Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012
Η χρεοκοπία της πολιτικής και ο Λαφαζάνης
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Μετά την έκθεση της τρόικας θα ληφθούν αποφάσεις για την Ελλάδα, σύμφωνα με τη γερμανική κυβέρνηση. Συνεπώς μην περιμένετε κάποιο επίσημο αποτέλεσμα από τη συνάντηση Μέρκελ – Σαμαρά την Παρασκευή. Παράλληλαπληθαίνουν οι αναλύσεις και εκτιμήσεις που λένε πως μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνηδεν μπορεί να
αποφασιστεί εν μέσω της κρίσης. Η δε Goldman Sachs υποστηρίζει ότι κάθε
απόφαση για την Ελλάδα, και ιδιαίτερα για την περίφημη Grexit, θα είναι
πρωτίστως πολιτική.
Παρότι οι εκτιμήσεις αυτές μοιάζουν σε πρώτη ανάγνωση κάπως
αντιφατικές, στην πραγματικότητα είναι απλώς αλληλοσυμπληρούμενες.
Άλλωστε, εδώ και πολύ καιρό, όλες οι αποφάσεις για την Ελλάδα είναι, σε
μεγάλο βαθμό, πολιτικές, καθώς είναι αδύνατον να
υπάρξει απόφαση με αμιγώς οικονομικό κριτήριο. Αν αυτό ίσχυε, το
δανειακό πρόγραμμα της τρόικας θα έπρεπε να έχει προ πολλού σταματήσει.
Όπως πολλές φορές είχε γράψει «Το Ποντίκι» κατά το πρόσφατο παρελθόν, το περιεχόμενο των εκθέσεων του ΔΝΤ, κυρίως, δικαιολογούσε απολύτως το τέλος του δανειακού προγράμματος.
Επειδή όμως δεν υπήρχε τέτοια απόφαση, ύστερα από κάθε πολυσέλιδη θύελλα επικρίσεων για «αποτυχία» επίτευξης των μνημονιακών στόχων, σε κάθε έκθεση του ΔΝΤ στο πλαίσιο της τρόικας ακολουθούσε μία και μόνη παράγραφος, η οποία… παρέβλεπε το σύνολο των παρατηρήσεων καιαποδεχόταν την
ανύπαρκτη «βιωσιμότητα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, η οποία είναι
απαραίτητος καταστατικός και συμβατικός όρος για την καταβολή των δόσεων
του δανείου.
Το σύνολο της τρόικας επίσης γνώριζε εξ αρχής ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο και η εξυπηρέτησή του είναι αδύνατη. Γι’ αυτό άλλωστε έκανε το πρώτο «κούρεμα» και γι’ αυτό συζητάει
και δεύτερο, αφού το πρώτο ήταν διαπιστωμένα αδύνατον να επιτύχει τον
στόχο της «βιωσιμότητας». Ακόμη και ο – διακηρυγμένος αλλά αδύνατον να
επιτευχθεί – στόχος για χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020 δενπεριγράφει ένα βιώσιμο χρέος.
Γνωστά όλα αυτά στους επιμελείς αναγνώστες του «Ποντικιού», αλλά τα ανακεφαλαιώνουμε για έναν και μόνο λόγο: διότι και η επόμενη απόφαση τόσο της τρόικας όσο και της Γερμανίας θα είναι κατά βάση πολιτική. Γι’ αυτό υποτίθεται
ότι σχεδόν όλες οι πολιτικές ηγεσίες, από τον Τσίπρα μέχρι την
τριανδρία Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, μιλούσαν για «ανάγκη
επαναδιαπραγμάτευσης». Άσχετα με το τι λένε τώρα…
Ρωτήστε και τον… Γιούνκερ
Μόνο που, όταν τίθεται στα σοβαρά ζήτημα είτε πολιτικής είτε διαπραγμάτευσης, η συγκυβέρνηση είτεανακρούει πρύμναν κρυπτόμενη πίσω από την «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ» είτε απλώς συκοφαντεί όποιον τολμήσει να της υπενθυμίσει ότι μια κυβέρνηση πρωτίστως οφείλει να πολιτεύεται προς όφελος του λαού που την εξέλεξε.
Ένα κραυγαλέο παράδειγμα αυτού του είδους της
τακτικής είναι η απίστευτη διαστρέβλωση και σπέκουλα εκ μέρους της Ν.Δ. –
ευτυχώς γι’ αυτούς, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν ευτέλισαν την έννοια του
πολιτικού διαλόγου στη συγκεκριμένη περίπτωση – με αφορμή την περιβόητη δήλωση Λαφαζάνη.
Ας αποφύγουμε όμως τα όσα γελοία ειπώθηκαν ερήμην της… έρημης αυτής δήλωσης, για να δούμε πώς ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας είπε κάτι αυτονόητο, ευθέως σχετιζόμενο με το πώς η Ελλάδα κάνει πολιτική.
Ο Λαφαζάνης λέει λοιπόν ότι η χρεοκοπία δεν μπορεί να είναι μπαμπούλας στο εσωτερικό. Κοινώς δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται από μια ελληνική κυβέρνηση ως ιμάντας μεταβίβασης των πιέσεων και των εκβιασμών των δανειστών.
Αντιθέτως, επειδή η χρεοκοπία πάντα ήταν ένα μέσο άμυνας αυτού που πλέον αδυνατεί να πληρώσει και επειδή οι συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας θα ήταν βαρύτατες για την Ευρώπη (κάτι το οποίοπαραδέχονται όλοι οι αναλυτές και οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί του πλανήτη!), θα έπρεπε η όποια ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί αυτόν τον κίνδυνο κατά τη διαπραγμάτευσή της με τους δανειστές της αντί να εκτελεί αναντίρρητα τα κέφια τους και τον ελληνικό λαό.
Και επειδή ίσως κάποιοι… φρίξουν («δεν είμαστε σε θέση να εκβιάζουμε»
και άλλες τέτοιες θλιβερές ανοησίες), ας τους θυμίσουμε ότι οι διεθνείς
σχέσεις και η διπλωματία δεν είναι τίποτε άλλο από ευγενώς διατυπωμένες και… μελίρρυτες απειλές, με στόχο την επίτευξη οφελών για κάθε χώρα.
Όσο για το αν μια ελληνική χρεοκοπία είναι ή δεν είναι όπλο για μια
ελληνική κυβέρνηση, οι διαφωνούντες με τον Λαφαζάνη δεν έχουν παρά να
ρωτήσουν τον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος αύριο το βράδυ συναντάται με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Ιδού τι είπε στην αυστριακή εφημερίδα «Tiroler Tageszeitung»: «Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι τεχνικά δυνατή, αλλά ο πολιτικός κίνδυνος μιας τέτοιας εξέλιξης είναι ανυπολόγιστος».
Ας ρωτήσουν επίσης το μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας Γιεργκ Άσμουσεν, ο οποίος, τούτες τις μέρες, παρότι είπε ότι
μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν διαχειρίσιμη, πρόσθεσε ότι θα ήταν πολύ ακριβή για
την Ευρώπη: «Θα οδηγήσει σε μείωση της ανάπτυξης και σε υψηλότερη
ανεργία και θα είναι πολύ ακριβή για την Ελλάδα και την Ευρώπη στο
σύνολό της, ακόμη και για τη Γερμανία».
Το αυτονόητο
Αν λοιπόν υπάρχει ένα «ζουμί» στη δήλωση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ,
αυτό είναι ότι κατ’ ουσίαν υποδεικνύει στην κυβέρνηση να κάνει αυτό που υποσχέθηκε: μια ρεαλιστική διαπραγμάτευση επίδεδομένων, αντί να προσφέρει γην και ύδωρ στη Μέρκελ περιμένοντας την ελεημοσύνη της. Τα υπόλοιπα, περί επιθυμίας για χρεοκοπία κ.λπ., είναι για ανόητους και άσχετους.
Άλλωστε ούτε καν σε αυτό δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας ο Λαφαζάνης
στην αρχική δήλωσή του: ξεκαθάρισε ευθαρσώς ότι το περί χρεοκοπίας «δεν το λέω ως απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα».
Εδώ έχει αξία να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το άρθρο της Λώρης
Κέζα στο «Βήμα» με τίτλο «Ευχές, ντροπές, χρεοκοπία». Το απόσπασμα αυτό
παραθέτει εξαιρετικά λιτά κάτι αυτονόητο – για όσους τουλάχιστον κατοικούν σε αυτήν εδώ τη χώρα:
«Ο κ. Λαφαζάνης βασίζεται σε κάτι πολύ απλό για όσα λέει – και λέει τα ίδια με σταθερότητα και συνέπεια από την αρχή της κρίσης. Χοντρικά: αυτά που παράγουμε δεν καλύπτουν αυτά που ξοδεύουμε. Άρα είναι δύσκολο για μια χώρα που έχει έλλειμμα να καλύψει το τεράστιο χρέος.Δανειζόμαστε για να καλύψουμε τα δάνεια. Ας το παραδεχτεί η κυβέρνηση: τα σχέδια που κάνει είναι βραχυπρόθεσμα, άντε να βγει η χρονιά. Στο βάθος του χρόνου το χρέος παραμένει και είναι πελώριο».
Όσο για το περί ανάγκης να διαγραφεί ένα μεγάλο
μέρος του ελληνικού χρέους, κάτι που εποίσης αποτελεί πάγια άποψη του
Λαφαζάνη, αν δεν απατώμαι οικτρά, εκτός από θέση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι
ακριβώς η συζήτηση που γίνεται… δημοσίως στην ευρωζώνη, με πολλά ήδη δημοσιευμένα σενάρια μάλιστα για τιςαπώλειες που
θα πρέπει να υποστούν τόσο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όσο και οι
κεντρικές τράπεζες των χωρών που είναι «εκτεθειμένες» στην Ελλάδα.
Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτοί που βγάζουν άθλιους δεκάρικους για όσους υποτίθεται ότι «εύχονται τη χρεοκοπία» έχουν ήδη υλοποιήσει – ή έχουν στηρίξει και προπαγανδίσει – μία ελεγχόμενηαπό τους δανειστές χρεοκοπία (PSI) και ετοιμάζονται για δεύτερη. Συνεπώς ο Λαφαζάνης – από του οποίου τη συνέντευξη άρχισε όλος αυτός ο γελοίος επικοινωνιακός «πόλεμος» – δεν είπε τίποτε κρυφό, δενζημίωσε καμιά «εθνική θέση» και, κυρίως, ουδέποτε υπερασπίστηκε μια ελληνική πτώχευση.
Τζάμπα γήπεδο…
Τώρα για το ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ούτε μια συζήτηση της προκοπής χωρίς να πέσουν τόνοιλάσπης και να ειπωθούν απειράριθμες – κακόβουλες, ως επί το πλείστον – ηλιθιότητες νομίζω ότι όλοι είμαστε επαρκώς πληροφορημένοι.
Ίσως ακριβώς γι’ αυτό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προσέχουν τον δημόσιο λόγο τους. Το μιντιακό σύστημα δεν είναι φιλικό μαζί τους, ούτε καν «ανεκτικό» – αντιθέτως είναι πρόθυμο να κατακρεουργήσει όσες απόψεις υπονομεύουν τα ποικίλα επιμέρους συμφέροντα του ιδίου και των προστατών ή προστατευομένων του.
Επιπλέον το ευρύ κοινό μπορεί να βομβαρδίζεται καθημερινά από πλήθος δυσνόητων οικονομικών όρων, αλλά είναι πέρα για πέρα αμφίβολο αν μπορεί ή προλαβαίνει να τους κατανοήσει. Αλλά και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετοί αυτοί που, αναζητώντας εναγωνίως ρόλο, είναι πάντα πρόθυμοι να σπεκουλάρουν με ανύπαρκτα ζητήματα.
Συνεπώς στον ΣΥΡΙΖΑ ας έχουν κατά νου – για κάθε ενδεχόμενο – μια
πάγια δημοσιογραφική αρχή, την οποία παραθέτω όπως την άκουσα κάποτε από
έναν παλαιό, εξαιρετικό και… αθυρόστομο δημοσιογράφο, ο οποίος δεν
βρίσκεται πια στη ζωή, με αφορμή ένα μάλλον… δυσνόητο κείμενό μου: «Αν
δεν σε καταλαβαίνει και ο τελευταίος άσχετος, τότε άλλαξε δουλειά. Δεν κάνεις για δημοσιογράφος».
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και στον ΣΥΡΙΖΑ ας καταλάβουν ότι δεν
έχουν την πολυτέλεια να αφήνουν τζάμπα γήπεδο στους αντιπάλους τους.
Τους αρκούν τα δικά τους ελλείμματα. Εν πάση
περιπτώσει, αν πρόκειται να διαφωνήσουμε μαζί τους, ας γίνει επί των
πραγματικών πολιτικών θέσεών τους και όχι στον γάμο του – πολιτικού και
μιντιακού – Καραγκιόζη.
Πόσο εύκολο είναι να μιλάς χωρίς να σε διαστρεβλώνουν; Πόσο εύκολο
είναι να λες την άποψή σου χωρίς να παρεξηγείσαι; Αυτό ας το βρουν
μόνοι τους. Άλλωστε διεκδικούν να κυβερνήσουν μια χώρα πτωχευμένη,
υπόδουλη, ανυπόληπτη και διαλυμένη – επομένως αυτό είναι το μικρότερο από τα μελλοντικά προβλήματά τους…
Κουρδικό κράτος με συμμάχους ΗΠΑ – Ισραήλ;
του Μ. Ιγνατίου
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν αλλάξει τα πάντα στη βορειοανατολική Συρία –όσοι γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής, ορθώς την ονομάζουν συριακό Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι της χώρας, που υπέφεραν τα πάνδεινα από το καθεστώς Άσαντ, πατρός και υιού, κατάφεραν να καταλάβουν τις έξι επαρχίες που συνορεύουν με το τουρκικό Κουρδιστάν, και να προσφέρουν ανάσα ελευθερίας στα 4 σχεδόν εκατομμύρια των συμπατριωτών τους.
Είναι ένα γεγονός που αλλάζει εντελώς τις ισορροπίες στην περιοχή, και ελάχιστα δημοσιοποιήθηκε, αν και πρόκειται για ιστορική εξέλιξη, που θα σημαδεύσει τη χώρα ανεξάρτητα από την έκβαση του εμφυλίου πολέμου.
Το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της πράξης είναι η δυνατότητα του Ισραήλ για άμεση και καταλυτική παρέμβαση στο μέλλον της Συρίας, η οποία αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το αντίπαλο δέος για τους Ισραηλινούς.
Πλέον, διαθέτουν ένα αξιόπιστο και αξιόμαχο εταίρο στη Συρία και δίπλα από την Τουρκία, η οποία νοιώθει την καυτή ανάσα τόσο των Κούρδων, που καταπιέστηκαν και με την υποστήριξη της Αγκυρας, όσο και του Ισραήλ, το οποίο με ευθύνη του Ταγίπ Ερτογάν έχει κηρυχθεί εχθρική δύναμη για τη χώρα του.
Εδώ και καιρό, οι αναλυτές των αμερικανικών ινστιτούτων, τα οποία χαρακτηρίζονται από φιλο-εβραϊσμό, υποστήριζαν πως η ανακήρυξη κουρδικού κράτους θα σήμανε τη δημιουργία του «δεύτερου Ισραήλ», το οποίο θα είναι πιό φιλοαμερικανικό ακόμα και από το Ισραήλ. Οι Κούρδοι, παρά τη διπλή προδοσία των δυτικών δυνάμεων που ενταφίασαν τις ελπίδες τους για ανεξαρτησία, παραμένουν γνήσιοι σύμμαχοι των Αμερικανών. Ηταν η παλλικαριά των Κούρδων που τελείωσε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, όταν οι πολλαπλώς ευεργετηθέντες από την Ουάσιγκτον Τούρκοι, απαγόρευσαν την διέλευση των Αμερικανών από το βόρειο μέτωπο, με αποτέλεσμα να γαντζωθεί στην εξουσία ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ.
Οι Κούρδοι ζουν υπό καθεστώς κατοχής στην Τουρκία (15-22 εκατ.), στο Ιράν (8 με 12 εκατ.), στο Ιράκ (6 με 7 εκατ.) και στη Συρία (3-4 εκατ.). Στις χώρες αυτές διαμένουν και 4 με 5 εκατ. Αραβόφωνοι Κούρδοι. Παρά τις εκτελέσεις και τις εκτοπίσεις εκατομμυρίων Κούρδων και την αφόρητη καταπίεση, δεν υπέκυψαν. Αντίθετα κρατήθηκαν ζωντανοί και, για πρώτη φορά, έχουν καταφέρει να σχηματίσουν αυτόνομο κράτος στο Ιράκ, να είναι ένα βήμα από την αυτονομία στη Συρία, να διαθέτουν άσβεστη την ελπίδα για αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ είναι πανέτοιμοι για να εκμεταλλευθούν τυχόν στρατιωτική κίνηση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Οσο και αν προσπαθεί το Ισράηλ να κρύψει την ικανοποίησή του, γεγονός είναι πως οι τελευταίες επιτυχίες των Κούρδων στον στρατιωτικό τομέα οφείλονται στη συνεργασία με τους Ισραηλινούς, τους οποίους οι Τούρκοι επίσημα κατηγόρησαν πως υποθάλπτουν την κουρδική αντίσταση.
Στις κουρδικές περιοχές και στις τέσσερις χώρες κυματίζει η κουρδική σημαία και είναι σημαντικό ότι και στην Τουρκία, -που αποτελεί τη δεύτερη πιό ισχυρή στρατιωτική μηχανή στο δυτικό κόσμο- ο κουρδικός λαός υποστηρίζει χωρίς φόβο αλλά με περισσό πάθος στους μαχητές του PKK.
Η κίνηση των κουρδικής καταγωγής βουλευτών να αποδεχθούν το καλωσόρισμα από τους Κούρδους αντάρτες στη νοτιονατολική Τουρκία, προκάλεσε σοκ και πανικό στην Αγκυρα και ένας μαινόμενος Ερτογάν απείλησε με φυλακίσεις τους εκλεγμένους εκπροσώπους του κουρδικού στοιχείου, οι οποίοι ούτε κρύφθηκαν, ούτε φοβήθηκαν τα τουρκικά στρατοδικεία.
Οι Αμερικανοί αναλυτές πιστεύουν –και τα γεγονότα τους δικαιώνουν- πως το Ισραήλ είναι πλέον η υπερδύναμη της περιοχής και η υπόγεια σύγκρουση με την Τουρκία για το ποιά εκ των δυο χωρών θα επιβληθεί στην ανατολική Μεσόγειο έχει κριθεί. Πολύ περισσότερο εάν οι σύμμαχοί τους, Κούρδοι, κερδίσουν τις κρίσιμες μάχες σ’ όλα τα μέτωπα του Κουρδιστάν, που ξεκινά από τη Συρία και καταλήγει στο Ιράν.
Οταν συνελήφθη ο Οτσαλάν, μετά τη δουλική στάση της ελληνικής κυβέρνησης, πολλοί πρόβλεψαν το οριστικό τέλος του κουρδικού κινήματος. Ο ίδιος είχε προκαλέσει τους Τούρκους ανακριτές του λέγοντας πως μία μέρα η Αγκυρα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το καθεστώς των Κούρδων στην Τουρκία. Αυτοί γέλασαν και τον ειρωνεύτηκαν. Τα χρόνια πέρασαν, οι αντάρτες του Οτσαλάν συνέχισαν τον αγώνα του φυλακισμένου αρχηγού τους, και βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου τους. Χρειάστηκε, βέβαια, η βοήθεια του Ισραήλ, το οποίο τότε –τί ειρωνεία… – στο πλαίσιο της στρατηγικής του συνεργασίας με την Αγκυρα, είχε συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον για να συλληφθεί ο Οτσαλάν. Ομως, στο μεταξύ οι συμμαχίες άλλαξαν με ευθύνη του αλλαζονικού Ερτογάν, και ταυτίστηκαν τα συμφέροντα των Κούρδων και των Ισραηλινών, οι οποίοι απελευθερωμένοι από την κοντόφθαλμή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αναζήτησαν άλλους φίλους, ανάμεσά τους και την Κύπρο, για να στήσουν αργά αλλά σταθερά τη δική τους αυτοκρατορία στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Follow on twitter: @mignatiou
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν αλλάξει τα πάντα στη βορειοανατολική Συρία –όσοι γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής, ορθώς την ονομάζουν συριακό Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι της χώρας, που υπέφεραν τα πάνδεινα από το καθεστώς Άσαντ, πατρός και υιού, κατάφεραν να καταλάβουν τις έξι επαρχίες που συνορεύουν με το τουρκικό Κουρδιστάν, και να προσφέρουν ανάσα ελευθερίας στα 4 σχεδόν εκατομμύρια των συμπατριωτών τους.
Είναι ένα γεγονός που αλλάζει εντελώς τις ισορροπίες στην περιοχή, και ελάχιστα δημοσιοποιήθηκε, αν και πρόκειται για ιστορική εξέλιξη, που θα σημαδεύσει τη χώρα ανεξάρτητα από την έκβαση του εμφυλίου πολέμου.
Το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της πράξης είναι η δυνατότητα του Ισραήλ για άμεση και καταλυτική παρέμβαση στο μέλλον της Συρίας, η οποία αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το αντίπαλο δέος για τους Ισραηλινούς.
Πλέον, διαθέτουν ένα αξιόπιστο και αξιόμαχο εταίρο στη Συρία και δίπλα από την Τουρκία, η οποία νοιώθει την καυτή ανάσα τόσο των Κούρδων, που καταπιέστηκαν και με την υποστήριξη της Αγκυρας, όσο και του Ισραήλ, το οποίο με ευθύνη του Ταγίπ Ερτογάν έχει κηρυχθεί εχθρική δύναμη για τη χώρα του.
Εδώ και καιρό, οι αναλυτές των αμερικανικών ινστιτούτων, τα οποία χαρακτηρίζονται από φιλο-εβραϊσμό, υποστήριζαν πως η ανακήρυξη κουρδικού κράτους θα σήμανε τη δημιουργία του «δεύτερου Ισραήλ», το οποίο θα είναι πιό φιλοαμερικανικό ακόμα και από το Ισραήλ. Οι Κούρδοι, παρά τη διπλή προδοσία των δυτικών δυνάμεων που ενταφίασαν τις ελπίδες τους για ανεξαρτησία, παραμένουν γνήσιοι σύμμαχοι των Αμερικανών. Ηταν η παλλικαριά των Κούρδων που τελείωσε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, όταν οι πολλαπλώς ευεργετηθέντες από την Ουάσιγκτον Τούρκοι, απαγόρευσαν την διέλευση των Αμερικανών από το βόρειο μέτωπο, με αποτέλεσμα να γαντζωθεί στην εξουσία ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ.
Οι Κούρδοι ζουν υπό καθεστώς κατοχής στην Τουρκία (15-22 εκατ.), στο Ιράν (8 με 12 εκατ.), στο Ιράκ (6 με 7 εκατ.) και στη Συρία (3-4 εκατ.). Στις χώρες αυτές διαμένουν και 4 με 5 εκατ. Αραβόφωνοι Κούρδοι. Παρά τις εκτελέσεις και τις εκτοπίσεις εκατομμυρίων Κούρδων και την αφόρητη καταπίεση, δεν υπέκυψαν. Αντίθετα κρατήθηκαν ζωντανοί και, για πρώτη φορά, έχουν καταφέρει να σχηματίσουν αυτόνομο κράτος στο Ιράκ, να είναι ένα βήμα από την αυτονομία στη Συρία, να διαθέτουν άσβεστη την ελπίδα για αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ είναι πανέτοιμοι για να εκμεταλλευθούν τυχόν στρατιωτική κίνηση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Οσο και αν προσπαθεί το Ισράηλ να κρύψει την ικανοποίησή του, γεγονός είναι πως οι τελευταίες επιτυχίες των Κούρδων στον στρατιωτικό τομέα οφείλονται στη συνεργασία με τους Ισραηλινούς, τους οποίους οι Τούρκοι επίσημα κατηγόρησαν πως υποθάλπτουν την κουρδική αντίσταση.
Στις κουρδικές περιοχές και στις τέσσερις χώρες κυματίζει η κουρδική σημαία και είναι σημαντικό ότι και στην Τουρκία, -που αποτελεί τη δεύτερη πιό ισχυρή στρατιωτική μηχανή στο δυτικό κόσμο- ο κουρδικός λαός υποστηρίζει χωρίς φόβο αλλά με περισσό πάθος στους μαχητές του PKK.
Η κίνηση των κουρδικής καταγωγής βουλευτών να αποδεχθούν το καλωσόρισμα από τους Κούρδους αντάρτες στη νοτιονατολική Τουρκία, προκάλεσε σοκ και πανικό στην Αγκυρα και ένας μαινόμενος Ερτογάν απείλησε με φυλακίσεις τους εκλεγμένους εκπροσώπους του κουρδικού στοιχείου, οι οποίοι ούτε κρύφθηκαν, ούτε φοβήθηκαν τα τουρκικά στρατοδικεία.
Οι Αμερικανοί αναλυτές πιστεύουν –και τα γεγονότα τους δικαιώνουν- πως το Ισραήλ είναι πλέον η υπερδύναμη της περιοχής και η υπόγεια σύγκρουση με την Τουρκία για το ποιά εκ των δυο χωρών θα επιβληθεί στην ανατολική Μεσόγειο έχει κριθεί. Πολύ περισσότερο εάν οι σύμμαχοί τους, Κούρδοι, κερδίσουν τις κρίσιμες μάχες σ’ όλα τα μέτωπα του Κουρδιστάν, που ξεκινά από τη Συρία και καταλήγει στο Ιράν.
Οταν συνελήφθη ο Οτσαλάν, μετά τη δουλική στάση της ελληνικής κυβέρνησης, πολλοί πρόβλεψαν το οριστικό τέλος του κουρδικού κινήματος. Ο ίδιος είχε προκαλέσει τους Τούρκους ανακριτές του λέγοντας πως μία μέρα η Αγκυρα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το καθεστώς των Κούρδων στην Τουρκία. Αυτοί γέλασαν και τον ειρωνεύτηκαν. Τα χρόνια πέρασαν, οι αντάρτες του Οτσαλάν συνέχισαν τον αγώνα του φυλακισμένου αρχηγού τους, και βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου τους. Χρειάστηκε, βέβαια, η βοήθεια του Ισραήλ, το οποίο τότε –τί ειρωνεία… – στο πλαίσιο της στρατηγικής του συνεργασίας με την Αγκυρα, είχε συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον για να συλληφθεί ο Οτσαλάν. Ομως, στο μεταξύ οι συμμαχίες άλλαξαν με ευθύνη του αλλαζονικού Ερτογάν, και ταυτίστηκαν τα συμφέροντα των Κούρδων και των Ισραηλινών, οι οποίοι απελευθερωμένοι από την κοντόφθαλμή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αναζήτησαν άλλους φίλους, ανάμεσά τους και την Κύπρο, για να στήσουν αργά αλλά σταθερά τη δική τους αυτοκρατορία στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Follow on twitter: @mignatiou
Εσύ είσαι έτοιμος για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο που ξεκινάει σε λίγες μέρες ; Μέρος 3ο Τελευταίο !
Κόσμος, Τρικλοποδιά7:13 μ.μ.
Διαβάστε το 1ο και 2ο Μέρος
Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στο θέμα της Συρίας θα αντιλαμβανόμασταν πως τις τελευταίες ημέρες η ροή ειδήσεων έχει ελαττωθεί από τα εσωτερικά μέτωπα ενώ τα μεγάλα καθοδηγούμενα ΜΜΕ μεταδίδουν ακριβός ότι....
έλεγαν και λίγες ημέρες πριν δηλαδή για τα κυβερνητικά στρατεύματα που χτυπούν αμάχους, παιδιά και νοσοκομεία ...... ακριβός δηλαδή ότι θέλουν τα μεγάλα αφεντικά τους για να τους αποδείξουν ακόμα και τώρα πόσο καλά έχουν μάθει το μάθημα τους και πόσοι πιστοί είναι στο σύστημα.
Η αλήθεια φυσικά είναι πολύ μακριά απ' όλα αυτά, όπως πάντα εξ άλλου. Η νέα τακτική του Προέδρου Άσαντ να υποστηρίξει και να εξοπλίσει τους αντάρτες του ΡΚΚ, ακριβός με τον ίδιο τρόπο που μέχρι τώρα οι Τούρκοι έκαναν με τους αντάρτες και τους μισθοφόρους κατά της Κυβέρνησης της Συρίας, αντέστρεψε τις ισορροπίες. Οι εχθροπραξίες μεταφέρθηκαν εντός του εδάφους της Τουρκίας με αποτέλεσμα να μετράνε εκατοντάδες νεκρούς στρατιώτες και οι αντάρτες του ΡΚΚ να είναι ένα βήμα πριν την ίδρυση Κουρδικού κράτους "βλέπε ΕΔΩ" & "ΕΔΩ"
Το Κουρδικό κράτος φυσικά είναι καλοδεχούμενο από το Ισραήλ σε αντίθεση με την Τουρκία και τις βλέψεις της για μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Βλέψεις που πολύ καλά γνωρίζει η Αμερική και στέλνει μηνύματα ποικιλοτρόπως στην Τουρκία που έχει αναλάβει μια συγκεκριμένη αποστολή να παραμείνει σε αυτή την αποστολή της και μόνο. Ένα από τα μηνύματα που έχει λάβει μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
Είναι τουλάχιστον ηλίθιοι όσοι πιστεύουν πως οι Αμερικάνοι θα στηρίξουν εμπράκτως την Τουρκία η όποιον οιοδήποτε όλο "σύμμαχο" εάν βρεθεί στην ανάγκη της πολεμικής της μηχανής, αλλά θα την αφήσει να τα βγάλει μόνη της πέρα με ένα αντίπαλο του βεληνεκούς πχ. της Ρωσίας, εξάλλου το δόγμα των Αμερικανών δεν πρέπει κανένας να ξεχνάει πώς είναι το "διαίρε και βασίλευε". Μπορούμε από τώρα να παρατηρήσουμε πως ακόμα και με το Ισραήλ τώρα που ο κόμπος φτάνει στο χτένι, οι Αμερικανοί προβάλουν δικαιολογίες για την άμεση έναρξη επιχειρήσεων κατά του Ιράν "σχετικό θέμα ΕΔΩ"
Στην άλλη πλευρά τώρα ο Αχμαντινεζάντ λέει σε διάλεξη του σε Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης "Tο γεγονός της ύπαρξης του Ισραήλ αποτελεί προσβολή για την ανθρωπότητα πρέπει να εξαφανιστεί αυτό το κράτος"
Τα ρωσικά αποβατικά μπορεί να αποχώρησαν από την Μεσόγειο "σχετ.ΕΔΩ" αλλά οι εκατοντάδες πεζοναύτες με τα δεκάδες τεθωρακισμένα που αποβίβασαν στο λιμάνι της Ταρτούς έμειναν εκεί.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πια μη αναστρέψιμα και είναι δεδομένο ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο απ' όποια πλευρά και να το δεις, ακόμα και ο Τ. Σόρος βλέπει ότι "Κάτι έρχεται.. ο Σόρος αγοράζει χρυσό αφού πούλησε όλες τις μετοχές του παντού !". Το ζητούμενο είναι το πόσο μεγάλο θα είναι και ποιες χώρες θα εμπλακούν διότι η πολύ πιθανή εμπλοκή της Ρωσίας θα φέρει χρήση πυρηνικών, με τον πιο πιθανό στόχο αρχικά, την γειτονική μας Τουρκία πέρα των άλλων στόχων που είναι αρκετά μακριά από την γειτονιά μας την οποία η Ρωσία αλλά και η Κίνα θα θελήσει να αποδεκατίσει. Έτσι ίσος δούμε και την προφητεία του Π. Παίσιου να βγαίνει αληθινή με ολόκληρο το Ευρωπαϊκό κομμάτι της Τουρκίας να περνάει στον έλεγχο της Ρωσίας και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και κάτω από τις πιέσεις της Αμερικής και της Αγγλίας να προσαρτάτε στην Ελλάδα μια και η Τουρκία θα έχει αποσυντεθεί πλήρως.
Το κακό είναι πως ένα πυρηνικό χτύπημα στην Τουρκία αλλά και ο όγκος σε συνδυασμό με την ισχύ των εκρηκτικών που θα πέσουν στην γειτονιά μας, θα μπορούσαν να προκαλέσουν ακόμα και γεωλογικές αναταραχές με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τα καταφύγια στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτα και ακόμα πιο πολύ τα πυρηνικά ! Σε πρώτη φάση θα μπορούσαν μόνο να χρησιμοποιηθούν οι σταθμοί του Μετρό και μπορείτε να δείτε ΕΔΩ τι μέτρα θα μπορούσατε να λάβετε σε περίπτωση Πυρηνικού πολέμου στην γειτονία μας.
Ο Θεός να μας ευλογεί και να προστατέψει την Ελλάδα μας και τους Έλληνες όπου και αν βρίσκονται ανά τον κόσμο !
ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ -- ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΙΜΟΡ
Ιστορία, Κοινωνία, Τρικλοποδιά5:38 π.μ.
Όταν ο Ισπανός δήμαρχος Χουαν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίλο (Juan Manuel Sánchez Gordillo) ηγήθηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο του αγώνα του κατά της λιτότητας, μιας επιδρομής αγροτών κατά τοπικών σούπερ μάρκετ, η ασυλία που απολαμβάνει ως τοπικός βουλευτής τον προφύλαξε από την σύλληψη. Τώρα ζητάει κι από άλλους δημάρχους να αγνοήσουν τις εντολές της κεντρικής κυβέρνησης για περικοπές δαπανών και αρνείται να προχωρήσει σε απολύσεις και εξώσεις.
Σε εποχές λιτότητας, παρόμοιες έκδηλες εκδηλώσεις ανυπακοής θα πρέπει να ενθαρρύνονται. Μερικές φορές, η μεγαλύτερη ισχύς των κινημάτων λαϊκής διαμαρτυρίας είναι η δυνατότητά τους να προκαλούν αναστάτωση. Ιδού πέντε περιπτώσεις πολιτικής ανυπακοής που έγραψαν ιστορία, προς αξιοποίηση από τυχόν ευφάνταστους indignados.
1. Η «πορεία του άλατος»
Η προκλητική αδιαφορία του Γκάντι (Gandhi) για τους βρετανικούς αποικιακούς νόμους περί μονοπωλίου στην πώληση άλατος, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1930, πυροδότησε ένα κύμα πολιτικής ανυπακοής που συνέβαλε πολύ στην ανεξαρτητοποίηση από την Βρετανική Αυτοκρατορία. Οι νόμοι περί άλατος φορολογούσαν το ινδικό αλάτι, ούτως ώστε η Ινδία να εξαναγκάζεται να εισαγάγει αλάτι από την Βρετανία. Ο Γκάντι και οι οπαδοί του ξεκίνησαν μια μακρά και μαχητική πορεία με σκοπό να παράγουν αλάτι και να το μεταφέρουν στο εσωτερικό της χώρας, χωρίς να καταβάλουν φόρους. Οι Βρετανοί κατέστειλαν άγρια την πορεία, συνέλαβαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και αρνήθηκαν να κάνουν την παραμικρή παραχώρηση. Η επιτυχία της πορείας επίσης περιορίστηκε από το ότι απέτυχε να κερδίσει την υποστήριξη των μουσουλμάνων.
Μολοταύτα, η πορεία είχε μακροπρόθεσμα οφέλη που υπερακόντισαν την αποτυχία της να πετύχει τους άμεσους στόχους της:
- Κατ' αρχήν ενέπνευσε όσους έλαβαν μέρος, καθώς οι περισσότεροι ανάμεσά τους δεν είχαν λάβει ξανά μέρος σε οργανωμένο πολιτικό αγώνα.
- Δεύτερον, έκανε γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο πως οι μάζες των Ινδών είναι σημαντική πολιτική δύναμη και οι βρετανικές αποικιακές αρχές ήταν υποχρεωμένες να συνδιαλλαγούν με τον ηγέτη τους.
- Τρίτον, προκάλεσε περαιτέρω κύματα πολιτικής ανυπακοής.
- Τέλος η «πορεία του άλατος» επηρέασε φοβερά την σκέψη και την στρατηγική κι άλλων ηγετών, σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (Martin Luther King).
2. Ο αγώνας των ακτημόνων της Εξτρεμαδούρα
Η αναδιανομή της αγροτικής γης ήταν μια από τις προτεραιότητες στην Ισπανία κατά την διάρκεια της ισπανικής αβασίλευτης δημοκρατίας. Η υψηλή ανεργία που μάστιζε την ύπαιθρο είχε συμβάλει καθοριστικά στην εκλογική νίκη του αριστερού «λαϊκού μετώπου» (FP). Εν όψει των εκλογών του 1936, οι υποψήφιοι του FP στην Εξτρεμαδούρα είχαν υποσχεθεί τάχιστη εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης. Αντί λοιπόν να περιμένουν από την κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αμέσως μετά τις εκλογές ακτήμονες αγρότες άρχισαν να καταλαμβάνουν μεγάλες αγροτικές εκτάσεις, ξεκινώντας από 3,000 περίπου αγροκτήματα στην περιοχή Μπανταγιόζ. Ευρισκόμενη αντιμέτωπη με την λαϊκή κινητοποίηση, η κυβέρνηση νομιμοποίησε τις καταλήψεις αυτές. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες εγκαταστάθηκαν στις νέες τους περιουσίες.
Αλλά το διακύβευμα δεν αφορούσε μόνο την κατοχή της γης. Εξίσου σημαντική ήταν η συζήτηση περί της τύχης των κατασχεμένων χωραφιών, αν δηλαδή έπρεπε να κολεκτιβοποιηθούν ή να αποδοθούν ατομικά στους νέους τους ιδιοκτήτες. Οι καταλήψεις δεν παρείχαν μόνο γη και δουλειά, αλλά και ένα δημοκρατικό φόρουμ όπου συζητήθηκε συνολικά η μελλοντική πορεία της κοινωνίας. Έως ότου οι εκτάσεις αυτές ανακαταλήφθηκαν από τις δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο (Franco), που έσφαξαν τους αγρότες και τους αριστερούς τους ηγέτες.
3. «Ιπτάμενες» πικετοφορίες και καθιστικές διαμαρτυρίες
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργατικοί αγώνες ανέκαθεν ακολουθούσαν ένα συγκρουσιακό σχήμα, εν πολλοίς λόγω της κατά μέτωπον σύγκρουσης μεταξύ κυβέρνησης και εργατών, τουλάχιστον ως την εποχή του «νιου ντιλ». Κατά την διάρκεια της μεγάλης ύφεσης, ένα κύμα εργατικών αγώνων κατόρθωσε για πρώτη φορά να κερδίσει πλατιά λαϊκή απήχηση και να παράγει φιλεργατικούς θεσμούς και νόμους.
Ανοργάνωτοι εργάτες σε υφαντουργεία και μεταλλεία, πληττόμενοι σφοδρά από την ύφεση αλλά και ενθαρρυμένοι από τις υποσχέσεις του Φραγκλίνου Ρούσβελτ (Franklin Roosevelt) πως θα μεριμνούσε υπέρ των εργατών, ξεκίνησαν μια απέλπιδα σειρά αγώνων κατά των απολύσεων και των μισθολογικών περικοπών. Αλλά προκειμένου να κερδίσουν, υποχρεώθηκαν σύντομα να επιλέξουν δυναμικές και βίαιες μορφές αγώνα, αντιδρώντας στην οργανωμένη βία των απεργοσπαστών και της αστυνομίας, αλλά και την επιβολή του στρατιωτικού νόμου σε ορισμένες πολιτείες.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι «ιπτάμενες μεραρχίες» διαδηλωτών, που κατά την διάρκεια της απεργίας των υφαντουργών του 1934 πήγαιναν από πόλη σε πόλη προκειμένου να παρακινήσουν τους εργαζόμενους να τους συμπαρασταθούν. Αυτή η τακτική είχε ιδιαίτερη σημασία, διότι συχνά οι εργαζόμενοι απασχολούνταν σε μικρομεσαίες μονάδες με λίγους εργαζόμενους η καθεμιά, και μεμονωμένα δεν διέθεταν μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ. Εξίσου σημαντική ήταν η εξάπλωση των καθιστικών διαμαρτυριών σε χαλυβουργεία και αυτοκινητοβιομηχανίες: μια ομάδα εργαζομένων απλά επέλεγε ένα στρατηγικό σημείο στην επιχείρηση και καθόταν εκεί, παρενοχλώντας την παραγωγή. Ήταν μια αποτελεσματικότατη μορφή διαμαρτυρίας που επίσης ήταν λιγότερο βίαιη σε σχέση με άλλες, με αποτέλεσμα να αξιοποιηθεί αργότερα από αγωνιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων ή κατά του πολέμου του Βιετνάμ.
4. Κατεδάφιση ανεπιθύμητων επιχειρήσεων
Η αλυσίδα ταχυφαγείων «Μακ Ντόναλντ» έγινε θετικά δεκτή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε όταν άρχισε να επεκτείνεται στην γηραιά ήπειρο, τη δεκαετία του '70. Αλλά τα πράγματα στην Γαλλία ήταν ανέκαθεν διαφορετικά, καθώς εκεί ήταν διαδεδομένη στην κοινή γνώμη η απέχθεια για την αμερικανική διατροφή («malbouffe»). Η προσπάθεια της αλυσίδας να ανοίξει ένα υποκατάστημα στο Μιλό το 1999 προκάλεσε το ενδιαφέρον του Ζοζέ Μποβέ (José Bové) ενός αγροτοσυνδικαλιστή, μέλους της «αγροτικής συνομοσπονδίας». Πριν καν αποπερατωθεί το νέο κατάστημα, ο Μποβέ και οι υποστηρικτές του το επισκέφτηκαν και άρχισαν να το κατεδαφίζουν, τούβλο-τούβλο.
Παρόμοιες δράσεις είναι φυσικά σε μεγάλο βαθμό συμβολικές. Αλλά ο Μποβέ ξεκίνησε μια σειρά ανάλογων διαμαρτυριών κατά της παρουσίας ταχυφαγείων ή επιχειρήσεων που εμπορεύονταν μεταλλαγμένα προϊόντα, που εισέρεαν τότε στην γαλλική αγορά. Οι δράσεις αυτές έφεραν στο προσκήνιο, πέραν του Μποβέ, μια ολόκληρη νέα γενιά ακτιβιστών αγροτών, που αποτέλεσαν μια από τις βασικές συνιστώσες του αντικαπιταλιστικού κινήματος που αργότερα ενώθηκε στον αγώνα κατά της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης και επέβαλε το «όχι» στο σχετικό δημοψήφισμα.
5. 'Αρνηση πληρωμής «κεφαλικού φόρου»
Η πιο δραματική στιγμή του αγώνα κατά του «κεφαλικού φόρου» ήταν πιθανότατα η σύγκρουση στο κέντρο του Λονδίνου μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών μιας μεγαλειώδους συγκέντρωσης 200,000 ατόμων, την 31η Μαρτίου 1990. Σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συμβαίνει, η αστυνομία έχασε. Αλλά η ήττα αυτή, όσο σημαντική κι αν ήταν σε συμβολικό επίπεδο, προήρθε από μια σειρά επιχειρησιακών της λαθών. Οι αρχές μπορεί να αιφνιδιάζονται μια στο τόσο, αλλά μαθαίνουν από τα λάθη τους και διορθώνουν την στρατηγική τους. Πολύ σημαντικότερο από παρόμοια τυχαία γεγονότα είναι να ενθαρρύνονται πιο μακρόβιες μορφές πολιτικής ανυπακοής.
Στην περίπτωση του «κεφαλικού φόρου» είχε αναπτυχθεί σε εθνικό επίπεδο ένα δίκτυο ομάδων που αντιδρούσαν στον φόρο, αρνούμενες να τον καταβάλουν. Στις ομάδες αυτές συμμετείχαν άνθρωποι που ήταν συνήθως απομονωμένοι ή πολιτικά αδρανείς. Στρατηγική τους ήταν η διαρκής αντίσταση: αρνούνταν να απογραφούν στους φορολογικούς καταλόγους, προσέφευγαν κατά της νομιμότητας του φόρου από τα δημοτικά τους συμβούλια (μπλοκάροντας το δικαστικό σύστημα) και τελικά αρνούνταν να καταβάλουν τον φόρο. Η στρατηγική αυτή στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Η συλλογή της φορολογίας αποδείχθηκε ανέφικτη και η κοινωνία πολώθηκε, πράγμα εξαιρετικά επιζήμιο για τους κυβερνώντες Συντηρητικούς που αναγκάστηκαν να ανατρέψουν την ηγέτιδά τους και να μην επιμείνουν στην καταβολή του φόρου.
Σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα, το σημαντικό δεν είναι αν οι διαμαρτυρίες είναι βίαιες ή μη βίαιες, ούτε αν είναι νόμιμες ή παράνομες. Το σημαντικό είναι αν ενοχλούν αρκετά. Τα λαϊκά κινήματα ακολουθούν τον δρόμο της πολιτικής ανυπακοής όποτε συνειδητοποιούν πόσο εξαρτάται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας από την συνεργασία τους. Τότε παύουν να συνεργάζονται και παρενοχλούν σκόπιμα την ομαλή κοινωνική λειτουργία. Οι πολιτικοί τρέχουν και δεν φτάνουν -κι έτσι επιτελείται η κοινωνική πρόοδος.
* Ο Richard Seymour είναι ακτιβιστής και μπλόγκερ
http://tvxs.gr/
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Διεθνείς συνωμότες
17/08/2012
του Σταύρου Θεοδωράκη
Την εθνική εορτή του Δεκαπενταύγουστου
επέλεξαν οι διεθνείς συνωμότες για να χτυπήσουν για άλλη μια φορά την
Ελλάδα. Αυτή την φορά στόχος τους ήταν το αδούλωτο ελληνικό
πανεπιστήμιο. Χωρίς κανένα σεβασμό στον αγώνα που δίνουν οι έλληνες
πρυτάνεις για να κρατηθούν στις θέσεις τους, οι ξένοι αποφάσισαν εντελώς
ξαφνικά να υποβαθμίσουν και άλλο τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της
χώρας μας.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας την λεγόμενη λίστα της Σαγκάης ανακοίνωσαν ότι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών πέφτει από την 201η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, στην 301η. Και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πέφτει από την 300ή θέση, στην 400ή! Τα δύο ελληνικά ΑΕΙ χάνουν δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο, 100 θέσεις (το καθένα) στην παγκόσμια κατάταξη (σύμφωνα πάντα με την λίστα της Σαγκάης). Ερωτηματικά πάντως προκαλεί πώς η Κίνα, μια κομμουνιστική (τουλάχιστον κατ όνομα) χώρα, δέχτηκε να συμμετέχει σε αυτό το ανθελληνικό χτύπημα, αυτή την κρίσιμη χρονικά περίοδο.
Ενδεικτικό πάντως του ύποπτου ρόλου που παίζουν οι «αξιολογητές» της Σαγκάης είναι ότι επέλεξαν ξανά ως το καλύτερο πανεπιστήμιο στο κόσμο, το Χάρβαρντ, δεύτερο το Στάνφορντ, τρίτο το ΜΙΤ και τέταρτο το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ (όλα απέχουν λίγες μόνο ώρες από την έδρα του ΔΝΤ! – τυχαίο;). Για τα μάτια του κόσμου η αμερικανική κυριαρχία διακόπτεται με το βρετανικό Κέιμπριτζ που καταλαμβάνει την πέμπτη θέση, για να ακολουθήσουν όμως ακόμη τέσσερα αμερικανικά πανεπιστήμια (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Καλιφόρνιας, Πρίνστον, Κολούμπια, Σικάγο) πριν η πρώτη δεκάδα καταλήξει με άλλο ένα βρετανικό ίδρυμα, το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι προθέσεις των διεθνών συνωμοτών αποκαλύπτονται πλήρως αν δεις σε ποιες χώρες δίνουν τις 100 πρώτες θέσεις της λίστας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 53 πανεπιστήμια στα 100 κορυφαία, ακολουθεί η Βρετανία με 9, η Αυστραλία με 5, η Ιαπωνία, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Ελβετία που έχουν από 4 και η Γαλλία, η Σουηδία και το Ισραήλ που έχουν από 3.
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιδράσει δυναμικά στην νέα πρόκληση. Σε τηλεφωνική τους συνομιλία οι τρεις αρχηγοί του κυβερνητικού σχήματος (Σαμαράς –Βενιζέλος –Κουβέλης) φέρονται να συμφωνήσαν να απευθύνουν κοινό διάγγελμα αμέσως μετά την επιστροφή από τις διακοπές τους. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τρεις αρχηγοί θα καλέσουν όλους τους έλληνες πολιτικούς να αποσύρουν από τα ξένα πανεπιστήμια τα παιδιά τους και να τα γράψουν στο Καποδιστριακό και στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο.
«Αν όλοι οι Έλληνες αξιωματούχοι πάρουν τα παιδιά τους από το Χάρβαρντ, τότε η αξιολόγηση τους θα καταρρεύσει», φέρεται να είπε κυβερνητικός παράγοντας που δεν κατονομάζεται. Ο ίδιος φάνηκε αισιόδοξος, ότι αυτή τη φορά την διεθνή διαμαρτυρία των τριών αρχηγών θα συνυπογράψουν τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η Αλέκα Παπαρήγα. «Θα εμφανισθούμε όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά» ήταν η χαρακτηριστική του φράση. Την σκέψη για την απόσυρση των ελλήνων φοιτητών καθώς και την εντολή για την αφύπνιση και την εγρήγορση της ελληνικής κοινωνίας (και της ομογένειας) έδωσε προσωπικά ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος, όπως λένε Μεσσήνιοι συνομιλητές του, είναι έξαλλος γιατί οι κινέζοι και στην συνέχεια όλοι οι άλλοι άθεοι και αλλόθρησκοι, δεν σεβάστηκαν ούτε την «καλή Παναγιά» την οποία ευχήθηκε σε όλο τον (ορθόδοξο) κόσμο.
«Θα μπορούσαν τουλάχιστον να περιμένουν 40 μέρες» ήταν η φράση του πρωθυπουργού. «Ή έστω τα εννιάμερα» συγκατένεψαν Βενιζέλος και Κουβέλης.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας την λεγόμενη λίστα της Σαγκάης ανακοίνωσαν ότι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών πέφτει από την 201η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, στην 301η. Και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πέφτει από την 300ή θέση, στην 400ή! Τα δύο ελληνικά ΑΕΙ χάνουν δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο, 100 θέσεις (το καθένα) στην παγκόσμια κατάταξη (σύμφωνα πάντα με την λίστα της Σαγκάης). Ερωτηματικά πάντως προκαλεί πώς η Κίνα, μια κομμουνιστική (τουλάχιστον κατ όνομα) χώρα, δέχτηκε να συμμετέχει σε αυτό το ανθελληνικό χτύπημα, αυτή την κρίσιμη χρονικά περίοδο.
Ενδεικτικό πάντως του ύποπτου ρόλου που παίζουν οι «αξιολογητές» της Σαγκάης είναι ότι επέλεξαν ξανά ως το καλύτερο πανεπιστήμιο στο κόσμο, το Χάρβαρντ, δεύτερο το Στάνφορντ, τρίτο το ΜΙΤ και τέταρτο το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ (όλα απέχουν λίγες μόνο ώρες από την έδρα του ΔΝΤ! – τυχαίο;). Για τα μάτια του κόσμου η αμερικανική κυριαρχία διακόπτεται με το βρετανικό Κέιμπριτζ που καταλαμβάνει την πέμπτη θέση, για να ακολουθήσουν όμως ακόμη τέσσερα αμερικανικά πανεπιστήμια (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Καλιφόρνιας, Πρίνστον, Κολούμπια, Σικάγο) πριν η πρώτη δεκάδα καταλήξει με άλλο ένα βρετανικό ίδρυμα, το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι προθέσεις των διεθνών συνωμοτών αποκαλύπτονται πλήρως αν δεις σε ποιες χώρες δίνουν τις 100 πρώτες θέσεις της λίστας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 53 πανεπιστήμια στα 100 κορυφαία, ακολουθεί η Βρετανία με 9, η Αυστραλία με 5, η Ιαπωνία, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Ελβετία που έχουν από 4 και η Γαλλία, η Σουηδία και το Ισραήλ που έχουν από 3.
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιδράσει δυναμικά στην νέα πρόκληση. Σε τηλεφωνική τους συνομιλία οι τρεις αρχηγοί του κυβερνητικού σχήματος (Σαμαράς –Βενιζέλος –Κουβέλης) φέρονται να συμφωνήσαν να απευθύνουν κοινό διάγγελμα αμέσως μετά την επιστροφή από τις διακοπές τους. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τρεις αρχηγοί θα καλέσουν όλους τους έλληνες πολιτικούς να αποσύρουν από τα ξένα πανεπιστήμια τα παιδιά τους και να τα γράψουν στο Καποδιστριακό και στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο.
«Αν όλοι οι Έλληνες αξιωματούχοι πάρουν τα παιδιά τους από το Χάρβαρντ, τότε η αξιολόγηση τους θα καταρρεύσει», φέρεται να είπε κυβερνητικός παράγοντας που δεν κατονομάζεται. Ο ίδιος φάνηκε αισιόδοξος, ότι αυτή τη φορά την διεθνή διαμαρτυρία των τριών αρχηγών θα συνυπογράψουν τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η Αλέκα Παπαρήγα. «Θα εμφανισθούμε όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά» ήταν η χαρακτηριστική του φράση. Την σκέψη για την απόσυρση των ελλήνων φοιτητών καθώς και την εντολή για την αφύπνιση και την εγρήγορση της ελληνικής κοινωνίας (και της ομογένειας) έδωσε προσωπικά ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος, όπως λένε Μεσσήνιοι συνομιλητές του, είναι έξαλλος γιατί οι κινέζοι και στην συνέχεια όλοι οι άλλοι άθεοι και αλλόθρησκοι, δεν σεβάστηκαν ούτε την «καλή Παναγιά» την οποία ευχήθηκε σε όλο τον (ορθόδοξο) κόσμο.
«Θα μπορούσαν τουλάχιστον να περιμένουν 40 μέρες» ήταν η φράση του πρωθυπουργού. «Ή έστω τα εννιάμερα» συγκατένεψαν Βενιζέλος και Κουβέλης.
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012
Εσύ είσαι έτοιμος για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο που ξεκινάει σε λίγες μέρες ? Μέρος 1o & 2ο
Κόσμος, Τρικλοποδιά8:14 π.μ.
Μια ματιά στα ξένα ειδησιογραφικά δίκτυα και θα καταλάβει κάποιος πως οι μέρες που μετράει ο κόσμος μας, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τουλάχιστον, μέχρι την έναρξη του 3ο Παγκοσμίου Πολέμου είναι ελάχιστες !
Από χθες μάλιστα έχουμε και μια ενδεικτική ημερομηνία από το στόμα του πλέον αρμοδίου, του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπένιαμιν Νετανιάχου ο οποίος ζήτησε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα το πολύ μέχρι τις.....
25 Σεπτεμβρίου να έχει λάβει σαφή θέση και να έχει δόση εντολή για την έναρξη του πολέμου κατά του Ιράν μέχρι την ημερομηνία αυτή (σχετικό θέμα ΕΔΩ) .
Με δεδομένο ότι μια τέτοια κίνηση λογικά θα πρέπει να εμπεριέχει και το στοιχείο του αιφνιδιασμού τα χρονικά περιθώρια στενεύουν δραματικά ! Στο Ισραήλ μάλιστα έχουν φτάσει στο σημείο να υπολογίζουν την επόμενη ημέρα του χτυπήματος(σχετικό θέμα ΕΔΩ).
Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις από την άλλη με κινήσεις που θυμίζουν εποχή ψυχρού πολέμου ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι ακόμα πιο επιβλητικές υπενθυμίζουν στης ΗΠΑ την υπεροχή τους σε μερικούς τομείς που είναι ικανοί να επιφέρουν τρομακτικά χτυπήματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα το πυρηνικό υποβρύχιο 971 Akula που επί ένα μήνα περιπολούσε ανοιχτά του κόλπου του Μεξικό στις ακτές τις Καλιφόρνια χωρίς καν να το αντιληφθούν τα προηγμένα συστήματα του NATO τις θεωρητικά θωρακισμένης περιοχής.
Είναι η δεύτερη φορά σημειωτέων από το 2009 που ένα ρωσικό υποβρύχιο περιπολούσε τόσο κοντά στις αμερικανικές ακτές και όπως αναφέρουν τα ίδια τα αμερικανικά ΜΜΕ "Τη σοβαρότητα του μη εντοπισμού από την αμερικανική ανθυποβρυχιακή άμυνα του υποβρυχίου την καταλαβαίνουμε μόνο αν υπολογίσουμε ότι αρκούν 10 παρόμοια υποβρύχια, για να κονιορτοποιήσουν κυριολεκτικά την Δυτική και την Ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, και ότι θα έχει απομείνει από τις ΗΠΑ θα είναι πλέον ανίσχυρο για να αντιδράσει σε περίπτωση ενός 3ου Π.Π.".
Συνάμα αποκαλύφθηκε στον αμερικανικό Τύπο ότι τα ρωσικά θηριώδη "έχουν την δυνατότητα να φέρουν έως και 40 τόνους Πυρηνικά" στρατηγικά βομβαρδιστικά Τu-95 με βλήματα cruise διείσδυσαν στον αμερικανικό εναέριο χώρο στην Αλάσκα και στην Καλιφόρνια (!) τον Ιούνιο και τον Ιούλιο! Η αεράμυνα των ΗΠΑ τέθηκε σε συναγερμό, καθώς ήταν η πρώτη φορά από την εποχή του "ψυχρού πολέμου" που έγινε τέτοια μαζική διείσδυση.
Αλλά και το σημαντικότερο πλήγμα στο Αμερικανικό γόητρο που ήταν, στην εθνική εορτή της 4ης Ιουλίου, εμφανίστηκε στη Δυτική Ακτή ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό το οποίο παραβίασε τον εναέριο χώρο και ανάγκασε αμερικάνικά μαχητικά να το αναχαιτίσουν ! Τελικά τα γεγονότα ίσος τρέχουν πιο γρήγορα και απ' όσο περιμένει ακόμα και κάποιος διαβασμένος (όσο γίνεται) .....
Σήμερα ουσιαστικά... στις 16 Αυγούστου ο ΟΗΕ με μια απόφαση που ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της Γαλλίας Ζεράν Αρό "ανακαλεί τους παρατηρητές από την Συρία" Αυτό με απλά λόγια θα πει πως ότι ήταν να γίνει έγινε .....'Ότι συμπέρασμα ήταν να βγει βγήκε... Η παρτίδα πια περνάει σε νέα φάση.
Στην Αμερική η FEMA....
"Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης" έχει επιδοθεί τους τελευταίους μήνες σε ένα Ράλι ενημέρωσης των πολιτών για την αντιμετώπιση "Καταστροφών". Μάλιστα έχει δημιουργήσει ειδική.... ιστοσελίδαhttp://www.ready.gov./ για την ενημέρωση και κατάρτιση τους αλλά και ειδικό λογαριασμό στο You Tube, πολλά σποτάκια της μάλιστα προβάλλονται και από τα ΜΜΕ. Τα πρόσωπα που απαρτίζουν την FEMA είναι τα μόνα που πραγματικά γνωρίζουν τι συμβαίνει και τι πραγματικά περιμένουμε. Δείτε ΕΔΩ μερικά από τα σποτάκια που έχουν φτιάξει και δεν και εσύ πως μπορείς να ετοιμάσεις ένα βασικό ΚΙΤ καταστροφών ΕΔΩ και παρακολουθήστε το βίντεο δεξιά. Η FEMA διοργάνωσε ένα συμπόσιο για την Εθνική ετοιμότητα, που πραγματοποιήθηκε στις και 7 - 8 Αυγούστου περιοχή Ουάσιγκτον. Το συμπόσιο περιλάμβανε τα ενδιαφερόμενα μέρη σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα της διαχείρισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, συζητώντας τους τρόπους για να αυξήσουν την ετοιμότητα έκτακτης ανάγκης με τρόπο που να δημιουργεί ανθεκτικότητα της κοινότητας. Δείτε τα σχετικά βίντεο ΕΔΩ.
Μετά από αυτά θα καταλάβατε προφανώς πως στις ΗΠΑ απλά προετοιμάζονται για κάτι ...... Τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι ....?
Η αρκούδα που νιώθει την καυτή ανάσα των Ισλαμιστών μισθοφόρων και ανταρτών στην πλάτη της "Καύκασο" λίγο καιρό πριν είχε αφήσει μέσω της εφημερίδας Pravda που είναι κατά κάποιο τρόπο όργανο της κυβέρνησης της Ρωσίας το άρθρο "Εφιαλτικό σενάριο για την Αμερική".
Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι μα καλά η Αμερική φοβάται τόσο πολύ την Ρωσία ...? Όχι φυσικά είναι η απάντηση αλλά μην ξεχνάτε πως η ίδια η Αμερική θέλει την κάθετη μείωση του πληθυσμού της γης ! θυμηθείτε το βίντεο του Bill Gates που αναφέρει καθαρά ότι ο πληθυσμός της γης θα πρέπει να μειωθεί κατά 90% ! από τον σημερινό αριθμό ..... δείτε το σχετικό βίντεο ΕΔΩ. Όπως και μπορείτε να θυμηθείτε τις γνωστές πλέον Ταφόπλακες Της Ανθρωπότητας που ουσιαστικά λένε το ίδιο με τον Bill Gates.
Φυσικά και όλα αυτά δεν είναι τυχαία αφού Κλιμάκιο της CIA ερευνά προφητείες και από την Ελλάδα, αλλά και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη αναφέρονται οι 12 φιλές του Ισραήλ (όπου Ισραήλ ο τότε γνωστός κόσμος) εκ των οποίων θα σωθούν 12.000 άνθρωποι δηλαδή 144.000 στο σύνολο επί γης ! Μάλιστα στις δύο φορές που αναφέρονται οι 12 φιλές μέσα στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, η πρώτη με την δεύτερη διαφέρουν κατά 3, δηλαδή την δεύτερη φορά αναφέρονται 3 που δεν υπήρχαν την πρώτη, για τις 2 εξηγεί ο ίδιος ο Ιωάννης τον λόγο που έχουν αντικατασταθεί για την μία όμως δεν έχει εξηγηθεί από κανέναν ακόμα Ιστορικό η ερευνητή τι μπορεί να έχει συμβεί, η νέα φυλή αυτή ονομάζεται "Λεβί¨
Θα συνεχίσουμε σύντομα με 3ο μέρος και πρακτικές τακτικές που μπορείτε να ακολουθήσετε όπως και γεγονότα που φέρετε ότι είναι δυνατό να συμβούν στο άμεσο μέλλον.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
