Από ψέματα μας έχει χορτάσει ο
Γιωργάκης Παπανδρέου. Προχθές όμως υπήρξε αφοπλιστικά ειλικρινής. Την ώρα που σύσσωμο το πολιτικό σύστημα κόπτεται και αγωνιά, υποτίθεται, για την διασφάλιση του τραπεζικού μας συστήματος, ο πρώην πρωθυπουργός, αποκάλυψε ότι του τηλεφώνησαν ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας για να…πάρουν έγκριση σε ένα (της πλάκας ως προς το ποσό, αλλά
«ευαίσθητο» ως προς τον αποδέκτη) δάνειο. Σα να λέμε, πηγαίνετε στον διευθυντή για σφραγίδα και υπογραφή…
Προσωπικά δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την...
γλαφυρή διήγηση του λατρευτού μας Γιώργου, που διαθέτει και εμπειρία στην διαπόμπευση της χώρας.
Τα πράγματα έτσι μάλλον έγιναν. Γιατί παρότι το ελληνικό δημόσιο, με τη στενή έννοια, διατηρεί ένα αμελητέο ποσοστό στην μετοχική σύνθεση της Εθνικής Τράπεζας, οι διορισμένοι από την κυβερνήση του ΠΑΣΟΚ
«μάνατζερς», έβλεπαν τον πρωθυπουργό ως προιστάμενο και ευεργέτη. Γι αυτό έσπευδαν να του προσκομίσουν όλα τα ευαίσθητα αιτήματα δανειοδότησης. Ωστε να ξέρουν οι αιτούντες, πως σε περίπτωση έγκρισης, χρωστούν χάρη στο μπάρμπα απ’ το Καστρί…
Αδικημένος της υπόθεσης είναι ασφαλώς ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Γιατί με ποσοστό 1,5 % στην Εθνική Τράπεζα η Εκκλησία της Ελλάδος κατέχει…δεσπόζουσα θέση. Τα δάνεια επομένως, θα μπορούσαν να εγκρίνονται και με χρυσόβουλα. Πόσο μάλλον όταν τα αιτήματα προέρχονται από πρώην διοικητή του Αγίου Ορους…
Αλλά και οι Γερμανοί απ' τη πλευρά τους, δικαίως θα επιθυμούσαν τα αιτήματα να υποβάλλονται απευθείας στον Ράιχενμπαχ (που μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν συγκινείται από πελατειακού τύπου εξυπηρετήσεις σε μπατιρημένους εκδότες…)
Διερωτώμαι λοιπόν με ποια επιχειρήματα θα μπορέσει μεθαύριο, ο πρώην τραπεζίτης και νυν μεταβατικός πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος
να αντικρούσει την αξίωση του Βερολίνου για κρατικοποίηση και κατ΄ουσίαν «τροικανοποίηση» των ελληνικών τραπεζών μέσα από την υπαγωγή τους στο ΤΧΣ, με την χορήγηση κοινών μετοχών.
Θα μου πείτε βεβαίως, από πού κι ως πού να αντικρούσει γερμανικές απαιτήσεις ο κύριος Λουκάς. Προχθές ομολόγησε
ότι στα κέφια των δανειστών, δεν χωρούν κόκκινες γραμμές…
Μόνο που σε λίγο η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό θα παραπέμπει πλήρως σε βαλκανική…Κολομβία, καθιστώντας εύλογο και επιτακτικό το αίτημα των Γερμανών επιτηρητών να ξαναχτίσουν από την αρχή «δομές διοίκησης» στην Ελλάδα (σ.σ. στην αποικιοκρατική αργκό…nation building).
Ας μη γελιόμαστε. Το ξεκατίνιασμα Παπανδρέου-Ψυχάρη, για τα χαριστικά δάνεια και τα κρυφά χατίρια
είναι μόνο το κερασάκι στη τούρτα μέσα σε συνθήκες ολοσχερούς διάλυσης του ελληνικού κράτους και των θεσμών του.
Το τελευταίο δεκαπενθήμερο ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Εισαγγελείς που διερευνούν το οικονομικό έγκλημα καταγγέλλουν παρεμβάσεις πολιτικών προσώπων και επιχειρηματικών συμφερόντων στο έργο τους, αλλά αμέσως μετά διολισθαίνουν στα
«είπα-ξείπα» και βρίσκονται εγκαλούμενοι από άλλες βαθμίδες της δικαιοσύνης. Διορισμένοι κρατικοί λειτουργοί επιφορτισμένοι με την επίβλεψη της φοροδιαφυγής διώκονται για κακουργηματικές παραλείψεις και ταυτόχρονα κατηγορούν δημόσια εν ενεργεία υπουργούς, ότι αυτοί έκαναν τα…στραβά μάτια στις παραβάσεις. Πανάκριβα αεροπλάνα, αγορασμένα με το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, εκποιούνται έναντι πινακίου φακής σε ύποπτα εταιρικά σχήματα, με κρυφές αμοιβές ξένων
«συμβούλων» που μεσολάβησαν. Και μέσα σε όλον αυτό τον
οχετό της κρατικοδίαιτης διαπλοκής που ξεχύνεται σαν πύον από κακοφορμισμένο απόστημα, ένας εντεταλμένος πρωθυπουργός περιορισμένου αναστήματος, επιχειρεί να εκβιάσει την κοινωνία ζητώντας νέες θυσίες «για να μη πάμε στη δραχμή».
Μπορεί στ΄αλήθεια ο οποιοσδήποτε θείος Λουκάς να ελπίζει ότι οι πολίτες θα τον ακούσουν, όταν δίπλα τους περιφέρονται
«ελεύθεροι και ωραίοι» οι υπαίτιοι αυτής της οικονομικής, πολιτικής και ηθικής κατάπτωσης;
του Γιώργου Χαρβαλιά
(δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)
του Άρη Δαβαράκη 
Αναρτήσεις
