ΕΚΤΑΚΤΟ - Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΗΔΗ‏

Στην Κύπρο οι εξελίξεις είναι δραματικές. Αν όμως δεν αποκωδικοποιηθούν σωστά τα επικίνδυνα σενάρια που εξυφαίνονται, και κυρίως αν αυτή η αποκωδικοποίηση δεν τροφοδοτήσει με τρόπο άμεσο και δραστικό την πανεθνική εξέγερση του Ελληνισμού, τότε οι 
συνέπειες θα είναι ολέθριες για το σύνολό του…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην Κύπρο οι χορογράφοι αποφάσισαν να μετατρέψουν το «δόγμα του σοκ» σε καταπέλτη που θα προσλάβει σύντομα διαστάσεις Αρμαγεδόνα.Το πλιάτσικο στις καταθέσεις των πολιτών δε συνιστά επιμέρους μέτρο οικονομικής ανόρθωσης και ανακοπής των κρισιακών φαινομένων. 
Είναι μια ξεκάθαρη στρατηγική προτεραιότητα με επικίνδυνες πολιτικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις. Αποτελεί μια ευθεία βολή στον «τσαμπουκά», στην αυτοπεποίθηση και στην αξιοπρέπεια ενός λαού, και επιδιώκει να τσακίσει με τη μια τις πολιτικές του αντιστάσεις. Όποιος κάνει το λάθος να αντιμετωπίσει…


Αυτή την απόφαση – πλιάτσικο με τρόπο ευθύ και απροκάλυπτο στο πορτοφόλι του πολίτη, ως ένα μέτρο λογιστικό – διαχειριστικό, δε θα έχει δει – η ακόμη χειρότερα θα επιχειρεί να συγκαλύψει - το νέο Αττίλα που μόλις έκανε απόβαση στο νησί, και που απειλεί πλέον ευθέως και ανοικτά τη γεωπολιτική του ταυτότητα.

Η δυναμική των κυοφορούμενων εξελίξεων θα είναι ραγδαία…
Και την πολιτική της φυσιογνωμία, τρεις είναι οι βασικοί άξονες οι οποίοι κατά βάση θα τη συνθέσουν.

Στην προεδρική εξουσία οι Κύπριοι ηλίθιοι ανέδειξαν τον Ντε λα Ρούα τους. Και το τίμημα αυτής της επιλογής θα είναι εφιαλτικό για έναν λαό που επιμένει να ξεχνά την ιστορία του και να λησμονεί την αθλιότητα των πολιτικών του εκπροσώπων.
Το σάλτο μορτάλε στο πορτοφόλι των πολιτών, δεν αποτελεί μονάχα έναν επιθετικό αιφνιδιασμό στρατηγικής σημασίας για κείνους που τον επέλεξαν, αλλά κυρίως προϊδεάζει πως αυτά που θα ακολουθήσουν στην Κύπρο, δεν τολμά να τα βάλει ανθρώπινος νους.
Η Κύπρος ως αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού, όχι μονάχα δε θα λειτουργήσει περιχαρακωμένα για την κόλαση των δεινών που της επιφυλάσσονται, αλλά αντίθετα θα αποτελέσει ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό απόστημα, που στην έκρηξή του θα συμπαρασύρει σύσσωμο τον Ελληνισμό σε ολέθριες εθνικές περιπέτειες.


Το επικίνδυνο σενάριο αφυπνίστηκε ήδη…
Και στη γεωπολιτική παλέτα που διαμορφώνεται, αυτό που μυρίζει είναι μονάχα μπαρούτι και θάνατος. Δείτε γιατί:

Ο Ελλαδίτικος Ελληνισμός με τσακισμένη την αυτοπεποίθηση, με το δηλητήριο του εθνικού διχασμού να του κατατρώει επικίνδυνα τις σάρκες, και με πολιτικό προσωπικό που ένα μέρος του λειτουργεί απροκάλυπτα ως ανδρείκελο της κατοχής, ένα δεύτερο παραμένει παρκαρισμένο στη θέση του εν αναμονή κοτζαμπάση, και το υπόλοιπο καταγίνεται με εσωτερικές ομφαλοσκοπήσεις που ακυρώνουν την πολιτική δράση του, παρακολουθεί αμήχανα την καταστροφή του, την παρέλαση των νεκρών του που δολοφονήθηκαν, το καθολικό πλιάτσικο στην πατρίδα του και την εθνική του αξιοπρέπεια, ανήμπορος να αντιδράσει και να αντισταθεί, σε όλα εκείνα που μετατρέπουν τη ζωή του σε πραγματικό κολαστήρι.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός μπαίνει στο κάδρο με τρόπο δραματικό, με την εθνική του υπόσταση να αποτελεί πυρακτωμένο θέατρο στους σύγχρονους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, και η εντολή είναι σαφής. Τσακίστε τους… Τσακίστε πρώτα την ελληνική τους ψυχή και αμέσως μετά την Ελληνική γεωπολιτική τους υπόσταση.

Στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, οι δυο κοινωνίες συναγωνιζόμενες η μία την άλλη σε ηλιθιότητα, ανέθεσαν τα κλειδιά της πολιτικής διαχείρισης σε επικίνδυνες και δωσίλογες πολιτικές συμμορίες, πρόθυμες να υπηρετήσουν τα νεοταξίτικα συμφέροντα σε βάρος των ίδιων τους των λαών. Το τίμημα αυτής της αφέλειας δεν τολμά σκεφτόμενος άνθρωπος να το διανοηθεί.

Και αυτή θα είναι η τελευταία πράξη του δράματος…
Στην Κύπρο η επίθεση θα κλιμακωθεί με τρόπο που το δράμα της Ελλάδας μπροστά σ αυτό των Κυπρίων θα μοιάζει με παιδικό παραμύθι…
Στη γεωπολιτική ενότητα Ελλάδας – Κύπρου, ο νέος Αττίλας βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη, και αυτό δυστυχώς ούτε ένας από τους ελεεινούς του πολιτικού προσωπικού δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται…
Στην Κύπρο το φυτίλι του δυναμίτη έχει ήδη ανάψει. Οι εξελίξεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολεμική σύρραξη και ο λαός θα εγκλωβιστεί σε αυτή ηθικά και εθνικά αποδυναμωμένος και σαστισμένος…

Και το συμπέρασμα είναι σαφές και ξεκάθαρο…
Αν η πανεθνική εξέγερση του Ελληνισμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο δεν οργανωθεί και δεν ξεσπάσει άμεσα και καταλυτικά…
Αν οι δωσίλογες ηγεσίες δεν ανατραπούν και δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά για τον αντεθνικό και προδοτικό τους ρόλο… Τότε ένα πράγμα είναι βέβαιο…

Η επιχείρηση διαμελισμού τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, έχει ήδη ξεκινήσει. Μην τρέφετε καμία ολέθρια αυταπάτη περί αυτού.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΜΑΡΑ - Κείμενο κόλαφος της Ε.Ε. για ελληνική ΑΟΖ - Βλέπει ως και πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας

Ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο για τους υδρογονάνθρακες της ελληνικής ΑΟΖ βλέπει το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο και λαμβάνει αποστάσεις από τη στήριξη της χώρας μας στην ανακήρυξη της ΑΟΖ. Κάτι που συνιστά άδειασμα της πολιτικής της κυβέρνησης και του Αντώνη Σαμαρά και

ευνοεί σαφώς -αν δεν αποτελεί ταύτιση- τις θέσεις της Άγκυρας που αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα και απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που δεν υπάρξει συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων των περιοχών του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου. 

Συγκεκριμένα, η Επιτροπή για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2050 στο τελικό κείμενο της φέρεται να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, αναφορικά με τις αξιώσεις που έχουν εγείρει οι Τούρκοι σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Φαίνεται και έμπρακτα δηλαδή το μέγεθος της αποτυχίας της επίσκεψης του Αντώνη Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη και όσων ακολούθησαν, όπως και η εγκληματική εξωτερική πολιτική των τελευταίων χρόνων (από τη διπλωματία των σεισμών του Σημίτη, το ζεϊμπέκικο του ΓΑΠ και το «καζάν-καζάν» του Σαμαρά) στο μείζον θέμα εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων. 

Στην παράγραφο 77 του τελικού κειμένου της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επισημαίνεται πώς, «η παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για γεωτρήσεις και η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) θα μετατραπεί σε πηγή προστριβών με τρίτε χώρες». Εννοείται σαφώς πώς οι «τρίτες χώρες» είναι η Τουρκία που απέστειλε και ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ απειλώντας με casus belli την Ελλάδα σε περίπτωση που δεν της δοθεί το δικαίωμα να κάνει έρευνες και να εξορύξει το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που βρίσκεται πέραν των 6 ναυτικών μιλιών της θαλάσσιας περιοχής των νησιών Ρόδος και Καστελόριζο και όχι μόνο.

Προστίθεται μάλιστα στη συγκεκριμένη παράγραφο πώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει βασικό πολιτικό ρόλο στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και να επιδιώξει να αποτραπούν διεθνείς τριβές, υπογραμμίζοντας ότι η ενέργεια πρέπει να χρησιμοποιείται ως κινητήρια δύναμη για ειρήνη, περιβαλλοντική ακεραιότητα, συνεργασία και σταθερότητα. Τι σημαίνει δηλαδή αυτό; Ότι η Ε.Ε. στο όνομα της ειρήνης στην ανατολική Μεσόγειο «ευλογεί» τις τουρκικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας, μίας χώρας κράτος μέλος της και τη σπρώχνει στη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της.

Αν ψηφιστεί το συγκεκριμένο κείμενο, τότε θα αποτελεί απόφαση-κόλαφο για τα συμφέροντα της Ελλάδας που απορρέουν από το δίκαιο της Θάλασσας και έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων εντός της υφαλοκρηπίδας και της δυνητικής ΑΟΖ. Η τακτική να δοθεί στην ελληνική ΑΟΖ διάσταση Ευρωπαϊκή, θα έχει αποτύχει παταγωδώς, επιτρέποντας στην Τουρκία να κάνει έρευνες στα οικόπεδα που έχει δεσμεύσει και είναι εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προχωρώντας στη συνέχεια στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Η Ε.Ε. κατά τα άλλα και στη βάση της σύμβασης UNCLOS επιθυμεί να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ενεργειακής ασφάλειας και ενεργειακής αυτάρκειας της από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσας. Η Αρκτική δεν υπάρχει στο τελικό κείμενο λόγω, όπως φαίνεται, της κόντρας μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Ε.Ε.

Το προμελετημένο σχέδιο της Μέρκελ για τον έλεγχο της Ευρώπης

Ἀναρτήθηκε στὶς 14 Μαρτίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Στο παρακάτω κείμενο διαπιστώνουμε την ξεκάθαρη απάντηση της καγκελαρίου στο ενδογερμανικό ερώτημα «θέλουμε μια ευρωπαϊκή Γερμανία ή μια γερμανική Ευρώπη». Παρουσιαζόμενο ως «η επανάσταση της επαναφοράς των εθνών-κρατών στο προσκήνιο» εκτίθεται το πώς αποκλείεται να ληφθούν οι αποφάσεις για την Ενωμένη Ευρώπη από τους θεσμούς της, αλλά από «συμφωνίες μεταξύ των κρατών», δηλαδή κατ’ ουσίαν σύμφωνα με τους όρους που θέτουν τα δυνατότερα κράτη γι’ αυτές τις συμφωνίες… δηλαδή η Γερμανία. Παρουσιάζεται το πώς αυτή η προαποφασισμένη λογική κυριαρχούσε από την αρχή και αποτελούσε τον οδικό χάρτη της καγκελαρίου και της Γερμανίας. Είναι σημαντικό το ότι αυτό παρουσιάζεται για ενδογερμανική κατανάλωση και ως ανάλυση και διαπίστωση μάλλον φιλική προς την Μέρκελ, όχι ως κατηγορία εναντίον της. Διαβάζοντάς το θυμηθείτε ξανά την ερώτηση του Χέλμουτ Σμίτ προς τον γερμανικό λαό: θέλουμε μια ευρωπαϊκή Γερμανία ή μια γερμανική Ευρώπη;

Ο συγγραφέας του κειμένου Stefan Kornelius, επικεφαλής της ομάδας της Süddeutsche Zeitung για την διεθνή και εξωτερική πολιτική, συνάντησε για πρώτη φορά την Μέρκελ το 1989 στο Ανατολικό Βερολίνο. Αργότερα εργάστηκε ως ανταποκριτής στη Βόννη, μεταξύ άλλων υπεύθυνος για το CDU. Επέστρεψε στο Βερολίνο μετά από πολυετή εργασία ως ανταποκριτής στην Washington το 1999 – εγκαίρως για το σκάνδαλο χρηματοδότησης του CDU και την άνοδο της Μέρκελ στην προεδρία του κόμματος. Από το 2000 βρίσκεται σε στενή επαφή με την καγκελάριο και τους κυριότερους συμβούλους της. Στο νέο του βιβλίο «Άνγκελα Μέρκελ: Η Καγκελάριος και ο κόσμος της», απόσπασμα από το οποίο δημοσιεύει το Spiegel, περιγράφει με «έσωθεν» λογική τον τρόπο σκέψης της καγκελαρίου…

Ξανά και ξανά κατηγορείται η Angela Merkel ότι τρέχει πίσω από την κρίση στην Ευρώπη – ενώ έχει από το καλοκαίρι του 2011 ένα σχέδιο που μπορεί να συμπτυχθεί σε ένα απλό απόφθεγμα: Το πράγμα δεν λειτουργεί με «περισσότερες Βρυξέλλες». Η καγκελάριος ακολουθεί το σχέδιο, αλλά δεν μιλάει γι’ αυτό. Γιατί όμως;

Η Angela Merkel απεχθάνεται τα σύνορα. Κυρίως τα σύνορα-όρια  του νου του καθενός. Σε αυτά «σκόνταψε» η Καγκελάριος όταν πήγε στις 2 Νοεμβρίου, πριν τη χρονιά Albert-Einstein, στο Ευρωπαϊκό Κολλέγιο στις Βρυξέλλες. Στις Βρυξέλλες, κάθε ακαδημαϊκό έτος φέρει το όνομα ενός μεγάλου επιστήμονα της Ευρώπης. Η φυσικός Merkel και ο φυσικός Einstein – ταίριαζε. Και στη Merkel ταίριαζε αυτό, χάρις στο οποίο μπορούσε, λαμβάνοντας ως παράδειγμα τον  Einstein, να μιλήσει σχετικά με τα όρια του νου. Ούσα και η ίδια μια καταπληκτική επιστήμονας όπως ο Einstein που αφιέρωσε πολύ χρόνο από τη ζωή του για να καταλάβει την Κβαντομηχανική, θεώρησε η καγκελάριος, το ίδιο έκανε και εκείνη – «και αυτό, παρόλο που πολλά μεγέθη βρίσκονται σε συνάφεια μεταξύ τους». Η Merkel βρήκε παρήγορα λόγια για την ακαδημαϊκή αδελφή ψυχή: Οι προσπάθειες του Einstein με την έρευνα έδειξαν όντως «τα σύνορα ενός συγκεκριμένου χρόνου». Δηλαδή: κάποτε όλοι μπαίνουν στο νόημα, ακόμα και ο Einstein.

Τα σύνορα της Merkel είχαν να κάνουν ομολογουμένως λιγότερο με την Κβαντοφυσική και περισσότερο με το Ευρώ. Την Κβαντομηχανική μπορεί να την καταλαβαίνει, αλλά το Ευρώ δεν το είχε καταλάβει. Δεν είχε μπει ακόμη στο νόημα. Στις 2 Νοεμβρίου 2010 η Ευρωπαϊκή Κρίση αριθμούσε μόλις επτά μήνες. Το πρωί έφτασε στην Καγκελαρία ένα πακέτο-βόμβα, σταλμένο από την Ελλάδα. Όλη η ήπειρος έβραζε. H Merkel έψαχνε απεγνωσμένα μια φόρμουλα, με την οποία θα μπορούσε να σπάσει τη φαύλη εξίσωση του χρέους, της έλλειψης ανταγωνιστικότητας και της πίεσης της αγοράς. Η καγκελάριος εξαναγκάστηκε, αν και πάντοτε δηλώνει ότι δεν «παίρνει» από εξαναγκασμούς.

Έπρεπε να περάσει ένας σκληρός μισός χρόνος πριν επανακτήσει την κυριαρχία της λογικής της. Πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές του 2011 ανέθεσε στους συνεργάτες της να αφιερώσουν τις λίγες μέρες των διακοπών τους σε μια πνευματική προσπάθεια: η Merkel θέλησε επιτέλους να σπάσει τη φόρμουλα της αντι-κρίσης, να δώσει μια πολιτική απάντηση στις αγορές.

Μετά τις ημέρες των διακοπών έλαβε μια απάντηση ζωγραφισμένη σε φύλλο χαρτιού Α4  από τον Ευρωπαϊκό Σύμβουλο Nikolaus Meyer-Landrut, ο οποίος όπως πάντα τα καλοκαίρια διαμένει στο εξοχικό του στη Γαλλία και συγκεκριμένα εκεί αποτύπωσε τη φύση της κρίσης σε μια συναρπαστική εικόνα. Η καγκελάριος έπρεπε μόνο να αντλήσει τα συμπεράσματα…

Η Ευρωπαϊκή Κρίση, συνοψισμένη σε μερικούς κύκλους και γραμμές

Ο Meyer-Landrut, που ως δεύτερος ξάδερφος της τραγουδίστριας Lena αντιμετωπίστηκε με κάποια προσοχή, κατάφερε να συνοψίσει την Ευρωπαϊκή Κρίση σε μερικούς κύκλους και γραμμές. Στην οθόνη ήταν ένα σύστημα συντεταγμένων: ένας διαμήκης άξονας, ένας εγκάρσιος άξονας. Το αριστερό μισό ανήκε στα κράτη-μέλη, το δεξί στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα πεδία πάνω από τον εγκάρσιο άξονα είχαν καταγραφεί όλα τα πολιτικά ζητήματα, με τα οποία δεν αντιμετωπιζόταν κάποιο πρόβλημα. Κάτω από τον εγκάρσιο άξονα βρίσκονταν τα «παιδιά με τις πολλές ανάγκες».

Και ιδού: Στο άνω δεξί πεδίο, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονταν η Εσωτερική Αγορά, η Δικαιοσύνη, ο Ανταγωνισμός, το Περιβάλλον – όλα στον πράσινο τομέα. Τα κοινοτικοποιημένα ζητήματα, όλα τους, δεν ήσαν μέρος του καλειδοσκοπίου της κρίσης. Από την αριστερή πλευρά του διαγράμματος, από την πλευρά των εθνών-κρατών, τα πράγματα φαίνονταν πολύ πιο ζοφερά. Εδώ παρατηρούνταν οι εστίες της πυρκαγιάς, εδώ βρήκε η φωτιά της κρίσης την τροφή της: εργατικά δικαιώματα, φόροι, νοικοκυριά, κοινωνικό κράτος – όλα κάτω από τον εγκάρσιο άξονα.

Το μήνυμα, το ηθικό δίδαγμα αυτού του απλού σχεδίου: Αν δεν τεθούν υπό έλεγχο οι παράγοντες που πυροδοτούν την κρίση στο πεδίο των εθνών-κρατών, τότε δε θα τεθεί υπό έλεγχο ούτε η νομισματική κρίση. Η Ευρώπη χρειάζεται μια οικονομική διακυβέρνηση, μια κοινή οικονομική πολιτική, ένα συνολικό, αρμονικό φορολογικό σύστημα και τουλάχιστον συγκρίσιμα πρότυπα για το κοινωνικό κράτος. Μέχρι στιγμής κανείς δεν το είχε καταγράψει τόσο ξεκάθαρα.

Η Merkel είχε τώρα την επιλογή: Είτε θα έπρεπε να μεταφέρει τα ζητήματα της κρίσης από το πεδίο κάτω αριστερά στο πάνω δεξιά – στην αρμοδιότητα δηλαδή των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης· τότε τα έθνη-κράτη θα έπρεπε να παραδώσουν την κυριαρχία τους επί της φορολογίας, του προϋπολογισμού και του κοινωνικού κράτους. Είτε θα έπρεπε να φροντίσει ώστε τα ζητήματα να παραμείνουν στην αρμοδιότητα των εθνών-κρατών, κινούμενα ωστόσο στο πάνω πεδίο, στον πράσινο τομέα, τον μη-προβληματικό. Η εναλλακτικές λοιπόν ήσαν: περισσότερη ενοποίηση, όλη η εξουσία στις Βρυξέλλες – ή ένα άλλο σύστημα, μια Ένωση δίπλα στην Ένωση, ένα νέο συνονθύλευμα των εθνών-κρατών.

Η απάντηση της Καγκελάριου: Θα ήταν καλύτερα, αν αυτό το φρόντιζαν τα έθνη-κράτη. Για αυτό είχε έτοιμο ένα σημαντικό επιχείρημα. Οι πολίτες δεν είχαν καμία διάθεση για περισσότερες Βρυξέλλες, εξάλλου τα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη – ειδικά τα φορολογικά και κοινωνικά – ήταν πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, η Merkel δεν ήθελε να διαρρήξει τις Ευρωπαϊκές Συμφωνίες, το ρίσκο θα ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο. Η απόφαση ορίστηκε: Τα έθνη-κράτη θα έπρεπε να τοφροντίσουν και να συνάπτουν συμφωνίες (σσ: και μνημόνια) μεταξύ τους γι’ αυτόν τον σκοπό.

Όσο περισσότερες οι πληροφορίες, τόσο μεγαλύτερος ο σκεπτικισμός των ψηφοφόρων

Αυτή η σιωπηλή απόφαση του Φθινοπώρου του 2011 έχει ιστορική σημασία. Αυτό που ακούγεται απλώς τεχνoκρατικό, συνιστά τελικά μια ευρωπαϊκή πολιτική επανάσταση: μια απομάκρυνση από την ιερή κοινοτική μέθοδο, μια απόρριψη προς τις Βρυξέλλες, η επιστροφή των εθνών-κρατών στην Ευρώπη. Το μήνυμα της Merkel: δεν θα είναι οι Επίτροποι αυτοί που θα αποφασίζουν πλέον. Ακόμη περισσότερο: δέχτηκε σιωπηλά ότι στο Σύμφωνό της για τα έθνη, κάποια κράτη δε θα συμφωνούσαν. Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων – ξαφνικά, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα μ’ αυτό.

Αυτό είναι λοιπόν το μεγάλο σχέδιο της Merkel για την Ευρώπη; Η αντίληψή της για μια ευρωπαϊκή οριστικοποίηση; Θα ήταν αναξιόπιστη αν μεταχειριζόταν ένα φύλλο χαρτί Α4 που της έδωσαν σαν Ευαγγέλιο. Ποτέ δε θα το ανακοινώσει, ποτέ δεν θα πει καθαρά ότι αυτό είναι τώρα το σχέδιό της για τη διάσωση της Ευρώπης. Ποτέ δε θα επεξηγούσε από τηλεοράσεως στους αγαπητούς της συμπατριώτες τις λεπτομέρειες και τα ψιλά γράμματα της διδασκαλίας της για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πολλοί έχουν παροτρύνει την Καγκελάριο να βγει τελικά στην τηλεόραση ή να βγάλει ένα μακροσκελή λόγο για να απομακρύνει τις ανησυχίες του κόσμου για την Ευρώπη. Η Merkel δε θα βγάλει ποτέ αυτόν το λόγο. Πρώτον, κάτι τέτοιο δε θα ήταν στο στυλ της και δεύτερον, υπάρχει και ο Matthias Platzeck.

Α, ο Platzeck: Το 2006 ο τότε πρόεδρος του SPD έδειξε στην Καγκελάριο μια μελέτη, στην οποία εξεταζόταν το πώς αντιδρούν οι ψηφοφόροι σε μια πληθώρα πληροφοριών. Θα ήταν κατανοητές; Θα περιλαμβάνονταν σε δύσκολες μεταρρυθμίσεις; Η απογοητευτική απάντηση: Όσο περισσότερες οι πληροφορίες, τόσο μεγαλύτερος ο σκεπτικισμός των ψηφοφόρων, γιατί τα πράγματα μοιάζουν να είναι πολύ πιο περίπλοκα. Η μελέτη εντυπωσίασε τη Merkel. Στον εσωτερικό της περίγυρο διαλαλεί λοιπόν πάντα ότι το πιο σημαντικό καθήκον της είναι να διαδώσει αισιοδοξία, θετική σκέψη, να εμφυσήσει ελπίδα. Αυτό θέλει να δει ο κόσμος.

Το Σχέδιο – αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι η μέθοδος της Merkel: Βήμα-βήμα, για να δούμε τί λειτουργεί και τι όχι, αλλά μην το συγκεκριμενοποιήσουμε και πολύ. Οι 80 εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες είναι εκπληκτικά υπομονετικοί στην κρίση, λένε οι έμπιστοι της Καγκελάριου. Η Merkel παρατηρεί επακριβώς τον παλμό στη Γερμανία, και η διαίσθησή της λέει ότι θα πρέπει να είναι προσεκτική με τα αισθήματα του κόσμου. Περισσότερες Βρυξέλλες; Με τίποτα!

Spiegel.de

Από

Το αυστηρό μήνυμα της Μόσχας προς Σαμαρά περί αερίου - Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Φιλοφρονήσεις μπορεί να ανταλλάχτηκαν τυπικά κατά τη συνάντηση του διευθύνοντος συμβούλου του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού της Γκαζπρόμ, Αλεξέι Μίλερ, με τον Ελληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Μόνο φιλική όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η συνάντηση που έλαβε χώρα, ανεξαρτήτως των ευγενικών διατυπώσεων που επικράτησαν κατά τις συζητήσεις. Οι Ρώσοι έθεσαν τον Αντώνη Σαμαρά προ των ευθυνών του, ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από άλλους. Ο Μίλερ, στενότατα συνδεόμενος με τον Ρώσο ηγέτη Βλαντίμιρ Πούτιν, κατέστησε σαφές στον πρωθυπουργό ότι θα έχει σοβαρές συνέπειες στις σχέσεις Μόσχας - Αθήνας η διαφαινόμενη μεθόδευση της κυβέρνησης Σαμαρά να μη δώσει σε καμιά περίπτωση στους Ρώσους πλειοδότες τη ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου) ή τον ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου).

Είναι όντως εξωφρενικά αντιρωσικός ο όρος που βάζει η κυβέρνηση, τόνισε ο Μίλερ στον Σαμαρά, αν οι Ρώσοι αγοράσουν αυτοί τη ΔΕΠΑ ή τον ΔΕΣΦΑ, αλλά στη συνέχεια η ΕΕ δεν εγκρίνει την εξαγορά ή βάλει εκ των υστέρων όρους που καθιστούν ασύμφορη οικονομικά την αγορά, τότε η Γκαζπρόμ να... χάσει τα περίπου 180 εκατομμύρια ευρώ που θα έχει δώσει υπό τη μορφή εγγυητικής επιστολής που θα έχει καταθέσει!!! Οι Ρώσοι δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι αν υπάρχει τέτοιος όρος, εξαγοράζοντας οποιοσδήποτε ανταγωνιστής τα μέλη της αρμόδιας επιτροπής της ΕΕ, πράγμα συνηθέστατο κατά τα λεγόμενα, θα ακυρώσει την αγορά και οι Ρώσοι θα έχουν πληρώσει κι από πάνω σχεδόν διακόσια εκατομμύρια!

Ο Μίλερ υπογράμμισε επίσης ότι δεν είναι δυνατόν να μην ανταποκρίνεται η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ στις οχλήσεις των Ρώσων για να τους παράσχουν στοιχεία για τις δύο δημόσιες επιχειρήσεις που θέλουν να αγοράσουν. Εμμέσως δηλωτικό της υποβόσκουσας έντασης είναι και το γεγονός ότι μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών δεν έγινε απολύτως καμία δήλωση από τους Αλεξέι Μίλερ και Αντώνη Σαμαρά. Ούτε καν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έκανε την Τρίτη καμία σχετική ανακοίνωση. Αντιθέτως η κυβέρνηση Σαμαρά προσπάθησε με κατευθυνόμενες «διαρροές» να συγκαλύψει τα πεπραγμένα της, διοχετεύοντας τις υποτιθέμενες πληροφορίες ότι ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε πως ο διαγωνισμός θα γίνει δήθεν με απόλυτη διαφάνεια και με βάση αυστηρά οικονομικά και όχι πολιτικά κριτήρια. Ως εκ τούτου ο Αλεξέι Μίλερ αναχώρησε δήθεν ικανοποιημένος από τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις, ισχυρίζονταν ανωνύμως οι ελληνικές κυβερνητικές πηγές. Προσωπικά δεν δίνουμε καμιά απολύτως σημασία σε αυτές τις κυβερνητικές διαρροές.

Γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να ακούσουν με τίποτα ότι οι Ρώσοι θα πάρουν τη ΔΕΠΑ ή τον ΔΕΣΦΑ και ασκούν τρομερές πιέσεις να μην κατοχυρωθούν κατά κανέναν τρόπο στους Ρώσους οι εταιρείες αυτές. Απαιτούν δε κατά προκλητικό τρόπο η ΔΕΠΑ και ο ΔΕΣΦΑ να δοθούν στους ανθρώπους τους, έστω και αν αυτοί δίνουν τα μισά λεφτά από τους Ρώσους! Οσο και αν οι Γερμανοί δεν έχουν αντίρρηση να δώσει η κυβέρνηση τις εταιρείες στους Ρώσους, θα εκπλαγούμε ειλικρινά αν ο Σαμαράς υπερβεί εαυτόν και τολμήσει πραγματικά να δώσει τις ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ σε όποιον δώσει τα περισσότερα λεφτά. Από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ουδέποτε έφερε την παραμικρή αντίρρηση στις εντολές των Γερμανών, της ΕΕ ή του ΔΝΤ και ως εκ τούτου θα συνιστά εντυπωσιακή στροφή, αν τολμήσει να πει «όχι» στους Αμερικανούς, έστω και σε αυτή την προκλητικά αυθάδη απαίτησή τους που εξόφθαλμα αντίκειται σε κάθε έννοια λογικής.

Εν πάση περιπτώσει, μέχρι τις 12 Απριλίου, σε έναν περίπου μήνα από τώρα, πρέπει να έχουν υποβληθεί οι δεσμευτικές προσφορές των εταιρειών που θέλουν να αγοράσουν ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, οπότε θα δούμε στην πράξη τι θα γίνει. Θεωρείται απίθανο πάντως μέχρι τότε να δεχτούν οι Ρώσοι τον Σαμαρά στη Μόσχα (εκτός φυσικά αν μεσολαβήσει κάποια απροσδόκητη εξέλιξη), παρά τη σφοδρότατη επιθυμία του πρωθυπουργού να επισκεφθεί τη ρωσική πρωτεύουσα και να έχει συνομιλίες με την ηγεσία της χώρας όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Οχι για ουσιαστικούς λόγους, απλώς για... «πολιτικό ξεκάρφωμα» - για να βελτιώσει δηλαδή την εικόνα της θεωρούμενης από τους πάντες ως τραγικά γερμανόφιλης κυβέρνησής του. Από τον τρόπο που θα χειριστεί τελικά την υπόθεση της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό όχι μόνο το αν ο Σαμαράς θα γίνει δεκτός στη Μόσχα, όχι μόνο το αν θα αλλάξει η αισχίστη εκτίμηση που έχουν οι Ρώσοι ηγέτες γι' αυτόν, αλλά πρωτίστως το αν θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο το χάσμα στις ελληνορωσικές σχέσεις που έχουν ανοίξει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Καλύτερη σχέση είχε η Ελλάδα με τη Σοβιετική Ενωση, όταν υποτίθεται ότι ήταν ανειρήνευτοι εχθροί, παρά σήμερα!

ethnos

FT: Η Κίνα δημιουργεί μία Ελλάδα κάθε 3 μήνες | αἰέν ἀριστεύειν

FT: Η Κίνα δημιουργεί μία Ελλάδα κάθε 3 μήνες | αἰέν ἀριστεύειν

Καταγγελία: Διαλύουν τη Συρία και κατόπιν την Τουρκία

14/03/2013 02:22 

Κουβεϊτιανός αξιωματούχος φέρεται να έχει αποκαλύψει ότι στο περιθώριο της πρόσφατης συνόδου των «φίλων της Συρίας» που πραγματοποιήθηκε στη Ντόχα του Κατάρ, υπογράφτηκε μια συμφωνία που αλλάζει τα δεδομένα…

Η συμφωνία φαίνεται πως υπογράφτηκε ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών του Κατάρ, της Τουρκίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Αμερικανού πρεσβευτή στη Συρία (Χένρι Φορντ), του μέλους της συριακής αντιπολίτευσης, Ριάντ Σαΐφ, αλλά και αντιπροσώπου του συμβουλίου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Αφορά στην κατάτμηση της Συρίας σε μικρότερα κρατίδια τα οποία θα έχουν μετριοπαθείς ισλαμικές κυβερνήσεις… Το στράτευμα της Συρίας θα μειωθεί στα 50.000 άτομα, ενώ η Τουρκία με τον τρόπο αυτό θα ξεκαθαρίσει μια για πάντα το ζήτημα της επαρχίας Χατάι (Αλεξανδρέττα) που έχουν προσαρτήσει και η Συρία το αμφισβητεί…

Κάπου εδώ έρχονται απόψεις που έχουν εκφραστεί και υποστηρίζουν ότι η όλη κατάσταση στη Συρία ερμηνεύεται ως ένα μεγάλο παίγνιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το οποίο προβλέπει αρχικά τη χρήση της Τουρκίας ως «οχήματος» για τη διάλυση της Συρίας, η οποία Τουρκία όμως θα… πάρει σειρά στη συνέχεια για διάλυση, για να δημιουργηθεί ένας «κουρδικός διάδρομος» υπό τον έλεγχο των προαναφερθέντων δυνάμεων που θα οδηγεί στην Κεντρική Ασία και το Πακιστάν, που θα περνάει από το «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και θα φθάνει στην επαρχία Μπαλουχιστάν του Πακιστάν…

Εάν επιχειρήσει κανείς να αξιολογήσει τα ανωτέρω, δεν μπορεί παρά να πει ότι έχουν ειπωθεί ξανά στο παρελθόν και η όλη λογική παραπέμπει – ανάγεται στο μεγάλο γεωστρατηγικό παίγνιο των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Επειδή όμως όπως είναι γνωστό στην εκπόνηση στρατιωτικών επιχειρησιακών σχεδίων ποτέ όσα σχεδιάζονται δεν βγαίνουν στο πεδίο της μάχης, χωρίς όμως αυτό το δεδομένο να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο επιχειρησιακός σχεδιασμός είναι άχρηστος, καλό θα είναι να κρατάμε «μικρό καλάθι».

Τουλάχιστον να μην πείσουμε τους εαυτούς μας ότι αυτό θα γίνει και ότι μάθαμε την απόλυτη αλήθεια… Ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτός είναι ο σχεδιασμός (πιθανότατα είναι ένα από τα «σχέδια επί χάρτου» που εκπονούν κατά δεκάδες διάφορα think tank στις ΗΠΑ και αλλού), δεν έχουν αξιολογηθεί οι δυνατότητες αντίδρασης της Μόσχας και του Πεκίνου, είτε ξεχωριστά είτε σε συνεννόηση, αφού η απειλή θα είναι κοινή… Ούτε οι Τούρκοι είναι κορόιδα… Κάθε πλευρά αγωνίζεται να διαμορφώσει τις εξελίξεις ανάλογα με όσα θεωρεί εθνικά της συμφέροντα.

Όσον αφορά τα σχέδια δημιουργίας – ίδρυσης κουρδικού κράτους, φαίνεται ότι προς το παρόν έχουν μπει στο ράφι, οι Κούρδοι έχουν ήδη εκφράσει τις πρώτες αντιρρήσεις τους, ακόμα και έμπρακτα (ανοίγοντας στρατηγικό διάλογο με τους Ρώσους και παραχωρώντας αξιόλογα ενεργειακά συμβόλαια). Αυτό δεν σημαίνει ότι κουρδικό κράτος δεν θα ιδρυθεί. Σημαίνει όμως ότι η διαδικασία είναι δυναμική και κάθε εμπλεκόμενη έμμεσα ή άμεσα πλευρά, μπορεί να αλλάξει και να τροποποιήσει τις θέσεις της αναλόγως των εξελίξεων, κάτι που πιθανώς θα οδηγήσει στην ανάγκη αναθεώρησης του σχεδιασμού, είτε μόνο στο τακτικό είτε και στο στρατηγικό επίπεδο.

Όσο εξελίσσεται αυτό το παιχνίδι, Ρωσία και Κίνα εξακολουθούν να ενισχύονται στρατιωτικά κ.λπ. Η συνέχεια θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον και θα εμπλέξει και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Διά τούτο… γρηγορείτε…

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ Εισαγγελέας για το "πάρτι" στην ΕΡΤ

Στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης μπαίνουν οι καταγγελίες περί υπερτιμολόγησης εκπομπών της ΕΡΤ και υψηλών αμοιβών συντελεστών εκπομπών του προγράμματός της, που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής».

Με αφορμή το δημοσίευμα με τίτλο «Μαύρο στην οθόνη αξίας 235 εκατ.», η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Παναγιώτα Φάκου, παρήγγειλε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διερευνηθεί η βασιμότητα των καταγγελλομένων και να διαπιστωθεί εάν έχουν διαπραχθεί αξιόποινες πράξεις, προκειμένου να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι.

Την έρευνα θα διενεργήσει ο εισαγγελέας κ. Τζώνης, ο οποίος θα αρχίσει τις επόμενες ημέρες να καλεί μάρτυρες.

Σύμφωνα με τα αναφερόμενα, η διοίκηση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης «σπαταλά προς όφελος ημετέρων δεκάδες εκατομμύρια ευρώ... την ίδια στιγμή που για πρώτη φορά στην ιστορία η ΕΡΤ δεν έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει δεδουλευμένα (υπερωρίες και αποζημίωση κυριακάτικης απασχόλησης), ενώ με μπαράζ αποφάσεων της διοίκησης ανατίθενται με τρόπο σκανδαλώδη εξωτερικές και μεικτές παραγωγές, αμφιβόλου ποιότητας και με ανύπαρκτη εμπορικότητα»...

Πιο συγκεκριμένα, ο ανακριτής που παρέλαβε από την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Π. Φάκου το δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής», καλείται να διαπιστώσει αν πράγματι γίνεται ορθή διαχείριση του ανταποδοτικού τέλους που καταβάλλει σε καιρό βαθιάς κρίσης ο Ελληνας καταναλωτής της ΔΕΗ (235,5 εκατ. ευρώ ετησίως).

Ο ανακριτής θα αρχίσει να καλεί μάρτυρες για τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης του άρτι παραιτηθέντος από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ, Νίκου Σίμου, εστιάζοντας σε συγκεκριμένες μεικτές ή εξωτερικές παραγωγές όπως το «Επτά» και το «Μεσογείων 136» με παρουσιάστρια την Ανθή Σαλαγκούδη.

Για τη συγκεκριμένη εκπομπή μάλιστα έχουν αποστείλει νέα στοιχεία εργαζόμενοι στην ΕΡΤ που με δεύτερη -μέσα σε μία εβδομάδα- αποκαλυπτική καταγγελία τους προς τον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και με κοινοποίηση στον προϊστάμενο Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών περιγράφουν «πώς έχει στηθεί το «πάρτι» των μεικτών παραγωγών στην ΕΡΤ και ποιοι ωφελούνται».

Ο ανακριτής θα καλέσει μάρτυρες προκειμένου να διαπιστώσει αν όντως το «Μεσογείων 136» στοιχίζει 1 εκατ. ευρώ ετησίως και για ποιους λόγους η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση εκταμιεύει 3.500 ευρώ τον μήνα για την παρουσιάστρια Ανθή Σαλαγκούδη και άλλα 3.200 ευρώ ανά επεισόδιο (πολύ περισσότερα από το κόστος του). Επιπλέον θα εξετάσει τους ισχυρισμούς του δημοσιεύματος περί εκταμίευσης 27.000 ευρώ για τους τρεις μήνες κατά τους οποίους η ομάδα του «136» πραγματοποιούσε δοκιμαστικά προκειμένου να βγει στον αέρα.

Στην έρευνα του ανακριτή αναμένεται να συμπεριληφθεί και η μεικτή παραγωγή «Επτά» στην οποία απασχολούνται δημοσιογράφοι αορίστου χρόνου ενώ συνεισφέρει και εταιρεία παραγωγής.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής», στην εν λόγω εκπομπή εκτελεί χρέη αρχισυντάκτη συνταξιούχος δημοσιογράφος με δεσμούς φιλίας με τον γενικό διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης της ΕΡΤ, Αιμίλιο Λιάτσο, ενώ επισήμως στους τίτλους της εκπομπής φαίνεται και πληρώνεται -πάντα κατά τους καταγγέλλοντες- ο νεαρός γιος του.

Παράλληλα, ο ανακριτής θα εξετάσει πώς διανέμονται τα κονδύλια για το Προσωπικό Ειδικών Θέσεων και τους Ειδικούς Συμβούλους, τη νέα μόδα της διοίκησης της ΕΡΤ με την τοποθέτηση 20 αναπληρωτών γενικών διευθυντών. Προφανώς για να χωρέσουν όλοι οι «ημέτεροι» και να γίνουν όλα τα χατίρια.

ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Σκάνδαλο του υπουργείου Παιδείας: Ιδιωτικά κολλέγια πίσω από τις μελέτες για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ

Γράφτηκε από  Σοφία Κουκίδου

Δευτέρα, 11 Μαρτίου 2013 19:48

μέγεθος γραμματοσειράς   

Εκτύπωση 

E-mail

Σχολιάστε πρώτοι!

Tης Σοφίας Κουκίδου.

Το Σχέδιο Αθηνά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένα από τα θέματα που απασχολεί κάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων, με ρεπορτάζ και συζητήσεις για την αναγκαιότητα του εξορθολογισμού του χάρτη των ιδρυμάτων αλλά και τις αντιδράσεις των φοιτητών των σχολών που πλήττονται. Όλα τα μεγάλα ΜΜΕ «συμπάσχουν» με τους φοιτητές αλλά δεν μπορούν να μην πουν και την «πικρή αλήθεια». Έχουμε πολλούς φοιτητές, πολλά ιδρύματα, κατακερματισμένα γνωστικά αντικείμενα, μεγάλο αριθμό προσωπικού και κακές υποδομές. Άρα τι πιο λογικό από την συγχώνευση και την κατάργηση ιδρυμάτων και σχολών. Δηλαδή πονάει πόδι κόβει πόδι; 

Κάτι δεν μάθαμε όμως σε σχέση με αυτό το σχέδιο, που μάλλον δεν απασχολεί τέτοια ρεπορτάζ. Ποιος έκανε την μελέτη για αυτή την πρόταση; Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε; Με διαγωνισμό για την πιο αποτελεσματική πρόταση; Πόσο αμείφθηκε για τη δουλειά του; Ελέγχθηκε από το αρμόδιο όργανο του υπουργείου; Και το ποιο σημαντικό! Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε; Εκπλήρωσε το στόχο του που δεν είναι άλλος, φυσικά, από αυτόν που θέτει ο ίδιος ο Υπ. Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος «να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε τη δημόσια δωρεάν παιδεία»;

Οι απαντήσεις είναι απλές και συγκεκριμένες.

Η μελέτη έγινε από την EEO GROUP ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ Α.Ε. Η επιλογή έγινε με ανάθεση. Η αμοιβή ήταν 111.400,00 € πλέον του αναλογούντος Φ.Π.Α (ήτοι 137.022,00 €). Αρμόδια επιτροπή του υπουργείου μη αμειβόμενη ανέλαβε τον έλεγχο. Όλα τα παραπάνω δημοσιεύονται σε έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας

Θα σταθούμε λίγο στα πιο σημαντικά όμως: Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε μια εταιρία που στον όμιλο της ανήκουν ιδιωτικά κολέγια( IEK AKMH, KEK AKMH, Μetropolitan college); Μια εταιρία δηλαδή που εξ’ ορισμού έχει αντικρουόμενα συμφέροντα με την ύπαρξη δημόσιου δωρεάν και ισχυρού συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μια εταιρία που πουλάει πτυχία αντίστοιχου γνωστικού αντικειμένου για σχεδόν όλες τις σχολές που συγχωνεύονται-καταργούνται (μάρκετινγκ, οικονομικά, τουριστικά, κλπ).

Μάλλον το κριτήριο εδώ είναι οι καλές σχέσεις με τα επιχειρησιακά συμφέροντα που θέλουν φτηνούς, ευέλικτους εργαζόμενους με την ανάγκη δια βίου μάθησης και είναι οι βασικοί κερδισμένοι από την υποτίμηση των εργασιακών δικαιωμάτων της τελευταίας 3ετίας. Χαρακτηριστική είναι η άποψη του Πρόεδρου του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, Κων/νου Ροδόπουλου ότι « Η μεγαλύτερη επένδυση σε καιρούς κρίσης ήταν, είναι και θα είναι η εκπαίδευση και κυρίως η σωστή επαγγελματική κατάρτιση».

Το σχέδιο Αθηνά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αλλά κομμάτι του πάζλ της συνολικής επίθεσης που εκτυλίσσεται τα τελευταία τρία χρόνια: νόμος-πλαίσιο, κούρεμα αποθεματικών, εκποίηση ακίνητης περιουσίας ιδρυμάτων, μείωση δαπανών κρατικού προϋπολογισμού, απολύσεις διοικητικού προσωπικού, νέο σχολείο. Είναι η αρχή του τέλους της δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η αναδιάρθρωση θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν Μνημόνια και Δανειακές Συμβάσεις, απαίτηση για αποπληρωμή του χρέους και τσάκισμα των κρατικών δαπανών. Παρά τα όσα λέει ο υπουργός, στόχος της κυβέρνησης είναι:

• Η συρρίκνωση και απομαζικοποίηση της δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (με το κλείσιμο-συγχώνευση περιφερικών ΤΕΙ και Πανεπιστημίων σε πρώτη φάση).
• Η μείωση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στα πλαίσια του στόχου για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, μηδενισμό του ελλείμματος, εξυπηρέτηση του χρέους και των δανειστών.
• Η άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της έρευνας προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων που θα βάλουν για τα καλά πόδι στην τριτοβάθμια.
• Η δημιουργία ιδρυμάτων δύο ταχυτήτων, που θα είναι αναγκασμένα να στραφούν σε ιδιωτικές χορηγίες και επενδύσεις για να επιβιώσουν στο άγριο ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαμορφώνεται(οικονομικός στραγγαλισμός-μηχανισμός αξιολόγησης-συμβούλια διοίκησης).
• Η εναρμόνιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, την παραγωγή αναλώσιμων, εξειδικευμένων και ανταγωνιστικών αποφοίτων που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο(αναγνώριση ιδιωτικών κολλεγίων- κατακερματισμός γνωστικών αντικειμένων-κατάργηση συλλογικών συμβάσεων).

Υ.Γ. Παρακάτω δείτε για ποιους επιπλέον λόγους τα ΜΜΕ υποστηρίζουν το σχέδιο ΑΘΗΝΑ. Οι σχέσεις μεγάλων ΜΜΕ με το ΙΕΚ ΑΚΜΗ κα με ιδιωτικά κολλέγια δεν κρύβονται.

ΣΚΑΙ, REAL NEWS, MEGA

 Η Σοφία Κουκίδου είναι φοιτήτρια της Ιατρικής Αθήνας, μέλος του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και μέλος της Αριστερής Ενότητας Φοιτητών (ΑΡ.ΕΝ.)

ΠΩΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΩΡΕΣ

Ἀναρτήθηκε στὶς 10 Μαρτίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της περασμένης εβδομάδας οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν στο Eurogroup να υποστηρίξουν το αίτημα της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας για επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών που επωμίστηκαν όταν δέχθηκαν τη βοήθεια Ε.Ε.-ΔΝΤ.
Η κίνηση αυτή ήταν προϊόν της μαζικής κοινωνικής αντίδρασης στα σκληρά προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια, με δυσβάσταχτο κόστος για τους πολίτες. Η πολιτική αμφισβήτηση και αβεβαιότητα των ιταλικών εκλογών, η «ηφαιστειακή» κατάσταση στην Ελλάδα, οι μαζικές διαδηλώσεις σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία και η παλλαϊκή αντίδραση στη Βουλγαρία κατά των ανατιμήσεων στο ρεύμα, με συνέπεια την πτώση της κυβέρνησης, θορύβησαν τις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα να προτίθενται να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους.
Βεβαίως, τα πρώτα σημάδια αυτοκριτικής και αναγνώρισης του «λάθους» της ακολουθούμενης πολιτικής στις υπερχρεωμένες χώρες είχε έλθει πρώτα από το ΔΝΤ, με την παραδοχή της εσφαλμένης εκτίμησης των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών που χρησιμοποιήθηκαν στα προγράμματα λιτότητας, με συνέπεια τη μεγαλύτερη του προσδοκωμένου ύφεση των οικονομιών αυτών.
Στο μεταξύ, πλήθος καθηγητές, οικονομολόγοι και αναλυτές είχαν αποκαλύψει την καταστροφική και αδιέξοδη κατάληξη των πολιτικών λιτότητας. Τελευταίο παράδειγμα η μελέτη των De Grauwe and Ji (2013), η οποία με απλές διακρατικές συγκρίσεις κατέδειξε πως όσο ισχυρότερες είναι οι πολιτικές λιτότητας, τόσο μεγαλύτερη είναι η ύφεση των οικονομιών οι οποίες τις υφίστανται και τόσο μεγαλύτερη είναι η αύξηση του βάρους των κρατικών χρεών. Προς επιβεβαίωση των συμπερασμάτων τους, οι τελευταίες στατιστικές υπογραμμίζουν πως ο πληθωρισμός πέφτει, η ανεργία αυξάνεται και η βιομηχανική και οικονομική δραστηριότητα βουλιάζει σε όλη την Ευρώπη.
Ωστόσο, ένας απλός τρόπος δοκιμασίας της ορθότητας και αποτελεσματικότητας των πολιτικών λιτότητας είναι ο καθρέφτης της πρακτικής τους και των επιτευγμάτων τους όταν «ποζάρουν» μπροστά στους αρχικούς τους στόχους. Γιατί βεβαίως έχει ενδιαφέρον να δούμε από πού αντλεί τόση σιγουριά ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, όταν αναφερόμενος στις δύο αιτηθείσες χαλάρωση χώρες ισχυρίζεται πως «και τα δύο προγράμματα είναι εντός στόχων και έχουν καλές επιδόσεις, παρά τις δύσκολες μακροοικονομικές συνθήκες».
Πρόβλεψη Ε.Ε.- ΔΝΤ
Με τη λογική συγκεντρώσαμε σε πίνακες τις προβλέψεις των Ε.Ε.-ΔΝΤ για την εξέλιξη της ανάπτυξης, της ανεργίας, του δημόσιου ελλείμματος και του χρέους την περίοδο 2009-2014, όπως αυτές καταγράφονται στα προγράμματα προσαρμογής των 4 χωρών (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία), που καταρτίστηκαν αρχικά ως βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση βοήθειας στις 4 αυτές χώρες, και τις συγκρίναμε με τις τελευταίες διαθέσιμες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2013), για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη και την έκταση των μεταξύ τους αποκλίσεων. Για το σκοπό αυτό σκόπιμα δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν οι όποιες ενδιάμεσες αναθεωρήσεις των προγραμμάτων. Αξίζει να επισημανθεί πως οι αποκλίσεις είναι μεγαλύτερες στις χώρες των οποίων τα προγράμματα λιτότητας ξεκίνησαν νωρίτερα (π.χ. 2010 για την Ελλάδα) και μικρότερες σε αυτές που ξεκίνησαν πιο πρόσφατα (2012 για την Ισπανία).
Από τη σύγκριση αυτή, λοιπόν, προκύπτουν τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:
1 Από πλευράς ανάπτυξης, οι διαφορές μεταξύ των αρχικών σχεδιασμών της τρόικας και των πιο πρόσφατων προβλέψεων της Κομισιόν είναι τεράστιες στην περίπτωση της Ελλάδας (-22 ποσοστιαίες μονάδες), μεγάλες για την Πορτογαλία (-5,4%) και μέτριες έως μικρές για την Ισπανία και την Ιρλανδία (-1,9 και -1,4% αντίστοιχα).
2 Οσον αφορά το ποσοστό ανεργίας, οι Ε.Ε.-ΔΝΤ υπολόγιζαν στην περίπτωση της Ελλάδας μία αύξηση 5,1% την περίοδο 2009-2014 και τώρα προβλέπουν αύξηση 16,2% (και αυτή εξωπραγματικά υποτονική), ενώ για την Πορτογαλία υπολόγιζαν αρχικά μία αύξηση 2% και τώρα μιλάνε για 6,2%, για την Ισπανία λογάριαζαν αύξηση 6% και τώρα εκτιμούν 8,6%, ενώ για την Ιρλανδία έβλεπαν μείωση 1,1% και τώρα προβλέπουν αύξηση 2,1%.
3 Σχετικά με τα δημόσια ελλείμματα, των οποίων ο περιορισμός ήταν και ο βασικός στόχος των προγραμμάτων λιτότητας, οι διαφορές είναι συγκριτικά οι μικρότερες δυνατές (μικρότερες του 1%), με την εξαίρεση της Ισπανίας, όπου η διαφορά προβλέψεων φθάνει τις -4,4%.
4 Τέλος, από τη σκοπιά του δημοσίου χρέους/ΑΕΠ οι διαφορές που προκύπτουν δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες, με την Ελλάδα να κατέχει τα σκήπτρα με απόκλιση 26,8% μεταξύ αρχικών και τελικών προβλέψεων για το 2014, την Πορτογαλία να ακολουθεί με 17,1%, την Ισπανία με 11% και μόνο την Ιρλανδία να αποκλίνει οριακά με 1%.
Συμπερασματικά, σε Ελλάδα και Πορτογαλία τα προγράμματα καταφανώς απέτυχαν, εκτροχιάζοντας τις οικονομίες τους, στην Ισπανία για το ολιγόχρονο της άσκησης του προγράμματος δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για επιτυχία στις προβλέψεις-στόχους ανάπτυξης και ανεργίας, ενώ δημοσιονομικά μπορεί να μιλήσει για αποτυχία, και μόνο στην περίπτωση της Ιρλανδίας οι αποκλίσεις είναι σχετικά μικρές.
Η μάστιγα της ανεργίας
Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείο που προκύπτει από τη σύγκριση των εξελίξεων στους ρυθμούς ανάπτυξης και την ανεργία αφορά τη δυσκολία περιορισμού της ανεργίας στα μεσοδιαστήματα όπου σημειώνεται άνοδος του ΑΕΠ μιας χώρας. Για παράδειγμα, παρατηρούμε πως τη διετία 2011-2012, που η Ιρλανδία σημείωσε μικρή άνοδο του ΑΕΠ της (1% ετησίως), το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε 1% αντί να μειωθεί. Αντίστοιχα, το 2010, όπου το ΑΕΠ της Πορτογαλίας αυξήθηκε 1,9%, η ανεργία, αντί να μειωθεί έστω ελαφρά, αυξήθηκε 1,4%. Παρομοίως και στην Ισπανία όπου το 2011 αυξήθηκε ελαφρά το ΑΕΠ 0,4%, η ανεργία αυξήθηκε επίσης 1,6%. Από τις διαπιστώσεις αυτές μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να μειωθεί η ανεργία ακόμη και αν η οικονομία ανακάμπτει, και ότι θα χρειαστούν πολύ υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης για να δημιουργηθεί απασχόληση που θα αντιστρέψει το ανοδικό ρεύμα της ανεργίας.
Επιπλέον, όπως επισημαίνει ο Richard Wood (VOX, 4/3/2013), «οι καταιγίδες απέχουν πολύ από το να κοπάσουν. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ (Οκτώβριος 2012), που σίγουρα υποτιμούν το μέγεθος των επικείμενων προβλημάτων λόγω των πρόσφατης ανάλυσης του διεθνούς οργανισμού για τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, τα σωρευτικά δημόσια ελλείμματα ως ποσοστό του ΑΕΠ την περίοδο 2013-2016 υπολογίζονται να ανέλθουν σε: 9,5% του ΑΕΠ για Γαλλία, 12% για Ελλάδα, 17% για Ιρλανδία, 6% για Ιταλία, 10,7% για Πορτογαλία και 17,3% για Ισπανία. Αυτά τα σωρευτικά ελλείμματα θα χρειαστούν χρηματοδότηση. Εάν τα ελλείμματα αυτά χρηματοδοτηθούν με νέες ομολογιακές εκδόσεις, τότε το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί σε αφόρητα επίπεδα, με αποτέλεσμα οι διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, οι επενδυτές και οι χρηματοπιστωτικές αγορές να αντιδράσουν αναλόγως.
enet.gr

anti-ntp.net: Όργιο σπατάλης στην Αθήνα του 2004!

anti-ntp.net: Όργιο σπατάλης στην Αθήνα του 2004!: Το αληθινό ελληνικό δράμα των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας πιθανότατα δεν θα γραφτεί στις σελίδες του βιβλίου που πρόκειται να κυκλοφορήσε...

H AOZ φορέας διάλυσης και αφομοίωσης της Ελλάδας

Ἀναρτήθηκε στὶς 9 Μαρτίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης

Θυμάστε όταν στις 10 Οκτωβρίου 2012 ο κ. Μεϊμαράκης ως πρόεδρος της Βουλής υποδεχόταν τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, τι είχε πει; Είχε πει επί λέξει: «Νομίζω ότι η περίοδος που διανύουμε, με τα μεγάλα προβλήματα στη ευρύτερη γειτονιά μας, μας υποχρεώνει να σκεφτούμε πιο ώριμα, πιο συνετά και πώς πράγματι μπορούμε να συμβάλλουμε -και οι δύο χώρες- στην ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας. Με αυτές τις σκέψεις σας καλωσορίζω και πάλι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και σας προσφέρω ένα αναμνηστικό δώρο που απεικονίζει ένα καράβι που μπορεί να κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο μας.»

Τι σημαίνει αυτό; Από πότε ένα καράβι δεν κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο; Ποιο καράβι δεν κινείται ελεύθερα στο Αιγαίο; Και γιατί να κινείται ελεύθερα; Δεν πρέπει να τηρεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου; Δεν πρέπει να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα του Αιγαίου; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα στο Αιγαίο; Η ελεύθερη διακίνηση της ναυσιπλοΐας, ή η ανοιχτή απειλή που στοιχειοθετούν οι απαιτήσεις της Τουρκίας;

Για τον κ. Μεϊμαράκη και τα συμφέροντα που υπηρετεί το πρόβλημα είναι απλό: αντί για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, προέχει το άνοιγμα της θάλασσας του Αιγαίου σε όλους. Ελεύθερη θάλασσα, ή Αιγαίο με ελεύθερη κίνηση σημαίνει θάλασσα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. Και μόνο αυτή η δήλωση θα αρκούσε σε άλλες εποχές να ξεσηκώσει σάλο, αλλά στις μέρες μας, σε εποχές τέτοιου γενικού ξεπουλήματος, όλα αυτά θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά.

Το νόημα το έπιασε αμέσως ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος απάντησε στον Μεϊμαράκη: «Σας ευχαριστώ και για το δώρο σας που έχει συμβολικό νόημα. Εμείς πάντοτε επιθυμούμε το Αιγαίο ως μία θάλασσα ειρήνης και φιλίας , να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία.» Κατανοητό. Το Αιγαίο οφείλει να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία. Με άλλα λόγια το Αιγαίο πρέπει να είναι ανοιχτή θάλασσα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, χωρίς κανόνες διεθνούς δικαίου και δικαιώματα που πηγάζουν απ’ αυτό για να επιτρέπεται κάθε είδους συνεργασία. Μόνο που δεν επιτρέπονται κάθε είδους συνεργασίες. Επιτρέπονται μόνο αυτές που σέβονται τα υφιστάμενα κυριαρχικά δικαιώματα και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Διαφορετικά έχουμε συνεργασίες όχι ανάμεσα σε ευνομούμενα κράτη στη κανόνων δικαίου, αλλά ανάμεσα σε ληστοσυμμορίες στη βάση σκοτεινών σκοπιμοτήτων. Όπως είναι οι δυο που εκπροσωπούνταν από τον Μεϊμαράκη από την μια και τον Νταβούτογλου από την άλλη.

Επειδή όμως ο ελληνικός λαός έχει επιδείξει μια κάποια ευαισθησία γύρω από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και επειδή δεν είναι εύκολο να ξεχάσει την προδοσία των Ιμίων, τα νεκρά παλικάρια που δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί και χάθηκαν στο βωμό του ενδοτισμού και του «ευχαριστώ τους Αμερικάνους», τις γκρίζες ζώνες, κοκ, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να του πλασάρουν το ξεπούλημα και του Αιγαίου. Αυτός ήταν εξαρχής η ΑΟΖ.

Από την εποχή που έβγαιναν διάφοροι και φλυαρούσαν ότι με την ΑΟΖ θα σωθούμε, εμείς επιμέναμε ότι πιθανή ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπό τις υπάρχουσες συνθήκες εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές, συνιστά έγκλημα. Οριοθέτηση ΑΟΖ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες κατοχής και υποτέλειας σημαίνει ότι οριοθετείς το οικόπεδο για να το παραδώσεις στους δανειστές.

Φυσικά πολλοί ήταν εκείνοι που είδαν στην ΑΟΖ το «νερό του καματερού» δια πάσαν νόσον και δια πάσαν μαλακίαν. Ημερίδες και ομιλίες στήθηκαν προκειμένου γνωστοί και λιγότερο γνωστοί «επιστήμονες» να διαλαλήσουν στους αφελείς πόσο σωτήρια λύση μια πιθανή οριοθέτηση της ΑΟΖ. Κι έτσι φτάσαμε στο δια ταύτα.

Όταν ήρθε ο Ολάντ στην Ελλάδα στις 19/2/2013 ο κ. Σαμαράς άδραξε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ακόμη περισσότερο τις προθέσεις της ντόπιας ληστοσυμμορίας που κυβερνά τον τόπο:

«Στο γεύμα που θα ακολουθήσει θα συζητήσουμε για τα κοινά συμφέροντα μας πάνω σε διάφορα προβλήματα, από τον φονταμενταλισμό τον ισλαμικό, από την ανάγκη σταθερότητας των μουσουλμανικών κρατών της περιοχής- ήδη η Γαλλία με την κίνηση που έκανε στο Μάλι έδωσε δείγμα σαφές της δυνατότητος που υπάρχει για περισσότερη σταθερότητα στην περιοχή- και για την ειρηνική επίλυση, όπου μπορούμε, θα συζητήσουμε των περιφερειακών κρίσεων, όπως αυτή της Συρίας, της προώθησης της λύσης για το Κυπριακό και, βεβαίως, όπως είπα και πριν, για τα τεράστια κύματα μετανάστευσης που απειλούν ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και που, θα έλεγα, δυσανάλογα επιβαρύνουν χώρες όπως η Ελλάδα. Είναι ακριβώς αυτή η λογική με την οποία στηρίζουμε την πολιτική της Γαλλίας στο Μαλί. Πολιτική η οποία δείχνει αποφασιστικότητα και ευθύνη και από την πλευρά της αλλά και για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης. Θα μιλήσουμε, ακόμα- και ήδη έχουμε ξεκινήσει τη συζήτηση αυτή- για τα ενεργειακά αποθέματα που υπάρχουν στην περιοχή και που θα αποδειχθεί ότι, όπως και στην Κυπριακή ΑΟΖ, υπάρχουν και στην Ελληνική ΑΟΖ και που είναι στρατηγικής, θα έλεγα, σημασίας για τον εφοδιασμό της Ευρώπης και θα συμβάλλουν αποφασιστικά στο να αποκτήσει η Ευρώπη τις δικές της πλουτοπαραγωγικές πηγές. Τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας βρίσκονται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Αποτελούν πλουτοπαραγωγικές πηγές ευρύτερα της Ευρώπης. Το δικαίωμα να ανακηρύξει ΑΟΖ η Ελλάδα από το Δίκαιο της Θάλασσας το έχει όποτε θέλει να το κάνει. Θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις που απαιτούνται. Θέλουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα φιλικά και ειρηνικά γιατί; Γιατί, άλλωστε, είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης. Η Ελλάδα θα μπορέσει με αυτές τις πηγές της να εφοδιάζει, να γίνει κόμβος υδρογονανθράκων για ολόκληρη την Ευρώπη. Και θα έλεγα ότι αυτό αναβαθμίζει και το δικό μας ρόλο. Ήδη, έγινε η συμφωνία που είχατε ακούσει με το ΤΑΠ. Πιστεύω ότι μαζί με την Κύπρο μπορούμε να παίξουμε έναν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην παραγωγή υδρογονανθράκων, στον εφοδιασμό της Ευρώπης από ευρωπαϊκές πηγές, να αποκτήσει η Ευρώπη τους δικούς της υδρογονάνθρακες. Να εξαρτάται, επομένως, λιγότερο από εξαγωγές άλλων. Αυτό το υπογραμμίζουμε με κάθε τρόπο στους εταίρους μας. Ιδιαίτερα στη Γαλλία που είναι μία πολύ σημαντική ευρωπαϊκή και μεσογειακή, άλλωστε, δύναμη.»

Η τοποθέτηση αυτή είναι άκρως προκλητική. Καταρχάς ο κ. Σαμαράς ως τυπικός εκπρόσωπος ληστοσυμμορίας δεν μπορεί παρά να επαινέσει την στρατιωτική επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι, έστω κι αν μέσα στην ίδια την Γαλλία έχει καταγγελθεί ως αποικιοκρατική και ληστρική επέμβαση. Η επέμβαση αυτή μπορεί να έχει ως δικαιολογία τον ισλαμισμό, αλλά στόχο της είναι η δήμευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας από τις πιο πλούσιες χώρες σε μέταλλα και άλλα στην υποσαχάρια Αφρική. Δεν πειράζει αν τυπικά την Γαλλία την κάλεσε μια χούντα που κυβερνά το Μάλι πολλά χρόνια χάρις στην στήριξη των Γάλλων, ούτε πειράζει που η στρατιωτική αυτή επέμβαση κοστίζει στον ντόπιο πληθυσμό απίστευτους αριθμούς θυμάτων ανάμεσα στους αμάχους. Ούτε φυσικά πειράζει που ο ντόπιος πληθυσμός αποδεικνύεται «αχάριστος», όπως έγραφε πρόσφατα το Economist, γιατί αντί να υποστηρίξει τους Γάλλους «πολιτισμένους» αποικιοκράτες που σφαγιάζουν όποιον ντόπιο βρουν μπροστά τους, υποστηρίζουν μαζικά τους κακούς, τους «ισλαμοφασίστες» αντάρτες.

Κι αφού ο Σαμαράς ταυτίστηκε με τον Ολάντ στην αποικιοκρατική σφαγή του Μάλι από τους Γάλλους, πέταξε και το καινούργιο. «Τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας βρίσκονται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Αποτελούν πλουτοπαραγωγικές πηγές ευρύτερα της Ευρώπης.» Κι έτσι οι πολυδιαφημισμένες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου παραδόθηκαν στους δανειστές. Χαρακτηρίστηκαν «ευρωπαϊκές». Όπως ήταν φυσικό ο Ολάντ ανταπέδωσε: «Είναι μία ευκαιρία για την Ελλάδα και για την Ευρώπη η ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου κάτι που μπορεί καταρχήν να βρεθεί και κατόπιν, να ακολουθήσει η εκμετάλλευσή τους και πιστεύω ότι εδώ θα επικρατήσει το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας. Αν μπορεί, βεβαίως, η Γαλλία να συνεκμεταλλευτεί με την Ελλάδα αυτά τα κοιτάσματα θα το κάνει.»

Κι έτσι πριν καν βρεθεί το οτιδήποτε στο Αιγαίο, έχει βαφτιστεί «ευρωπαϊκό» και έχει παραδοθεί στους Ευρωπαίους. Τις προάλλες (7/3) στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ο κ. Σαμαράς ήταν ακόμη πιο καθαρός: «Αλλά θα ήθελα να σας μεταφέρω στο χώρο των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, όπου το ελληνικό ή το κυπριακό πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είναι “Ευρωπαϊκό” φυσικό αέριο και “Ευρωπαϊκό” πετρέλαιο. Και όλοι θυμόμαστε- και το θυμάμαι κι εγώ από τη θητεία μου ως ευρωβουλευτής- ότι υπάρχει πρόβλημα έλλειψης ασφάλειας του ενεργειακού ανεφοδιασμού στην Ευρώπη. Πότε, λοιπόν, θα μιλήσει η Ευρώπη για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες; Για την Ευρώπη, για μια κοινή πολιτική, πανευρωπαϊκή; Γιατί θα πρέπει να είναι πρόβλημα μόνο για μένα, για τη χώρα μου; Υπάρχουν κάποιοι τομείς της κοινής εξωτερικής πολιτικής, που αν τους ενοποιήσουμε, αν διαμορφώσουμε μια ενιαία ευρωπαϊκή θέση θα δημιουργήσουμε όχι μόνο πιο ενισχυμένη αλληλεγγύη μεταξύ μας, αλλά και μεγαλύτερη χημεία μεταξύ μας, πολύ πιο θετική ενέργεια και ακτινοβολία για το σύνολο της Ευρώπης. Είναι, λοιπόν, σημαντικό η εξωτερική πολιτική να αποτελέσει ένα στοιχείο στη συζήτηση για την ενίσχυση της ενότητας. Και σε ευχαριστώ θερμά που το υπογράμμισες, γιατί κι εγώ το θεωρώ κρίσιμο και καίριο».

Δεν φτάνει λοιπόν που οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου χαρακτηρίστηκαν «ευρωπαϊκές», αλλά η ίδια η ΑΟΖ είναι πλέον «ευρωπαϊκή». Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Όχι τίποτε σοβαρό. Μόνο επίσημη κατάλυση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Για να οριοθετήσει κανείς ΑΟΖ οφείλει να έχει κρατική υπόσταση και να διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα στην θάλασσα, στον αέρα και στο έδαφος. Ευρωπαϊκή ΑΟΖ στο Αιγαίο σημαίνει ότι η Ελλάδα παραιτείται από τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τα οποία και παραχωρεί στην ευρωένωση. Αυτό είναι άσχετο με το γεγονός ότι η ευρωένωση προχωρά ταχύτατα στην επίσημη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας; Όχι βέβαια. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι νέο κρατικό μόρφωμα που θα αφομοιώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εθνική κυριαρχία των μελών της. Και αυτό έχει ξεκινήσει με την Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή ΑΟΖ σηματοδοτεί την επίσημη κατάλυση του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο προς όφελος του αναδυόμενου νέου κρατικού μορφώματος, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Λίγοι κατάλαβαν που το πάει ο Σαμαράς με την ΑΟΖ, αλλά μόλις οι επιτελείς του Τσίπρα το αντελήφθησαν αμέσως χειροκρότησαν. Τσάμπα λέτε να πήγε η βεγγέρα στο Ίδρυμα Καραμανλής; Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Real (8/3) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε μάλιστα ότι αυτή η κίνηση του Αντώνη Σαμαρά «μπορεί να αποδειχθεί ευφυής». Και συνέχισε: «Όπως ξέρετε, εγώ αποφεύγω την εύκολη κριτική.» Αυτό είναι αλήθεια για να κάνεις σοβαρή καταλυτική κριτική, απαιτεί νοημοσύνη, γνώση και κότσια που ο κ. Σταθάκης δεν διαθέτει. «Θεωρώ ότι μπορεί να αποδειχθεί καλή η κίνηση και η επιλογή αυτή. Λέω λοιπόν ότι μπορεί να αποδειχθεί μια ευφυής κίνηση, διότι απεμπλέκει την αξιοποίηση των πηγών, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, από το εθνικό επίπεδο. Και σε γεωπολιτικό επίπεδο μπορεί να αποδειχθεί ευφυής αυτή η κίνηση» τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιώργος Σταθάκης πρόσθεσε: «Στο γεωπολιτικό στοιχείο νομίζω ότι είναι μια ευφυής κίνηση, ακριβώς γιατί επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να το απεμπλέξει από την προφανή σύγκρουση, η οποία θα το συνοδεύσει πολύ γρήγορα και πολύ άμεσα. Και βέβαια βάζει την Ευρώπη εντός ενός πλαισίου αναγκαστικού, το οποίο πρέπει να οριοθετήσει, προκειμένου να αξιοποιηθούν στη Μεσόγειο, αυτές και άλλες πιθανές πηγές που θα εμφανιστούν στο μέλλον».

Αυτό που ενθουσίασε τον κ. Σταθάκη είναι ότι δεν μπορεί αυτός και οι ομοϊδεάτες τους, ως τυπικοί Ευρωπαίοι αρχοντοχωριάτες  να ασχολούνται με προβλήματα στο εθνικό επίπεδο. Αυτά είναι μπας κλας. Ο εν λόγω κύριος είναι ευρωπαϊκού επιπέδου πολιτικός και κάθε τι που οδηγεί στην διάλυση αυτού της άθλιας Ελλάδας και στην απορρόφησή της από την Ευρώπη των αποικιοκρατών, αυτός είναι μέσα. Βέβαια δεν απαιτούμε να γνωρίζει γεωπολιτική ο κ. Σταθάκης, ούτε να ξέρει ότι αυτή δεν είναι επιστήμη, αλλά μια αντιδραστική γεωστρατηγική θεωρία – που αναδείχθηκε σε κορυφαία την εποχή του ναζισμού. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Σταθάκη. Εδώ δεν έχει ιδέα από οικονομικά που υποτίθεται ότι είναι και το αντικείμενό του, η γεωπολιτική τον μάρανε.

Το μόνο που θα ρωτήσουμε είναι το εξής: Μπορεί να μας δώσει ένα – μόνο ένα – παράδειγμα κάποιας χώρας που μετέτρεψε την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της από κορυφαίο εθνικό της ζήτημα σε πρόβλημα διεθνούς γεωπολιτικής και δεν την μετέτρεψαν οι μεγάλες δυνάμεις και οι αγορές σε κρανίου τόπου; Μπορεί να σκεφτεί – αν μπορεί να σκεφτεί έστω και λίγο – κάποιο τέτοιο παράδειγμα; Δεν υπάρχει ούτε ένα παγκόσμια. Αλλά αυτό τον κ. Σταθάκη δεν τον ενδιαφέρει. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Τσίπρας με συμβουλάτορες σαν τον Σταθάκη δεν ασκούν πολιτική γι’ αυτή την χώρα και τον λαό της, αλλά για την «Ευρώπη», δηλαδή για τα σύγχρονα αποικιοκρατικά συμφέροντα των Ολάντ, της Μέρκελ και των άλλων. Γι’ αυτό και έχουν προγράψει την Ελλάδα, την έχουν πουλήσει ήδη και προσπαθούν να πείσουν τον λαό να αποδεχτεί τον χαμό του μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας όπου θα ζει σαν ραγιάς χωρίς να του ανήκει τίποτε. Και πρωτίστως οι πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτής που κάποτε χαρακτήριζε ως χώρα του.

Αυτό ακριβώς που θεωρεί ο κ. Σταθάκης ως “ευφυής κίνηση”, δηλαδή την απεμπλοκή της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών από το εθνικό επίπεδο είναι το εισιτήριο για την καταστροφή και την μετατροπή της χώρας σε πεδίο σύγκρουσης αποικιοκρατών και πολυεθνικών, όπως συμβαίνει στον “τρίτο κόσμο”. Όποια χώρα δεν ξέρει να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και δεν εθνικοποιεί τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, δεν μπορεί να οριοθετήσει ΑΟΖ προς όφελός της. Αντίθετα μετατρέπεται σε αποικία του τρίτου κόσμου για να μπορούν οι ισχυροί με πολεμικά ή με οικονομικά μέσα να λεηλατούν τους πόρους της. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Αν ναι τότε δεν έχουμε παρά να τα παραδώσουμε όλα στην «Ευρώπη» και εμείς να ψηφίσουμε Τσίπρα με την ελπίδα κάποιου άθλιου ξεροκόμματου με συνείδηση ζήτουλα.