιν και τα παιδιά του, είναι προφανές πως για να αποκτηθεί δημοκρατική συνείδηση θα περάσουν αρκετά χρόνια

Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα (τα επίσημα θα ανακοινωθούν μετά από μία εβδομάδα) ο κ. Βλαντιμίρ Πούτιν εκλέχθηκε πρόεδρος της Ρωσίας επιτυγχάνοντας μια άνετη νίκη. Συγκεντρώνει περίπου τέσσερις φορές περισσότερες ψήφους από τον δεύτερο, ενώ οι άλλοι υποψήφιοι παρέμειναν σε μονοψήφια ποσοστά.

Το στοίχημα του κ. Πούτιν ήταν να ξεπεράσει το ψυχολογικό φράγμα του 60% (έφθασε το 64%) που του δίνει μεγάλη ισχύ τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και στις διεθνείς σχέσεις, ενώ των δυτικών ηγετών ήταν να χαμηλώσουν όσο το δυνατόν τα ποσοστά του, ώστε να φανεί ότι μειώθηκε η δύναμή του. Μάλιστα, δυτικές εφημερίδες έγραφαν μέχρι πρότινος (και αναδημοσίευε μέρος του ελληνικού Τύπου) ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει νικητής από τον πρώτο γύρο.

Δεύτερος αναδείχθηκε ο ηγέτης του κομμουνιστικού κόμματος κ. Γκενάντι Ζιουγκάνοφ (με 17% περίπου). Στην τρίτη θέση υπήρξε μικρή έκπληξη με τον Ρωσοαμερικανό πάμπλουτο επιχειρηματίας κ. Μιχαήλ Προχόροφ, ο οποίος φαίνεται ότι υπερέχει του ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος κ. Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι και τελευταίος ο υποψήφιος της «Δίκαιης Ρωσίας» κ. Σεργκέι Μιρόνοφ.

Ο κ. Πούτιν έκανε την πρώτη του δήλωση στα μέλη του προεκλογικού επιτελείου του (σύμφωνα με το ρ/σ «Φωνή της Ρωσίας»): «Αγαπητοί φίλοι. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους σας για την κοινή δουλειά στο πλαίσιο αυτής της προεκλογικής εκστρατείας. Εξάλλου, η ουσία του ζητήματος δεν συνίσταται μόνο στην εκστρατεία, αλλά και στο ότι θα πρέπει να κάνουμε πολλά για τη χώρα μας και για το λαό μας. Ό,τι είχα πει, ό,τι είχαν πει οι συνάδελφοί μου είναι πραγματοποιήσιμα και θα πραγματοποιηθούν», τόνισε.

Πράγματι, εκείνο που αναμένεται από τους πολίτες είναι να διορθωθούν πολλά πράγματα στη μετασοβιετική Ρωσία. Υπάρχουν ζητήματα στον κοινωνικό τομέα που παρέμειναν αμετάβλητα, όπως και η προκλητική και ύποπτη άνοδος των ολιγαρχών επί Γέλτσιν, που αποτελούν πληγή για τη ρωσική οικονομία.

Η δήλωση του ηγέτη της «Δίκαιης Ρωσίας» κ. Σεργκέι Μιρόνοφ είναι ενδεικτική. Προειδοποίησε για τις δοκιμασίες που περιμένουν τον νέο αρχηγό του κράτους: «Όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος της Ρωσικής Δημοκρατίας, αν δεν προχωρήσει στις σοβαρότερες μεταρρυθμίσεις και πρώτ’ απ’ όλα στον κοινωνικό τομέα, και αν δεν καταφύγει στην καταπολέμηση της διαφθοράς, τότε τη χώρα θα την περιμένουν άσχημοι καιροί. Τέτοιος πρόεδρος δεν θα κρατηθεί τα προβλεπόμενα έξι χρόνια», τόνισε.

Ο αρχηγός δε του κομμουνιστικού κόμματος δεν συγχάρηκε τον νέο Πρόεδρο, διότι δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα των εκλογών. Ο κ. Γκενάντι Ζιουγκάνοφ δήλωσε: «Εγώ, ως υποψήφιος, δεν μπορώ να τις αναγνωρίσω ούτε έντιμες, ούτε δίκαιες, ούτε και αντάξιες. Διότι οι έντιμες εκλογές προνοοούν πρώτ’ απ’ όλα έναν έντιμο διάλογο του κόμματος της εξουσίας με την αντιπολίτευση, αλλά η εξουσία δεν είναι έτοιμη για αυτό».

Σε μια χώρα όπως η Ρωσία, όπου επί χίλια περίπου χρόνια είχε τσαρικό καθεστώς και στη συνέχεια για άλλα 80 τον Στάλιν και τα παιδιά του, είναι προφανές πως για να υπάρξουν δημοκρατικές διαδικασίες στις εκλογές και να αποκτηθεί δημοκρατική συνείδηση στο λαό θα περάσουν αρκετά χρόνια. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, αρκεί να θυμηθούμε τη νοθεία που συνέβη σε μια δημοκρατική χώρα, με την πρώτη εκλογή του Τζορτζ Μπους του νεότερου.

Στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για νοθευμένες εκλογές, ο κ. Πούτιν είχε ήδη απαντήσει προ τριών μηνών. Κατηγόρησε τις Η.Π.Α. ότι ενθαρρύνουν τους διαδηλωτές, τονίζοντας πως εκατομμύρια δολάρια από ξένα ταμεία δόθηκαν για να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα βέλη του επικεντρώθηκαν στην Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών κ. Χίλαρι Κλίντον ότι «έδωσε το σήμα για την έναρξη της αμφισβήτησης των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών», είχε πει, προσθέτοντας ότι οι διαδηλωτές έδρασαν με την υποστήριξη της Ουάσινγκτον: «Η Κλίντον έδωσε το σήμα για ορισμένους ακτιβιστές της αντιπολίτευσης εντός της χώρας. Αυτοί πήραν το σήμα και με την υποστήριξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ άρχισαν τη δράση».

Ποιοι είναι οι φόβοι των δυτικών με την απόκτηση του κ. Πούτιν μεγάλης ισχύος, το είχε γράψει η βρετανική εφημερίδα Guardian. Σύμφωνα με την εφημερίδα «είναι ξεκάθαρο ότι ο Πούτιν σκοπεύει μέχρι το 2024 (σημ.: και με δεύτερη θητεία δηλαδή) στη δημιουργία Ρωσικής Αυτοκρατορίας που θα έχει υπό την επιρροή της τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης».

Το άρθρο γράφηκε μετά τη γνωστοποίηση, ότι ο κ. Πούτιν θα δημιουργήσει την Ευρασιατική Ζώνη. «Η Ρωσία σκοπεύει να γίνει η χώρα που θα εξαρτάται από εκείνη ενεργειακά ολόκληρη η Ευρώπη, ενώ συμμετέχει σε μια τρελή κούρσα εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα πραγματικά προβλήματα θα ξεκινήσουν μετά την εκλογή του το Μάρτιο του 2012», καταλήγει το άρθρο.

Ο Μακεδών

Συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις του Wikileaks για τα ελληνικά πετρέλαια και το Μνημόνιο

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=35727&Itemid=139

Σε εθνικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων εξελίσσεται η υπόθεση της διαρροής των ενδοεταιρικών συνομιλιών των στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών και ενός από τα πλέον σεβάσμια think tank των ΗΠΑ Stratfor, καθώς αποδεικνύεται ότι την στιγμή που ο  πρώην πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, τον Δεκέμβριο του 2009 δήλωνε την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009 ότι «Στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο» τα κοιτάσματα ειδικά νότια της Κρήτης είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά στις ΗΠΑ από το 2007!


Με δεδομένη όμως την ανάγκη να προσφύγει η τότε κυβέρνηση στον μηχανισμό στήριξης, προτίμησε αντί να ξεκινήσει άμεσα γεωτρήσεις, στην περιοχή, έστω και χωρίς να καθορίσει την ΑΟΖ, προτίμησε να οδηγήσει την χώρα στο Μνημόνιο!
Λίγους μήνες μετά και ενώ οι πληροφορίες είχαν αρχίσει και διέρρεαν  ο μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου  ο Θεόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στη Βουλή είπε τα ίδια: «Δεν υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα».


Στο WikiLeaks διέρρευσαν μάλιστα εκτιμήσεις των στελεχών του Stratfor που ανέφεραν ότι «Καλύτερα  μετά από αυτό να συνδεθεί η Ελλάδα με το δολάριο, αν βγει από την ζώνη του ευρώ».
Σε ότι αφορά τα πετρέλαια (οι συζητήσεις των στελεχών που διέρρευσαν αφορούν διάστημα από τα μέσα του 2009 μέχρι το 2011) υπάρχουν και μυστικές έρευνες προηγούμενων ετών οι οποίες δεν έχουν έρθει ακόμα στο φως, αλλά αποδεικνύουν ότι έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα νότια της Κρήτης, αλλά και στο Αιγαίο!
Τα συγκεκριμένα τηλεγραφήματα αποκαλύπτουν συζητήσεις του επικεφαλής της Stratfor με δικούς του αναλυτές- δεν είναι δηλαδή μια εκτίμησή τους απλά αλλά διαρροή.


Οι υπολογισμοί φαίνεται να στηρίζονται σε επαφή με το ίδιο τον επικεφαλής της Noble Energy ο οποίος έχει ολόκληρο τον φάκελο για τα εντοπισθέντα κοιτάσματα στην Α.Μεσόγειο.
Τα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.


Τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 -22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη του Ηροδότου, δηλαδή 150 -175 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας.


Τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου στην λεκάνη του Βόρειου Αιγαίου, αποκαλύπτουν τα αρχεία του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ που τόσα χρόνια έμεναν κρυμμένα, για την ακρίβει, θαμμένα! Στη λεκάνη του βόρειου Αιγαίου, τόσο ανατολικά του πεδίου του Πρίνου, περί τη νησίδα Μπάμπουρας (και γύρω τοποθεσίες) όσο και δυτικά, πρός τα νότια του κόλπου του Στρυμώνα και το Άγιο Όρος, τα εικαζόμενα δυνητικά κοιτάσματα επαρκούν για να καλύψουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
Δηλαδή, περίπου 5,5 δισ. απολήψιμων (και όχι ΟΟΙΡ !) βαρελιών, με δυνατότητα παραγωγής πάνω από 100.000 βαρέλια/ημέρα. Και αυτές είναι ενδείξεις μόνο από τη βόρεια περιοχή του Αιγαίου.
Παλαιότερες, προ του 2000, μελέτες του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ κάνουν λογο για όγκο Πρωτογενούς Υφιστάμενου Πετρελαίου (ΟΟΙΡ) που συντηρητικά εκτιμάτο σε άνω των 4 δισ. βαρέλια ανεπιβεβαίωτα αποθέματα στο Αιγαίο (Λεκάνες Θεσσαλονίκης και Βορείου Αιγαίου) και γύρω σε άλλα 2 δισ. βαρέλια στη ζώνη της Λεκάνης Ιονίου.
Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τη μέση αναλογία που διέπει τη σχέση μεταξύ ΟΟΙΡ και ωφέλιμες απολήψιμες ποσότητες, θα μπορούσαμε συντηρητικά να υπολογίσουμε ότι το σύνολο ανεπιβεβαίωτων και δυνητικώς εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι της τάξεως των 1,2 δισ. ισόποσων βαρελιών. Δηλαδή μια αύξηση τουλάχιστον κατά 120 φορές του σημερινού αποθέματος των 10 εκατ. βαρέλιων!
Όλα αυτά ήταν σε γνώση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Δεκέμβριο του 2009 όταν έκανε την περίφημη δήλωση «Δεν υπάρχει πετρέλαιο» και βέβαια μία τέτοια παραδοχή θα άλλαζε ολόκληρη της ψυχολογία και δεν θα δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης τον Μάϊο του 2010.
Όταν υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο, αναγγέλθηκε άμεσα η ίδρυση φορέα υδρογονανθράκων και σταδιακά άρχισαν να έρχονται στην δημοσιότητα πληροφορίες για ύπαρξη κοιτασμάτων, πάντα από ανεξάρτητες πηγές, όπως το defencenet.gr, η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ κλπ. Και ξαφνικά προκηρύχθηκαν και διαγωνισμοί για την Δυτική Ελλάδα και τη Νότια Κρήτη (όχι όμως τη νοτιοανατολική)!
Και τώρα, μετά τη ψήφιση του νέου Μνημονίου και την αλλαγή του νόμου που διέπει τη νέα δανειακή σύμβαση από το ελληνικό σε βρετανικό δίκαιο (που σημαίνει κατάσχεση των εσόδων από πετρέλαιο και φυσικό αέριο) τελικά αποφάσισαν να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες…

Γιατί δεν…μπλοκάρουν την πατάτα οι ΠΑΜΕίτες;

Του θαναση Νικολαΐδη

Ο λαός του…ξέφυγε του ΚΚΕ. Ό,τι δεν έκανε «το Κόμμα του λαού» το ανέλαβε η κρίση και στο Κόμμα έπεσε μελαγχολία. Δεν πρόλαβε και το’ πιασαν στον ύπνο; Ελέγχει την κεντρική Λαχαναγορά (όπως λέγεται) και προτιμά την «ιδεολογική» δύναμη των μεσαζόντων;
ΟΠΩΣ και να’ χει, άγχονται και βράζουν στο ζουμί τους. Ποιοι; Οι σημερινοί της ηγεσίας (ποιος ρωτάει τη βάση-αυτή ακολουθεί…), επίγονοι και...
συνεχιστές ξεροκέφαλων του παρελθόντος, που έγραψαν τη δικιά τους ιστορία. Μόνο που «τότε» τα πράγματα ήσαν άγρια και οι παγίδες πολλές, καλοστημένες και αόρατες. Δεν πρέπει κι ούτε θέλουμε να θυμηθούμε, αλλά τα «λάθη» τους δεν τα πλήρωσαν μονάχοι. Τα πλήρωσαν τα «παράπλευρα» θύματα και οι χιλιάδες ιδεολόγοι που σύρθηκαν απ’ το άρμα τσαγκαράδων, καπνεργατών και μπαρμπέρηδων που κατηύθυναν τον «αγώνα» κρατώντας τα ηνία.
ΣΤΑ σημερινά, μικρά και ασήμαντα τηρουμένων των αναλογιών, δείχνουν την κλάση τους οι «ηγέτες», επιδεικνύουν το μυαλό τους που κατεβάζει ιδέες γυρίζοντας ανάποδα και οι οπαδοί συμφωνούν. Όχι στην…λαϊκή πατάτα, γιατί εξασφαλίζει άλλοθι στις κυβερνήσεις που θα εξαφάνιζαν τους μεσάζοντες και ουδέν έπραξαν.
ΚΑΙ στήθηκαν απέναντι, καταγγέλλοντας. Κόντρα στο συμφέρον του κοσμάκη που συνιστά κομμάτι του λαού κι ας τον…χρεώθηκε το ΚΚΕ, τον «εμπορεύτηκε» και προσδοκά οφέλη. Ιδεολογικά που δεν φαίνονται και για πρακτικά που δεν έρχονται. Με το ποσοστό τους κολλημένο σε μονοψήφιο και τον κόσμο κουμπωμένο. Με τις εξυπνάδες τους, την κατάλληλη στιγμή, και με το «λάθος» να ξεπλένει την ενοχή που τους βαραίνει ανεξίτηλα για μικρά ή μεγάλα, σύγχρονα είτε ιστορικά.
ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ τα παλικάρια του ΠΑΜΕ που με άνεση απλώνουν πανό στην Ακρόπολη και μπλοκαρουν εισόδους λιμανιών, να…κουβαλάνε πατάτες. Με το τσουβάλι στον ώμο για τη γριούλα και τον πένητα, και να’ ναι πειστικοί. Με τη θεωρία τους πράξη για τον λαό, την ιδεολογία τους κόντρα σ’ εκείνην των αρπακτικών και αεριτζήδων και με το «Κόμμα του Λαού» στην καρδιά, αντί ταμπελάκι στο στήθος. Ωστόσο, να δεις, που αν το «κακό» συνεχιστεί, η…συντριβή απ’ την αγνόησή τους συνεχιστεί και δεν τους προγκήξουν, ίσως μπλοκαρουν την πατάτα. Αντί να καλλιεργήσουν τη συνεταιριστική ιδέα (στο παρελθόν, τη σκότωσαν οικονομημένοι των συμβουλίων και των ενώσεων) που γεννιέται απ’ την κρίση. Αντί να βγουν μπροστάρηδες για φτηνά προϊόντα, ανεμίζοντας τη χαντζάρα για τους μεσάζοντες

http://ksipnistere.blogspot.com/ | 2012-03-06 11:03:09 | Πηγη εδω