Σάββατο 11 Μαΐου 2013

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - ΒΟΜΒΑ: ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ



ΤΙ «ΒΛΕΠΕΙ» ΤΟ SPECIAL REPORTΤΩΝ ΗΠΑ
-Πλήρης ανατροπή του πολιτικού σκηνικού
-Κυβέρνηση προσωπικοτήτων μακριά από κόμματα
-Έξοδος της Ελλάδας από την κρίση σε σύντομο διάστημα
-Εξομάλυνση των διεθνών σχέσεων της χώρας
-Προσπάθεια απαγκίστρωσης από ξένους παράγοντες
-Στην Ελλάδα κορυφαία στελέχη της CIA και διπλωμάτες της Ουάσινγκτον

Από την καλύτερα φυλασσόμενη αμερικανική πρεσβεία στον πλανήτη, αυτή της Αθήνας, τα IHTReports, οι διαβαθμισμένες αναφορές- εκθέσεις των αξιωματούχων της CIA και των διπλωματών των ΗΠΑ που εδρεύουν εδώ προς το StateDepartment, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Για τους γνώστες, είναι το «συνηθισμένο ραπόρτο». Τα πράγματα, εσχάτως, όμως έχουν αλλάξει άρδην.
Η μακρά σε χρονικό βάθος αλλά κυρίως σε μέγεθος κρίση στην Ελλάδα, η διαφαινόμενη αδυναμία του πολιτικού σκηνικού να ανταπεξέλθει με αξιοπρέπεια στις αξιώσεις της, η δυσφορία των πολιτών και οι γεωπολιτικές ζυμώσεις, έχουν ωθήσει την αμερικανική κυβέρνηση να εγκαταστήσει ένα μεγαλύτερο thinktankστην πρεσβεία, με έμπειρους διπλωμάτες, πράκτορες και αναλυτές που συνεκτιμούν τα δεδομένα. Αυτή ακριβώς η συνεκτίμηση, οδήγησε στην σύνταξη μιας διαβαθμισμένης έκθεσης που εστάλη προς το StateDepartmentκαι ουσιαστικά προαναγγέλλει ραγδαίες, σοκαριστικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ας δούμε τα κύρια σημεία της.
Η έκθεση
Πριν προχωρήσουμε στα όσα αναφέρει η μυστική έκθεση για το… μέλλον της Ελλάδας, είναι χρήσιμο να δούμε κάποια σημαντικά δεδομένα της, που αλλάζουν τη βαρύτητα με την οποία την εξετάζουν –ως οδηγό για τις μετέπειτα κινήσεις της Ουάσινγκτον στην περιοχή- τα στελέχη του StateDepartment.
Κατ’ αρχάς, δεν μιλάμε για ένα από τα συνηθισμένα reportsπου αποστέλλονται σε τακτική βάση στην Ουάσινγκτον από την Αθήνα. Αυτό το «αποδεικνύει» το γεγονός ότι πρόκειται για μια συγκεντρωτική έκθεση με εκτιμήσεις και πληροφορίες και όχι μια διανθισμένη αποτίμηση των εξελίξεων, όπως είναι τα reports.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι πως τη σύνταξή της, έχει επιμεληθεί κορυφαίος Αμερικανός διπλωμάτης, ο οποίος ανέλαβε το ρόλο του αναλυτή, αλλά και του συντονιστή του thinktankπου είχε αναλάβει την κατάρτισή της.

Η έκθεση λοιπόν, κάνει λόγο για πλήρη, βαθειά και οριστική ανατροπή (δώστε βάρος στη λέξη-δεν κάνει λόγο για «αλλάγή») του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, στο αμέσως επόμενο διάστημα. Στην έκθεση αναλύεται η αδυναμία του πολιτικού σκηνικού να ανταποκριθεί στις εξελίξεις, η απαξίωση από το ευρύ κοινό των πολιτικών και γίνεται λόγος για δεδομένη αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης στις ερχόμενες εκλογές (δεν είναι σαφές αν προσδιορίζονται).
Ουσιαστικά, η αμερικανική έκθεση δεν κάνει λόγο για αλλαγή στην πολιτική σκακιέρα με την εκλογή νέας κυβέρνησης, αλλά με την ανάληψη της εξουσίας από κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Στο ίδιο specialreport, αναφέρεται με σαφήνεια πως οι προσωπικότητες που θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι μακριά από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο, είναι χαμηλών τόνων και ευρύτατης αποδοχής.
Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση προσωπικοτήτων, εκτιμούν οι Αμερικανοί, δεν θα αποτελέσει σε καμία περίπτωση το (συνηθισμένο στις μέχρι τώρα περιπτώσεις) «συγκοινωνούν δοχείο» μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των δυσαρεστημένων πολιτικών. Αντιθέτως, θα αποτελέσουν την «άλλη λύση», τον «κανέναν» των δημοσκοπήσεων που μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει τολμήσει να προσδιορίσει.
Τώρα σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να απαρτίσουν την κυβέρνηση προσωπικοτήτων που διαβλέπουν οι Αμερικανοί, ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις ταυτότητές τους (γίνεται σαφές ότι έχουν σταλεί με ξεχωριστό report). Ωστόσο, αυτό που τονίζεται είναι ότι «αυτή η κυβέρνηση θα καταφέρει να οδηγήσει τη χώρα σε οριστική έξοδο από την κρίση σε διάστημα περίπου ενός έτους».

Το χρήσιμο συμπέρασμα εδώ, δεν είναι η (ακραία;) αναμονή της εξόδου της Ελλάδας από τη βαθιά κρίση σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αλλά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί συντάκτες της έκθεσης θεωρούν δεδομένη την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και την άνοδο νέων, φερέλπιδων, με ευρύτατη αποδοχή προσώπων. Το ερώτημα βέβαια είναι ποιοι παράγοντες και ποιες πληροφορίες παρέχουν αυτή τη βεβαιότητα στους Αμερικανούς διπλωμάτες, οι οποίοι δεν έχουν τη φήμη ότι «πέφτουν έξω» στις προβλέψεις τους.
Η επιρροή
Μεγάλο βάρος ρίχνει η αμερικανική έκθεση στον ρόλο που θα διαδραματίσει η νέα κυβέρνηση (;) σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά και με τις άλλες χώρες. Η έκθεση σημειώνει πως θα τηρηθούν χαμηλοί τόνοι και θα επιλεγεί ο δρόμος της επαναπροσέγγισης με ισχυρές χώρες με τις οποίες ο «δίαυλος» και η συνεργασία έχει χαθεί, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες από τη μία και θα γίνει προσπάθεια «απαγκίστρωσης» από χώρες που συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν «κτήμα» τους, όπως η Γερμανία, από την΄αλλη.
Πάντως το μεγαλύτερο βάρος πέφτει όχι τόσο στην επιρροή στα στελέχη αυτά καθεαυτά της κυβέρνησης, αλλά σε αυτούς που θα έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή στους κυβερνώντες- τον λαό. Οι Αμερικανοί «ποντάρουν» πολλά σε αλλαγή της εικόνας που έχουν οι Έλληνες για τις ΗΠΑ και τονίζουν ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα ΜΜΕ ώστε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Προτείνονται μάλιστα παλιότερες εκθέσεις (ακόμα και από το 2006-2008) όπου κατονομάζονται οι δημοσιογράφοι που «προωθούν καλύτερα τις αμερικανικές θέσεις» και τα «ελιτίστικα προοδευτικά κανάλια», καθώς και οι εφημερίδες. Σε ό,τι αφορά το διαδίκτυο, πρόβλεψη δεν υπάρχει.
Χαρακτηριστική είναι πάντως μια φράση από κάποια από αυτές τις εκθέσεις που μιλά για ανάγκη προσέγγισης της νέας γενιάς των δημοσιογράφων: «Ελπίζουμε ότι η νέα γενιά δημοσιογράφων θα είναι πιο απελευθερωμένη από τις προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν τη σημερινή αλλά και τις προηγούμενες γενιές» αναφέρει ο συντάκτης του τηλεγραφήματος, ο οποίος κάνει λόγο για «συνομιλητές» της πρεσβείας μέσα σε σχολές δημοσιογραφίας.
Σύμφωνα με απόρρητα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν μέσω της Wikileaks, τα ελληνικά ΜΜΕ είναι «συνώνυμα της διαφθοράς, με κακοπληρωμένους δημοσιογράφους, και δημοσιεύματα γεμάτα μεροληψία και αντί-αμερικανισμό».
Οι σχέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, και των πολιτικών είναι «σχέσεις αιμομιξίας, όπως αυτές των Θεών του Ολύμπου…», γράφει ο πρώην Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Charles Rhys, στα πλαίσια εμπιστευτικής αναφοράς του προς το State Department το 2006.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό διπλωμάτη, «τα ελληνικά ΜΜΕ ελέγχονται από μια μικρή ομάδα ανθρώπων που δημιούργησαν ή κληρονόμησαν περιουσίες μέσω της ναυτιλίας, των τηλεπικοινωνιών, των τραπεζών, του πετρελαίου, κλπ. Είναι διασυνδεδεμένοι μεταξύ τους, μέσω προξενιών και γάμων, αλλά και με πολιτικούς και αξιωματούχους».

ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ Η ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ο ρόλος των ΗΠΑ
Σχεδόν «παραδοσιακά», μέχρι σήμερα, οι χώρες στις οποίες ήθελαν να αποκτήσουν επιρροή οι Ηνωμένες Πολιτείες, γνώριζαν την επιβολή δικτατοριών, που εξυπηρετούσαν τα αμερικανικά συμφέροντα. Τα διαβαθμισμένα έγγραφα έχουν αποδείξει ότι και η Χούντα στην Ελλάδα ήταν αμερικανοκίνητη «για να απομακρυνθεί ο κομμουνιστικός κίνδυνος». Όμως οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και πως οι εποχές των δικτατοριών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι «πορτοκαλί επαναστάσεις» (ασχέτως των τραγικών, τελικά αποτελεσμάτων τους) απέδειξαν ότι και για τις ΗΠΑ η εποχή των δικτατοριών έχει «πεθάνει».
Πάντως, οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζονται ενοχλημένες από την «καταστροφή» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, κυρίως λόγω της αυξημένης επιρροής («κυριαρχία» τη χαρακτηρίζουν) της Γερμανίας στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αλλάξουν το σκηνικό αυξάνοντας την επιρροή τους στη χώρα όχι με βίαιο τρόπο, αλλά μέσω ανοίγματος διπλωματικών διαύλων.
Τα πετρέλαια και οι σχέσεις με Τουρκία
Αν και φαινομενικά (η πικρή αλήθεια είναι, ουσιαστικά το τελευταίο διάστημα) οι ΗΠΑ στηρίζουν σθεναρά την πολιτική της Τουρκίας, στέλνοντας ακόμα και τελεσίγραφο στην Ελλάδα να μη «θίξει» τη γείτονα με την ανακήρυξη ΑΟΖ, εντούτοις οι Αμερικανοί βλέπουν έναν δρόμο προσέγγισης με την Τουρκία.
Οι ΗΠΑ ποντάρουν σε μια βελτίωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και σε μια «είσοδό» τους στο «παιχνίδι» των πετρελαίων του Αιγαίου, για να δώσουν ως αντάλλαγμα τη σταθερότητα (;) στην περιοχή.
Παρότι η Ουάσινγκτον δεν θέλει να διαρρήξει τις σχέσεις της με την Άγκυρα (καθώς θεωρεί την Τουρκία «βάση» της απέναντι στην ισλαμική απειλή), στην άκρως απόρρητη έκθεση τονίζεται πως η Τουρκία είναι διατεθειμένη να «κάνει πίσω», εμφανιζόμενη θετική στο να κάνει χρήση η Ελλάδα του δικαιώματός της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια. Εδώ, η Άγκυρα θέτει ένα «βέτο» σε συγκεκριμένες περιοχές που δεν θεωρεί «δίκαιη» την επέκταση των χωρικών υδάτων –βέτο που οι Αμερικανοί θεωρούν ήσσονος σημασίας για την Ελλάδα. Οπωσδήποτε, η απόσυρση του casusbelliαπό την Τουρκία θα έθετε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε άλλη βάση.

Οι Αμερικανοί τονίζουν ότι οι βάσεις για μια συμφωνία- πακέτο (Αιγαίο, ΑΟΖ, Κύπρος) είχαν μπει το 2009, όταν ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου είχε ξεκαθαρίσει στον Ερντογάν πως «αν θέλετε τα νησιά μας δε θα λύσουμε ποτέ το ζήτημα», βάζοντας «κόκκινη γραμμή» στην εθνική κυριαρχία, αλλά είχε τονίσει ότι αν αυτό που θέλει η Τουρκία είναι πρόσβαση σε διεθνή ύδατα και εναέριο χώρο, και στην Ευρώπη, είναι θέματα που θα μπορούσαν να λυθούν.
Οι Αμερικανοί τονίζουν ότι ακριβώς αυτή η συζήτηση έληξε λόγω της αποδυνάμωσης της τότε κυβέρνησης από τα οικονομικά προβλήματα και πως μια νέα, απαλλαγμένη από βαριά προβλήματα κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν θα εμφανίσει αναβλητικότητα σε πιθανή λύση, αντιθέτως θα συζητήσει σε λογική βάση.
Σύμφωνα με απόρρητα διπλωματικά έγγραφα η Τουρκία είχε προτείνει προσφυγή στη Χάγη για το Αιγαίο από το Σεπτέμβριο του 2009. Μάλιστα, λίγο πριν την κατάρρευση της κυβέρνησης της ΝΔ το Σεπτέμβριο του 2009 σε συνάντηση της αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών με αξιωματούχο του τουρκικού ΥΠΕΞ, ο δεύτερος σημειώνει ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις “δεν βρίσκονται πια στην ανταλλαγή εκατέρωθεν θέσεων” για την υφαλοκρηπίδα.


Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

ΑΝΑΖΗΤΩ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ.....



Βλέπω πολλούς να κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα.
Βλέπω εκείνους που ενοχοποιούν αυτοκαταστροφικά τον εαυτό τους.
Βλέπω άλλους, πολλοί κι....
αυτοί, να βλαστημάνε οργισμένοι προς κάθε κατεύθυνση.
Βλέπω κι εκείνους, πολλοί κι αυτοί, που σιωπούν ακόμη, όπως παλιά, φοβισμένοι.
Βλέπω ακόμη τους αδιάφορους να περιμένουν άλλοι να κάνουν την αρχή.
Βλέπω την τυφλή εξέγερση να βράζει.
Βλέπω και τη μοιρολατρία να μας πνίγει.
Ανάμεσά τους η αναίδεια των αιώνιων ανεύθυνων – είναι οι “ξερόλες” και κριτές των άλλων.
Εγώ επιμένω να αναζητώ τη σύνεση και τη φρόνηση.
Εγώ επιμένω να αναζητώ το θάρρος και την ευθύνη.
Ψάχνω στα χρονοντούλαπα και βρίσκω: το καθήκον.
Αναζητώ τον Πολίτη.
Τολμώ να ονειρευτώ ένα μίγμα πάθους συνετού και σύνεσης παθιασμένης.
Αναζητώ τον Πολίτη Αγωνιστή.
Βλέπω τους περισσότερους να ρωτάνε και να αναρωτιούνται: που θα πάει αυτό τελικά;
Λίγους όμως συναντώ να αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να αναδείξω ή να επιβάλλω τη βούλησή μου, όταν ήταν καιρός, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Η αδιαφορία έφερε τους χειρότερους, τους οσφυοκάμπτες, τους καταχραστές.
Η αποχή τους έκανε ηγεμόνες.
Σήμερα πια, ο φόβος, το βουβό κλάμα, η οργή, η τυφλή βία, η μοιρολατρία σκεπάζουν τον ήλιο των παιδιών μου.
ΕΩΣ ΕΔΩ !!!
Δεν θέλω τις ελπίδες τους – παλιές μαγειρεμένες υποσχέσεις.
Θέλω την Προοπτική ΜΑΣ – χάρτη και πυξίδα.
Σε θέλω δίπλα μου να σκάψουμε τη γη, να ξεθάψουμε τις ΧΑΜΕΝΕΣ ΜΑΣ ΑΞΙΕΣ.
Σε θέλω δίπλα μου να μοιραστούμε την ΕΥΘΥΝΗ


Read more: http://www.oparlapipas.com/2013/05/blog-post_2007.html#ixzz2SqNhgog1

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Μέση Ανατολή: Προς γενικό ξεκαθάρισμα;

Ἀναρτήθηκε στὸ ἀπὸ τὸν/τὴν


Τα σύννεφα στον ουρανό της Συρίας μαζεύονται συνεχώς δίχως αμφιβολία. Πλέον, για το  το ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί από αναλυτικής απόψεως δεν είναι το μέλλον του Μπασάρ Αλ Άσαντ και του καθεστώτος του, ούτε το κατά πόσον ό,τι γίνει στο προσεχές διάστημα θα είναι «δίκαιο» ή «άδικο», αφού καθοριστικός παράγοντας θα είναι συμφέροντα και μόνον συμφέροντα… 

Το μέγα ερώτημα είναι εάν ορισμένοι εκ των εμπλεκομένων έχουν αποφασίσει ότι η εξέλιξη της κατάστασης δίνει την ευκαιρία γενικού ξεκαθαρίσματος της κατάστασης και των «εκκρεμοτήτων», δηλαδή όχι μόνο στο μέτωπο της Συρίας, αλλά και σε αυτό του Ιράν…
Του Μιχαήλ Βασιλείου

Στην προηγούμενη ανάλυσή μας για το θέμα θέσαμε δύο ζητήματα προς προβληματισμό, χωρίς απαραίτητα να έχουμε σαφή απάντηση σε αυτά, καθώς οι σκέψεις, όσο «έξυπνες» ή πρωτότυπες και να είναι, για να ισχύουν πρέπει να επιβεβαιωθούν από στοιχεία στο έδαφος, ή πρόσβαση σε απόρρητη πληροφόρηση.
Υπογραμμίζοντας ότι όποιος υποστηρίζει ότι διαθέτει αυτού του είδους την «απόρρητη πληροφόρηση» απλά κοροϊδεύει τους αναγνώστες του (υπάρχουν αρκετοί, το πρόβλημα είναι με αυτούς που αρέσκονται να «χάφτουν» ότι τους σερβίρεται από τον οποιονδήποτε…), ή ερμηνεύει ως τέτοια τις διαρροές πρεσβειών, τονίζουμε, ότι τέτοιου είδους στοιχεία πληροφόρησης – γενικές κατευθύνσεις,διαθέτουμε μόνο περιστασιακά στο πλαίσιο των προσπαθειών μας να κάνουμε ρεπορτάζ για τα θέματα ενδιαφέροντος. Άρα, η μεθοδολογία που ακολουθούμε, είναι «εάν ισχύει αυτό, τότε πιθανώς ισχύει και τούτο»… αυτά προς διευκρίνιση και αποφυγή παρεξηγήσεων.
Τα δύο θέματα που θέσαμε προς προβληματισμό, είναι αφενός το μήπως την Ελλάδα και την Κύπρο τις συμφέρει μια σύγκρουση στην περιοχή, αφού αυτό θα υπενθυμίζει – αναδείξει τη γεωστρατηγική τους σημασία και θα βοηθήσει στη μερική έστω αντιμετώπιση του πλεονεκτήματος που απολαμβάνει η Τουρκία σε αυτό το επίπεδο, λόγω άμεσης εμπλοκής στα δύο μέτωπα. Επίσης, όταν μια εκκρεμούσα υπόθεση που μεγιστοποιεί την αξία της Τουρκίας, τότε η κατάληξή της θα μπορούσε να οδηγήσει και στη μείωση της αξίας της, αν και σαφώς τίθεται θέμα διαχείρισης της «επόμενης ημέρας»…
Όλα αυτά προς συζήτηση από τους υπεύθυνους της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, οι οποίοι, δυστυχώς, έχουν σχεδόν διαχρονικά υιοθετήσει μια στάση παθητική και αμυντική, που σίγουρα δεν βοηθά τη χώρα να υπενθυμίσει σε μια κρίσιμη συγκυρία, ότι η γεωπολιτική αξία είναι πολύ ευρύτερη της απλής «οικονομικής ισχύος»…
Το δεύτερο θέμα που θέσαμε, είναι η εκτίμηση ότιτο Ισραήλ δείχνει να έχει αποφασίσει πως η συγκυρία προσφέρεται να ξεμπερδεύει ή τουλάχιστον να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα σε βάρος αντιπάλων του που παραδοσιακά απειλούν την εθνική του ασφάλεια και μιλάμε κυρίως για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Την επόμενη μέρα, η απειλή για το εβραϊκό κράτος εκτιμάται ότι θα είναι πιο ελεγχόμενη και όχι υπαρξιακή. Οι Άσαντ ήταν παραδοσιακά πολύ έξυπνοι ώστε να ισορροπούν ανάμεσα στη συμμαχία με την Τεχεράνη και τη σιιτική ένοπλη οργάνωση του Λιβάνου, επιδιώκοντας να κερδίζει όσο το δυνατόν περισσότερα για τη χώρα και το καθεστώς.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως επιθυμούσε και η αρχική αυστηρή ουδετερότητα –σε βαθμό παρεξηγήσεως– των Ισραηλινών, δείχνει να έχει αντικατασταθεί από μια επιθετική στρατηγική με άξονα τη διακήρυξη ότι δεν πρόκειται να αφήσουν ισχυρά οπλικά συστήματα να καταλήξουν στα χέρια της Χεζμπολάχ, αφού θα μπορούσε να επιδιώξει τη γεωγραφική επέκταση της σύγκρουσης με στόχο να την καταστήσει μη ελέγξιμη και να ωθήσει τους αντιπάλους σε πολιτικό συμβιβασμό.

Σε αυτό τον συμβιβασμό θα επιβιώσουν οι σχέσεις του Ιράν με τη Χεζμπολάχ και ενδεχομένως το καθεστώς Άσαντ, έστω αποδυναμωμένο, με στόχο να εξακολουθήσει το Ιράν να είναι σε θέση να προβαίνει σε «προβολή ισχύος δι’ αντιπροσώπου» (power projection by proxy), κομβικό σημείο στην ιρανική αποτρεπτική στρατηγική απέναντι στο Ισραήλ που έχει στόχο την πυρηνική υποδομή της Τεχεράνης.
Όπως προέκυψε από διάφορες πηγές, ο τελευταίος βομβαρδισμός αφορούσε τον πύραυλο Fateh-110, βελτιωμένη έκδοση του οποίου φέρεται να επιχείρησε το Ιράν να περάσει στο οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ, αν και τέτοιους πυραύλους φέρεται να παρέδωσε η Συρία το 2010 στη σιιτική ένοπλη οργάνωση του Λιβάνου. Μέχρι στιγμής τα συστήματα αυτά φυλάσσονταν στη Συρία και η προοπτική κάποιας δυτικής στρατιωτικής ενέργειας σε βάρος του καθεστώτος Άσαντ οδήγησε στην απόφαση παράδοσής τους στη Χεζμπολάχ. Είναι φανερό ότι στην υπόθεση εμπλέκονται μυστικές υπηρεσίες, αφού η αποκάλυψη του σημείου όπου φυλάσσονταν δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Ο πύραυλος Fateh-110 έχει μέγιστο βεληνεκές περί τα 250 χιλιόμετρα και φέρει κεφαλή 450 κιλών, διπλάσιου σχεδόν βάρους σε σύγκριση με τις κεφαλές που έφεραν οι πύραυλοι Scud του Σαντάμ Χουσεΐν που έπληξαν το Ισραήλ στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Το συνολικό βάρος πλησιάζει τους τρεις τόνους με το μήκος του πυραύλου να είναι περίπου στα οχτώ μέτρα. Δεν είναι γνωστό – τουλάχιστον σε εμάς – εάν η Χεζμπολάχ διαθέτει την έκδοση του πυραύλου με αδρανειακή καθοδήγηση που επιτρέπει την απόπειρα εξουδετέρωσης υψηλής αξίας στόχων.

Θα οδεύσει λοιπόν η κατάσταση προς την κατεύθυνση του συνολικού ξεκαθαρίσματος, με πρώτο στόχο τη Συρία ώστε να προκληθεί η επίσημη είσοδος του Ιράν στη σύγκρουση που θα δώσει το πρόσχημα ώστε να στραφούν τα πυρά εναντίον του; Θα πρέπει να παρατηρήσουμε τη συγκέντρωση αεροναυτικών δυνάμεων στην περιοχή του Κόλπου, αν δούμε γαλλικά και βρετανικά πλοία στην περιοχή, ενώ στις χώρες του Κόλπου με διάφορα προσχήματα βρίσκονται μαχητικά αεροσκάφη EF-2000 Typhoon (Eurofighter) της βρετανικής RAF, ενώ κάποιοι μιλούν για γαλλικά Rafale, πέραν των αμερικανικών μαχητικών, όχι μόνο των μοιρών επί αεροπλανοφόρων, θα πρέπει να μας χτυπήσει συναγερμό.

Μέγα ερώτημα είναι η στάση της Ρωσίας. Η Μόσχα έχει με την πολιτική της διατηρήσει την πολυτέλεια να οδεύσει προς οποιονδήποτε δρόμο χωρίς να κατηγορηθεί για υπαναχώρηση. Εξάλλου, δεν «παντρεύτηκε» ποτέ κανέναν. Δεν πούλησε τους S-300 στο Ιράν, αφού πρώτα εξήντλησε διαπραγματευτικά την αξία του συμβολαίου που είχε υπογράψει, ενώ έχει προειδοποιήσει τον Άσαντ, ότι η χρήση χημικών θα ήταν μοιραίο λάθος.

Η Μόσχα έχει διάφορα σχέδια έτοιμα για όλα τα ενδεχόμενα, με ξεκάθαρη προτεραιότητα ποιο είναι το περισσότερο και ποιο το λιγότερο επιθυμητό. Προφανώς δεν θα πρέπει να μας διαφύγει η πρώτη επίσκεψη πλοίου του ρωσικού Ναυτικού στο Ισραήλ, η συμφωνία που έχει υπογράψει η Gazprom για την εμπορική προώθηση του ισραηλινού φυσικού αερίου, αλλά και η εμπλοκή της Μόσχας στις φιλοδοξίες αξιοποίησης υδρογονανθράκων του Λιβάνου και της Αιγύπτου.
Ευφυώς, η ρωσική διπλωματία έχει τοποθετηθεί στην περιφερειακή «σκακιέρα» με τρόπο που να μην μπορεί κανείς να την παρακάμψει…

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Ε.Ε.: "Πολύ ικανοποιημένη" από τη συμφωνία ΗΠΑ - Ρωσίας για τη Συρία


Η ΕΕ είναι "πολύ ικανοποιημένη" από τη συμφωνία ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ με στόχο να παρακινηθούν το καθεστώς και οι αντάρτες να βρουν μια λύση στη σύγκρουση που μαίνεται στη Συρία, δήλωσε ο εκπρόσωπος της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον.
"Η ΕΕ είναι πολύ ικανοποιημένη από την έκκληση της Ρωσίας και των ΗΠΑ για μια ειρηνευτική διάσκεψη για τη Συρία. Η ΕΕ έχει επαναλάβει πολλές φορές ότι η λύση της σύγκρουσης έγκειται σε μια συνολική πολιτική διευθέτηση", δήλωσε ο εκπρόσωπος.
"Η ΕΕ είναι έτοιμη να βοηθήσει με όποιον τρόπο γίνεται και ελπίζει ότι η διάσκεψη θα είναι η αρχή μιας ειρηνευτικής διαδικασίας", πρόσθεσε ο Μάικλ Μαν.
Η Ρωσία και οι ΗΠΑ συμφώνησαν χθες στη Μόσχα με την ευκαιρία της επίσκεψης του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, ο οποίος είχε πολύωρες συνομιλίες με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και με τον ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ.
"Συμφωνήσαμε η Ρωσία και οι ΗΠΑ να ενθαρρύνουν τη συριακή κυβέρνηση και τις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να βρουν μια πολιτική λύση", δήλωσε ο Λαβρόφ. Οι δύο χώρες επιθυμούν επίσης να οργανώσουν "το συντομότερο" μια διεθνή διάσκεψη για τη Συρία, ει δυνατόν αυτό το μήνα, πρόσθεσε.
"Οι δηλώσεις που έγιναν στη Μόσχα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα προς τα εμπρός. Ωστόσο δεν είναι παρά ένα πρώτο βήμα", δήλωσε ο Λαχντάρ Μπραχίμι, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου στη Συρία.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ


Πηγή:www.capital.gr

Το Ισραήλ χτυπά τη Συρία, ο Ερντογάν απεδείχθη κότα…

Ἀναρτήθηκε στὸ ἀπὸ τὸν/τὴν
Γράφει ο 


Μιχάλης Ιγνατίου
Οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ εναντίον στρατιωτικών στόχων στη Συρία, πραγματοποιήθηκαν στην πιο δύσκολη στιγμή για τους αντιπάλους του Άσαντ, καθώς ήταν ευρύτατα γνωστό στην Ουάσιγκτον, πως οι αντάρτες -που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία- είχαν υποστεί καθοριστικές ήττες από τις πιστές στον Σύρο πρόεδρο δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, ήταν διάχυτη η ανησυχία στα υψηλά δώματα του Λευκού Οίκου για το γεγονός ότι ο έλεγχος των αντικαθεστωτικών είχε περάσει στις ομάδες που διοικούνται από σκληρούς τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα.
Αίφνης ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα βρέθηκε προ του δύσκολου διλήμματος να έχει απέναντί του στη μετα-Άσαντ εποχή ένα νέο καθεστώς, έντονα εξτρεμιστικό και αντιαμερικανικό. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…
Με την κινητοποίηση του Ισραήλ, που έγινε σε πλήρη συνεννόηση με την Ουάσιγκτον –και οτιδήποτε άλλο λέγεται είναι μία τεράστια βλακεία- εισέρχεται στον εμφύλιο ένας νέος παίκτης, που είναι σκληρός, αποφασιστικός και δοκιμασμένος, σε αντίθεση με την Τουρκία και τους ηγέτες της, που αποδείχθηκαν κότες, αποτυγχάνοντας να υλοποιήσουν έστω και μία εκ των υποσχέσεων που έδωσαν στο Λευκό Οίκο.
Η πιο γνωστή υπόσχεση, που έμεινε ανεκπλήρωτη, ήταν η διαβεβαίωση του Ταγίπ Ερτογάν στον Πρόεδρο Ομπάμα, ότι σε έξι μήνες ο Άσαντ θα είχε εξαφανιστεί από τη Συρία.
Και όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά είναι εκεί και πολεμά με τους πιστούς του, και θα μπορούσε να είχε επικρατήσει εάν οι ξένοι αντίπαλοί του δεν συνέχιζαν να χρηματοδοτούν και να ενισχύουν με οπλισμό τους αντάρτες.
Η νέα κατάσταση στην περιοχή πρέπει να ειδωθεί ως μία αποτυχία της Αγκυρας «να κάνει τη δουλειά» για τους Αμερικανούς, οι οποίοι ζήτησαν τη βοήθεια του Ισραήλ, με την ελπίδα ότι το παιγνίδι δεν έχει ήδη απωλεστεί για τους δυτικούς.
Βεβαίως, ο Άσαντ δεν παύει να είναι ένας δικτάτορας, εξίσου κακός και απολυταρχικός, όπως και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και οι άλλοι Άραβες ηγέτες που κυβερνούν με φωτιά και τσεκούρι. Η διαφορά έγκειται στο ποιος εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα και ποιος τα πολεμά.
Στις επόμενες ημέρες θα διαφανεί ο ακριβής ρόλος του Ισραήλ, το οποίο έκανε και επίδειξη δύναμης στο πλαίσιο των ασκήσεων πάνω από την Κύπρο και την Κρήτη, όπου δοκιμάζεται η αντοχή και η εκπαίδευση των πιλότων, που θα αναλάβουν το «mission impossible» εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.
Τις τελευταίες 48 ώρες και με αφορμή τα ισραηλινά πλήγματα εναντίον του Άσαντ, αναπτύχθηκε ένα περίεργο σενάριο, που φέρει το Ισραήλ να συνεργάζεται με τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και την Ιορδανία εναντίον της Τεχεράνης. Αυτός που το σκέφθηκε δεν γνωρίζει ιστορία.
Οι Τούρκοι είναι οι μεγαλύτεροι οπορτουνιστές του πλανήτη, αλλά έχουν και κάποιες «αρχές» όταν κινδυνεύουν οι φίλοι τους. Και το Ιράν παραμένει χώρα έντονα θρησκευτική και εξτρεμιστική, την οποία θαυμάζουν οι ηγέτες της Τουρκίας. Δε χρειαζόταν να μας το πει ο Αχμέτ Νταβούτογλου για να γνωρίζουμε –και αποτελεί γεγονός- ότι το Ιράν είναι φίλη χώρα για την Αγκυρα και ότι οι προσπάθειες του Λευκού Οίκου και του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ για την επαναπροσέγγιση Ισραήλ και Τουρκίας δεν έχουν επιτύχει μέχρι στιγμής –και ίσως δεν επιτύχουν ποτέ.
Μετά το πρώτο σοκ από την απολογία προς τον Ερντογάν, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου βγαίνει από το καβούκι του και αποδεικνύει ότι είναι ο ηγέτης της μόνης χώρας στην ταραγμένη περιοχή της Μεσογείου, που κτυπά και αποτελεσματικά και αποφασιστικά, και με τρόπο που δείχνει ισχύ περιφερειακής δύναμης, ένα χώρο που παλεύει ανεπιτυχώς να καλύψει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας.
Η «γειτονιά» μας φλέγεται, οι συμμαχίες αλλάζουν, και η Ελλάδα με την Κύπρο έχουν βυθιστεί στη δίνη μίας άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης –άρα προς το παρόν δεν έχουν και ρόλο στο νέο σκηνικό. Ο κίνδυνος περιφερειακού πολέμου είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλος, και έχουν δίκιο όσοι εκ των αναλυτών προβλέπουν και προειδοποιούν πως ο Άσαντ δεν θα πέσει πριν προκαλέσει μεγάλη ζημιά με εκτεταμένη χρήση χημικών.
Εάν κινητοποιήθηκαν οι πάντες κηρύσσοντας «κόκκινο συναγερμό» στη βάση μίας έωλης κατηγορίας ότι ήταν αυτός που έκανε χρήση του αερίου Σαρίν, τί θα συμβεί στην περίπτωση που όντως ανοίξει τις πύλες της κόλασης;
Και οι αναλυτές ορθώς πιστεύουν πως θα το πράξει, διότι δεν είναι βλάκας να πιστεύει πως δεν θα έχει την τύχη του Καντάφι…
Η λύση για τη Συρία πρέπει να είναι μόνο πολιτική –η στρατιωτική μέχρι στιγμής έχει αποτύχει- αν και οι ξένες χώρες που πολεμούν τον Άσαντ δεν πρόκειται να αποδεχθούν παραμονή του στην εξουσία.
Η συνέχιση του πολέμου μπορεί να εμπλέξει, εκτός του Ισραήλ, το Λίβανο, το Ιράν και την Ιορδανία. Είναι κάτι, που αυτή τη στιγμή, σίγουρα δεν φαίνεται να επιθυμεί η Αμερική…

Κέρι - Λαβρόφ: Στόχος η διοργάνωση συνδιάσκεψης για τη Συρία στα τέλη του μήνα Συνάντηση Σεργκέι Λαβρόφ και Τζον Κέρι στη Μόσχα


Τρίτη, 07 Μαΐου 2013 23:17
UPD:08/05/2013 08:30
REUTERS/SERGEI KARPUKHIN
Οι ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ (δεξιά) και των ΗΠΑ Τζον Κέρι κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου.
Οι ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και των ΗΠΑ Τζον Κέρι συμφώνησαν κατά τη συνάντησή τους την Τρίτη στη Μόσχα, στην ανάγκη να διοργανωθεί διεθνής συνδιάσκεψη για τον τερματισμό της σύρραξης στη Συρία και την αποτροπή του κινδύνου διάσπασης της χώρας.
Στόχος, τόνισε ο Τζον Κέρι κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον ρώσο ομόλογό του, είναι να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι αντιπρόσωποι της συριακής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, στη συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί πιθανότατα στα τέλη του μηνός.
Μία πολιτική λύση που θα προκύψει μέσω διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου, πρόσθεσε, θα βοηθήσει να αποτραπεί ο κίνδυνος διάσπασης της χώρας και θα μπορούσε να επηρεάσει την απόφαση των ΗΠΑ να εξοπλίσουν τους αντάρτες.
Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας, αμφότεροι οι υπουργοί εμφανίστηκαν αισιόδοξοι για τη βελτίωσή τους.
«Ήρθα εδώ προσηλωμένος στην ιδέα πως η Ρωσία και οι ΗΠΑ μπορούν να συνεργασθούν ενάντια στις κοινές προκλήσεις», υπογράμμισε ο Κέρι κατά την πρώτη του επίσκεψη στη Ρωσία αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του ως επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ο Λαβρόφ από την πλευρά του επεσήμανε πως οι συνομιλίες που είχε νωρίτερα ο Κέρι με τον ρώσο πρόεδρο στο Κρεμλίνο έγιναν μέσα σε καλό κλίμα: «Είμαστε ικανοποιημένοι με τον τόνο και την ατμόσφαιρα της συζήτησης», δήλωσε ο Λαβρόφ στο πρακτορείο Ιtar Tass.