Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011

Ερώτηση στη Βουλή για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, Εύα Καϊλή, κατέθεσε ερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτριο Δρούτσα αναφορικά με την στρατηγική χρηματοδότησης των ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις).
Η Βουλευτής ρώτησε τον Υπουργό στη βάση ποιου σκεπτικού το Υπουργείο σχεδιάζει να καταρτίσει τη στρατηγική του για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ,με τι μέτρα και πρωτοβουλίες το Υπουργείο θα προστατέψει τις ΜΚΟ από κακές πρακτικές επιτήδειων, και σε τι στάδιο βρίσκεται... 
η έρευνα των ύποπτων ΜΚΟ που ως τώρα χρηματοδοτήθηκαν από το Υπουργείο.


Β. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Αναρτήθηκε από τον/την βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα" στο Μαΐου 10, 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ
Ο τίτλος του «Σερ» που του απένειμε η Βασίλισσα της Αγγλίας είναι ένας μόνο από τους πολλούς, εξαιρετικά τιμητικούς τίτλους που απονεμήθηκαν στον Βασίλειο Μαρκεζίνη και που θα χρειαζόμαστε ολόκληρη τη σελίδα για να τους αναφέρουμε, ατά τη διάρκεια μιας μακράς ακαδημαϊκής πορείας που τον οδήγησε σε μια επίλεκτη θέση στην αφρόκρεμα της διεθνούς νομικής επιστήμης. ‘Ανθρωπος με πολύπλευρα ενδιαφέροντα, μεταξύ των οποίων μια πολύ προσωπική, ψυχαναλυτική ματιά στην τέχνη, πέρασε όλη την καριέρα του στο εξωτερικό, για να «τραβηχτεί» τώρα όλο και περισσότερο από την «Ιθάκη» του, την Ελλάδα και τα προβλήματά της, στην οποία αφιερώνει το τελευταίο βιβλίο του «Ελλάδα των Κρίσεων», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Ερ. «Ελλάδα των Κρίσεων». Γιατί πληθυντικός;
Απ. ‘Εχουμε τη μοναδική ατυχία να αντιμετωπίζουμε πολλές κρίσεις. Κάθε μία μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή. ‘Εχουμε κρίση οικονομική, μεταναστευτική, μειονοτική, εξωτερική…
Ερ. Το Αιγαίο;
Απ. Κυρίως, αλλά μετά θα ακολουθήσει η Θράκη, με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί νέο κρατίδιο με το μοντέλο του Κοσσυφοπεδίου.
Ερ. Ξεχάσατε την οικολογική. Η ΝΑ Ευρώπη θα πληγεί ιδιαίτερα από ερημοποίηση και θερμοκήπιο.
Απ. Αναμφισβήτητα. Πρέπει όμως στο σημείο που είμαστε να αναζητήσουμε ισορροπία αναπτυξιακής και οικολογικής πολιτικής. Γιατί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει το αναπτυξιακό. Επιπλέον όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε την «κρίση εμπιστοσύνης», δηλαδή τη βαθιά υποψία που τρέφει ο κόσμος προς την κυβέρνηση, το κράτος, τους πολιτικούς, τη δυνατότητα να μας βγάλουν από την κρίση που μας έφεραν.
Ερ. Ο κ. Παπανδρέου θα σας έλεγε ότι τροφοδοτείτε απαισιοδοξία…
Απ. Σωστή θεραπεία προϋποθέτει σωστή διάγνωση. Η κυβέρνηση κάνει λάθος διάγνωση και αλλάζει συνέχεια διάγνωση. Λίγο μετά τη θριαμβολογία της 25.3, ο Πρωθυπουργός είπε, στις 15.4, ότι είμαστε στην εντατική. Το πρόβλημα του είναι η αξιοπιστία. Μας λένε ότι πότε υπάρχουν, ποτέ δεν υπάρχουν λεφτά, δεν θα μπούμε στο ΔΝΤ αλλά μπαίνουμε, κάναμε 100% όσα μας ζήτησαν, μετά κάναμε 80% κ.ο.κ.… Μου λέτε εμένα για απαισιοδοξία, όταν περάσαμε όλο τον περασμένο μήνα σε μοναδική «μαυρίλα», εν μέρει καλλιεργημένη από την κυβέρνηση.
Ερ. Που αποδίδετε τις αντιφάσεις;
Απ. Στην επικοινωνιακή πολιτική, το πιο πετυχημένο κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής. Τρομάζεις τον κόσμο, τον πειθαρχείς, μετά λες “τα κατάφερα”. Είναι αμερικανικό μοντέλο. Οι προεδρικοί υποψήφιοι λένε πριν την αναμέτρηση «ο δικός μας είναι σοβαρότερος, ο άλλος τα καταφέρνει καλύτερα, θα χάσουμε». Κατεβάζεις τις προσδοκίες, μετά ανεβαίνεις. Προ ενός έτους υπήρχε μελαγχολία ακολουθούμενη από τεχνητή αισιοδοξία για έξη μήνες, με τον κόσμο σε ηρεμία. Ξανάγινε ο κύκλος για τρεις μήνες. Οι δημοσιογράφοι ήταν αισιόδοξοι στις 25.3, έγιναν μετά απαισιόδοξοι, στις 15.4 ξαναμπήκαμε στην «εντατική».
Ερ. Μήπως αποδίδετε πολλά στην επικοινωνία; Η Ελλάδα αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα χρέους, η κυβέρνηση λέει ότι χωρίς όσα έκανε θα οδηγούμαστε σε χρεωκοπία…
Απ. Το χρέος αυξήθηκε στο διάστημα άσκησης της πολιτικής αυτής. Δεν δέχομαι καθόλου ότι ήταν η μόνη δυνατή πολιτική. Απέβλεπε κυρίως στη συρρίκνωση εξόδων. ‘Εγινε εις βάρος της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, όχι στον δημόσιο.
Ερ. ‘Εγινε μεγάλο ζήτημα ο δημόσιος τομέας.
Απ. Βρήκαμε τους δημόσιους υπαλλήλους 765.000. ‘Ένα χρόνο μετά είπανε ότι μειώθηκαν κατά 0,7%, αλλά συνταξιοδοτήθηκαν 40-45.000. ‘Αρα, από τη μια φεύγουν, από την άλλη προσλαμβάνονται από το ΠΑΣΟΚ (πιθανώς επί συμβάσει). Για να ξαναγυρίσω στο βασικό ερώτημα, του Μνημονίου, κατά τη γνώμη μου δεν ήταν η μόνη πολιτική. Χάσαμε τρεις μήνες αρχικά, δεν βγήκαμε στις αγορές όταν ήταν χαμηλά τα επιτόκια. με χαμηλά επιτόκια. Δεν έγιναν σωστές διαπραγματεύσεις. Κυττάξτε πως έγιναν οι διαπραγματεύσεις στην Ιρλανδία και την Ισλανδία. Εδώ δέχτηκαν ότι είπε η τρόικα. Η Ιρλανδία, ακόμα περισσότερο η Ισλανδία απέσπασαν πολύ καλύτερους όρους. Κόβοντας έξοδα, κόψαμε τα έσοδα, οδηγηθήκαμε σε ύφεση, διπλασιάσαμε την ανεργία.
Ερ. Το πρόγραμμα των 50 δις;
Απ. Δεν είναι ρεαλιστικό και μάλιστα με την ταχύτητα που θέλει η τρόικα. Θα οδηγηθούν σε άλλο σχέδιο, μορφή αναδιάρθρωσης, παρόλο που δεν τους αρέσει να την αποκαλούν έτσι. Σε μια δημοκρατία αυτά πρέπει να συζητώνται, για να μην πω ότι πρέπει να συμφωνούνται μεταξύ των μεγάλων κομμάτων τουλάχιστο, ει δυνατόν όλων. Υπάρχουν διάφορες μορφές αναδιάρθρωσης: επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων, «κούρεμα». ‘Όλα έχουν κόστος. Προσωπικά νομίζω, όπως πολλοί ξένοι και διακεκριμένοι ‘Ελληνες, ότι το «κούρεμα» δεν αποφεύγεται, παρά τις δυσάρεστες συνέπειες, αν δεν γίνει με σωστή διαπραγμάτευση και σωστή συμφωνία.
Ερ. Γιατί;
Απ. ‘Ένα χρέος 160% του ΑΕΠ δεν ξεπληρώνεται. Δεν έχουμε έσοδα. Το 2010 βρεθήκαμε με 24,5 δις έλλειμμα περισσότερο απότι προβλέψαμε. Για να πληρωθούν τα τοκοχρεωλύσια χρειαζόμαστε ανάπτυξη 6-7% για 10 χρόνια. Καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν τόκανε. Εμείς θα το κάνουμε, πηγαίνοντας από ύφεση σε μεγαλύτερη ύφεση; Θα πάμε εκεί. Αλλά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, θα περάσουμε από στάδιο επιμήκυνσης. Νομίζω ότι η κυβέρνηση ψάχνει έναν τύπο, θέλει να δημιουργήσει μια εταιρεία, που θα επιτρέπει το swap, την ανταλλαγή ομολόγων έναντι μετοχών της εταιρείας, που θα είναι ασφαλισμένες με την υποθήκη κρατικών περιουσιακών στοιχείων, ώστε νάναι σίγουροι οι ομολογιούχοι ότι θα πάρουν τα λεφτά τους. Κάτι τέτοιο θα υποθηκεύσει την Ελλάδα. Θα ευχαριστήσει πολύ τους πιστωτές.
Ερ. Εννοείτε ότι πέραν των 110 δις του Μνημονίου που είναι ενυπόθηκα, χωρίς ρήτρες συνταγματικής προστασίας του κράτους, θα γίνει όλο το χρέος ενυπόθηκο;
Απ. Κυττάξτε, δεν πρέπει να απλοποιούμε, γιατί όλο το θέμα είναι στις λεπτομέρειες. Αυτή όμως είναι η εντύπωσή μου. Σε αντάλλαγμα της επιμήκυνσης, έχω την εντύπωση ότι οι ξένοι ζητάνε δύο πράγματα. Πρώτο, να αναμορφώσουμε το κράτος, να περιορίσουμε τη γραφειοκρατία, να διευκολύνουμε τις επενδύσεις. Δεύτερο, να μπορούν να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία, να γίνουν τα ομόλογά τους «προστατευμένα ομόλογα» (protected bonds). Και τα 400 δις. Αυτό όμως είναι πολύ επικίνδυνη λύση, εκτός αν είμαστε βέβαιοι ότι θα ξεπληρώσουμε. Γιατί κινδυνεύουμε, όπως μερικοί άνθρωποι που παίρνουν δάνεια, μετά δεν μπορούν να πληρώσουν και χάνουν το σπίτι. Δηλαδή, να μην οδηγηθούμε μόνο σε στάση πληρωμών, αλλά σε απώλεια της πατρίδας. ‘Ηδη ικανός αριθμός συνταγματολόγων κρίνει το Μνημόνιο αντισυνταγματικό. Αν όντως πάνε εκεί που πληροφορούμαι, αν είναι σωστές οι πληροφορίες μου, οι συνέπειες θάναι πολύ μεγαλύτερες.
Ερ. Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να βελτιώσει τους όρους δανεισμού; Ορισμένοι προτείνουν την απειλή επιθετικής χρεωκοπίας, με ότι θα σήμαινε για ΕΕ και παγκόσμια οικονομία ή την απαγόρευση γεωπολιτικής χρήσης του χώρου. Δεν είναι επικίνδυνες πολιτικές.
Απ. Δεν μου αρέσουν οι απειλές, ιδίως στην κατάσταση αυτή. Αλλά πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση, με κάθε μέσο. Καμία κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε π.χ. τα γερμανικά πολεμικά χρέη. Γιατί; Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε. Αλλά δεν είμαστε τώρα σε θέση, ούτε είναι καλός διαπραγματευτικός τρόπος οι απειλές, χρειαζόμαστε πειθώ. Πριν ένα χρόνο, αν απειλούσαμε, θα τιναζόταν στον αέρα η οικονομία. Τώρα δεν γνωρίζω, έχουν κάπως τακτοποιήσει τα προβλήματά τους.
Ερ. Ξεκινήσατε καμπάνια για την ΑΟΖ
Απ. Πράγματι, δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο δεν ανακηρύσσουμε ΑΟΖ και δεν την οριοθετούμε με την Κύπρο. Θα βρισκόμαστε σε πολύ ισχυρότερη διπλωματική θέση. Τώρα τι να σας πω; Ακούω τις διάφορες εξηγήσεις του κ. Δρούτσα και απελπίζομαι.
Ερ. Θα σας ευχαριστούσε η ενεργός πολιτική;
Απ. ‘Όχι. Είμαι στην πολιτική, γράφω, μιλάω. Δεν έχω λόγο να κομματικοποιηθώ. ‘Ότι προσφέρω βασίζεται στο ότι είμαι ελεύθερος, δεν εξαρτώμαι, δεν πληρώνομαι από κανένα. Δεν είναι απαραίτητο να συμβάλει κανείς παίρνοντας καρέκλα, μπορεί δίνοντας γνώμη. Λένε μερικοί κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί θέλουν καρέκλα. Το θέμα είναι να βρεθούν νέοι που να μας βγάλουν από την κατάσταση που μας έφεραν όλοι.
Ερ. Πως;
Απ. Δεν ξέρω. Αν δεν βγει ήρεμα, θα βγει στο πεζοδρόμιο.
Ερ. Περιμένετε εξέγερση;
Απ. Ελπίζω ειλικρινά να την αποφύγουμε. Γιατί λύσεις από το πεζοδρόμιο είναι αιματηρές, κοστίζουν πολύ, το κράτος χρειάζεται πολύ χρόνο να συνέλθει.
Konstantakopoulos.blogspot.com
Κόσμος του Επενδυτή, 7.5.2011


9 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό.

Του Νίκου Λυγερού*

Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αυτό σημαίνει ότι είναι ριζικά διαφορετικό από τον προβληματισμό των 12 ΝΜ. Στην ουσία υπάρχει διαφορά και με την υφαλοκρηπίδα. Πολλά χρόνια δώσαμε βαρύτητα στα δύο πρώτα, δίχως ν' αντιληφθούμε την αποτελεσματικότητα της ΑΟΖ. Τώρα που έγινε κατανοητό από όλους ότι η ΑΟΖ προσφέρει νέες δυνατότητες και έχει άλλες ιδιότητες, δεν πρέπει να παραμείνουμε σε μία διπολική σχέση για τον καθορισμό της. 
Σε πρώτη φάση είναι επείγον να αποδεχθούμε την ιδέα της μη αποτελεσματικότητας των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, ως αρχικό σημείο. Με άλλα λόγια, η Τουρκία μπορεί να ανήκει στον τελευταίο γύρο των γενικών διαπραγματεύσεων μετά από την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος να δικαιολογηθούμε όσον αφορά στο θέμα της διαπραγμάτευσης μαζί της. Δεν μας ενδιαφέρει, διότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αν πρέπει να υπάρξει απολογία θα είναι αν η Ελλάδα δεν συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη. Διότι μόνο αυτά τα στρατηγικά βήματα μπορούν να φέρουν όφελος στην πατρίδα μας. Σε δεύτερη φάση, λοιπόν, πρέπει να αποδείξουμε ότι θέλουμε να υλοποιήσουμε αυτή τη στρατηγική προσέγγιση για να αποκτήσουμε άμεσα την ΑΟΖ και να εφαρμόσουμε τα δικαιώματά μας σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα κι αν δεν είναι ολοκληρωμένο σε σχέση με το τελευταίο κράτος της γενικής διαπραγμάτευσης. Σε τρίτη φάση, πρέπει να αποφύγουμε τις πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις πάνω στο θέμα της ΑΟΖ. Το πεδίο δράσης δεν είναι κομματικό και δεν πρόκειται να γίνει σε διεθνές επίπεδο. Οι κομματικές εξηγήσεις και δικαιολογίες δεν μας αφορούν για την ΑΟΖ και για τις μέλλουσες διακρατικές μας συμφωνίες. Δίνονται μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση και δεν πείθουν κανέναν, ούτε τους ειδικούς, ούτε τον λαό μας. Το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Οποιαδήποτε απολογία τέτοιου τύπου δεν είναι παρά μια άστοχη κίνηση αντιπερισπασμού, που δεν προσφέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η ουσία του θέματος βρίσκεται αλλού κι έχει ήδη μελετηθεί αναλυτικά κι από τον κ. Καρυώτη κι από τον κ. Μαρκεζίνη. Όσον αφορά στο τεχνικό και μαθηματικό κομμάτι, το πεδίο δράσης είναι μία απλή εφαρμογή της τοποστρατηγικής μέσω των διαγραμμάτων Voronoi και της τριγωνοποίησης Delaunay. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα δεν είναι παρά μόνο θέμα πολιτικής βούλησης. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά εμπόδια, δεν υπάρχει κόστος. Ενώ, αν δεν αρχίσουμε επιτέλους αυτή τη διαδικασία και δεν κάνουμε χρήση του timing μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, τότε θα πρέπει να το παλέψουμε στα δικαστήρια, διότι οι άλλες χώρες αν κάνουν συμφωνίες, για να εφαρμόσουν τη στρατηγική του de facto, θα πρέπει να αποδείξουμε την ισχύ του de jure. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία κι ας αρχίσουμε τα στρατηγικά μας βήματα, δίχως άλλη καθυστέρηση.

πηγή
* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής.

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

tromaktiko: Στο Ιόνιο οι πρώτες έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο

tromaktiko: Στο Ιόνιο οι πρώτες έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο

Δευτέρα, 9 Μαΐου 2011

Στο Ιόνιο οι πρώτες έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο

Έως το τέλος Ιουνίου και από το Ιόνιο Πέλαγος αναμένεται να αρχίσει η διαδικασία διερεύνησης της ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου... και φυσικού αερίου στον ελλαδικό χώρο, με προκήρυξη της ανάθεσης σεισμικών ερευνών μη αποκλειστικών δεδομένων.

Oπως έχει προαναγγείλει ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης στον πρώτο γύρο της προκήρυξης θα συμπεριληφθούν πέντε θαλάσσιες περιοχές στο Ιόνιο Πέλαγος, κατά μήκος της Δυτικής Ελλάδας και η διαδικασία θα αρχίσει περί τα μέσα Μαΐου, ανεξαρτήτως του πότε θα ψηφιστεί από τη Βουλή το νομοσχέδιο για τη σύσταση του φορέα για τις έρευνες πετρελαίου. Σε δεύτερη φάση θα προχωρήσει η προκήρυξη χερσαίων περιοχών, ενώ σε ό,τι αφορά την περιοχή νότια της Κρήτης, που συζητείται έντονα το τελευταίο διάστημα, φαίνεται ότι δεν θα συμπεριληφθεί στο πρώτο πακέτο, καθώς θα πρέπει πρώτα να καθοριστεί η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).
Ο κ. Μανιάτης, που επισκέφθηκε πρόσφατα τη Νορβηγία και είχε επαφές με υψηλόβαθμα στελέχη της πετρελαϊκής εταιρίας Statoil και των εξειδικευμένων εταιριών σε σεισμικές έρευνες TGS και PGS καθώς και με κυβερνητικούς αξιωματούχους, εκτιμά ότι το νορβηγικό μοντέλο αξιοποίησης των υδρογονανθράκων θα μπορούσε να εφαρμοστεί επιτυχώς και στην Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό επιδιώκει τη συνεργασία με τους Νορβηγούς για τη μεταφορά τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών στο θεσμικό πλαίσιο, που θα διαμορφωθεί για τις έρευνες και την εκμετάλλευση πετρελαίου. Μέρος του μοντέλου αυτού άλλωστε είναι και η προκαταρκτική διενέργεια σεισμικών ερευνών από ιδιωτικές εταιρίες που θα έχουν στη συνέχεια τη δυνατότητα να πωλήσουν τα δεδομένα αυτά σε πετρελαϊκές εταιρίες ερευνών. «Με τον τρόπο αυτό μπορούν να εξερευνηθούν ευρείες περιοχές του θαλάσσιου χώρου ανέξοδα για το Eλληνικό Δημόσιο, το οποίο ταυτόχρονα θα έχει οφέλη από τη συμμετοχή στα κέρδη από τις πωλήσεις των ερευνητικών δεδομένων».

Eτσι έως τις 15 Μαΐου θα δοθεί σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο για την ανάθεση των σεισμικών ερευνών και έως το τέλος Ιουνίου, αφού ληφθούν υπόψη οι παρατηρήσεις και τα σχόλια, θα ξεκινήσει η διαδικασία που αφορά στην ανάθεση, με τη μέθοδο που θα προκριθεί. Θα ακολουθήσει η δεύτερη και κρισιμότερη φάση που αφορά τις γεωτρήσεις. Βασική καινοτομία του νομοσχεδίου, σε σχέση με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, είναι ότι δίνει τη δυνατότητα του «open door», δηλαδή της ανοικτής διαδικασίας κατά την οποία ενδιαφερόμενες εταιρίες, ακόμα και χωρίς να έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας σε μία περιοχή, θα μπορούν αυτοβούλως να εκδηλώσουν ενδιαφέρον.
Επιστήμονες εκτιμούν ότι ο ελληνικός χώρος διαθέτει γύρω στα 4.800 ενεργά πετρελαϊκά συστήματα, με τις λεκάνες της Δυτικής Ελλάδας, των Γρεβενών, της Δυτικής Θράκης, του Πρίνου-Θάσου, του Θερμαϊκού-Επανομής και της Ανατολικής Ελλάδας να είναι οι περιοχές που συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες για τον εντοπισμό πετρελαίου, με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα. Συνολικά έχουν γίνει 175 γεωτρήσεις, το μόνο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε ήταν ο Πρίνος, αλλά όπως υποστηρίζουν ειδικοί επιστήμονες μόνο το 15% έχει γίνει με επιστημονικά ορθό τρόπο. Το Ιόνιο είναι η περιοχή όπου έχουν διεξαχθεί οι περισσότερες έρευνες, γύρω στις 110.
http://www.attacktv.gr

ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΡΖ ΛΑΤΟΥΣ

Δευτέρα, 09 Μαΐου 2011 01:24
«Να υπερβούμε την κοινωνία της κατανάλωσης»
Ο Σερζ Λατούς σπούδασε φιλοσοφία, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και έχει διδάξει σε πανεπιστήμια στη Γαλλία, το Κονγκό και το Λάος. Είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris Sud. Από το 2002 έχει αφιερωθεί στη μελέτη της αποανάπτυξης.
Την Τρίτη 10 Μάη, στις 7.30 μ.μ., στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο ΜΑΧ) θα μιλήσει σε εκδήλωση με θέμα «το στοίχημα της αποανάπτυξης», που αναπτύσσει και στο ομώνυμο βιβλίο του από τις εκδόσεις Βάνιας. Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν το Αυτόνομο Στέκι, το περιοδικό «Πανοπτικόν», οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, το Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων, ο Σπόρος και ο Σκόρος.
Επιμέλεια
Ζωή Γεωργούλα
Τι είναι το κίνημα της αποανάπτυξης;
Η θεωρία της αποανάπτυξης μας καλεί να εγκαταλείψουμε το στόχο της οικονομικής μεγέθυνσης. Είναι ένα σχέδιο που έρχεται από πολύ μακριά, με μεγάλη παράδοση και συγγενεύει με τον οικοσοσιαλισμό. Η βιομηχανοποίηση το 18ο αιώνα έφερε τεράστια οδύνη, την αντίδραση σε αυτήν την οδύνη ο σοσιαλισμός την ονόμασε ουτοπική. Πολλά από τα σχέδια του ουτοπικού σοσιαλισμού ήταν ενάντια στη βιομηχανοποίηση και σοσιαλιστικά αλλά με σεβασμό στη φύση, όχι προσηλωμένα στην παραγωγή. Ο σοσιαλισμός με τον Μαρξ έπεσε στην παγίδα αντί να στοχεύει στη δικαιότερη μοιρασιά της πίτας, να στοχεύει στη μεγέθυνση της πίτας. Έτσι φτάσαμε σε διπλό αδιέξοδο, αφενός η πίτα είναι πια δηλητηριασμένη, αφετέρου δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια μεγέθυνσης. Επιστρέφοντας στις βασικές αρχές του σοσιαλισμού συναντάμε την ίση διανομή. Οι φυσικοί πόροι δεν είναι μεν απεριόριστοι αλλά αρκούν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού αν διανεμηθούν δίκαια.
Το κίνημα της αποανάπτυξης αποκρυσταλλώθηκε το 2002, όταν συναντήθηκαν δύο κινήματα, αυτό της πολιτισμικής κριτικής της κοινωνίας της κατανάλωσης, με τους Ίβαν Ίλιτς, Αντρέ Γκορζ, Κορνήλιο Καστοριάδη, και αυτό της οικολογίας με αναφορά στη διακήρυξη της Λέσχης της Ρώμης. Έχουμε μεν οικουμενική αντίληψη, αλλά δεν θέλουμε να πέσουμε στην παγίδα της μονολιθικότητας του homo economicus και του οικοσοσιαλισμού. Κάθε κοινωνία χρειάζεται να βρει το δικό της δρόμο για να βγει από την κουλτούρα της κατανάλωσης.
Ποια προβλήματα σας ώθησαν στη δημιουργία του κινήματος της αποανάπτυξης;
Το κίνημα γεννήθηκε πριν 30 – 40 χρόνια με αφετηρία μια μικρή παγκόσμια ομάδα που είχε συγκροτηθεί γύρω από τον Ιβάν Ίλιτς. Το κοινό μας στοιχείο ήταν ότι όλοι είχαμε εργαστεί στο Νότο και είχαμε διαπιστώσει την αποτυχία της μεταφοράς του μοντέλου ανάπτυξης του Βορρά στο Νότο. Μας ενδιέφερε, λοιπόν, η εξεύρεση εναλλακτικών σχεδίων για την πραγματική ανάπτυξη του Νότου πέρα από την οικονομική μεγέθυνση. Ο καπιταλισμός και η οικονομική μεγέθυνση ταυτίζονται αλλά ακόμα δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα βγούμε από αυτόν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί πρωτίστως στο φαντασιακό και άρα πρέπει πρώτα να βγούμε από αυτό.
Μπορούμε να μιλάμε για αποανάπτυξη σε μια χώρα που είναι βέβαιο ότι θα βρίσκεται σε ύφεση τα επόμενα τρία χρόνια;
Το σχέδιο της αποανάπτυξης είναι το μόνο που μπορεί μακροπρόθεσμα να επιτρέψει στην Ελλάδα να βγει από την ύφεση. Το σχέδιο της λιτότητας μοιάζει με μαύρο χιούμορ, αφού πρόκειται για ένα σχέδιο που επιβάλλεται από τα πάνω στο εσωτερικό μιας κοινωνίας που είναι καταναλωτική στερώντας της τη δυνατότητα να καταναλώνει. Αντίθετα, το σχέδιο της αποανάπτυξης θα μπορούσε να ονομαστεί και σχέδιο “λιτής αφθονίας” που στοχεύει στην κάλυψη των βασικών αναγκών όλων των ανθρώπων.
Η κρίση που διανύουμε είναι κρίση χρέους και πώς μπορούμε να την υπερβούμε;
Σε αυτή τη συγκυρία είναι πολύ σημαντική η αποποίηση του χρέους και η στάση πληρωμών με πτώχευση του κράτους. Αυτό θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις σχέσεις με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό διακανονισμό απέναντι σε κάθε δανειστή, λαμβανομένου υπόψη εάν πρόκειται για χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και παίκτες της αγοράς. Το φόβητρο της διεθνούς απομόνωσης που μας προβάλλουν έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι δεν είναι πραγματικό. Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη λύση που να είναι ανεκτή και ανθρώπινη για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και ίσως και η Ισπανία. Το ευρώ θα καταρρεύσει. Το ευρώ και η έξοδος από την κρίση είναι δύο πράγματα ασύμβατα. Η μόνη λύση είναι να χαράσσεις αυτόνομη οικονομική πολιτική και να επιδιώκεις την αυτάρκεια ως κράτος. Όλα αυτά δεν αναφέρονται μόνο στο κίνημα της αποανάπτυξης, αλλά είναι θεμελιώδες για το πέρασμα στην αποανάπτυξη να επιδιώξουμε την απεξάρτηση της πολιτικής από τους τραπεζίτες, έτσι θα μπορέσουμε να επιβραδύνουμε την παραγωγή, να μειώσουμε το χρόνο εργασίας κ.λπ.
Ένα μέρος της προβληματικής που χρησιμοποιεί το κίνημα της αποανάπτυξης, το χρησιμοποιεί και η οικονομική ελίτ που θέλει να στρέψει κεφάλαια σε αυτό που ονομάζει πράσινη ανάπτυξη.
Στη Γαλλία η λέξη αποανάπτυξη είναι σχεδόν βλάσφημη. Ακόμα και οι Πράσινοι πολύ λίγο αποδέχονται αυτήν την προβληματική. Έχουν πια εγκαταλείψει την υπόθεση της πολιτικής οικολογίας. Σε μεγάλο βαθμό η πραγματική πράσινη ανάπτυξη τορπιλίζεται από το πυρηνικό λόμπι, που κραδαίνει το «φόβητρο» ότι αν εγκαταλείψουμε τα πυρηνικά θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το στόχο της οικονομικής ανάπτυξης. Το υπάρχον μοντέλο διαρκούς μεγέθυνσης πράγματι δεν καλύπτεται από μορφές πράσινης ενέργειας. Η κοινωνία της κατανάλωσης απαιτεί διαρκώς περισσότερη ενέργεια με γεωμετρική πρόοδο, που δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε το πετρέλαιο, ούτε οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εάν θέλουμε την καταναλωτική κοινωνία τότε θα πρέπει να δεχτούμε το Τσερνομπίλ και τη Φουκουσίμα ως παράπλευρες απώλειες, είναι το τίμημα. Η σημαντικότερη πηγή ενέργειας είναι αυτό που στη Γαλλία ονομάζεται νεγκαβάτ, δηλαδή η εξοικονόμηση ενέργειας και ο περιορισμός της σπατάλης.
Το κίνημα της αποανάπτυξης έχει γνωρίσει εφαρμογές;
Βεβαίως, σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο πρωτοβουλιών και συνεταιρισμών. Στη Γαλλία υπάρχει ένα συνδρομητικό δίκτυο παραγωγών βιολογικών προϊόντων και καταναλωτών. Ανάλογα δίκτυα υπάρχουν στο Βέλγιο, στις ΗΠΑ, στη Λατινική Αμερική. Σημαντικό στοιχείο είναι τα τοπικά σύμφωνα ανταλλαγών. Στο αμέσως επόμενο επίπεδο, δήμων και τοπικής αυτοδιοίκησης, υπάρχει το κίνημα slow city ή οι «πόλεις σε μετάβαση». Οι μεγάλες πόλεις έχουν τεράστιο οικολογικό αποτύπωμα, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα επέτρεπε η αειφορία.