Ο Σόιμπλε, αποκάλυψε το «υπερ-όπλο», που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα!

στις 9:08:00 π.μ.

Είναι η δήλωση της (ολέθριας μνημονιακής) τριετίας! Διατυπώθηκε δια στόματος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας θα οδηγούσε σε διάλυση της ευρωζώνης!

Δεν επιβεβαιώνει, μόνο, όλους όσοι από την πρώτη στιγμή αντιδρούν και αντιστέκονται στη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και την υποταγή της χώρας στα εφιαλτικά σχέδια των διεθνών τοκογλύφων, αλλά αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των εγχώριων πολιτικών -συνεργατών του οικονομικού Ράιχ. Είναι προφανές ότι, ο Σόιμπλε και τα λαμόγια, των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετεί, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τους συμπεριφερθούν σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Αλλωστε, οι υποτακτικοί δεν είναι χρήσιμοι στα αφεντικά όταν τελειώσει η δουλειά που έχουν να κάνουν…

 Ωστόσο, πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα πράγματα εάν στη θέση τους δεν ήταν γλοιώδη, δουλόφρονα και ταυτόχρονα αδίστακτα ανθρωπάκια. Εάν απέναντι στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τους λοιπούς επικυρίαρχους δεν στέκονταν οι πολιτικοί της χρεοκοπίας. Αυτοί, που δια της εξαπάτησης των πολιτών αποτέλεσαν το όχημα για τον οικονομικό εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την εθνική εξαχρείωση της πατρίδας.

 Ο Σόιμπλε, αποκάλυψε το «υπερόπλο», που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα για να ανατρέψει η πολιτική, που λεηλατεί τη χώρα, κλείνει σπίτια και μαγαζιά, ληστεύει γέροντες και ασθενείς, στέλνει ραγιάδες τους νέους στα ξένα ή τους κρατά εδώ είλωτες, σκλαβώνει τους εργαζόμενους. Ο Σαμαράς (κι ο Βενιζελοκουβέλης), που με απύθμενη αυθάδεια δηλώνει ότι, τώρα -που έρχεται η χαριστική βολή στην κοινωνία- η Ελλάδα ξεκινάει (!), εξαντλήθηκε στις γονυκλισίες και οσφυοκαμψίες, ανοίγοντας την όρεξη των αρπαχτικών. Ο «πατριωτισμός» του Στουρνάρα και των ομοίων του μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Επιστρατεύεται όταν παραβιάζονται όλα τα άλλα:
 Η δικαιοσύνη, τα δικαιώματα, η δημοκρατία, ακόμα και η κοινή λογική. Η ψοφοδεής συγκυβέρνηση, αδυνατεί να διακρίνει ότι, η κρίση χρησιμοποιείται για άλλη μια φορά ως ευκαιρία για μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου προς όφελος αυτών που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία, τους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς, τα διαπλεκόμενα παρασιτικά συμφέροντα και τους λοιπούς εγχώριους μισθοφόρους και κουκουλοφόρους της τρόικας των δανειστών Η πατρίδα έχει ανάγκη από μη ελεγχόμενη, μη εξαρτημένη ηγεσία, με γνώσεις, ικανότητες και ευαισθησίες, που να έχει τα κότσια, τη δύναμη και το κύρος να θέσει πάνω από την δική της επιβίωση τα συμφέροντα του λαού και της χώρας.

 Υ.Γ. « Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία » (Α. Κάλβος).
πηγή

Πείτε μου πως κάνω λάθος

Posted date: Δεκεμβρίου 07, 2012 6:25 ΜΜ In: Πες τα | comment : 5

Του Χρήστου Γιαννίμπα

Κάποτε σου έλεγαν πως οι αριστεροί  θα σου πάρουν την κατσίκα, τις  κότες, …,το μαγαζί, το σπίτι, το χωράφι. Κι όταν το ψέμα τους ξεθώριασε, ήρθαν και σου πήραν όχι μόνο το μαγαζί και το σπίτι, αλλά τη ζωή και το μέλλον των παιδιών σου. Κι εσύ που τους πίστεψες τότε τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος. Εσείς που σας παίρνουν το σπίτι άμεσα. Κι εσείς που σας το παίρνουν έμμεσα. Με «ρύθμιση» να πληρώνετε μέχρι που να πεθάνετε και να το πάρουν μετά, μαζί με το πατρικό στο χωριό. Γιατί βέβαια τα παιδιά σας δεν θα κάνουν αποδοχή κληρονομιάς αφού το βάρος του δανείου είναι μεγαλύτερο από την αξία της κληρονομιάς. Πείτε μου πως κάνω λάθος μαγαζάτορες που κλείσατε τα μαγαζιά σας. Όχι γιατί κάνατε λάθος διαχείριση αλλά γιατί δεν περνά άνθρωπος το  κατώφλι τους. Όλοι εσείς που οι κόποι και τα όνειρα μιας ζωής «κουρεύτηκαν» μαζί με τα ομόλογα. Κι εσείς κύριοι μικρό ομολογιούχοι. Κι εσείς αγρότες που η γη σας ουσιαστικά χαρίστηκε στην «ΠΕΙΡΑΙΩΣ».

Σαράντα χρόνια σου έδιναν και σου δίνουν εγγυήσεις για το μέλλον σου. Εγγυήσεις χωρίς αντίκρισμα και μέλλον ήδη υποθηκευμένο. Κι εσύ που τους πίστευες τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος. Εσείς που πληρώνατε τόσα χρόνια για μια σύνταξη και τώρα σας λένε πως αυτά τα λεφτά «εξαϋλώθηκαν». Πρέπει να τα ξανά πληρώσετε για να πάρετε τη μισή σύνταξη απ’ αυτήν που παίρνατε ή υπολογίζατε να πάρετε. Κι εσείς που είτε είχατε είτε δεν είχατε καταθέσεις στις τράπεζες. Καταθέσεις που «εξαϋλώθηκαν». Και τώρα πρέπει να ξανά καταθέσετε τις καταθέσεις σας, μαζί και όλοι αυτοί που δεν είχαν, για να ξανά κεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες προκειμένου «να διασωθούν οι καταθέσεις των ελλήνων».

Σου έταζαν κράτος δικαίου και το έγραψαν στο Σύνταγμα (Πχ. άρθρο 4 παρ. 5 «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη,ανάλογα με τις δυνάμεις τους»). Κι εσύ τους πίστεψες τότε τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος. Εσείς που έχετε παιδιά και σας τα «μετράνε» ως τεκμήρια ενώ αν είχατε γαϊδούρια θα παίρνατε (300 ευρώ/γαϊδούρι) επιδότηση. Κι εσείς που πληρώνετε φόρους (και καλά κάνετε) για να έχετε δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλεια, δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία σας κλπ. Πείτε μου πως θέλουν αλλά, για κάποιο μαγικό λόγο, δεν μπορούν να βρουν και να φορολογήσουν τον παράνομο πλούτο κι έτσι επιδίδονται στην εξαφάνιση του νόμιμου. Πως δεν φτιάχνουν νόμους (ή και Συνταγματικές επιταγές) κουστουμάκια. Πως η ανεξάρτητη και τυφλή Δικαιοσύνη δεν γίνεται εξαρτημένη και ανοιχτομάτα όταν οι δικές τους περιστάσεις το απαιτούν. Πως πρώτοι αυτοί δίνουν το παράδειγμα και δεν καταπατούν τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν.

Σου μίλησαν και σου μιλάνε για  μια ηθική κοινωνία με «μηδενική ανοχή στη διαφθορά». Κι εσύ που τους πίστεψες τότε τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος και  δεν σας διέφθειραν κι εσάς. Πως δεν κατέστησαν τη διαφθορά εφικτή στον καθένα προκειμένου να χτίσουν μια κοινωνία συνενοχής. Πως δεν ανέχτηκαν τη μικροδιαφθορά προκειμένου να κρύψουν τα δικά τους μεγάλα εγκλήματα. Τις δικές τους μεγάλες ληστείες. Πως δεν ήσασταν το ασφαλές μαξιλάρι των δικών τους ανομιών. Πως εσείς παράγετε το ίδιο αποτέλεσμα με την διαφθορά της Siemens, των εξοπλιστικών, της καταλήστευσης του κράτους και της περιουσίας του. Πείτε μου πως δεν είναι μέρος του προβλήματος οι άνθρωποι αυτοί που τόσα χρόνια, είτε συμμετείχαν και οι ίδιοι είτε ανέχονταν άλλους είτε είναι ανίκανοι. Πείτε μου πως ένα μέρος του προβλήματος μπορεί να λύσει το πρόβλημα ή έστω να αποτελέσει μέρος της λύσης του. Πως οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να αλλάξουν καπέλο και να μετατραπούν από ύποπτοι σε διώκτες υπόπτων. Πως το νόμιμο είναι και ηθικό. Πως σήμερα δεν συνεχίζουν τις ληστείες με άπειρους τρόπους περιγραφής, καταστρατήγησης ή και υπαγόρευσης του νόμου.

Πείτε μου κάνω λάθος και δεν πλασάρουν πως τάχα μου κάποιο «ελληνικό γονίδιο» περιπλανιέται, επιδημικά και μολυσματικά στις μήτρες και στους όρχεις των γονιών σας, με αποτέλεσμα να γεννιέστε με προδιάθεση διαφθοράς. Πως δεν σε ενοχοποιούν και δεν σε διασύρουν στα κανάλια τους. Πως δεν στρέφουν τη μια επαγγελματική τάξη ενάντια στην άλλη. Πως τα ΜΜΕ τους δεν είναι βασικό στήριγμα της διαφθοράς τους. Πως δεν τη θυμούνται όποτε θέλουν κι όποτε θέλουν την αποσιωπούν. Πως κι όταν τη θυμούνται, δεν το κάνουν επιλεκτικά. Αποδεικνύοντας έτσι πως είναι μέρος του συστήματος διαφθοράς που συνεγείρει ή κοιμίζει κατά περίπτωση.

Σου μίλησαν και σου μιλάνε για μια ελεύθερη αγορά που με κάποιο μαγικό τρόπο αυτορυθμίζεται και επιπλέον τιμωρεί τους παραβάτες της. Κι εσύ που τους πίστεψες τότε τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος και τιμωρήθηκαν οι τραπεζίτες που «εξαΰλωσαν» τις καταθέσεις σας. Πως αυτοί και πολλοί άλλοι πούλησαν περιουσιακά τους στοιχεία για να σώσουν τα μαγαζιά τους και να πληρώσουν τις οφειλές τους σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία. Πως εκόντες άκοντες δεν τα πληρώσατε εσείς. Πείτε μου πως γίνεται αφού, όπως σωστά σου λένε, οι τιμές δεν διατάσσονται, οι τιμές πώλησης της εργατικής δύναμης (μισθός) να διατάσσονται με τα μνημόνιά τους; Πώς γίνεται να επιβάλλεται σ’ αυτά (τα μνημόνια) ως μοναδική, ω ναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ, μείωση τιμών η είσοδος στα καζίνο; Πείτε μου πως η ελεύθερη αγορά δεν είναι ελεύθερη όταν βολεύει και καταργείται όταν δεν βολεύει (συλλογικές συμβάσεις, εργατικά και εργασιακά δικαιώματα κλπ). Πείτε μου ποια οικονομική θεωρία προβλέπει : Βαθιά ύφεση όπως αυτή που βιώνουμε, άνοδο τιμών όπως αυτές που πληρώνουμε. Πείτε μου τι κάνουν με τα καρτέλ. Και αυτοί και η διορισμένη απ’ αυτούς επιτροπή ανταγωνισμού.

Τρία χρόνια τώρα σου λένε πως  σε έσωσαν από την χρεοκοπία. Κι εσύ  που κάθε φορά τους πίστευες, τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος και  μέχρι το 2010 δεν είδαν, δεν γνώριζαν, δεν άκουσαν. Ούτε για τον τρόπο  που λειτουργεί η ελληνική οικονομία, ούτε για τον υπερδανεισμό, ούτε για παραγωγικότητα, ούτε για ανταγωνιστικότητα ούτε για τίποτα. Πως όλα έγιναν ξαφνικά. Πως ο Καραμανλής δεν μας έλεγε «η κρίση είναι εισαγόμενη», ο Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» κι ο Σαμαράς «το μνημόνιο είναι η λάθος συνταγή». Πείτε μου πως το ΔΝΤ ενεπλάκη από μόνο του. Πως ο Σαμαράς (και η τρικομματική) δεν απέρριψε το αίτημα να ερευνήσει η Βουλή τι ακριβώς έγινε με το ΔΝΤ το κρίσιμο Α’ τρίμηνο του 2010. Πείτε μου πως κάνω λάθος και δεν πανηγύριζαν, πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών, μετά από τα κρίσιμα euro group του 2010. Και το κρίσιμο του Μάρτη του 11 και το κρίσιμο του Ιουλίου του 11 και το κρίσιμο του Μαΐου του 12 και το κρίσιμο του Σεπτέμβρη του 12. Πως δεν ήταν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί σας που όρθιοι από τα έδρανα της Βουλής χειροκροτούσαν γι’ αυτές τις επιτυχίες. Για το μνημόνιο Ι και το πρώτο μεσοπρόθεσμο και το δεύτερο και το μνημόνιο ΙΙ και το PSI και το PSI plus και το μνημόνιο ΙΙΙ και σήμερα για το νέο κούρεμα. Πείτε μου πως ο Σαμαράς δεν έλεγε και δεν έταζε, μόλις πριν πέντε μήνες, άλλα απ’ αυτά που σήμερα λέει και κάνει. Πως εξαγνισμένος στο φως το αληθινό ως Virgo Intacta (Αγία Παρθένος) θα φέρει τη σωτηρία.

Τρία χρόνια τώρα σου λένε πως όλα αυτά τα κάνουν για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Μια χώρα που έγινε προτεκτοράτο (αποικία χρέους) κι εσύ όχι μόνο πτώχευσες αλλά έγινες και δακτυλοδεικτούμενος της οικουμένης. Κι εσύ που τους πίστευες, τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου πως κάνω λάθος και  η έξοδος από το ευρώ προβλέπεται  σε κάποιο κείμενο της ΕΕ. Πως κι αν ακόμα υποθέσουμε πως κάποια χώρα θέλει να φύγει, η διαδικασία εξόδου είναι ΝΟΜΙΚΑ μια απλή διαδικασία. Κάτι σαν αγοροπωλησία ενός διαμερίσματος όπου ακόμα κι εκεί εμπλέκονται δικηγόροι, συμβολαιογράφος, υποθηκοφυλακείο, εφορία και κρατά ημέρες. Πως η επιστροφή στη δραχμή, κι αν ακόμα τη θέλει ο όποιος Τσίπρας ή Σαμαράς, δεν είναι μια απίστευτα περίπλοκη ΝΟΜΙΚΗ (από οικονομικής πλευράς) διαδικασία που θα κρατούσε πάρα πολλά χρόνια. Όπως άλλωστε και η είσοδος μιας χώρας στο ευρώ. Πείτε μου πως η ευρωζώνη είναι ένα μαγαζί που όποτε θέλεις μπαίνεις κι όποτε θέλεις βγαίνεις. Πείτε μου πως για τη χρεοκοπία της Ελλάδας ή και έξοδο από το ευρώ και επιστροφή της στη δραχμή, ή αντίστοιχα για οποιοδήποτε άλλο κράτος (Ιρλανδία, Πορτογαλία κλπ), υπάρχει έστω κι ένα κράτος της ευρωζώνης που έχει σχέδιο αντιμετώπισης, έστω κι ως υποθετικό σενάριο. Πείτε μου δηλαδή πως η «δραχμή» δεν είναι για ΟΛΑ τα κράτη terra incognita [1].

Πείτε μου πως η Γερμανία, που  μόχθησε να «μαντρώσει» στο πρώην  μάρκο και νυν ευρώ και την Ελλάδα, θα αφήσει τον κάθε Τσίπρα ή Σαμαρά οποιασδήποτε χώρας να της χαλάσει τη δουλειά. Πως οι Γερμανοί ξέχασαν στις συνθήκες να προβλέψουν έξοδο μιας χώρας και να έχουν έτοιμο το πλαίσιο και τις νομικές και άλλες φόρμουλες. Πως οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται για μια σταθερή ΕΕ. Πως ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία θα αφήσουν τον κάθε Τσίπρα ή Σαμαρά να επιστρέψει στη «δραχμή» και να τους κάνει τις μεταξύ τους στρατηγικές τους σχέσεις και γενικότερα τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές, μπάχαλο. Πείτε μου πως ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία ασχολούνται μαζί μας για τα ωραία μας τα μάτια ή τον αρχαίο μας πολιτισμό και για να μας σώσουν από τη «δραχμή» του όποιου Τσίπρα. Πείτε μου πως η «δραχμή» δεν είναι μια ιστορία με δράκους και μια τεράστια παπαριά. Μια πολιτική αλητεία εκβιασμού από τους Σαμαρά Βενιζέλο και ταυτόχρονα βούτυρο στο ψωμί στα σχέδια των Γερμανών (κι όχι μόνο).

Τρία χρόνια τώρα σου έλεγαν και συνεχίζουν να σου λένε πως έχουν σχέδιο. Κι εσύ που κάθε φορά τους πίστευες, τους πιστεύεις και σήμερα.

Πείτε μου κάνω λάθος πως ΜΟΝΟ οι ξένοι έχουν σχέδιο για μας; Πείτε μου πως είχε σχέδιο ο Παπανδρέου ή ο Παπαδήμος ή ο Βενιζέλος. Πείτε μου πως έχει σχέδιο ο Σαμαράς. Πως (ο όποιος απ’ αυτούς) το έβαλε στο τραπέζι κάποιου από τα euro group (έστω σε ένα) και είπε στους άλλους: «Αυτό είναι το σχέδιο της Ελλάδας. Εμείς αυτό προτείνουμε». Πως αυτό το σχέδιό τους το διαπραγματεύτηκαν και πως, όπως συμβαίνει σε κάθε διαπραγμάτευση, υποχωρήσαμε λίγο εμείς λίγο αυτοί και βρέθηκε η χρυσή τομή. Πείτε μου πως Σαμαράς, Βενιζέλος κλπ δεν ήταν και είναι θεατές. Πως αξιοποιούν τις υπάρχουσες αντιθέσεις εντός της ευρωζώνης (Γαλλίας – Γερμανίας, ΕΚΤ – Γερμανίας κλπ). Πως χτίζουν συμμαχίες με χώρες που έχουν ίδια ή αντίστοιχα προβλήματα. Πως έχουν θέση τι συμφέρει την Ελλάδα στη τελευταία αντίθεση (διαμάχη) ΔΝΤ – Γερμανίας.

Πείτε μου κάνω λάθος πως τα μνημόνια ήταν το ΜΟΝΟ «σχέδιο»; Πείτε μου πως αυτά δεν ήταν των ξένων (και ντόπιας ελίτ) και τα μόνα που τάχα διαπραγματεύτηκαν ενώ στη ουσία επιβλήθηκαν. Πείτε μου πως η ρήτρα που υπάρχει στο μνημόνιο και που ο Σαμαράς παρουσιάζει ως ρήτρα που θα μειώσει (απαλύνει) τα δημοσιονομικά μέτρα, δεν είναι ρήτρα ενέχυρο μισθών και συντάξεων. Κάτι που ουσιαστικά ομολογεί κι ο ίδιος λέγοντας «αν βγει το πρόγραμμα». Κι αν δεν βγει ; [2] Πείτε μου πως δεν θα ενεργοποιηθεί η προβλεπόμενη ρήτρα ενέχυρο μισθών και συντάξεων και λοιπών περικοπών, που, επίσης προβλέπεται, ΔΕΝ απαιτεί την ψήφο της Βουλής.

Πείτε μου πως κάνω λάθος και  στο μνημόνιο δεν προβλέπονται ρητά και κατηγορηματικά δαπάνες  : (επί λέξει) «για δαπάνες φορέων που έγιναν καθ’ υπέρβαση των εγγεγραμμένων πιστώσεων χωρίς την τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας». Πείτε μου πως αυτό δεν είναι πρόβλεψη νομιμοποίησης παραβιάσεων. Πείτε μου πως οι κύριοι που έκαναν δαπάνες «καθ’ υπέρβαση» και «χωρίς την τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας», δηλαδή παράνομες δαπάνες, δεν πρέπει να πάνε στον εισαγγελέα και φυλακή. Πείτε μου πως αυτά δεν είναι διαφθορά και με τη βούλα του μνημονίου.

Πείτε μου πως δεν προβλέπεται  στο μνημόνιο να προηγούνται οι δανειστές των εσωτερικών αναγκών της χώρας. Ακόμα και σε έκτακτη κατάστασητης χώρας. Ας βρεθεί έστω κι ένας να μου πει πως αυτό δεν είναι αντίθετο με το Διεθνές Δίκαιο. Έστω κι ένας μωρέ. Ένας να μου πει πως το Διεθνές Δίκαιοδεν προβλέπει το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή πως σε κατάσταση κρίσης και ένδειας τμημάτων του πληθυσμού μιας χώρας, προηγείται η θεραπεία αυτών των καταστάσεων έναντι οποιουδήποτε δανειστή. Πείτε μου πως δεν έχουν υπογράψει, μαζί με τη «δίκαιη» ΕΕ, μια παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Πως η Ελλάδα δεν είναι σε κατάσταση κρίσης και ένδειας μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Πως τα 3,5 εκατ. ελλήνων (που ζουν πολύ κάτω από το όριο της φτώχιας) και το 1 εκατ. αλλοεθνών (που είναι εξαθλιωμένοι) δεν είναι μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Πως το 30% ανεργίας (55% στους νέους) δεν είναι μεγάλο.

Σαράντα χρόνια σου μίλαγαν και συνεχίζουν να σου μιλάνε για εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Κι εσύ που τους πίστευες τότε τους πιστεύεις και σήμερα. Και σιγά σιγά απεμπόλησες το Αξίωμα του Πολίτη. Εκχώρησες την πολιτική σου ταυτότητα στις φτιασιδωμένες περσόνες των studios της τηλεόρασης. «Αμέτοχος» αλλά «αντιπροσωπευόμενος». Αρκέστηκες στο «αντιπροσωπεύομαι, άρα υπάρχω» [3]

Πείτε μου πως κάνω λάθος και  η Δημοκρατία δεν υπονομεύεται. Πείτε  μου πως χρειάζεται η Βουλή  και η ψήφος των εκπροσώπων σας για τις ιδιωτικοποιήσεις (ξεπούλημα είναι αλλά έστω και γι’ αυτό). Πείτε μου πως χρειάζεται η Βουλή να επικυρώσει τα όποια νέα μέτρα χρειαστεί να παρθούν. Πως χρειάζεται η Βουλή να εγκρίνει και να επικαιροποιεί το πρόγραμμα. Πως χρειάζεται η Βουλή για την ενεργοποίηση της ρήτρας ενέχυρο μισθών και συντάξεων. Πείτε μου πως για όλα αυτά δεν αρκεί μια απλή απόφαση του υπουργού οικονομικών που απλώς ενημερώνει (αν θέλει κι αν ρωτηθεί) τη Βουλή. Πείτε μου πως κάνω λάθος και η ΧΑ οφείλει την άνοδό της στην «ασυνεννοησία» των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, στον Τσίπρα και στο μικρό φιδάκι το Διαμαντή. Πως οι θεωρίες του Σαμαρά και των παρατρεχάμενών του για «τα δύο άκρα» είναι αθώες του αίματος. Πως η διάλυση της κοινωνίας, η φτωχοποίηση και εξαθλίωση είναι άσχετες. Πως φταίνε οι μετανάστες και δη όχι όποιοι κι όποιοι. Οι μαύροι ή έστω μελαψοί κι από χώρες αδύναμες (πολιτικά και οικονομικά). Γιατί αν δεν κάνω λάθος έχουμε και Κινέζους, Βούλγαρους, Αλβανούς κλπ μετανάστες. Πείτε μου πως η παρασιτική οικονομική ελίτ δεν κάνει «ασκήσεις» και υπολογισμούς με τη ΧΑ.

Τόσα χρόνια χρησιμοποιείτε το όπλο της ψήφου σας και αυτοκτονείτε γιατί φοβάστε πως θα πεθάνετε. Αρκετές φορές δεν το κάνατε μέχρι τώρα; Αρκετά δεν φοβηθήκατε; Δεν χορτάσατε παραμύθια με δράκους; Τα τρία τελευταία χρόνια δεν χορτάσατε εξευτελισμό και ταπείνωση; Είστε ΕΛΛΗΝΕΣ μωρέ. Κάντε την οργή σας και την αγανάκτησή σας το όπλο θέσμισης για μια ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Κανείς δεν θα το κάνει για σας. Ο Ρομπέν των δασών δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει καν από μηχανής Θεός. Θα το κάνει ο καθένας σας και όλοι μαζί. Δεν κουραστήκατε στο ρόλο του Οθέλλου; Ως πότε θα πιστεύετε τον Ιάγο (Σαμαρά σήμερα, Βενιζέλο χθες, ΓΑΠ προχθές κλπ) και τις «αποδείξεις» του για την ενοχή της Δεισδαιμόνας;

Εντάξει. Μπορεί να μην καταλαβαίνετε  και πολλά από μνημόνια, PSI, χρεοκοπίες, ελλείμματα, ισοζύγια πληρωμών, βιώσιμο χρέος, χρηματοοικονομικά κλπ. Όλα αυτά που απαιτούν αυστηρά λογικές κρίσεις. Έχετε όμως ένα άλλο ανυπέρβλητο κριτήριο.

Τη διαισθητική σας κρίση. Εμπιστευτείτε  την.

(Η τελευταία πρόταση συνεχίζεται στο επόμενο άρθρο)

Χρήστος Γιαννίμπας

yanibas@on.gr

[1] Άγνωστη, ανεξερεύνητη περιοχή.  Μεταφορικά άγνοια για ένα  τομέα γνώσης ή εμπειρίας.

[2] Φυσικά ΔΕΝ θα βγει αφού προϋπολογίζει να λάβει από μη έχοντες. Συν τη νέα ύφεση που προκαλεί η αφαίμαξη των νοικοκυριών, συν την ανεργία, συν τα νέα λουκέτα, συν οι αυξήσεις που έρχονται στις τιμές ΔΕΗ, τροφίμων κλπ, συν την ύφεση που αρχίζει να βυθίζει όλη την Ευρώπη. Κι ας μην αναφερθώ στην προϋπόθεση ενός ειδυλλιακού εσωτερικού και διεθνούς περιβάλλοντος, με τιμές πετρελαίου (περί τα) 100 $ κλπ. Κι όλα αυτά μέχρι το 2022 !!!

[3] Βλέπε «Πολίτες και Αχρείοι» εδώ http://www.koutipandoras.gr/?p=28428

Λύση «Αττίλα» στο Κυπριακό μέσω Μνημονίου

Ἀναρτήθηκε στὶς 6 Δεκεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

1 Votes

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Θλιβερός ήταν προχθές ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, όταν εκφωνούσε το διάγγελμα προς τον κυπριακό λαό, που επισημοποίησε την απόφασή του να εντάξει την Κύπρο σε καθεστώς Μνημονίου. Πρόκειται για ολέθρια απόφαση.

Στην περίπτωση της Κύπρου δεν είναι μόνο τα οικονομικά δεινά που θα συνεπιφέρει το Μνημόνιο. Το πολύ σημαντικότερο, το οποίο αφορά ολόκληρο τον ελληνισμό, έγκειται στο ότι το καθεστώς της υποτέλειας θα απειλήσει θανάσιμα την ίδια την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έχει ελάχιστες αν όχι μηδαμινές πιθανότητες να επιβιώσει υπό μνημονιακό καθεστώς. Στις υποτελείς χώρες δεν αναγνωρίζονται από τη διεθνή κοινότητα εθνικά δίκαια ή δικαιώματα κυριαρχίας. Ανεξαρτήτως του αν αυτό διακηρύσσεται δημοσίως ή όχι, στην πράξη κανένας δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τα όσα υπερασπίζονται ή διεκδικούν οι χώρες αυτές. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, όπως θα το νιώσουν στο πετσί τους οι Κύπριοι πολύ σύντομα και με τραγικά αποτελέσματα.

Δεν γνωρίζουμε ακόμη τους όρους και κυρίως τους ρυθμούς χορήγησης των δανείων της ΕΕ και του ΔΝΤ προς τη Λευκωσία. Δεν εννοούμε αυτό που θα υπογράψουν στα χαρτιά, αλλά αυτό που θα γίνει στην πράξη – γιατί όπως έχει ήδη αποδείξει το παράδειγμα της Ελλάδας, οι αδίστακτοι εκβιασμοί των δανειστών οδηγούν διαρκώς σε μονομερείς αλλαγές εκ μέρους τους προκειμένου να υπηρετήσουν τους αληθινούς στόχους τους και να στραγγαλίζουν αποτελεσματικά τη χώρα-θύμα που έχουν δανείσει.

Η πολιτική ουσία πάντως των όσων λέμε είναι ότι, όταν ολοκληρωθεί η εκταμίευση των δανείων εκ μέρους της τρόικας και εφόσον τα δάνεια αυτά ανέλθουν όντως στο ύψος των 17,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, το δημόσιο χρέος της Κύπρου από 71,6% του ΑΕΠ που ήταν στα τέλη του 2011 κατά την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία θα ξεπεράσει το… 175% του ΑΕΠ της! Στα ίδια χάλια με το χρέος της Ελλάδας! Ενα χρέος αυτού του ύψους όμως αυτομάτως και δικαίως χαρακτηρίζεται μη βιώσιμο και οδηγεί την Κύπρο αμέσως σε καθεστώς ξένης επικυριαρχίας – δηλαδή γερμανικής με φύλλο συκής την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.

Οι Γερμανοί δεν ξεχνούν ποτέ.

Εχουν έτσι κάθε λόγο να θέλουν να λιώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί θεωρούν ότι οι Κύπριοι πολιτικοί ηγέτες και πρωτίστως ο εκλιπών προηγούμενος πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος τους εξαπάτησαν το 2004. Τους άφησαν να πιστέψουν ότι αυτοί υποστηρίζουν το σχέδιο Ανάν, αλλά στη συνέχεια χειρίστηκαν το θέμα κατά τρόπο που οδήγησε στο συντριπτικό «Οχι» του δημοψηφίσματος, αφήνοντας την ΕΕ άναυδη.

Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος, αναγόμενος στο παρελθόν, που θα πιέσουν εκ νέου οι Γερμανοί την υποτελή μνημονιακή Κύπρο να αποδεχθεί ως λύση του Κυπριακού κάποια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, τη νομιμοποίηση δηλαδή των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής. Υπάρχουν και πολύ σοβαρότεροι σύγχρονοι λόγοι που κάνουν το Βερολίνονα θέλει να προσεγγίσει την Αγκυρα. Η διαγραφόμενη ανατροπή του Ασαντ στη Συρία, σε συνδυασμό με την πλήρη στρατιωτικοπολιτική αποδυνάμωση του Ιράκ μετά την προ πολλού συντελεσθείσα ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, θα καταστήσει αντικειμενικά την Τουρκία αδιαφιλονίκητη υπερδύναμη της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής.

Η Γερμανία έχει συμφέρον να επιχειρήσει να αποκαταστήσει όσο το δυνατόν στενότερες σχέσεις με την Αγκυρα. Αν μάλιστα μπορεί να το πετύχει αυτό προσφέροντας στους Τούρκους τη μισή Κύπρο, αυτό θα ήταν ιδανικό για το Βερολίνο! Αν οι Κύπριοι ποντάρουν στη μέχρι τώρα επιδειχθείσα σφοδρότατη αντίθεση της γερμανικής Δεξιάς να δεχτεί την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, κάνουν διπλό λάθος.

Πρώτον, το ότι οι δεξιοί Γερμανοί δεν θέλουν τους Τούρκους στην ΕΕ δεν σημαίνει ότι δεν θέλουν να προσφέρουν τη μισή Κύπρο στην Αγκυρα. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει, η γερμανική προσφορά του μισού νησιού στους Τούρκους είναι ένα καλό αντιστάθμισμα για τις δυσκολίες που φέρνουν στην τουρκική ένταξη στην ΕΕ.

Δεύτερον, από του χρόνου τον Σεπτέμβρη θα αλλάξει πιθανότατα η γερμανική πολιτική έναντι της Τουρκίας. Αν όντως σχηματιστεί μετά τις εκλογές κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» χριστιανοδημοκρατών – σοσιαλδημοκρατών, αυτό είναι βέβαιο, καθώς οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην έναρξη των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.

Έτοιμη η μεγάλη αρπαγή

Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου 2012 στις 1:30 μ.μ.

Γραμματοσειρά:

Ετοιμάζονται τα αρπακτικά για την καθοριστική επίθεση στο πτώμα της Ελλάδας. Με πρόσχημα τις αποκρατικοποιήσεις - ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι κολοσσοί της Ευρώπης και της Αμερικής έχουν θέσει σε εφαρμογή τα σχέδιά τους, για να είναι οι νικητές της επόμενης ημέρας.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν έμπειροι παράγοντες της αγοράς, μετά την πρώτη ανάγνωση της έκθεσης που συνέταξε υψηλόβαθμο στέλεχος της γερμανικής Deutsche Bank στο Λονδίνο και στο μεγαλύτερο μέρος της έκανε αναφορές στα υπό διερεύνηση κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, στη Δυτική Ελλάδα και νότια της Κρήτης.

Το θέμα γίνεται πολύ επικίνδυνο, καθώς η εκτίμηση των Γερμανών κάνει λόγο για αποθέματα πάνω από 420 δισ. ευρώ μόνο σε φυσικό αέριο, χωρίς να μπορούν να υπολογισθούν τα ενδεχόμενα αποθέματα «μαύρου χρυσού», ενώ το καθαρό όφελος για την Ελλάδα, σύμφωνα πάντα με την Deutsche Bank, θα είναι μεγαλύτερο των 210 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας.

Σημαντικό μέρος των εσόδων από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων, σύμφωνα με τους Γερμανούς, θα κατευθύνεται σε επενδύσεις εκτός του ενεργειακού τομέα. Ωστόσο, οι ίδιοι οι Γερμανοί ως ισχυρότεροι σε Ε.Ε. και ΕΚΤ έχουν επιβάλει στις ελληνικές κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν (δηλαδή στην κυριολεξία να ληστέψουν) κάθε διαθέσιμο πόρο από ανάλογα Ταμεία (όπως ο λογαριασμός όπου κατευθύνεται το λεγόμενο «Τέλος υπέρ ΑΠΕ»), ώστε να βρεθούν χρήματα για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών μας!

Βάζοντας στο στόχαστρο τα μελλοντικά αποθέματα, οι «προστάτες» μας επιχειρούν να αποσπάσουν τον έλεγχο και των τελευταίων πόρων που διαθέτει η χώρα (μαζί με τον λιγνίτη, τον ήλιο και το νερό) και στους οποίους δεν είχαν πρόσβαση έως πρόσφατα. Κι αμέσως μετά, η ελληνική οικονομία θα αποκτήσει μία εξαιρετική ευρωστία (για τα δικά τους δεδομένα), αλλά στην πραγματικότητα η κοινωνία μας θα ζει μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Οι σχεδιασμοί των Γερμανών για την Ελλάδα

Ἀναρτήθηκε στὶς 4 Δεκεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

1 Votes

 Θέλουν να ελέγξουν τα πάντα…

«Τώρα ξέρουμε τις αιτίες του Ελληνικού προβλήματος». Η συγκεκριμένη φράση αποδίδεται στον κ.Ράιχενμπαχ και επιβεβαιώνεται από αναλύσεις που γίνονται στο Βερολίνο και περιλαμβάνουν τους γερμανικούς σχεδιασμούς για την Ελλάδα.

Ο κ.Ράιχενμπαχ και η ομάδα του μελέτησαν την ανεπιτυχή πορεία των δύο μνημονίων και κατέληξαν σε ορισμένα συμπεράσματα .

1ον) Η Ελληνική πολιτική τάξη ευθύνεται για το πελατειακό κράτος,την καθοδηγεί ακόμα και τώρα η έννοια του πολιτικού κόστους. Δεν είχε και δεν έχει το θάρρος να περάσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ψήφιζε μέτρα αλλά δίσταζε να τα εφαρμόσει.

2ον) Οι Έλληνες πολίτες αντιδρούν γιατί δεν έχουν εκπαιδευθεί στην τήρηση κανόνων. Το πολιτικό τους σύστημα, για δεκαετίες, τους εκπαίδευσε να αντιδρούν,να διεκδικούν και να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους.

3ον) Οι Ελληνικές ελίτ, από το επιχειρηματικό κεφάλαιο έως τις τράπεζες λειτουργούσαν με τις ίδιες πρακτικές που λειτουργούσε και το πολιτικό σύστημα. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες στηρίχθηκαν σε έργα και προμήθειες του δημοσίου ενώ οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τη διαπλοκή και ήταν στενά συνδεδεμένες με το πολιτικό σύστημα.

Τα τρία αυτά, βασικά συμπεράσματα των Γερμανών, καθορίζουν και τις κινήσεις τους από εδώ και πέρα σε σχέση με το Ελληνικό πρόβλημα.

Οι Γερμανοί είναι ανένδοτοι ως προς τη χαλάρωση της λιτότητας, πιστεύουν ότι οποιαδήποτε παραχώρηση θα αποτελεί ένα λάθος μήνυμα προς τους Έλληνες που θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια.

Από εκεί και πέρα μπορεί να έχουν πάρει τα κλειδιά της χώρας , γνωρίζουν όμως ότι στερούνται πολιτικής νομιμοποίησης οι πολιτικές που έχουν επιβάλλει και κινδυνεύουν να ανατραπούν από μία γενικευμένη κοινωνική εξέγερση.

Οι Γερμανοί δεν έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, παρά το γεγονός ότι η τρικομματική κυβέρνηση κατάφερε, έστω και με απώλειες και δυσκολίες, να περάσει τα μέτρα. Αυτή τη στιγμή, εκτιμούν ότι ο Α.Σαμαράς και 6-7 υπουργοί της κυβέρνησής του, πληρούν τις απαιτήσεις και τα standards που θέτουν.

Στους σχεδιασμούς τους εντάσσεται ο εγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ στην αναγκαιότητα εφαρμογής της πολιτικής των μνημονίων, για αυτό και έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ.Τσίπρα.

Εκτιμούν ότι αν αναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβιβαστεί με την ανάγκη να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας και η παραμονή της στο ευρώ, οι κοινωνικές εντάσεις θα εκτονωθούν και θα αμβλυνθούν.

Επόμενος στόχος των Γερμανών είναι τα ΜΜΕ, που παρά τη στήριξη που παρείχαν αρχικά στις μνημονιακές πολιτικές, έχουν αντιληφθεί το μείζονα ρόλο που έπαιζαν ατά το παρελθόν αλλά και το ότι δεν αποτελούν σταθερό παράγοντα για τα γερμανικά συμφέροντα. Οι Γερμανοί, έχοντας πάρει πλέον και τον έλεγχο των τραπεζών, θα αναγκάσουν την εγχώρια διαπλοκή των ΜΜΕ να παραδοθεί ή να βάλει λουκέτο σε κανάλια και εφημερίδες που στηρίζονταν μέχρι σήμερα στον τραπεζικό δανεισμό.

Οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονται επίσης την ελληνική επιχειρηματική ελίτ. Την θεωρούν παρασιτική και κρατικοδίαιτη.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο, οι Γερμανοί λειτουργούν μεθοδικά, με κυνικότητα και με σιδερένια αποφασιστικότητα.

Αποκτούν τον πλήρη έλεγχο του Κράτους στο δημοσιονομικό πεδίο,στοχεύουν στη δημόσια και στην ιδιωτική ακίνητη περιουσία, θέλουν τον ορυκτό πλούτο και δεν θέλουν κανένα Ρωσικό ή Κινεζικό fund στα πόδια τους.

Μετατρέπουν την Ελλάδα σε δορυφόρο τους, εξαθλιώνουν τους Έλληνες χωρίς να υπάρχει αντίσταση από την Ελληνική πολιτική τάξη και τις πνευματικές ή επιστημονικές ελίτ της χώρας, που μοιάζει παραδομένη.

Το 2014 η ανεργία θα φτάσει το 35% και πάνω από 4 εκατομμύρια Έλληνες θα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Θα έχει συντελεστεί ο αφελληνισμός των ελληνικών επιχειρήσεων και η μεγαλύτερη αναδιανομή ακίνητης περιουσίας που έγινε ποτέ.

newsbomb.gr

Το Ποντίκι Μια σκιαγραφία του άνομου καθεστώτος δανεισμού

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, 

τεύχος 1736 στις 29 Νοεμβρίου 2012

Του Γιώργου Κασιμάτη, ομότιμου καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τον τελευταίο καιρό απορούν πολλοί για το φαινόμενο της έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θέτοντας το ερώτημα, αν οι Πράξεις αυτές είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα. Ασφαλώς είναι αντισυνταγματικές. Βεβαίως και παλαιά έχει γίνει κατάχρηση του θεσμού και έχει επικριθεί, κάτω, όμως, από άλλες συνθήκες και σε εποχή πλήρους λειτουργίας του πολιτεύματος.

Οι σημερινές ΠΝΠ όχι απλά δεν είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα, αλλά παραβιάζουν κατάφωρα το πολίτευμα στο επίπεδο άσκησης της νομοθετικής λειτουργίας. Όταν λειτουργεί η Βουλή δεν δικαιολογείται, καταρχήν, θέσπιση νόμων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν ήταν πράγματι επείγουσα η θέσπιση αυτών των νόμων, μπορούσε κάλλιστα η κυβέρνηση να τους εισαγάγει στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση με τη διαδικασία κατεπείγοντος ή επείγοντος χαρακτήρα νομοσχεδίων. Αλλά και το περιεχόμενο των ΠΝΠ κάθε άλλο είναι παρά «έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης», όπως απαιτεί το Σύνταγμα. Πρόκειται για ρυθμίσεις οργάνωσης και λειτουργίας δημοσιονομικών υπηρεσιών, για περικοπές μισθών και συντάξεων, διαθεσιμότητας υπαλλήλων κ.ά. Πρόκειται για θέματα, για τα οποία ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν ήθελε προφανώς συζήτηση.

Παράκαμψη κυριαρχίας

Είναι φανερό ότι με τις Πράξεις αυτές έχομε κατάφωρη παράκαμψη του αντιπροσωπευτικού σώματος, που θίγει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Η κύρωσή τους από τη Βουλή δεν αναπληρώνει τη συζήτηση νομοσχεδίων. Επικαλούνται ότι το επείγον προερχόταν από τις Βρυξέλλες. Θα πρέπει, όμως, να υπογραμμίσομε ότι οι «διαταγές» της τρόικας και της Ευρωζώνης, που παραβιάζουν κατάφωρα και το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο και το Σύνταγμα, δεν θα μπορούσαν να αποτελούν περίπτωση «έκτακτης και επείγουσας ανάγκης» για ένα κράτος, παρά μόνο για όργανα της υποτέλειας. Καμιά ξένη δύναμη ούτε μπορεί ούτε επιτρέπεται να παρεμβαίνει και να επιβάλλει διαδικασίες κατά παράβαση του Συντάγματος.

Δυστυχώς, το φαινόμενο των ΠΝΠ αποτελεί ένα πολύ μικρό μέρος της ολοκληρωτικής πια παραβίασης της συνταγματικής τάξης. Όλες οι θεμελιώδεις αρχές που εγγυώνται το Σύνταγμα, οι Συνθήκες της Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Διεθνές Δίκαιο έχουν παραβιαστεί. Με όλα τα «Μνημόνια» (άλλοι τα λένε δυο, άλλοι τρία) και την εφαρμογή του όλου «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» έχουν παραβιαστεί στον πυρήνα τους οι θεμελιώδεις αρχές: της εθνικής κυριαρχίας, του κοινωνικού κράτους δικαίου και της δικαστικής προστασίας και το ίδιο το πολίτευμα της δημοκρατίας.

Παραίτηση υπέρ δανειστών

Υπενθυμίζομε ότι από τον Μάη του 2010 αποκαλύψαμε και καταγγείλαμε την παραίτηση υπέρ των δανειστών των δικαιωμάτων προστασίας της εθνικής κυριαρχίας και την ολοκληρωτική δέσμευση του συνόλου των δημόσιων πηγών πλούτου, σημερινών και μελλοντικών. Οι δεσμεύσεις αυτές επαναλήφθηκαν και στο επόμενο «Μνημόνιο». Υπενθυμίζομε, επίσης, ότι η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε τον επονείδιστο νόμο του «Ταμείου» για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και τον ειδικό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση των δανείων, στον οποίο θα πηγαίνουν, για όσα χρόνια κρατάει το χρέος, «εντός δέκα ημερών» (sic) όλα τα έσοδα του κράτους (έσοδα «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, τα φορολογικά έσοδα και, όπως φαίνεται, και τα δανειζόμενα ποσά).

Στο σημείο αυτό θέλω να ρωτήσω τον υπουργό Οικονομικών και οικονομολόγο, ο οποίος μας απειλούσε ότι, αν δεν πάρομε τη δόση, η Ελλάδα «θα πάθει ασφυξία»: Αυτές οι ρυθμίσεις δεν οδηγούν την Ελλάδα σε οριστική ασφυξία, όταν δεν μένει στο κράτος έστω ένα μικρό ποσοστό ούτε από τις επενδύσεις του, ούτε από κανένα έσοδο; Ή αυτή η ασφυξία της Ελλάδας για πολλές γενιές δεν μας ενδιαφέρει, αλλά μας ενδιαφέρει μόνο η προσωρινή «ασφυξία» μιας δόσης;

Υπενθυμίζομε ακόμη ότι δεν κυρώθηκε καμία διεθνής σύμβαση ή συμφωνία των «Μνημονίων» από τη Βουλή, όπως απαιτεί το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα. Και επειδή μιλάμε για ΠΝΠ, υπενθυμίζω ότι το «Β’ Μνημόνιο» θεσπίστηκε με τέτοια Πράξη (ΦΕΚ Α΄55/14.3.12.) ως «Έγκριση Σχεδίου Κυρίας Σύμβασης...», δηλαδή ως έγκριση σχεδίου διεθνούς σύμβασης (!), και αργότερα κυρώθηκε από τη Βουλή πάλι ως «Έγκριση Σχεδίου Σύμβασης».

Το Υπουργικό Συμβούλιο που πρότεινε την ΠΝΠ, η Βουλή που την κύρωσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που εξέδωσε και την ΠΝΠ και τον κυρωτικό νόμο, δεν σκέφθηκαν τι νόμος είναι αυτός, αφού «σχέδιο διεθνούς σύμβασης» δεν μπορεί να αποτελέσει περιεχόμενο νόμου; Ούτε συνέβη ποτέ, όσο γνωρίζω, στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Εδώ είχαμε ένα καθαρό νομοθετικό πραξικόπημα. Παρ’ όλα αυτά οι ανυπόστατες αυτές συμβάσεις και συμφωνίες εφαρμόζονται παράνομα και κάτω από την αυστηρή επιτήρηση οργάνων ξένων κρατών. Τώρα, μάλιστα, θα αυξηθούν οι παράνομοι επιτηρητές, με τοποθέτηση ξένων οργάνων και στις ελληνικές τράπεζες και στα υπουργεία. Πώς μπορεί κανείς να αποφύγει το χαρακτηρισμό ότι η Ελλάδα είναι κατεχόμενη χώρα;

Υπενθυμίζομε, επίσης, ότι ο ελληνικός λαός δεν βρήκε δικαιοσύνη στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπό την προεδρία του τέως πρωθυπουργού. Πιστεύομε, η πλήρης ανατροπή των δεδομένων στα οποία στηρίχθηκε εκείνη η απόφαση να οδηγήσει το Ανώτατο Δικαστήριο υπό τον νέο πρόεδρό του σε αποκατάσταση του δικαίου.

Αλλά ας μην κλείσομε με τις επιλογές: άσκησης οικονομικής και πολιτικής βίας, παραβίασης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, που μας επέβαλαν οι δανειστές μας με την υπογραφή των κυβερνήσεών μας. Ας κλείσομε με μια εξίσου εγκληματική πολιτική επιλογή: Έχει αποδειχθεί ότι ο δανεισμός της Ελλάδας και οι όροι του μπορούσαν να αποφευχθούν, αλλά δεν αποφεύχθηκαν. Έχει ομολογηθεί και από τους δανειστές ότι το «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής» που μας επιβλήθηκε απέτυχε. Έχει αποδειχθεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά επιπλέον ότι είναι και παράνομο, άκυρο και επαχθές.

Τέλος, έχει γίνει ολοφάνερο ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια προχωρημένη εξαθλίωση του λαού της και σε πλήρη καταστροφή και άλωση της εθνικής οικονομίας από το πολυεθνικό κεφάλαιο, καθώς και σε πλήρη εξάρθρωση του κοινωνικού της ιστού για πολλές γενιές. Παρ’ όλα αυτά, ενώ έρχεται – για δεύτερη φορά – το ΔΝΤ και επιμένει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι πρέπει να «κουρευτεί» βαθιά, και μάλιστα αποκλειστικά εις βάρος των δανειστών μας (και όχι εις βάρος των Ελλήνων πολιτών και της ελληνικής κοινωνικής ασφάλισης), ώστε να αναπνεύσει η Ελλάδα, η κυβέρνηση Σαμαρά αρνείται εγκληματικά αυτή τη μείωση του ελληνικού χρέους. Για να μη δυσαρεστηθεί η Γερμανία;

Απαγόρευση Χ.Α: Νυν απολύεις το δούλο σου;

Τα κόμματα του κέντρου, που τώρα ζητούν απαγόρευση λειτουργίας της Χρυσής Αυγής, έδωσαν το πολιτικό και ιδεολογικό στήριγμα στο νεοναζισμό.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2012 στο Unfollow

«Η Ελλάδα», εξηγούσε σε μια ραδιοφωνική του εκπομπή ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πάντα μέσα της «την ομορφιά και την ασχήμια τον βασανιστή και το βασανιζόμενο, τον χίτη και τον ηθικό εαμίτη». Οι τελευταίες εκλογές φαίνεται πώς πρόσθεσαν ένα ακόμη στοιχείο στην σκοτεινή πλευρά της εξίσωσης: τον εκλεγμένο χρυσαυγίτη. Αν και προφανώς δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με το βροντερό Όχι των Ελλήνων ψηφοφόρων απέναντι στη μνημινιακή γενοκτονία μιας ολόκληρης χώρας, ή είσοδος μιας νεοναζιστικής συμμορίας στο κοινοβούλιο μας καλεί να σκεφτούμε από την αρχή τα δίπολα της ελληνικής κοινωνίας. Όχι γιατί η συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη κοινοβουλευτική ζωή του τόπου αλλά γιατί αντανακλά ένα υπαρκτό και βαθιά σάπιο κομμάτι της κοινωνίας.

Στην πραγματικότητα ο χρυσαυγίτης ήταν ανάμεσά μας εδώ και αρκετές δεκαετίες αλλά τον αγνοούσαμε σαν τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο. Δεν χρειαζόταν να χαιρετά ναζιστικά ή να είναι μέλος της οργάνωσης για να τον καταλάβεις. Το πνεύμα του ήταν πανταχού παρών. Το έβλεπες στα μάτια του φουσκωτού πορτιέρη στην είσοδο των νυχτερινών κέντρων να αποφασίζει ποια μέλη της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ ήταν κατάλληλα ντυμένα και κουρεμένα για να ζήσουν το μικροαστικό όνειρο των γονιών τους. Ένοιωθες την παρουσία του πίσω από τους κρανοφόρους των ειδικών δυνάμεων καταστολής που περίμεναν να σε τσακίσουν σε κάποια γωνία – και πόσο λίγο μας εξέπληξε η πληροφορία ότι στα εκλογικά τμήματα που ψηφίζουν οι άνδρες των ΜΑΤ η Χρυσή Αυγή ξεπερνούσε εδώ και χρόνια το 20% . Έβλεπες τα μακρινά του ξαδέρφια να παρελαύνουν στα «τάλεντ σόου» των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών – ακροδεξιοί πλασιέδες φτηνών βιβλίων που φυτεύονταν σαν μπουμπούκια στον πολιτισμό της «λαικής» δεξιάς μας. Καθηγητές και δάσκαλοι έβλεπαν τα πρώτα κρούσματα νεοναζιστικής συμπεριφοράς στα σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων αλλά οι περισσότεροι δημοσιογράφοι τους αγνοούσαμε, αφού κανένα εμπορικό τμήμα δεν θα ενέκρινε ένα τέτοιο θέμα στα μεγάλα περιοδικά, τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις που δουλεύαμε.

Ακόμη και έτσι όμως ο πολιτισμός του χρυσαυγίτη βρισκόταν εν υπνώσει μέσα στην ελληνική κοινωνία – όπως ίσως και σε κάθε κοινωνία. Μέχρι τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν να ξυπνήσουν τον βασανιστή, τον χίτη και τον χρυσαυγίτη.

Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης θυμήθηκαν την καραμέλα του «εξτρεμισμού των άκρων» και προσπάθησαν για άλλη μια φορά να συνδέσουν την φασίζουσα δεξιά με την αντικαπιταλιστική (ή ακόμη και τη μετριοπαθή) Αριστερά. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγούσε σε πρόσφατη ομιλία του στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο ο καθηγητής Άρης Καζάκος ήταν ο «εξτρεμισμός του κέντρου» που άλλαξε την πολιτική γεωγραφία στην Ελλάδα.

Ποιος ναζιστής θα είχε σκεφτεί να διαπομπεύει οροθετικές ιερόδουλες σε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών στο κέντρο της Αθήνας, με την ευκολία που το έκανε ο  Λοβέρδος; Ποιος δικτάτορας θα τολμούσε να παραβιάσει το Σύνταγμα και τους κανονισμούς της Βουλής για να περάσει το δεύτερο μνημόνιο με μόνη δικαιολογία ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί… πριν ανοίξουν οι αγορές στην Ασία. Ποιος Γκέμπελς της ενημέρωσης θα αναλάμβανε με τέτοιο σθένος να διαψεύδει καθηγητές που υποστήριζαν ότι μαθητές τους λιποθυμούν από την πείνα στις σχολικές αίθουσες; Πόσο πιο κοντά στο Μεσαίωνα μπορείς να φέρεις τον δικαιικό πολιτισμό μιας χώρας όσο το έκανε ο Χρυσοχοϊδης με τις προληπτικές προσαγωγές και την ανοχή στις δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ εναντίον δημοσιογράφων;  Πόση φρίκη θα προκαλούσε στη δεκαετία του ‘70 ή του ‘80 το ακροδεξιό, ρατσιστικό ξέσπασμα του Αντώνη Σαμαρά στην τελευταία ευάριθμη προεκλογική του συγκέντρωση στο Ζάππειο;

Οι αυτοαπροσδιοριζόμενοι ευαγγελιστές του ορθού λόγου, οι αυτόκλητοι ευρωπαϊστές και οι μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού οικοδόμησαν μέσα σε δυο χρόνια την κουλτούρα της φρίκης. Έναν πολιτισμό που μπορεί να ανεχτεί ακόμη και τις πιο εξόφθαλμες δημοκρατικές εκτροπές στην προσπάθειά του να συνθλίψει κάθε έννοια εργασιακών δικαιωμάτων.

Το πρόβλημα όμως ήταν ακόμη πιο βαθύ και θεσμικό από τους μικρούς ή μεγαλύτερους «φασισμούς» του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού πρώτα έθεσε ξεκάθαρα το δίλημμα, το μνημόνιο ή τα τανκς, ικανοποιήθηκε μόνο όταν σχηματίστηκε μια «σταθερή κυβέρνηση συνασπσιμού» Μια κυβέρνηση με μηδαμινή δημοκρατική νομιμοποίηση η οποία προσέφερε υπουργεία σε έναν πρώην θιασώτη του δικτάτορα Παπαδόπουλου (Βορίδης) και αρκετούς πρώην συνομιλητές της Χρυσής Αυγής από το ΛάΟΣ. Αυτός ήταν ο δούρειος ίππος για την μετέπειτα είσοδο των νεοναζιστών στο κοινοβούλιο. Η ενεργοποίηση της Χρυσής Αυγής ήταν μια συνειδητή επιλογή του πολιτικού κέντρου που έβλεπε τις δομές της μεταπολίτευσης να καταρρέουν κάτω από τα πόδια του.

Σε αυτή τη διαδικασία η κουλτούρα της Χρυσής Αυγής δεν περιοριζόταν στο να αναμασά εθνικιστικά και ρατσιστικά συνθήματα. Ήταν ένα ακόμη από τα πολλά εργαλεία για την επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα.

Πολύ πριν μπουν οι νεοναζιστές στη Βουλή το χρυσαυγίτικο πνεύμα είχε αναλάβει να εκτελέσει το νέο εργασιακό καθεστώς που επέβαλαν η τρόικα και η ελληνική οικονομική ελίτ. Οι «φουσκωτοί» των νυχτερινών κέντρων ήρθαν μέσα στις επιχειρήσεις για να παρακολουθούν τις συνελεύσεις των εργαζομένων και να τους απειλούν με την παρουσία τους. Οι άνθρωποι που κάποτε άνοιγαν τις πόρτες στους βαρόνους του βλαχο - lifestyle τώρα αναλάμβαναν να πετάνε έξω από εκδοτικούς ομίλους τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργαζομένων.

Η αλλαγή αυτή δεν πρέπει να ξαφνιάζει. Στην Αμερική του μεσοπολέμου η Κου Κλουξ Κλαν αν και παρουσιαζόταν σαν εθνικιστική και ρατσιστική οργάνωση σπαταλούσε πολύ περισσότερο χρόνο στο να διαλύει τις κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων – πάντα με τη συνεργασία της μαφίας και της αστυνομίας. Αντίστοιχα η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε εκφράζοντας τη συμπαράστασή της στην εργοδοσία της Χαλυβουργίας, πριν παρουσιαστεί σαν φιλεύσπλαχνος υποστηρικτής των εργαζομένων. Η οργάνωση του Μιχαλολιάκου πίσω από το φιλολαϊκό της προφίλ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας παρακρατικός εκτελεστής των εντολών της τρόικας και της ελληνικής αστικής τάξης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί άλλοτε σαν ομάδα κρούσης και άλλοτε σαν την εικόνα του διαβόλου που κάνει όλα τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονίου να φαντάζουν ηθικά και δημοκρατικά.

Προφανώς αυτή η διαδικασία δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την ουσιαστική παρέμβαση των μέσων ενημέρωσης. Διευθυντές και στελέχη καναλιών αποφάσιζαν να καταδικάσουν με ύφος σαράντα καρδιναλίων και το τελευταίο γιαούρτωμα πολιτικού από πολίτες αλλά ποιούσαν τη νήσσα όταν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής τραμπούκιζαν στις γειτονιές των μεταναστών.  Η περίφημη καταδίκη της βίας «από όπου και αν προέρχεται» σήμαινε απλώς ότι οι πιο μαχητικές κινητοποιήσεις φοιτητών και εργαζομένων παρουσιάζονταν σαν εν δυνάμει τρομοκρατικές ενέργειες ενώ η σταδιακή δημιουργία ενός παρακρατικού στρατού πραιτοριανών περνούσε απαρατήρητη.

Για άλλη μια φορά σημασία δεν είχε η στάση των μέσων ενημέρωσης απέναντι στη συγκεκριμένη οργάνωση αλλά η δημιουργία των συνθηκών για τον εκφασισμό ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Σε αρκετές περιπτώσεις, όποτε το απαιτούσαν οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, τα κανάλια ξεκοκάλιζαν τα δελτία της αστυνομίας δημιουργώντας μια τεχνητή αίσθηση ανομίας.

Τα κανάλια άνοιγαν εδώ και μια δεκαετία το δρόμο στο Μιχαλολιάκο και αυτός τους ανταπέδωσε τη χάρη καταδικάζοντάς τα με βαρείς χαρακτηρισμούς μετά τις εκλογές. Τους προσέφερε τον εξαγνισμό που χρειάζονταν για να συνεχίσουν το προπαγανδιστικό τους έργο με ορισμένα τουλάχιστον ψήγματα νομιμοποίησης.

Στο σημείο αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε με γενικότητες ή μεγαλοστομίες για το συστημικό ρόλο των media τη λειτουργία τους σαν όργανο προπαγάνδας των οικονομικών ελίτ κτλ. Υπάρχουν συγκεκριμένοι ρεπόρτερ που υστερίαζαν εναντίον των μεταναστών καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου εκκολάπτοντας το αβγό του φιδιού για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλοι μας έχουμε κάνει στην καριέρα μας υποχωρήσεις (και «μικροπρέπειες και αδιαφορίες» που έλεγε και ο Καβάφης) για να διατηρήσουμε τη θέση μας ή να αναβάλουμε μια προδιαγεγραμμένη απόλυση. Όταν παίζεις όμως με τη δημοκρατία και την ελευθερία των συμπολιτών σου οι ευθύνες σου γιγαντώνονται.

Και εν τέλει αν η δίκη της Νυρεμβέργης θεσμοθέτησε την ευθύνη των Γερμανών στρατιωτών για τα εγκλήματα  που τους διέταξαν να διαπράξουν οι στρατηγοί τους ένα (συμβολικό) δικαστήριο των media δεν θα έπρεπε να αποδώσει ευθύνες και στους τελευταίους «λειτουργούς» της ενημέρωσης για την ενίσχυση του φασισμού; Διαφορετικά ας δώσουμε ένα συγχωροχάρτι και στο Νίκο Μαστοράκη για την τηλεοπτική του παρουσία στα χρόνια της χούντας να ξεμπερδεύουμε και με τις ιστορικές μνήμες.

Τελικά τι σηματοδοτεί η επιτυχία της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο; Είναι απλώς ένα δημιούργημα του λεγόμενου «εξτρεμισμού του κέντρου» και μια παράπλευρη συνέπεια της φιλομνημονιακής πολιτικής; Πρόκειται για ένα στραβοπάτημα της κάλπης που θα διορθωθεί στις επόμενες εκλογές ή μήπως σηματοδοτεί την αρχή της περιόδου των ρινόκερων όπως την περιέγραφε ο Ιονέσκο – μια κοινωνία στην οποία όλοι μετατρέπονται σε παχύδερμα τέρατα; Είναι ίσως όλα αυτά αλλά και κάτι ακόμη. Ο Βάλτερ Μπένζαμιν είπε κάποτε ότι πίσω από κάθε φασισμό υπάρχει μια χαμένη επανάσταση. Και αυτή η χώρα έχασε πολλές μικρές και μεγάλες επαναστάσεις τα δυο τελευταία χρόνια. Οι δυνάμεις τη Αριστεράς που είχαν προβλέψει την κρίση ήταν πρακτικά απούσες τη στιγμή που ο κόσμος ζητούσε ένα όραμα για να βγει από την κρίση. Ακόμη και όταν παρήγαγε εναλλακτικές προτάσεις, όπως η στάση πληρωμών, η εθνικοποίηση των τραπεζών ή ακόμη και η έξοδος από το ευρώ το έκανε άλλοτε αμήχανα και άλλοτε άγαρμπα. Κυρίως όμως δεν κατάφερε να επικοινωνήσει τα μηνύματά της στις πλατείες και τις γειτονιές.

Άρης Χατζηστεφάνου

Σχετικά θέματα:

• Κράτος, παρακράτος και Χρυσή Αυγή (radio)
• Golden Dawn Infiltrates Greek Police (video)
• The extremism of Greece’s Center ground
• 
  

Άνοιγμα στα Σκόπια από τον θηλυκό Ταλεϋράνδο της Κύπρου

28.11.12


Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν γνωρίζω αν η σημερινή κυπριακή κυβέρνηση πίστεψε πως με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ η Κύπρος μεταβλήθηκε σε ένα είδος… υπερδύναμης, αλλά νομίζω ότι ήλθε η ώρα να ακούσουν από την Αθήνα το «ως εδώ και μη παρέκει».

Η υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ερατώ Μαρκουλλή, που την Δευτέρα επισκέφθηκε τα Σκόπια στο πλαίσιο των επαφών της προεδρίας για την διεύρυνση της ΕΕ, προέβη σε μια φοβερή αποκάλυψη, η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.


Μιλώντας στο εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό των Σκοπίων «Γκράγκιανσκι», αναφέρθηκε μεν στην αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας ως κομβικό σημείο για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ, είπε διάφορα περί ενημέρωσής της για την «προσέγγιση της ΠΓΔΜ στη διαπραγματευτική διαδικασία για το θέμα του ονόματος που διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ» και – προφανώς απευθυνόμενη στο σκοπιανό ακροατήριο και αδιαφορώντας για το ελληνικό – μας ενημέρωσε για κάτι το απίστευτο:

Αναφερόμενη για την πορεία των συνομιλιών μεταξύ Λευκωσίας και Σκοπίων για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών αποκάλυψε ότι πρόσφατα έκανε και… πρόταση στους Σκοπιανούς.

Μια πρόταση που ουδεμία σχέση έχει με τις ελληνικές θέσεις για μία κοινά αποδεκτή ονομασία.

Δήλωσε επί λέξει η κ. Μαρκουλλή:

«Στις 28 Ιουνίου, κατέθεσα στον υπουργό κ. Πόποσκι μια συγκεκριμένη πρόταση για σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας. Συγκεκριμένα, και αυτή είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι σε αυτό δημόσια, πρότεινα η σύναψη των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών μας να ακολουθεί ένα modus operandi όπου η πλευρά μας θα χρησιμοποιούσε την προσωρινή ονομασία με την οποία η χώρα σας κατέστη μέλος του ΟΗΕ το 1993, ενώ η πλευρά σας θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα. Ήμουν πεπεισμένη και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η εν λόγω πρόταση, η οποία βασίστηκε πάνω σε μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων της χώρας σας με άλλα κράτη - μέλη της Ε.Ε. (όπως η Ισπανία και η Γαλλία), θα μπορούσε να καθησυχάσει τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες τόσο των Σκοπίων όσο και της Λευκωσίας και θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον κοινό μας στόχο για πρόοδο των σχέσεών μας σε ένα θεσμοθετημένο διμερές πλαίσιο. Δυστυχώς, δεν κατέστη εφικτό να προχωρήσουμε με την πρόταση. Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι αυτό το ατυχές αδιέξοδο, από το οποίο ελπίζω ότι θα βρούμε τρόπο να βγούμε, δεν είχε καμία επίδραση και δεν θα έχει καμία επίδραση στην εκπεφρασμένη πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας για αμερόληπτη και εξισορροπημένη Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. αναφορικά με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας σας, την οποία υποστηρίζουμε πλήρως».

Δηλαδή… ευτυχώς που δεν δέχθηκαν οι Σκοπιανοί. Διαφορετικά η Κύπρος δεν είχε κανένα πρόβλημα με τη διπλή ονομασία!

Και μάλιστα, σε μια έκρηξη μικρομεγαλισμού, η κ. Μαρκουλλή μας είπε πως η Κύπρος μπορεί μια χαρά να ακολουθήσει τα βήματα της… Γαλλίας.

Μας είπε δηλαδή κατάμουτρα πως η Κύπρος είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας όπως μια οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα – δηλαδή με εξίσου περιορισμένο βαθμό ευαισθησίας!

Από την πλευρά του, ο κ. Χριστόφιας επιμένει να αποδίδει την είσοδο της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης αποκλειστικά στην έκθεση των κυπριακών τραπεζών στο ελληνικό χρέος – κάτι που είναι γεγονός, αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος.

«Αν δεν γινόταν η ληστεία των τραπεζών δεν θα υπήρχε θέμα ένταξης της Κύπρου στον Μηχανισμό Στήριξης και θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα με την λήψη κάποιων διαρθρωτικών μέτρων», είπε την Κυριακή.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως η Κύπρος έχει πολύ σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα και είναι γνωστό ότι το ΔΝΤ ζητεί τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού κατά τρόπο ώστε το σχέδιο συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων να συνάδει με εκείνο του ιδιωτικού τομέα, την αναδιάρθρωση του τομέα της Υγείας, αποκρατικοποιήσεις, μείωση των δημοσίων δαπανών, βελτίωση της φοροσυλλεκτικής ικανότητας, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και γενικά έλεγχο του δημοσίου χρέους.

Και γι’ αυτά δεν της φταίνε οι «αφέντες», στους οποίους τον περασμένο Ιούλιο, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ. Χριστόφιας προσέθεσε και την… Ελλάδα (για να το μαζέψει μετά, λέγοντας πως αναφερόταν στην εποχή της… χούντας!).

Όταν είσαι όμηρος των συντεχνιών και χρειάζεται να φθάσεις στο παραπέντε για να κόψεις τις τριπλές συντάξεις και να σταματήσεις τους διορισμούς, δεν σου φταίει κανείς.

Όταν χρειάζεται να δώσεις μάχη για να πας από το 2,5% στο 3% τις συνταξιοδοτικές κρατήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, δεν σου φταίει κανείς.

Όταν οι βουλευτές του κόμματός σου δεν ψηφίζουν τα μέτρα σου, δεν σου φταίει κανείς.

Όταν καλείς τους αρχηγούς και συμφωνείς και μετά υπαναχωρείς από τη συμφωνία (όπως έγινε τον Αύγουστο του 2011) υποκύπτοντας στις συντεχνίες και πάλι δεν σου φταίει κανείς.

Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως μία από τις υπαναχωρήσεις αφορούσε στην συμφωνία για υπολογισμό της σύνταξης με βάση τον μέσο όρο των μισθών των τελευταίων 30 μηνών αντί του τελευταίου μισθού.

Αρκούσε δηλαδή να δοθεί ένας τελευταίος μεγάλος μισθός, για να λάβει κάποιος την ανάλογη σύνταξη – και χωρίς βεβαίως να έχει καταβάλει τις ανάλογες εισφορές.

Και επιτέλους, η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί να ρυθμίζει τα του μνημονίου της όπως της αρέσει.

Αλλά δεν μπορεί να λαμβάνει πρωτοβουλίες σχετικά με το πώς θα ρυθμίζει τις διπλωματικές της σχέσεις με τα Σκόπια χωρίς αυτές να συμβαδίζουν με τις θέσεις της Ελλάδας.

Κάτι τέτοιο δεν θα διανοείτο να πράξει ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος.

Διότι εκείνος γνώριζε πως χωρίς την Ελλάδα, η Κύπρος δεν θα έβλεπε την ΕΕ ούτε με το κιάλι!

Ας σταματήσει, λοιπόν, η κ. Μαρκουλλή να παριστάνει τον θηλυκό Ταλεϋράνδο υποβάλλοντας στα Σκόπια διάφορες αντεθνικές προτάσεις.

elzoni.gr


Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/3670/31/lang,el/