Goldman Sachs: Προσοχή! Τρία είναι τα γεγονότα του Ιουνίου που θα καθορίσουν το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ελλάδας - Προετοιμαστείτε για απογοήτευση...

Kάνε Like και μπες στη παρέα μας!

πολιτική | http://helleniclegion.blogspot.com/ | 2012-06-09 19:01:03 

Ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι επόμενες εβδομάδες για την Ευρωζώνη και ειδικά για την Ελλάδα, με αποκορύφωμα τη Σύνοδο Κορυφής στις 28- 29 Ιουνίου. Η goldman Sachs πάντως δεν αισιοδοξεί ότι θα βρεθεί λύση μέσα σε αυτό το διάστημα, αντίθετα προετοιμάζεται να απογοητευτεί...
Ποιες είναι οι τρεις κρίσιμες ημερομηνίες:

- 13 Ιουνίου - Η εσωτερική διαμάχη της Γερμανίας για το δημοσιονομικό σύμφωνο: Ο ''πόλεμος'' ενάντια στην αυστηρή λιτότητα που προωθεί η καγκελάριος Μέρκελ είναι πλέον και 'εσωτερικός'. Η αντιπολίτευση του SPD έχει προειδοποιήσει ότι δεν θα της δώσει την πλειοψηφία για την έγκριση του δημοσιονομικού συμφώνου στη γερμανική Βουλή Bundestag, εκτός κι αν συμπεριληφθούν παράλληλα αναπτυξιακά μέτρα. Το θέμα θα συζητηθεί σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στις 13 Ιουνίου. Παράλληλα, επί τάπητος θα τεθούν διάφορες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη.

- 17 Ιουνίου - Ελληνικές και γαλλικές εκλογές: Η goldman Sachs θεωρεί ότι και σε αυτές τις εκλογές η Ελλάδα θα αποτύχει στο σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης και θα ακολουθήσει ως εκ τούτου μία εκτεταμένη περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Παράλληλα, στις 10 και τις 17 Ιουνίου θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία και αναμένεται με ενδιαφέρον το εποτέλεσμα μετά την ιστορική νίκη του Φρανσουά Ολάντ στις προεδρικές του Μαίου.

- 28-29 Ιουνίου - Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες: Το αντικείμενο της Συνόδου σίγουρα θα καθοριστεί και από τις προηγούμενες εξελίξεις, αλλά θεωρείται σχεδόν σίγουρο πως θα συμφωνηθούν κάποια αναπτυξιακά μέτρα. Επιπλέον, αναμένονται και αυξημένες προσδοκίες για περισσότερη δράση των ηγετών. Η ΕΚΤ, Η Κομισιόν και πολλές κυβερνήσεις πιέζουν για τη θέσπιση μιας ''τραπεζικής ένωσης'', ενώ στο τραπέζι ίσως πέσουν και η μεγαλύτερη δημοσιονομική ενοποίηση, αλλά και τα ευρωομόλογα.
Ωστόσο, η Goldman δεν περιμένει μία οριστική λύση, αλλά πιο πολύ μια κατεύθυνση προς τα που οδεύει η Ευρώπη, με ένα δεκαετές 'όραμα' για το μέλλον της ευρωζωνης , όπως το έχει θέσει ο κεντρικός τραπεζίτης Ντράγκι.
Παρόλ'αυτά, το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι το ίδιο με των προηγούμενων Συνόδων - προσδοκία για νέα και πιο αξιόπιστα μέτρα που οδηγεί σε ράλι τις αγορές, οι οποίες τελικά απογοητεύονται.

'Οπως σημειώνει η Goldman Sachs, απαιτείται ένα τολμηρό βήμα προς τη δημοσιονομική και οικονομική ενοποίηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ευρωκρίση. ΠΗΓΗ Αναδημοσίευση απο http://helleniclegion.blogspot.com/\
 

Να γιατί ήθελαν να τον δολοφονήσουν! ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ Καραμανλής – Ομπάμα

Home / Αποκαλύψεις, Τρικλοποδιά / Να γιατί ήθελαν να τον δολοφονήσουν! ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ Καραμανλής – Ομπάμα

Posted by Τρικλοποδιά Αποκαλύψεις, Τρικλοποδιά 8:05 π.μ.

KANTE LIKE ΣΤΗ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ !!!

Η αποκαλυπτική στιχομυθία για τους αγωγούς, που καθόρισε τις εκλογές του 2009

Της Γιώτας Αντωνοπούλου

Λέγεται, και σωστά, πως η Πολιτική είναι ένα κομμάτι Ιστορίας που γράφεται διαρκώς. Ο σύντομος αλλά εξόχως αποκαλυπτικός διάλογος Καραμανλή – Ομπάμα πριν από τρία χρόνια, τον οποίο δημοσιεύει το PRESSing, φωτίζει μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα το ομιχλώδες πολιτικό τοπίο του 2009 και τα όσα συνέβησαν τότε στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας οδηγώντας την κυβέρνηση Καραμανλή στην πτώση της και αλλάζοντας με βίαιο τρόπο τη «ρότα» της χώρας. Όπως προκύπτει μέσα από αυτό το διάλογο σε συνδυασμό με τα διάφορα ντοκουμέντα που τον τελευταίο ένα χρόνο έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και έχουν οδηγήσει την ελληνική Δικαιοσύνη στην άσκηση ποινικών διώξεων κατ’ αγνώστων, αυτό που πρωτίστως κρίθηκε στις ελληνικές εκλογές του 2009 ήταν το περιεχόμενο της απάντησης στο επιτακτικό για την Αμερική πολιτικό ερώτημα «ποιος ελέγχει τις πηγές και τις ροές της ενέργειας; ». Αυτό που κρίθηκε ήταν η ίδια η διεθνής ενεργειακή «σκακιέρα», αναπόσπαστο και δομικό κομμάτι της «παγκόσμιας σκακιέρας» που τόσο ανάγλυφα περιγράφει ο Μπρεζίνσκι.

«Δύο θέματα, κύριε πρωθυπουργέ…»

Ήταν 3 Απριλίου 2009 τότε που ο Καραμανλής, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο, είχε την πρώτη του κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον νεοεκλεγέντα, τότε, πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα. Η συνάντηση εκείνη έχει ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο που δεν έγινε τότε γνωστό, είναι, όμως, βέβαιο πως καθόρισε όχι μόνο την πορεία της κυβέρνησης Καραμανλή τους επόμενους μήνες αλλά συνολικά την πορεία της χώρας.

Ο Ομπάμα, ο οποίος ως υποψήφιος στις αμερικανικές εκλογές είχε δεσμευτεί σε όλους τους τόνους ότι θα στηρίξει την Ελλάδα στα εθνικά της θέματα, κάνοντας μάλιστα σαφείς αναφορές στο Σκοπιανό, στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, στην πρώτη του αυτή συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό όχι μόνο δεν επαναβεβαίωσε τις δεσμεύσεις του αλλά στη διάρκεια της 40λεπτης συνομιλίας τους θύμισε σε αρκετά σημεία τον προκάτοχό του Τζωρτζ Μπους το νεότερο: άκουγε επί πολλή ώρα αμίλητος τον Κώστα Καραμανλή να του εξηγεί με λεπτομέρειες ποια είναι τα προβλήματα της Ελλάδας και πού ακριβώς χρειάζεται η χώρα μας την υποστήριξη της υπερδύναμης κι όταν η ενημέρωση ολοκληρώθηκε αντί άλλου σχολίου ο νέος «πλανητάρχης» απάντησε:

-- «Θέλω κι εγώ από την πλευρά μου να σας θέσω, κύριε πρωθυπουργέ, δύο θέματα: Πρώτον, δεν συνάδει με το κεκτημένο του ΝΑΤΟ  ένα κράτος μέλος να σπάει την ομοφωνία των αποφάσεων. Δεύτερον, δεν είναι επιτρεπτό ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ να αναπτύσσει προνομιακές σχέσεις με κράτος το οποίο δεν μετέχει στο ΝΑΤΟ».

Το δεικτικό, αν και ευγενικά διατυπωμένο, σχόλιο του Ομπάμα για το Βέτο της Ελλάδας στο Βουκουρέστι καθώς και για τις συμφωνίες με τη Ρωσία που αφορούσαν την κατασκευή των αγωγών ήρθε να διαψεύσει τις όποιες προσδοκίες είχε διαμορφώσει η ελληνική πλευρά ενόψει της πολυαναμενόμενης πρώτης συνάντησης με τη νέα αμερικανική ηγεσία. Και μπορεί μεν ο πρώην πρωθυπουργός να μην άφησε αναπάντητη την «παραίνεση» του Αμερικανού προέδρου, ανταπαντώντας πως «η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι συνεπέστατο μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και το ΝΑΤΟ οφείλει να κατανοεί τα προβλήματα των χωρών μελών του», όμως, όπως αναφέρουν τακτικοί συνομιλητές του «από εκείνο το διάλογο ο Καραμανλής αντελήφθη πέραν πάσης αμφιβολίας πως ο χρόνος της διακυβέρνησής του μετράει αντίστροφα».

Το σχέδιο «ΠΥΘΙΑ»

Παρότι ο συγκεκριμένος διάλογος δεν ήταν τότε γνωστός, το γεγονός ότι ο χρόνος της διακυβέρνησης Καραμανλή τελείωνε θεωρούνταν εκ των ων ουκ άνευ τη συγκεκριμένη περίοδο καθώς οι ΗΠΑ κι οι «δορυφόροι» τους στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ με κάθε ευκαιρία και σε όλα τα επίπεδα επεδείκνυαν τη δυσφορία τους για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ενώ παράλληλα η ελληνική κυβέρνηση δεχόταν πληθώρα «προειδοποιήσεων» από διαφορετικές και, φαινομενικά, ασύνδετες μεταξύ τους πλευρές. Προειδοποιήσεις προερχόμενες πρώτον, από τις «αγορές» οι οποίες αύξαναν επικίνδυνα το κόστος δανεισμού για τη χώρα μας παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης κατέγραφε, ακόμη, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης (+0,3% το πρώτο τρίμηνο του 2009). Προειδοποιήσεις από την Κομισιόν, η οποία μόλις είχε θέσει για δεύτερη φορά την ελληνική Οικονομία σε επιτήρηση (18/2/2009) αποστερώντας από την κυβέρνηση τη δυνατότητα της εκπλήρωσης δεσμεύσεων πουείχε αναλάβει προς διάφορες κοινωνικές ομάδες. Το αξιοσημείωτο , δε, είναι πως οι Ευρωπαίοι και οι απεσταλμένοι τους στην Ελλάδα τεχνοκράτες περιέργως «δεν είδαν» όλο αυτό το διάστημα της επιτήρησης αυτό που μετεκλογικά απέδωσαν στην κυβέρνηση Καραμανλή, ότι δηλαδή «έδινε ψεύτικα στοιχεία»! Το τρίτο «μέτωπο» εντοπιζόταν στο εσωτερικό της χώρας, με τις διάφορες συντεχνίες που είχαν τη δημόσια πολιτική καθοδήγηση του ΠΑΣΟΚ να διαμορφώνουν καθημερινά συνθήκες κοινωνικής αναταραχής και οικονομικής ασφυξίας σε όλα τα πιθανά πεδία προσέλκυσης επενδύσεων (στον ΟΛΠ, στο κέντρο της Αθήνας, στα αεροδρόμια κ.λπ.). Το τέταρτο «μέτωπο» είχε ονοματεπώνυμο: λεγόταν Γιώργος Παπανδρέου και είχε προαναγγείλει την «ημερομηνία λήξης» της κυβέρνησης Καραμανλή με αφορμή την Προεδρική εκλογή!

Και μόνο τα προαναφερθέντα θα ήταν αρκετά ώστε σε σύντομο διάστημα να οδηγήσουν σε πτώση μια κυβέρνηση των 151 βουλευτών. Κι όμως, όλα τα σενάρια σχετικά με το τι ή το ποιος θα μπορούσε πιθανώς να κρύβεται πίσω από τα όσα συνέβαιναν και να συντονίζει την κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα, ωχριούν μπροστά σ’ αυτό που γνώριζε ήδη από τότε ο Κώστας Καραμανλής: το άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ προς τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο για «σχέδιο δολοφονίας εις βάρος του πρωθυπουργού με στόχο την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας». Όπως αναφερόταν στο έγγραφο, η ΕΥΠ είχε λάβει τις απόρρητες αυτές πληροφορίες από τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), πράκτορες της οποίας «σε μία τουλάχιστον περίπτωση ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους άνδρες που παρακολουθούσαν το αυτοκίνητο του Έλληνα πρωθυπουργού στην περιοχή της Ν. Μάκρης  Αττικής, και πιο συγκεκριμένα στη διασταύρωση των φωτεινών σηματοδοτών που οδηγούν στην Ιερά Μονή του Αγ. Εφραίμ». Κι επειδή πέρα από το περιεχόμενο-σοκ του εγγράφου περί του εκπονηθέντος σε «αμερικανικό κέντρο» σχεδίου δολοφονίας, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς και «τι δουλειά είχαν οι Ρώσοι πράκτορες στον Άγ. Εφραίμ;», η απάντηση βρίσκεται σε μια σειρά άλλων εγγράφων που περιλαμβάνονται στη σχετική δικογραφία, σύμφωνα με τα οποία η FSB είχε εντοπίσει «απόπειρα τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών μεταξύ των κυρίων Κ. Καραμανλή, Β. Πούτιν και Τζ. Παρβάνοφ» και είχε συστήσει μια ειδική ομάδα «αντιπαρακολούθησης» των κέντρων που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού! Όπως είναι γνωστό, τα απόρρητα έγγραφα της FSB αναφέρονταν σε σχέδιο ματαίωσης της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, το οποίο είχε την ελληνική κωδική ονομασία «ΠΥΘΙΑ» και περιελάμβανε τέσσερα κύρια σημεία:

• Πολιτική αποσταθεροποίηση με αιχμή του δόρατος  την υπόθεση Βατοπεδίου.

• Επιχειρηματική αποσταθεροποίηση με την καθ’ οιονδήποτε τρόπο υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Στην εν λόγω μορφή αποσταθεροποίησης περιλαμβάνονται και οι απαγωγές επιχειρηματιών.

• Κοινωνική αποσταθεροποίηση με διάφορες μορφές κοινωνικής αναταραχής, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι τρομοκρατικές ενέργειες.

• Διάφορα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική.

Περιελάμβανε, δηλαδή, το συγκεκριμένο σχέδιο, όλα όσα ήδη υφίστατο η κυβέρνηση Καραμανλή με την αύξηση του κόστους δανεισμού, τη νέα επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας, την υπόθεση του Βατοπεδίου που τροφοδοτούσε διεθνή δημοσιεύματα περί «σκανδάλων της ελληνικής κυβέρνησης», την κοινωνική αναταραχή στο εσωτερικό και διαφόρους «βρυχηθμούς» από το εξωτερικό, προερχόμενους ακόμη κι από Ευρωπαίους εταίρους της αμερικανικής «σφαίρας» επιρροής. Κι όσο κι αν δυσκολεύεται ο νους ενός πολίτη να αντιληφθεί και να πιστέψει ότι, ναι, είναι πιθανό να εκπονείται σε κάποιο σημείο του κόσμου και σε κάποιο πολιτικό κέντρο ένα  σχέδιο δολοφονίας κατά πρωθυπουργού δημοκρατικής χώρας, ανατρέχοντας κανείς στην ιστορία, ακόμη και την πιο πρόσφατη, θα διαπιστώσει ότι σε διάφορα σημεία της υφηλίου υπήρξαν δυστυχήματα με θύματα πολιτικούς που τα ακριβή αίτιά τους ουδέποτε εξακριβώθηκαν, ή ότι υπήρξαν αναταραχές και εξεγέρσεις που ποτέ δεν διευκρινίστηκε από πού καθοδηγήθηκαν ή ακόμη, σε περιπτώσεις μη δημοκρατικών χωρών, έγιναν ακόμη και πόλεμοι με ψεύτικα ενοχοποιητικά στοιχεία, οι οποίοι άφησαν πίσω τους χιλιάδες αθώους νεκρούς. Δεν πρέπει, εξάλλου να διαφεύγει της προσοχής οιουδήποτε το γεγονός πως, μετά από πολύμηνη και εξονυχιστική έρευνα των στοιχείων, η ελληνική Δικαιοσύνη διέταξε την άσκηση ποινικής δίωξης κατά αγνώστων για το σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή.

Οι ανησυχίες του Καραμανλή Ποια είναι η θέση του Κώστα Καραμανλή σε όλα αυτά που συνέβησαν αλλά και στα όσα στο μεταξύ αποκαλύφθηκαν για τη δράση ξένων κέντρων που αποσκοπούσαν στη ματαίωση της πολιτικής των αγωγών; Πρόσωπα που συνομιλούν τακτικά μαζί του είναι κατηγορηματικά στο θέμα των αποκαλύψεων για το σχέδιο «ΠΥΘΙΑ»: «Ο πρόεδρος δεν σχολιάζει τίποτα από όλα αυτά. Είναι αληθές ότι είχε ενημερωθεί από τον Παυλόπουλο για το απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ κι είχε λάβει αυξημένα μέτρα προσωπικής ασφάλειας, αλλά δεν γνωρίζει κάτι πέραν αυτού. Παρακολουθεί, όπως κι όλοι, τις εξελίξεις στο επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης». Οι ίδιοι, πάντως, συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού δεν αρνούνται πως η ακύρωση της πολιτικής των αγωγών αποτέλεσε για εκείνον μια μεγάλη απογοήτευση. Επίσης, δεν αρνούνται πως ο πρώην πρωθυπουργός ανησυχεί για τα εθνικά θέματα καθώς γνωρίζει το πλέγμα των συμφερόντων που εξυφαίνεται γύρω από τα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα. Γι’ αυτό και θεωρεί ο Καραμανλής πως οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι κρίσιμες για την ίδια την εθνική υπόσταση της χώρας. Η μεγάλη ανησυχία του είναι πως σήμερα η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε πολιτική κρίση, κι αυτή η κατάσταση πρέπει άμεσα να εξομαλυνθεί. Η χώρα, σύμφωνα με τους συνομιλητές του κ. Καραμανλή, πρέπει άμεσα να μπει σε σταθερή τροχιά, αλλιώς θα είναι ευάλωτη όχι μόνο οικονομικά αλλά και εθνικά. Τη διάσταση αυτή έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός κατά την προεκλογική περίοδο της 6ης Μαΐου όταν στη γραπτή του δήλωση με την οποία καλούσε τους πολίτες να στηρίξουν τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά σημείωνε μεταξύ άλλων: -- «Η χώρα πρέπει να μπορεί να κυβερνηθεί με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση και χρονικό ορίζοντα τετραετίας. Διαφορετικά η πρωτοφανής περιπέτεια που βιώνει ο τόπος μπορεί να επιδεινωθεί σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, κοινωνικά, ακόμα και εθνικά». Ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι στα εθνικά μας θέματα η Ευρώπη θα σταθεί αρωγός των θέσεών μας, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η Ελλάδα θα επιλέξει να πορευτεί τον ευρωπαϊκό δρόμο. Στο πλαίσιο αυτό είναι άμεσης προτεραιότητας οι πολιτικές προσέλκυσης επενδύσεων στη Θράκη, η οποία ήταν και παραμένει εξαιρετικά «ευαίσθητη» περιοχή. Ο κ. Καραμανλής θεωρεί επίσης, σύμφωνα πάντοτε με τους συνομιλητές του, ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν προσφέρεται για προεκλογικές ρητορείες αλλά είναι ένα εξαιρετικά λεπτό ζήτημα που θέλει προσεκτικό σχεδιασμό και διεθνείς συμμαχίες, οι οποίες οφείλουν να συναφθούν σε συνθήκες σταθερότητας για την Ελλάδα. Γνωρίζοντας, εξάλλου, όσο λίγοι, το μέγεθος των πιέσεων που ασκούνται στην Ελλάδα για το Σκοπιανό, ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί πως το γεγονός ότι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στις 21 Μαΐου δεν συζήτησε το θέμα, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν παραμένει ανοιχτό μπροστά μας κι ότι δεν θα κληθούμε σύντομα να το διαχειριστούμε. Ο Κώστας Καραμανλής πιστεύει, εξάλλου, πως δεν θα πρέπει να πάει χαμένη η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2014, σημειώνοντας ωστόσο πως οι δυνατότητες μιας χώρας που έχει «γονατίσει» οικονομικά και κοινωνικά είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό, όπως τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός στους συνομιλητές του, «οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα πρέπει οπωσδήποτε να αναδείξουν κυβέρνηση καθώς ένα νέο σκηνικό ακυβερνησίας θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα σε όλα τα επίπεδα και βέβαια και στο επίπεδο των εθνικών μας θεμάτων, τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή». Μάλιστα, διευκρινίζει ότι «αυτή δεν μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η κυβέρνηση που θα διαχειριστεί τις τύχες του τόπου θα πρέπει να είναι κυβέρνηση ΝΔ, αφού η μεγάλη παράταξη έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό αλλά και καθαρές θέσεις στα εθνικά θέματα και έχει δώσει σημαντικές μάχες στο πεδίο αυτό».

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά) - Greek Subs - YouTube

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά) - Greek Subs - YouTube: Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά) - Greek Subs

Το επικίνδυνο όραμα της Τουρκίας

8 Ιουνίου 2012 Blog

• 0

   
• 
  
• 
  
• 
  

Η φυσική ροή της Ιστορίας, δείχνει ότι κανείς δεν έγινε μεγάλος, μονάχα καλώντας σε μονομαχία… τον εαυτό του. Αντιμετωπίζοντας δηλαδή το προσωπικό και μόνο πεπρωμένο, με όρους ιστορικής συνέπειας και υπέρβασης των παθογενειών που ενδεχομένως προσπαθούσαν να τον αποπροσανατολίσουν. Να τον εκτρέψουν από την πορεία του.Η μονομαχία αυτή είναι χρήσιμη, απαραίτητη και αναγκαία. Πρέπει ωστόσο να συμπληρώνεται και από μια συνιστώσα σύγκρισης. Να υπάρχει δηλαδή και ένα αντίπαλο δέος, ένας άσπονδος φίλος ή… γείτονας, με τον οποίο να ανταγωνίζεσαι σε αυτή την ιστορική κούρσα ταχύτητας.Για το δικό μας γένος, αυτός ο γείτονας είναι η Τουρκία. Που παρά τις κατά καιρούς μετριοπαθείς προσεγγίσεις, ή προσπάθειες να οικοδομηθούν νοητές γέφυρες ανάμεσα στις δυο πλευρές του Αιγαίου, ο ψυχισμός των δυο λαών διατηρεί άσβεστη την καχυποψία.Στις μέρες μας, σε αντίθεση με την εικόνα μιας χώρας σε διαρκή, βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση, που εκπέμπει η Ελλάδα, η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία των… νεο-Οθωμανών, στα πρότυπα των… νεο-Τούρκων του Μουσταφά Κεμάλ, δρέπει δάφνες κυοφορούσας υπερδύναμης. Τουλάχιστον… στα λόγια.
Η Τουρκία του Ερντογάν και του Γκιούλ, του Νταβούτογλου, του Μπαμπατζάν και του Μπαγίς, είναι μια χώρα που προσπαθεί να βρίσκεται πιο κοντά στην Κωνσταντινούπολη, παρά στην Άγκυρα. Να αφήσει πίσω της νοοτροπίες και συμπεριφορές που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές κοινωνίες, και να εναγκαλιστεί την αύρα πολιτισμού και κουλτούρας της Ευρώπης. Έστω και όχι της… τόσο σύγχρονης.
Ο άλλοτε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης που γνώρισε η γειτονική χώρα, πέτυχε περισσότερα από όσα ονειρευόταν ενδεχομένως και ο ίδιος. Έβγαλε την Τουρκία από την ασφυκτική εξάρτηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παραμέρισε το επί δεκαετίες πανίσχυρο στρατιωτικό κατεστημένο, “πάρκαρε” στη φυλακή τους στρατηγούς που φλέρταραν με την ιδέα να τον ανατρέψουν.
Εκμεταλλευόμενος τις προφανείς ανεπάρκειες των διεθνών ηγετών, επιχειρεί σταθερά να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Στα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης, στη Μέση Ανατολή, στο Ιράν, στη Συρία, παντού.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το καθεστώς Ερντογάν για τον μεγαλοϊδεατισμό που το χαρακτηρίζει. Εκτός από τις περιπτώσεις που αρχίζει να προσλαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις. Για την ευρύτερη περιοχή, αλλά και πολύ ειδικότερα… για εμάς.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει… αυτή τη στιγμή, στο περιθώριο των χθεσινών εξαγγελιών του Ταγίπ Ερντογάν για το όραμά του να μετατρέψει την Τουρκία σε πυρηνική δύναμη, μέχρι το 2023. Προχωρώντας μέσα στα επόμενα 11 χρόνια, στην κατασκευή τουλάχιστον 23 πυρηνικών σταθμών, πολλοί εκ των οποίων θα βρίσκονται απέναντι από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Το κοινό μέλλον μας χορεύει πλέον με την ανησυχία. Αν όχι τον τρόμο. Και η ανασφάλεια αυτή δεν θα έπρεπε να αφορά μονάχα εμάς. Αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση, και το σύνολο του (πολιτισμένου) κόσμου. Το Ιράν, σε τελική ανάλυση, έχει και μια άλλη παρακαταθήκη ιστορικής κουλτούρας, από τα χρόνια της Περσικής Αυτοκρατορίας. Με τους επιγόνους των Σουλτάνων, είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα η Ιστορία. Πόσο μάλλον, το μέλλον.
πηγή
filologos10.wordpress.com

Απίστευτες δημοκρατικές πράξεις από .,....λαούς που ψευδεπίγραφα αποκαλούνται "Βάρβαροι".....!!!!!!!!!!!!

Δημοκρατίας για τις ενέργειες που προέβη  ο Ισλανδος Ομόλογός του,
όταν οι πολιτικοί της χώρας του απαίτησαν την υπογραφή μνημονίων από
αυτόν.

ΑΞΙΖΕΙ να το διαβάσετε και γιατί όχι να το αναδημοσιεύσετε........!!!!!!!!

 
Προς τον κ. Παπούλια: Είστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Αναδημοσιεύω επιστολή ενός άγνωστου πολίτη προς τον Έλληνα Πρόεδρο της

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, 16:12

Χρήστος Μαγγούτας

 
Προς τον κ. Παπούλια:

 
> Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας; Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως
> πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο,
> τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς
> γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια
> μαζί της.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!

> Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το
> Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας,
> αυτός ενεργοποίησε το μόνο. δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το
> υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε
> δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:
> «Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να
> αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε
> πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να
> αποφασίσει». Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν
> είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το
> δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν
> χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε
> διάφορες χώρες.

> Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν
> τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο
> ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας
> για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.
> Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:
> «Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο
> λαός και αυτός θα αποφασίσει».
> Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του
> ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που
> δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους
> έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:
> «Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν
> πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».
> Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.

> Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του
> συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από
> πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι
> ατράνταχτο:
> «Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα».
> Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και
> η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν
> είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους
> πολιτικούς.
> Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί
> παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για
> πολύ.

> Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό
> ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα
> πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί
> είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η
> ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών».
> Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά
> το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν
> ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ... (δε χρειάζεται να αναφέρω
> ονόματα).

> Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει
> έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς
> αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του
> ίδιου του πρωθυπουργού.
> Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και
> χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες,
> συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.

> Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι
> πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα
> υποσχέθηκαν.
> Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην
> Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν..

> Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε
> αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα
> είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό
> μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι, δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική
> Αντίσταση).

> Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της
> Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που
> έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα
> τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη
> αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε;
> Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:
> «Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή
> την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό». Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη
> δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη;
> Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσιγια να
> καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Maria Kourdi

Planner Scheduler

Electronics Plant

Hellenic Aerospace Industry

P.O Box 23, 320 09

Schimatari Viotias

Greece

Voice: + 30 22620 52515

Fax: +30 22620 59991

Email: kourdi.maria@haicorp.com

Τάσο ευχαριστώ.

 

ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Και αν και είμαστε περισσότερο επικεντρωμένοι στο αποτέλεσμα της κάλπης το βράδυ των εκλογών, ας σκεφτόμαστε σιγά-σιγά και τις δύο εναλλακτικές της πρωτιάς, αλλά και τις πιθανές συμμαχίες αντίστοιχα που με τα ως...
τώρα δεδομένα θα προκύψουν από αυτές. Συνυπολογίζοντας βεβαίως τις γνωστές παλινωδίες που θα μας αφήσουν και πάλι άφωνους, αφού με τον γνωστό, παλιό, καλό τρόπο, οι αρχηγοί των κομμάτων, συνεπικουρούμενοι από τους βουλευτές τους, θα μετατρέψουν το προεκλογικό μαύρο σε μετεκλογικό άσπρο.
Με τις απαραίτητες λοιπόν αναγωγές, με δημοσκοπικούς πάντα όρους, ή θα έχουμε πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ ή πρωτιά ΝΔ. Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα θα είναι πρωτόγνωρα, αφού δεν έχουμε προηγούμενο πρωτιάς αριστερού ή αριστερόστροφου κόμματος και όλα είναι ανοιχτά. Αν η ΝΔ κάνει την καρδιά της πέτρα, ώστε να συγκυβερνήσουν, όπως εξάλλου και το ΠΑΣΟΚ που θα θέλει σίγουρα κι αυτό να γευτεί, έστω και '' ξώφαλτσα '' την εξουσία και με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα φέρει αυτή τη φορά αντιρρήσεις για να μη χρεωθεί μια δεύτερη αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης, δε θα έχουμε ιδιαίτερες δυσκολίες. Εκτός κι αν ο Α.Τσίπρας αποφασίσει να συμπορευτεί με άλλες δυνάμεις, όχι απαραίτητα μόνο αριστερές, ώστε να απομονώσει τους '' ενοχλητικούς ''. Αν και λογικά θα ζητήσει την ευρύτερη συναίνεση.
Στη δεύτερη τώρα περίπτωση θα έχουμε το τρίτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, να έχει λόγο και ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης, αφού στη ΝΔ βρήκε εδώ και καιρό την αδελφή ψυχή που έψαχνε χρόνια, ενώ την είχε δίπλα του, δίνοντας μαζί της άλλο νόημα στη σύγκλιση κεντροαριστερών και κεντροδεξιών δυνάμεων. Κάπου εκεί θα '' κολλήσει '' ξανά,αν κριθεί απαραίτητο, και η ΔΗΜΑΡ με τον Φ. Κουβέλη που αυτή τη φορά θα πάψει να κάνει τον δύσκολο, ζητώντας εμμονικά την '' παρέα '' του ΣΥΡΙΖΑ στον σχηματισμό του '' μουσικού σχήματος '' που θα μας τα '' ψάλλει '' με τα υπέροχα φορολογικά '' ραβασάκια '' που έχουν προσυμφωνήσει με την Τρόικα. Και βεβαίως σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για αντιπολιτευτικό '' πάρτι '', αφού θα κληθεί να ξαναπαίξει ένα ρόλο στον οποίο διαπρέπει εδώ και δύο χρόνια, χτυπώντας αλύπητα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για όλα τα μέτρα που θα πάρουν μετεκλογικά, υπακούοντας πιστά στις μνημονιακές δεσμεύσεις τους. Με αποτέλεσμα, μέσα σε τρεις το πολύ μήνες, η κυβέρνηση να μην είναι πλέον βιώσιμη και να οδηγηθούμε και πάλι σε νέα εκλογική αναμέτρηση, με το ΣΥΡΙΖΑ πια, όχι απλά ενισχυμένο και δυναμωμένο, αλλά μεταμορφωμένο, πραγματικά αυτή τη φορά, σε ΠΑΣΟΚ του Α.Παπανδρέου, λίγο πριν τις εκλογές του 1981, πανέτοιμο να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του...

στις 11:38 

ΠΑΛΙ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Είτε κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρή κυβέρνηση είναι δύσκολο να υπάρξει, καθώς ο σχηματισμός που θα δημιουργηθεί θα έχει τον μισό τουλάχιστον ελληνικό λαό απέναντί του

Κυβέρνηση θα αποκτήσει οπωσδήποτε η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Είτε είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση θα σχηματιστεί και μάλιστα με την πρώτη κιόλας εντολή που θα δώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν κερδίσει η ΝΔ, θα κάνει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, ίσως και με τη ΔΗΜΑΡ αν κριθεί απαραίτητο. Αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κυβέρνηση με τη στήριξη τόσο της ΔΗΜΑΡ όσο και του ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και με την ανοχή των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου. Κυβερνητική λύση θα δώσει ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, καθώς βρίσκεται στη φάση της αποσύνθεσής του, θα στηρίξει πρόθυμα τη ΝΔ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να προχωρήσει στη μετάλλαξή του στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ως ελάσσων κυβερνητικός εταίρος.

Ισχυρή κυβέρνηση όμως αποκλείεται να υπάρξει. Το πρώτο κόμμα πιθανότατα δεν θα έχει καν ούτε το ένα τρίτο των ψήφων και παρ' όλο που οποιαδήποτε κυβέρνηση θα στηρίζεται από δύο, τρία ή περισσότερα κόμματα, θα έχει τουλάχιστον τον μισό ελληνικό λαό απέναντί της και απολύτως εχθρικά διακείμενο.

Η ΝΔ θα σχηματίσει κυβέρνηση με «τσόντα» το ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά, έστω και αν τα δυο κόμματα μαζί συγκεντρώνουν 151 βουλευτές. Δεν υπάρχουν περιθώρια πειραματισμών για το σύστημα, το οποίο απειλείται με απώλεια ελέγχου του πολιτικού σκηνικού. Όσο θνησιγενής και αν είναι μια τέτοια κυβέρνηση ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να την κρατήσουν, ει δυνατόν ακόμη και για τέσσερα χρόνια! Αυτό βεβαίως είναι αδύνατον. Μια τέτοια κυβέρνηση θα καταρρεύσει πολύ σύντομα υπό το βάρος των θυελλωδών αντιδράσεων στην εξοντωτική πολιτική που θα ασκεί.

Αδύνατον να αντέξει επί πολύ όμως και μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα πρώτα μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι «κοινοβουλευτικός όμηρος» της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ, αφού είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ θα αρνείται να τη στηρίξει. Τόσο οι κατ' όνομα «εταίροι» της που θα τη στηρίζουν στην Βουλή όσο και οι ορκισμένοι εχθροί της, η ΝΔ και το ΚΚΕ, θα εργάζονται για να την υπονομεύουν, να την απαξιώσουν στα μάτια του λαού, να την ανατρέψουν και να λεηλατήσουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Άγνωστο πόσο θα επιβιώσει μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα εξαρτηθεί από ανελέητη μάχη στο εσωτερικό της χώρας μας, αλλά και από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις που αναμένονται δραματικές. Το πιθανότερο είναι πως ο βίος και της νέας κυβέρνησης θα μετρηθεί σε μήνες και όχι σε χρόνια. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ήσσονος σημασίας. Ισχύει το εντελώς αντίθετο. Η πορεία της χώρας για δεκαετίες θα κριθεί πιθανότατα στη διάρκεια των επόμενων μηνών, άρα στη διάρκεια της θητείας αυτής της κυβέρνησης.

Οι νέοι συσχετισμοί ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα επηρεαστούν επίσης σοβαρότατα από τον τρόπο που θα ασκηθεί η διακυβέρνηση μετά τον Ιούνιο. Ακόμη και το κόμμα που θα διαδεχθεί το ΠΑΣΟΚ, θα διαμορφωθεί στους πρώτους μήνες αμέσως μετά τις εκλογές. Κόμματα θα συρρικνωθούν, άλλα θα εξαφανιστούν, κάποια θα απορροφηθούν και θα ενσωματωθούν σε μεγαλύτερα. Τίποτα δεν θα μείνει όπως είναι.

Δεν έχει ρεύμα η ΝΔ παρά την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Δεν τη βοήθησαν η επιστροφή της Ντόρας και στρατολόγηση βουλευτών του ΛΑΟΣ. Η αργή άνοδος που εμφανίζει βασίζεται στον «κανιβαλισμό» των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ και του Μάνου – Τζήμερου, που θα αφανιστούν κοινοβουλευτικά και στην προσέλκυση των ψηφοφόρων της Ντόρας.

Ο Σαμαράς προσδοκά και νέα λεηλασία του ΠΑΣΟΚ. Ευελπιστεί ότι στο τέλος θα πέσει γραμμή να μετακομίσει στη ΝΔ το αστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και πιθανότατα έτσι θα γίνει. Τούτη τη στιγμή (προσοχή, απέχουμε πολύ από τις κάλπες!) αυτή εμφανίζεται να είναι η ύστατη ρεαλιστική ελπίδα του να πάρει τις εκλογές.

ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ

Δυο δηλώσεις Λαγκάρντ ακόμη και... σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Γροθιά στο στομάχι ο τίτλος της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» με τις διαβόητες πλέον δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ. Δυνατή γροθιά και μάλιστα με τη χρήση μιας σκληρής λέξης με δυο ερμηνείες ο τίτλος αυτός. «Είναι η ώρα της πληρωμής των δανείων: Μην περιμένετε οίκτο λέει η Λαγκάρντ στους Έλληνες» είναι η μια εκδοχή, αυτή της πιο ήπιας μετάφρασης του τίτλου. «Είναι η ώρα της εκδίκησης(!)» είναι η άλλη, η σκληρότερη εκδοχή. «Εκδίκηση» λοιπόν ετοιμάζεται να πάρει η Κριστίν Λαγκάρντ από του Έλληνες επειδή προφανώς ο λαός της χώρας αυτής δεν δείχνει καθόλου πρόθυμος να υπακούσει στις εντολές της τρόικας, πόσο μάλλον να ψηφίσει τα κόμματα που αλαζονικά υποδεικνύουν στους Έλληνες ψηφοφόρους οι εκπρόσωποι της Γερμανίας, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Δεν τη νοιάζει καθόλου τη Λαγκάρντ αν οι Έλληνες ασθενείς δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα που είναι απαραίτητα για να διατηρηθούν στη ζωή, είπε. Μια – δυο τέτοιες δηλώσεις να κάνει ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει με τα τσαρούχια!

*Δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ την Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

 

 

Η συγκλονιστική ομιλία του Σλαβόι Ζίζεκ στο Μουσείο Μπενάκη-video.

Με κοινό παρανομαστή την άποψη ότι «η καρδιά της Ευρώπης χτυπάει στην Ελλάδα», οι καθηγητές, φιλοσοφίας του Δικαίου Κώστα Δουζίνας και κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας Σλαβόι Ζίζεκ και ο Αλέξης Τσίπρας ανέλυσαν το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και την πορεία της ΕΕ, σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη που κατακλύστηκε από εκατοντάδες πολίτες κυρίως φοιτητές.
Για την ανάγκη να υπάρξει ένα κύμα αλληλεγγύης από όλους τους ευρωπαικούς λαούς μίλησαν και ο κ. Ζίζεκ και ο κ. Τσίπρας. Ο Σλοβένος διανοούμενος με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο και με αιχμηρό χιούμορ απέρριψε κατηγορηματικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί απειλή για την Ευρώπη όπως διατείνονται αρκετοί νεοφιλελεύθεροι.
Αντίθετα, είπε ό ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η ΕΕ πρέπει να φύγει από την αδράνεια και να ακολουθήσει νέο δρόμο. Οσον αφορά τις επικρίσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμπειρία να κυβερνήσει, και κατά συνέπεια θα επιδεινωθούν τα προβλήματα στην Ελλάδα, ο κ. Ζίζεκ είπε ότι η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμπειρία στην εξαπάτηση και την κλοπή, ενώ απαντώντας και στις γνωστές δηλώσεις της Διευθύντριας του ΔΝΔ Κριστίν Λαγκάρντ, ότι σκέφτεται πιό πολυ τα παιδιά του Νίγηρα και ότι οι Ελληνες πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους, ο κ. Ζίζεκ είπε ότι το πρόβλημα είναι ότι οι Ελληνες δεν είναι παθητικά θύματα, αλλά αντιστέκονται και πολεμούν, δεν έχουν ανάγκη από τον οίκτο κανενός, αλλά από διεθνή αλληλεγγύη.
Ο πραγματικός στόχος αυτών των επιθέσεων είπε ο κ. Ζίζεκ είναι να προστατευθούν οι ευρωπαικές τράπεζες και παρομοίασε την πολιτική των τραπεζών στην Ευρώπη με την τακτική της αφαίμαξης που ακολουθούσαν οι γιατροί τον Μεσαίωνα στα πειράματά τους . O ΣΥΡΙΖΑ, είπε ακόμη ο κ Ζίζεκ δεν είναι επικίνδυνος εξτρεμιστής, αλλά είναι η δύναμη που φέρνει την λογική, που θέλει να βάλει τάξη στο χάος που έφεραν οι άλλοι.
«Είστε η αφύπνιση από ένα όνειρο», είπε χαρακτηριστικά και επαίνεσε την αντίδραση των Ελλήνων στην πολιτική που ακολουθείται σημειώνοντας ότι οι Ελληνες στηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν στην αυτοκαταστροφή του συστήματος. Το πραγματικό πρόβλημα για τους αντιπάλους του, είπε ακόμη ο Ζιζεκ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βγεί από μιά θέση περιθωριακής αντίστασης και να εκφράσει την ετοιμότητα να κυβερνήσει. Αυτό, για ορισμένους, πρέπει να το πληρώσει, είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στις επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλύοντας τις ενέργειες που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, ο κ. Ζίζεκ είπε ότι πρέπει να δράσει γρήγορα και δημοκρατικά, να στηριχθεί στην ευρωπαική αλληλεγγύη, να δημιουργήσει ένα καλύτερο κράτος, χωρίς πελατειακές σχέσεις.
Σχετικά με τις κριτικές που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά του, δηλαδή από το ΚΚΕ, οτι δεν είναι η κατάλληλη ώρα και ότι αναγκαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα βοηθήσει το σύστημα,ο Ζίζεκ είπε ότι γι αυτούς ποτέ δεν είναι η ώρα και πρόσθεσε, αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ή θα καθήσετε να βλέπετε την αποσύνθεση ή θα παρέμβετε και εξήρε τον Α. Τσίπρα και το κόμμα του που παρενέβησαν αλλάζοντας το σκηνικό.Ορισμένοι, είπε ακόμη ο Σλοβένος διανοούμενος είναι ζωντανοί επειδή ξέχασαν να πεθάνουν και τώρα σας μισούν, γιατί έχετε το θάρρος να ενεργείτε ελεύθερα και τολμάτε να κάνετε αυτό που οι άλλοι ονειρεύονται.
Παίροντας το λόγο ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για την δυνατότητα του λαού για μιά αξιοπρεπή ζωή, για την κυριαρχία του, για το δικαίωμα στην ελπίδα.Το κρίσιμο στοιχείο είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να καταφέρουμε να επιβιώσουμε και αυτό θα κριθεί, αν ο λαός δεν υποκύψει στους εκβιασμούς και τις απειλές και εκδηλωθεί και η αναγκαία αλληλεγγύη των ευρωπαικών λαών. Είναι μιά μάχη καθοριστική, πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας που θα προκαλέσει αλλαγές και στην Ελλάδα και στην Ευρωπαική Ενωση.
Ο κ. Τσίπρας έκανε επίσης λόγο για ένα πανικόβλητο σύστημα που τρομοκρατεί και εκβιάζει το λαό για να σωθεί το ίδιο. Ωστόσο, σημείωσε, στον πανικό τους, κάνουν συνέχεια λάθη και έτσι μας έδωσαν την ευκαιρία να διεκδικούμε την διακυβέρνηση της χώρας. Υπό το πρίσμα αυτό, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, η αντιπαράθεση γίνεται πλέον μεταξύ των δυνάμεων της ελπίδας και των δυνάμεων του φόβου.
Απαντώντας στον κ. Ζίζεκ για ένα καλύτερο κράτος στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας είπε θα κάνει ότι γίνεται σε κάθε σπίτι όταν ετοιμάζεται το τραπέζι. Δηλαδή, πρώτα θα καθαρίσει τις βρωμιές και μετά θα στρώσει το τραπέζι βάζοντας πρώτα το ψωμί και μετά όλα τα άλλα, θέλοντας έτσι να τονίσει την αποφασιστικότητά του να αντιμετωπίσει στην αρχή «το σάπιο σύστημα».
Ο κ. Τσίπρας είπε ακόμη ότι αντίπαλοι, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά όλης της Ευρώπης είναι οι αγορές και πρόσθεσε ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα βγεί από το Ευρώ, θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες και αυτό θα δώσει ένα μήνυμα κυριαρχίας των αγορών . Κατά συνέπεια, κατέληξε, είναι αναγκαίος ο αγώνας για την υπεράσπιση της Ευρώπης από την χειραγώγηση των αγορών, ελπίζοντας οτι οι επικείμενες εκλογές στην Ελλαδα θα στείλουν παντού αυτό το μήνυμα.

ΣΟΡΟΣ: Η ΕΕ ΕΧΕΙ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η Ευρώπη έχει τρεις μήνες για να σώσει το ευρώ, υποστήριξε ο αμερικανός δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, σύμφωνα με κείμενο ομιλίας...
του που έγινε το Σάββατο και δημοσιεύθηκε την Κυριακή στον επίσημο ιστότοπό του.


«Κατά την γνώμη μου, οι αρχές έχουν ένα παράθυρο τριών μηνών στην διάρκεια των οποίων θα μπορούσαν ακόμη να διορθώσουν τα σφάλματά τους και να αναστρέψουν τις τωρινές τάσεις. Λέγοντας αρχές, εννοώ κυρίως τη γερμανική κυβέρνηση και την Μπούντεσμπανκ, διότι σε μια κρίση οι πιστωτές έχουν την ισχύ και τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Γερμανίας», ανέφερε ο δισεκατομμυριούχος.


Ο Σόρος εκτίμησε επίσης ότι η ελληνική κοινή γνώμη «θα φοβηθεί αρκετά από την προοπτική της εκδίωξής της από την Ευρωπαϊκή Ένωση», ώστε να δώσει μια μικρή πλειοψηφία των εδρών σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό «που είναι έτοιμος να εφαρμόσει τη σημερινή συμφωνία» με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και τις τράπεζες-πιστωτές της χώρας.
Επισήμανε ωστόσο ότι «ουδεμία κυβέρνηση μπορεί να εκπληρώσει τους όρους αυτούς» και ότι η ελληνική κρίση είναι πιθανό να κορυφωθεί το φθινόπωρο. «Ως τότε και η γερμανική οικονομία θα εξασθενεί, και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο για τη Γερμανίδα καγκελάριο να πείσει την κοινή γνώμη στη Γερμανία να αναλάβει πρόσθετες ευρωπαϊκές ευθύνες. Αυτό δημιουργεί το παράθυρο των τριών μηνών», εξήγησε ο Σόρος.

στις 12:44

Liberation: Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου πάντα σηκώνεται

01.03.2012
19:55

0

263Share

^-A ⁺A

Ένα άρθρο «ύμνο» για τον ελληνικό λαό δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα «Liberation», η οποία παρουσιάζει τους Έλληνες ως το ανάχωμα της Ευρώπης ενάντια στον οικονομικό ολοκληρωτισμό.
Ο συντάκτης της εφημερίδας τονίζει ότι «ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται στον πόλεμο κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού», ο οποίος «καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, και απειλεί την καθημερινή επιβίωση εκατομμυρίων πολιτών».
Υπογραμμίζει, μάλιστα, ότι «αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, ο Έλληνας πάντα σηκώνεται...».
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της «Liberation»:
«Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!»

Γ. Κατρούγκαλος: Η χώρα δεν είναι άοπλη!

Αν οι δανειστές επιλέξουν τη ρήξη, τότε ανοίγει ο δρόμος για να επικαλεστούμε «κατάσταση ανάγκης» και να διακόψουμε την πληρωμή του χρέους.

Προφανώς το πρόβλημα της εξόδου από την κρίση δεν είναι νομικό, ούτε καν κυρίως οικονομικό. 

Είναι βαθύτατα πολιτικό. 

Από τη νομική άποψη όμως…

που παρουσιάζεται εδώ, τα πράγματα είναι απλά: Τα μνημόνια καθαυτά δεν αποτελούν διεθνείς συμβάσεις. Συνεπώς από αυτά δεν απορρέουν διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, ούτε η εφαρμοστική τους νομοθεσία έχει τυπική ισχύ ανώτερη από τον κοινό νόμο.
Ούτε από τις δανειακές συμβάσεις απορρέουν δεσμεύσεις με υπερνομοθετική ισχύ, εφόσον αυτές δεν έχουν κυρωθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Συνεπώς, όλοι οι μνημονιακοί νόμοι μπορεί να καταργηθούν με νέο νόμο, με απλή πλειοψηφία, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη καταγγελία καμιάς σύμβασης.
Ειδικότερα:
Η θέση περί της πολιτικής και όχι νομικής φύσης των μνημονίων έγινε, ορθά, δεκτή από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 668/2012. 

Αλλωστε, το ίδιο το Μνημόνιο χαρακτηρίζεται από τον νόμο ως «σχέδιο προγράμματος», ενώ στο κείμενό του αυτοπροσδιορίζεται ως «σχέδιο δράσης». Περαιτέρω, και οι δύο Δανειακές Συμβάσεις (του πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου) έπρεπε να κυρωθούν από τη Βουλή, σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος. Παρ’ όλα αυτά -και ανεξαρτήτως του ζητήματος της ανάγκης ύπαρξης αυξημένης ή όχι πλειοψηφίας για αυτό-, καμιά από τις δύο δεν κυρώθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Η πρώτη κατατέθηκε προς κύρωση τον Μάιο του 2010, αλλά μετά αποσύρθηκε, η δεύτερη εγκρίθηκε από τη Βουλή δύο φορές ως σχέδιο, μία φορά ως παράρτημα του ν. 4046/2012 και μία ως Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ουδέποτε όμως ήρθε για κύρωση στη Βουλή μετά την υπογραφή της.
Οι εν λόγω συμβάσεις, εάν είχαν κυρωθεί συνταγματικά, θα θέσπιζαν διεθνείς υποχρεώσεις σε βάρος της χώρας, με τυπική ισχύ ανώτερη από τον νόμο, σε αντίθεση με τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα των μνημονίων. 

Εφόσον αυτό όμως δεν συνέβη, δεν υπάρχει κανένα νομικό εμπόδιο για μία νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία να ανατρέψει τα μνημονιακά μέτρα. 

Μάλιστα, για μερικά από αυτά, όπως, π.χ., για την κατάργηση των πρόσφατων ρυθμίσεων για τη μετενέργεια, που διαλύουν το εργατικό δίκαιο και τη συλλογική αυτονομία, δεν απαιτείται καν τυπικός νόμος, αλλά αρκεί απλή Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι σε μία τέτοια περίπτωση οι δανειστές μας ενδέχεται να καταγγείλουν από τη δική τους μεριά τις δανειακές συμβάσεις, επικαλούμενοι ως λόγο καταγγελίας την κατάργηση των μνημονιακών ρυθμίσεων. 

Τούτο δεν θα σημαίνει την έξοδο της χώρας από το Ευρώ, που είναι νομικά αδύνατη, εφόσον δεν υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη στις Συνθήκες. Θα συνεπάγεται, όμως, τη διακοπή της χρηματοδότησης, πράγμα που δεν θα είναι χωρίς συνέπειες για τη χώρα, εν όψει του πρωτογενούς ελλείμματος που ακόμη αντιμετωπίζει. Καθόλου δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι οι δανειστές μας θα επιλέξουν τη ρήξη. Και αυτό γιατί τότε θα είναι ελεύθερος ο δρόμος για την ενεργοποίηση του βασικού όπλου που έχει η χώρα μας βάσει του διεθνούς δικαίου: Να επικαλεστεί «κατάσταση ανάγκης» για να διακόψει την πληρωμή του χρέους. 

Σύμφωνα με γενική αρχή του δικαίου (σύμφωνα και με σχέδιο σύμβασης για την Ευθύνη των Κρατών που έγινε δεκτό από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2001), τα κράτη μπορούν να επικαλεστούν παρόμοιο λόγο μη συμμόρφωσης σε διεθνή τους υποχρέωση, όταν αδυνατούν να ανταποκριθούν ταυτόχρονα στις βασικές κοινωνικές τους λειτουργίες και στην ικανοποίηση των δανειστών τους. Συνεπώς, αντίθετα με το κλίμα φόβου που καλλιεργούν τα φερέφωνα του κόμματος του Μνημονίου, η υποταγή δεν αποτελεί μονόδρομο.
Μια νέα πλειοψηφία δεν έχει κανένα εμπόδιο να ανατρέψει τα μνημονιακά μέτρα.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

 

Θεαματική ανάκαμψη Ισλανδίας! Κόλαφος για τους τραπεζίτες και το ΔΝΤ!

Αναρτήθηκε από τον/την βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο Ιουνίου 2, 2012

Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντάς τες να χρεοκοπήσουν.

«Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά
από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας».

Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.
Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.

Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.

Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα.

Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.
Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:

Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.

Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού.

Έτσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ”έσωσε” τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».

«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ» Όταν το ευρώ γίνεται παγίδα

Ένα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει:

«Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο.
Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα.

Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ».

Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

http://logioshermes.blogspot.de/2012/06/blog-post_2892.html