Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Αλλάζουν τα δεδομένα στην Κύπρο: Η εξόρυξη φυσικού αερίου ξεκινά το 2016!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΙΝΑΜΕ ΣΤΑ "ΠΑΧΙΑ ΛΟΓΙΑ"
07/02/2013 - 13:31

Mετά από μία διετία απαράδεκτων καθυστερήσεων και εγκληματικών - όπως αποδείχθηκε - κωλυσιεργιών και βέβαια αφού "δέθηκε" και η Κύπρο, επισπεύδεται η εξόρυξη υδρογονανθράκων από την αμερικανική εταιρεία Noble Energy κατά δύο ολόκληρα χρόνια
Ήδη κατατέθηκε πρόταση της Noble να αρχίσει γρηγορότερα η παραγωγή φυσικού αερίου από το τεμάχιο 12 της κυπριακής ΑΟΖ και να ξεκινήσει η μεταφορά του στην Κύπρο με διασωλήνωση!
Πότε; Το ... 2016, σε δυόμιση ή τρία χρόνα από σήμερα, αντί για το 2018 που σχεδιαζόταν αρχικά. Η Noble για τον σκοπό αυτό θα μεταφέρει ειδική πλατφόρμα από τις ΗΠΑ.
Την πρόταση επιβεβαίωσε ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Κρατικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, Σόλωνας Κασίνης, ο οποίος είπε ότι "το φυσικό αέριο θα αρχίσει να φθάνει στην Κύπρο το 2016, αντί το 2018, όπως αρχικά έχει προγραμματιστεί και συμπλήρωσε λέγοντας ότι "Η λύση αυτή είναι προσφορότερη και το κόστος πιο χαμηλό. Με τον τρόπο αυτό, είπε, θα εξυπηρετηθεί πολύ η ηλεκτροπαραγωγή και θα μειωθεί το κόστος του ηλεκτρισμού".
Σε αυτή την φάση δεν έχει απαντηθεί ακόμα το αν θα προλάβουν να έχουν κατασκευάσει το εργοστάσιο παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου και το αν θα περιοριστεί η παραγωγή (πράγμα απίθανο) μόνο για τις ανάγκες ηλεκτροδότησης του νησιού.
Μαζί με την εξόρυξη του φυσικού αερίου θα αρχίσει σταδιακή εξόρυξη και του πετρελαίου που έχει εντοπιστεί το οποίο θα καλύψει όλες τις ανάγκες της Κύπρου και αρκεί για να καλύψει και σημαντικό μέρος των ελληνικών ενεργειακών αναγκών.
Το βέβαιο είναι ότι δικαιώνονται όλοι όσοι υποστηρίζουν στην Ελλάδα (το defencenet.gr από την αρχή του 2010 το έχει τονίσει αυτό, πριν ακόμα επισημποιηθεί η ύπαρξη κοιτασμάτων) ότι καθυστερεί αδικαιολόγητα η χώρα στο πρόγραμμα αξιοποίησης των κοιτασμάτων της.
Η Ελλάδα μπορεί σε 48 μήνες από σήμερα να προχωρήσει σε έναρξη εξορύξεων αν καταρτιστεί ένα ταχύρρυθμο πρόγραμμα και η πρτίπτωση της Κύπρου το αποδεικνύει. Η έναρξη εξορύξεων θα γίνει ακριβώς 48 μήνες μετά τον εντοπισμό των κοιτασμάτων και αφού χάθηκαν δύο πολύτιμα χρόνια, Κύριος οίδε για πιο λόγο (αν αι όλοι τον υποψιάζονται πλέον).
Το θέμα είναι να ξεκινήσει ο διαγωνισμός για τις έρευνες και να ολοκληρωθούν. Με υπουργός προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ (Γ.Μανιάτη) έχει κανείς κάποια αμφιβολία ότι θα εξυπηρετηθούν αλλότρια και όχι εθνικά συμφέροντα;
Oπως συνέβη και στην Κύπρο που η κατάσταση 'εέτασε εκεί που έφτασε γιατί σαμποταρίστηκε η επιβεβαιωτική γεώτρηση που θα επέτρεπε τιτλοποίηση των κοιτασμάτων και θα διέσωζε την Κύπρο από το όνειδος της κατάσχεσης των καταθέσεων.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το ελληνικό λάθος!

Ἀναρτήθηκε στὸ ἀπὸ τὸν/τὴν
Το ελληνικό λάθος!
Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου
Το πρόσφατο λουκέτο στην ΕΡΤ, που αρχικά επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση να εμφανιστεί ως «γενναία» και «επαναστατική» μεταρρυθμιστική κίνηση, στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι επρόκειτο απλώς για ένα βιαστικό και πρόχειρο «μπάλωμα», προκειμένου να καλυφθεί άλλη μια «τρύπα» στην εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα και να επιτευχθεί η έγκριση της τρόικας για την εκταμίευση άλλης μιας δανειακής δόσης. Αν το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είχε κάνει σωστά τη δουλειά του, αν και τα υπόλοιπα υπουργεία είχαν στοιχειωδώς συνεργασθεί με αυτό του κ. Μανιτάκη και δεν κωλυσιεργούσαν, θα είχε προχωρήσει στην ώρα της και με αξιοκρατικά κριτήρια η απομάκρυνση πλεονάζοντος προσωπικού από το Δημόσιο και δεν θα χρειαζόταν η προσφυγή σε ένα τόσο ακραίο και ισοπεδωτικό μέτρο όπως το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, που έριξε «μαύρο» στις οθόνες μας και προκάλεσε μείζονα πολιτική κρίση, οδηγώντας τη ΔΗΜΑΡ εκτός κυβέρνησης.
Η ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, με ανάλογες -αρνητικές- συνέπειες, εμφανίζεται και σε μια σειρά άλλων τομέων κυβερνητικής δραστηριότητας. Η μόνιμη αδυναμία, για παράδειγμα, των κυβερνήσεών μας να αντιμετωπίσουν έστω και μερικώς τη γάγγραινα της φοροδιαφυγής και να οργανώσουν έναν αποτελεσματικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό δημιουργεί «μαύρη τρύπα» στα έσοδα, που σχεδόν κάθε χρόνο υστερούν σε σχέση με τους συμφωνημένους και διακηρυγμένους στόχους. Και βέβαια με τον τρόπο αυτό το υπουργείο Οικονομικών οδηγείται κάθε τόσο σε φορολογικούς ακροβατισμούς, σε ακρότητες και σε «μπαλώματα», για να αναπληρώσει τις απώλειες. Είναι προφανές, για παράδειγμα, ότι αυξάνοντας κάθε τόσο τα ήδη μεγάλα βάρη των έντιμων και συνεπών φορολογουμένων, με συνεχή «χαράτσια» και με παράλογα υψηλούς συντελεστές, όχι μόνο δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά και στραγγαλίζει οικονομικά επιχειρήσεις και επαγγελματίες, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της ανεργίας και μειώνοντας ολοένα και περισσότερο την υγιή φορολογική βάση της χώρας.
ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ανικανότητας, ατολμίας και αναποφασιστικότητας υπάρχουν πολλά και σε αρκετούς άλλους χώρους κυβερνητικής και κρατικής δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα στην υγεία, στο «λιπόθυμο» ασφαλιστικό μας σύστημα, στην προβληματική λειτουργία της πλειονότητας των δημόσιων επιχειρήσεων, αλλά και σε ό,τι αφορά τη μειωμένη ή και ανύπαρκτη ορισμένες φορές απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ανάπτυξη και για την ανεργία. Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Τα ελλείμματα μεγαλώνουν, η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο βαθειά στην κρίση, οι δανειστές πιέζουν ασφυκτικά για νέα, ακόμη πιο σκληρά μέτρα, επικαλούμενοι πλέον και τη μνημονιακή ρήτρα αυτόματης προσαρμογής, η κοινωνία στενάζει. Και οι συνέπειες του «λάθους» της τρόικας, που έχει ήδη παραδεχθεί η ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, πολλαπλασιάζονται από τα συνεχή λάθη και τις παραλείψεις των κυβερνώντων. Δίπλα στο «λάθος» των ξένων υπάρχουν τα ελληνικά λάθη, που επιτείνουν την αίσθηση του πολιτικού αδιεξόδου που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στους πολίτες.
ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΥ φαεινότερον ότι το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο δεν επαρκεί πλέον για να ερμηνεύσει την κακοδαιμονία της χώρας μας. Από τη στήλη αυτή έχουμε επανειλημμένα διατυπώσει την άποψη ότι το μνημόνιο θα έπρεπε ήδη να έχει αντικατασταθεί από ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης και την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Η πολιτική μας ηγεσία, όμως, αδυνατεί να συνεννοηθεί και να συμπράξει στο πλαίσιο ενός ευρύτατου εθνικού μετώπου ικανού να διαπραγματευθεί με τόλμη και αποφασιστικότητα με τους δανειστές και να στείλει το «λάθος» μνημόνιο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αδυνατεί να συμφωνήσει και να συμπράξει στην κατάρτιση ενός νέου εθνικού σχεδίου αναγέννησης της χώρας. Δυστυχώς, όμως, αδυνατεί επίσης, όπως αποδεικνύεται, να διαχειριστεί με στοιχειώδη επάρκεια την καθημερινότητα, υλοποιώντας τα αυτονόητα, τα απαραίτητα. Και έτσι καθίσταται προφανές ότι τη θέση του διλήμματος μνημόνιο – αντιμνημόνιο θα πάρει πολύ σύντομα το δίλημμα ικανότητα – ανικανότητα, αν δεν υπάρξει κάποια δραματική αλλαγή στη σημερινή απογοητευτική εικόνα της πολιτικής μας σκηνής…

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

"Όλα στραβά για το Νότο - Νέο 'κούρεμα' για την Ελλάδα"

SPIEGEL "ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ" ΜΕΡΚΕΛ
07/01/2013 - 13:57
Το περιοδικό Der Spiegel δημοσιεύει ρεπορτάζ με τον τίτλο «Σπιράλ προς τα κάτω», στο οποίο επισημαίνει ότι «η ευρωδιάσωση δεν προχωράει» και ότι ένα νέο "κούρεμα" του ελληνικού χρέους μοιάζει αναπόφευκτο. Το δημοσίευμα αναφέρεται στις χώρες της νότιας Ευρώπης, που πλήττονται βαρύτατα από την κρίση, επισημαίνοντας ότι όχι μόνο στην Ισπανία και την Ελλάδα, αλλά και στην Ιταλία και την Πορτογαλία το δημόσιο χρέος αυξάνεται με γρήγορο ρυθμό παρά την πολιτική λιτότητας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες. Την ίδια ώρα μειώνονται τα κρατικά έσοδα και οι χώρες βυθίζονται στην ύφεση, που συνεπάγεται υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, η οποία οδηγεί με τη σειρά της σε πρόσθετες κρατικές δαπάνες.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει το Der Spiegel, η γερμανική κυβέρνηση επιμένει στην απρόσκοπτη συνέχιση της πορείας που ακολουθείται μέχρι σήμερα, παραπέμποντας στο ότι «το διαρθρωτικό έλλειμμα της ευρωζώνης έχει μειωθεί από το 2009 περισσότερο από το μισό και το μισθολογικό κόστος ανά μονάδα προϊόντος, το οποίο αποτελεί έναν σημαντικό δείκτη για την ανταγωνιστικότητα, ‘μειώθηκε αισθητά’. (…) Οι συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε προειδοποιούν επίμονα να μην μπει φρένο στην ‘αναγκαία διαδικασία προσαρμογής’, θεωρώντας ότι ενδεχόμενη εγκατάλειψη του προγράμματος λιτότητας θα έθετε σε κίνδυνο ‘τη θετική εξέλιξη των τελευταίων μηνών’».
Το δημοσίευμα αναφέρεται μεταξύ άλλων και στην πρόσφατη απόφαση για αναστολή λειτουργίας της ΕΡΤ, επισημαίνοντας ότι «η αυθαίρετη πράξη του πρωθυπουργού προκάλεσε κύμα αγανάκτησης, το οποίο παραλίγο να διαλύσει την κυβέρνηση» και σημειώνει ότι τελικά ήταν η πολιτική τάξη που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για το νεποτισμό στο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Επισημαίνεται, τέλος, ότι γίνεται και πάλι συζήτηση για ένα νέο χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας της τάξης των πέντε έως οκτώ δισ. ευρώ για την επόμενη χρονιά και εκτιμάται ότι «στην περίπτωση της Ελλάδας ένα νέο κούρεμα του χρέους μετά από τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές μοιάζει αναπόφευκτο».
ΠΗΓΗ: Deutsche Welle
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γ. Θεοφανίδης: Αποτρεπτικά μέτρα για την πειρατεία Ο υποναύαρχος ε.α. του Π.Ν. μιλάει στη «Ν»


Δευτέρα, 01 Ιουλίου 2013 07:00
Giannis Karagiannakis
Γιάννης Θεοφανίδης, υποναύαρχος ε.α. και νυν γενικός διευθυντής της Unics Security Services: Η πολιτική αποσταθεροποίηση είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πειρατείας.
Ως «μάστιγα που εξαπλώνεται» χαρακτηρίζει την πειρατεία ο υποναύαρχος Π.Ν. ε.α. Γιάννης Θεοφανίδης, ο οποίος μιλώντας στη «Ν» επισημαίνει ότι λόγω της υφισταμένης πολιτικής αστάθειας σε παραθαλάσσιες χώρες, σε ορισμένες θαλάσσιες περιοχές του κόσμου, όπου η απόκρυψη των πειρατών και των μέσων τους είναι δυνατή και όπου ο θαλάσσιος έλεγχος είναι χαλαρός ή αδύνατος, η πειρατεία θα αναπτύσσεται. Προς τούτο η διεθνής ναυτιλία θα πρέπει να λαμβάνει τα ενδεικνυόμενα εκείνα μέτρα που θα αποτρέπουν τις πειρατικές προσπάθειες και θα διασφαλίζουν τη ζωή του πληρώματος και την ασφάλεια του πλοίου, σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Θεοφανίδης, ο οποίος έχει διατελέσει δύο φορές διοικητής της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών (ΜΥΑ) και σήμερα είναι γενικός διευθυντής της Unics Security Services, υπογραμμίζει ότι ήδη η πειρατεία έχει δημιουργήσει προβλήματα στη ναυσιπλοΐα και σε άλλες περιοχές εκτός από τον Ινδικό Ωκεανό, όπως είναι οι ακτές της Δ. Αφρικής. Ωστόσο, η ελληνική σημαία δεν έχει προλάβει μέχρι στιγμής τις εξελίξεις. Οπως σημειώνει ο κ. Θεοφανίδης, στην Ελλάδα το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει τη χρήση ένοπλων φρουρών μόνο στον Ινδικό Ωκεανό, όταν τα κρούσματα πειρατικών επιθέσεων αυξάνονται ραγδαία και σε άλλες περιοχές όπως είναι η Δ. Αφρική.
Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τη Δ. Αφρική αναδεικνύει ακόμα ένα πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, αφού σύμφωνα με τις αποφάσεις της κυβέρνησης της Νιγηρίας, και παρά το γεγονός ότι οι Νιγηριανοί πειρατές είναι ιδιαίτερα βίαιοι, δεν επιτρέπει ένοπλους φρουρούς στα πλοία, παρά μόνο αν είναι Νιγηριανοί. Μπορεί, δηλαδή, ένας πλοιοκτήτης να έχει για παράδειγμα Ελληνες φρουρούς, αλλά άοπλους. Και τα έργο της ασφάλειας του πλοίου γίνεται ακόμα πιο δύσκολο αφού δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ούτε κλειδωμένα τα όπλα, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν αφού περάσει από τα χωρικά ύδατα της Νιγηρίας.
Σε ό,τι αφορά το κρίσιμο ερώτημα που θέτουν άπαντες σήμερα, το θέμα του κόστους, ο πρώην διοικητής της ΜΥΑ του Π.Ν. είναι κατηγορηματικός. Τα πρώην στελέχη της ΜΥΑ έχουν σίγουρα μεγαλύτερο κόστος, αλλά διαθέτουν και μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, έναντι ακόμα και ειδικών δυνάμεων άλλων σωμάτων και άλλων χωρών. Γνωρίζουν τη θάλασσα, γνωρίζουν τα πλοία και προέρχονται από ένα ναυτικό λαό. Ωστόσο, αυτό που τους κάνει περαιτέρω ανταγωνιστικούς είναι το γεγονός ότι οι «seals» εκπαιδεύτηκαν στην καριέρα τους να εκτελούν παρόμοιες επιχειρήσεις καλύτερα από κάθε άλλο. Να καταλαμβάνουν πλοία και μάλιστα πολεμικά, επιβιβασμένοι σε ταχύπλοα σκάφη. Και ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τα αντίμετρα που πρέπει να ληφθούν για την ασφάλεια του πληρώματος και του πλοίου που προστατεύουν από τέτοιες επιθέσεις.
Λύτρα ή αρπαγή φορτίου
Την τελευταία πενταετία η ασφάλεια των θαλασσών έχει αμφισβητηθεί ουσιαστικά σε ολόκληρο τον Ινδικό Ωκεανό και σε τμήμα του Ατλαντικού. Στον μεν Ινδικό μεταξύ Ινδιών και Ανατολικής Αφρικής και στον δε Ατλαντικό σε μια εκτεταμένη θαλάσσια περιοχή της Δυτικής Αφρικής. Και αν στον Ινδικό ο αντικειμενικός σκοπός του είναι η κατάληψη πλοίου για την αποκόμιση λύτρων, στη Δυτική Αφρική είναι η αρπαγή του φορτίου ή μέρος αυτού.
Αποσταθεροποίηση
Κατά την άποψη του κ. Θεοφανίδη η πολιτική αποσταθεροποίηση γεωγραφικών περιοχών είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πειρατείας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο κόλπος του Αντεν και μετά ο Ινδικός γέμισαν με πειρατές. «Ο λόγος ήταν απλός, ένα μεγάλο κράτος σαν τη Σομαλία ήταν και είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτο. Η Ερυθραία είναι υπό διάλυση και η Υεμένη σε κατάσταση εμφυλίου, με αποτέλεσμα οι μεν ατελείωτες ακτογραμμές να είναι ελεύθερες για πάσα παρανομία, η δε τεράστια θαλάσσια περιοχή που περιβάλλει τα εν λόγω κράτη μεγίστη».
Αντώνης Τσιμπλάκης - atsimp@naftemporiki.gr

Όταν το ΔΝΤ δολοφονεί: το πείραμα της υγείας


Η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελεί βασικό και αναφαίρετo δικαίωμα του ανθρώπου. Όπως το έθεσε κάποτε ο Τσόρτσιλ, οι υγιείς πολίτες είναι η περιουσία και το μέλλον μιας χώρας.


Φαίνεται όμως πως το μήνυμα αυτό δεν έχει περάσει στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, οι οποίοι σπρώχνουν τις χώρες σε όλο και μεγαλύτερη απαξίωση του κλάδου της υγείας, διαλύουν τα εθνικά συστήματα περίθαλψης και μειώνουν το προσδόκιμο ζωής των πολιτών.

Για πάνω από δύο δεκαετίες η συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας για την υγεία ήταν μία: ιδιωτικοποίηση. "Ο ιδιώτης είναι καλύτερος" ήταν το μότο, κάτι για το οποίο δεν είναι δύσκολο να πεισθεί ένας λαός όταν επί χρόνια οι κυβερνήσεις του αφήναν τη δημόσια υγεία βορά στους επιτήδειους και την διαφθορά ανεξέλεγκτη.

Το βιώνουμε ήδη στην Ελλάδα. Οι Έλληνες πολίτες, όμηροι ενός εθνικού συστήματος υγείας όπου η διαφθορά και ο χρηματισμός αποτέλεσαν επί χρόνια τον κανόνα, καλούνται τώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό της κρατικής ανικανότητας: Η Τρόικα, ακολουθώντας πιστά την συνταγή, απαιτεί ως αντάλλαγμα της διάσωσης, μείωση των κρατικών δαπανών στο χώρο της υγείας κάτω από το 6% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 9%. Παράλληλα προωθείται μείωση στις φαρμακευτικές και υλικοτεχνικές δαπάνες των νοσοκομείων, μείωση μισθών και ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, λουκέτο ή συγχώνευση σε πενήντα νοσοκομειακά ιδρύματα και εισαγωγή εισιτηρίου στα δημόσια νοσοκομεία.
Οι νέες πολιτικές στο χώρο της υγείας οδηγούν ήδη σε κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης με χιλιάδες ανασφάλιστους πολίτες να καταφεύγουν στις κλινικές των ανθρωπιστικών οργανώσεων για να εξεταστούν.

Παρόμοιες συνταγές εφαρμόστηκαν στο παρελθόν σε όποια χώρα αντιμετώπισε οικονομικές δυσχέρειες και σε όποιο κράτος είχε την ατυχία να πέσει στα νύχια των διεθνών αρπακτικών. Το χρήμα έρχεται με ένα τίμημα, ακόμα και αν αυτό καταδικάζει χιλιάδες ανθρώπους σε εξαθλίωση και θάνατο.

Από την Αφρική ως την Ασία

Αν η δεκαετία του '70 ήταν η περίοδος που μπήκαν οι βάσεις του νεοφιλελευθερισμού, η δεκαετία του '80 και '90 ήταν η εποχή της δόξας του.

Στην Αφρική, οι πρώην αποικίες των δυτικών δυνάμεων είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζουν τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα της αποικιοκρατίας. Διεφθαρμένες κυβερνήσεις, πόλεμοι και φυσικές καταστροφές αλλά και τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια της Δύσης, οδήγησαν δεκάδες αφρικανικά κράτη σε οικονομικό μαρασμό και απευθείας στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το πρώτο που χτυπήθηκε ήταν το εθνικό σύστημα υγείας των χωρών. Αν και στα περισσότερα αφρικανικά κράτη η περίθαλψη ήταν ήδη σε κακή κατάσταση, με υποδομές που κατέρρεαν και οι ελλείψεις σε φάρμακα και προσωπικό ήταν μεγάλες, το ΔΝΤ πρότεινε ως βασικό μέσο εξυγίανσης την ιδιωτικοποίηση. Υποστηρίζοντας πως ο ιδιώτης προσφέρει ποιοτικότερες υπηρεσίες υποχρέωσε τις κυβερνήσεις να επιβάλουν αμοιβή στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και να μειώσουν τις δαπάνες στον τομέα της περίθαλψης. Αυτό είχε δραματικές συνέπειες καθώς εκατοντάδες κλινικές και νοσοκομεία έκλεισαν στις περισσότερες αφρικανικές χώρες και όσα νοσοκομεία επιβίωσαν αντιμετώπιζαν ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις από πριν.
Με τις ευλογίες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στα 42 φτωχότερα αφρικανικά κράτη οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά 50% στη δεκαετία του '80.

Οι φτωχότεροι-η πλειοψηφία δηλαδή των Αφρικανών- έμειναν εκτός κάθε νοσηλευτικού σχήματος. Στην Κένυα όταν εισήχθη εισιτήριο 2,25 δολαρίων στις κλινικές αφροδισίων νοσημάτων, οι ασθενείς μειώθηκαν μέχρι και 70%. Στην Ουγκάντα, όταν η κυβέρνηση το 2001, αποφάσισε να καταργήσει το παράβολο στα δημόσια νοσοκομεία που της είχε επιβάλει το ΔΝΤ, είδε τα ποσοστά της ελονοσίας και των αφροδισίων νοσημάτων στον πληθυσμό να μειώνονται κατά 60% και τα ποσοστά των εμβολιασμένων παιδιών να φτάνουν μέσα σε 3 χρόνια από 26 σε 73%.

Στην Γκάνα υπό τις οδηγίες της Παγκόσμια Τράπεζας , η κυβέρνηση εισήγαγε ένα σύστημα ασφάλισης, το οποίο θεωρήθηκε ως μοντέλο για τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες. Η ασφάλιση χρηματοδοτείται μέσω ειδικού φόρου στα προϊόντα βασικής κατανάλωσης, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι κάθε πολίτης της χώρας συνεισφέρει οικονομικά στο σχήμα, αγοράζοντας το καθημερινό του φαγητό.
Παρόλα αυτά το 82% των κατοίκων της Γκάνα είναι ανασφάλιστοι. Επιπλέον η εισαγωγή χρηματικού εισιτηρίου που επιβλήθηκε στη Γκάνα από το ΔΝΤ-ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80-έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια φτωχοί να μην πηγαίνουν στα νοσοκομεία καθώς αδυνατούν να πληρώσουν το αντίτιμο.

Το ίδιο μοντέλο ασφάλισης προωθείται κα σε άλλες αφρικανικές χώρες όπως η Ουγκάντα και η Τανζανία. Στην Ουγκάντα, αν και η κυβέρνηση κατήργησε το παράβολο στα δημόσια νοσοκομεία, ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να πληρώσει για φάρμακα και αναλώσιμα. Μια γυναίκα που θα πρέπει να κάνει καισαρική τομή, οφείλει να πληρώσει 60 δολάρια για το κιτ της καισαρικής. Αποτέλεσμα χιλιάδες γυναίκες και βρέφη να πεθαίνουν στα νοσοκομεία περιμένοντας να εγχειριστούν, καθώς οι μητέρες αδυνατούν να εξασφαλίσουν το ποσό αυτό.

Παρόμοια ήταν και η κατάσταση στην ΝΑ Ασία. Η Ταϊλάνδη μέσα από ένα σύστημα κινήτρων και επιδομάτων είχε καταφέρει στα τέλη της δεκαετίας του '80 να αυξήσει τον αριθμό των γιατρών στα νοσοκομεία των επαρχιών από 300 σε 1162. Μετά την ασιατική κρίση του 1997 και την έλευση του ΔΝΤ, η υγεία στην Ταϊλάνδη ιδιωτικοποιήθηκε. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να περικόψει τα επιδόματα και τους μισθούς με αποτέλεσμα τα μεγάλα και πανάκριβα ιδιωτικά νοσοκομεία της Μπανγκόκ –που πολλαπλασιάστηκαν μετά το 1997- να απορροφήσουν την πλειοψηφία των γιατρών, απογυμνώνοντας τα δημόσια επαρχιακά νοσοκομεία στα οποία κατέφευγαν οι φτωχότεροι και με τα πιο σοβαρά προβλήματα υγείας Ταϊλανδοί.

Ρωσία και Αργεντινή: το χρονικό μιας κατάρρευσης 

Τον Δεκέμβριο του 1991 η Σοβιετική Ένωση επισήμως διαλύεται. Στη θέση της έρχεται η Ρωσική Ομοσπονδία και μαζί της η μετατροπή της μεγαλύτερης κρατικά ελεγχόμενης οικονομίας του πλανήτη σε οικονομία ελεύθερης αγοράς. Το εμπόριο απελευθερώνεται, οι κρατικές επιχορηγήσεις παύουν και ο χορός των ανεξέλεγκτων ιδιωτικοποιήσεων ξεκινά. Μαζί με την νέα οικονομία όπως την σχεδίασε ο σκληροπυρηνικός θιασώτης της ελεύθερης αγοράς Yegor Gaidar, ήρθε και ο εφιάλτης για την πλειοψηφία των Ρώσων, το 50% των οποίων ζει το 1993 κάτω από τα όρια της φτώχειας (με λιγότερα από 18 ευρώ το μήνα). Το ποσοστό αυτό στη δεκαετία του '80 δεν ξεπερνούσε το 1,5%.

Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής κυριαρχίας η Ρωσία είχε ένα από τα πιο αξιόλογα συστήματα υγείας παγκοσμίως. Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του '80 και ιδιαίτερα προς τα τέλη, η κατάσταση είχε αρχίζει να επιδεινώνεται με τα περισσότερα σοβιετικά νοσοκομεία να έχουν βασικές ελλείψεις στις υποδομές τους.
Τα διαρθρωτικά προγράμματα που επεβλήθησαν στην χώρα προέβλεπαν την δημιουργία ενός μικτού-πρωτίστως ιδιωτικού-συστηματος υγείας, μειώσεις μισθών και απολύσεις, κλείσιμο νοσοκομείων που δεν θεωρούνταν απαραίτητα και εισαγωγή εισιτηρίου για κάθε επίσκεψη στα δημόσια νοσοκομεία. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία θα μειωθούν στο 1,8% του ΑΕΠ.

Τα νέα μέτρα δεν άργησαν να δώσουν καρπούς.Οι μειώσεις μισθών στους γιατρούς είχαν ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της διαφθοράς στα νοσοκομεία. Εκατομμύρια Ρώσοι αδυνατώντας να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές και το αυξημένο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης έμειναν εκτός του συστήματος υγείας. Το 1994 το προσδόκιμο ζωής για τους άντρες είχε μειωθεί κατά επτά χρόνια και για τις γυναίκες κατά τρία, σε σχέση με το 1990. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν είχαν πλέον ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τέσσερα στα πέντε παιδιά γεννιούνταν με προβλήματα υγείας.

Την ίδια περίοδο ξεχασμένες μολυσματικές ασθένειες επανεμφανίζονται. Η διφθερίτιδα θα σκοτώσει 482 παιδιά το 1993, αποτέλεσμα της έλλειψης εμβολίων αλλά και των κακών συνθηκών διαβίωσης. Η ιλαρά, η φυματίωση και η σύφιλη θα φτάσουν τα επίπεδα πανδημίας. Το 1995 ο τυφοειδής πυρετός και η χολέρα θα κάνουν την εμφάνιση τους στη Μόσχα. Παράλληλα τα καρδιακά νοσήματα, τα έλκη, ο καρκίνος και οι αναπνευστικές ασθένειες θα αυξηθούν κατά 50%. Η γονιμότητα θα μειωθεί κατά 35% και τα ποσοστά των αμβλώσεων θα τριπλασιαστούν.

Τα ποσοστά αλκοολισμού στη χώρα θα αγγίξουν το 60% το 1993 ενώ οι μολύνσεις με τον ιό του HIV-AIDS θα αυξηθούν επισήμως κατά 50% με οκτώ στους δέκα χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών να έχουν μολυνθεί από την ασθένεια. Ακόμα και σήμερα, η Ρωσία παραμένει η χώρα με τα μεγαλύτερα ποσοστά μολύνσεων από τον HIV-AIDS στον δυτικό κόσμο.

Το 1999 η οικονομία της Αργεντινής βρίσκεται σε κακά χάλια. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναλαμβάνει δράση και υπόσχεται στην κυβέρνηση δάνειο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της, με αντάλλαγμα σκληρή λιτότητα και αποκρατικοποιήσεις.

Η κυβέρνηση με περισσό ζήλο και για να αποφύγει τη χρεοκοπία –με το δημόσιο χρέος να ξεπερνάει τα 147 δισεκατομμύρια δολάρια-, καταρτίζει πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής. Με προεδρικό διάταγμα, ο πρόεδρος της χώρας θα καταστρέψει ότι έχει απομείνει από το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα, θα διαλύσει την κοινωνική πρόνοια και θα απελευθερώσει τον χώρο της υγείας.

Μεταξύ 2001 και 2003 πέντε εκατομμύρια άνθρωποι θα μείνουν ανασφάλιστοι ενώ οι ιδιωτικές ασφαλίσεις θα αυξήσουν τις εισφορές κατά 25%. Οι τιμές στα φάρμακα θα αυξηθούν κατά 160% και οι μισθοί στο προσωπικό των νοσοκομείων θα μειωθούν κατά 68%. Τα νοσοκομεία στο Μπουένος Αιρες θα αντιμετωπίσουν τεράστιες ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα φτάνοντας στο σημείο να εκτελούν μόνο επείγουσες επεμβάσεις επειδή τα αντιβιοτικά δεν επαρκούν. Τα φαρμακεία θα αρνηθούν να δώσουν φάρμακα στους πολίτες αν δεν πληρωθούν με μετρητά με το 55% των ασθενών να μην ακολουθεί καμία φαρμακευτική αγωγή καθώς αδυνατεί να πληρώσει τα φάρμακα του. Οι καρδιακές προσβολές θα εννεαπλασιαστούν και μεταξύ 1999 και 2002 πάνω από 20.000 άτομα θα πεθάνουν από καρδιοπάθειες.

Αποκορύφωμα της κατάστασης είναι η έκκληση του προέδρου Eduardo Duhalde στην κυβέρνηση της Βραζιλίας για άμεση δωρεά ινσουλίνης καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν προμήθευαν πια τα νοσοκομεία της χώρας.

Το 2001 ένα στα τρία νεογέννητα παιδιά δεν εμβολιάζεται στην Αργεντινή ενώ μελέτη του 2010 έδειξε ότι τα βρέφη που γεννήθηκαν μεταξύ 2000-2003 είχαν μειωμένο σωματικό βάρος κατά τη γέννηση εξαιτίας της φτωχής διατροφής και του στρες της μητέρας λόγω της οικονομικής κρίσης.

Εάν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι, η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Μένει απλά να δούμε πόσα θύματα θα μετρήσουμε στην Νότια Ευρώπη…. - See more at: http://www.thepressproject.gr/article/38502/Otan-to-DNT-dolofonei-to-peirama-tis-ugeias#sthash.4OsPCEQy.fnwnzonl.dpuf

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ελλάδα: Η μόνη χώρα στον πλανήτη που δεν θα εισπράττει τέλη διέλευσης αγωγού Φ.Α.!

ΥΠΟΙΚ: "ΚΕΡΔΗ 320 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΣΤΗΝ 15ΕΤΙΑ"!
06/29/2013 - 16:47
Σε πολιτικό φιάσκο που αποδίδεται στην αγωνία των επικοινωνιολόγων της κυβέρνησης να αναστήσουν το ανύπαρκτο succes story, εξελίσσεται η υπόθεση του αγωγού φυσικού αερίου TAΡ. 
Βασική παράμετρος η οποία είχε αποκρυβεί και η οποία αποκαλύφθηκε χθες από το defencenet.gr και εν συνεχεία βέβαια αναπαράχθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ είναι ότι η κοινοπραξία δεν θα πληρώνει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ από τέλη διέλευσης από το ελληνικό έδαφος!
Την ίδια στιγμή ο South Stream που θα περνά από την τουρκική ΑΟΖ στην Μαύρη Θάλασσα θα δίνει στην τουρκική οικονομία πάνω από 100 εκατ. ευρώ ετησίως.
Είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που δέχεται μία κυβέρνηση να μην εισπράττει τέλη διέλευσης ενός αγωγού φυσικού αερίου, όταν όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης θησαυρίζουν.
Η συμφωνία και οι όροι της αγγίζουν τα όρια της απιστίας σε βάρος του δημοσίου...
Όσο για τα πραγματικά έστω έμμεσα έσοδα το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών αναφέρει ως εκτιμήσεις το ποσό των 320 εκατομμυρίων ευρώ σε βάθος ... 15ετίας από την έναρξη λειτουργίας του αγωγού!
Δηλαδή μέχρι το 2038 (ο αγωγός θα αρχίσει να λειτουργεί και να στέλνει στην Ιταλία φυσικό αέριο το 2023) η Ελλάδα θα ειπράξει αυτά τα λεφτά και ο Α.Σαμαράς αποκαλεί "επιτυχία της 10ετίας" την συμφωνία!
Αλλά ζήτημα τίθεται και ως προς απαλλοτριώσεις. Θα πληρωθούν τα ακίνητα που θα απαλλοτριωθούν στην πραγματική τους αξία η θα είναι συμβολική η απαλλοτρίωση.
Επίσης δημιουργούνται ερωτήματα γιατί δεν κλείστηκε πριν την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό συμφωνία αγοράς του αζέρικου φυσικού αερίου σε προνομιακή τιμή έτσι ώστε να πιεστεί και η Gazprom να μειώσει την τιμή στην οποία πουλάει το φυσικό αέριο στην Ελλάδα; Τώρα είναι αργά για οποιαδήποτε ουσιαστική διαπραγμάτευση.
Η Gazprom είναι πολύ ισχυρή για να διακανονίζει αυτή τις εξελίξεις ακόμα και στην τιμή του αζέρικου φυσικού αερίου. Το πρόβλημα της Gazprom ήταν ο Nabucco όπως έχουμε ήδη αναλύσει, ο οποίος θα πλαγιοκοπούσε τον South Stream με πολύ μεγαλύτερη χωρητικότητα από μτον ΤΑΡ. Η χθεσινή δήλωση του προέδρου της Gazpom A.Mίλερ για την επιλογή του ΤΑΡ, τα λέει όλα: "Nabucco, τέλος"!
Ακόμα και φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, μετά τις αποκαλύψεις του defencenet.gr,παραδέχονται τις πραγματικές διαστάσεις του deal, αλλά μακάρι να περιοριζόταν στο ανύπαρκτο ή ελάχιστο οικονομικό όφελος η συμφωνία: 
Ο αγωγός θα λειτουργήσει ως ένα ακόαμ μέσο πίεσης των ΗΠΑ και της Τουρκίας για μεταφορά του ισραηλινού και του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας. Η ευθεία απόσταση από τα ισραηλινά ενεργειακά πεδία της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι τον αγωγό TAP είναι περίπου 700 χιλιόμετρα (περιοχή της Άγκυρας) και το κόστος σύνδεσης υπολογίζεται σε 2 έως 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αντίθετα, η κατασκευή ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο υπολογίζεται σε περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Εκτός αυτού θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στην εξαγωγή του κυπριακού και του μελλοντικού ελληνικού φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας;
Πραγματικά πρέπει να είναι απελπισμένοι στην κυβέρνηση για να πανηγυρίζουν για μα τέτοια συμφωνία. Να τονίσουμε ότι είναι το πρόβλημα ο ΤΑΡ, αλλά τα όσα έχουν συμφωνηθεί από την κυβέρνηση για τον ΤΑΡ που προβληματίζουν...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr