Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Μανιφέστο Μαρκεζίνη – Άμεση απομάκρυνση των υπαιτίων

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2012

(του Βασίλειου Μαρκεζίνη – Ακαδημαϊκού) > 
Στο πρόσφατο βιβλίο μου "Οι επτά ιδέες για πιθανή αναγέννηση' επανέλαβα ένα θέμα που κατέχει κεντρική θέση σε όλες σχεδόν τις δημοσιεύσεις μου της τελευταίας πενταετίας: στην πλειονότητά τους, οι πολιτικοί που μας κυβερνούν τα τελευταία δώδεκα (ή και περισσότερα) χρόνια, ασχέτως των όποιων ταλέντων και προσωπικών ιδιοτήτων τους, έχουν αποτύχει παταγωδώς και, επιπλέον, έχουν γονατίσει τη χώρα μας.

Πράγματι, αυτοί είναι κυρίως οι άνθρωποι που μας κατέστρεψαν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι σήμερα υπόλογοι στον ελληνικό λαό, έστω και αν –κακώς− παραμένουν ατιμώρητοι. Επ’ ουδενί λόγω, όμως, είναι οι άνθρωποι που μπορούν να μας σώσουν ή που θα μπορούσαμε έστω και να τους διανοηθούμε σε ρόλο σωτήρων. Καθώς φαίνεται, μάλιστα, τέσσερα χρόνια αφότου πρωτοδιατύπωσα αυτή την ιδέα σε ένα άρθρο μου στο Βήμα (19 Φεβρουαρίου 2009), ένας ανώτερος δικαστής και υπουργός επικρατείας της σημερινής κυβέρνησης δείχνει και ο ίδιος να έχει πειστεί για την ορθότητα της ιδέας μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στις οποίες προβαίνουν σήμερα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με σκοπό να αποποιηθούν κάθε ευθύνη ή να αποστασιοποιηθούν από τις (κατά γενική ομολογία) εξωφρενικές ενέργειες του αρχηγού τους −ο οποίος, κατά τον πλέον απίστευτο και απολύτως ασυγχώρητο τρόπο, παραμένει ακόμη μέσα στα πράγματα−, αποδεικνύει απλώς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι καιροσκόποι πολιτικοί του χειρίστου είδους, οι οποίοι δικαίως έχουν προκαλέσει την μήνιν και την αηδία της μεγαλύτερης μερίδας του λαού.

Και ερωτώ: το στίγμα αυτό πόσοι από τους κορυφαίους συνεργάτες του κ. Παπανδρέου μπορούν να το αποφύγουν; Το δόγμα της συλλογικής υπουργικής ευθύνης –από τα πλέον κεντρικά του κοινοβουλευτικού συστήματος– δεν περιορίζει την ευθύνη για τα σημερινά οικονομικά μας χάλια μόνο σε διατελέσαντες οικονομικούς υπουργούς, αλλά αδιαμφισβήτητα επεκτείνει την ευθύνη σε όλους τους υπουργούς των κυβερνήσεων για τις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν (ή δεν έλαβαν) και για τις οποίες σήμερα μας ταπεινώνουν οι ξένοι «φίλοι» μας! Επιπλέον, οι εν λόγω πολιτικοί δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα. Τα ΜΜΕ, που βρίσκονται σήμερα σε κατάσταση χρεοκοπίας ή ημιχρεοκοπίας, έχουν και αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης, διότι από το πρώτο έως το τελευταίο (είτε πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό είτε για εφημερίδα) διευθύνονται με κύριο γνώμονα όχι το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά το κέρδος ή τη ματαιόδοξη επιδίωξη να κατευθύνουν τις τύχες του τόπου.

Κανείς, και πάντως όχι ο γράφων, δεν απαιτεί από τους συνανθρώπους του να φέρονται ανιδιοτελώς. Ο γράφων όμως θεωρεί κάθε μορφής υπερβολή, μη εξαιρουμένης της υπερβολής κατά την επιδίωξη του ιδίου συμφέροντος, ιδιαίτερα επιλήψιμη συμπεριφορά, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα έχει το τίμημά της. Δεν είναι, λοιπόν, ο κ. Τσοχατζόπουλος ο μόνος υπαίτιος για την ηθική και οικονομική μας κατάντια! Υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι όμως έχουν καταφέρει να αλληλοαπαλλαχθούν!

Μετά το νέο υπερ-Μνημόνιο, το οποίο πρόσφατα ψήφισαν 199 από τους 300 εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, έχει πλέον έλθει η στιγμή για ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα. Για όλους όσοι έζησαν αυτή την αξέχαστη «βραδιά Παπαδήμου», η εμπειρία των πυρπολημένων κτηρίων, του καταιγισμού δακρυγόνων και των βανδαλισμών που έγιναν θα παραμείνει αλησμόνητο δείγμα δημοκρατίας α λα Παπαδήμος, ανάλογο (μια και δύσκολα θα μπορούσε να είναι χειρότερο) με το μοντέλο του Γιώργου Παπανδρέου! Και εφόσον μιλάμε για την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν θα έπρεπε άραγε ο πρωθυπουργός να έχει διατάξει ανάκριση για το ποιοι ακριβώς είναι οι «κουκουλοφόροι»;

Μήπως δηλαδή έχουμε και σε αυτόν τον τομέα «συνεργασία» μεταξύ παρανόμων και παρακρατικών ταραχοποιών;

Δυστυχώς, όμως, και παρά τα ανωτέρω, στον ελληνικό ορίζοντα δεν διαφαίνονται οι αναγκαίες αλλαγές, αλλά η αναπόδραστη παρακμή της χώρας μας. Προσωπικά, ελάχιστα ενδιαφέρομαι για την καταδίκη ή τη διάσωση των υπαιτίων· η σωτηρία της χώρας μου, αντιθέτως, με ενδιαφέρει στον μέγιστο βαθμό. Και, για καλή μου τύχη, είμαι σε θέση να διατυπώνω ιδέες, που μπορεί μεν να είναι −εν μέρει ή και πλήρως– λανθασμένες, αλλά τις διατυπώνω ως αντικειμενικός παρατηρητής, ο οποίος δεν ζητά τίποτε, δεν αναμένει τίποτε και δεν φοβάται τίποτε.

Πόσοι από τους πολιτικολογούντες μας μπορούν ειλικρινά να ισχυριστούν κάτι τέτοιο;

Πώς, λοιπόν, προτείνω να κινηθούμε;

Ανάγκη για εκλογές

Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να πράξουμε είναι να προκηρύξουμε εκλογές και να ζητήσουμε από τον λαό να αναδείξει μια νέα, πλήρως νομιμοποιημένη Βουλή. Όπως είναι φυσικό, όλοι εκείνοι οι πολιτικοί που δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα επανεκλογής αντιτίθενται σφόδρα σε αυτή την προοπτική. Επειδή όμως είναι έξυπνοι, ή μάλλον πονηροί, φροντίζουν να συγκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους της αντίθεσής τους και να επικαλούνται διάφορες υψηλές αρχές συνδεόμενες με το συμφέρον του κράτους. Ποιου κράτους, όμως; Του κράτους που πρόσφατα κατέστρεψαν λαμβάνοντας αποφάσεις βασισμένες σε περίπλοκα έγγραφα, τα οποία δεν είχαν μπει καν στον κόπο να διαβάσουν; Δεν τα χάβουν πλέον οι Έλληνες ψηφοφόροι κάτι τέτοια.

Αυτό που καταλαβαίνουν οι Έλληνες είναι ότι μερικοί από τους συγκεκριμένους πολιτικούς επιδιώκουν απλώς να «κερδίσουν χρόνο», ώστε κάποιες εφημερίδες, που θεωρούν ότι στα καθήκοντά τους, πέραν της κάλυψης των ειδήσεων, περιλαμβάνεται και η ανάδειξη κυβερνήσεων, να μπορέσουν να παρουσιάσουν το απόλυτο μηδέν ως κάτι «νέο» και «καινοτόμο», το οποίο θα «συγκινήσει το αποκαμωμένο εκλογικό σώμα». Σε αυτό το μηδέν, λοιπόν, θα προστεθούν και οι ίδιοι, ξεχνώντας μάλλον ότι 0 + 0 = 0!

Άραγε, όμως, μια αποτυχημένη −κατά πολλούς− Υπουργός

Εξωτερικών, η οποία έχει καταλήξει να αποτελεί την προσωποποίηση της πελατειακής πολιτικής, πόσο πιθανό είναι να προσφέρει αυτό το πολυπόθητο «νέο»; Η αποδεδειγμένη μη εκλογιμότητά της δεν σημαίνει τάχα ότι το εκλογικό σώμα δεν τη θέλει, όπως άλλωστε, δεν την ήθελαν και οι κομματικοί της συνάδελφοι ως αρχηγό τους;

Ή μήπως, πάλι, ένας 75χρονος πρώην υπουργός, που απορρίφθηκε από τη ΝΔ, απορρίφθηκε από το ΠΑΣοΚ και, πρόσφατα, απορρίφθηκε ηχηρά και από το ίδιο το εκλογικό σώμα, θα μπορούσε ποτέ να είναι το «μοντέρνο», το «νέο», για να μην πω και «νεαρό», άτομο που χρειαζόμαστε;

Εφόσον λοιπόν, και πάλι, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «Όχι!» (όπως και οφείλει να είναι), είναι τάχα περισσότερο ελκυστική η συμμετοχή του προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ στην ομάδα που επιδιώκει να δημιουργήσει το νέο κόμμα; Φυσικά, θα έλεγαν κάποιοι, η «έλξη» ενός τέτοιου κόμματος θα μπορούσε ίσως να ενισχυθεί και με την προσθήκη της σημερινής υπουργού Παιδείας, δεδομένου ότι δεν έχει βρει ακόμη τη θέση της στις ομάδες που διεκδικούν τα σκήπτρα του κ. Παπανδρέου.

Πόσο «αθώα» είναι όμως η συγκεκριμένη υπουργός για όλα όσα αποφάσισαν το κόμμα και η κυβέρνησή της ή, εξίσου, η κυβέρνηση του πρώην «μέντορά» της στις αρχές της δεκαετίας του 2000;

Πράγματι, είναι παράλογο ακόμη και να σκεφτόμαστε την

πιθανότητα ότι οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας μπορούν να διορθώσουν τα λάθη του ΠΑΣοΚ εφαρμόζοντας την ίδια ή ανάλογη συνταγή − την οποία, μόλις την περασμένη Κυριακή, υιοθέτησαν ξανά… για το καλό του τόπου!

Ανάγκη για ανανέωση κομμάτων και φιλοσοφιών

Εφόσον, κατά τα φαινόμενα, η «παρθενογένεση» δεν μπορεί να αναδείξει εγκαίρως ένα νέο κόμμα για τις επόμενες εκλογές, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μιας μαζικής μετάγγισης αίματος −ή, θα έλεγα, μιας μεταμόσχευσης μυελού οστών−, η οποία θα προσπαθήσει να σώσει τα παλιά και φθαρμένα κόμματα από τη σημερινή, σοβαρότατη, κρίση αναιμίας που αντιμετωπίζουν, προκαλώντας τη δημιουργία νέων ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Θεωρητικά, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο αναζωογόνησης, ή ακόμη και ανανέωσης. Ωστόσο, όπως στους ετοιμοθάνατους ανθρώπους, έτσι και στους ετοιμοθάνατους πολιτικούς οργανισμούς, τα θνήσκοντα κύτταρα ενδέχεται να απορρίψουν τα νέα κύτταρα· και το κεφάλι −στη βιολογία, το ανοσοποιητικό σύστημα− ενδέχεται να μην έχει τη δύναμη να αντιδράσει.

Ο τρίτος τρόπος για τη μείζονα αλλαγή που χρειαζόμαστε είναι μέσω της πλήρους ανατροπής της έννομης τάξης. Παρότι, ομολογουμένως, η χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων ανανέωση, ο συγκεκριμένος τρόπος ενέχει πολυάριθμους και σοβαρότατους κινδύνους.

Θα προκαλέσει μεγάλο ανθρώπινο πόνο· θα γυρίσει την οικονομία της χώρας μας ακόμη πιο πίσω· θα αφήσει ολόκληρη τη σημερινή γενιά με τραύματα ανάλογα του Εμφυλίου των μέσων της δεκαετίας του ’40. Και, εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν ορισμένοι δεν βλέπουν άλλον τρόπο για να επιτύχουμε την απαραίτητη ανανέωση, προσωπικά ποτέ δεν θα τον δεχόμουν, για τους λόγους που προανέφερα.

Εντούτοις, πρέπει να αλλάξουμε οπωσδήποτε τους Έλληνες

πολιτικούς δρώντες, ακριβώς επειδή πρέπει να αλλάξουμε τις ισχύουσες πολιτικές: χρειαζόμαστε νέες πολιτικές σε εσωτερικό, ήτοι κοινωνικό, επίπεδο· νέες πολιτικές στις εξωτερικές μας σχέσεις και στην εθνική μας άμυνα· νέες πολιτικές στους τομείς των δημόσιων οικονομικών και, εν γένει, της οικονομίας. Αυτή η καινοτομία όμως μπορεί να προέλθει μόνον από νέα πρόσωπα, που δεν θα ελέγχονται από ξένους παράγοντες αλλά απλώς θα ξέρουν να συνεργάζονται μαζί τους· δεν θα σαστίζουν από φοβερό αίσθημα τιμής (και κατωτερότητας) αν ο Σαρκοζί, η Μέρκελ ή ο Μπαρόσο τούς τηλεφωνούν για να τους πουν τι πρέπει να κάνουν· δεν θα είναι εξαρτημένα από τα οικονομικά μας κατεστημένα και άρα δεν θα νιώθουν υποχρεωμένα να υποκύπτουν στα αιτήματά τους για κάθε λογής «διευκολύνσεις». Υπάρχουν τέτοια πρόσωπα;

Ανάγκη για ένα όνειρο

Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι: «Ναι!» Ο νέος ηγέτης μας, όμως, πρέπει να μπορεί να ονειρευτεί και, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να έχει το θάρρος, τη φαντασία και τη ρητορική δεινότητα να μεταδώσει αυτό το όνειρο και στον λαό του.

Να κάνει τους συμπατριώτες του περήφανους που είναι Έλληνες. Να αναζωπυρώσει την πίστη τους στον Θεό τους, αλλά, συγχρόνως, να τους διδάξει και εκείνο το είδος ανεκτικότητας που δίνει δύναμη σε ένα ενωμένο έθνος και συνάδει με τη νομική μας αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτή εκφράζεται και εφαρμόζεται από το δίκαιό μας.

Δεν μπορούμε να πούμε στις άλλες χώρες πώς να κυβερνώνται· οφείλουμε όμως να εξασφαλίσουμε την εντιμότητα, την αποτελεσματικότητα και τη δίκαιη διακυβέρνηση της χώρας μας.

Θα πουν μερικοί: ο Μαρκεζίνης τρέφει αυταπάτες.

Θα τους απαντούσα: αν ο ηγέτης έχει πίστη, αν είναι

αποδεδειγμένα ανεπηρέαστος και ανεξάρτητος από αμφίβολης εντιμότητας επιχειρηματίες και ξένους πολιτικούς, και αν μπορεί επιπλέον να εμπνεύσει έναν νέο στόχο στους Έλληνες και να τους κάνει να πιστέψουν σε αυτόν, τότε, ναι, μπορεί να τα καταφέρει.

Και θα τα καταφέρει, εφόσον συνεργαστεί με ανθρώπους τους οποίους θα επιλέξει με βάση την αξία τους, και όχι κομματικά κριτήρια.

Θα τα καταφέρει, εφόσον αρχίσει τη διακυβέρνησή του αποκαθιστώντας πάραυτα τις οικονομικές αδικίες που έχουν υποστεί οι πιο αδύναμοι, οι πιο φτωχοί, οι πιο περιθωριοποιημένοι, οι ξεχασμένοι συνταξιούχοι, οι απόκληροι.

Θα τα καταφέρει, εφόσον πείσει τους πλουσίους (και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς!) να δώσουν τη βοήθειά τους σε αυτήν τη φάση έντονης ανάγκης, και εφόσον, ως αντάλλαγμα, θέσει σε ισχύ ένα φορολογικό καθεστώς που θα τους προσφέρει κίνητρα αλλά και σταθερότητα φορολογικής ρύθμισης για να κάνουν εκ νέου επενδύσεις στην Ελλάδα.

Τέλος, θα τα καταφέρει εφόσον προσελκύσει νέους φίλους από το εξωτερικό, μέχρις ότου οι παλιοί φίλοι λογικευθούν και ξαναφερθούν στη χώρα μας με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αυτό το προτείνω από καιρό, αλλά πρέπει να γίνει αμέσως!

Η ισοκατανομή θυσιών σηματοδοτεί τον νέο δρόμο προς την κοινωνική συνοχή

Η συντριπτική αδικία των μέτρων που ελήφθησαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν οριζόντια, δηλαδή τυφλά. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να γίνει άμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων αδικιών που διαπράχθηκαν με αυτόν τον τρόπο.

Όπως για πολλά άλλα πράγματα, έτσι και στην προκειμένη

περίπτωση θα χρειαστούν χρήματα. Δεδομένου όμως ότι το σενάριο που προβλέπω θα εκτυλιχθεί κατά πάσαν πιθανότητα εκτός ευρώ −εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής των αρχικών και των νεότερων «μνημονιακών», και όχι γιατί επιθυμούν κάτι τέτοιο οι «αντιμνημονιακοί»− είναι πια καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το τρομακτικό ενδεχόμενο.

Όπως πάντα, το πρώτο βήμα είναι να κοιτάξουμε κατάματα τον κίνδυνο και να ειδοποιήσουμε χωρίς περιστροφές τους συμπατριώτες μας για το τι πρέπει να γίνει. Αν αποδεχθούν τη διάγνωση της ασθένειας και τη συνταγή για τη θεραπεία, τα μέτρα θα ληφθούν κατόπιν συναίνεσης, και όχι επιβολής. Αν, πάλι, οι συμπολίτες μας δεν συμφωνούν, θα πρέπει να πάνε σε άλλο γιατρό, αναζητώντας άλλη θεραπεία. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η απόφαση θα είναι δική τους, και όχι των ξένων!

Η θεραπεία που προτείνω, λοιπόν, στηρίζεται στην ιδέα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, το οποίο όλοι οι πολίτες –δεν αναφέρομαι καν στους εξ ορισμού εγωκεντρικούς πολιτικούς− πρέπει να δεχθούν, έστω και αν δεν τους ικανοποιεί όλους εκατό τοις εκατό. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει εφόσον όλοι πάρουμε κάτι και δώσουμε κάτι: βασιλείς και στρατιώτες, πλούσιοι ή πένητες, εργοδότες ή

εργαζόμενοι, συνδικαλιστές ή απλά μέλη συνδικάτων, αστυνόμοι και διαδηλωτές − όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν συμφέρον να επιτύχει αυτή η προσπάθεια. Σε αυτή την υπαρξιακή μάχη, πρέπει να ερωτηθούν οι πάντες, ακόμη και οι νομοταγείς αναρχικοί, και, ει δυνατόν, να συμφωνήσουν!

Έτσι, η άμεση λήψη των μετρών που ανέφερα ενδεικτικά πρέπει να συνδυαστεί με:

(α) τη συνειδητή απόφαση όλων των Ελλήνων πολιτών να μην προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες επί ένα ορισμένο διάστημα, ώστε να μπορέσουν τα νέα μέτρα να τελεσφορήσουν·

(β) την προθυμία των πιο ευκατάστατων πολιτών να προστατεύσουν από τον οικονομικό πόνο τούς λιγότερο τυχερούς·

(γ) την απόφαση των εργαζομένων και των συνδικάτων τους −που οφείλουν να απελευθερωθούν από τις κομματικές κηδεμονίες− να επιτρέψουν την αναδόμηση του κράτους, να δουλέψουν συνειδητά για τη συλλογή των φόρων, να συμπράξουν με κάθε τρόπο στη μείωση της γραφειοκρατίας προκειμένου η χώρα να προσελκύσει νέες επενδύσεις.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με απώτερο σκοπό να επανέλθουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, επιπλέον, να πείσουμε τους ξένους ότι έχει γίνει μια πραγματικά νέα αρχή, η οποία, αργά, κοπιαστικά αλλά με βεβαιότητα, θα επαναφέρει τη χώρα μας σε θέση οικονομικής ανταγωνιστικότητας.

Αυτή η αναδόμηση πιθανότατα θα απαιτήσει τη συνέχιση της εξυγίανσης και της σμίκρυνσης του δημόσιου τομέα, αλλά και την απόλυση όσων δεν εργάζονται επειδή οφείλουν τις θέσεις τους αποκλειστικά και μόνο σε κομματικούς διορισμούς και εξυπηρετήσεις. Επειδή αυτά τα μέτρα δεν θα είναι εύκολα, θα πρέπει να ληφθούν κατά «έξυπνο» τρόπο, που σκοπό θα έχει να μετριάσει των πόνο των πολιτών που θα τα υποστούν. Να αποφευχθούν, όμως, ΔΕΝ είναι δυνατόν. Πιστεύω, ωστόσο, ότι θα γίνουν αποδεκτές οι σχετικές αποφάσεις από τους περισότερους από εμάς, ιδίως εάν εφαρμοστούν αφού πρώτα αποκατασταθούν διάφορες κατάφωρες αδικίες − π.χ. αφού οι διαπιστωμένοι μεγαλοοφείλετες του δημοσίου υποχρεωθούν να πληρώσουν τους τεράστιους φόρους που οφείλουν.

Θα μου πείτε: «Κλείνει έτσι η μαύρη τρύπα των εσόδων;» Η

απάντηση είναι: «Όχι, βεβαίως». Εντούτοις, μια τέτοια κίνηση θα καθιστούσε πιο εύκολη την εφαρμογή της λιτότητας, γιατί θα έπειθε τους θιγόμενους πολίτες ότι δεν θα μπαίνουν πάντα οι ίδιοι στο στόχαστρο για να προφυλάξουν τους πολυπροστατευμένους τραπεζίτες, ξένους και δικούς μας, οι οποίοι τον τελευταίο καρό έχουν γίνει τα «αγαπημένα παιδιά» του κράτους!

Επανέρχομαι λοιπόν στην απόλυτη ανάγκη για μια ευρεία συναίνεση −και όχι για έξωθεν επιβεβλημένες υποχρεώσεις−, βασισμένη στην ισοκατανομή των βαρών, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι θα αποφευχθούν οι εσωτερικές κοινωνικές αναταραχές και θα μειωθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, οι σοβαροί κίνδυνοι του πληθωρισμού που συνοδεύουν κάθε υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος και πηγάζουν από την πίεση να αναπληρωθούν αμέσως οι απώλειες από την υποτίμηση. Εν ολίγοις, έμφαση πρέπει να δοθεί όχι μόνο στην αποκατάσταση αδικιών αλλά και στη συγκράτηση των τιμών και στη δημιουργία όλων εκείνων των θεμελίων που θα πείσουν τους απλήρωτους πιστωτές μας −διότι θα έχουμε πολλούς ξένους που θα υπάγονται σε αυτή την κατηγορία, μια και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς να αποτινάξουμε το χρέος μας− ότι μια μέρα θα είμαστε και πάλι αρκετά ελκυστικοί ώστε να σκεφτούν την πιθανότητα νέων επενδύσεων στη χώρα μας.

Η τελευταία αυτή δήλωση δεν είναι θεωρητική· βασίζεται στην πραγματικότητα· την πραγματικότητα ότι οι αγορές ξεχνούν εύκολα εφόσον τους αποδείξεις ότι η οικονομία σου έχει αρχίσει να ανακάμπτει.

Και όλα αυτά θα πρέπει να στηριχθούν από μια νέα εξωτερική πολιτική που θα εκμεταλλευθεί τους αναξιοποίητους φυσικούς πόρους μας και θα προσελκύσει ξένα συμφέροντα, τα οποία μέχρι τώρα δεν μας επέτρεπε καν να σκεφτούμε η εξάρτησή μας από κάποιους άλλους «φίλους».

Είναι εφικτά όλα αυτά;

Η αναγέννηση του Φοίνικα μέσα από τις στάχτες του συμβαίνει μόνο στη μυθολογία. Είμαστε όμως τόσο βαθιά μέσα στα «σκατά» −δυστυχώς, μόνο η λαϊκή γλώσσα μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια την εικόνα της σημερινής κατάστασης−, είμαστε τόσο απομονωμένοι από τους φίλους

μας, τόσο στερημένοι από έντιμους και εμπνευσμένους ηγέτες, ώστε θα ήταν ό,τι χειρότερο να επικεντρωθούμε σε μύθους και να ελπίζουμε ότι θα βρούμε κάποιον τρόπο για να τους κάνουμε πραγματικότητα.

Μπορούν να επιτύχουν οι προτάσεις μου; Ναι! Με δυσκολίες, αναμφίβολα, τεράστιες θυσίες, αλλά και πλήρη αυτοπειθαρχία. Όλα αυτά είναι αναγκαία γιατί οι συμπατριώτες μου πρέπει να καταλάβουν ότι, όπως είναι υπερβολικές οι απειλές περί ακαριαίου θανάτου σε περίπτωση που βγούμε από το ευρώ, έτσι δεν ευσταθεί διόλου και η άποψη ότι γυρίζοντας στη δραχμή θα γίνουμε «κύριοι του οίκου μας». Η πραγματική απάντηση είναι ότι, μόνον αν δείξουμε μέγιστη αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία, μπορεί να ισχύσει και να διαρκέσει κάτι τέτοιο! Θα σταθούμε, οι Έλληνες, στο ύψος της πρόκλησης; Το ζήτημα μάλλον είναι: έχουμε εναλλακτική λύση;

Τι ακριβώς μας προσφέρουν ο κ. Παπαδήμος και οι πολιτικοί αρχηγοί μας: μακροχρόνια υποτέλεια στην Ευρώπη; De facto μεθόδους που θα απορροφούν όλα τα χρήματα που θα κερδίζουμε, ώστε να πληρώνουμε, πρώτα και υποχρεωτικά, τους ξένους τραπεζίτες για τα δανεικά τους; Ή μήπως η τυφλή υπακοή (και όχι η φιλία) προς τους Αμερικανούς θα μας βοηθήσει, τη στιγμή που αυτοί στηρίζουν τόσο απροκάλυπτα τις τουρκικές πιέσεις εναντίον μας; Επιπλέον, η καταφυγή στον νεοσυντηρητισμό, η οποία θα κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, δεν είναι επ’ ουδενί λόγω προτιμότερη από την επιλογή ενός μοντέλου αγοράς με κίνητρα που θα επιτρέπουν μεν την κερδοφορία αλλά θα προϋποθέτουν και έναν σημαντικό βαθμό κοινωνικής ευθύνης και υποχρεώσεων εκ μέρους των ευπόρων.

Εν ολίγοις, απαιτείται ισορροπία· ισορροπία μέσω της κοινής προσπάθειας. Ισορροπία που θα στηρίζεται στο κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο όλα τα μέλη της κοινωνίας θα αναλάβουν να τηρήσουν μέχρις ότου, έπειτα από μια περίοδο κακουχίας δύο ή και τριών ετών, ξαναβγούμε απο το σκοτάδι.

Συμπύκνωσα πολλές ιδέες μέσα σε πολύ λίγο χώρο. Γι’ αυτόν τον λόγο, κάποιοι αναγνώστες μπορεί να νιώσουν αμφιβολίες για τις προτάσεις μου. Αμφιβολίες για το αν οι Έλληνες είναι καν σε θέση να επιχειρήσουν ένα θαύμα…

Απευθύνομαι όμως σε όλους όσοι θεωρούν ανυπόφορη τη

σημερινή κατάσταση και πιστεύουν ότι τα πράγματα διαρκώς χειροτερεύουν. Προς χάριν αυτών, και μόνον, θα παραφράσω την κατακλείδα του Μανιφέστου του Μαρξ και του Ένγκελς:

Έλληνες, ενωθείτε! Δεν έχετε να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας. Αλλά μπορείτε να κερδίσετε τον κόσμο!

Η πολιτική θεωρία του Μαρξ, του μεγάλου αυτού στοχαστή, δεν ευοδώθηκε λόγω της οικονομικής ευημερίας που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση. Ωστόσο, η προπαρατεθείσα κατακλείδα αποτελεί και σήμερα σημαντική πηγή έμπνευσης ακριβώς επειδή παραμένει απολύτως συναφής με την εποχή μας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, δεδομένου ότι το μόνο που κάνει σήμερα ο κ. Παπαδήμος είναι να μας μεταφέρει τις εντολές άλλων!

Ακόμη και την περιβόητη λιτότητα που απαιτούν οι δανειστές μας οι υπουργοί του δεν έχουν ακόμη αρχίσει να την εφαρμόζουν στα σοβαρά. Η Αριστερά, παρότι δεν ευθύνεται για το σημερινό χάος, μοιάζει ακόμη βυθισμένη στον ταξικό πόλεμο του παρελθόντος, αδυνατώντας να προβάλει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης, πέραν μιας πολιτικής που στηρίζεται στη (α) συνεχή άρνηση και (β) στις συνεχείς κινητοποιήσεις στους δρόμους. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, οι δυνάμεις της είναι περισσότερο διχασμένες από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν και, ως εκ τούτου, αδυνατούν να διαμορφώσουν μια πειστική εναλλακτική λύση. Είμαστε άραγε αρκετά απελπισμένοι ώστε να δοκιμάσουμε επιτέλους τη λύση της κοινωνικής συνεργασίας και αρκετά τολμηροί ώστε να ωφεληθούμε από τους καρπούς της; Ο χρόνος θα το δείξει.

Προσωπικά, με το παρόν κείμενο, σκοπό έχω να παρουσιάσω μια γενική σύνοψη της μόνης θεραπείας που θεωρώ ότι μπορεί να μας σώσει. Διότι η θεραπεία αυτή είναι διαχρονική, τόσο λόγω της ορθότητας της βασικής της αρχής −της ισότητας προσπαθειών− όσο και λόγω της απόστασής της από τις παροδικές μόδες που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να νομίζουν ότι μπορούν να αποκτήσουν κάτι χωρίς να δώσουν κάτι.

Η ζωή όμως στηρίζεται στο «πάρε-δώσε». Το ίδιο το Ευαγγέλιο βλέπει ακόμη και τη δωρεά ως αμφοτεροβαρή σύμβαση: «Δωρεὰν ἐλάβετε», μας λέει, «δωρεὰν δότε»!

Τα πετρέλαια, η Τουρκία και η ανακήρυξη ΑΟΖ

Τα πετρέλαια, η Τουρκία και η ανακήρυξη ΑΟΖ
Σταύρος Δήμας, Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Ν.Δ.
«Η νέα κυβέρνηση θα έχει καθήκον να διαπραγματευτεί», δηλώνει στην «Ημερησία του Σαββάτου» ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Δήμας, συμπληρώνοντας πως, «ανεξάρτητα από την αυτοδυναμία της Ν.Δ., είναι κοινή παραδοχή ότι χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση».

Συνέντευξη στη Μάρια Σπυράκη
«Η νέα κυβέρνηση θα έχει καθήκον να διαπραγματευτεί», δηλώνει στην «Ημερησία του Σαββάτου» ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Δήμας, συμπληρώνοντας πως, «ανεξάρτητα από την αυτοδυναμία της Ν.Δ., είναι κοινή παραδοχή ότι χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση».
Η απόφαση της 21ης Φεβρουαρίου χαιρετίστηκε από τον Αντώνη Σαμαρά ως παράθυρο ευκαιρίας. Ωστόσο παρά τη δραστική μείωση του χρέους, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ούτε το μηχανισμό μόνιμης επιτήρησης ούτε τη νομοθετική υποχρέωση για την προτεραιότητα της εξυπηρέτησης του χρέους ούτε ακόμη το γεγονός ότι η έκθεση των εκπροσώπων των δανειστών εκτιμά ότι ως χώρα είμαστε επιρρεπής σε ατύχημα. Τελικά, πρέπει να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μήπως τα ακόμη δυσκολότερα έπονται;
Στην Ελλάδα δόθηκε μια ευκαιρία. Και αυτή την ευκαιρία δεν πρέπει να την αφήσουμε να χαθεί. Η προσπάθεια δεν θα είναι εύκολη.
Και σίγουρα στις συμφωνίες υπάρχουν πράγματα που δεν αρέσουν σε κανέναν. Όμως πλέον υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας θα είναι η ανάσχεση της ύφεσης, η ανάκαμψη και η ανάπτυξη, αυτό που λέγαμε από την πρώτη στιγμή, διότι αυτός είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος για να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της όσο πιο γρήγορα γίνεται. Κι αυτό μπορεί να φέρει πίσω την ελπίδα και να αναδείξει το ανεκμετάλλευτο δυναμικό της Ελλάδας.
Από την εμπειρία σας στην Κομισιόν θα ήθελα να μου απαντήσετε ρεαλιστικά, υπάρχει περιθώριο αλλαγής της συνταγής για να επιτύχουμε τους στόχους του Μνημονίου; Εν ολίγοις, μπορεί η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση;
Η νέα κυβέρνηση θα έχει καθήκον να διαπραγματευθεί. Άλλωστε, έτσι λειτουργεί η Ε.Ε. Δεν υπάρχει διαφορά στους στόχους. Η Ελλάδα πρέπει να προσαρμόσει τις δαπάνες της στις πραγματικές της δυνατότητες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πίτα πρέπει να συρρικνώνεται.
Το αντίθετο, η πίτα πρέπει να μεγαλώσει. Αυτό είναι προς το συμφέρον το δικό μας, αλλά και των πιστωτών μας. Μπορούμε λοιπόν να βελτιώσουμε το μείγμα και να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα, που θα μας βγάλουν και πιο γρήγορα από την κρίση.
Η επιλογή της Ν.Δ. να πει «ναι» στο δεύτερο Μνημόνιο οδήγησε εκτός Κ.Ο. και εκτός κόμματος τελικά 21 βουλευτές. Εάν ορισμένοι εξ αυτών δεν επιμείνουν σ' αυτή τη στάση, ψηφίσουν για παράδειγμα τον εφαρμοστικό νόμο, πιστεύετε ότι μπορούν να επανενταχθούν στο κόμμα πριν από τις εκλογές;
Αυτό είναι θέμα των οργάνων της Ν.Δ. Εκτίμησή μου είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς. Αρκεί να είναι σαφές ότι εργαζόμαστε όλοι για τον ίδιο σκοπό. Χρειάζονται ξεκάθαρες θέσεις.
Η Τουρκία ενοχλήθηκε πρόσφατα από τις δηλώσεις σας για τη στάση της με αφορμή την επίσκεψη του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ. Μετά την κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων και τη θεαματική προσέγγιση της τελευταίας διετίας, σε πιο στάδιο βρίσκονται τώρα οι σχέσεις της χώρας μας με τη γείτονα; Υπάρχει ουσιαστική πρόοδος ή οι σχέσεις εξαντλούνται στο πεδίο των συμβολισμών;
Τουρκικά αεροσκάφη έκαναν υπερπτήσεις την παραμονή της έλευσης του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών απείλησε την Κυπριακή Δημοκρατία για την άσκησηκυριαρχικών δικαιωμάτων της, ενώ προχώρησαν και σε αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Εμείς είμαστε ενοχλημένοι. Αυτή η συμπεριφορά πρέπει να σταματήσει, διότι προκαλεί ένταση σε όλη την περιοχή. Είναι αυτονόητο ότι θα αντιδράσουμε. Η Ελλάδα θέλει βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία και υπάρχουν πραγματικά δυνατότητες αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας. Αλλά η εμβάθυνση των σχέσεών μας μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και του σεβασμού της κυριαρχίας της κάθε πλευράς.
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ θα συναντηθεί με τον κ. Παπαδήμο, χωρίς ωστόσο μέχρι τώρα να έχει εμφανίσει κανένα σημάδι καλής θέλησης για τη διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας. Ο νέος γύρος επαφών του κ. Νίμιτς, σας κάνει πιο αισιόδοξο ή στην ουσία έχουμε να κάνουμε για άλλη μια προσπάθεια ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως άλλοθι από τους γείτονες;
Άλλοθι για την κυβέρνηση των Σκοπίων δεν υπάρχει και οι ομόφωνες αποφάσεις του ΝΑΤΟ ισχύουν στο ακέραιο. Τις επιβεβαιώσαμε το Δεκέμβριο στο Συμβούλιο Υπουργών. Η Ελλάδα έχει αποδείξει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ότι επιθυμεί λύση. Αντίθετα, τα Σκόπια δεν έχουν μετακινηθεί ούτε εκατοστό όλα αυτά τα χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή προβαίνουν συνεχώς σε προκλητικές ενέργειες. Αυτό πλέον το γνωρίζουν όλοι και δυστυχώς εμποδίζει την επίτευξη λύσης. Η ελληνική πλευρά θα επαναλάβει για άλλη μια φορά την ετοιμότητά της για πρόοδο, τη στήριξή της στη διαδικασία του ΟΗΕ και θα ζητήσει να σταματήσουν οι επιθέσεις εναντίον της χώρας μας. Δεν μπορείς να λες ότι θέλεις πρόοδο και την ίδια στιγμή να δυσφημίζεις και να προκαλείς το συνομιλητή σου.
Ο κ. Σαμαράς, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο, επικέντρωσε τις επαφές του στο θέμα της ΑΟΖ. Πόσο έτοιμη είναι η Ελλάδα να προχωρήσει στην κίνηση της ανακήρυξης της ΑΟΖ και πώς προγραμματίζει τα επόμενα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση;
Η Ελλάδα έχει μια συνολική στρατηγική και κάνει τις κινήσεις της με αποφασιστικότητα και με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Οι ενεργειακές εξελίξεις στην Κύπρο δημιουργούν σημαντικές ευκαιρίες και γι΄αυτό υπάρχει στενός συντονισμός.
Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας είναι κορυφαία προτεραιότητα και στο πλαίσιο αυτό επιδιώκεται η οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με όλους τους γείτονές μας.
Ταυτόχρονα, προχωρεί η διαδικασία έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, εκεί που έχουμε καλές ενδείξεις. Ως προς την ΑΟΖ, παρέχει οφέλη τα οποία δεν πρέπει να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Είναι κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν τα απεμπολούμε.
Συναίνεση, ανεξάρτητα από την αυτοδυναμία
Εχετε ήδη δηλώσει ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να επιδιώξει συναίνεση μετά τις εκλογές, ακόμη και εάν έχει κερδίσει την αυτοδυναμία. Τώρα που οι πλειονότητα των πολιτών δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ότι προτιμά κυβέρνηση συνεργασίας, πόσο πιθανό είναι να δημιουργηθεί σε ένα σχήμα Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ μετά τις κάλπες;
Είναι παρακινδυνευμένο να προσπαθεί κάποιος να εκτιμήσει το εκλογικό αποτέλεσμα βάσει δημοσκοπήσεων, ιδιαίτερα σε μια έντονη περίοδο σαν τη σημερινή. Είναι άλλο πράγμα να απαντάς σε μια δημοσκόπηση και άλλο να ρίχνεις την ψήφο σου στην κάλπη, για να επιλέξεις την κυβέρνηση που θα καθοδηγεί τη χώρα στη μεγαλύτερη μάχη της πρόσφατης ιστορίας της. Η ευθύνη της ψήφου, ειδικά σε αυτές τις εκλογές, είναι τεράστια. Η ώρα της κάλπης δεν είναι ώρα διαμαρτυρίας, είναι ώρα επιλογής για το μέλλον του τόπου. Οι Έλληνες έχουν πλήρη συναίσθηση του διακυβεύματος. Πάντως, και ανεξάρτητα από την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, είναι κοινή παραδοχή ότι χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση για να μπορέσουμε να δώσουμε με επιτυχία τον αγώνα εξόδου της χώρας από την κρίση.
Ενόχληση και υπενθύμιση 
Ο υπουργός Εξωτερικών αφήνει, σαφώς, να εννοηθεί ότι δρομολογούνται οι διαδικασίες για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, δεν κρύβει την ενόχλησή του για τις πρόσφατες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας και υπενθυμίζει στα Σκόπια ότι η απόφαση του Βουκουρεστίου επιβεβαιώθηκε, λέγοντας πως «δεν μπορείς να λες ότι θέλεις την πρόοδο και την ίδια στιγμή να δυσφημίζεις και να προκαλείς το συνομιλητή σου».


Το λαμπρό βραβείο Πούλιτζερ της Hürriyet

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 24 Φεβρουαρίου 2012, 15:30
Νίκος Γεωργιάδης
Δείγμα δημοσιογραφικής ανακρίβειας, εθνικιστικής υστερίας και στοχευμένης παραπληροφόρησης αποτελεί ακόμη και τους γηγενείς καταναλωτές ειδήσεων ο άθλος της εφημερίδας «Hürriyet» της Τουρκίας να «παντρέψει» έναν διάλογο Tούρκου υπουργού με ανύπαρκτο Έλληνα ομόλογο του.

Το «πάντρεμα» έγινε για να «στολίσει» μία σειρά από δημοσιεύματα της εν λόγω εφημερίδας αλλά και του συνόλου σχεδόν του τουρκικού τύπου εδώ και δεκαπέντε ημέρες. Τα δημοσιεύματα αυτά, καθοδηγούμενα από ένα συνδρομικό πάθος για τη… γειτονική χώρα, την Ελλάδα δηλαδή, βασίζονταν σε ένα φανταστικό τηλεφώνημα που έλαβε χώρα μεταξύ του Έλληνα υπουργού ενέργειας και του τούρκου ομολόγου του.

Το αντικείμενο της συνδιάλεξης αφορούσε τις επίμονες παρακλήσεις ενός κατά τις τουρκικές εφημερίδες επαίτη έλληνα αξιωματούχου ο οποίος παρακαλούσε τον τούρκο υπουργό να μην διακόψει την παροχή φυσικού αερίου στην Ελλάδα.

Η αρθρογραφία συμπληρωνόταν με εκτιμήσεις και σχόλια που δύσκολα έκρυβαν την ικανοποίηση των αρθρογράφων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και την κατάντια των γειτόνων.

Στην έκδοση της Παρασκευής 24 Φεβρουαρίου της εφημερίδας «Hürriyet» ρίχνεται «άπλετο φως» σε αυτήν την διυπουργική συνομιλία. Κατά την εφημερίδα η οποία αποδίδει τα πάντα στον τούρκο υπουργό ενέργειας εξηγεί ότι το… τηλεφώνημα έλαβε χώρα μεταξύ της Τίνας Μπιρμπίλη και του ιδίου πριν από λίγες ημέρες.

Επίσης εξηγεί πώς ο Τούρκος υπουργός ποτέ δεν εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο για την Ελλάδα και ποτέ του δεν είπε πώς η Ελληνίδα ομόλογός του τον εκλιπαρούσε να μην διακόψει την παροχή φυσικού αερίου και πώς τελικά υπέκυψε στα παρακαλετά επειδή ευαισθητοποιήθηκε. Είπε μάλιστα πώς απέστειλε και επιστολή προς την υπουργό...Τίνα Μπιρμπίλη προκειμένου να ξεκαθαρίσει την θέση του μετά μάλιστα τα επίμαχα δημοσιεύματα στον τουρκικό τύπο.

Αιδώς 1

Είναι άξιον απορίας το γεγονός ότι η εν λόγω ναυαρχίδα του τουρκικού Τύπου, η «Hürriyet» αγνοεί σε όλη της την ιεραρχία ότι η Τίνα Μπιρμπίλη εδώ και πάρα πολύ καιρό δεν είναι Υπουργός, δεν είναι καν μέλος της κυβέρνησης και πώς βρίσκεται κάπου στο Παρίσι έχοντας τοποθετηθεί σε διεθνή οργανισμό.

Αιδώς 2

Είναι απορίας άξιον ότι ο τουρκικός τύπος συλλήβδην αγνοεί πώς η συμφωνία για την προμήθεια φυσικού αερίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι επίσημη και ως εκ τούτου επιβάλλονται ρήτρες, καθορισμένες μάλιστα ,σε περίπτωση που η πλευρά του προμηθευτή ( Τουρκία) δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει τις υποχρεώσεις της.

Πιάστηκε στα πράσα

Η εφημερίδα «Hürriyet» η οποία δια του γραφείου της στη Σμύρνη πρωτοστάτησε στο στήσιμο της υπόθεσης των Ιμίων (Kardak τουρκιστί) για να είμεθα κατανοητοί, υψώνοντας την τουρκική σημαία επί της βραχονησίδας από δημοσιογράφο και φωτορεπόρτερ της , έχει την τιμητική σας κάθε φορά που κάτι το σοβαρό ενσκήπτει στην Ελλάδα ή στις διμερείς σχέσεις. Είναι αποτυπωμένα στην συλλογική μνήμη των τούρκων και των ελλήνων πολιτών με δημοκρατική συνείδηση τα πρωτοσέλιδα της κατά την περίοδο των Σεπτεμβριανών.



Θα ήταν φρονιμότερο κατά συνέπεια, έστω για λόγους απλής δημοσιογραφικής αποτελεσματικότητας να διερευνούσε η ναυαρχίδα του τουρκικού τύπου το ποιος είναι, αν είναι, ο συνομιλητής του τούρκου υπουργού και αν εξακολουθεί να είναι υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης.

Κατασκευή

Είναι προφανές πώς το όλο ρεπορτάζ αποτελεί κατασκευή σε συνεννόηση ή όχι με τον Τούρκο αξιωματούχο. Άλλωστε η λεπτομέρεια αυτή δεν ενδιαφέρει κανέναν εκτός, ενδεχομένως, τον εκδότη της τουρκικής εφημερίδας. Όσον αφορά για τους τούρκους συναδέλφους που «έστησαν» την συνομιλία με την ανύπαρκτη κυρία Τίνα Μπιρμπίλη και αγνοούν βασικά στοιχεία από την διακρατική συμφωνία για το φυσικό αέριο τι να πει κανείς εκτός από ένα μεγάλο «aferim» (ελληνιστί... μπράβο).
Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 24 Φεβρουαρίου 2012, 15:42

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου,φωτογραφήθηκε μπροστά σε σημαία "ανεξάρτητης Θράκης"

Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα της Θράκης Αντιφωνητής τη φωτογραφία στην οποία διακρίνεται ο βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου Τσετίν Μάντατζη.
Το θέμα βέβαια δεν είναι ούτε ο κ.Μάταντζη,όπως σωστά επισημαίνει η εφημερίδα αλλά ότι ένας Έλληνας Βουλευτής “ποζάρει”  όχι μόνο μπροστά στην σημαία της “φίλης και συμμάχου” Τουρκίας,αλλά και μπροστά από την σημαία της “ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ” ,την οποία διακινούν κάποιοι κύκλοι στη Θράκη.
Ο κ.Μάταντζη προσφάτως διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ,όχι για το θέμα της σημαίας της…ανεξάρτητης Θράκης ,αλλά ως …αντιμνημονιακός!

Τα ερωτήματα λοιπόν είναι:
•Ο κ.Μάντατζη γνωρίζει τι “αντιπροσωπεύει” το μαυρο-πράσινο πανί,μπροστά στο οποίο έβγαλε φωτογραφία;
•Αν ξέρει συμφωνεί με τα περί…ανεξάρτητης Θράκης;
Απαντήσεις δεν είναι βέβαια υποχρεωμένος να δώσει σ΄ εμάς τους δημσοσιογράφους.Είναι όμως υποχρεωμένος ο Πρόεδρος της Βουλής -και παρολίγο προωθυπουργός- Φίλιππος Πετσάλνικος να καλέσει τον βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να του ζητήσει εξηγήσεις για τη φωτογραφία.
Το γεγονός ότι η χώρα περνάει δραματικές ώρες δεν σημαίνει ότι οι θεσμοί πρέπει να σταματήσουν να λειτουργούν. Ο κ.Πετσάλνικος λοιπόν ,έχει κάθε λόγο να διερευνήσει τις απόψεις και τις προθέσεις ενός βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου,για να μην δικαιώσει τη πολύ καλή εφημερίδα της Θράκης Αντιφωνητής,η οποία σημειώνει ότι “κανείς δεν συγκινείται”.
Η ...σημαία της "ανεξάρτητης Θράκης" που κάποιοι ...ορματίζονται


ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ!

Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΠΡΟΣ ΜΑΤ - ΔΕΛΤΑ - ΔΙΑΣ: ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΦΩΡΟΥ ΓΙΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΗΜΕΛΛΗΜΑΤΑ ΕΝΣΤΟΛΩΝ!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ - Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 20

Την απόδοση ενός ιδιότυπου καθεστώτους, που επί της ουσίας θα σημάνει.....
πλήρη νομική ασυλία, για τα μέλη τωνδυνάμεων καταστολής, προωθεί η Κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 20 του νομοσχεδίου για την παροχή υπηρεσιών ασφαλείας σε εμπορικά πλοία, προβλέπονται αυτολεξεί τα εξής:

"Για τα αδικήματα που διώκονται κατ' έγκληση (σσ, όπως για παράδειγμα η απλή εξύβριση ή η απλήσωματική βλάβη), και φέρεται ότι διαπράχθηκαν από αστυνομικό, λιμενικό ή πυροσβεστικό υπάλληλο, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και εξαιτίας αυτών, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 275, 409 - 413 και 417 - 429 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας''.

Στην ουσία η επαίσχυντη αυτή διάταξη καταργεί την αυτόφωρη διαδικασία, για τα πλημμελήμματα και τα πταίσματα που διαπράττονται από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κλπ

Έγκυροι νομικοί κύκλοι τονίζουν πως αυτή η διάταξη θα σημάνει την ουσιαστική απόδοση πλήρους νομικής ασυλίας για τα εν λόγω αδικήματα στους πραιτωριανούς του καθεστώτος, μιας και οι χρόνοι εκδίκασης υποθέσεων με τις συνεχείς αναβολές κλπ, θα οδηγήσουν σε παραγραφές των εν λόγω αδικημάτων!

Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πως ακόμα και τώρα ακόμα και όταν υπάρχουν αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία (βίντεο, φωτό, μαρτυρίες κλπ), οι περισσότεροι δικαστικοί λειτουργοί κάνουν ότι μπορούν για να "τρενάρουν" την υπόθεση, ήδη πριν από την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο ώστε να μην υπάρξει αυτόφωρη διαδικασία!

Η κυβέρνηση δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο...

Βλέπουμε, λοιπόν, πως πίσω από το μειλίχειο ύφος ενός τραπεζίτη πρωθυπουργού και το παρελθόν ενός πρώην προέδρου της ΕΦΕΕ, κρύβεται η πλέον αποκρουστική φύση ενός κράτους έκτακτης ανάγκης σε πανικό!

Ενός κράτους, που κυριολεκτικά τρέμει να δει τις πλατείες να ξαναγεμίζουν ενόψει του νέου κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος ψήφισης των νέων εφαρμοστικών νόμων, του νέου μνημονίου.


Ενός κράτους που δεν διστάζει να δώσει εν λευκώ εξουσιοδότηση στις δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ - ΔΕΛΤΑ - ΔΙΑΣ) εντός των οποίων κατοικοεδρεύουν διάφοροι ακραίοι πυρήνες (Χρυσή Αυγή και όχι μόνο), να εφαρμόσει την πλέον άγρια καταστολή στο λαό που αγωνίζεται!

Κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσουν τέτοιες πρακτικές, όταν κατά τον τελευταίο 1 χρόνο από καθαρή τύχη δεν έχουν υπάρξει ανθρώπινες απώλειες από τη συχνά δολοφονική δράση των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ - ΔΙΑΣ (υπόθεση Γιάννη Καυκά, συγκεντρώσεις ενάντια στο Μεσοπρόθεσμο με κυνηγητό στα σκαλιά της πλ. Συντάγματος, κυνηγητό με μηχανές στα στενά κάτω από το Σύνταγμα και άλλα πολλά).

Και όλα αυτά, φυσικά, την ίδια στιγμή που μεταξύ των διαδηλωτών η οργή όλο και υπερνικά το φόβο της καταστολής (πχ παρά το χημικό πόλεμο κατά την Κυριακή 12/2 οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου δεν εγκατέλειπαν το κέντρο της Αθήνας...)


Ιδού η επαίσχυντη διάταξη "Για τα αδικήματα που διώκονται κατ ' έγκληση, και φέρεται ότι διαπράχθηκαν από αστυνομικό, λιμενικό ή πυροσβεστικό υπάλληλο, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και εξαιτίας αυτών, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 275, 409 - 413 και 417 - 429 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας''.

Δείτε όλο τον Κωδικά Ποινικής Δικονομίας πατώντας εδώ
πηγη

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ Τ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, Τον Ανδρέα Α. Παπανδρέου!!

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2012

Είναι τρομερή και πέραν κάθε ορίου η αποκάλυψη που έκανε η BlackWidow στο gossip-tv.gr

Ο κύριος Παπανδρέου δηλώνει καθηγητής πανεπιστημίου. Η ζωή του όμως δεν θυμίζει την συμβατική εικόνα του κυρίου καθηγητή. Αντίθετα, τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στο επίκεντρο τρομερών καταγγελιών σχετικά με funds που συμμετείχε, με εταιρείες στην Ελβετία, με περίεργες συνεργασίες σε εταιρείες που πραγματεύονται και CDS (ασφάλιστρα κινδύνου).


Φαίνεται όμως ότι ο κύριος Ανδρέας Α. Παπανδρέου έχει μία έφεση στην χλιδή και την μεγάλη ζωή. Με δαπάνες που επίσης δεν θα αναλογούσαν σε κάποιον ταπεινό καθηγητή πανεπιστημίου.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΞΑΚΡΙΒΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ο κύριος καθηγητής το 2006 ενώ δήλωσε εισόδημα από τον ..ταπεινό μισθό του μόλις 27,383 Ευρώ, την ίδια χρονιά δήλωσε σχεδόν ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΕΣ δαπάνες, μόνο σε πιστωτικές κάρτες. Συγκεκριμένα
μιλάμε για 218.639 Ευρώ!

Φανταστείτε ότι μιλάμε για πιστωτικές κάρτες, την επιτομή της καταναλωτικής δαπάνης.

Αλήθεια, σε κανέναν δεν κίνησε την περιέργεια πως ο κ. καθηγητής σπαταλά τα δεκαπλάσια από αυτά που βγάζει; ΜΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ;

Να σημειωθεί ότι παρά τις κοινοβουλευτικές ενέργειες, δεν δόθηκε καμμια απάντηση και για την ασυδοσία της διοίκησης του ΤΤ σχετικά με την μίσθωση ακινήτου ιδιοκτησίας συγγενούς του Α. Παπανδρέου. Ετοιμάζεται ανεξάρτητη καταγγελία στους οικονομικούς εισαγγελείς για το θέμα με μορφή ομαδικής αγωγής. Ενώ παρα τις πιέσεις, δεν θα κάνουν πίσω ούτε οι Νούλας – Τόμπρας στο θέμα των CDS του ΤΤ, καθώς να νέα στοιχεία που θα προσκομίσουν θα φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση την ομερτα των επίορκων.

Οι ηγεσίες να δώσουν το καλό παράδειγμα

ΤΕΤΆΡΤΗ, 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2012

του Νίκου Παππά*
Στον θαλασσινό πολιτισμό που βίωσα σε όλη τη διάρκεια των 82 χρόνων μου, το πρώτο αξίωμα που ενστερνιστήκαμε ήταν αυτό του «ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα». Και το υπηρετήσαμε με ήθος και ανιδιοτέλεια στα οποία μας γαλούχησαν άξιοι γονείς και ακαδημαϊκοί και επαγγελματικοί δάσκαλοι.
Η σημερινή κρίση της πατρίδας μας, πέρα από οικονομική, χαρακτηρίζεται και από την κοινωνική αποσύνθεση, κατάσταση που οδηγεί, αν και σφόδρα απεύχομαι, σε τραγικά αδιέξοδα και εθνική καταστροφή.
Κύριος παράγοντας στην επικίνδυνη αυτή φάση του Ελληνισμού είναι και η διαχείριση της ηγεσίας σε όλα τα επίπεδα. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη ηγετών- ινδαλμάτων, που να δείχνουν στην πράξη ότι συμμερίζονται και συμμετέχουν έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός του οποίου ηγούνται.
Η ασυλία και η ατιμωρησία των ηγητόρων που έπραξαν ιδιοτελώς, η διατήρηση προνομίων, απολαβών και προκλητικών περιουσιών εξοργίζουν τους πολίτες που βλέπουν τις δικές τους να εξαϋλώνονται και υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη προς τους ηγέτες οδηγώντας τους μαζικά, ιδίως τους νέους χωρίς μέλλον, προς την αναρχία και την αυτοδικία.
Είναι καιρός να ενστερνιστείτε κι εσείς το «ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την παραίτησή του από την προεδρική αποζημίωση ας είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους σας.
Πάρτε σκληρά μέτρα και για εσάς. Εφαρμόστε άμεσα τη δυνατότητα που σας δίνει το Σύνταγμα ώστε η επόμενη Βουλή να έχει 200 μόνο βουλευτές. Μειώστε τις υπουργικές και βουλευτικές αποζημιώσεις σας στον μέσο όρο μισθοδοσίας του Δημοσίου. Καταργείστε τις βουλευτικές συντάξεις και θεωρείστε τον βουλευτικό χρόνο αντίστοιχο του επαγγέλματος ενός εκάστου βουλευτή με τις ανάλογες κρατήσεις για την επαγγελματική και μόνο σύνταξή του.
Περιορίστε τους υπουργούς σε 15. Είναι τραγικός εμπαιγμός να κόβετε τις συντάξεις των πολιτών και να διατηρείτε τέσσερις υπουργούς Εθνικής Αμυνας!
Περιορίστε τις στρατιές των αυλικών, συμβούλων και φυλάκων σας. Καταργείστε επιτέλους τους γενικούς γραμματείς, διευθυντές και διοικητές που διορίζονται στις θέσεις αυτές με μόνο κριτήριο την αποτυχία τους να εκλεγούν βουλευτές και διορίστε μόνιμους γενικούς γραμματείς με αξιοκρατικά κριτήρια και ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη.
Μόνο από αυτά τα μέτρα θα εξοικονομούσατε περισσότερα από τα 300 εκατομμύρια που ψάχνετε ευτελίζοντάς μας στην παγκόσμια κοινότητα.
Τιμωρείστε επιτέλους τους ανάμεσά σας ευρισκόμενους ιδιοτελείς εκμεταλλευτές του δημόσιου χρήματος.
Μόνον έτσι έχετε ελπίδα να καταστείτε ηγήτορες που θα εμπνέουν τον θαυμασμό και την αγάπη, κυρίως δε την εμπιστοσύνη των πολιτών που σας ακολουθούν.
Αγάθων έφη: « Ο άρχων τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον, ότι ανθρώπων άρχει, Δεύτερον ότι κατά Νόμον άρχει, και Τρίτον, ότι ουκ αεί άρχει.»

* O ναύαρχος Νίκος Παππάς Π.Ν. ε.α. είναι επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ. Το κείμενο αυτό απευθύνεται εν είδει ανοιχτής επιστολής στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, στους προέδρους των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και στους 300 βουλευτές.


8 σχόλια:

Ηλειος Ολυμπιος 22 Φεβρουαρίου 2012 5:54:00 μ.μ. EET
Σωθηκες τωρα αγαπητε κ Ναυαρχε.
Εδω ο κ Βενιζελος δηλωσε 3.000.000 εισοδημα για το 2011, και δεν φιλοτιμηθηκε να αποποιηθει την βουλευτικη του αποζημιωση, γραφοντας στα παλιοτερα των υποδηματων του το παραδειγμα του προεδρου.
Δεν ειναι ολοι μεγαλοψυχοι και μεγαλοι ηγετες, να χυσουν το νερο απο το κρανος τους αφου δεν φτανει για ολους...
Επειδη ακριβως ειναι αντιστροφως αναλογο το ηθικο αναστημα απο το φυσικο στην περιπτωση του υπ. Οικονομικων, και επειδη μας κυβερνουν μικροψυχοι και λαπαδες για αυτο φτασαμε ως εδω.
Ανώνυμος 22 Φεβρουαρίου 2012 7:03:00 μ.μ. EET
ΤΟ 1967,68-72,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΒΑΛΕ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ Π.Ν ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ. ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ Α/Τ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ ΜΕ ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΚ.ΟΤΑΝ ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Οδυσσέας 22 Φεβρουαρίου 2012 7:50:00 μ.μ. EET
Βλέπω ότι μερικοί είναι αμετανόητοι. 
Λοιπόν ανώνυμε 7.03, κατ' αρχήν έχεις άγνοια της ορολογίας. "Ανταρσία" δεν έκανε ποτέ ο Παππάς, γιατί ανταρσία λέγεται η στάση του πληρώματος κατά του κυβερνήτη, και τέτοιο πράγμα δεν έγινε στο Βέλος. Η σωστή λέξη που ψάχνεις είναι "στάση". Αλλά η στάση για να είναι έγκλημα πρέπει να στρέφεται κατά νόμιμης εξουσίας. Η χούντα ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΗ εξουσία, και η αντίσταση εναντίον παράνομης εξουσίας είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ κάθε στρατιωτικού. Άρα ο Παππάς όχι μόνο δεν έκανε ανταρσία, στάση ή προδοσία (όπως υπονοείς με τα "τριάντα αργύρια") αλλά εκπλήρωσε το καθήκον του προς την Πατρίδα. Και γι' αυτό ορθότατα η Πατρίδα τον αντάμειψε με θέση αρχηγού.
Το έχω πει και θα το ξαναπώ: εδώ είμαστε πατριωτικό ιστολόγιο, όχι χουντικό. Να είμαστε εξηγημένοι.
Ανώνυμος 22 Φεβρουαρίου 2012 8:11:00 μ.μ. EET
ΑΝΤΑΡΣΙΑ, Η ΣΤΑΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣTΟ Α/Τ ΒΕΛΟΣ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΤΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΑΥΤΩΝ ΝΑ ακολουθήσουν ΤΟΝ ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΙΚΟ ΠΑΠΠΑ.ΤΟ 1967,68-72,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΒΑΛΕ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ Π.Ν ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ;;;
KAI ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ Η ΚΑΙ ΧΘΕΣΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ.
Οδυσσέας 22 Φεβρουαρίου 2012 8:23:00 μ.μ. EET
Εξαντλείς την υπομονή μου...
Κανένας δεν εξαναγκάστηκε. Όσο ήταν ο Παππάς επί του Α/Τ Βέλος, το πλήρωμα του όφειλε υπακοή, όπως οφείλει κάθε πλήρωμα στον κυβερνήτη. Όταν έφτασαν στην Ιταλία, βγήκαν έξω και ζήτησαν πολιτικό άσυλο όσοι επιθυμούσαν, δεν εξαναγκάστηκε κανείς. Μάλιστα ένας κελευστής βγήκε την τελευταία στιγμή και παρακάλεσε τον Παππά να φύγει κι αυτός.
Από κει και πέρα, στο ερώτημα γιατί δεν παραιτήθηκε το '67-68 και προτίμησε να προάγεται από τη χούντα, η απάντηση είναι ότι η σειρά του Παππά έγιναν κυβερνήτες το 1973, και άρα τότε απέκτησαν τη δυνατότητα να αντιδράσουν στη χούντα - όπως και έκαναν, με το κίνημα του Ναυτικού. Θυμίζω ότι ο Παππάς δεν ήταν μόνος του. Υπήρχε ένα ολόκληρο Κίνημα του Ναυτικού, που είχε στόχο να αποπλεύσει ο Στόλος, να καταλάβει τη Σύρο και να διαπραγματευτεί από εκεί με τη χούντα. Όταν προδόθηκε το Κίνημα, ο Παππάς κατέφυγε στην Ιταλία με το Α/Τ Βέλος. 
Να τελειώνουμε με τη χουντική προπαγάνδα παρακαλώ...
Ανώνυμος 22 Φεβρουαρίου 2012 8:37:00 μ.μ. EET
ΚΑΙ ΑΠΛΟΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ,ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ,ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΟΣ, ΥΠΟΒΑΛΕΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΣΟΥ.....Η χούντα ήταν(ειναι) ΠΑΡΑΝΟΜΗ εξουσία, και η αντίσταση εναντίον παράνομης εξουσίας είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ κάθε στρατιωτικού. Να τελειώνουμε με τη χουντική προπαγάνδα παρακαλώ...
ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.-
Οδυσσέας 22 Φεβρουαρίου 2012 8:59:00 μ.μ. EET
Με παραίτηση δεν θα μπορούσαν να πετύχουν το σκοπό, που ήταν η ανατροπή της χούντας. Η παραίτηση είναι σεβαστή, αλλά η αντίσταση ακόμα πιο σεβαστή.
Και δε με νοιάζει ποιον εκπροσωπείς - με νοιάζει ότι εκφράζεις απόψεις φιλοχουντικές, οι οποίες δεν είναι ευπρόσδεκτες εδώ.
Ανώνυμος 22 Φεβρουαρίου 2012 11:43:00 μ.μ. EET
Μιας και η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τη χούντα, χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του αντιπροέδρου κ. Πάγκαλου, ο οποίος σε γαλλικό μέσο τάχθηκε υπέρ της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, τονίζοντας ότι ήταν ανέκαθεν υπέρ της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας. Γίνεται κατανοητός ο ρόλος του στις υποθέσεις των Ιμίων-Οτσαλάν, όχι ως απόρροια εγκληματικής ανικανότητας και ανεπάρκειας, αλλά ως σκόπιμη τακτική. Αν, φίλτατοι, αυτός ο άνθρωπος βρει στην κάλπη άλλη ψήφο εκτός από τη δική του, και θα βρει, αυτό σημαίνει ότι ο λαός μας πάσχει από αθεράπευτη ΒΛΑΚΕΙΑ. Ας μην κατηγορούμε καμία Μέρκελ και κανένα Σόιμπλε, γιατί από αυτούς μπορεί να γλυτώσουμε κάποτε, από τον εαυτό μας όμως ποτέ!