Kάλεσμα γάλλων διανοουμένων υπερ του ελληνικού λαού

Kάλεσμα γάλλων διανοουμένων υπερ του ελληνικού λαού

Να σώσουμε τον ελληνικό λαό απο τους σωτήρες του!  Koρυφαίοι γάλλοι στοχαστές μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ,  ο Ρανσιέρ, κ.ά.,υπογράφουν κείμενο υποστήριξης του ελληνικού λαού το οποίο δημοσίευσε χθες η εφημερίδα Liberation. Ακολουθεί το κείμενο στα γαλλικά και στη συνέχεια η μετάφραση   Sauvons le peuple grec de ses sauveurs !  Par un collectif d’intellectuels et d’artistes européens Au moment où un jeune Grec sur deux est au chômage, où 25 000 SDF errent dans les rues d’Athènes, où 30% de la population est tombée sous le seuil de pauvreté, où des milliers de familles sont obligées de placer leurs enfants pour qu’ils ne crèvent pas de faim et de froid, où nouveaux pauvres et réfugiés se disputent les poubelles dans les décharges publiques, les «sauveurs» de la Grèce, sous prétexte que les Grecs «ne font pas assez d’efforts», imposent un nouveau plan d’aide qui double la dose létale administrée. Un plan qui abolit le droit du travail, et qui réduit les pauvres à l’extrême misère, tout en faisant disparaître du tableau les classes moyennes. Le but ne saurait être le «sauvetage» de la Grèce : sur ce point, tous les économistes dignes de ce nom sont d’accord. Il s’agit de gagner du temps pour sauver les créanciers tout en menant le pays à une faillite différée. Il s’agit surtout de faire de la Grèce le laboratoire d’un changement social qui, dans un deuxième temps, se généralisera à toute l’Europe. Le modèle expérimenté sur les Grecs est celui d’une société sans services publics, où les écoles, les hôpitaux et les dispensaires tombent en ruine, où la santé devient le privilège des riches, où les populations vulnérables sont vouées à une élimination programmée, tandis que ceux qui travaillent encore sont condamnés aux formes extrêmes de la paupérisation et de la précarisation. Mais pour que cette offensive du néolibéralisme puisse arriver à ses fins, il faut instaurer un régime qui fait l’économie de droits démocratiques les plus élémentaires. Sous l’injonction des sauveurs, on voit donc s’installer en Europe des gouvernements de technocrates qui font fi de la souveraineté populaire. Il s’agit d’un tournant dans les régimes parlementaires où l’on voit les «représentants du peuple» donner carte blanche aux experts et aux banquiers, abdiquant leur pouvoir décisionnel supposé. Un coup d’Etat parlementaire en quelque sorte, qui fait aussi appel à un arsenal répressif amplifié face aux protestations populaires. Ainsi, dès lors que les députés ont ratifié la convention dictée par la troïka (l’Union européenne, la Banque centrale européenne et le Fonds monétaire international), diamétralement opposée au mandat qu’ils avaient reçu, un pouvoir dépourvu de légitimité démocratique aura engagé l’avenir du pays pour trente ou quarante ans. Parallèlement l’Union européenne s’apprête à constituer un compte bloqué où serait directement versée l’aide à la Grèce afin qu’elle soit employée uniquement au service de la dette. Les recettes du pays devraient être en «priorité absolue» consacrées au remboursement de créanciers, et, si besoin est, directement versées à ce compte géré par l’Union européenne. La convention stipule que toute nouvelle obligation émise dans son cadre sera régie par le droit anglais, qui engage des garanties matérielles, alors que les différends seront jugés par les tribunaux du Luxembourg, la Grèce ayant renoncé d’avance à tout droit de recours contre une saisie décidée par ses créanciers. Pour compléter le tableau, les privatisations sont confiées à une caisse gérée par la troïka, où seront déposés les titres de propriété de biens publics. Bref, c’est le pillage généralisé, trait propre du capitalisme financier qui s’offre ici une belle consécration institutionnelle. Dans la mesure où vendeurs et acheteurs siégeront du même côté de la table, on ne doute guère que cette entreprise de privatisation soit un vrai festin pour les repreneurs. Or toutes les mesures prises jusqu’à maintenant n’ont fait que creuser la dette souveraine grecque et, avec le secours de sauveurs qui prêtent à des taux usuraires, celle-ci a carrément explosé en approchant des 170% d’un PIB en chute libre, alors qu’en 2009 elle n’en représentait encore que 120%. Il est à parier que cette cohorte de plans de sauvetage - à chaque fois présentés comme «ultimes» - n’a eu d’autre but que d’affaiblir toujours davantage la position de la Grèce de sorte que, privée de toute possibilité de proposer elle-même les termes d’une restructuration, elle soit réduite à tout céder à ses créanciers sous le chantage de «la catastrophe ou l’austérité». L’aggravation artificielle et coercitive du problème de la dette a été utilisée comme une arme pour prendre d’assaut une société entière. C’est à bon escient que nous employons ici des termes relevant du domaine militaire : il s’agit bel et bien d’une guerre conduite par les moyens de la finance, de la politique et du droit, une guerre de classe contre la société entière. Et le butin que la classe financière compte arracher à «l’ennemi», ce sont les acquis sociaux et les droits démocratiques, mais au bout du compte, c’est la possibilité même d’une vie humaine. La vie de ceux qui ne produisent ou ne consomment pas assez au regard des stratégies de maximisation du profit, ne doit plus être préservée. Ainsi, la faiblesse d’un pays pris en étau entre la spéculation sans limites et les plans de sauvetage dévastateurs, devient la porte dérobée par où fait irruption un nouveau modèle de société conforme aux exigences du fondamentalisme néolibéral. Modèle destiné à toute l’Europe et plus si affinités. C’est le véritable enjeu et c’est pour cela que défendre le peuple grec ne se réduit pas à un geste de solidarité ou d’humanité abstraite : l’avenir de la démocratie et le sort des peuples européens sont en question. Partout la «nécessité impérieuse» d’une austérité «douloureuse, mais salutaire» va nous être présentée comme le moyen d’échapper au destin grec, alors qu’elle y mène tout droit. Devant cette attaque en règle contre la société, devant la destruction des derniers îlots de la démocratie, nous appelons nos concitoyens, nos amis français et européens à s’exprimer haut et fort. Il ne faut pas laisser le monopole de la parole aux experts et aux politiciens. Le fait qu’à la demande des dirigeants allemands et français en particulier la Grèce soit désormais interdite d’élections peut-il nous laisser indifférents ? La stigmatisation et le dénigrement systématique d’un peuple européen ne mériteraient-ils pas une riposte ? Est-il possible de ne pas élever sa voix contre l’assassinat institutionnel du peuple grec ? Et pouvons-nous garder le silence devant l’instauration à marche forcée d’un système qui met hors la loi l’idée même de solidarité sociale ? Nous sommes au point de non-retour. Il est urgent de mener la bataille des chiffres et la guerre des mots pour contrer la rhétorique ultralibérale de la peur et de la désinformation. Il est urgent de déconstruire les leçons de morale qui occultent le processus réel à l’œuvre dans la société. Il devient plus qu’urgent de démystifier l’insistance raciste sur la «spécificité grecque», qui prétend faire du caractère national supposé d’un peuple (paresse et roublardise à volonté) la cause première d’une crise en réalité mondiale. Ce qui compte aujourd’hui ne sont pas les particularités, réelles ou imaginaires, mais les communs : le sort d’un peuple qui affectera tous les autres. Bien des solutions techniques ont été proposées pour sortir de l’alternative «ou la destruction de la société ou la faillite» (qui veut dire, on le voit aujourd’hui : «et la destruction et la faillite»). Toutes doivent être mises à plat comme éléments de réflexion pour la construction d’une autre Europe. Mais d’abord il faut dénoncer le crime, porter au grand jour la situation dans laquelle se trouve le peuple grec à cause des «plans d’aide» conçus par et pour les spéculateurs et les créanciers. Au moment où un mouvement de soutien se tisse autour du monde, où les réseaux d’Internet bruissent d’initiatives de solidarité, les intellectuels français seraient-ils donc les derniers à élever leur voix pour la Grèce ? Sans attendre davantage, multiplions les articles, les interventions dans les médias, les débats, les pétitions, les manifestations. Car toute initiative est bienvenue, toute initiative est urgente. Pour nous, voici ce que nous proposons : aller très vite vers la formation d’un comité européen des intellectuels et des artistes pour la solidarité avec le peuple grec qui résiste. Si ce n’est pas nous, ce sera qui ? Si ce n’est pas maintenant, ce sera quand ? Vicky Skoumbi, rédactrice en chef de la revue «Alètheia», Athènes, Michel Surya, directeur de la revue «Lignes», Paris, Dimitris Vergetis, directeur de la revue «Alètheia», Athènes. Et : Daniel Alvara,Alain Badiou, Jean-Christophe Bailly, Etienne Balibar, Fernanda Bernardo, Barbara Cassin, Bruno Clément, Danielle Cohen-Levinas, Yannick Courtel, Claire Denis, Georges Didi-Huberman, Roberto Esposito, Francesca Isidori, Pierre-Philippe Jandin, Jérôme Lèbre, Jean-Clet Martin, Jean-Luc Nancy, Jacques Rancière, Judith Revel, Elisabeth Rigal, Jacob Rogozinski, Hugo Santiago, Beppe Sebaste, Michèle Sinapi, Enzo Traverso         ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο  και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.  Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι  άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο  είναι να κερδηθεί  χρόνος προκειμένου να σωθούν  οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη  χρεοκοπία.  Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η   Ελλάδα σε  εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν  να έχουν μια εργασία  καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.                             Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.           Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά  ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται  από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την   Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι  ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί  σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας  στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού  καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια  θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το  εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων  αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές. Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό  αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170%  ενός  ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός  σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου  για την άλωση  μιας κοινωνίας στο σύνολό της.   Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική  τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για  μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί. Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς  όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη  σε μια χειρονομία  αλληλεγγύης ή  αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν. Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να  μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης; Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε  τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε  την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν  την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί  ελληνικής «ιδιαιτερότητας»  που φιλοδοξεί να αναγάγει  τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε  πρωταρχική  αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους. Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή  καταστροφή της κοινωνίας ή  πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν  σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι  μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς  τον ελληνικό λαό  που αντιστέκεται. Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι; Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι; Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα. Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι. Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια. Και Daniel ALVARO Alain BADIOU Jean-Christophe BAILLY Etienne BALIBAR Fernanda BERNARDO Barbara CASSIN Bruno CLEMENT Danièle COHEN-LEVINAS Yannick COURTEL Claire DENIS Georges DIDI-HUBERMANN Roberto ESPOSITO Francesca ISIDORI Pierre-Philippe JANDIN Jèrôme LEBRE Jean-Clet MARTIN Jean-Luc NANCY Jacques RANCIERE Judith REVEL Elisabeth RIGAL Jacob ROGOZINSKI Avital RONELL Ugo SANTIAGO Beppe SEBASTE Michele SINAPI Enzo TRAVERSO

Η θρησκευτική βία δεν έχει θέση στην Ευρώπη

Ο πρόεδρος της ευρωπαϊκης Ένωσης χερμαν βαν Ρόμπαϊ και ο πρόεδρος της ευρωπαϊκης Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο «καταδίκασαν έντονα»... «τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον θρησκευτικών κοινοτήτων στην ευρωπη και αλλού», μία ημέρα μετά τη δολοφονική επίθεση σε εβραϊκό σχολείο στην Τουλούζη.

«Καταδικάζουμε έντονα τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον πολλών θρησκευτικών κοινοτήτων στην ευρωπη και εκτός Ευρώπης. Κάθε μορφή δίωξης και βίας εναντίον θρησκευτικών κοινοτήτων δεν έχει θέση στην Ευρώπη, αλλά ούτε και αλλού στον κόσμο», αναφέρουν οι δύο αξιωματούχοι σε κοινή τους ανακοίνωση.

«Η Ευρώπη έχει δώσει μία μακρά και οδυνηρή μάχη για να κερδίσει την ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας και της πίστης, αλλά και το σεβασμό για κάθε άνθρωπο», υπογράμμισαν.

tromaktiko: Αλλάζει το πόθεν έσχες των βουλευτών

«Πράσινο φως» από το ελληνικό κοινοβούλιο έλαβε η πρόταση νόμου του πρώην προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη... και άλλων 74 βουλευτών για την τροποποίηση της νομοθεσίας περί του «πόθεν έσχες».

Την πρόταση υιοθέτησε εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δημήτρης Ρέππας, κάνοντας λόγο για «ηχηρό μήνυμα ευθύνης και μέτρου», που στέλνει σήμερα η Βουλή.

Κοινή παραδοχή όλων των ομιλητών ήταν ότι για πρώτη φορά τα κόμματα, λειτουργώντας υπερκομματικά, στέλνουν ένα θετικό μήνυμα στην κοινωνία θεσπίζοντας έναν τόσο αυστηρό έλεγχο όλων όσων έχουν διαχειριστεί, ή διαχειρίζονται, τη δημόσια περιουσία του τόπου.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και πλειάδα ανεξάρτητων βουλευτών, υπερψήφισαν επί της αρχής και στο σύνολο της την πρόταση, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε μεν «παρών» επί της αρχής, υπερψήφισε, ωστόσο, την πλειονότητα των διατάξεων.

«Η Βουλή στέλνει σήμερα ένα ηχηρό μήνυμα ευθύνης και μέτρου. Το μήνυμα αυτό δεν είναι αμυντικό ή ενοχικό ή απολογίας, αλλά είναι μια πρόσκληση προς όλους τους φορείς και τις δυνάμεις της κοινωνίας να πράξουν ανάλογα, με τον αντίστοιχο τρόπο», υπογράμμισε ο Δημήτρης Ρέππας και πρόσθεσε: «Η σημερινή συνεδρίαση, είναι μια αξιομνημόνευτη στιγμή γιατί η κυβέρνηση υιοθετεί την πρόταση νόμου, έτσι όπως διαμορφώθηκε με την συμβολή όλων των πτερύγων της Βουλής. Ενισχύουμε έτσι το θεσμικό οπλοστάσιο με συγκεκριμένα μέτρα και λειτουργίες και όχι με συνθήματα».

Και ο κ. Ρέππας κατέληξε λέγοντας: «Δεν έχει προηγούμενο, για ένα τόσο σοβαρό θέμα ο πολιτικός κόσμος να δείχνει ότι υπάρχει κοινός τόπος. Όμως, κανείς δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι κάποιες διατάξεις μπορούν να ρυθμίζουν την ακραία επινοητικότητα της αγοράς. Καλό είναι οι Έλληνες πολίτες να μην δανείζονται τις απόψεις τους για τους πολιτικούς από τους άλλους αλλά να διαμορφώνουν γνώμη για αυτούς με βιωματικούς όρους και τη στάση ευθύνης τους».

Αναδρομικός έλεγχος

Στην πρόταση νόμου, στην οποία, κατά τη συζήτηση, ενσωματώθηκαν πολλές βελτιωτικές προτάσεις, προβλέπονται, μεταξύ άλλων:

• Αναδρομικός επανέλεγχος των πολιτικών από το 1974 μέχρι 2010

• Ανάρτηση στο διαδίκτυο των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης, όχι μόνο των πολιτικών αλλά και όλων των υπόχρεων σε δήλωση «πόθεν έσχες»

• Κατάσχεση υπέρ του δημοσίου οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου έχει παραλειφθεί να δηλωθεί, αν μέσα σε τρεις μήνες δεν έχει αποδειχθεί ότι νομίμως έχει αποκτηθεί

«Η θετική αντιμετώπιση αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας από όλες τις πτέρυγες της Βουλής δίνει στον ελληνικό λαό ένα καλό δείγμα γραφής του πολιτικού κόσμου. Στέλνει το μήνυμα ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών δεν έχει καμία σχέση με ορισμένους, που είναι και η εξαίρεση του κανόνα, οι οποίοι μπαίνουν στη πολιτική για άλλους λόγους και όχι για αυτούς που τους εκλέγει ο ελληνικός λαός», υπογράμμισε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης.

«Η πρόταση αυτή δείχνει τον δρόμο της εθνικής συνεννόησης στα μεγάλα ζητήματα της χώρας», τόνισε ο γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ Μάξιμος Χαρακόπουλος.

«Με τον πιο ορθό τρόπο αυτή η πρόταση δημιουργεί τις θεσμικές προϋποθέσεις για έναν ουσιαστικό και εκτενή έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης όλων όσων εμπλέκονται στον δημόσιο βίο», ανέφερε από την πλευρά του, ο εισηγητής της ΝΔ Κωνσταντίνος Τζαβάρας.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, υποστήριξε ότι μπορεί να είναι προς τη θετική κατεύθυνση η πρωτοβουλία αυτή, την οποία στηρίζει το κόμμα του, ωστόσο, όπως είπε, με περιορισμένου χαρακτήρα νομοθετικές παρεμβάσεις δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της αδιαφάνειας στο πολιτικό σύστημα». «Η δική μας πρόταση είναι κατάργηση κάθε απόρρητου, φορολογικού, τραπεζικού, ακόμα και του εμπορικού απόρρητου» συμπλήρωσε ο Αντώνης Σκυλλάκος.

«Το στοίχημα του πολιτικού κόσμου είναι να γίνεται πραγματικός έλεγχος του «πόθεν έσχες». Και πρέπει όλοι να παλέψουμε γι΄ αυτό για να αποκαλυφθούν αυτοί που πραγματικά μπαίνουν στο δημόσιο βίο με άλλους σκοπούς», επεσήμανε ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κώστας Αϊβαλιώτης.

«Η πρόταση αποπειράται να θεραπεύσει, εν μέρει, τα κακώς κείμενα στο «πόθεν έσχες». Ωστόσο για να μην μείνει γράμμα κενό χρειάζεται πολιτική βούληση και συντονισμός με τις διεθνείς προσπάθειες», ανέφερε ο ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Μουλόπουλος, δηλώνοντας ότι το κόμμα του την υπερψηφίζει στο σύνολο της.

Αναρτήθηκε στις 3/23/2012 02:18:00 πμ

 

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αυτόκλητοι «προστάτες» της δημόσιας τάξης - κοινωνία

Αυτόκλητοι «προστάτες» της δημόσιας τάξης

«Επίλεκτοι» εκπαιδεύονται στα βουνά και καλούν αριστερούς να πάνε μαζί στις γειτονιές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  18/03/2012, 05:45

Ομάδα πολιτών «κομάντος», με στρατιωτικές φανέλες παραλλαγής, παίρνει θέση στην πλατεία Ομονοίας υπό την επίβλεψη του «αρχηγού» (στο κέντρο, με την πλάτη στον φακό και σε θέση ανάπαυσης)

47

emailεκτύπωση 

 

Τις τελευταίες ημέρες ιδιαίτερης προβολής έτυχε η εμφάνιση διαφόρων οργανώσεων που καλούν για τη δημιουργία πολιτοφυλακών προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, «να προστατεύσουν τους πολίτες, τους οποίους το κράτος έχει αφήσει στο έλεος των κακοποιών». Μέσα από ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο προσκαλούν τους Ελληνες να ενταχθούν στις δυνάμεις τους και να πάρουν μέρος στις εξορμήσεις εκπαίδευσης που διοργανώνουν ώστε να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το χάος που, όπως σημειώνουν, είναι «προ των πυλών». Πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη την οποία καταδίκασε και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοΐδης ο οποίος ερωτηθείς για πρωτοβουλίες πολιτών για δημιουργία πολιτοφυλακών είπε ότι υπεύθυνη για την ασφάλεια των πολιτών είναι η Αστυνομία και οι αρμόδιες υπηρεσίες, όπως προβλέπονται από το Σύνταγμα. «Δεν δικαιούται κανείς άλλος, ούτε να κάνει χρήση των όπλων, ούτε να αυτοδικεί» ανέφερε χαρακτηριστικά. Για το ίδιο θέμα ο εισαγγελέας Πρωτοδικών κ. Νίκος Αντωναράκος διέταξε, την περασμένη Πέμπτη, επείγουσα προκαταρτική εξέταση για τη δράση και τη λειτουργία των «οργανώσεων» αυτών. Η όλη κατάσταση έχει άρωμα άλλων εποχών. Πολλοί εκτιμούν ότι τα φαινόμενα αυτά είναι ανάλογα με εκείνα που έκαναν την εμφάνισή τους στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 πριν από την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ. Αλλοι επισημαίνουν ότι σε εποχές κρίσης η αύξηση της ξενοφοβίας και η άνοδος της Ακροδεξιάς, που είναι κύριος εκφραστής της, είναι φυσικά επακόλουθα. Τέλος, υπάρχουν αρκετοί που τονίζουν ότι όταν κοιμάται το κράτος, ξυπνά το παρακράτος. Ζούμε λοιπόν την εκκόλαψη του αβγού του φιδιού;


Μία από τις ομάδες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους διατρανώνοντας ότι «θα προστατεύσουν τους πολίτες από το έλεος των κακοποιών» και είναι στο στόχαστρο των ερευνών αυτοαποκαλείται Πατριωτική Πολιτοφυλακή (ΠΠ). Εκπρόσωπός της είναι ο κ. Γεώργιος Ανεστόπουλος, ο οποίος υπογράφει επίσης και ως «Γεράκι του Αιγαίου».

«Η Πολιτική Πολιτοφυλακή είναι μια από τις εκατοντάδες (πανελλαδικά) ομάδες εφέδρων που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, φυσιογνωμία και οργανωτικό σχήμα, συνεχίζουν τη στρατιωτική τους εκπαίδευση ακόμη και στην πολιτική τους ζωή» λέει.

Οπως εξηγεί, φιλοδοξία της οργάνωσης είναι σε καιρό πολέμου «να αφήσει πίσω της μια οργανωμένη μονάδα πολιτοφυλακής από μη επίστρατους και γυναίκες οι οποίοι θα μπορέσουν να συμβάλουν στην προστασία του άμαχου πληθυσμού από τα ξένα εχθρικά στρατεύματα». Τονίζει ωστόσο ότι «ουδέποτε ήταν στις προθέσεις μας, ούτε θα είναι ποτέ η συμμετοχή μας στην καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων».

«Για τους ανθέλληνες, αν χρειαστεί»

Οι απόψεις του κ. Ανεστόπουλου έχουν έντονο άρωμα θεωριών συνωμοσίας. Διαβεβαιώνει ότι «δεν έχουμε καμία διάθεση να πάρουμε τον ρόλο του αυτόκλητου σωτήρα, αλλά - εάν και εφόσον χρειαστεί - προτιμούμε να είμαστε έτοιμοι την "κρίσιμη ώρα" προκειμένου να προστατέψουμε τις οικογένειές μας (και τον πληθυσμό μας) από τον (εντός των τειχών) πόλεμο που κάποιοι "μη Ελληνες - ανθέλληνες" ετοιμάζονται να εξαπολύσουν ενάντια στον λαό μας, αντί να σφαγούμε ανυπεράσπιστοι σαν το σκυλί στ' αμπέλι, τη στιγμή που η Πολιτεία αποδεικνύει καθημερινά την ανεπάρκειά της επί της προστασίας του λαού μας».

Σχετικά με την εκπαίδευση την οποία παίρνουν τα μέλη της εξηγεί ότι πρόκειται βασικά για «Basic Soldiering». «Σαφώς όμως υπάρχει διάταξη μικρογραφίας ενός τακτικού στρατού. Καθένας / καθεμία ανάλογα με την ειδικότητά του και τις ικανότητές του στον τομέα που μπορεί να αποδώσει καλύτερα. Και βεβαίως, οι ικανότεροι και πιο ειδικά εκπαιδευμένοι σχηματίζουν την Επίλεκτη Ομάδα Ειδικών Δυνάμεων» σημειώνει.

Μεγαλύτερη απειλή κατά τον κ. Ανεστόπουλο, ο υπερβολικός αριθμός των λαθρομεταναστών. Στην ερώτηση αν οι Ελληνες θα πρέπει να οπλιστούν για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης εγκληματικότητας, όπως πρότεινε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης, απαντά: «Βεβαίως, πλην υπό προϋποθέσεις. Αν κάποιος έχει ψυχικά ασταθή χαρακτηριστικά, σαφώς και δεν μπορεί, ούτε πρέπει να φέρει όπλο, και αυτό μπορεί να διαγνωσθεί. Και φυσικά, απαιτείται μια εξαιρετικά επισταμένη εκπαίδευση του πολίτη στη χρήση του όπλου προτού επιτραπεί σε κάποιον να το κατέχει ελεύθερα για αυτοπροστασία».

Στην επισήμανση μάλιστα ότι αν οι πολίτες πάρουν τον νόμο στα χέρια τους κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις χάους, απαντά: «Δυστυχώς, όταν η Πολιτεία αποδεικνύεται ανεπαρκής στην προστασία του πολίτη και της περιουσίας του, τέτοιες "διολισθήσεις" είναι αναπόφευκτες» και προσθέτει ότι ο λαός έχει μια παροιμία: «Καλύτερα να σε πάνε χωροφύλακες, παρά παπάδες».

«Χαράκωμα» από την Εθνική Εταιρεία

Η Πολιτική Πολιτοφυλακή στην ιστοσελίδα της δηλώνει ότι είναι στη διάθεση της Εθνικής Εταιρείας αν και εφόσον κληθεί. Τι είναι όμως η Εθνική Εταιρεία; Οπως εξηγεί ο κ. Ν. Αργυρόπουλος, υπεύθυνος επικοινωνίας, «είναι μια αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία. Σκοπό έχει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων, τα οποία δεν τα υπερασπίζεται κανείς». Η εταιρεία δημοσιοποίησε τη δράση της στις 12 Μαρτίου 2012 με μια εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο.

«Η Εθνική Εταιρεία δεν είναι κόμμα, είναι χαράκωμα αμύνης έναντι της κρατικής αυθαιρεσίας που πλήττει βάναυσα τους Ελληνες, έναντι όλων αυτών που πλήττουν τους συμπολίτες μας, είτε είναι νόμοι είτε υπουργικές αποφάσεις είτε αυθαιρεσίες κρατικών λειτουργών και υπαλλήλων» επισημαίνει. Μία από τις πρώτες κινήσεις της ήταν «η μηνυτήρια αναφορά που υπεβλήθη κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια και του πρώην πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου με την κατηγορία της κατάλυσης του Συντάγματος και της εσχάτης προδοσίας. Και οι δύο παραβίασαν τα άρθρα 37 και 38 του Συντάγματος, το οποίο άλλα ορίζει για την ανάθεση της πρωθυπουργίας από αυτά που έκαναν οι δύο αυτοί πολιτικοί».

Για το θέμα της Πολιτικής Πολιτοφυλακής ο κ. Αργυρόπουλος λέει ότι «είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων. Κάνουν μαθήματα πρώτων βοηθειών και μαθήματα προστασίας των πολιτών σε έκτακτες ανάγκες και καταστάσεις», ενώ τονίζει ότι είναι εναντίον «όσων καλούν για εξοπλισμό των πολιτών. Εμείς θεωρούμε ότι η ελληνική Πολιτεία πρέπει, αντίθετα, να φροντίσει να μαζέψει τα όπλα που κυκλοφορούν εκεί έξω και βρίσκονται στα χέρια των κακοποιών».

Η πολιτοφυλακή της... γειτονιάς

Σε άλλο μήκος κύματος και διαφορετικές παραμέτρους κινείται το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων το οποίο καλεί για την οργάνωση ενός κινήματος που αποκαλεί «Φύλακες της Γειτονιάς» (neighborhood watch).

Οπως εξηγεί ο διευθυντής του κέντρου κ. Θεόδωρος Λιόλιος, αναπληρωτής καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής και Στρατιωτικών Εφαρμογών στη Σχολή Ευελπίδων, η εγκληματικότητα έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και ως εκ τούτου θεωρεί απαραίτητη «τη συγκρότηση ομάδων πολιτών που θα περιπολούν στις γειτονιές και θα ελέγχουν την εγκληματικότητα στην περιοχή τους με τη βοήθεια της Αστυνομίας. Οι ηλικιωμένοι και οι ανήμποροι συμπολίτες μας θα μπορούν να επικοινωνούν με τις ομάδες αυτές σε περίπτωση που πέσουν θύματα ή διαπιστώσουν εγκληματικές δραστηριότητες και τα μέλη των ομάδων θα επικοινωνούν άμεσα με την Αστυνομία ή θα χτυπούν την πόρτα του ηλικιωμένου προκειμένου να αποτρέψουν τους εγκληματίες».

Ο κ. Λιόλιος λέει ότι θα απαγορεύεται στα μέλη των ομάδων να οπλοφορούν ή να εμπλέκονται σε αντιπαραθέσεις με τους εγκληματίες και ότι η παρουσία τους θα έχει κυρίως αποτρεπτικό χαρακτήρα. Μάλιστα αναφέρει ότι «στις ομάδες αυτές θα μπορούν να συμμετέχουν και μετανάστες που έχουν καλύτερη αντίληψη της κουλτούρας και καλύτερες επαφές με τους συμπατριώτες τους», ενώ καλεί ακόμη και τις οργανώσεις της Αριστεράς να συμμετέχουν στις δραστηριότητές της. Υποστηρίζει ότι ανάλογες κινήσεις θα μπορούσαν να οργανωθούν και στα σχολεία.

«Θα βάζαμε πάλι νάρκες στον Εβρο αν ήμασταν εμείς κυβέρνηση»
Η Χρυσή Αυγή διαχωρίζει τη θέση της από τις «πολιτοφυλακές», αν  και κάτοικοι μιλούν για «περιπολίες» μελών της στον Αγιο Παντελεήμονα
Αν η εμφάνιση των οργανώσεων πολιτοφυλακής εγείρει ερωτηματικά και ξυπνά φόβους, η δράση της Χρυσής Αυγής διχάζει τους κατοίκους των περιοχών στις οποίες έχει έντονη παρουσία. Οι εκπρόσωποί της δηλώνουν πως «ουδεμία σχέση έχουμε με τις πολιτοφυλακές». Οπως λένε, είναι πολιτικό κόμμα με συγκεκριμένη οργάνωση, θέσεις και δράσεις.

Κέντρο των «επιχειρήσεών» της οι γειτονιές γύρω από τον Αγιο Παντελεήμονα και την πλατεία Αττικής, που τα τελευταία χρόνια έχουν μεταμορφωθεί σε ένα ιδιότυπο πεδίο μάχης ανάμεσα σε δυνάμεις της Ακροδεξιάς και σε οργανώσεις από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και οργανώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών. Το γεγονός ότι στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση του 2010 η Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε ποσοστό 5,29%, κερδίζοντας μία έδρα στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, οφείλεται ως επί το πλείστον σε ψήφους των κατοίκων αυτής της περιοχής.

«Αλληλεγγύη» μόνο σε Ελληνες

Οπως εξηγεί ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της οργάνωσης και υποψήφιος βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής, τα τελευταία χρόνια υπάρχει σαφώς μια αλλαγή στον τρόπο που ο κόσμος αντιμετωπίζει τη Χρυσή Αυγή. «Εμείς δεν έχουμε αλλάξει καθόλου, αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει απέναντί μας. Η κρίση λειτούργησε σαν ένα μέσο αφύπνισης πολλών Ελλήνων. Δηλαδή με τη μείωση των εισοδημάτων άρχισαν να αντιλαμβάνονται αυτό που δεν αντιλαμβάνονταν τόσα χρόνια, ότι το σύστημα είναι διεφθαρμένο και προβληματικό και λειτουργεί εις βάρος του έθνους και του λαού» παρατηρεί.

Αποδίδει τη μεταστροφή μερίδας πολιτών υπέρ της Χρυσής Αυγής στο «κοινωνικό έργο» της οργάνωσης. «Τον τελευταίο χρόνο έχουμε ιδρύσει την Κίνηση Αλληλεγγύης Ελλήνων μέσω της οποίας συλλέγουμε εθελοντικές εισφορές ελλήνων πολιτών και κάνουμε διανομή σε ελληνικές οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Αυτό αφορά αποκλειστικά Ελληνες και όχι αλλοδαπούς. Σε αυτό το σημείο διαχωρίζουμε τη θέση μας από ανάλογες δραστηριότητες άλλων φορέων» λέει.

Από την άλλη πλευρά, θεωρεί ότι το πολιτικό σύστημα είναι «πιο επικίνδυνο από τους λαθρομετανάστες. Αν τη χώρα τη διοικούσαν πραγματικοί Ελληνες, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες. Δεν θα υπήρχε ούτε ένας σε ολόκληρη τη χώρα. Θα εφαρμόζαμε τους νόμους και οι παράνομοι θα διώκονταν εκτός των συνόρων» λέει και προσθέτει: «Αν γινόμασταν ποτέ κυβέρνηση, θα ξαναβάζαμε ναρκοπέδια στα σύνορά μας με την Τουρκία, τα οποία τα έχουν καταργήσει». Το γεγονός ότι γίνεται μια παγκόσμια εκστρατεία για να καταργηθούν οι νάρκες κατά προσωπικού δεν φαίνεται να τον απασχολεί.

Τι λένε κάτοικοι στον Αγιο Παντελεήμονα

Οι απόψεις για τη Χρυσή Αυγή όσων διαβιούν στις γύρω γειτονιές διχάζονται. Τόσο κάτοικοι της περιοχής, έλληνες και μετανάστες, όσο και αριστερές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι τα μέλη της έχουν επιβάλει μια ιδιότυπη τρομοκρατία, κυρίως σε όσους έχουν την ατυχία να είναι μελαψοί και να βρεθούν στο διάβα τους.

Οπως αναφέρει ο κ. Γιάννης Γ. που εργάζεται σε καφετέρια της περιοχής «κυκλοφορούν κατά ομάδες και ουσιαστικά, με την ανοχή της Αστυνομίας, ελέγχουν την περιοχή. Κυρίως όταν σκοτεινιάζει τους βλέπεις να τριγυρνάνε με μαύρα μπουφάν και να περιπολούν στους δρόμους. Πολύ συχνά ακούμε για επιθέσεις που κάνουν εναντίον μεταναστών, οι οποίοι δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν τα βράδια».

Ο Σαΐντ είναι ένας Ιρακινός που ζει τα τελευταία οκτώ χρόνια στην περιοχή και εργάζεται σε ψητοπωλείο. «Τα βράδια φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε στον δρόμο. Γνωρίζω πολλούς μετανάστες που έχουν ξυλοκοπηθεί άγρια από μέλη της οργάνωσης» λέει. Στην ερώτηση γιατί δεν κατέφυγαν στην Αστυνομία απαντά ότι αν το έκαναν, το πιο πιθανόν είναι να τους έδιωχναν από τη χώρα, αφού δεν βρίσκονται νόμιμα εδώ.

Από την άλλη πλευρά η κυρία Μαρία Γ. που εργάζεται σε ψιλικατζίδικο κοντά στην πλατεία Αττικής λέει ότι η παρουσία της οργάνωσης έχει αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. «Πριν από λίγο καιρό ήταν οι Ελληνες που δεν τολμούσαν να κυκλοφορήσουν στους γύρω δρόμους. Αν δεν έχετε μείνει εδώ, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω. Παλαιότερα έτρεμα ότι από στιγμή σε στιγμή θα ανοίξει η πόρτα και θα μπουν να με ληστέψουν, σήμερα νιώθω πιο ασφαλής» εξηγεί.

Στην ερώτηση αν την τρομάζει το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είναι οργάνωση του ακροδεξιού χώρου, η κυρία Μαρία λέει: «Δεν με νοιάζει η πολιτική τους τοποθέτηση. Ας έρχονταν οι αριστεροί να διώξουν τους μετανάστες. Τότε θα ψήφιζα αυτούς, όπως στις τελευταίες δημοτικές εκλογές ψήφισα τη Χρυσή Αυγή».

Κήρυξαν τη δική τους επανάσταση οι Λαμιώτες!

Είναι σκληρό ...........αλλά μήπως θα έπρεπε να τύχει ευρύτερης εφαρμογής και μηδενικής ψήφου ,ώστε να καταλάβουν επιτέλους πώς αισθάνεται ο μέσος Ελληνας πλέον;;;

Μπράβο στους Λαμιώτες... Μακάρι να το τηρήσουν, αλλά κυρίως να τους μιμηθούν και οι υπόλοιποι Έλληνες στις πόλεις της Ελλάδος.

Το είπαν και το έκαναν οι πολίτες της Λαμίας! 
Αποκλείουν από τη καθημερινή ζωή τους, τους 5 βουλευτές της Φθιώτιδας! Με αυτό τον τρόπο θέλουν να δείξουν ότι δεν ανέχονται από κανέναν να τους κοροϊδεύει.

 Διαβάστε την εκπληκτική ανακοίνωση:

 «Πρώτη εβδομάδα κοινωνικού αποκλεισμού στους 5 βουλευτές της Φθιώτιδας (Του ΠΑΣΟΚ & Ν.Δ - ΛΑΟΣ.).
 Όταν η εξουσία διαλύει την κοινωνία επιβάλλοντας την φτώχεια και τον ολοκληρωτισμό η κοινωνία επιστρέφει στην εξουσία τον κοινωνικό αποκλεισμό. 
 Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας άνεργους και εργαζόμενους να σταθούν όρθιοι και να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά αποκλείοντας από την κοινωνική ζωή της πόλης μας και του νομού μας σε κάθε επίπεδο, τους 5 βουλευτές Φθιώτιδας που ψηφίσαν αδίστακτα την ισοπέδωση της ζωής μας άλλα και όλους τους εκπροσώπους της .. κυβέρνησης και του σάπιου συστήματος που τη στηρίζει και οι οποίοι θα επιχειρήσουν να έρθουν στην περιοχή μας για τις ανόητες φιέστες τους. Δεν μας εκπροσωπούν πια. δεν μας εκπροσώπησαν ποτέ.

 Είμαστε περισσότεροι. Είμαστε δυνατότεροι. Είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι σαν γροθιά. Μιλάμε με τον διπλανό μας, με τους συγγενείς μας, με τον γείτονα μας, μιλάμε με τον συνάδελφο μας. ξαναχτίζουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Κρατάμε την κοινωνία της πόλης μας ενωμένη. Ένας άλλος κόσμος ζει και αναπνέει κάτω από τα ερείπια του παλιού και θα έρθει στην επιφάνεια.
 Από αυτό το Σάββατο 3 Μαρτίου ξεκινάμε και τους επιβάλλουμε κοινωνικό αποκλεισμό επ΄ αόριστο:  
 δεν τους μιλάμε.
 δεν τους ακούμε. 
 δεν τους κάνουμε παρέα.
 δεν τους αποδεχόμαστε σε καμία κοινωνική μας εκδήλωση. 
 δεν τους σερβίρουμε. 
 δεν τους βάζουμε βενζίνη στα αυτοκίνητα τους.
 δεν τους υπηρετούμε πια. 
 δεν πουλάμε. 
 Συλλογικότητες Λαμίας (Αγανακτισμένοι, Παρέμβαση Πολιτών, Κίνημα ΔΕΝ Πληρώνω, ΕΑΜ ανταλλακτικό δίκτυο οικονομίας ΤΕΜ Φθιώτιδας , Πολίτες της Λαμίας ενάντια στα χαράτσια)».

 

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΝΑΒΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ…!!!

Σχόλια απο Αθανασόπουλο Περικλή

Τα ζητήματα με τα οποία θέλουν οι Γερμανοί να «τελειώνουν» στη χώρα μας με την κυβέρνηση ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν φοβούμενοι μήπως αφυπνιστούν οι λαοί της Ευρώπης επειδή στη συνέχεια θα μας χρησιμοποιήσουν σαν παράδειγμα για να εκβιάσουν και άλλες μικρές χώρες είναι σημαντικά και....πολύ σοβαρά όπως:

1. Οριστικοποίηση του PSI με νόμο.

2. Νομιμοποίηση των διαδικασιών εφαρμογής του PSI στην Ελλάδα με την ψήφιση η την «δημιουργία» σειράς εφαρμοστικών νόμων, έναν για κάθε υπουργείο, ώστε να μπορέσουν να ελέγξουν την λειτουργία του κράτους όπως περιγράφεται στο μνημόνιο,

3. Την οριοθέτηση της ΑΟΖ

4. Την δημιουργία της Εταιρείας εξόρυξης του Ορυκτού πλούτου της Ελλάδας και την στελέχωσή της καθώς και την υπογραφή των συμβάσεων.

5. Την οριστικοποίηση του τρόπου διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ( έγινε μόνο για τον ΟΕΚ και ΟΕΕ δηλαδή 15 δις ευρώ).

6. Την «παραχώρηση» του Αεροδρομίου του Ελληνικού.

7. Την «παραχώρηση» των κρατικών επιχειρήσεων ΕΥΔΑΠ-ΟΠΑΠ-ΔΕΗ κλπ

8. Την οριστική νομιμοποίηση των Αλλοδαπών, ώστε να έχουν δικαίωμα ψήφου.

9. Την διεθνοποίηση της παρασυνοριακής βιομηχανικής ζώνης.

10. Την οριστικοποίηση σε όρια έκρηξης του εργασιακού μισθολογικού πλαισίου.

Επειδή δεν θα προλάβουν να ετοιμάσουν όλα αυτά τα νομοθετήματα, φοβούμενοι ότι στην επόμενη βουλή δεν θα έχουν τους δικούς τους ανθρώπους γιατί πολλοί από τους υπάρχοντες δεν θα εκλεγούν (ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ-ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ-ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ-ΝΤΑΛΑΡΑ- ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ-ΜΑΚΡΥΩΤΗΣ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ-ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ-ΡΟΒΛΙΑΣ-ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ-ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ-ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΞΥΝΙΔΗΣ…κλπ…).

Φοβούμενοι ότι δεν θα εκλεγούν και πολλοί επικρατείας και ότι δεν θα μπορέσουν να δικαιολογήσουν την παραμονή του ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ σε μια νέα βουλή.

Από την μία οι πιέσεις από την Ευρώπη είναι αφόρητες για να τελειώνουν γιατί επείγονται να ξεκινήσουν να συντάσσουν και το Ευρωσύνταγμα και δεν θέλουν να αφήσουν το έργο στη μέση οπότε δεν θα τολμήσουν να ρισκάρουν να τροποποιήσουν την υπάρχουσα σύνθεση της βουλής.

Από την άλλη εάν παρατείνουν τις εκλογες κερδίζουν χρόνο για να τελειώνουν με τα παραπάνω αφού μονό με τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ θα καταφέρουν κάτι τέτοιο και μάλιστα σιγά-σιγά θα φανερώνεται ότι και τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχουν καμία σοβαρή πρόταση να δείξουν.

Ο κίνδυνος ενός ενωμένου αριστερού μετώπου ώστε να διαλυθεί ο δικομματισμός ΠΑΣΟ-ΝΔ απεπέμφθει.

Θα κερδίσουν και χρόνο για να παρουσιάσουν καμιά ακόμα διαφθορά του δημοσίου ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις παραμυθιάζοντας τον λαό όπως στο ΙΚΑ Καλλιθέας και στο Υπουργείο Ανάπτυξης.

Θα έχουν λίγο χρόνο ακόμα να εξαγοράσουν νομικούς και δικηγόρους με αυξήσεις γιατί τους χρειάζονται στις εκλογές.

Τελειώνοντας, και ενώ είναι βέβαιο ότι όλα τα παραπάνω θα συμβούν, αυτό που θα προσπαθήσουν και είναι η μόνη τους ελπίδα να τα πετύχουν τους στόχους τους είναι η βοήθεια από τους αλλοδαπούς η οποία στην περίπτωση που θα ψηφίσουν και εφ’ όσον αξιοποιηθεί ολοσχερώς μπορεί να ελέγξει το 20-25% του εκλογικού σώματος.

Σε μία τέτοια περίπτωση συγκεντρωτικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα αγγίξουν το 60-65% και τελειώσαμε σαν λαός.

Γι αυτό όλοι το νου μας να μην ψηφίσουν οι αλλοδαποί , ακόμα και αύριο στις εκλογες για την ανάδειξη του μονου υποψήφιου ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ να μην επιτραπεί σε αλλοδαπούς να ψηφίσουν παρά μόνο αν εγκρίνεται από την ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ κάθε τοπικής οργάνωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ

http://thoureios.blogspot.com/20

Καταστρέψτε όλες τις εκκλησίες !

Αν ο παπας ζητούσε να καταστραφουν όλα τα τεμένη στην Ευρώπη, οι αντιδράσεις θα ήταν κατακλυσμιαίες...
Οι "Ακαδημαϊκοί" θα μάλωναν την Εκκλησία, ο Λευκός Οίκος θα εξέδιδε ανακοίνωση με την οποία θα εξέφραζε τη βαθιά ανησυχία του και οι διαδηλωτές στη Μέση Ανατολή θα..
αλληλοσκοτώνονταν μέσα στο πένθος τους.
Αλλά όταν ο ηγέτης του Μουσουλμανικού κόσμου, βγάζει έναν φετφά (διαταγή), με εντολή να καταστραφουν όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες, τότε η σιωπή είναι εκκωφαντική.
Στις 12 Μαρτίου, ο Σεϊχης Αμπντουλ Αζιζ Μπιν Αμπντουλάχ, δήλωσε ότι "είναι αναγκαίο να καταστραφούν όλες οι εκκλησιες της χώρας".
Η απόφαση ήρθε ως απάντηση στο ερώτημα μιας αντιπροσωπείας από το Κουβέιτ, για την προτεινόμενη νομοθεσία για την αποτροπή ανέγερσης Χριστιανικών ναών.
Ο μουφτής στήριξε την απόφασή του, βασισμένος σε μια ιστορία, που θέλει τον Μωάμεθ, από το νεκροκρέβατό του να λέει προς τους πιστούς του, ότι "δεν μπορούν να υπάρχουν δύο θρησκείες στην Αραβική Χερσόνησο".
Aυτά και άλλα ενδιαφέροντα λέει το κύριο άρθρο των washingtontimes με τίτλο
EDITORIAL: Destroy all churches