Έξοδος από την κρίση με Νέο Σύνταγμα. Το παράδειγμα της Ισλανδίας (βίντεο).

Αναρτήθηκε από τον/την Εξουσία στο Δεκεμβρίου 1, 2012

Την πιο κάτω εκδήλωση, κανένα κατοχικό ΜΜΕ δεν την ανέφερε, ούτε πριν ούτε μετά την εκδήλωση, αν και είχε αποσταλεί σχετικό Δελτίο Τύπου. Σ’ αυτές τις στιγμές που περνά η χώρα, προφανώς η άρχουσα τάξη κρίνει ότι  ο λαός θα πρέπει να κλειστεί σε πολιτικό «θερμοκήπιο» απόλυτα κατευθυνόμενος από την ίδια. Ευτυχώς που ακόμα μας επιτρέπουν να έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Για πόσο όμως ακόμα;

Την Παρασκευή λοιπόν 9 Νοεμβρίου 2012 στην αίθουσα τελετών του ΔΣΑ μέλη της “Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή” διοργάνωσαν ανοιχτή ομιλία – συζήτηση με την Katrin Oddsdottir, δικηγόρο, ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου της Ισλανδίας.

Η Katrin Oddsdottir  παρουσίασε τον τρόπο συγκρότησης του Συνταγματικού Συμβουλίου της Ισλανδίας, την διαδικασία συμμετοχής των Ισλανδών πολιτών στην διαδικτυακή διαβούλευση αλλά και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μέσα από το οποίο στις 20 Οκτωβρίου επικυρώθηκε ένα νέο Σύνταγμα για τη χώρα, διαμορφωμένο από τους πολίτες για τους πολίτες.

Ακολούθησε συζήτηση υπό το συντονισμό μελών (Ν. Τσάμης, Χ. Λυντέρης) της  “Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή“, με επίκεντρο τις πιθανότητες ανάπτυξης παρόμοιων διαδικασιών στην Ελλάδα.

Στο βίντεο που ακολουθεί είναι ολόκληρη η ομιλία της Katrin Oddsdottir στον ΔΣΑ με ταυτόχρονη μεταγλώττιση στα ελληνικά, οπότε μπορείτε να την παρακολουθήσετε άνετα. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να δείτε πως σκέπτονται και αντιδρούν άλλοι λαοί.

Πέτρος Χασάπης

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=AoD1YZom340#!

http://olympia.gr/2012/12/01/%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF/

Casus Belli για ένα βιβλίο ή αλλιώς Φιν-Ελλαδοποίηση*

Ἀναρτήθηκε στὶς 30 Νοεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

Rate This

Άρθρο-απάντηση στις αθλιότητες της Άγκυρας, που μετά τη Θράκη, ασκεί κρατική τρομοκρατία και στην …Πλατεία Συντάγματος

Του Σάββα Καλεντερίδη

«Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος», είπε ο Σταύρος Λυγερός σε πρόσφατη ομιλία του σε συνέδριο με θέμα την εξωτερική πολιτική. Δεν πέρασαν τέσσερις μέρες για να επαληθευθεί με τον καλύτερο τρόπο ο προσφάτως απολυθείς έγκριτος δημοσιογράφος.

Για να εξηγήσουμε το γιατί, θα πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στο ζήτημα που προέκυψε με την παρουσίαση του βιβλίου «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν», του Μουράτ Καραγιλάν, που μετέφρασε ο γράφων και κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων.

Για την παρουσίαση του βιβλίου διαμαρτυρήθηκε έντονα το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών στον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα, ενώ ξεπέρασαν κάθε όριο αναίδειας και παραλογισμού οι παρεμβάσεις του πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών και στα κόμματα, ο οποίος μάλλον εζήλωσεν την δόξαν του προξένου της Κομοτηνής, που δρα ως γκαουλάιτερ ή πιο σωστά ως νεοοθωμανός βαλής στη Θράκη.

Η τουρκική πλευρά σε νομικό επίπεδο διατείνεται ότι η ίδια η έκδοση του βιβλίου είναι παράνομη και, απ’ ότι πληροφορούμεθα,  σκοπεύει να κινηθεί δικαστικά για να απαγορεύσει την περαιτέρω κυκλοφορία του βιβλίου στην Ελλάδα. Επίσης, σε πολιτικό επίπεδο διατείνεται ότι  με την παρουσίαση του βιβλίου στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, και με την παρουσία ανάμεσα στους ομιλητές δυο πρέσβεων, ο ένας εν ενεργεία, αποσπασμένος στο γραφείο του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και ο άλλος επί τιμή (συνταξιούχος), άτυπος και άμισθος σύμβουλος στον υπουργό εθνικής αμύνης, το ελληνικό κράτος εμπλέκεται σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την τρομοκρατία, αφού το ΡΚΚ έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από την Ε.Ε., άρα και από την Ελλάδα.

Τα επιχειρήματα της τουρκικής πλευράς είναι απολύτως γελοία και ανόητα και δεν θα έπρεπε καν η ελληνική πλευρά να δεχτεί τη διαμαρτυρία, την οποία μάλιστα θα έπρεπε να επιστρέψει ως απολύτως απαράδεκτη.

Να εξηγήσουμε γιατί, αφού, αν κρίνουμε από τη δήλωση του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, όχι μόνο η τουρκική αλλά ούτε η ελληνική πλευρά έχει αντιληφθεί την ουσία του γεγονότος και της όλης υπόθεσης. Είπαμε, η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος!

Πρώτον, το βιβλίο εκδόθηκε στην τουρκική γλώσσα από τις Εκδόσεις Μεσοποταμία, που έχουν έδρα τη Γερμανία, και κυκλοφορείται από διετίας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, όπου έχουν γίνει παρουσιάσεις από στελέχη και υποστηρικτές του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του Κουρδιστάν που ζουν νόμιμα στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. , χωρίς η Τουρκία να προβεί σε κανένα διάβημα  προς τη Γερμανία.

Δεύτερον, η έκδοση, η κυκλοφορία και η παρουσίαση ενός βιβλίου από έναν εκδοτικό οίκο, ασχέτως περιεχομένου και συγγραφέως, δεν είναι τίποτε παραπάνω από αυτό που λεν οι ίδιες οι λέξεις. Είναι μια αλυσίδα διαδικασιών καθαρά ακαδημαϊκού χαρακτήρα.

Τρίτον, η εκδήλωση, την οποία επιχείρησε να απαγορεύσει η τουρκική πρεσβεία και με την εμπλοκή άλλων εξωγενών παραγόντων, ήταν εκδήλωση του εκδοτικού οίκου και όχι οποιασδήποτε οργάνωσης.

Τέταρτον, στην εκδήλωση δεν συμμετείχε κανένας εκπρόσωπος του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.

Πέμπτον, ο εν ενεργεία διπλωμάτης (ο πρέσβης επί τιμή τελικά δεν παρέστη), συμμετείχε στην εκδήλωση ως πρόσωπο και εξέφρασε προσωπικές απόψεις, μιλώντας απολύτως ακαδημαϊκά για τις διπλωματικές πτυχές των αναφερομένων στο βιβλίο και όχι ως υπηρεσιακός παράγοντας, και

Έκτον, το Πολεμικό Μουσείο δεν διοργάνωσε την εκδήλωση ούτε παραχώρησε την αίθουσα, αλλά την ενοικίασε έναντι υψηλού τιμήματος στον εκδοτικό οίκο, ο οποίος δήλωσε σε σχετικό έντυπο τον τίτλο και τον συγγραφέα του βιβλίου όταν υπέβαλε το αίτημα για την αίθουσα.

Μετά από όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς πού βρήκε το θράσος ή καλύτερα ποιος έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία και τους αγενέστατους εκπροσώπους της να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν θέμα κυριολεκτικά εκεί που δεν υπάρχει;

Όσον αφορά τις δηλώσεις του εκπροσώπου του υπουργείου εξωτερικών κ. Δελαβέκουρα που έκανε την Τετάρτη το βράδυ σε συντάκτη της «δημοκρατίας» και την Πέμπτη, απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου του ΑΠΕ, με τις οποίες επαναλαμβάνει το «ποίημα» ότι το ΡΚΚ έχει αναγνωριστεί από την Ε.Ε. και από την Ελλάδα ως «τρομοκρατική οργάνωση», θα λέγαμε από τούδε και στο εξής να μην παραλείπει να επαναλαμβάνει κάθε μέρα αυτή τη δήλωση τουλάχιστον μια φορά, για να διατηρήσουμε ως χώρα τον τίτλο του “καλού και υπάκουου παιδιού” και να …καταξιωθούμε στα μάτια της Άγκυρας.

Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι πίσω από τη λύσσα και τον τρόμο των μηχανισμών του τουρκικού κράτους, που ασκούν κρατική τρομοκρατία σε υπαλλήλους και σε παράγοντες του ελληνικού  υπουργείου εξωτερικών, βρίσκεται η αγωνία της Άγκυρας να μην αποκαλυφθούν τα αποτρόπαια εγκλήματα που διέπραξε και συνεχίζει να διαπράττει το τουρκικό κράτος εναντίον του κουρδικού λαού, εγκλήματα που αποκαλύπτει το βιβλίο, και να μην γίνουν γνωστές οι θέσεις και τα δίκαια του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού.
Για να μη μιλά κανείς στην Ελλάδα για τα 34 παιδιά που σκοτώθηκαν από στοχευμένο βομβαρδισμό τουρκικών F-16 στο χωριό Ρομπόσκι, στα σύνορα με το Ιράκ, έγκλημα για το οποίο δεν λογοδότησε κανείς, αφού οι δολοφόνοι καλύπτονται από τον ίδιο τον Ερντογάν.
Για να μην μιλά κανείς στην Ελλάδα, υπό το φόβο της στάμπας της τρομοκρατίας, για τους δέκα χιλιάδες φυλακισμένους Κούρδους πολιτικούς από την κυβέρνηση Ερντογάν, πολιτικοί που δεν συμμετείχαν σε ένοπλη δράση.
Για να μη μιλά και να μη γράφει κανείς -και δυστυχώς έτσι γίνεται- για την κρατική τρομοκρατία που ασκείται σε δημοσιογράφους που τολμούν να γράψουν για τα δίκαια του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού, τρομοκατία που φέρνει την Τουρκία στην πρώτη θέση των χωρών σε αριθμό φυλακισμένων δημοσιογράφων.
Επίσης, επειδή η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά ότι το μόνο φρένο στα επεκτατικά της σχέδια εναντίον της Ελλάδος μπορούν να αποτελέσουν οι Κούρδοι, μέσω της διεκδίκησης των νόμιμων δικαιωμάτων τους, θέλουν την Ελλάδα στο “καναβάτσο”, για να συνεχίσει να είναι μια χώρα του χεριού της.
Με άλλα λόγια, η Άγκυρα θέλει να τον ελληνικό λαό τυφλό, βουβό και κουφό σε ό,τι αποτελεί εμπόδιο στα επεκτατικά της σχέδια και αποχαυνωμένο στην νεοοθωμανική ευωχία του καναπέ και των δεκάδων τουρκικών τηλεοπτικών σειρών και σε καμία περίπτωση δεν τον θέλει σκεπτόμενο, ούτε ενημερωμένο για τον τιτάνιο αγώνα ενός λαού που, που παρότι μάχεται κόντρα σε γιγαντιαίες δυνάμεις, κατορθώνει να στέκεται όρθιος και να νικά. Και δεν το θέλουν αυτό, την ενημέρωση μέσω του συγκεκριμένου βιβλίου, για να μην παραδειγματιστούμε. Οπότε, άσε τους Έλληνες στους καναπέδες και την νεοοθωμανική αποχαύνωση.

Τώρα, αν αναρωτηθούμε γιατί σε αυτόν τον αγώνα της Άγκυρας, που δίνεται αδιάκοπα με νεοοθωμανική λύσσα από την τουρκική κυβέρνηση και από τους Τούρκους διπλωμάτες, για άλλη μια φορά υποχωρεί η Αθήνα (και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών), που υφίσταται την βάρβαρη τουρκική επιθετικότητα στη γραμμή Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, αλλά και την εχθρότητα στη γραμμή Σκόπια-Αλβανία και τον υπό δημιουργία άξονα Λιβύη-Αίγυπτος-Γάζα-Συρία (μετά Άσαντ), που στην πρώτη περίπτωση έχει στόχο την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και της Κύπρου και στη δεύτερη τον περιορισμό των δικαιωμάτων της χώρας μας στην ΑΟΖ της Αδριατικής και της Ανατολικής Μεσογείου,  την απάντηση θα τη βρούμε στην αρχή του άρθρου μας.

Όμως είπαμε, η λογική του κατήφορου είναι ο …πάτος!!!

*Περί Φινλανδοποίησης, διαβάστε σχετικά το άρθρο του Μάριου Ευρυβιάδη “Η Φινλανδοποίηση της Ελλάδας“ 

infognomonpolitics

Η φινλανδοποίηση της Ελλάδας

Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2012

Αυτό το άρθρο να το διαβάσουν καλά οι Έλληνες

Άρθρο του Μάριου Ευρυβιάδη, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, τον Οκτώβριο του 2010
Έχει φθάσει πλέον το πλήρωμα του χρόνου ώστε η ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη να γίνουν οικείες με ένα ιστορικά σημαντικό πολιτικό όρο ώστε να είναι σε θέση να ερμηνεύουν ορθά τη σημερινή συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους, των πολιτικών τους ταγών και ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ των χωρών τους έναντι της Τουρκίας.
Ο όρος είναι αυτός της «φινλανδοποίησης» (finlandization). Ιστορικά ο όρος περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φινλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με τη Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα.
Η συμπεριφορά αυτή υποκρύπτει μια αμυντική «στρατηγική λογική», απότοκη ενός συνδρόμου φοβίας ότι μια μη κατευναστική συμπεριφορά θα οδηγήσει σε σύγκρουση και η μικρή σε μέγεθος χώρα θα χάσει περισσότερα.
Μετά τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 η μεταπολεμική φινλανδική κυβέρνηση του Juho Κusti Ρaasikivi, πιεζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση, υπέγραψε τον Απρίλιο του 1948 με την Μόσχα τη Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας. Με αυτή δεσμεύθηκε να αμυνθεί σε τυχόν επίθεση της Γερμανίας και των συμμάχων της έναντί της ή κατά της Σοβιετικής Ένωσης και να ζητήσει τη βοήθεια της Μόσχας σε περίπτωση ανάγκης. Ανέλαβε επίσης να παραμείνει εκτός συνασπισμών και ουδέτερη στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ακολούθησαν ένα πλέγμα «προνομιακών» για τη Μόσχα συμφωνιών στην οικονομία, πολιτισμό, παιδεία κ.ά.
Στο θέμα Παιδείας, για παράδειγμα, η «φινλανδοποίηση» κατέληξε στην απόσυρση χιλιάδων βιβλίων από τις δημόσιες βιβλιοθήκες, ενώ οι βιβλοπώλες λάμβαναν από την κυβέρνηση κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων επικριτικών για την Μόσχα. Κινηματογραφικές ταινίες όπως Τhe Μanchurian Candidate (1962), έργα του Σοβιετικού αντικαθεστωτικού Σολτσενίτζιν αλλά ακόμη και Φινλανδών, απαγορεύονταν ή λογοκρίνονταν. Σε ό,τι αφορούσε στον Τύπο οι πρακτικές της φινλανδικής κυβέρνησης κατέληγαν στη χειραγώγηση ολόκληρου του επικοινωνιακού συστήματος της χώρας. Αυτό εκφράζετο με την αυτολογοκρισία, τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των αντιφρονούντων.
Συναφείς με την Παιδεία και τον Τύπο ήταν και οι νοηματικές και γλωσσικές στρεβλώσεις. Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους και χρησιμοποιούνταν ως ευφημισμοί αποκρύπτωντας την πραγματικότητα. Η λέξη εθελοδουλεία έγινε απλά «καλή γειτονία». Η υποταγή στον σοβιετικό ηγεμόνα έγινε «ειρήνη» ενώ η αποποίηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κατέληξε να είναι «συναιτερισμός για την ειρήνη». Όσο για το ιστορικό των σχέσεων των δύο λαών αυτό έπρεπε να συμβαδίζει με τη θεώρηση του ισχυρού. Πρόθυμοι διανοούμενοι ανέλαβαν τη συγγραφή σχετικών βιβλίων.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Φινλανδίας όλα τα παραπάνω κατέληγαν, αθροιστικά, στον «συγχρονισμό» της εξωτερικής πολιτικής του Ελσίνκι με αυτό της Μόσχας.
Ο όρος «φινλανδοποίηση» ιδεολογοποιήθηκε στη διάρκεια ρου Ψυχρού Πολέμου αποκτώντας μειωτική και απαξιωτική χροιά. Μετά το 1950 δεν περιορίζεται πλέον στη Φινλανδία αλλά χαρακτηρίζει, για παράδειγμα, την πολιτική της ουδέτερης Αυστρίας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης, τις δραστηριότητες των ειρηνιστικών, εργατικών και άλλων κινημάτων της Δυτικής Ευρώπης, ειδικά της Δυτικής Γερμανίας, που η Ατλαντική Συμμαχία θεωρούσε δούρειους ίππους των σοβιετικών, κλπ.
Ως διεθνολογικός πλέον όρος η «φινλανδοποίηση» καταδεικνύει τους κινδύνους που συνεπάγονται οι «επιθέσεις φιλίας» που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο μιας ιστορικής αντιπαλότητας, η οποία όμως δεν αίρεται, και μιας ταυτόχρονης στρατιωτικής ανισότητας που επιβαρύνεται από την απουσία πολιτικής βούλησης και αποτρεπτικής στρατηγικής εκ μέρους της μικρότερης σε μέγεθος χώρας.
Πόσο ευχαριστημένη υπήρξε η Μόσχα με την πολιτική της Φινλανδίας σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αποδεικνύεται και από μια δήλωση-ευχή του σοβιετικού ηγέτη Γκορμπατσώφ όταν επέτρεψε τη δημιουργία μη κομμουνιστικών κυβερνήσεων στην Ανατολική Ευρώπη το 1989. Θα ήθελε, είπε, οι κυβερνήσεις αυτές να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Φινλανδίας στην εξωτερική πολιτική τους έναντι της Μόσχας.
Ερμηνεύει ο όρος «φινλανδοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας έναντι της Άγκυρας; Μας εξηγεί γιατί η Αθήνα αρνείται να ασκήσει το εθιμικό και συμβατικό της δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα; Γιατί αρνείται να κηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Γιατί αρνείται να αρχίσει συνομιλίες ακόμη και με την Κύπρο για την οριοθέτηση της αναμεταξύ τους ΑΟΖ; Γιατί κάνει ότι δεν καταλαβαίνει όταν τουρκικά πλοία βγαίνουν στο Σούνιο; Όταν τουρκικά μαχητικά εκτελούν τρομοκρατικές πτήσεις πάνω από ελληνικές κατοικημένες περιοχές;
Ερμηνεύει ο όρος «φινλανδοποίηση» τους πανηγυρισμούς της εξουσιαστικής ελίτ και των παρακολουθημάτων της στα πανεπιστήμια και στα ΜΜΕ ότι η Τουρκία θα άρει, λέει, το casus belli αλλά στη βάση τής αλα τούρκα αρχή της αμοιβαιότητας; - τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας μοιρασιά; Οι «επιθέσεις φιλίας» που δεν αίρουν τη δομική αντιπαλότητα μεταξύ κρατών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας επιθετικής στρατηγικής κίνησης που αποβλέπει στην ψυχική άλωση του αντιπάλου, προσδίδοντας στην εθελοδουλεία του κανονιστική συμπεριφορά.
Στην περίπτωση της Ελλάδας παρακολουθούμε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις να έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην κατηφόρα της «φινλανδοποίησης». Την προσαρμογή αυτή της Ελλάδας στα δεδομένα της τουρκικής ισχύος οι Τούρκοι, με τελευταίους εκφραστές το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου, σφυρηλατούν συνεχώς με εναλλαγές «επιθέσεων ειρήνης» και επιδείξεων δύναμης.
• Ο Μάριος Ευρυβιάδης διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 

Ο Ερντογάν τρέμει ένα πραξικόπημα εναντίον του…

Ἀναρτήθηκε στὶς 30 Νοεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Rate This

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ο επιτυχημένος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, που αναδείχθηκε αρχηγός του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, εξελέγει πρωθυπουργός σε τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις με συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά και σήμερα προβάλει ως ο αναμφισβήτητος υπερ-φιλόδοξος ηγέτης της Τουρκίας, προσπαθώντας να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Ανέλαβε την εξουσία πριν 10 χρόνια, όταν η Τουρκία βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής. Έδιωξε το ΔΝΤ, προχώρησε σε τολμηρά πολιτικά ανοίγματα και περιόρισε τις εξουσίες του Κεμαλικού κατεστημένου. Είναι ο άνθρωπος που στο εσωτερικό της Τουρκίας έχει πολλούς φίλους, αλλά και πάρα πολλούς εχθρούς, αφού οι επιλογές του τον έφεραν αντιμέτωπο με «κλασσικούς παίκτες».

Από πού ήρθε όμως ο Ταγίπ Ερντογάν; Είναι γνωστό πως το βαθύ κράτος της Τουρκίας έλεγχε τους πάντες και τα πάντα και προωθούσε μόνο δικούς του ανθρώπους στις θέσεις εξουσίας, προκειμένου να αλλάζει την «βιτρίνα» αλλά να παραμένει ανεμπόδιστο το ίδιο στην εξάσκηση εξουσίας και, φυσικά, στην παραγωγή και διαμοιρασμό του πλούτου της χώρας.

Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να διαφοροποιήσουν τον Ταγίπ Ερντογάν από το βαθύ Κεμαλικό κράτος, είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν πως ποτέ δεν θα κατόρθωνε να ξεχωρίσει –και φυσικά να στηριχθεί από τους κεμαλιστές- ως πολιτικός. Ο σημερινός τούρκος πρωθυπουργός κατόρθωσε και εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι στρατηγοί και οι πλουτοκράτες της γείτονος, ανελίχθηκε και βρέθηκε να κρατά τα ηνία της χώρας έχοντας την αμέριστη στήριξη των σημερινών αντιπάλων – εχθρών του. Τότε αποφάσισε πως μπορεί να απαλλαχθεί από εκείνους που κινούσαν τα νήματα και έχοντας ως πρόταγμα το Ισλάμ (το επέλεξε ως διαφοροτικό αλλά δυνατό στοιχείο – πρότασή του προς τον τουρκικό λαό) με αστραπιαίες κινήσεις τοποθέτησε δικούς του ανθρώπους στις μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ), ενώ στη συνέχεια επιχείρησε να «καταλάβει» και το στράτευμα.

Οι αποφάσεις του αυτές όμως τον έφεραν αντιμέτωπο με τον σκληρό πυρήνα του βαθέως τουρκικού κεμαλικού κράτους το οποίο επεχείρησε και απέτυχε δύο φορές να τον δολοφονήσει. Τότε ο Ερντογάν κατανόησε πως βρισκόταν σε πόλεμο και με συντονισμένες κινήσεις εξέθεσε ποικιλοτρόπως τους στρατηγούς, περιθωριοποίησε οικονομικούς γίγαντες βγάζοντάς τους έξω από το «παιχνίδι» και επεχείρησε να ελέγξει τον τύπο και την Δικαιοσύνη. Γνώριζε, πλέον, πως στον πόλεμο που είχε ανοίξει δεν θα υπήρχε έλεος και έπρεπε με όλα τα μέσα που διέθετε να στεφθεί νικητής απέναντι στους κεμαλιστές αντιπάλους του.

Απόλυτος άρχων θέλει να γίνει ο Ερντογάν

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταίπ Ερντογάν έκανε ένα ακόμη σοβαρό βήμα προς την επέκταση των εξουσιών του με την κατάθεση στο κοινοβούλιο από το κυβερνών κόμμα AKP πρότασης για την εγκαθίδρυση, στη χώρα προεδρικού συστήματος.

Ο Ερντογάν, ο οποίος έχει κυριαρχήσει στην τουρκική πολιτική αφότου το κόμμα του ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία το 2002, έχει στόχο να ενισχύσει τη θέση του προέδρου, ώστε να μεταπηδήσει στην προεδρία το 2014.

Με βάση το ισχύον σύστημα ο πρόεδρος (σήμερα ο Αμπ. Γκιουλ) έχει κυρίως τελετουργικά καθήκοντα, αν και ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει κάποια κίνηση “καλής θέλησης” παραχωρώντας κάποια “καθήκοντα”. Το AKP έχει στόχο να δημιουργήσει μια εκτελεστική προεδρία μέσα στο πλαίσιο ενός νέου συντάγματος για το οποίο η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως θα προωθήσει τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας.

Οι αντίπαλοί του από την άλλη, βλέπουν απλώς μια απολυταρχική συγκέντρωση όλων των εξουσιών, στο πρόσωπο του προέδρου, σε μια χώρα, που δεν φημίζεται ούτως ή άλλως, για τον κοινοβουλευτισμό της και την λειτουργία της δημοκρατίας.

Τα σχέδια του Ερντογάν είναι βέβαιο ότι θα ξεσηκώσουν αντιδράσεις από τα άλλα κόμματα, καθώς  φοβούνται την υπερβολική εξουσία που θα συγκεντρώνει στα χέρια του ο νέος πρόεδρος, όμως το AKP έχει ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή και μπορεί να περάσει τις αλλαγές αυτές άνετα.

Περίεργη τοποθέτηση για επαναφορά της ποινής του θανάτου

«Υπάρχουν περιπτώσεις που η ποινή του θανάτου είναι δίκαιη», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο 5ο Φόρουμ Δημοκρατίας στο Μπαλί, με αφορμή την ποινή φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον Νορβηγό Άντερς Μπέρινγκ Μπράιβικ, ο οποίος είχε δολοφονήσει 77 άτομα τον Ιούλιο του 2011.

«Η ποινή του θανάτου έχει καταργηθεί μεν στην Ευρώπη, αλλά εξακολουθεί να ισχύει στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Κίνα» είπε ο Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε θέσει θέμα επιβολής της εσχάτης των ποινών και πριν από πέντε ημέρες, σε συνάντηση στελεχών του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Τουρκία. Μήπως ο Ερντογάν με αυτόν τον τρόπο σκέφτεται μία νόμιμη “εκκαθάριση” των αντιπάλων του; Διόλου απίθανο, αφού το ανοιχτό μέτωπο απέναντί τους φαίνεται πως δεν ακολουθεί κανόνες…

Οι στρατηγοί μιλούν ευθέως για πόλεμο του Ερντογάν εναντίον τους

Το «δάκτυλο» των κυβερνώντων πίσω από τη δίωξη τους, βλέπουν οι στρατιωτικοί στην Τουρκία, οι οποίοι κατηγορούνται ότι επιχείρησαν να ανατρέψουν τους φιλοϊσλαμιστές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο πρώην επικεφαλής των τουρκικών ΕΔ απόστρατος στρατηγός Ιλκερ Μπασμπούγ, και τρεις συγκατηγορούμενοί του στη δίκη για την υπόθεση «Εργκενεκόν», εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία εκφράζουν την οργή τους για την εμφάνιση του Σεμντίν Σακίκ, πάλαι ποτέ υποδιοικητή του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο ΡΚΚ, ως μάρτυρα κατηγορίας.

«Βασικός στόχος της δίκης είναι να εκφοβίσουν, αποδυναμώσουν και υπονομεύσουν τον τουρκικό στρατό», επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους στην οποία κατηγορούν τους κυβερνώντες ότι επέτρεψαν στον «αηδιαστικό» συκοφάντη, έναν εκπρόσωπο των Κούρδων, να έλθει «πρόσωπο με πρόσωπο με τα τιμημένα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας» καταλήγει η ανακοίνωση των στρατηγών.

Πέρα όμως από την καταγγελία των τούρκων στρατιωτικών, η οποία δεν κρύβει την αντιπαράθεσή τους με τον τούρκο πρωθυπουργό, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει σοβαρούς λόγους να σκέφτεται την “οργή” του στρατού, αφού ο παρ’ ολίγον δολοφόνος του Τουργκούτ Οζάλ ομολόγησε πως τον είχαν εκπαιδεύσει αξιωματικοί του στρατού υποστηρίζει με επιστολή του στην εφημερίδα Τουρκιγιέ, 24 χρόνια μετά την απόπειρα δολοφονίας του Τουργκούτ Οζάλ, ο δράστης, Καρτάλ Ντεμιράγ, αποκαλύπτοντας ίσως έτσι και τη διασύνδεση του στρατού με το παρακράτος, τουλάχιστον τότε. Πρωτοσέλιδα είχε το θέμα η Τουρκιγιέ, αναφερόμενη στην δολοφονική επίθεση εναντίον του Οζάλ στο Συνέδριο του κόμματός του, κόμμα Μητέρας Πατρίδας, στις 18 Ιουνίου 1988. Η σφαίρα που έριξε τότε ο Ντεμιράγ είχε πλήξει τον Τούρκο Πρόεδρο στο χέρι. Τώρα ο Ντεμιράγ βρίσκεται στις φυλακές για άλλο αδίκημα και σε επιστολή του στην εφημερίδα τόνισε μεταξύ άλλων ότι για την ενέργειά του εκείνη εναντίον του Οζάλ τον είχαν εκπαιδεύσει αξιωματικοί. Εκφράζοντας μεταμέλεια, ανέφερε ότι είχε τύχει εκπαίδευσης κομάντο από απόστρατους αξιωματικούς.

Ο Πόλεμος των Δικαστών με την ΜΙΤ του Ερντογάν

Κρίση εχει ξεσπάσει στην Τουρκία, ανάμεσα στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT) και την δικαστική εξουσία. Η εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης ζήτησε άδεια από γραφείο του πρωθυπουργού, για την ανάκριση 9 μελών της ΜΙΤ που υπέκλεπταν παράνομα τηλέφωνα γνωστών δημοσιογράφων. Οι πράκτορες της ΜΙΤ είχαν ζητήσει την παρακολούθηση συγκεκριμένων τηλεφωνικών αριθμών, παραπλανώντας την δικαιοσύνη, καθώς είχαν δηλώσει ονόματα άλλων ανθρώπων ενώ ανήκαν σε δημοσιογράφους.

Το σκάνδαλο είναι μεγάλο, αλλά η ΜΙΤ υποστηρίζει πως όλα γίνονται για το δημόσιο συμφέρον, ενώ η αλήθεια είναι πως ο Ερντογάν θέλει να γνωρίζει τις κινήσεις συγκεκριμένων δημοσιογράφων, οι οποίοι εκφράζουν “τάσεις” που είναι εχθρικά κείμενες προς τον σημερινό τούρκο πρωθυπουργό. Άλλωστε, είναι γνωστό πως ο Ερντογάν στην Τουρκία έχει λίγους φίλους και πάρα πολλούς εχθρούς.

Στην Άγκυρα κυκλοφορούν φήμες πως πολλά μέλη της δικαιοσύνης έχουν επαφές με το θρησκευτικό τάγμα του Φετχουλάχ Γκιουλέν, το οποίο στήριζε στο παρελθόν τον Ερντογάν αλλά τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια διαμάχη ποιος θα έχει τον ελεγχο της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και της δικαιοσύνης.

Αυτή η κόντρα φαίνεται πως θα συνεχίζεται μέχρι να συμβεί κάποιο “απρόοπτο” γεγονός.

 Το “βαθύ κράτος” παραμένει ενεργό αναφέρει έκθεση για το Πραξικόπημα

Η έκθεση 1.600 σελίδων της Επιτροπής Διερεύνησης για το Πραξικόπημα αναμένεται να υποβληθεί αύριο στην τουρκική βουλή.

Η Έκθεση διερευνά τον ρόλο του στρατού στην τη συγκρότηση και λειτουργία του «βαθέως κράτους», μιας σκιώδους παρακρατικής ομάδας η οποία δρα στους κόλπους του τουρκικού κράτους. Η έκθεση αυτή υπογραμμίζει ότι παράγοντες των μυστικών υπηρεσιών, των μέσων ενημέρωσης, του οργανωμένου εγκλήματος, του επιχειρηματικού κόσμου και της κρατικής γραφειοκρατίας αποτελούσαν μέρη του μυστικού αυτού δικτύου.

Οι επιχειρήσεις του «βαθέως κράτους» φέρονται να συντονίζονται από την Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων (στο τουρκικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας) και από εθνικιστές πολίτες που δρούσαν υπογείως. Περισσότερα από 50 τέτοια δίκτυα -συμμορίες εντοπίζει η έκθεση, που τονίζει η δομή αυτή είναι ακόμα ενεργός.

Η επιτροπή εφιστά την προσοχή την προσοχή στο ότι η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΜΙΤ) παραμένει ανεπαρκής στη πρόληψη των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και προτείνει τον διαχωρισμό της ΜΙΤ σε δύο υπηρεσίες, μια αρμόδια για το «εσωτερικό» και μία αρμόδια για το «εξωτερικό», στα πρότυπα των ΗΠΑ.

Προτείνει να υπαχθεί η Υπηρεσία Πληροφοριών Εσωτερικής Ασφάλειας στην Διεύθυνση Πληροφοριών της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας και η ΜΙΤ ως βασική Υπηρεσία Πληροφοριών στην εξωτερική πληροφόρηση, κατά το πρότυπο του διαχωρισμού των αμερικανικών υπηρεσιών CIA-FBI.

Η επιτροπή καλεί τέλος την κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το Γενικό Επιτελείο, και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να καταπολεμήσουν το «βαθύ κράτος».

Η δολοφονία του Τουργκούτ Οζάλ και η πολιτική σκοπιμότητα

Ακόμη και η πρόσφατη “ανακάλυψη” του θανάτου (συγκεκριμένα της δολοφονίας) του πρώην προέδρου της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ, δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου τυχαία, αφού ουσιαστικά εμπλέκει (έστω και έμμεσα) μυστικές υπηρεσίες και το γενικότερο κεμαλικό βαθύ κράτος, το οποίο ένιωσε να απειλείται από τον μεταρρυθμιστή τούρκο πρόεδρο.

Έτσι, η δηλητηρίαση (χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα διαφορετικά δηλητήρια) του Οζάλ, στέλνει ένα μήνυμα προς τους τούρκους πολίτες για την ποιότητα εκείνων που κυβερνούσαν πριν τον Ερντογάν, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται πως ένα πολύ σκληρό μήνυμα – προειδοποίηση αποστέλλεται και στους αντιπάλους του τούρκου πρωθυπουργού.

Οι μεγάλες προκλήσεις του Ερντογάν που μπορεί να προκαλέσουν πραξικόπημα

Το ταυτόχρονο άνοιγμα της Τουρκίας προς τον Καύκασο, τη Συρία, το Ιράν, οι σχέσεις με το Ιράκ, τα υπάρχοντα θέματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα, οι συνεχείς ήττες της Άγκυρας απέναντι στους Κούρδους και το ΡΚΚ και ο γενικότερος μεγαλοϊδεατισμός του Ταγίπ Ερντογάν, αποτελούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ταυτόχρονων καυτών θεμάτων που δύνανται να δημιουργήσουν τις συνθήκες αιφνίδιας αποκαθήλωσης του τούρκου πρωθυπουργού. Οι Κεμαλιστές αδημονούν για μία ήττα της τουρκικής πολιτικής, προκειμένου να αιτιολογήσουν μία αιφνίδια ένοπλη επέμβασή τους. Εξάλλου, αυτή τη στιγμή αυξάνονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς οι εχθροί του Ερντογάν και θεωρείται απολύτως βέβαιο πως έχουν ήδη επενδύσει στην αλλαγή της εξουσίας στην γείτονα χώρα. Εξάλλου, οι φόβοι του Ερντογάν εκφράστηκαν στις 10 Νοεμβρίου, την ημέρα γιορτής της τουρκικής δημοκρατίας, κατά την οποία απαγορεύτηκαν οι συγκεντρώσεις υπό τον φόβο των χειρότερων εξελίξεων. Τέλος, το γεγονός αύξησης των κονδυλίων του προσωπικού γραφείου του τούρκου πρωθυπουργού, με κονδύλια που απευθύνονται προς την τουρκική μυστική υπηρεσία πληροφοριών (ΜΙΤ) αποτελεί μία ακόμη απόδειξη πως ο Ερντογάν τρέμει δυσάρεστες εξελίξεις και επιθυμεί να αποκτήσει πλήρη έλεγχο στον τομέα των πληροφοριών, που φαίνεται πως αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός που μπορεί να αποτρέψει ένα πραξικόπημα…

Κωνσταντίνος

Καθηγητής John Keane: Ένα νέο είδος δημοσιογραφίας γεννιέται

Posted date: Νοεμβρίου 28, 2012 3:59 ΜΜ In: Ρεπορτάζ-Ειδήσεις | comment : 3

Ο John Keane καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία αφιερώνει ένα εκτενές άρθρο στο δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και στις αποκαλύψεις του περιοδικού HOTDOC κάνοντας ταυτόχρονα και μια ιστορική αναδρομή στην «ερευνητική» δημοσιογραφία από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο Keane που είναι επικεφαλής του Ινστιτούτου για τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το πνεύμα και οι θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας αργοπεθαίνουν. Αλλά ποιος νοιάζεται; Ένας από αυτούς που σίγουρα νοιάζονται είναι ο Κώστας Βαξεβάνης. Το όνομα του αξίζει παγκόσμιας προσοχής γιατί μέσα από το περιοδικό του το HOTDOC δημοσίευσε μια σειρά από τολμηρά ρεπορτάζ που αποκαλύπτουν πως η Ελλάδα έφτασε στα όρια της οικονομικής, πολιτικής και ψυχολογικής κατάρρευσης.»

Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Keane δεν είναι μόνο η λίστα Λαγκάρντ που το περιοδικό δημοσιοποίησε και έτυχε παγκόσμιας προσοχής λόγω και της δίκης που ακολούθησε αλλά και οι αποκαλύψεις για την Τράπεζα της Ελλάδας, τα οικονομικά σκάνδαλα, η διαπλοκή των τραπεζών και τα θαλασσοδάνεια, το ημερολόγιο του Τσοχατζόπουλου που δίνουν νέο νόημα σε ένα ξεχασμένο είδος δημοσιογραφίας, την ερευνητική δημοσιογραφία.

Αυτού του είδους η έρευνα και η δημοσίευση είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία επισημαίνει ο Keane. «Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη Δημοκρατία». Στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε χρειάζονται δημοσιογράφοι που τολμούν να αποκαλύπτουν ακόμη και αν αυτό τους φέρνει αντιμέτωπους με ισχυρά συμφέροντα και την Εξουσία. Όταν τα κυρίαρχα Μέσα σιωπούν η κοινωνία απαιτεί αποκαλύψεις.

Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ http://theconversation.edu.au/the-new-muckraking-journalism-10118

Εγκλωβισμένοι πολίτες

ΕΠΩΝΥΜΩΣ ΔΕΥΤΕΡΑ, 19 Νοεμβρίου 2012 Νικήτας Χιωτίνης  Πρώτα απ’ όλα είναι φανερό πως ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα δυσφημείται ασυστόλως. Κοινοβουλευτισμός σημαίνει εκλογή βουλευτών ως αντιπροσώπων του λαού. Οι βουλευτές συντάσσονται μεν σε κομματικούς σχηματισμούς, οφείλουν όμως να έχουν και ευχέρεια έκφρασης γνώμης, συμμετέχοντας σε κοινές αποφάσεις των κομμάτων τους. Ειδάλλως γιατί να υπάρχουν, για να φέρνουν μόνο ψήφους στον αρχηγό; Είναι όμως απολύτως φανερό ότι σχεδόν δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων του κόμματός τους, τουλάχιστον στα ουσιαστικά και κρίσιμα ζητήματα, και δεν δικαιούνται να έχουν άλλη γνώμη από αυτήν της κομματικής γραμμής, γραμμής που διαμορφώνεται ερήμην τους. Πρακτικώς δεν δικαιούνται να ασχολούνται παρά κυρίως, αν όχι μόνο, με το πώς θα μαζέψουν ψήφους από την εκλογική τους πελατεία. Δεν αποτελούν άλλωστε και την αφρόκρεμα της διανόησης, γι’ αυτό και προσπαθούν να αποκτήσουν αξία εμφανιζόμενοι σαν σταρ, τα ΜΜΕ τους βοηθούν μάλιστα γι’ αυτό. Πλουτίζουν δε πολύ γρήγορα, εξ αιτίας αυτού του «λειτουργήματός» τους, αμέσως ή εμμέσως (π.χ. μέσω συζύγων και πεθερών επιχειρηματιών – ή συμβολαιογράφων, παράδειγμα τυχαίο έφερα – ή μέσω άλλων φίλων επιχειρηματιών). Υπάρχουν βέβαια κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά αυτός είναι ο κανόνας. Ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα στρεβλώνεται: από οφθαλμοφανείς παρατυπίες έως πλήρους εξευτελισμού του, σε όλα τα επίπεδα (βλέπε τα – πάμπολλα – τελευταία γεγονότα). Πέραν όμως αυτής της κατάδηλης στρέβλωσης του κοινοβουλευτισμού, τίθεται και ζήτημα ικανότητας των πολιτικών μας, δηλαδή στοιχειώδους ικανότητας των πολιτικών μας. Εδώ και τρία χρόνια έχουμε εισέλθει σε μία οικονομική δίνη που δείχνει αδιέξοδη. Όμως τα πράγματα μάλλον δεν είναι έτσι. Έχει επανειλημμένως τονιστεί πως το ύψος τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού δανεισμού της Ελλάδας δεν είναι από τα υψηλότερα των δυτικών κρατών. Είναι προφανές πως οι δανειστές – τοκογλύφοι και μη – δεν δημιουργούν πρόβλημα, αν ελπίζουν να πάρουν τα χρήματά τους πίσω, με το αζημίωτο βέβαια, ασχέτως του πόσα τους χρωστάνε. Εμείς λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε; Να εκλιπαρούμε «κουρέματα» και επιμηκύνσεις, που αυξάνουν το χρέος τοκογλυφικά και ζημιώνουν την εσωτερική ρευστότητα, άρα και παραγωγή, ή να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις παραγωγής πλούτου, που αυτό και μόνο εγγυάται την εξυπηρέτηση των χρεών; Προφανώς το δεύτερο. Αυτό όμως που απασχολεί τους πολιτικούς μας, τινές εξ αυτών μάλιστα είναι και ειδικοί καθηγητές, προετοιμαζόμενοι ίσως για το Harvard, είναι το πώς θα τους περισσέψουν χρήματα, μετερχόμενοι βλακωδών τρόπων. Νομίζουν πως εξοικονομούν χρήματα κόβοντας μισθούς, συντάξεις και ημερομίσθια και ρίχνοντας στη φτώχεια τον λαό, με έμφαση σε αυτούς που κανονικά η κοινωνία θα έπρεπε να τους έχει περισσότερο ανάγκη. Στοχεύουν σε εσωτερική υποτίμηση, σε μία μέθοδο δηλαδή που έχει ιστορικά αποτύχει (Αγγλία) και μάλιστα και το ίδιο το ΔΝΤ πλέον παραδέχεται πως πρόκειται περί αποτυχημένης μεθόδου. Ευελπιστούν ακόμα να μαζέψουν χρήματα πουλώντας δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία, παραδεχόμενοι πως δεν μπορούν να τις αξιοποιήσουν και καλώντας γι’ αυτό άλλους διαχειριστές. Νομίζουν, τρία χρόνια τώρα, πως εξοικονομούν χρήματα, αλλά το χρέος αυξάνεται, ενώ οι πολίτες πένονται και η παραγωγικότητα μειώνεται. Πρόκειται περί ανικανότητας ή περί ηθελημένου εγκλήματος κατά της πατρίδας; Ή και τα δύο μαζί; Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η παρουσία τους βλάπτει σοβαρά τη χώρα. Η Ελλάδα έχει εν δυνάμει μεγάλο πλούτο, τη γη της και το έμψυχο υλικό της. Το εδαφικό της κεφάλαιο της παρέχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες: δυνατότητες σοβαρής γεωργικής ανάπτυξης, δυνατότητες σοβαρής ανάπτυξης του τουρισμού, αξιοποίηση ενός πλούσιου υπεδάφους της κ.λπ. Το έμψυχο υλικό της είναι αποδεδειγμένα υψηλής μόρφωσης, σε σχέση με τα υπόλοιπα δυτικά κράτη, και μπορεί να της προσφέρει αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν συνολική παραγωγικότητα, όπου συμπεριλαμβάνεται η υψηλή τεχνολογία, ο πολιτισμός και η ανάπτυξη της Παιδείας. Όμως, «αριστεροί» μεγαλοτσιφλικάδες, υποστηριζόμενοι από τα κόμματά τους, μάχονταν, κλείνοντας τους δρόμους με τρακτέρ, να ολοκληρώσουν την καταστροφή του θεσσαλικού κάμπου από την καλλιέργεια του επιδοτούμενου βαμβακιού, ενώ υπουργοί πήγαν φυλακή για απάτες με τις επιδοτήσεις, επιδοτήσεις που εμπόδισαν μια υγιή και παραγωγική γεωργική ανάπτυξη. Τα νησιά μας αναπτύσσονται χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και το μόνο που κάνουν είναι να πλουτίζουν τους υπαλλήλους των πολεοδομικών γραφείων με πλήθος αυθαιρεσιών και συνακόλουθης ζημιάς του περιβάλλοντος και των δημοσίων ταμείων. Το λαμπρό και ζωογόνο για την περιοχή του ξενοδοχειακό συγκρότημα Costa Navarino έκανε 15 χρόνια να πάρει άδεια λειτουργίας – και ο ιδιοκτήτης του λίγο μετά πέθανε. Χιλιάδες τα παραδείγματα κάκιστης λειτουργίας της κρατικής διοίκησης και δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι ή μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι: η ανίκανη και διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία, όλων των βαθμίδων, έχει σαρώσει τα πάντα. Για το υπέδαφος συζητάμε στα διάφορα πάνελ τα τελευταία σαράντα χρόνια, αλλά μόνο συζητάμε. Τα λιμάνια μας αποτελούν την πύλη προς την Ευρώπη των αναπτυσσόμενων ανατολικών κρατών, κρατών που οσονούπω θα επικρατήσουν παγκοσμίως, αλλά εμείς το μόνο που ξέρουμε είναι να τα «παραχωρούμε» αντί πινακίου φακής σε ξένους και ημετέρους – κυρίως ημετέρους, συνδικαλιστών ημετέρων μη εξαιρουμένων. Η Παιδεία καρκινοβατεί, τόσο εξ αιτίας της απαξίωσής της από πλευράς Πολιτείας όσο και από τις προκαταλήψεις της δεκαετίας του ’60 και την αντίδραση των μετρίων και των βολεμένων (συνήθως αυτά πάνε μαζί). Ουκ έστιν αριθμός των παρεκκλίσεων από τη στοιχειώδη λογική. Η Ελλάδα στερείται αναπτυξιακού σχεδίου. Δεν το λέω εγώ. Συχνά διαβάζουμε τέτοιες διαπιστώσεις και τέτοιες παραινέσεις από ειδικούς, οικονομολόγους και νομπελίστες, στον ημερήσιο Τύπο. Τόσα χρόνια όμως τώρα και ακόμα να φανεί. Αν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση, θα προέτασσε την απαίτηση αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας και όχι οικονομικίστικους λαϊκισμούς. Θα μου πείτε, πριν είχε τέτοιο η χώρα; Ασχέτως του τι γινόταν πριν, τουλάχιστον μετά την κρίση – ή την «κρίση» – θα έπρεπε να είχαν πέσει με τα μούτρα όλοι σε αυτό. Αιδώς Αργείοι, αιδώς ανίκανοι (τουλάχιστον) πολιτικοί, τρία χρόνια πέρασαν! Τελικά – και θου, Κύριε – μήπως πλησιάζει η λύτρωσή μας, με την οριστική και τυπική παράδοση της χώρας μας σε επαγγελματίες και γνώστες; Μήπως σωθούμε με μια ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης[1], που βεβαίως άλλοι θα αποφασίσουν το πότε και το πώς; Πώς να έχεις εμπιστοσύνη και να υποστηρίξεις την εξουσία των ντόπιων αρχόντων, ένθεν κακείθεν (αν βεβαίως υπάρχει ένθεν κακείθεν, κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλω – εξαιρώ εδώ τους νιόφερτους στο πάρτι); Ήμαρτον, Κύριε! [1] Προσωπικώς το ελπίζω και το θεωρώ ως τη μόνη δυνατότητα της Γηραιάς Ηπείρου να επιβιώσει. Βλ. περασμένο κείμενό μου στο ΠΟΝΤΙΚΙ: «Ο ρόλος των Περιφερειών στην Ε.Ε και η περίπτωση της Ελλάδας»

Ολη η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που φέρνει τους επιτρόπους στην Ελλάδα

19.11.2012 12:00

Το πλήρες κείμενο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με το οποίο ικανοποιούνται οι τελευταίες απαιτήσεις της Τρόικα προκειμένου να αρθούν και οι τελευταίες επιφυλάξεις των δανειστών μας ενόψει του αυριανού Eurogroup, δημοσιεύθηκε ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Μετά την υπογραφή της από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, η Πράξη με τίτλο Δημοσιονομικοί Κανόνες και άλλες διατάξεις τίθεται σε ισχύ από χθες και θα πρέπει απλώς να κυρωθεί στο προσεχές διάστημα από τη Βουλή. Ετσι, είναι πλέον γεγονός οι επίτροποι σε υπουργεία, δήμους και τράπεζες.

Πηγή: Ολη η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που φέρνει τους επιτρόπους στην Ελλάδα 



Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομενου.

Διαβάστε περισσότερα

• Πολιτική
 
• επίτροποι
 
• Εφημερίδα της Κυβερνήσεως
 
• Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου

| iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/77288#ixzz2DIluI5Sq

Καταλονία: Σε αυτονομιστικά κόμματα η πλειοψηφία των ψήφων με υψηλά ποσοστά συμμετοχής

Αναρτήθηκε από τον/την economikos στο Νοεμβρίου 26, 2012

Σε 56% ανήλθε η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές της Καταλονίας. Το ποσοστό αντανακλά την «υψηλότερη συμμετοχή από 1988» διευκρινίστηκε.

Τέσσερα αυτονομιστικά κόμματα αναμένεται να αποτελέσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο της Καταλονίας, βάσει της καταμέτρησης του 25% των ψήφων των τοπικών εκλογών.
Όμως, το μεγαλύτερο από αυτά, το CiU, θα έχει απώλεια εδρών, σε σχέση με αυτές που είχε μέχρι τη διάλυση της Βουλής.

Το εθνικιστικό CiU συγκεντρώνει προς το παρόν 47 έδρες, από 62 που είχε.

Η Δημοκρατική Αριστερά της Καταλονίας, το αριστερό ERC, διπλασιάζοντας τις έδρες του, συγκεντρώνει 21 έδρες. Δύο άλλα αυτονομιστικά κόμματα συγκεντρώνουν μαζί άλλες 15 έδρες.

Επομένως, σύμφωνα με το Reuters, τέσσερα αυτονομιστικά κόμματα της Καταλονίας θα μοιραστούν το 60% των ψήφων.

Η Καταλονία έχει πληθυσμό 7,6 εκατομμυρίων. Οι εκλογές προκηρύχθηκαν περίπου μια διετία νωρίτερα από τη λήξη της θητείας της τοπικής κυβέρνησης.

Καταργούν την συνθήκη της Ζυρίχης! - Αναλαμβάνει το ΝΑΤΟ "εγγυητής" για κοιτάσματα!

ΠΡΟΤΑΣΗ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

11/25/2012 - 13:13

103

Νέο σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού, που αναφέρεται σε μιά  χαλαρή ομοσπονδία, επεξεργάζεται o OHE (εμπνευστής φυσικά οι ΗΠΑ), αλλά το σημαντικότερο βρίσκεται αλλού: Στο ότι το ΝΑΤΟ πατά στο νησί και επίσημα από την την πίσω πόρτα, ως "εγγυητής" της ασφάλειας του νησιού!

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι μετά τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών του 2013 και αφ'όσον αναδειχθεί νικητής το ΔΗΣΥ και αναλάβει πρόεδρος ο Νίκος Αναστασιάδης εγνωσμένων φιλοαμερικανικών και φιλοβρετανικών κατευθύνσεων, θα υπογραφεί εντός του 2013 ένα σχέδιο διχοτόμησης στην πράξη, το οποίο θα έχει τον μανδύα "χαλαρής ομοσπονδίας", αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού:

Το ΝΑΤΟ θα αναλάβει ρόλο εγγυητή της συμφωνίας και η βρετανική περιοχή του Ακρωτηρίου, όπου βρίσκεται η μεγάλη βρετανική βάση, θα μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκό έδαφος!

Κατ'αυτό τον τρόπο θα ακυρωθεί και η συμφωνία της Ζυρίχης, που προβλέπει την ανεξαρτησία της Κύπρου και ως εγγυήτριες δυνάμεις την Ελλάδα, την Τουρκία και την Βρετανία και πλέον μοναδική εγγυήτρια δύναμη θα οριστεί το ΝΑΤΟ.

Για να επιλυθεί και το περιουσιακό το οποίο θεωρείται το μεγάλο "αγκάθi" επάνω στο οποίο έχουν αναχαιτιστεί όλες οι προηγούμενες προσπάθειες "επίλυσης" του Κυπριακού, θα υπάρξει ένα μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο θα αποζημιώσει τουw Κύπριους. Μάλιστα όπως αναφέρει το sigmalive στην Κύπρο "Το σχέδιο είχε υποβληθεί και στην κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά είχε απορριφθεί αφού προβλέπει ουσιαστικά την μετατροπή της Κύπρου στο πρώτο ΝΑΤΟϊκό κράτος!

Στο νέο σχέδιο υπάρχει επίσης πρόνοια για τη μεταφορά του φυσικού αερίου και του πετρελαίου της Κύπρου στην Ευρώπη, μέσω Τουρκίας, κάτι που όπως υποστηρίζει η εφημερίδα, επιβεβαιώνεται και από συμμετοχή του Πρέσβη των ΗΠΑ στην Κύπρο John Koenig, σε μυστική διάσκεψη για το φυσικό αέριο, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα.

Μόνο άσχετο και τυχαίο δεν είναι το σχέδιο, τόσο με την απόκτηση του επιχειρησιακού ελέγχου της περιοχής των κοιτασμάτων φυσικου αερίου από το ΝΑΤΟ, όσο και με την γενικότερη κατάσταση στην Μέση Ανατολή.

Το ΝΑΤΟ, το οποίο λόγω της συνθηκης της Ζυρίχης έχει νομικούς περιορισμούς για την ανάπτυξη και εγκατάσταση δυνάμεων του στο νησί (έστω και αν Βρετανία έχει θέσει μόνιμα στην διάθεση των ΗΠΑ την βάση του Ακρωτηρίου) θα επεκταθεί προς Ανατολάς, στην "αυλή" της Μέσης Ανατολής.

Η ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, έχει συζητηθεί και με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και ο ΥΠΕΞ Δ.Αβραμόπουλος δεν είχε καμία αντίρρηση στο όλο σχέδιο, το οποίο βέβαια θα πιστωθεί στην όποια ελληνική κυβέρνηση συμφωνήσει να καταργήσει την συμφωνία της Ζυρίχης ως "Επίλυση του Κυπριακού". επίλυση, δια της καταλύσεως της κυπριακής ανεξαρτησίας και de jure διχοτόμησης του ενιαίου κράτους...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.grΤμήμα ειδήσεωνdefencenet.gr

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ-ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑ

Για τους μη Αγγλομαθείς έχω επισυνάψει μία περίληψη που μας έστειλε η καλή φίλη Χριστίνα

Στέργιος Σμυρλής

ΣΑΣ ΔΙΑΒΙΒΑΖΩ ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ -ΜΕΛΕΤΗ,ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ . ΕΙΝΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ FRIEDMAN (NOBEL) Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΟΣ Silent Weapons for Quiet Wars . ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΜΑΣ ΤΟΣΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ . ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ. ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΦΘΕΙ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΤΟΧΗΣ . ΒΑΛΛΟΜΕΘΑ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ,ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ . ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟ  ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΤΟΥΛΗΣ –ΚΟΡΥΒΑΝΤΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ http://www.apocalypsejohn.com/2012/08/silent-weapons-for-quiet-wars.html