ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ;

‟Δεν αρκεί να αποδεικνύουμε ένα πράγμα, πρέπει επίσης να παρασύρουμε ή να ανεβάζουμε τους ανθρώπους προς αυτό. Γι’ αυτό πρέπει να μάθει ο γνώστης να λέει τη σοφία του: και συχνά με τρόπο που να ηχεί σαν τρέλα!”

                                                                                                                           Φ. Νίτσε

   Άρθρο του καθηγητή οικονομικών Λιότσιου Σ.Βασίλη

     Όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ και κατανοούν ,στο ελάχιστο, τον οικονομικο-πολιτικό χωροχρόνο γύρο τους, έχουν μια εύλογη απορία : ‟Γιατί οι διεθνείς τραπεζίτες και η άρχουσα ελίτ κλιμακώνουν απροκάλυπτα την επίθεσή τους στους φτωχούς  ; Πως είναι δυνατόν μέσα σε ένα κολοσσιαίο ιστορικά κλίμα αμφισβήτησης και εγρήγορσης των λαών ,αυτοί να εντείνουν την αντιληπτή πλέον ,επίθεσή τους ; Που ποντάρουν ; Γιατί δε φοβούνται;” Η απάντηση είναι και πάλι μπροστά στα μάτια μας ,αρκεί να συνδέσουμε ,με επιστημονικό (ορθολογικό αν θέλετε) τρόπο ,τα κομμάτια του πάζλ .

     Οι τραπεζίτες λοιπόν ,σε συνεργασία με την άρχουσα ελίτ ,έχουν πλέον ΤΑ ΠΑΝΤΑ στα χέρια τους : κυβερνήσεις και ηγετικές ομάδες  πολιτικών κομμάτων. Νόμους (παγκόσμιους και εθνικούς) ,ΜΜΕ και τράπεζες.  Οίκους αξιολόγησης,    χρηματιστήρια και  κεντρικές τράπεζες .  Παιδεία , τέχνη και επιστήμη. Στρατό, έρευνα και τεχνολογία ! Όλα είναι ελεγχόμενα από αυτούς ,πιστέψτε το ,δείτε το, είναι ξεκάθαρο !

     Δε φοβούνται λοιπόν γιατί ξέρουν (υπολογίζουν) ότι οι πιθανότητες να αντιδράσουν οι λαοί μέσα σε τόσο πρακτοροποιημένο και ελεγχόμενο πλέον πολιτικό περιβάλλον είναι ελάχιστες ,στο βαθμό που έχουν ακόμα πλήθος εναλλακτικών σεναρίων (ακόμη και πολέμους) στα συρτάρια τους. Η επιρροή, ο έλεγχος και  η προπαγάνδα τους στη ζωή μας, είναι τόσο μεγάλη και επιστημονική  ,που δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι ζούμε  σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας .Τα πράγματα που συνθέτουν το χωροχρόνο μας είναι δυστυχώς ψευδαισθήσεις που μας έχουν επιβληθεί ! Η δημοκρατία , η πολιτική, η ισότητα ,το έθνος ,η πατρίδα ,το χρήμα ,η ισότητα, η αλήθεια, είναι ελαστικές ψευδαισθήσεις που κινούνται σε ένα επίπεδο παρέλκυσης και στοχευμένης σύγχυσης .Αυτοί που επιτέθηκαν πραξικοπηματικά στη Λιβύη, αυτοονομάστηκαν ‟φίλοι της Λιβύης” και δήθεν τη βοηθούν τώρα να ορθοποδήσει (χρεώνοντάς την με νέα ‟χαρτιά”) και ο …πολιτισμένος κόσμος το παρακολουθεί με απάθεια !  Δώσαν στον ομπάμα νόμπελ ειρήνης (!!!!) ,αθώωσαν νομικά τους Ισραηλινούς για την δολοφονική ,πειρατικού τύπου, επίθεση σε πλοίο που προσπάθησε να περάσει βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα ! Όλα απροκάλυπτα πλέον, ξεδιάντροπα, λες και δεν υπάρχει κοινός νους , λες και δεν υπάρχει ιστορική γνώση , αντιστοίχηση, ή σύγκριση εννοιών και νοημάτων.

     Η άρχουσα ελίτ έχει δική της παιδεία και κοσμοθεωρία ,τις οποίες διδάσκει μόνο στα‟ανώτερα” μέλη της και σε δικά της πανεπιστήμια .Σε αυτά ,οι υποψήφιοι μελλοντικοί ηγέτες – πράκτορες, διδάσκονται, αναισθησία, υποκριτική , Ελληνοφάνεια, ‟πολιτική συμπεριφορά”, ‟πολιτικό λόγο” (βλέπε βερμπαλισμός , παραπληροφόρηση , προπαγάνδα και ατιμίες)  και φυσικά , ‟μοντέρνα” και  εσκεμμένα  ακαταλαβίστικη για το λαό, χρηματοοικονομία !

     Η σταδιοδρομία των κηνσόρων της άρχουσας ελίτ, δεν έχει ‟αποτυχίες” , γιατί δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα τέτοιες . Οι ‟αποτυχίες” είναι μέρος σχεδίου και χρησιμοποιούνται ώστε να έχει νομοτελειοφάνεια και αιτιολογία (δήθεν) η εξέλιξη . Με απλά λόγια , να μπορούν να ισχυριστούν ότι ,αφού χρεοκόπησε ο τάδε οργανισμός ,λόγω των γνωστών …οικονομικομαθηματικών νόμων, θα ακολουθήσει αυτό, ή το άλλο , ενώ στην πραγματικότητα ,όλα είναι υπολογισμένα , τιμολογημένα και αποφασισμένα εκ των προτέρων ! Οι τράπεζες που κερδίζουν και οι τράπεζες που χρεοκοπούν ,ανήκουν στους ίδιους ανθρώπους ,τι άλλο να πούμε .Όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο Ρουμπινί ,‟οι νόμοι προσφοράς και ζήτησης, έχουν από καιρό πάψει να υφίστανται” ! Ο διευθυντής της Merrill Lynch ,της αμερικανικής τράπεζας που πτώχευσε και για τη διάσωσή της ο Αμερικανικός λαός πλήρωσε πάνω από 160 εκ. δολάρια , αντί να απολυθεί και αφού κέρδισε τεράστια ποσά από ‟ατομικές επενδύσεις” στη τράπεζα ,(κέρδισε 90 εκ δολάρια τις χρονιές 2006-07 !!!) αφέθηκε να παραιτηθεί και να εισπράξει αστρονομικά ποσά αποζημιώσεων (161 εκ δολ !!!??). Ο άνθρωπος που τον αντικατέστησε (Τζων Τέιν) πήρε 87 εκ δολ τις δυο επόμενες χρονιές και ενώ ο λαός είχε επωμισθεί τη ‟διάσωσή” της τράπεζας πληρώνοντας ξανά το …μάρμαρο .Ο παπακωσταντίνου, ενώ απέτυχε παταγωδώς στην οικονομική του πολιτική , τιμωρήθηκε με το …υπουργείο ενέργειας ,ώστε να ξεπουλήσει τη ΔΕΗ, στο βαθμό που έχει αποδείξει πόσο αδίστακτος είναι (μετά το λοβέρδο βέβαια) στη προσπάθεια για πτώχευση εκ των έσω της χώρας ‟του” !

    Οι …ταγοί αυτοί της άρχουσας νομενκλατούρας δεν δώσαν ποτέ τους εξετάσεις ! Δεν ήρθαν ΠΟΤΕ σε επαφή με τα κοινωνικά προβλήματα και την ανασφάλεια των φτωχών! Δεν ξέρουν τι είναι φτώχεια ! Κατ’ ουσίαν είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ ,ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ! Πως γίνεται αυτό ; Μα το ‟σύστημα” δεν χρειάζεται ικανότητα  , υπακοή (και αναισθησία) μόνο χρειάζεται ! Πήγαν λοιπόν σε ιδιωτικά σχολεία ,σε αμερικανικά κολέγια και στη συνέχεια – χωρίς εξετάσεις – μπήκαν (καλέστηκαν στην ουσία) στα παραπάνω δικά τους πανεπιστήμια (Ηarvard κλπ). Τέλος ,αφού αποφοίτησαν (αμφιβάλω αν έδωσαν ποτέ τους ‟πραγματικές” εξετάσεις), στάλθηκαν στη χώρα μας , διορίστηκαν αμέσως γενικοί διευθυντές τάδε υπουργείων, ή οργανισμών και στη συνέχεια με τη βοήθεια των δικών τους ΜΜΕ, προβλήθηκαν και επιβλήθηκαν στην κοινή γνώμη και στην πολιτική ζωή ! Πως ξεπετάχτηκε ξαφνικά ο Σαμαράς ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης ,υποψήφιος για την αρχηγία της ΝΔ ,ενώ ως υπουργός για 2 χρόνια είχε πιεί το αμίλητο νερό ; Ποιος τον είχε ακούσει μέχρι τότε ; Και από πού κι ως που, ‟αδιαμφισβήτητος” ; Αυτός δεν είχε αντιταχθεί στη ΝΔ με την δημιουργία της ΠΟΛ.ΑΝ ;

    Θυμηθείτε τον πραξικοπηματικό τρόπο της ανάληψης (παράδοσης κατόπιν διαταγών) της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον σημίτη στον παπανδρέου επί αμερικανικού (παρακαλώ) εδάφους .Ξαφνικά ένας άνθρωπος που αποτελεί τον ορισμό της έννοιας ΑΤΑΛΑΝΤΟΣ , έγινε …πολιτική κεφάλαιο  για το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα (!?)

    Σκεφτείτε όμως και κάτι άλλο : Το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβρη του 2009 και ξαφνικά, μέσα σε ένα μήνα, ‟έρχεται” νομοσχέδιο για τον Καλλικράτη. Πότε πρόλαβε ο ραγκούσης να δημιουργήσει ένα νόμο σελίδων με επικές νομικές και όχι μόνο προεκτάσεις, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα και ποια αναγκαιότητα υπήρχε και δεν το ξέραμε ; Τον είχε έτοιμο και τον μελετούσε από πριν όταν ήταν στην αντιπολίτευση ; Και πως ήξερε ότι θα ήταν ο αρμόδιος υπουργός ; Το ίδιο συμβαίνει και με τον παπαϊωάννου. Από που κι ως που, ξαφνικά ,μετά τον ανασχηματισμό, αναλαμβάνει υπουργός και αμέσως φέρνει νόμο για αποποινικοποίηση των ναρκωτικών ; Ποια άμεση κοινωνική αναγκαιότητα υπήρχε (και μάλιστα τέτοια ώρα) και δεν το είχαμε αντιληφθεί ;  ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ‟ΑΣ ΗΧΕΙ ΣΑΝ ΤΡΕΛΑ”: ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΝΟΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΕΤΟΙΜΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΟΙ ΕΞΩΘΕΝ ΑΦΕΝΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΟΥΝ - ΩΣ ΚΑΛΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ - ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ  ΕΤΣΙ  ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΙ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ! ΠΑΨΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ,ΕΣΤΩ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ! ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ (βλέπε FED). ΕΙΝΑΙ ΚΗΝΣΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ (ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ) ,ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ (ΕΛΛΑΣ Α.Ε γι αυτούς). ΕΝΩΣΤΕ ΜΕ ΤΟΛΜΗ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ .

    Με τόση ,οικονομική .στρατιωτική αλλά κυρίως πολιτική δύναμη ,οι τραπεζίτες και οι παρασιτικοί βοηθοί τους, της άρχουσας πολιτικής ελίτ ,δεν φοβούνται τίποτα. Εδώ και χρόνια ,αργά αλλά σταθερά ,έχουν δημιουργήσει μέσω της παιδείας και των ΜΜΕ ,μια γενιά πλήρως αποπροσανατολισμένη ,αμόρφωτη και με αδόκιμα ιδανικά. Νέους που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα νοήματα των λέξεων ,χωρίς έρμα και χωρίς βασικές γνώσεις, για να ψιλοκατανοήσουν έστω, το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος τους .Έτσι ακόμα και τώρα, η συντριπτική τους  πλειοψηφία κοσμεί τις καφετέριες, τα γήπεδα και τα Greek idols  και πάντως όχι τις πλατείες !  Η οργή τους υπάρχει μόνο για τον αντίπαλο οπαδό και όχι για τους πολιτικούς που έσβησαν με μια μονοκονδυλιά όχι μόνο το μέλλον τους ,αλλά και το χαμόγελό τους.

     Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες μιας ελεγειακής εμμονής της κυβέρνησης σε μέτρα φαύλου κύκλου ,που παράγουν νομοτελειακά αναμενόμενες αστοχίες, οι οποίες φέρνουν νέα μέτρα  και πάει λέγοντας. Δεν το ξέρουν ; Αναρωτιέται ο εκτός των τειχών (ή ο εξυπνάκιας) Έλληνας : ‟Είναι τόσο άσχετοι” ; ‟Δε βλέπουν ότι η συνταγή είναι όχι μόνο αδιέξοδη αλλά και διαλυτική” ; ‟Τι κάνουν ,τι ελπίζουν” ; ‟Κάτι μωρέ θα ξέρουν αυτοί !”

     Μα αλήθεια,υπάρχουν έλληνες που πιστεύουν ότι το Φεβρουάριο του 2012 ,θα έχουμε‟πρωτογενή πλεονάσματα” ; Κι αν έχουμε ,τι θα γίνει, όταν οι ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους  ,τα τοκοχρεολύσια και οι τόκοι των νέων δανείων, μαζί με τις αποπληρωμές των ομολόγων θα είναι στο 60% του ΑΕΠ ; Θα μας δανείζουν οι ‟αγορές” τότε, επειδή θα έχουμε ‟πρωτογενές πλεόνασμα” ;Σε ποιον τα πουλάνε αυτά;   Αυτοί ξέρουν λοιπόν ,αλλά κάνουν ότι δεν ξέρουν.  Ο λαός δεν πρέπει να καταλάβει ότι αυτά που γίνονται είναι εσκεμμένα και έχουν στόχο αυτά ακριβώς που βλέπουμε : τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και τους κράτους μας ώστε να πουληθεί κοψοχρονιά. Οι ίδιοι – στη χειρότερη περίπτωση – θα δραπετεύσουν στο εξωτερικό με ελικόπτερα, σε παραδείσους ελεγχόμενoυς από τηνGoldman Sachs, αφού θα έχουν πλουτίσει από τα CDS που σίγουρα κατέχουν.  Ούτως ή άλλως έξω είναι οι ‟πατρίδες” τους ! (Οι οικογένειες των μισών υπουργών και του προέδρου της δημοκρατίας ούτως ή άλλως μένουν μόνιμα στο εξωτερικό !) Αυτά ακόμα και τώρα , δυστυχώς ,‟ηχούν ως τρέλα” στα αυτιά πολλών κι εκεί είναι το πρόβλημα.

    Βλέπετε τώρα ποιος ήταν ο ρόλος του Καλλικράτη που αιφνιδίως μας προέκυψε; Προετοίμαζε την εύκολη - και σε εξευτελιστικές τιμές - πώληση της χώρας μας (και όχι‟τους”) σε κομμάτια, σε ξένους ‟επενδυτές” και την αποικιοκρατική παραχώρησή της, με τη δημιουργία ‟ζωνών  ειδικού οικονομικού καθεστώτος”, με παραδείσιες φοροαπαλλαγές, ελαστικούς μισθούς πείνας ,ασύδοτη εργοδοσία και φυσικά, την εγκληματική εξάντληση των φυσικών μας πόρων, πόρων που θα χρειαζόμασταν για τη μελλοντική και πολυδιαφημιζόμενη δήθεν ανάκαμψή μας.

·       Έξοδος απ’ το ευρώ, την Ε.Ε και τους περιορισμούς τους.

·       Μονομερής διαγραφή του χρέους.

·       Κρατικοποίηση των τραπεζών. 

·       ΚΟΠΗ ΑΤΟΚΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

και μη φοβάστε τίποτα !!! Μόνο αυτό δεν περιμένουν !!!

ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΖΗΤΑ ΤΟ ΕΒΕΑ

Μίχαλος: Η κυβέρνηση δημιουργεί το νέο κίνημα "δεν έχω να πληρώσω"

Επαναξέταση της οικονομικής πολιτικής και άρση του νέου τέλους στα ακίνητα, ζητά από την κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνος Μίχαλος.

"Το ΕΒΕΑ και στη συντριπτική του πλειοψηφία ο επιχειρηματικός κόσμος, ήταν και είναι κάθετα αντίθετοι με το "κίνημα δεν πληρώνω" αναφέρει σε δήλωσή του ο κ. Μίχαλος. "Η νέα ληστρική επιδρομή που εξαπέλυσε η κυβέρνηση όμως, εναντίον επιχειρήσεων και πολιτών, με την επιβολή του δυσβάσταχτου τέλους για τα ακίνητα, την καθιστά ηθική αυτουργό της δημιουργίας ενός νέου ισχυρού κινήματος αυτού, του "δεν έχω να πληρώσω".
Καλούμε την κυβέρνηση και προσωπικά τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, να μην προβεί στη θεσμοθέτηση του νέου αυτού τέλους στα ακίνητα και να επανεξετάσει συνολικότερα την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει, καθώς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τα δημόσια έσοδα θα καταρρεύσουν λόγω της αδυναμίας της πλειοψηφίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά και γενικότερα των φορολογουμένων, να αποδώσουν τους πολλαπλούς δυσβάσταχτους φόρους που τους έχουν επιβληθεί.
Επανειλημμένα το ΕΒΕΑ έχει τονίσει ότι η έξοδος της χώρας από την κρίση δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εύκολη λύση της φορολογικής αφαίμαξης επιχειρήσεων και πολιτών.
Απαιτείται η υιοθέτηση και προώθηση ενός νέου μείγματος πολιτικής που θα στοχεύει στην ανάπτυξη.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οι πολιτικές σκληρής λιτότητας οδηγούν σε ύφεση.
Σε περιόδους ύφεσης, η επιβολή νέων φόρων επιτείνει την ύφεση και διευρύνει την ανεργία.
Όταν η ανεργία ξεπεράσει το 20% του ενεργού πληθυσμού, ο κίνδυνος ρήξης της κοινωνικής συνοχής είναι βέβαιος" καταλήγει η δήλωση του προέδρου του ΕΒΕΑ.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63381360

Α. Κωστόπουλος: Τα σενάρια διάσωσης της χώρας μας

Δημοσίευση 15/09/2011 08:04 Ανανέωση 15/09/2011 08:10

Αφού απέβησαν ατελέσφορα τα μέχρι τώρα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια προσπάθεια διάσωσης του ευρώ, με την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου σχεδίου διάσωσης της χώρας μας, επιδιώκει να το θέσει ως ανάχωμα στο ενδεχόμενο ενός ντόμινο ανεξέλεγκτων εξελίξεων στο χώρο της ευρωζώνης.

Με το σχέδιο αυτό, η οικονομική κρίση επιχειρείται να θεραπευθεί με μια σειρά μέτρων που έχουν δυστυχώς, ως κοινό παρανομαστή την εισπρακτική λογική, δηλαδή την αντιμετώπιση της ρευστότητας και που υπακούει σε μια σειρά από οξύμωρα σχήματα:

- Η εισπρακτική, ισοπεδωτική λογική των μέτρων αφαιρεί από την οικονομία, αυτό που ακριβώς χρειάζεται: την ρευστότητα. Η επιδείνωση της ρευστότητας οδηγεί νομοτελειακά στην κατάρρευση της οικονομίας.

- Η σωτηρία μας, επιχειρείται να επιτευχθεί με ταπεινωτικούς όρους υποτέλειας και ξεπουλήματος της χώρας, γι’ αυτό θίγει τη στοιχειώδη αρχή της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδα μας. Αυτό λανσάρεται ως σωτηρία!

- Η κρίση επιχειρείται να θεραπευθεί από αυτούς που την προκάλεσαν, κατά συνέπεια δεν διαθέτουν το απαραίτητο συμβολικό και πολιτικό κεφάλαιο. Επί πλέον, η λογική των μέτρων αυτών είναι αντίθετη με την ιδεολογία του κόμματος που είναι στην εξουσία.

- Το σπουδαιότερο όλων είναι ότι στο Μνημόνιο αυτό, δεν διαλαμβάνονται μέτρα για την εξυγίανση του Δημοσίου τομέα, αφού το δημοσιονομικό μας πρόβλημα προκαλείται κατά κύριον λόγο, από τη διόγκωση του Δημοσίου τομέα. Εάν δεν μειωθεί ο το κόστος του δημόσιου τομέα και να προκύψει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, είναι αδύνατη η εξυπηρέτηση του χρέους. Όμως ο Δημόσιος τομέας παραμένει στο απυρόβλητο των προτεινόμενων μέτρων, καθώς αυτός αποτελεί το ποιμνιοστάσιο, την εκλογική πελατεία των κομμάτων και ως εκ τούτου παραμένει αλώβητος και ακέραιος.

Το μεσοπρόθεσμο διαλαμβάνει μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση, που σχετίζονται με τη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική, καθώς και φορολογικά μέτρα, όπως η μείωση του ορίου των φοροαπαλλαγών, μείωση των συντάξεων, αύξηση του Φ.Π.Α, κ.λπ.

Περιλαμβάνει επίσης μέτρα για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και συνεχίζει με μέτρα για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, την αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος, όπου διαλαμβάνει μέτρα επίσπευσης των δικαστικών αποφάσεων κλπ

Τα μέτρα αυτά, ισοπεδωτικής και εισπρακτικής λογικής, πλήττουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα, και ως εκ τούτου χαρακτηρίζονται κοινωνικά απαράδεκτα. Επιπλέον, αφαιρούν και την τελευταία ικμάδα ρευστότητας στην αγορά και βυθίζουν ακόμη περισσότερο την οικονομία στα τάρταρα της εξαθλίωσης.

Επί πλέον, οι ρυθμίσεις αυτές, αναφερόμενες στα θέματα εθνικής κυριαρχίας, εδαφικής ακεραιότητας και σε θέματα που προσδιορίζουν την ταυτότητα και το πολιτιστικό επίπεδο της κοινωνίας μας, όπως είναι η Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, η Υγεία, αποτελούν μέτρα που προσβάλλουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού μας. Η αποδοχή και υπογραφή μνημονίων αυτής της μορφής αποτελεί πράξη που ισοδυναμεί με εθνική υποτέλεια.

Το μεσοπρόθεσμο σχέδιο στην ουσία του, προβλέπει την μείωση (κούρεμα) της αξίας του χρέους προς τους ιδιώτες ομολογιούχους κατά 20%. Αυτό συνεπάγεται την μείωση του χρέους από 156% στο 132% του ΑΕΠ. Όμως για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, η μείωση έπρεπε να ήταν 50% περίπου, κάτι που θα το οδηγούσε στα επίπεδα του 60% του ΑΕΠ στην καλύτερη περίπτωση. Δεδομένου ότι τα ελληνικά ομόλογα ανταλλάσσονται στην αγορά κατά 30-40% κάτω από την ονομαστική τους αξία, η διαφορά 10-20% αποτελεί «δώρο» στους τραπεζίτες και έτσι η χώρα μας έχασε την ευκαιρία να καταστήσει βιώσιμο το χρέος της. Γιατί έγινε αυτό;
Προφανώς διότι η κρίση από την αρχή, ίσως κάτω από την πίεση των άμεσων ταμιακών αναγκών, αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα ρευστότητας και υποβαθμίστηκε η μακροπρόθεσμη οικονομική της προοπτική. Έτσι, στις διαπραγματεύσεις της 21ης Ιουλίου η χώρα μας εμφανίστηκε χωρίς σχέδιο εθνικής στρατηγικής και χωρίς να υποστηρίξει την δραστική μείωση του χρέους κατά 50%. Τη στιγμή μάλιστα που μας «παρασημοφόρησαν» με το στίγμα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», φρονούμε ότι υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης για τη μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα.

Τώρα, εφαρμόζοντας την απλή αριθμητική, διαπιστώνουμε ότι τα νούμερα αρνούνται να επαληθεύσουν τις κυβερνητικές ζητωκραυγές, διότι «δεν βγαίνουν». Και εξηγούμεθα: Με το μεσοπρόθεσμο, οι τόκοι του χρέους θα είναι 20 περίπου δισ. ευρώ το χρόνο επί τριάντα χρόνια, πράγμα που ισοδυναμεί με το 25% των δημοσίων εσόδων. Σήμερα όμως το δημόσιο έλλειμμα ανέρχεται στο 25% των εσόδων. Αυτό σημαίνει ότι εφεξής το ετήσιο πλεόνασμα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με 25% , αφού οι τόκοι αντιπροσωπεύουν το 25% των εσόδων. Για να προκύψει αυτό το πλεόνασμα θα πρέπει να συμβούν επαναστατικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο χώρο της οικονομίας, της δημόσιας διοίκησης και της κρατικής μηχανής. Δηλαδή: Να κατεδαφιστεί ο φαύλος και σπάταλος δημόσιος τομέας. Να χτυπηθεί δραστικά η γραφειοκρατία και η διαφθορά. Να συλληφθεί η φοροδιαφυγή. Να εφαρμοστεί ο νόμος, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των επιχειρήσεων και του πολίτη. Να είναι ποιό αποτελεσματική η κρατική μηχανή, η εκτελεστική εξουσία. Και προ πάντων να υπάρξει αναπτυξιακός προσανατολισμός της οικονομίας μας. Είναι δυνατόν να εφαρμοστούν όλα αυτά; Δεν θα τα πίστευε και ο πλέον αισιόδοξος.

Ο υδροκεφαλισμός και η διαφθορά στο δημόσιο τομέα, μαζί με την γραφειοκρατία και φοροδιαφυγή αποτελούν το τρίπτυχο της αθλιότητας της ελληνικής πραγματικότητας. Αν δεν χτυπηθούν τα συγκοινωνούντα αυτά δοχεία της ελληνικής παρακμής , δεν πρόκειται να υπάρξει λύση στο δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Αυτό καθόλου δεν προκύπτει από τα διάφορα μνημόνια, αλλά και τους στόχους της κυβέρνησης .

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, φοβούμεθα ότι η χώρα μας εισέρχεται σε ένα φαύλο κύκλο μνημονίων και σεναρίων σωτηρίας με άγνωστες συνέπειες, αλλά με τη μόνη σίγουρη εξέλιξη: την εξαθλίωση του λαού μαςαπό την ντε φάκτο πτώχευση ανεξάρτητα από το πώς θα την ονομάσουμε.

Η έξοδος από την κρίση είναι έργο ηράκλειο, αφού κρίνεται το μέλλον του πολιτειακής υπόστασης του Eλληνισμού. Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ένα θαρραλέο σχέδιο ηθικής, διοικητικής και οικονομικής ανόρθωσης. Χρειάζεται ένα εθνικό μακρόπνοο πρόγραμμα για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την ένταξή της στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Χρειάζεται ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό συμβόλαιο απαλλαγμένο από τα στερεότυπα του παρελθόντος με συγκεκριμένες ιδέες και ορατούς στόχους.

Όμως, το πολιτικό μας προσωπικό, ακόμη και τώρα, στις κρίσιμες αυτές ώρες, φαίνεται να παραμένει εγκλωβισμένο στο σύνδρομο του λαϊκισμού και της μικροπολιτικής. Το πολιτικό κόστος να υπερτερεί του δημόσιου συμφέροντος. Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει αποφασιστικότητα και τόλμη. Να σημάνει εθνικός συναγερμός για την κινητοποίηση του εθνικού μας κεφαλαίου. Γι αυτό πρέπει ίσως οι πολιτικοί μας ταγοί να ενστερνιστούν ότι “Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”. Τότε ίσως μπορούμε να ελπίζουμε.

Αλέξανδρος Κωστόπουλος
Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Οικονομικών Διευθυντών (ΣΕΟΔΙ)

http://www.newsbomb.gr/opinions/story/78941/a-kwstopoylos-ta-senaria-diaswshs-ths-chwras-mas 

"ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ;"

Τζ. Σόρος: Μη διατηρήσιμο το ελληνικό χρέος

"Το χρέος της Ελλάδας είναι πλέον σαφώς μη διατηρήσιμο. Δεν υπάρχουν όμως, διακανονισμοί ούτε για πιθανή χρεοκοπία, ούτε για έξοδο από το ευρώ, ισχυρίζεται ο μεγαλοεπενδυτής Τζωρτζ Σόρος σε άρθρο του με τίτλο "Έχει μέλλον το ευρώ;" και δημοσιεύει το Reuters. Ο Τζόρτζ Σόρος χαρακτηρίζει την κρίση χρέους της ευρωζώνης "πιο δυσεπίλητη" από εκείνη της Lehman Brothers και προειδοποιεί πως η Γηραιά Ήπειρος είναι καταδικασμένη σε έναν κύκλο αλλεπάλληλων κρίσεων.

"Η κρίση της ευρωζώνης είναι άμεση συνέπεια της κατάρρευσης του 2008. Όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers, όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα άρχισε να καταρρέει και χρειάστηκε να στηριχθεί από το κράτος", αναφέρει ο ίδιος. "Σε μία αξιομνημόνευτη συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών τον Νοέμβριο του 2008, διατυπώθηκε η δέσμευση ότι δεν θα επιτραπεί η κατάρρευση κανενός άλλου χρηματοοικονομικού οργανισμού που είναι σημαντικός για το χρηματοοικονομικό σύστημα, όπως έγινε και στις ΗΠΑ.
Στην συνέχεια όμως, η Άγκελα Μέρκελ διακήρυξε ότι οι εγγυήσεις θα πρέπει να διατυπώνεται ξεχωριστά από κάθε κράτος μέλος και όχι από κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε αυτό το σημείο μπήκαν οι σπόροι για την επόμενη κρίση, γιατί έγινε εμφανής μία κρυμμένη αδυναμία του ευρώ: η έλλειψη ενός κοινού υπουργείου Οικονομικών".
"Μόνο στο πλαίσιο μίας κρίσης το πολιτικά ανέφικτο γίνεται εφικτό. Υπό την πίεση της χρηματοοικονομικής κρίσης οι αρχές έλαβαν βήματα που ήταν απαραίτητα για να συντηρηθεί το σύστημα. Έκαναν όμως, το ελάχιστο δυνατό που σύντομα φάνηκε ότι ήταν ανεπαρκές. Έτσι οδηγούμαστε από την μία κρίση στην άλλη. Και έτσι η Ευρώπη είναι καταδικασμένη σε έναν φαινομενικά ατελείωτο κύκλο κρίσεων. Όταν τα μέτρα καθίστανται πολιτικά εφικτά, είναι πλέον ανεπαρκή" εξηγεί ο Goerge Soros.
Σχετικά με τι μπορούμε να περιμένουμ εστο μέλλον, ο κ. σόρος λέει ότι "οι σπόροι για την επόμενη κρίση έχουν ήδη μπει από τον τρόπο που οι αρχές αντέδρασαν στην προηγούμενη. Δέχθηκαν επί της αρχής ότι οι χώρες που λαμβάνουν πακέτα στήριξης δε θα πρέπει να πληρώνουν επιτόκια τιμωρίας και έστησαν το EFSF για αυτό τον λόγο. Εάν αυτή η αρχή είχε υιοθετηθεί εξαρχής, τότε η ελληνική κρίση δεν θα είχε εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό".
"Το χρέος της Ελλάδας είναι πλέον σαφώς μη διατηρήσιμο. Δεν υπάρχουν όμως, διακανονισμοί ούτε για πιθανή χρεοκοπία, ούτε για έξοδο από το ευρώ. Κατά συνέπεια, υπάρχουν δύο ευρωπαϊκές αδυναμίες: το EFSF δεν μπορεί να στηρίξει Ισπανία και Ιταλία και δεν υπάρχει πρόβλεψη για χρεοκοπία ή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ" καταλήγει ο κ. Soros.

 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63381301

Για "διπλή ύφεση" προειδοποιεί ο Στίγκλιτς

Είναι σοβαρός ο κίνδυνος για "διπλή ύφεσης σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, προειδοποιεί ο νομπελίστας οικονομολόγος, Τζόζεφ Στίγκλιτς. επισημαίνοντας ότι η παγκόσμια οικονομία, πριν ακόμη προλάβει να ανακάμψει από την ύφεση του 2008, θα κάνει νέα "βουτιά".

Αυτά είπε σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Bloomberg HT, ο Στίγκλιτς προσθέτοντας ότι το έλλειμμα απασχόλησης στις ΗΠΑ είναι βέβαιο πως θα αυξηθεί, ενώ "η αίσθηση ότι η αμερικανική οικονομία δεν λειτουργεί, θα ενισχυθεί".

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63383191

Τέσσερις κινήσεις θα σώσουν το ευρώ

Για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος στην κρίση του ευρώ απαιτείται μία συλλογική δράση από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, οι οποίες θα πρέπει να εφαρμόσουν μία δέσμη οικονομικών μέτρων και να θέσουν τη διακυβέρνηση της ένωσης σε πιο ισχυρές βάσεις, αναφέρει το περιοδικό Εconomist σε προδημοσίευση άρθρου του Σαββάτου με τίτλο "Πως θα σωθεί το ευρώ".

Η κρίση του ευρώ έχει γίνει τόσο σοβαρή, απειλητική και ασταμάτητη που ακόμη και η συζήτηση για τη διάσωση του κοινού νομίσματος το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύει τον πανικό στις αγορές, αναφέρει το περιοδικό.
Οι επενδυτές έχουν καταλάβει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι απρόθυμοι να πράξουν αυτά που πρέπει, προσθέτει ο Economist, επισημαίνοντας ότι αν οι πολιτικοί δεν ενεργήσουν γρήγορα για να πείσουν τον κόσμο ότι η επιθυμία τους να διατηρήσουν το ευρώ είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα της αγοράς να ποντάρει κατά του νομίσματος, το ευρώ είναι αντιμέτωπο με την καταστροφή.
Και δεν κινδυνεύει μόνο το ευρώ, αλλά και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, αναφέρει το άρθρο, τονίζοντας ότι η διάσωση του κοινού νομίσματος πρέπει να περιέχει τέσσερις άμεσες κινήσεις:
- Πρώτον: να αποσαφηνιστεί ποιες από τις κυβερνήσεις της Ευρώπης θεωρούνται ότι έχουν στερέψει από ρευστότητα και ποιες είναι χρεοκοπημένες, να προσφερθεί απεριόριστη στήριξη στις φερέγγυες κυβερνήσεις και να γίνει αναδιάρθρωση των χρεών εκείνων που δεν μπορούν ποτέ να τα αποπληρώσουν.
- Δεύτερον: να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες για να διασφαλιστεί ότι μπορούν να αντέξουν μία κρατική χρεοκοπία.
- Τρίτον: να υπάρξει μεταστροφή της μακροοικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης από την εμμονή δημοσιονομικών περικοπών προς μία ατζέντα με βασικό γνώμονα την ανάπτυξη.
- Τέταρτον: να ξεκινήσει η διαδικασία σχεδιασμού ενός νέου συστήματος για να μην ξανασυμβεί ποτέ μία τέτοια κρίση. Ωστόσο μία τέτοια απόφαση θα χρειαστεί αρκετό καιρό να ολοκληρωθεί. Θα συμπεριλαμβάνει νέες συνθήκες και εγκρίσεις από τα κοινοβούλια και τους ψηφοφόρους.
Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να αποφασισθούν άμεσα με σαφή σκοπό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η ΕΚΤ να δράσουν από κοινού για να δοθεί ένα τέλος στο φαύλο κύκλο του πανικού, υποστηρίζει ο Economist.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63383263

Όλο το σχέδιο της Τουρκίας για Ισραήλ, Κύπρο, Καστελόριζο, Λεβιάθαν και Οικόπεδο 12

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Τουρκία, χρησιμοποιώντας την εποχή του Ψυχρού Πολέμου παρελκυστικά και καταχρηστικά την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα.
Με την καθοριστική στήριξη των ως άνω χωρών, η Τουρκία κατέλαβε το 40% της Κύπρου, το οποίο, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, συνεχίζει να κατέχει διατηρώντας 40 χιλιάδες στρατό κατοχής στην πολύπαθη νήσο.

Ταυτόχρονα, ασκώντας κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρεία την Ελλάδα, η οποία επί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση ενός κυριαρχικού της δικαιώματος, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της. Για να ισχυροποιήσει δε τις θέσεις και τα επιχειρήματά της απέναντι στην Ελλάδα, η Τουρκία αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι σε ισχύ από το 1982.

Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όμως, δίνει το δικαίωμα στις χώρες που έχουν θαλάσσιες ακτές, να ορίσουν κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), κατόπιν συμφωνίας με τις όμορες προς αυτές χώρες. Αυτό ακριβώς το δικαίωμα έκανε χρήση η μικρή και διαμελισμένη Κύπρος, και όρισε την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο, ενώ είναι σε εξέλιξη ανάλογη διαδικασία με τη Συρία.

Η Τουρκία, εγκλωβισμένη στην πρακτική της άσκησης κρατικής τρομοκρατίας σε Ελλάδα και Κύπρο και στην απόφασή της να μην αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όσο διαρκούσε η διαδικασία της οριοθέτησης, στην ουσία παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων. Το μόνο που κατάφερε, ήταν να επεκτείνει εξ αντικειμένου το casus belli που ίσχυε για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και να θέσει υπό ομηρία την Ελλάδα και στο ζήτημα της κήρυξης της ΑΟΖ σε όλο το θαλάσσιο χώρο από το Θρακικό Πέλαγος μέχρι το Αιγαίο, το Καστελόριζο και την Κύπρο.

Η Τουρκία άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έπεσε η ίδια στο λάκκο που έσκαβε χρόνια τώρα σε Κύπρο και Ελλάδα, όταν οι παλιοί καλοί φίλοι, Ισραήλ και ΗΠΑ, έκαναν πρακτικά βήματα στο ζήτημα της εξόρυξης του φυσικού αερίου και πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Τότε συνέλαβε ένα στρατήγημα που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, θα την έβγαζε από το αδιέξοδο. Ανακάλυψε την Παλαιστίνη, τη Γάζα και το δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό. Και ένας λαός που πένεται και κυριολεκτικά δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ανταποκρίνεται σε όποιο χέρι βοηθείας του απλωθεί, έστω και τουρκικό.

Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο του στρατηγήματος; Να ρίξει το Ισραήλ μέσα στο λάκκο που έσκαψε το ίδιο για τους Παλαιστινίους. Δηλαδή, εκμεταλλευόμενη τον πόνο των Παλαιστινίων, να θέσει υπό ομηρία ολόκληρη τη ΝΑ Μεσόγειο, και μέχρι να λυθεί το Παλαιστινιακό και να ορίσει η Παλαιστίνη τη δική της ΑΟΖ στη Μεσόγειο, να σταματήσει κάθε διαδικασία καθορισμού της ΑΟΖ των γειτονικών χωρών και να παγώσει κάθε διαδικασία εξόρυξης στην περιοχή αυτή.

Στα πλαίσια αυτού του στρατηγήματος, η Τουρκία διεκδίκησε το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, μια διαδικασία που διακόπηκε βίαια, με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, το Δεκέμβρη του 2008. Αυτός ήταν ο λόγος του εκνευρισμού του Ερντογάν στο Νταβός, ένα μήνα μετά, όταν έφυγε από το πάνελ, αφήνοντας σύξυλο τον Σιμόν Πέρες, καταγγέλλοντας το Ισραήλ ως χώρα δολοφόνο μικρών παιδιών. Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι, χρόνια τώρα είναι ο βασικός υποστηρικτής της Τουρκίας στον αγώνα που γίνεται να αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία που υπέστησαν Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι από τους Τούρκους. Άλλος ένας λάκκος δηλαδή, που πέφτουν μέσα εκείνοι που τον έσκαψαν για τους άλλους, τους γενοκτονημένους λαούς της Ανατολής.

Στη συνέχεια, στα πλαίσια του ιδίου στρατηγήματος, η Τουρκία προσπάθησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, υπενδυόμενη την προβιά του ακτιβιστή ανθρωπιστή αυτή τη φορά. Το γενοκτόνο τουρκικό κράτος, διέθεσε τα απαιτούμενα κεφάλαια για τη μίσθωση του Μαβί Μαρμαρά και ανέθεσε στην παρακρατική ισλαμοφασιστική οργάνωση ΙΗΗ την αποστολή να σπάσει το εμπάργκο. Ο στόχος ήταν να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα η Λωρίδα της Γάζας, για να ισχυροποιηθούν τα επιχειρήματα της Τουρκίας που θα οδηγούσαν στην ομηρία της ΝΑ Μεσόγειο. Το Ισραήλ αντέδρασε με το γνωστό τρόπο, για να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και να φθάσουμε σήμερα να μιλάμε για το Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας;

Ποιο είναι το σχέδιο αυτό;

Θα παραθέσουμε τους κεντρικούς του άξονες.

Η Τουρκία σε πρώτη φάση θα επιδιώξει να έχει αυξημένη και μόνιμη παρουσία με πλοία του πολεμικού της ναυτικού στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ του Κόλπου της Αλεξανδρέττας και της Διώρυγας του Σουέζ και κυρίως στα όρια της ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ, με το πρόσχημα της προστασίας των τουρκικών εμπορικών πλοίων που θα κινούνται στην περιοχή. Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει εμπράκτως τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ. Μάλιστα, σε επιχειρησιακό επίπεδο η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι ακριβώς κάνει στο Αιγαίο με τα πολεμικά της αεροπλάνα. Δηλαδή, όπως με τις πτήσεις των πολεμικών της αεροσκαφών αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγαίο και δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών του πηγών, έτσι, με τις κινήσεις των πολεμικών της πλοίων στην περιοχή μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ, θα επιδιώξει να αμφισβητήσει εμπράκτως τα νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα των ως άνω χωρών και υπό το φόβο μιας πολεμικής σύγκρουσης, να προκαλέσει την παρέμβαση των ΗΠΑ και να παγώσουν οι διαδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης.

Παράλληλα, η Τουρκία θα επιχειρήσει να πετύχει εντός του Σεπτεμβρίου την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κυρίαρχου κράτους, στην επικείμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αμέσως μετά, σχεδιάζει να ανακηρύξει μονομερώς την δική της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο μέχρι τα 200 ν.μ., και με βάση την αρχή της αναλογικότητας, να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με το ψευδοκράτος, χωρίς να αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στο Καστελόριζο.

Στη συνέχεια, σχεδιάζει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Παλαιστίνη, θέτοντας έτσι υπό τον έλεγχό της το κοίτασμα Λεβιάθαν, το οποίο έχουν λάβει εντολή να προβούν στις απαραίτητες επιχειρησιακές προετοιμασίες για να προστατεύουν τα τουρκικά πολεμικά πλοία.

Τέλος, στα πλαίσια του σχεδίου αυτού, η Τουρκία, μέσω της τουρκικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ, θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Τουρκίας-ψευδοκράτους-Παλαιστίνης, έχοντας καταφέρει να περικλείσει και να απομονώσει εντελώς από θαλάσσης το Ισραήλ, το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει και το βέτο της Άγκυρας, στις προσπάθειες που καταβάλλει για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.

Υπάρχουν και άλλα υποτιθέμενα «βέλη στη φαρέτρα» της Άγκυρας, όπως η καταγγελία του Ισραήλ στον ΟΗΕ για το πυρηνικό του οπλοστάσιο, η καταγγελία επίσης στον ΟΗΕ για τον αποκλεισμό της Γάζας, η πλήρης διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, το πλήρες πάγωμα των εμπορικών σχέσεων και άλλα.

Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά κενά και αδυναμίες στο Σχέδιο Γ΄ της Τουρκίας εναντίον του Ισραήλ, το οποίο επιδέχεται και πολλές αναγνώσεις.

Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα, εν όψει της μονομερούς ανακήρυξης της τουρκικής ΑΟΖ, πρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί το ζήτημα του Καστελόριζου, αν δεν το έχουν «διευθετήσει» ήδη εκείνοι που χαϊδολογούνται χρόνια τώρα με την Τουρκία.
Επίσης, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν βοηθούσαν με χέρια και πόδια την Τουρκία να καταλάβει τα 40% του εδάφους της Κύπρου και να κρατηθεί πάνω στο νησί τόσα χρόνια, όλα θα ήταν πιο εύκολα για όλους. Είναι ο λάκκος που λέγαμε.

Η περιπέτεια της κυπριακής ΑΟΖ

Ολοι οι Ελληνες είναι δικαίως απασχολημένοι με την προϊούσα καταβαράθρωση της οικονομίας της χώρας και την εξαθλίωση όλο και περισσότερων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, εξαιτίας της πολιτικής που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου με την ΕΕ και την υλοποιεί όσο μπορεί πιο αποτελεσματικά, με την απειλή χρεοκοπίας της χώρας να επικρέμαται όλο και πιο έντονα πάνω από τα κεφάλια μας, συνεπεία της πολιτικής αυτής. Σε ένα εικοσαήμερο, όμως, ενδέχεται να βρεθούμε ενώπιον και κρίσης στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, με αφορμή την Κύπρο, αλλά για μια εξωφρενική αιτία: Δεν αποκλείεται η Αγκυρα να προχωρήσει σε επίδειξη στρατιωτικής ισχύος ικανής να προκαλέσει ακόμη και θερμό επεισόδιο, προκειμένου να αποτρέψει τη διενέργεια ερευνών για την ανακάλυψη φυσικού αερίου μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου, τμήμα της οποίας η Λευκωσία έχει εκχωρήσει σε εταιρεία αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων, ενώ το φυσικό αέριο, αν βρεθεί, θα το εκμεταλλεύονται Αμερικανοί και Ισραηλινοί, δίνοντας στους Κύπριους ένα ποσοστό.
Η κυβέρνηση Χριστόφια έχει εκχωρήσει στην αμερικανοεβραϊκή εταιρεία Νομπλ Ενερτζι το αποκαλούμενο "οικόπεδο 12" ή "Αφροδίτη" της κυπριακής ΑΟΖ, το οποίο συνορεύει με την ΑΟΖ του Ισραήλ. Η ίδια αμερικανοεβραϊκή εταιρεία κάνει έρευνες για φυσικό αέριο και στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Η Τουρκία αρνείται στην Κυπριακή Δημοκρατία το δικαίωμα να έχει ΑΟΖ πριν λυθεί το Κυπριακό. Αντιθέτως, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, όπως φυσικά και η Ρωσία, θεωρούν και δηλώνουν ότι η Λευκωσία έχει αναφαίρετο το δικαίωμα αυτό.
Στις αρχές Οκτωβρίου (αρχικά η κυπριακή κυβέρνηση είχε πει στις 20 Σεπτεμβρίου, έπειτα την 1η Οκτωβρίου, τώρα λέει μέσα στον Οκτώβρη) υποτίθεται ότι θα αρχίσουν οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία έχει απειλήσει ότι δεν θα επιτρέψει τις έρευνες αυτές, στέλνοντας επιτόπου πολεμικά πλοία της. Στο παρελθόν εταιρείες ενεργειακών ερευνών έχουν κάνει πίσω υπό το κράτος τουρκικών απειλών τόσο στην κυπριακή όσο και στην ελληνική (υποτιθέμενη, αφού δεν έχει επισήμως οριοθετηθεί) ΑΟΖ.
Το ζήτημα αυτήν τη φορά είναι ότι η Νομπλ Ενερτζι, επειδή είναι αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων, αφενός έχει τις πλάτες των ΗΠΑ και αφετέρου θέλει να προωθήσει τα συμφέροντα του Ισραήλ στον τομέα αυτόν. Το ερώτημα που τίθεται είναι σκληρό: Θα τολμήσει η Τουρκία με τα πολεμικά της πλοία να απειλήσει μια αμερικανική εταιρεία και να την εξαναγκάσει σε αναδίπλωση, ώστε να σταματήσει τις έρευνες;
Για την κυβέρνηση Ερντογάν είναι σίγουρα ζωτικής σημασίας θέμα να αμφισβητήσει εμπράκτως την κυπριακή ΑΟΖ. Αν μάλιστα κατορθώσει να υποχρεώσει μια αμερικανική εταιρεία σε υποχώρηση, καμία άλλη εταιρεία ερευνών δυτικού κράτους δεν πρόκειται να αποτολμήσει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ χωρίς την έγκριση της Αγκυρας! Για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε και στην ελληνική ΑΟΖ θα τολμήσει ποτέ να το κάνει, αν η Τουρκία εγείρει ενστάσεις!
Η αμερικανική κυβέρνηση, από την άλλη πλευρά, βεβαίως και δεν θα ήθελε να επιτρέψει τον εκφοβισμό μιας αμερικανικής και μάλιστα ενεργειακής εταιρείας, αλλά το σενάριο να στέλνει πολεμικά πλοία του 6ου Στόλου των ΗΠΑ στη Μεσόγειο να διώχνουν τουρκικά πολεμικά σκάφη από την κυπριακή ΑΟΖ είναι απείρως πιο εφιαλτικό από πολιτική σκοπιά και εξαιρετικά βλαπτικό για τα στρατηγικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Είναι παρανοϊκό να επιλέξει ο Λευκός Οίκος μια τόσο σοβαρή κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις όχι εξαιτίας κάποιων αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων, αλλά για χάρη της... κυπριακής ΑΟΖ, των πρόσθετων ενεργειακών συμφερόντων του Ισραήλ πέρα από τα δικά του και τις προσδοκίες κερδοφορίας μιας αμερικανοεβραϊκής ενεργειακής εταιρείας.
Πόσω μάλλον σε ένα πλαίσιο όπου ο Ερντογάν κλιμακώνει την κρίση στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ αποθεούμενος από τους Αραβες και όπου η επίθεση του αιγυπτιακού πλήθους εναντίον της ισραηλινής πρεσβείας στο Κάιρο, το οποίο επισκέπτεται σήμερα ο Ερντογάν, υποδηλώνει την εφιαλτική για τις ΗΠΑ πιθανότητα να πάψει η Αίγυπτος να αποτελεί πειθήνιο όργανο της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ.
ΛΟΓΩ ΗΠΑ
Πιθανή αναβολή της έναρξης γεωτρήσεων
Η αποφασιστικότητα της Αγκυρας να προχωρήσει ή όχι σε επίδειξη πολεμικής ισχύος απέναντι στην αμερικανοεβραϊκή εταιρεία διεξαγωγής ερευνών σε τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ θα καθορίσει και την αμερικανική στάση επί του θέματος. Αν οι Αμερικανοί κρίνουν ότι ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος, τότε είναι πιθανόν ότι η Ουάσινγκτον είτε θα δώσει εντολή στην εταιρεία να αναβάλει με κάποιο τεχνικό πρόσχημα τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ για να μην προκληθεί κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είτε θα πιέσει την κυπριακή κυβέρνηση να ανακοινώσει αυτή αναβολή μερικών εβδομάδων στην έναρξη των γεωτρήσεων, ανταποκρινόμενη π.χ. σε αίτημα του ΟΗΕ για να μη βλαφθούν δήθεν οι... συνομιλίες για το Κυπριακό!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63375095

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Φόβοι για νέα πιστωτική κρίση

Στην έκθεση που δόθηκε στους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ σημειώνεται ότι η κρίση του χρέους των κρατών μεταδίδεται στις τράπεζες και έχει γίνει πλέον συστημική. Προτείνεται η ενίσχυση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Ευρώπης

Οι 17 χώρες της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν «τον κίνδυνο ενός φαύλου κύκλου κρατικού χρέους, κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών των τραπεζών και αρνητικής ανάπτυξης», επισημαίνεται στην εμπιστευτική έκθεση

Μια νέα πιστωτική κρίση είναι προ των ευρωπαϊκών πυλών. Το αναφέρει εμπιστευτική έκθεση που συντάχθηκε για λογαριασμό του ECOFIN και διέρρευσε χθες στο Reuters. Σύμφωνα με το πρακτορείο, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών προειδοποιήθηκαν με εμπιστευτική έκθεση που ετοίμασαν υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΕ για τον κίνδυνο μίας νέας πιστωτικής κρίσης, καθώς η κρίση κρατικού χρέους μεταδίδεται στις τράπεζες.
Η έκθεση, η οποία δόθηκε στους υπουργούς Οικονομικών εν όψει της συνεδρίασης του συμβουλίου Ecofin, σήμερα και αύριο στην Πολωνία, αναφέρει ότι οι 17 χώρες της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν "τον κίνδυνο ενός φαύλου κύκλου κρατικού χρέους, κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών των τραπεζών και αρνητικής ανάπτυξης" και προσθέτει: "Καθώς το καλοκαίρι ενισχύθηκαν οι εντάσεις στις αγορές κρατικού χρέους και αυξήθηκαν οι κίνδυνοι κάλυψης των αναγκών χρηματοδότησης των τραπεζών, υπήρξε μετάδοση της κρίσης σε όλες τις αγορές και χώρες και η κρίση έγινε συστημική". Η έκθεση τάσσεται "υπέρ" της κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών, σημειώνοντας ότι "είναι σκόπιμη μία περαιτέρω ενίσχυση των διαθεσίμων των τραπεζών".
Σημειώνεται ότι τις τελευταίες εβδομάδες οι ευρωπαϊκές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης στη διατραπεζική.
Υπενθυμίζεται δε ότι η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, είχε προειδοποιήσει πριν από δέκα ημέρες για την ανάγκη ενίσχυσης των ευρωπαϊκών τραπεζών με πρόσθετα κεφάλαια, αλλά η δήλωσή της συνάντησε τότε... ψυχρή υποδοχή από αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αλλά και ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsce Bank Γιόζεφ Ακερμαν υποστήριξε ότι οι προοπτικές για τον χρηματοπιστωτικό τομέα γενικώς είναι ιδιαίτερα περιορισμένες.
Στο μεταξύ, ο αρμόδιος για τον Ανταγωνισμό Επίτροπος της ΕΕ, Χοακίν Αλμούνια, ανακοίνωσε χθες ότι οι κανόνες για την κρατική ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών θα παραμείνουν χαλαροί και μετά το 2011, λόγω των δυσκολιών που υπάρχουν στις χρηματοπιστωτικές αγορές. "Ετοιμάζαμε ένα πλαίσιο για τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, όσον αφορά στη διάσωση και αναδιάρθρωση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες" είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει όμως ότι "η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες εβδομάδες επιβάλλει μία παράταση του ισχύοντος πλαισίου κρατικής βοήθειας για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πέρα από το 2011. Αυτό θα προτείνω".
Από τις 5 μεγάλες κεντρικές τράπεζες
Συντονισμένες "ενέσεις" ρευστότητας
Συντονισμένη παρέμβαση στις αγορές χρήματος, με προγράμματα τρίμηνης ρευστότητας σε δολάρια, αποφάσισαν οι πέντε μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη. Με την κίνηση αυτή, που θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους, η ΕΚΤ μαζί με την αμερικανική Fed, την ελβετική SNB, την Τράπεζα της Αγγλίας και την κεντρική τράπεζα Ιαπωνίας φιλοδοξούν να καλύψουν τις ανάγκες των τραπεζών και δη των ευρωπαϊκών. Πιο αναλυτικά, η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι θα διενεργήσει ακόμη τρεις δημοπρασίες για τρίμηνη χρηματοδότηση σε δολάρια, εντός του δ' τριμήνου, επιπροσθέτως των σχετικών εβδομαδιαίων πράξεων που διενεργεί.
Κατερίνα Κοσμά
kosma@pegasus.gr

Τα «περίεργα» στοιχεία για την ελληνική κρίση του ΔΝΤ (μέρος 1ο)

Δημοσιεύθηκε στις 20/05/2010
Συντάκτης: ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Θεματική κατηγορία: Πολιτισμός Πολιτικής

Σύμφωνα με το άρθρο IV του συμφωνητικού του ΔΝΤ με τις χώρες μέλη, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο συντάσσεται από διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ μία έκθεση συμπερασμάτων για την πορεία έκαστης χώρας η οποία και της κοινοποιείται, αφού πρώτα έχει πραγματοποιηθεί επίσκεψη σε αυτήν από μία ομάδα του ΔΝΤ, η οποία συλλέγει οικονομικά, λογιστικά και στατιστικά στοιχεία και συζητά με τους ιθύνοντες για τις οικονομικές εξελίξεις και την οικονομική τους πολιτική. Αντίστοιχες εκθέσεις καταρτίζονται και από την ΕΕ για τις χώρες μέλη της.
Με την Ελλάδα να διασύρεται διεθνώς τους τελευταίους μήνες εξαιτίας της οικονομικής της κατάστασης, να ‘τιμωρείται’ με δραματική αύξηση του κόστους δανεισμού της, να ‘διαφημίζεται’ ως η 4η πιθανότερη χώρα προς πτώχευση στον κόσμο και να εξωθείται προς έναν μηχανισμό στήριξης ‘Φρανκεστάιν’, δημιούργημα της Γερμανίας και του ΔΝΤ, είναι ενδιαφέρον να δούμε τί κρύβεται στα συμπεράσματα παλαιότερων εκθέσεων του ΔΝΤ (και της ΕΕ) για την Ελλάδα, τόσο στην δεκαετία του ‘90 όσο και του 2000 και να τα συγκρίνουμε με τα τρέχοντα, για να διαπιστώσουμε αν, πράγματι, η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι τόσο τραγική όσο περιγράφεται, αν, όντως, αποκλίνει αρνητικά σε μεγάλο βαθμό από αυτήν προηγούμενων ετών και δεκαετιών, αν αποτέλεσε μία δυσάρεστη έκπληξη για την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις αγορές, αν χειροτέρεψε έναντι των υπόλοιπων χωρών εντός και εκτός Ευρώπης και τελικά αν η στροφή προς το ΔΝΤ ήταν αναπόφευκτη εξαιτίας της οικονομικής πραγματικότητας ή αν συνέβη και συμβαίνει κάτι διαφορετικό το οποίο αξίζει να αποκαλυφθεί και να εξεταστεί.
Σύγκριση του έτους κρίσης, 2010, με τις δεκαετίες ανάπτυξης του ‘90 και 2000
Σήμερα, στην περίοδο της ‘ελληνικής κρίσης’, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ υπολογίζεται στο 110% – 114%, το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 12,7%, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο 8,8%, τα επιτόκια δανεισμού (βραχυπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου) κατά μέσο όρο στο 7%, η ανεργία στο 10,6%, η ανάπτυξη του ΑΕΠ στο –1% με –2% και ο πληθωρισμός στο 3,9%.

Σύγκριση με τη δεκαετία του ‘90 (προ ευρώ)
Σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90, το ελληνικό χρέος κυμάνθηκε, κατά μέσο όρο, στο 110% του ΑΕΠ, το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 6%, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο –13,5%, τα επιτόκια δανεισμού, περίπου, στο 13%, η ανεργία στο 10%, η ανάπτυξη του ΑΕΠ στο 2,5% και ο πληθωρισμός πάνω από 7%.
Έτσι, όσον αφορά στο χρέος και στην ανεργία η οικονομική κατάσταση, σήμερα, είναι ίδια με αυτήν σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90, όσον αφορά στα επιτόκια δανεισμού και στον πληθωρισμό είναι μακράν καλύτερη, όσον αφορά στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών καλύτερη, ενώ είναι 2 φορές χειρότερη όσον αφορά στο δημοσιονομικό έλλειμμα και σαφώς χειρότερη ως προς την ανάπτυξη του ΑΕΠ αφού σήμερα είναι αρνητική.
Σύγκριση με τη δεκαετία του ‘00 (μετά ευρώ)
Στη δεκαετία του 2000, το χρέος κυμάνθηκε στο 105% του ΑΕΠ, το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 5%, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο 11%, τα επιτόκια δανεισμού στο 5,5%, η ανεργία στο 10%, η ανάπτυξη του ΑΕΠ στο 3,5% –4% και ο πληθωρισμός στο 3,5% – 4%.
Έτσι, όσον αφορά στο χρέος και στην ανεργία η οικονομική κατάσταση, σήμερα, είναι ίδια και με αυτήν σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘00, το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι 150% μεγαλύτερο, τα επιτόκια δανεισμού είναι κατά 30% υψηλότερα, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι μικρότερο, η ανάπτυξη του ΑΕΠ και πάλι μικρότερη, αφού στο 2010 είναι αρνητική, ενώ ο πληθωρισμός κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα.
Είναι το χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα οι αιτίες της ελληνικής κρίσης;
Από την παραπάνω σύγκριση είναι προφανές, πως η σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δεν είναι χειρότερη από αυτή των προηγούμενων 10 και 20 ετών ως προς το χρέος, την ανεργία, τον πληθωρισμό και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Όσον αφορά στο επιτόκιο δανεισμού η Ελλάδα δανείστηκε, σε όλη τη δεκαετία του ‘90, με κόστος 85% μεγαλύτερο από το τρέχον και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 με κόστος 30% χαμηλότερο από το τρέχον, με το μέσο κόστος δανεισμού και στις δύο δεκαετίες στο 9,25%, δηλαδή αρκετά υψηλότερο από τη τρέχον. Επομένως η μόνη διαφορά του σήμερα με το χθες έγκειται στο δημοσιονομικό έλλειμμα και το ρυθμό ανάπτυξης.
Ξεκινώντας από το δεύτερο, σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομία, που δημοσιεύτηκε στις 26 Ιανουαρίου του 2010, η καταγραφή αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, με το μέσο ρυθμό ανάπτυξης των αναπτυγμένων οικονομιών (στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα) να έχει βουλιάξει στο –8.2% στα μέσα του 2008 και με την ανάρρωση να καταγράφεται μόνο μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, όπως των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας κλπ.
Όσον αφορά στο πρώτο, το δημοσιονομικό έλλειμμα, σύμφωνα με το ΔΝΤ, αυτό αυξήθηκε δραματικά διεθνώς και αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, ιδιαίτερα στις χώρες που κατάφεραν να περάσουν από αρνητική σε θετική ανάπτυξη του ΑΕΠ, καθώς προσπαθούν να βοηθήσουν τις οικονομίες τους να σταθεροποιηθούν πριν λάβουν μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος, πολιτική που το ΔΝΤ ‘χαιρετίζει’ και ‘υποστηρίζει’.
Συγκεκριμένα, στην έκθεση του ΔΝΤ για τη Γερμανική οικονομία, η οποία δημοσιεύτηκε στις 30 Μαρτίου του 2010, διαβάζουμε τα εξής: ‘Η (γερμανική) κυβέρνηση αύξησε τις δημόσιες δαπάνες, προχώρησε σε μείωση της φορολογίας και χρηματοδότησε νέες θέσεις εργασίας με αποτέλεσμα να δώσει ώθηση στην καταναλωτική ζήτηση στο 2009 αλλά επίσης αύξησε και το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3,25% από 0,2% τον προηγούμενο χρόνο, με στόχο να αυξηθεί περαιτέρω στο 5,7% του ΑΕΠ το 2010, δηλαδή σχεδόν στο διπλάσιο από το όριο της συμφωνίας σταθερότητας της ΕΕ. Οι διοικητές του ΔΝΤ χαιρετούν τη στρατηγική της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία συνδυάζει τη βραχυπρόθεσμη στήριξη της οικονομίας με τη δέσμευση για την λήψη μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος στο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Επίσης, (οι διοικητές του ΔΝΤ) υποστηρίζουν τη συνέχιση της πολιτικής τόνωσης της οικονομίας καθώς η ανάρρωση παραμένει εύθραυστη και βλέπουν την ανάγκη για την αρχή λήψης δημοσιονομικών μέτρων όταν πια η ανάρρωση γίνει αυτόνομη και δε χρειάζεται τη στήριξη της κυβέρνησης, κάτι που προβλέπεται να συμβεί στο 2011. Στο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, οι διοικητές του ΔΝΤ θεωρούν πως το να καταφέρει η Γερμανία να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους της Ευρώπης θα τη βοηθήσει να προετοιμαστεί για τις προκλήσεις που πηγάζουν από τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας του πληθυσμού της αλλά και θα ενισχύσουν την δημοσιονομική πολιτική σε ολόκληρη την ευρωζώνη.”
Έτσι, με τη Γερμανία να αυξάνει το δημοσιονομικό της έλλειμμα κατά 2,750% προκειμένου να στηρίξει την οικονομία της και να τη βοηθήσει να περάσει από αρνητική σε θετική ανάπτυξη, προγραμματίζοντας τη λήψη μέτρων μείωσης του αφού πρώτα η οικονομία της σταθεροποιηθεί και με το ΔΝΤ να επικροτεί και να στηρίζει ξεκάθαρα αυτήν την πολιτική, φαίνεται, τουλάχιστον, παράξενο, ότι Γερμανία, ΔΝΤ και αγορές ‘μαστιγώνουν’ την Ελλάδα για την αύξηση του δημοσιονομικού της ελλείμματος εν καιρώ κρίσης και της επιβάλλουν μία εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική με αυτήν που ακολουθούν οι Γερμανοί, Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι κλπ, υπονομεύοντας την ελληνική οικονομία και βάζοντας την σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο περαιτέρω μείωσης της ανάπτυξης και αύξησης της ανεργίας, με στόχο την άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, στη χειρότερη χρονική στιγμή.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
διευθυντής ΕΚΤΑ

Το φάντασμα της ελληνικής χρεοκοπίας πλανάται πάνω από τη Γερμανία

Προσωπικότητες του πολιτικού και επιστημονικού κόσμου απαντούν στο ερώτημα: «Πρέπει να αφήσουμε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  15/09/2011, 16:15

5

emailεκτύπωση  

Βερολίνο, Γερμανία Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Γερμανία: Το φάντασμα της ελληνικής χρεοκοπίας. Η συζήτηση για τις επιπτώσεις της στην Ευρώπη ανάβει παντού. Και σε αυτή συμμετέχουν τελευταία - παρά τη θέληση της καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ - και στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης, όπως ο αντικαγκελάριος και υπουργός οικονομίας Φίλιπ Ρόσλερ, καθώς και ο υπουργός μεταφορών Πέτερ Ραμσάουερ. 

Το εύρος των απόψεων αποτυπώνεται στις απαντήσεις που έδωσαν στη σημερινή on line έκδοση του περιοδικού «Der Spiegel» μια σειρά προσωπικότητες του πολιτικού και επιστημονικού κόσμου στο ερώτημα: «Πρέπει να αφήσουμε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει;». «Το Βήμα» παρουσιάζει περιληπτικά τις πιο ενδιαφέρουσες από αυτές. 

Μίχαελ Μάιστερ, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών: «Πρέπει να σταματήσουμε να προκαλούμε με τα λόγια μας τη χρεοκοπία. Μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, θα δημιουργούσε τεράστια καινούρια».

Κάρστεν Σνάιντερ, εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών σε δομοσιονομικά θέματα: «Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν πρόσκληση στους κερδοσκόπους να επιτεθούν και σε άλλες αδύναμες χώρες, καθώς και στο σύνολο της ευρωζώνης». 

Ότο Φρίκε, βουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών: «Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων - της πολιτικής της ελίτ, της διοίκησης, αλλά και του πληθυσμού της. Η κυβέρνηση μας έδειξε πάντως, ότι δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να παραμείνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας». 

Γκέρχαρτ Σικ, εκπρόσωπος των Πράσινων σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής: «Είναι ξεκάθαρο, ότι χωρίς κούρεμα λύση δεν υπάρχει. Μόνο που δεν υπάρχει ακόμα μια διαδικασία για ελεγχόμενη χρεοκοπία». 

Τόμας Μάγιερ, επικεφαλής των οικονομολόγων της Deutsche Bank: «Όποιος πιστεύει ότι η χρεοκοπία θα έλυνε το πρόβλημα, είναι αθεράπευτα αφελής. Το πιο σωστό θα ήταν μια λογική συμμετοχή των ιδιωτών δανειστών (σ.σ.: στη μείωση του χρέους). Το μέσο γι αυτό θα ήταν η έκδοση ενός ευροδανείου. Με αυτό θα αγοράζονταν ελληνικά ομόλογα, τα οποία θα πωλούνταν κατόπιν στην Ελλάδα σε τιμή αγοράς».

Πέτερ Μπόφιγκερ, οικονομολόγος, εκ των «σοφών» συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης: «Μια χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε την πυρηνική τήξη ολόκληρης της Ευρώπης». 

Υπάρχουν βέβαια και προσωπικότητες που ζητούν καθημερινά την άμεση έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, όπως ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας του Μονάχου ifo Χανς-Βέρνερ Σιν. Ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος, όμως οι φορείς τους διαθέτουν ένα μεγάλο ατού: Έχουν πίσω τους, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τη μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών. Και αυτό δίνει στη φωνή τους αντίστοιχα μεγάλη πολιτική βαρύτητα.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=419847

Τώρα έρχεται ο λογαριασμός.

Όταν οι μελέτες έδειξαν ότι χρειάζονται μέτρα για να αποτραπεί το ναυάγιο , οι σημερινοί υπουργοί προτίμησαν να κλείσουν τα μάτια στις υποδείξεις , παρά να υποστούν το κόστος των μέτρων. 
Τώρα έρχεται ο λογαριασμός.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η τότε κυβέρνηση δηµιούργησε µια επιτροπή «σοφών» για να προετοιµάσει ένα σχέδιο µεταρρυθµίσεων. Η επιτροπή αυτή έγινε γνωστή κυρίως για τις προτάσεις της στο ασφαλιστικό, οι οποίες κατέληξαν στο νοµοσχέδιο Γιαννίτση. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ασφαλιστική µεταρρύθµιση µετατράπηκε στην τελική µάχη κατά την οποία οι δυνάµεις της ακινησίας πέτυχαν τη µαταίωση ολόκληρης της προσπάθειας εκσυγχρονισµού της χώρας. Ο καθηγητής Σπράος, ο οποίος κατά τραγική ειρωνεία ήταν µια φυσιογνωµία του αντιστασιακού και προοδευτικού κινήµατος, κατηγορήθηκε ως ένας ακόµα εκπρόσωπος του ανάλγητου νεοφιλελευθερισµού, των ξένων επικυρίαρχων, και δε συµµαζεύεται. Υπολογίζεται ότι 70 δις έχει στοιχίσει από τότε στο σύνολο του χρέους η µαταίωση εκείνης της µεταρρύθµισης. Στα επόµενα «χαµένα χρόνια», χάθηκαν άλλα 130 δις στο ∆ηµόσιο. Σε µια δεκαετία διπλασιάστηκαν οι δαπάνες για µισθούς και συντάξεις, προστέθηκαν 130.000 επιπλέον δηµόσιοι υπάλληλοι, την ίδια εποχή που ο κρατικός τοµέας σε όλες τις χώρες µειωνόταν καθώς η πληροφορική αντικαθιστούσε τη γραφειοκρατία. 

Στην Ελλάδα, οι πρωτογενείς δαπάνες του δηµοσίου διπλασιάστηκαν. Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραµµένη.
Το κείµενο της επιτροπής Σπράου κατέληγε λέγοντας πως οι όποιες µεταρρυθµίσεις δεν γίνονται όταν πρέπει, όσο περνάει ο καιρός θα είναι πολύ περισσότερο δύσκολες και επώδυνες. Αυτό ακριβώς ζούµε τα τελευταία 2 χρόνια. Το πολιτικό σύστηµα προσπαθεί συνεχώς να κερδίσει χρόνο, να αναβάλει τις αλλαγές, να εξαπατήσει την ευρωπαϊκή κοινότητα, να συµβιβαστεί µε τα διάφορα οργανωµένα συµφέροντα, να διατηρήσει το πελατειακό κράτος. Οι προνοµιούχες οµάδες δεν φαίνονται διατεθειµένες να χάσουν το παραµικρό προνόµιο, αντιδρούν σε κάθε αλλαγή, οπουδήποτε. Με αποτέλεσµα οι «νίκες» τους της κάθε περιόδου, να προετοιµάζουν την ακόµα πιο οδυνηρή πραγµατικότητα των επόµενων µηνών.

Το χρεοκοπηµένο σύστηµα προσπαθεί συνεχώς να φορτώσει το λογαριασµό στο πιο παραγωγικό τµήµα της οικονοµίας, το οποίο έχει οδηγήσει σε απόγνωση. Για να διατηρήσει τα προνόµια, επιβάλλει οριζόντια µέτρα. Για να διατηρήσει τη φοροδιαφυγή, επιβάλλει νέους φόρους σε όλο τον πληθυσµό. Αφού δεν εισπράττει το φόρο ακίνητης περιουσίας και το ΕΤΑΚ από το 2009, βάζει νέους φόρους σε όλα τα ακίνητα. Όλες οι καθυστερήσεις οδηγούν σε ένα ακόµα χειρότερο επόµενο επίπεδο. Αυτοί που οδήγησαν την κοινωνία σε αγώνες διατήρησης της προηγούµενης πλαστής ευδαιµονίας, είναι οι υπεύθυνοι για τα επόµενα χειρότερα δεινά. Σπαταλήσαµε δυο χρόνια για να συζητάµε αν θα µειωθεί η έξτρα αµοιβή των καθηγητών όταν διορθώνουν κόλλες, τους 16 µισθούς, τους 18 µισθούς, τα επιδόµατα έγκαιρης προσέλευσης, τις µετατάξεις στις συγκοινωνίες, τις επιδοτήσεις των σωµατείων, τις αναδροµικές αυξήσεις, τα αφορολόγητα, τις πρόωρες συντάξεις. Ήταν αναπόφευκτο. Αφού «αντιστάθηκαν» σε όλα, έφτασε η ώρα για τις απολύσεις των δηµοσίων υπαλλήλων. Αύριο δεν θα υπάρχουν λεφτά ούτε για τους µισθούς τους.

Αντί να πάρουν τον προϋπολογισµό και από την πρώτη µέρα να κόβουν κωδικό,κωδικό, προσπαθούσαν δυο χρόνια να φορολογήσουν την υπόλοιπη κοινωνία για να µείνει άθικτο το µαγαζάκι τους. ∆υο χρόνια τώρα, 700 µέρες, δεν υπάρχει µια µέρα που να µη µάθουµε άλλη µια είδηση σπατάλης και λεηλασίας του δηµόσιου χρήµατος. 9.000 νεκροί που παίρνουν σύνταξη, 50.000 µαϊµού αναπηρικές συντάξεις, στη Ζάκυνθο όλοι είναι τυφλοί, στη Λειβαδιά έχουν άσθµα, στην Κόρινθο είναι ανάπηροι. 700 χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν κάποιο επίδοµα ή προνόµιο αναπηρίας, βιοµηχανία παραγωγής πολυτέκνων και αναπήρων. 

Τα λεφτά της Εργατικής Εστίας πάνε στα συνδικαλιστικά σωµατεία, 177 εκατοµµύρια. 2.000 παπάδες χωρίς οργανικές θέσεις, µισθοδοτούνται µυστηριωδώς. ∆ιπλασιάστηκαν οι κλινικές στα νοσοκοµεία τα τελευταία χρόνια, για να γίνουν όλοι διευθυντές. Οργανισµοί των 11 ατόµων µε ενοίκιο 600 χιλιάδες. Ειδήσεις σκόρπιες που τις µαθαίνουµε, ξεχνιούνται, θα αντιµετωπιστούν κάποτε, ο υφυπουργός Εσωτερικών στέλνει «αυστηρή εντολή» στους δήµους να µάθει τους µισθούς των εργαζοµένων στις δηµοτικές επιχειρήσεις γιατί άκουσε ότι είναι υπέρογκοι. ∆εν ξέρουν τους µισθούς, δεν ξέρουν ποιοι παίρνουν επιδόµατα και πόσα, δεν ξέρουν ούτε καν τον αριθµό των εργαζοµένων στο κράτος. Θα γίνει κάποτε απογραφή, ενιαίο µισθολόγιο, ενιαία αρχή πληρωµών, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, απογραφή αποθηκών. Κάποτε, στο µέλλον. Ακόµα και σήµερα, συνεχίζουν. 25 εκατοµµύρια υπέγραψε ο αρµόδιος υπουργός προς τους συνεταιρισµούς για να «συµπληρώσουν» αιτήσεις αγροτών που θα λάβουν κοινοτικές επιδοτήσεις. 15 εκατοµµύρια σε ΜΚΟ και συνδικαλιστικά σωµατεία για να «προµηθεύσουν» το κράτος µε νέους συµβασιούχους ολιγόµηνης εργασίας. Το κοµµατικό κράτος µοιράζει χρήµα στο κοµµατικό κράτος, την ώρα που η χώρα χρεοκοπεί.

Το πολιτικό σύστηµα αποδεικνύεται κάθε µέρα ανίκανο να αντιµετωπίσει την κατάσταση. Η κυβέρνηση δεν προχωράει και η αντιπολίτευση δεν την αφήνει να προχωρήσει. Η Αριστερά έχει µετατραπεί σε εκπρόσωπο της χρεοκοπίας. Η ευρωπαϊκή κοινότητα έχει µεγάλες ευθύνες επίσης. Έβαλε ποσοτικούς στόχους υπολογίζοντας ότι η υλοποίησή τους θα οδηγούσε στις µεταρρυθµίσεις και στη σύγκλιση µε τα ευρωπαϊκά δεδοµένα. Έκαναν λάθος, η Ελλάδα δεν αντιµετωπίζει ζήτηµα χρέους αλλά χρεοκοπηµένου συστήµατος. Θα ’ταν καλύτερο, δυο χρόνια τώρα, αντί για όλους αυτούς τους στόχους, τα νούµερα και τα µέτρα, να είχαν κάνει ένα µόνο πράγµα: Να καταργήσουν όλους τους φορολογικούς νόµους και να µας δώσουν έναν απλό, σύµφωνο µε τα ευρωπαϊκά κριτήρια, να διαλύσουν όλες τις εφορίες και τα τελωνεία και να στήσουν απ’ την αρχή ένα φοροεισπρακτικό µηχανισµό. Καλύτερα αποτελέσµατα θα είχαν. 

Ευθύνες, όµως, έχει και η κοινωνία. Επεφύλαξε για τον εαυτό της το ρόλο του σοβαρά ασθενούς που δεν θέλει να αντιµετωπίσει την πραγµατικότητα και ζητάει να εξαπατηθεί µε εύκολες λύσεις. ∆εν χρωστάµε, δεν πουλάµε, δεν πληρώνουµε. Μεταξύ της ευρωπαϊκής λύσης και των ντόπιων δηµαγωγών, προτίµησε να ακούει τους δεύτερους. Αντί να πιέζει για να αλλάξει το αναχρονιστικό σύστηµα, εγκλωβίστηκε στην προπαγάνδα της χρεοκοπίας, η χώρα πτωχεύει και η κοινωνία ασχολείται µε τον τρόπο εκλογής πρυτάνεων και το άνοιγµα των φαρµακείων τα Σάββατα.

∆υο χρόνια µετά, δεν φαίνονται δυνάµεις ικανές να αλλάξουν την κατάσταση. Οδηγούµαστε µαθηµατικά προς το µοιραίο. Μερικές φορές και από την κρίση, πιο αποκαλυπτική είναι η διαχείριση της κρίσης. ∆εν µας φταίει η οικονοµική κρίση για την κατάστασή µας. Απ’ όλες τις χώρες που αντιµετώπισαν προβλήµατα, µόνο εµείς είµαστε σ’ αυτή την τραγική κατάσταση. Μας φταίει που δεν µπορέσαµε να αντιδράσουµε, να διαλύσουµε τις ψευδαισθήσεις, να αντιµετωπίσουµε τον αδιέξοδο, αυτάρεσκο παιδισµό µας. Αν δεν συµβεί κανένα θαύµα, η ώρα του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι πιο κοντά.

Φώτης Γεωργελές