Επανεκκίνηση με αλλαγή πολιτεύματος

Tου Σταυρου Λυγερου

Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η Ελλάδα διολισθαίνει επιταχυνόμενα προς το σημείο που η κατάρρευση θα καταστεί αναπόφευκτη. Για την ακρίβεια, βιώνουμε ήδη τα πρώτα σημάδια. Δεν είναι μόνο τα ασφαλιστικά Ταμεία που εμφανίζουν ρωγμές. Είναι και τα νοσοκομεία και άλλες ζωτικής σημασίας για την κοινωνική ομαλότητα δομές, όπως οι οργανισμοί παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Η πρωτοφανής συρρίκνωση του ΑΕΠ συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτοξεύεται. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που η φτωχοποίηση καλπάζει και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται.

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η ελληνική κοινωνία βιώνει μια παράλληλη τραγωδία. Οι ένοπλες ληστείες, που συχνά εξελίσσονται σε ληστείες μετά φόνου, έχουν γίνει καθημερινή ρουτίνα. Το πρωταρχικό ανθρώπινο δικαίωμα της ασφάλειας παραβιάζεται μαζικά. Ο φόβος κυριαρχεί. Είναι στατιστικά επιβεβαιωμένο ότι αυτό το είδος της εγκληματικότητας τροφοδοτείται δυσανάλογα από το γεγονός ότι στην Ελλάδα λιμνάζει ένας τεράστιος αριθμός λαθρομεταναστών που δεν μπορεί να επιβιώσει και που επιπλέον έχει μια διαφορετική αντίληψη για την ανθρώπινη ζωή.

Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα πράξεων και κυρίως παραλείψεων. Οι πολίτες δεν είναι αθώοι, αλλά, όπως πάντα, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Με άλλα λόγια, τη βασική ευθύνη φέρει το πολιτικό σύστημα. Αυτή είναι η αιτία που έχει διαρραγεί η αναγκαία για τη λειτουργία της δημοκρατίας εμπιστοσύνη των κυβερνωμένων προς τους κυβερνώντες. Αυτή είναι η αιτία που την Κυριακή, αντί να αναμετρούνται πολιτικά προγράμματα ανάταξης, συγκρούονται το «κόμμα του φόβου» (εκφράζεται από τη Ν.Δ.) με το «κόμμα της τιμωρίας» (εκφράζεται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ).

Η Ελλάδα έχει ζωτική ανάγκη από ριζική ανασυγκρότηση όχι μόνο στο επίπεδο της οικονομίας (δημοσιονομικά και ανάπτυξη), αλλά και στα επίπεδα των θεσμών και της δημόσιας ασφάλειας. Το πολλαπλά ακρωτηριασμένο κράτος δικαίου πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει. Το κλειστό, σε μεγάλο βαθμό «αυτιστικό» και απαξιωμένο σύστημα εξουσίας είναι ανίκανο να φέρει εις πέρας αυτήν την αποστολή.

Ο μόνος τρόπος διεμβολισμού του είναι η μετάβαση, με δημοψήφισμα και συντακτική Βουλή, από την προεδρευομένη στην προεδρική δημοκρατία. Ο πλήρης διαχωρισμός της εκτελεστικής από τη νομοθετική εξουσία θα λειτουργούσε πολλαπλά ως «επανεκκίνηση». Πρώτον, θα θρυμμάτιζε το πελατειακό σύστημα. Δεύτερον, η εκλογή προέδρου από τον λαό θα έδινε τη δυνατότητα απεγκλωβισμού του εκάστοτε κυβερνήτη από τις δουλείες των κομματικών μηχανισμών, που συμπεριφέρονται όχι σαν πολιτικοί οργανισμοί, αλλά σαν φυλές, σαν νομείς της εξουσίας. Τρίτον, η ανάδειξη σε υπουργικά αξιώματα κοινωνικών στελεχών, τα οποία σήμερα είναι απρόθυμα να μπουν στις μυλόπετρες της μικροπολιτικής, θα ανανέωνε ριζικά και διαρκώς την πολιτική ελίτ.

Προφανώς, η αλλαγή πολιτεύματος δεν είναι πανάκεια. Δίνει, όμως, τη δυνατότητα για μία τομή στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος, το οποίο συνεχίζει να λειτουργεί ως μέρος του προβλήματος κι όχι ως παράγοντας λύσης. Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα διολισθαίνει στην άβυσσο…

"Ηλίθιοι!Σκεφτείτε τις γεωπολιτικές συνέπειες από κατάρρευση της Ελλάδος" - Άρθρο-σοκ

16/05/2012, Τομέας:ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η σωτηρία της Ελλάδας δεν είναι μόνο οικονομική υπόθεση. Όπως επισημαίνει

σωστά σε άρθρο του ο euobserver,οι γεωπολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν από πιθανή κατάρρευση της Ελλάδας,θα είναι τρομακτικές. Το άρθρο επισημαίνει ότι πρέπει άπαντες να σταματήσουν να βλέπουν το πρόβλημα της Ελλάδας λογιστικά και να επικεντρώσουν στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδος.

Η ελληνική κρίση και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις.
«Ο κίνδυνος έγκειται όχι μόνο στην οικονομική πτυχή της ελληνικής κρίσης, αλλά και σε πιθανές γεωπολιτικές επιπτώσεις της, ιδίως την αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Ευρωπαικής ένωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτα συμβαίνουν πολύ κόντα στα hot spots της Μέσης Ανατολής, κοντά στις Αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και κοντά στις ασταθή χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.
Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Ελλάδα αποτελεί χωρα διέλευσης ζωτικής σημασίας γαι τον ενεργειακό εφοδιασμό της ΕΕ που προέρχεται απο το λεκανοπέδιο της Μαύρης θάλασσας καθώς και της Κασπίας.

Η Ελλάδα είναι ταυτόχρονα μια χώρα που ευνοείται απο την Ρωσία, όπως έχουμε δεί πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν πρόσφατα η Ρωσία διέκοψε την παροχή ενέργειας πρός την ΕΕ, την αύξησε πρός την Ελλάδα και μάλιστα πάνω απο την συμβατική ποσότητα. Δεν μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε το γεγονός ότι σε περίπτωση αδυναμίας ή αναποτελεσματικότητας της ΕΕ η Ρωσία μπορεί να προσφέρει βοήθεια. Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα που είναι ήδη ο ιδιοκτήτης του λιμανιού του Πειραιά.

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο μέλος της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ. Ο στρατός και το ναυτικό της καταναλώνουν το 4.3% του ΑΕΠ της και είναι ένα κρίσιμο συστατικό στο να κρατάνε την ισορροπία στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου.

Η χώρα είναι επίσης ο φύλακας των συνόρων της ΕΕ του χώρου Σένγκεν, το οποίο αντιμετωπίζει ισχυρή πίεση μετανάστευσης από τον Νότο. Αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα θα σήμαινει όχι μόνο την έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά και την έξοδο από το Σένγκεν.

Η αποδυνάμωση της δημοκρατίας στην Αθήνα,με μια πιθανή στρατιωτική εμπλοκή στη διατήρηση της τάξης στην χειρότερη περίπτωση, θα ήταν καταστροφική για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την εικόνα της στην περιοχή -τόσο στον Νότο όσο και στην Ανατολή - καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο.



Ειδικότερα, θα έβλαπτε την αντίληψη του ρόλου της ΕΕ ως εγγυήτρια σταθερότητας και δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της έλλειψης της επίλυσης της ελληνικής κρίσης θα προχωρούσε πέρα ​​από τις καθαρά οικονομικές και οικονομικές πτυχές, και θα ήταν σοβαρό και γεωπολιτικά.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, να αφήσουμε πίσω την επικρατούσα, κατά κύριο λόγο λογιστική προσέγγιση-όπως το ελληνικό χρέος. Χρειαζόμαστε μια πολιτική λύση, με τη γεωπολιτική να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Είτε με το ευρώ είτε με την δραχμή, η Ελλάδα παραμένει ένα θέμα ευρωπαϊκής ευθύνης και αλληλεγγύης. Εάν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο θα μπορούσε πολύ εύκολα να επηρεάσει την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Αυτό πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής κοστολογικής ανάλυσης καθώς και του στρατηγικού προβληματισμού.
Εδω θα τολμούσαμε, να χρησιμοποιήσουμε την φράση του πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον: Η γεωπολιτική είναι,ηλίθιε!”

Πηγη: euobserver.com

Η εκστρατεία ψεύδους και τα πολιτικά ήθη

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ Ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ορισμένες αλήθειες για τους εκλογείς

Ο ελληνικός λαός κλήθηκε να ασκήσει στις 17 Ιουνίου το ύπατο πολιτικό του δικαίωμα. Οι έλληνες πολίτες σε όλην αυτήν την προεκλογική περίοδο, αντί να έχουν μια πλήρη ενημέρωση για να σχηματίσουν μια ψύχραιμη και σωστή πολιτική γνώμη για την άσκηση του εκλογικού τους καθήκοντος, υπόκεινται καθημερινά σε μια ανελέητη συστηματική επίθεση παραπλάνησης και παραπληροφόρησης ως προς την ουσία και την αλήθεια της πορείας της χώρας, για την οποία καλούνται να εκφράσουν τη θέλησή τους.

Πρόκειται για μια πραγματική εκστρατεία ψεύδους.

Η εκστρατεία αυτή του ψεύδους έχει δύο πλευρές: Η μια εκφοβίζει, εκβιάζει και εξαπατά. Η άλλη στον εκφοβισμό και στην εξαπάτηση προσθέτει και τις ύβρεις κατά των «αντιμνημονιακών» κομμάτων. Ακόμη και τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» αναβίωσαν για να εκφοβίσουν... (Τελευταία χρησιμοποίηση –ανεπιτυχής ακόμη και τότε– της «απειλής» ήταν από τη χούντα, πριν από 45 χρόνια.) Είναι κρίμα που κόμματα μακράς κοινοβουλευτικής ιστορίας, καθώς και το ιστορικό όπλο της δημοκρατίας, ο Τύπος (έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ), οδηγούν τα πολιτικά ήθη σε τέτοια παρακμή. Σκοπός της εκστρατείας του ψεύδους είναι: Η δημιουργία φόβου με πλαστούς κινδύνους, που θα συνεπαγόταν, δήθεν, η αντιμνημονιακή πολιτική, ο εκβιασμός των εκλογέων και ο βιασμός της λαϊκής κυριαρχίας. Στόχος: να μη μάθει ο ελληνικός λαός τι σημαίνει η εφαρμογή των δανειακών συμφωνιών (του Α΄ και του Β΄ Μνημονίου) για τις επόμενες γενιές της Ελλάδας, τουλάχιστον εκατό ετών. Με άλλες λέξεις, η εκστρατεία του ψεύδους αποβλέπει στην απόκρυψη των απάνθρωπων συνεπειών των Μνημονίων, που είναι ο πολιτικός, ο οικονομικός και ο κοινωνικός αφελληνισμός της Ελλάδας. Δηλαδή: η παραχώρηση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους και των πηγών του εθνικού πλούτου στον έλεγχο των κέντρων εκμετάλλευσης της κρίσης, καθώς και η φυγή στο εξωτερικό των νέων επιστημόνων και γενικά όλων των παραγωγικών δυνάμεων – συνέπειες που έχουν ήδη δρομολογηθεί και έχουν αρχίσει. Ασφαλώς υπάρχει και ο βραχυπρόθεσμος στόχος της εκστρατείας:

Να σκεπαστεί η φωνή της αντιμνημονιακής πολιτικής, για να μείνουν οι πολίτες μόνο με το ψεύδος και χωρίς αντίλογο. Δράστες αυτών των κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν παραβιάσεων της δημοκρατίας με ψευδή πληροφόρηση είναι τρεις βασικές ομάδες (με τους δουλοπαροίκους τους): (α) οι ευρωπαίοι (θεσμικοί και μη) εκπρόσωποι των κέντρων εκμετάλλευσης της κρίσης («τρόικα», όργανα των δανειστών και ιδίως του ΔΝΤ κ.λπ.), (β) τα πολιτικά κόμματα που έχουν την ευθύνη της υπογραφής και της αποδοχής των καταστροφικών Μνημονίων (κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, που έχουν αποδεχθεί και τα δύο Μνημόνια, με τη στήριξη της κυβέρνησης εκτέλεσης του πρώτου και εφαρμογής του δευτέρου) και (γ) η συμφωνική ορχήστρα των κατευθυνόμενων από τα κέντρα εξουσίας της κρίσης μεγάλων ΜΜΕ (ραδιοτηλεοπτικών και έντυπων).

Ποια είναι τα ψεύδη που ακούμε;

(1) Η σκόπιμη παραμόρφωση του θεσμού της στάσης πληρωμών και αναδιαπραγμάτευσης του χρέους από μια πράξη νόμιμη σε μια πράξη δήθεν ανεύθυνης και εχθρικής πολιτικής κατά της Ευρώπης. Υποστηρίζεται, μάλιστα, από το μνημονιακό μέτωπο ότι δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός και ότι είναι αποκύημα της φαντασίας των αντιμνημονιακών κομμάτων. Ενώ η αλήθεια είναι ότι: (α) ο θεσμός αυτός ισχύει και η εφαρμογή του δεν σημαίνει άρνηση του χρέους, αλλά αναγωγή του στο νόμιμο ύψος, που αντέχει ένας λαός να το πληρώσει με βάση νόμιμους και ανθρώπινους όρους, (β) ο θεσμός αυτός έχει εφαρμοστεί πολλές φορές από παλιά μέχρι τις μέρες μας και έχουν δικαιωθεί τα κράτη που τον χρησιμοποίησαν από τα διεθνή δικαστήρια.

(2) Το μέτωπο των υποστηρικτών των Μνημονίων αποκρύπτει, επίσης, ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι ανίσχυρες, γιατί δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή και έχουν όρους παράνομους. Αποκρύπτει ακόμη ότι το ύψος του δανείου έχει ξεπεράσει τα νόμιμα όρια δανεισμού του κράτους και ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη απέναντι στον λαό της να προσφύγει στη στάση πληρωμών και στη διαπραγμάτευση για τον καθορισμό του νόμιμου και βιώσιμου χρέους.

(3) Τώρα τελευταία, θέλοντας να εκμεταλλευτούν το «φιλότιμο» των Ελλήνων, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, αντί να μας απειλούν με έξοδο από το ευρώ, μας λένε: «Δεν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και από την ΕΕ, αλλά και οι Έλληνες πρέπει να “τιμήσουν” την υπογραφή τους και να πληρώσουν τις “υποχρεώσεις” τους». Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν υποχρεώσεις από παράνομες και απάνθρωπες συμβάσεις.

(4) Εκβιάζουν καθημερινά τον ελληνικό λαό με το ψεύδος ότι η προσφυγή στον θεσμό της στάσης πληρωμών και επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους «θα μας γυρίσει στη δραχμή και θα μας οδηγήσει στη χρεοκοπία». Κανείς δεν μας λέει την αλήθεια, η οποία είναι: (α) Δεν υπάρχει διαδικασία εκδίωξης από το ευρώ και την ΕΕ. (β) Αν, παρά ταύτα, κατάφερναν να μας εκδιώξουν, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές για την Ευρώπη και ευρύτερα. Το επαναλαμβάνουν όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών μας. (γ) Αν μας αναγκάσουν (παρά το ότι δεν μπορούν) να φύγουμε από το ευρώ ή μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία, οι δανειστές θα χάσουν τα χρήματά τους. (δ) Αν μας κόψουν τον δανεισμό, λόγω στάσης πληρωμής, νομιμοποιούν αυτομάτως τη στάση πληρωμών λόγω κατάστασης ανάγκης, στην οποία θα ωθήσουν τη χώρα.

(5) Όταν μας απειλούν για τις συνέπειες της στάσης πληρωμών και της αξίωσης για αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε νόμιμες βάσεις, ρωτάνε τα κόμματα και οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής πού θα βρουν τα χρήματα την επομένη της στάσης πληρωμών για μισθούς κ.λπ.

Κανείς δεν μας λέει ότι η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν είναι οι μόνες πηγές δανεισμού και βοήθειας στον πλανήτη και ότι η Ελλάδα πρέπει, επιτέλους, να ακολουθήσει πολυδιάστατη ανεξάρτητη εθνική πολιτική. Ούτε μας λέει κανείς ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ σε καμιά περίπτωση δεν θα μας αφήσουν να πέσομε στην αγκαλιά άλλου.

Όλα αυτά κάτω από το βλέμμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και της υπηρεσιακής κυβέρνησης. Όλοι γνωρίζουμε την αποστολή της τελευταίας: Να διασφαλίσει κλίμα αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού για την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας – σήμερα για να αποφασίσει για το πιο ακανθώδες ζήτημα επιβίωσής του. Πού είναι η παρέμβαση του υπουργού Τύπου και του πρωθυπουργού για την παρουσίαση στα κεντρικά τηλεοπτικά ΜΜΕ και της άλλης φωνής; (Σʼ αυτό θα επανέλθουμε.)

Όλα αυτά δεν είναι μόνο ψεύδη για παραπλάνηση του λαού. Είναι και σοβαρή παράλειψη χρησιμοποίησης των ισχυρών επιχειρημάτων της Ελλάδας για τη διαπραγμάτευση των όρων δανεισμού. Η παραβίαση του πολιτεύματος είναι διπλή. Με αυτά τα πολιτικά ήθη και η δημοκρατία παραβιάζεται και η Ελλάδα απειλείται. 

ΠΑΡΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ...

Η δικη ΜΑΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ BLOG ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΘΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ...ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΟΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΤΥΠΟ...
Εκλογικό ντέρμπι στις 17 Ιουνίου, με τις κυλιόμενες δημοσκοπησεις που διεξάγονται και είναι σε γνώση των κομματικών επιτελείων να χαρακτηρίζουν αμφίρροπη τη μάχη ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ.
Από τα ευρήματα των μυστικών δημοσκοπήσεων, σύμφωνα με τον "Τύπο της Κυριακής", προκύπτει ακόμα ότι η ψήφος επιλογής κερδίζει σταθερά έδαφος έναντι της ψήφου διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας που επικράτησε στις 6 Μαΐου και πως οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό θα ψηφίσουν με κριτήριο όχι την τιμωρία, αλλά τη συγκρότηση κυβέρνησης.

Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχουν αποκτήσει μεγάλη απόσταση από τα υπόλοιπα κόμματα και τα στοιχεία δείχνουν ότι ουδείς θα αποκτήσει διαφορά ασφαλείας μέχρι τη 17η Ιουνίου.
Με βάση τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, η εικόνα που επικράτησε στο τέλος της πρώτης εβδομάδας μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όταν δηλαδή κόμματα και πολίτες άρχισαν να συνειδητοποιούν τις αλλαγές που επέφερε το εκλογικό αποτέλεσμα στο πολιτικό σκηνικό, δεν έχει αλλάξει δραματικά.
Η θέση της Νέας Δημοκρατίας ενισχύθηκε και ενισχύεται μετά τις κινήσεις επανένωσης της κεντροδεξιάς παράταξης και ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται επίσης μετά τη δυναμική που απέκτησε στις 6 Μαΐου, κατοχυρώνοντας τη δεύτερη θέση και αποκτώντας προοπτική εξουσίας.
Επιπλέον, τα δύο κόμματα που οδηγούν την κούρσα έχουν σημαντική δεξαμενή βέβαιης ψήφου, με τη Νέα Δημοκρατία σε αυτή τη δεξαμενή να διατηρεί ένα ελαφρύ προβάδισμα.
Από εκεί και πέρα, στην επίσης κρίσιμη δεξαμενή της πιθανής ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δείχνει να έχει μεγαλύτερα περιθώρια αύξησης των ποσοστών του από τη Νέα Δημοκρατία.
Η μικρή υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας στην πρώτη δεξαμενή, αυτή της βέβαιης ψήφου, σε συνδυασμό με την υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη δεξαμενή της πιθανής ψήφου, δίνει την αμφίρροπη εικόνα που, σύμφωνα με τους αναλυτές, θα διατηρηθεί ως το τέλος.
Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα κόμματα υπόκεινται σε σημαντική πίεση.
Το ΠΑΣΟΚ συμπιέζεται τόσο από τη δυναμική της Νέας Δημοκρατίας όσο και από τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί ερώτημα αν θα συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής του δύναμης με βάση την 6η Μαΐου όπως φαίνεται να τη συγκρατεί μέχρι στιγμής, έχοντας μια ελαφρά μείωση.
Σημειώνεται ότι υπάρχει η εκτίμηση ότι με βάση το ότι ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ της 6ης Μαΐου δεν επικρατεί αντιμνημονιακή ψήφος, ενδεχόμενη νέα μετακίνηση, εφόσον υπάρξει, θα ενισχύσει περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία και λιγότερο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κόμματα που φαίνεται ότι αντέχουν περισσότερο στην πίεση και σε γενικές γραμμές συγκρατούν τα ποσοστά τους είναι η Δημοκρατική Αριστερά και η Χρυσή Αυγή.
Ειδικά όμως σε ό,τι αφορά τη Χρυσή Αυγή, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει ακόμα η καταγραφή κα η επιρροή στο εκλογικό σώμα της επίθεσης του βουλευτή και εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, εναντίον της βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνας Κανέλλη, και της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένας Δούρου.
Η ίδια σημείωση θα πρέπει να γίνει και για την εικόνα του ΚΚΕ, ότι δηλαδή η επίθεση εναντίον της κ. Κανέλλη ακόμα δεν έχει καταγραφεί από τις κυλιόμενες μετρήσεις, καθώς φαίνεται ότι από την 6η Μαΐου και μετά το ΚΚΕ χάνει δυνάμεις κυρίως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Μεγάλη πίεση δέχονται και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Εμφανίζουν διαρροές τόσο προς τη Νέα Δημοκρατία όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, ωστόσο υπάρχει η εκτίμηση ότι έχουν κατά τι αυξηθεί οι διαρροές των Ανεξάρτητων Ελλήνων προς τη Νέα Δημοκρατία.
Ισχυρή πίεση δέχονται και τα κόμματα που τέθηκαν εκτός Βουλής, ιδίως αυτά που βρέθηκαν στο όριο εισόδου στη Βουλή όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι και ο ΛΑ.Ο.Σ., ενώ δυνάμεις φαίνεται να χάνει και η Δημιουργία Ξανά.
http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekloges-gr/maxh_pshfo_me_pshfo_deixnoyn_oi_kryfes_dhmoskophseis.1810659.html
ΠΡΕΖΑ TV
10-6-2012

Αναδημοσίευση απο http://prezatv.blogspot.com/ 

Οι Αμερικανοί δίνουν 38-40% στον ΣΥΡΙΖΑ> Τεκτονικός σεισμός σε ΜΜΕ, Αστυνομία, Δικαιοσύνη!

Από τον Ian Ford

Στο 38-40% δίνουν οι Αμερικανοί τον ΣΥΡΙΖΑ! Το τρελό αυτό ποσοστό έχει σημάνει συναγερμό καθώς την Δευτέρα 18 Ιουνίου ξημερώνει μια άλλη Ελλάδα. Από τα πρώτα μέτρα της νέας κυβέρνησης θα είναι να ξηλώσει τον παρακρατικό μηχανισμό στα Σώματα Ασφαλείας που επιτρέπουν στον Κασιδιάρη να παραμένει ελεύθερος. Νυστέρι θα μπει και στο βαθύ κράτος της Δικαιοσύνης που κρατά στο απυρόβλητο τα σεσημασμένα πρόσωπα που λεηλάτησαν, όπως και ο Τσοχατζόπουλος, το χρήμα των εξοπλιστικών. Φυσικά θα δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα των δημοσιογράφων που υπηρετούν η τα παίρνουν από το κράτος. Από τα μυστικά κονδύλια του υπ. Εξωτερικών ως την ΕΥΠ. Πολλοί νταβατζήδες των ΜΜΕ που ζούν από τα δάνεια που παίρνουν εκβιάζοντας το τραπεζικό σύστημα θα αναγκασθούν να κλείσουν τα χρεοκοπημένα μαγαζιά τους. Εννοείται ότι αυτά τα δανεικά είναι και αγύριστα. Θα μπει μπροστά ο βασικός μέτοχος και το τοπίο στα ΜΜΕ θα αλλάξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στείλει στην δικαιοσύνη και τις αναθέσεις δημοσίων έργων και προμηθειών που έγιναν  στην διάρκεια της κυβέρνησης Παπαδήμου αλλά και της υπηρεσιακής του Πικραμμένου. Υπουργοί θα καθήσουν στο σκαμνί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπολογίσει ότι χρειάζεται 1500 στελέχη για να τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά του κράτους-οργανισμούς κλπ. Πιθανόν κάποια από αυτά θα βούν σκάρτα, ελπίζει να μειώσει όσο γίνεται αυτές τις πιθανότητες.

Από την Δευτέρα 18 Ιουνίου η Ελλάδα αλλάζει.  Οι Αμερικανοί εκτιμούν πως αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγουν

 τα κουμπούρια. Μείνετε συντονισμένοι…

Να νικήσουν τον φόβο

ΤΕΤΑΡΤΗ, 06 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

33 ΣΧΟΛΙΑ

---

Όλες οι έρευνες που διεξάγονται αυτήν την περίοδο δείχνουν ότι η κοινωνική δυναμική είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις μετρήσεις – κρυφές και φανερές – είναι ότι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα έχει ως σύμμαχο την ανάγκη και τη διάθεση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας να αναζητήσει την ελπίδα μέσα στο ζοφερό τοπίο που υπάρχει εδώ και τρία χρόνια στη χώρα. Μιας κοινωνίας που βιώνει με τεράστιες δυσκολίες τα αποτελέσματα εφαρμογής του μνημονίου, μιας πολιτικής που δέχθηκε, υπόγραψε, εφάρμοσε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στο τέλος συνέβαλε σε αυτό το έγκλημα η ηγεσία της Ν.Δ.

Όμως «σύμμαχος» του Τσίπρα, εκτός από τα παραπάνω, είναι και ορισμένες πολιτικές επιλογές των αντιπάλων του, που τον δυναμώνουν περαιτέρω.

- Είναι η «τρομοκρατία» που ασκεί εναντίον του το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, πράγμα που δημιουργεί κλίμα συμπάθειας στην κοινή γνώμη.

- Είναι η επιλογή όλων των κομμάτων να τον αναδείξουν ως κύριο αντίπαλό τους, καθιστώντας τον κυρίαρχο πόλο στο πολιτικό σκηνικό.

- Είναι η συγχορδία των δηλώσεων ξένων ηγετών, υπουργών, οικονομικών παραγόντων, τραπεζιτών, οι οποίοι καθημερινά μιλούν για χρεοκοπία, δραχμή, καταστροφή, χρεώνοντάς τα στον Τσίπρα, αγνοώντας προκλητικά ποιοι μας έχουν φέρει σε αυτήν τη δραματική κατάσταση.

- Είναι οι συνωμοσίες της διαπλοκής που δεν ωροδούν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να μη χάσουν τα πρωτεία.

Όμως ο πιο σημαντικός σύμμαχος σε αυτήν την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι άλλος από τα ίδια τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα, που μαζί με τις ηγετικές τους ομάδες, ευθύνονται για τη σημερινή κρίση στη χώρα, αφού κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν αυτοί που με τις πολιτικές τους χρεοκόπησαν τη χώρα και έχουν φτάσει σε σημείο εξαθλίωσης το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας να εμφανίζονται πάλι ως σωτήρες;

Αυτό λοιπόν είναι το πιο δυνατό σημείο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Οι ενοχές, η αδυναμία και η κατάρρευση αυτού του συστήματος που επέλεξαν και στήριξαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και πολλές φορές ενισχύσαμε όλοι εμείς οι πολίτες στην καθημερινότητά μας και με την ψήφο μας στις εκλογές. Έχουμε και εμείς τις ευθύνες μας.

Ας πετάξουμε λοιπόν στα σκουπίδια της Ιστορίας ό,τι άχρηστο και σάπιο δημιούργησαν αυτές οι πολιτικές και ας κρατήσουμε ό,τι καλό έγινε. Γιατί υπήρξαν και πολλά καλά.

Υπό την έννοια αυτήν, οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα είναι μεγάλες. Ας μην πετάξουν την ευκαιρία στα σκουπίδια.

Ας δώσουν λοιπόν απαντήσεις καθαρές για την επόμενη μέρα των εκλογών, για το δικό τους οικονομικό σχέδιο. Απαντήσεις εφικτές, που να λαμβάνουν υπόψιν όσους σχεδιάζουν να μας ρίξουν στα βράχια – ή, καλύτερα, στον πάτο της θάλασσας.

Απαντήσεις που θα νικούν τον φόβο που καλλιεργούν οι αντίπαλοί τους.

Αυτός είναι ο μόνος σύμμαχος που τους έχει απομείνει.

Ας τον αντιμετωπίσουν, λοιπόν, πριν έρθει η ώρα της κάλπης...

Ο «13ος μήνας»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 08 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

0 ΣΧΟΛΙΑ

---

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

---

Ο «13ος μήνας», ο μήνας πριν από τις επαναληπτικές εκλογές, δεν αρχίζει από την πρώτη, ούτε τελειώνει την τριακοστή πρώτη μέρα ενός κανονικού μήνα. Δεν ανήκει στις τέσσερις εποχές, αλλά χαρακτηρίζεται από τη δική του ιδιαιτερότητα: είναι πολιτικός ή αντιπολιτικός. Φορτισμένος ιδεολογικά ή απενεργοποιημένος.

Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα οι πολιτικοί θεσμοί, οι οποίοι είχαν θεσπιστεί με εκλογές και επίσημους αντιπροσώπους στη Βουλή, υποκαθίστανται από άλλους, ανώτερους θεσμούς, που – προφανώς – προστατεύουν το κενός εξουσίας και προετοιμάζουν τη μετάβαση σε εκλογές.

Με πιο απλά λόγια: Ο «13ος μήνας» προκύπτει από την πολιτική ασυμφωνία και την ακυβερνησία των προηγούμενων μηνών και αντί να μας προβληματίζει αυτή η ιδιαιτερότητα, την έχουμε εντάξει στο παιγνίδι της διαδοχής ενός ίδιου ή σχεδόν παρόμοιου συστήματος, που ενδεχομένως να οδηγήσει και σε άλλους ακατονόμαστους μήνες.

Είναι όμως μηδενισμένος ο πολιτικός λόγος αυτό το ενδιάμεσο διάστημα; Άραγε οι υπηρεσιακοί θεσμοί λειτουργούν τόσο ήπια, ώστε να μας φαίνεται ότι δεν υφίστανται καν; Το κράτος βρίσκεται σε μια ζώνη ασφαλείας ή ανησυχητικής αδράνειας; Κανονικά τα κόμματα και οι θεσμοί θα έπρεπε να αναρριγούν στη σκέψη ότι έχουν υποκατασταθεί από κάποιους που μπορεί να κάνουν σωστά τη δική τους δουλειά και γι’ αυτό – πολλές φορές – βάλλουν κατά των υπηρεσιακών παραγόντων ωσάν εκείνοι (οι δικαστικοί και οι άλλοι) να προκάλεσαν ή να επιδίωξαν τη διαχείριση της εξουσίας.

Και αντί, σε αυτό το κενό και μεταβατικό διάστημα της μη πολιτικής διακυβέρνησης, οι αποχωρήσαντες κομματικοί μηχανισμοί να αλλάζουν το προφίλ και να συνετίζονται, αντιθέτως συνεχίζουν το πανηγύρι του λαϊκισμού και της απόρριψης ευθυνών ο ένας στον άλλον. Αντί να παράγουν έναν εμπεριστατωμένο και αυτοκριτικό πολιτικό λόγο, ουρλιάζουν στις τηλεοπτικές χωματερές.

Όμως στους πολίτες και ψηφοφόρους δίνεται η ευκαιρία να ωφεληθούν από τον «13ο μήνα». Να τον εκλάβουν ως πολιτικό δώρο (κάτι σαν διακοπές πολιτικής αυτογνωσίας) για να ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά των αντικαταστημένων. Να απομακρυνθούν από τις εκπομπές και τα στημένα ντιμπέιτ και τους δημοσιογράφους ρομπότ και να ενσκήψουν βαθιά μέσα τους. Να αναλογιστούν τις ζωές τους, πριν και μετά τον «μήνα». Είναι στο χέρι τους να απαλείψουν αυτό το κενό αλλά και να το αξιοποιήσουν.

Γιατί στον «13ο μήνα» μπορεί μεν να απουσιάζουν οι επαγγελματίες της πολιτικής, όμως δεν λείπουν οι πολίτες. Γι’ αυτό οι πολίτες ας απολαύσουν προσωπικά τις τριάντα μέρες, με σκεπτικισμό, χωρίς τους επικίνδυνους ελιγμούς των κομματικών μηχανισμών και εκπροσώπων τους. Να δουν κατά πόσο τους έλειψαν οι ομιλούσες κεφαλές στα έδρανα της Βουλής και οι απαγγελίες μονολόγων. Ας αισθανθούν αδέσμευτοι και μετά, με το χέρι στην καρδιά, ας πάνε να ψηφίσουν αναζητώντας τους καλύτερους, τους πιο διαβασμένους. Για να μην αναπολούν τις μέρες και τις ώρες ενός «μήνα» που χαραμίστηκε.

* Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης είναι συγγραφέας.

** Η φωτογραφία του συγγραφέα είναι από τον Σπύρο Κατωπόδη.