Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

The Green Digital Charter | ICT for Sustainable Growth | Europa - Information Society

The Green Digital Charter | ICT for Sustainable Growth | Europa - Information Society

The Green Digital Charter


The Green Digital Charter was launched at the end of 2009 to encourage cities to reduce the carbon footprint of their ICT and roll-out ICT solutions which lead to more energy efficiency in areas such as buildings, transport and energy.


So far 22 cities have signed up to the Green Digital Charter and many others are interested committing to:
> Deploy five large-scale pilot projects before 2015.
> Decrease ICT’s direct carbon footprint by 30% by 2020.
> Create a partnership of cities on ICT & Energy Efficiency to work until 2011.

The signatory cities are Amsterdam, Birmingham, Bologna, Bristol, Genoa, Ghent, The Hague, Helsinki, Lisbon, Malaga, Malmo, Manchester, Murcia, Nantes Métropole, Nice Cote d’Azur, Nuremberg, Reykjavik, Rijeka, Tallinn, Stockholm, Vienna and Zaragoza.

They use the EUROCITIES network to coordinate their efforts, develop an implementation roadmap on the commitments above, exchange experiences and build benchmarks of good practice, as well as seeking external sources of funding to support their ambitions.

The Green Digital Charter originates from talks between EUROCITIES (the European network of major cities - www.eurocities.eu), Manchester City and the European Commission.

Green Digital Charter: signatures and commitment at the ICT4EE Event


An official signing ceremony of the "Green Digital Charter" was held on 23 February as part of the High Level Event on ICT for Energy Efficiency.

The signing ceremony involved the following six Cities: Amsterdam, Bologna, Helsinki, Malaga, Nice Cote d’Azur, Rijeka.

Also the city of Nuremberg attended the signatory event committing to sign the Charter later on.
Nuremberg is today the 22nd city having signed the Charter.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Πίσω, λοιπόν, στη θερμή οθωμανική αγκαλιά...

Γράφει ο ΣΑΡΑΝΤΟΣ I. ΚΑΡΓΑΚΟΣ (ιστορικός - συγγραφέας. www.sarantoskargakos.gr)

ΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ένας ιστορικός να «κλείσει» σε ένα βιβλίο -πολυσέλιδο και πολύτομο έστω- όλο το '21 είναι τόσο δύσκολο όσο και το να προσπαθήσει να κλείσει σ' ένα μπουκάλι ένα αγριεμένο πέλαγος. Το '21 ήταν ένας... πολυετής πολυεπίπεδος πολύπλευρος και πολυσύνθετος αγώνας. Δεν ήταν ένα μονοδιάστατο γεγονός. Ούτε περιορίστηκε αποκλειστικά στον ελλαδικό χώρο ούτε και αφορά αποκλειστικά τον ελληνικό κόσμο. Για τα τότε δεδομένα -παρά την έλλειψη των σημερινών μέσων επικοινωνίας- ήταν ένα γεγονός με οικουμενικό βεληνεκές.

Στη Μολδοβλαχία

Η προεργασία για την προετοιμασία του Αγώνα έγινε εκτός του μητροπολιτικού ελλαδικού χώρου, στην Οδησσό, την αρχαία Ορδησσό που μνημονεύουν οι Πτολεμαίος και Αρριανός. Και η έναρξη του Αγώνα δεν άρχισε από τον ελλαδικό χώρο, άρχισε από τη Μολδοβλαχία και συγκεκριμένα από το Ιάσιο (Γιάσι), στις 22 Φεβρουαρίου, από την ηγεσία του πρίγκιπα Αλέξανδρου Υψηλάντη. Τον επίλογό της έγραψε ο αδερφός του αρχηγού, ο Δημήτριος Υψηλάντης με τη μάχη της Πέτρας στις 12 Σεπτεμβρίου 1829. Άρα, είναι λάθος να λέμε ότι η Επανάσταση τελείωσε χάρη στη ναυμαχία του Ναβαρίνου (8/20-10-1827). Κράτησε μία διετία ακόμα. Στο δεκαετές αυτό διάστημα βρήκαν τον θάνατο περίπου 800.000 Έλληνες επί ενός συνόλου -αν περιορισθούμε στον νυν ελλαδικό χώρο- 2.500.000 ψυχών. Άρα, την Ελληνική Επανάσταση, για να την ορίσεις πρέπει να τη γνωρίσεις «απ' την κόψη του σπαθιού την τρομερή».

Είναι λάθος να περιορίζουμε τη θεώρηση των επαναστατικών γεγονότων μόνο στην Πελοπόννησο, στη Στερεά και στα τρία ηρωικά νησιά. Η Επανάσταση επεκτάθηκε και στην Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη (ας θυμηθούμε την προσφορά της ηρωικής Αίνου), ως την Κρήτη, την Κάσο και την Κύπρο, η οποία πλήρωσε σε ηγετικό επίπεδο τον βαρύτερο φόρο σε αίμα.

Είναι λάθος να συζητάμε αν η Επανάσταση ήταν κοινωνική (αγροτολαϊκή, αστική κ.λπ.). Η Επανάσταση ήταν πρωτίστως εθνική, χωρίς αυτό να αποκλείει στοιχεία κοινωνικής διαμαρτυρίας τοπικιστικές πολιτικές και προσωπικές διαφορές. Και, ασφαλώς το αγροτολαϊκό στοιχείο αγωνίστηκε για ένα κομμάτι γης αφού τα καλύτερα εδαφικά «φιλέτα» κατείχαν οι Τούρκοι, που ζούσαν από αυτά χωρίς να δουλεύουν σ' αυτά. Ασφαλώς και τα αστικά στοιχεία αγωνίστηκαν σκληρά, γιατί μόνο σ' ένα ανεξάρτητο κράτος θα μπορούσαν να πετύχουν την αστική τους ολοκλήρωση, άσχετα από το γεγονός ότι αυτή εξελίχθηκε σε νόθα αστικοποίηση - κι αυτό μέχρι σήμερα.
Η γένεση

Είναι λάθος να λέγεται και να γράφεται ότι η γένεση του ελληνικού κράτους αρχίζει το 1830, με τη διπλωματική μας αναγνώριση. Γενέθλια ημέρα του ελληνικού κράτους είναι η 1η Ιανουαρίου 1822, όταν από την Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου ψηφίζεται το Α' Ελληνικό Σύνταγμα. Γι' αυτό, άλλωστε, τόσο κατά τη διάρκεια του Αγώνα όσο και μετά, η 1η Ιανουαρίου, όπως έγραψαν τα «Ελληνικά Χρονικά» του Μάγερ, ετιμάτο «ως ενιούσιος πανήγυρις [...] λόγω της καθιερώσεως του ημετέρου πολιτεύματος» και της ανακηρύξεως ελληνικού κράτους.

Είναι λάθος λόγω του γνωστού αφορισμού που έγινε για λόγους καθαρά πολιτικής σκοπιμότητας (για μη σφαγιαστούν οι απροστάτευτοι πληθυσμοί της Πόλης της Θράκης και της Μικρασίας - που όμως σφαγιάστηκαν), να μειώνεται η προσφορά του κλήρου στην προετοιμασία του Αγώνα. Ας ληφθεί υπόψη ότι ένας πρώην Πατριάρχης ο Κύριλλος στην Ανδριανούπολη, και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός απαγχονίστηκαν, δύο επίσκοποι σκοτώθηκαν σε πολεμικές επιχειρήσεις (ο Σαλώνων Ησαΐας και ο Ρωγών Ιωσήφ), ενώ ένας άλλος Πατριάρχης ο Θεόφιλος Β' Αλεξανδρείας προτίμησε να χάσει τον πατριαρχικό θρόνο του για να συμμετάσχει στον Αγώνα. Τουλάχιστον 2.000 κληρικοί, κυρίως μοναχοί, συμμετείχαν με κάθε τρόπο στον Αγώνα, ακόμη και με τα όπλα στο χέρι, όπως έγινε στο Μέγα Σπήλαιο, στη νικηφόρα μάχη κατά του Ιμπραήμ. Ας μην αναφερθούμε στον Παπαφλέσσα, τον «Μπουρλοτιέρη των ψυχών».

Ασφαλώς έγιναν αγριότητες κατά την Επανάσταση -και δεν διστάζω να ομολογήσω ότι τις περισσότερες τις κάναμε εμείς οι Μανιάτες- αλλά, όπως έλεγε ο Λένιν, οι επαναστάτες δεν φορούν λευκά γάντια ούτε βγαίνουν από παρθεναγωγεία. Ο πόλεμος δεν γίνεται με «κομφετί». Ούτε οι αγωνιστές του '21 ήσαν άγιοι (ήσαν άγριοι), έστω κι αν πολλοί καθαγιάστηκαν με τη θυσία τους. Ασφαλώς έγιναν εγκλήματα, αρπαγές και ωμότητες. Αλλά δεν έγινε προσπάθεια αποκρύψεως. Αυτοί που τα έπραξαν, τα έγραψαν. Όχι για να καυχηθούν, αλλά για να τα στιγματίσουν.

Οι εμφύλιοι

Ασφαλώς έγιναν εμφύλιοι πόλεμοι, αλλά εμπρός στον Εμφύλιο που έζησε η δική μου γενιά (και ο οποίος ψυχικά συνεχίζεται ακόμη) οι εμφύλιοι του '21 ήσαν παιδικοί πετροπόλεμοι. Όσο κι αν στοίχισαν. Και στο κάτω κάτω, οι τότε αντίπαλοι, προ του κοινού κινδύνου, έδωσαν τα χέρια. Εμείς είμαστε έτοιμοι ανά πάσα ώρα να πιάσουμε τα μαχαίρια.

Ασφαλώς έγινε αίτηση προστασίας προς την Αγγλία (που την υπέγραψαν όλοι οι αγωνιστές πλην του Γκούρα), ασφαλώς πήραμε δύο δάνεια με ληστρικούς όρους, ασφαλώς το κόστος της φρεγάδας «Ελλάς», που ναυπηγήθηκε στις ΗΠΑ, κόστισε υπερμέτρως ακριβά, αλλά το γεγονός ότι μία μη αναγνωρισμένη διπλωματικά κυβέρνηση κατορθώνει να συνάπτει -με όποιους όρους- δάνεια είναι μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Η Αγγλία -ανεξάρτητα από τις φιλελληνικές διαθέσεις των πολιτικών της- είχε κάθε λόγο να επιδιώξει μια μορφή ανεξαρτησίας για την εξασφάλιση των δανείων της - και για άλλους απώτερους σκοπούς. Πάντως η τότε Ελλάς δεν βρέθηκε ηθικά μειωμένη όσο στον παρόντα καιρό.

Ασφαλώς υπήρξαν και τότε προδότες με κορυφαίο τον διαβόητο Νενέκο, αλλά δεν υπήρξε το ψυχικό τέλμα του παρόντος καιρού. Ούτε μορφή ταγματασφαλιτισμού, όπως στα χρόνια της Κατοχής. Σήμερα, ως λαός αποτελούμε ένα κινούμενο ηθικό κενό. Η Ελλάς δεν είναι καν ούτε ένα σεβάσμιο πτώμα. Το μόνο που μας φέρνει σε επαφή είναι ο φθόνος του ενός εναντίον του άλλου. Λες και θηλάσαμε το γάλα του μίσους από τον μαστό της γυναίκας του Διαβόλου.
Σήμερα, εφαρμόζεται η τακτική «Σβήστε το '21»

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ της δικτατορίας τραγουδούσαμε από πόθο ελευθερίας το άσμα που δόξασε τον Γιώργο Νταλάρα: «Να' τανε το '21». Σήμερα, σαν να έχει δοθεί «γραμμή», εφαρμόζεται η τακτική «Σβήστε το '21».

Ή, «Παραμορφώστε το '21». Δεν θα υποστηρίξω ότι πρόκειται περί «έξωθεν» εντολών. Κατ' εμέ, είναι πρωτίστως ζήτημα ενοχής. Η νέα γενιά δεν πρέπει να μάθει ότι προέρχεται από ηρωική σπορά, ούτε να γνωρίζει ότι στον τόπο αυτό έζησαν ήρωες που έβαζαν πάνω από τον εαυτό τους την πατρίδα. Έτσι θα μένει ναρκωμένη και ικανοποιημένη με θάμνους και νάνους.
Η τεχνική των συσχετισμών

Η «Νέα Ιστορία» θα εξελιχθεί σε όπιο των νέων όλης της Γης. Διότι με την τεχνική των συσχετισμών η νέας κοπής ιστορία μπορεί να «αποδείξει» ότι ο Τζον Κένεντι δεν δολοφονήθηκε αλλά αυτοκτόνησε ή ότι ο σχηματισμός της ελληνικής εθνότητας άρχισε μετά τον σχηματισμό ελληνικού κράτους, ωσάν δηλαδή ο σχηματισμός μιας εθνότητας να είναι υπόθεση συνταγής μαγειρέματος και όχι μακροχρόνιων -και συνήθως πολυαίμακτων- ενοποιητικών διαδικασιών.

Όταν ο Γεμιστός, τον 15ο αι., διακήρυσσε το «Έλληνες ουν εσμέν το γένος ως η πάτριος παιδεία και η γλώσσα μαρτυρεί» δεν κατοικούσε σε κάποια «Νήσο Ουτοπίας» αλλά στηριζόταν σε μία πραγματικότητα που δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν οι Τούρκοι.
Πίσω στη θερμή οθωμανική αγκαλιά!

Ο Ελληνισμός σαν το κυπαρίσσι του Μυστρά, έβγαλε «πάλι με χρόνια και καιρούς» νέους βλαστούς και δίδαξε τους λοιπούς βαλκανικούς λαούς το πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι! Ίσως η «Νέα Ιστορία» να υπηρετεί μιαν άλλη διδακτική αρχή: το πώς οι ελεύθεροι μπορούν να ξαναγίνουν δούλοι. Ή, για να το πω οργουελικά: «Η Ελευθερία είναι σκλαβιά»!
Πίσω, λοιπόν, στη θερμή οθωμανική αγκαλιά...

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Ελληνική Γλώσσα

1H γλώσσα απέχει πολύ από το να είναι ένα κατάφρακτο πλέγμα ανελαστικών, απόλυτων και οριστικών κανόνων

Υπάρχει ένας κορμός γραμματικών, ορθογραφικών και συντακτικών κανόνων που καλύπτει τον κύριο όγκο της ελληνικής γλώσσας. Αυτός είναι παγιωμένος και αδιαμφισβήτητος. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει μια.....
"ζώνη του λυκόφωτος" στη οποία ελλοχεύουν άπειρες λέξεις και φράσεις που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κανόνες και συχνά προκαλούν αμφιβολίες, διαφωνίες και αμηχανία.

Αυτό είναι αναμενόμενο. Η ελληνική γλώσσα δεν είναι σαν τις άλλες. Εξελίσσεται αδιαλείπτως επί 4000 χρόνια (και μάλιστα έχοντας γραπτό λόγο, όχι απλά προφορική παράδοση). Αυτό δεν είναι ένα επηρμένο εθνοκεντρικό σχόλιο, είναι ένα ψυχρό επιστημονικό δεδομένο. Χαρκτηριστικό είναι ότι είχαμε την πολυτέλεια να απορρίψουμε τις δασείες και τις περισπωμένες με το σκεπτικό ότι ήταν μια "νεωτερίστική" προσθήκη που είχε ζωή μόνο 10 αιώνων! (Οι περισσότερες γλώσσες πριν 10 αιώνες δεν είχαν καν αλφάβητο. Ίσως, ούτε καν φθόγγους...)

Γι' αυτό η γλώσσα μας είναι δύσκολο να μπει σε καλούπια, παρόλο που κατά καιρούς γίνονται τεχνητές προσπάθειες για να τιθασευτεί όλο αυτό το τεράστιο πεδίο, όπως είχε γίνει με το λανσάρισμα της καθαρεύουσας ή όπως έγινε πιο πρόσφατα με την καθιέρωση της δημοτικής.


http://ksipnistere.blogspot.com/2011/02/blog-post_6131.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Ksipnistere_+%28.+.+.+.+.+.+.+++ksipnistere+_++%CE%9F+%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CF%8E%CE%BD+%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%AF+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BD%29

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ & ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου 2011


Το θέατρο του πολιτικού παραλόγου...

Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες με αφορμή την «εκποίηση» ή «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, είναι ενδεικτικά του πολιτικού παραλογισμού που επικρατεί στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η '"βόμβα'' Γιούνκερ που ξεκάθαρα λέει προς την ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει δημόσια περιουσία 50 δις στη συνέντευξη τύπου μετά τη λήξη του Eurogroup κατακρημνίζει την προσπάθεια της επικοινωνιακής διαχείρισης μιας πραγματικότητας για την οποία τελικά γνώριζαν κάποιοι. Το περιβόητο ενημερωτικό σημείωμα που.....
ανέβηκε και κατέβηκε από την ιστοσελίδα της κυβέρνησης, οι δηλώσεις περί υπαλλήλων της τρόικας, που το παράκαναν, οι δηλώσεις ότι δεν γνώριζαν στην Κυβέρνηση και ότι οι υπάλληλοι της τρόικας ξεπέρασαν τα όρια, τελικά αποδεικνύονται προπέτασμα καπνού για εσωτερική και μόνο κατανάλωση… Η πραγματικότητα επιτάσσει υπευθυνότητα απ’ όλους. Εφόσον λοιπόν μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού συμφωνεί στην αξιοποίηση τμήματος της δημόσιας περιουσίας για την επαναγορά χρέους, οφείλουν να κάνουν γνωστές τις προθέσεις τους προς τους πολίτες. Με σαφήνεια, καθαρότητα και όχι μικροπολιτικές υπεκφυγές. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται είναι πολύ σημαντικό αλλά και σοβαρό: Γιατί δεν το έκαναν όταν θα μπορούσαν να αντλήσουν μεγαλύτερη ρευστότητα και το κάνουν τώρα που η χώρα αντιμετωπίζει κρίση χρέους και δανεισμού; Και αν τελικά προχωρήσει η επιλογή τους αυτή, με ποια κριτήρια θα γίνει και ποιος θα την κρίνει; Και το μείζον ερώτημα που εγείρεται είναι : Πώς θα προχωρήσουν σε αυτή την επιλογή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των πολιτών;

Why Egypt Should Worry China by Barry Eichengreen - Project Syndicate

Why Egypt Should Worry China by Barry Eichengreen - Project Syndicate:

2011-02-08

Why Egypt Should Worry China

BERKELEY – A strictly economic interpretation of events in Tunisia and Egypt would be too simplistic – however tempting such an exercise is for an economist. That said, there is no question that the upheavals in both countries – and elsewhere in the Arab world – largely reflect their governments’ failure to share the wealth.

The problem is not an inability to deliver economic growth. In both Tunisia and Egypt, the authorities have strengthened macroeconomic policy and moved to open the economy. Their reforms have produced strong results. Annual growth since 1999 has averaged 5.1% in Egypt, and 4.6% in Tunisia – not Chinese-style growth rates, to be sure, but comparable nonetheless to emerging-market countries like Brazil and Indonesia, which are now widely viewed as economic successes.

http://www.project-syndicate.org/commentary/eichengreen27/English

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Gmail - Inbox (276) - sotsot36@gmail.com

Gmail - Inbox (276) - sotsot36@gmail.com

Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες. Διασπορά πρακτόρων…

Rate This


Για το άρθρο του τίτλου, ο γνωστός άριστος δημοσιογράφος Γ. Δελαστίκ απολύθηκε από την εφημερίδα που αρθρογραφούσε. Βλέπετε, όταν καλεί η “ φωνή του κυρίου”, τότε οι μαριονέτες δεν έχουν καμία επιλογή…
Η εκστρατεία του ελέγχου των ΜΜΕ από την αμερικανική πρεσβεία και τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τα δύο τελευταία της κρούσματα αφορά στις εξελίξεις στην Καθημερινή και στους εξαναγκασμούς σε παραίτηση των δημοσιογράφων Α. Μπουγάτσου και του Γ. Δελαστίκ.

Η πρώτη, καταγγέλλοντας τη συστηματική προσπάθεια φίμωσής της στην εφημερίδα, έγραψε σχετικά: «Η ιδιοκτησία έγινε πλέον επιρρεπής στην κολακεία της εξουσίας, δεκτική στην παρέμβαση πολιτικών και επιχειρηματιών, και για δικούς της λόγους αποφάσισε τη μετεξέλιξη του φύλλου σε light έκδοση ως προς όλα τα θέματα αιχμής», ενώ για τους λόγους της εκδίωξής της σημείωσε: «Και αυτό ήταν πρωτοφανές αλλά και η μανία φίμωσής μου, προφανώς επειδή είμαι και μάρτυρας σε δύο σημαντικές ποινικές υποθέσεις (υπερτιμημένα συμβόλαια τεχνικής υποστήριξης, εξαγορά της Γερμανός από την Cosmote) που κάποιοι τις σπρώχνουν στη λήθη».



http://filologos10.wordpress.com/2011/02/14/%CF%86%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9/

Qwiki: Η μηχανή αναζήτησης του μέλλοντος!

Qwiki: Η μηχανή αναζήτησης του μέλλοντος!

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως ήταν η Google στους πρώτους μήνες της δημιουργίας της; Μήπως θα θέλατε να γυρίσετε τον χρόνο μερικά χρόνια πίσω και να επενδύσετε σε αυτή την εταιρία; Να γυρίσετε τον χρόνο πίσω είναι κάπως δύσκολο, αλλά τώρα βλέπουμε να δημιουργείται μια εταιρία που σε μια δεκαετία θα μπορούσε θεωρητικά να «εκθρονίσει» την Google.

Το όνομα αυτής: Qwiki (προφέρεται «κ-γουΐκι»)!

Η Qwiki είναι ουσιαστικά μια μηχανή αναζήτησης που, αντί να παρουσιάζει τα αποτελέσματα με μορφή κειμένου, όπως πχ η Google και οι άλλες γνωστές μηχανές αναζήτησης, τα παρουσιάζει σε ένα βίντεο με την μορφή μιας «ιστορίας»!

Για να καταλάβετε καλύτερα όμως, δείτε το αποτέλεσμα της αναζήτησης του όρου «Αθήνα» στο Qwiki!

http://www.xblog.gr/qwiki-search-engine/