Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

«Νεκρανάσταση» Σημίτη: Ανοίγει μέτωπο με τον Καραμανλή (video)

Σάββατο 09 Φεβρουαρίου 2013 12:13 Τελευταία ανανέωση: Σάββατο 09 Φεβρουαρίου 2013 16:48
Αποκαλύπτεται ποιος κρυβόταν πίσω από τις επιθέσεις τον Κώστα Καραμανλή Προτείνει στους πολιτικούς  εντολείς του, την κυβέρνηση Μέρκελ να δεχθεί νέο «κούρεμα» και βάζει πλάτη σε Στουρνάρα
«Νεκρανάσταση» Σημίτη: Ανοίγει μέτωπο με τον Καραμανλή (video)
Μια πολιτική διαμάχη που επικρατεί από τον Απρίλιο του 2000 επανέρχεται στο προσκήνιο. Ο θόρυβος που άρχισε με τις πολιτικές προκλήσεις του υπουργού κ. Γιάννη Στουρνάρα εναντίον των πεπραγμένων της κυβέρνησης υπό τον κ. Κώστα Καραμανλή και η απάντηση που δόθηκε μέσω non paper που διανεμήθηκε σε θυρίδες βουλευτών καταδεικνύει τον σκιώδη ρόλο του «συστήματος Σημίτη» στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών και της χώρας. Ύστερα από εβδομάδες παρασκηνιακών ζυμώσεων, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Αν και ορισμένοι κάνουν λόγο για πολιτική νεκρανάσταση.
Δεν επέλεξε τυχαία να δώσει συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα “Handelsblatt” τείνοντας χείρα βοηθείας προς τους πολιτικούς συνομιλητές του ήδη από το 1996, την πολιτικο-οικονομική ελίτ του Βερολίνου. Ίσως διότι καμμιά ελληνική εφημερίδα δεν θα δεχόταν να φιλοξενήσει συνέντευξή του μετά την κατακραυγή που έχουν προκαλέσει δηλώσεις, ενέργειες και πεπραγμένα του.
Ο κ. Κώστας Σημίτης στέλνει μήνυμα προς την καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ και τον ανυποχώρητο υπουργό Οικονομικών κ. Βόλφγκαγκ Σόιμπλε ώστε να δρομολογήσουν πρόγραμμα νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή θεσμικών πιστωτών.
Ο πρώην πρωθυπουργός προβαίνει σ’ αυτήν την πολιτική παρέμβαση προκειμένου να δοθεί επιπλέον πολιτική ισχύς στην τρικομματική κυβέρνηση υπό τον κ. Αντώνη Σαμαρά, η οποία δεν έδωσε και την καλύτερη εικόνα στις Βρυξέλλες. Επιπροσθέτως, οι Ευρωπαίοι δεν κρύβουν πως το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει όσο κι αν προσπαθεί να επιβάλλει τις κατευθύνσεις της τρόικας και των δανειστών ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, μην υπολογίζοντας το κοινωνικό και το πολιτικό κόστος. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα εμφανίζεται ο κ. Σημίτης να κρούει (δήθεν) τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στην Ελλάδα, «προειδοποιώντας» τόσο την κοινή γνώμη της χώρας μας, όσο και τους Ευρωπαίους.
Με καθυστέρηση πολλών ετών έρχεται να διαπιστώσει ότι «η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα κινδυνεύει αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση», χωρίς ωστόσο να κάνει την αναγκαία  αυτοκριτική για το σύστημα προσώπων που συγκροτήθηκε επί της πρωθυπουργίας του για να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά με μαγειρέματα «δημιουργικής λογιστικής» που προκάλεσαν σκάνδαλα όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, αποκάλυψαν υποθέσεις όπως της “Siemens”, διόγκωσαν τα ελλείμματα με άσκοπους εξοπλισμούς από τους οποίους φαίνεται πως πλούτισαν διάφορα πρόσωπα.
Ο πρώην πρωθυπουργός τολμά να διαπιστώσει ότι υπάρχει απογοήτευση στους Έλληνες πολίτες για την οικονομική κατάσταση καθώς βλέπουν το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς να καταστρέφεται, αλλά δεν εξηγεί ποιος κυβερνούσε την Ελλάδα όταν υποθηκεύονταν οι περιουσίες των πολιτών στις τράπεζες μέσω δανείων, καρτών, πιστωτικών προνομίων και ελκυστικών στεγαστικών δανείων.
Δήλωση φιλογερμανικών φρονημάτων και επίθεση σε Καραμανλή
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος», ο κ. Σημίτης τονίζει ότι οι δύο χώρες (Γερμανία και Ελλάδα) θα πρέπει να συνεργαστούν χωρίς να δίνουν σημασία σε δηλώσεις που πυροδοτούν την ένταση, επιβεβαιώνοντας την πολιτική προσήλωσή του στη σφαίρα επιρροής του Βερολίνου από την εποχή που κομπορρημονούσε για την εμπιστοσύνη που έδειχνε στο πρόσωπό του ο πρώην καγκελάριος κ. Γκέχαρντ Σρέντερ. Υπογραμμίζει, πάντως,  το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν αντέδρασε έγκαιρα στην κρίση και ότι παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων.
Επιρρίπτει τέλος ευθύνες και στην κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή λέγοντας ότι «Η τότε κυβέρνηση ακολούθησε το 2004 μια λαϊκίστικη πολιτική δαπανών υπό το σύνθημα "εμείς δίνουμε περισσότερα από τους άλλους". Έτσι το πελατειακό σύστημα βίωσε μια άνθηση, το κράτος διόρισε περισσότερα από 150.000 άτομα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε σε πεντέμισι χρόνια κατά 130 δισ. ευρώ, από 95,4% του ΑΕΠ το 2003 σε 129,4% στα τέλη του 2009».
Όπως υπογραμμίζουν πολιτικοί παρατηρητές, αντί να κάνει την αυτοκριτική του ο κ. Σημίτης ξανανοίγει ένα μέτωπο προσωπικής αντιπαράθεσης με τον κ. Καραμανλή και το επιτελείο του, το οποίο άνοιξε την άνοιξη του 2000 με παρότρυνση προσώπων της ντόπιας διαπλοκής. Στις εκλογές που έγιναν τον Απρίλιο του 2000, κάποιοι θυμούνται πολλοί καλά πώς κινητοποιήθηκαν παλλινοστούντες από τη Γεωργία ή ομάδες αθίγγανων που υποστήριξαν το «εκσυγχρονιστικό» όραμα του κ. Σημίτη και των «στρατηγών» του (λέγε με Θόδωρο Τσουκάτο, Γιώργο Πανταγιά, Τάσο Μαντέλη ή ακόμα και Σταύρο Σουμάκη).
Η συγκυρία δεν είναι τυχαία αφού πίσω από την πραγματική αντιπαράθεση του παλαιού, «εκσυγχρονιστικού» και διεφθαρμένου βαθέως συστήματος ΠΑΣΟΚ με τη «Νέα Δημοκρατία» βρισκόταν και βρίσκεται το επιτελείο Σημίτη, το οποίο έχει καταβάλλει αγωνιώδεις προσπάθειες να ρίξει όλα τα βάρη και τις ευθύνες στην περίοδο 2004 – 2009. Ο θυμός του κ. Σημίτη έναντι του κ. Καραμανλή ξεχειλίζει άλλωστε στο περιεχόμενο του βιβλίου "Εκτροχιασμός" που παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο, όπως θα δείτε και στο σχετικό ρεπορτάζ που μετέδωσε τότε το "Mega".  Δείτε όμως τι είχε πει και ο κ. Καραμανλής στη Βουλή, στις 3 Ιουλίου 2007 για το αποκαλούμενο "βαθύ ΠΑΣΟΚ". 
Τα γεγονότα και αριθμοί λένε άλλα απ' αυτά που διαρρέουν τα "παπαγαλάκια" του "εκσυγχρονισμού" και δεν παραποιούνται. Άλλωστε οι δίαυλοι επικοινωνίας του κ. Σημίτη με το Μαξίμου μέσω του κ. Στουρνάρα φαίνεται να ικανοποιούν «νταβατζήδες» της ντόπιας διαπλοκής αλλά και των διεθνών τοκογλύφων.
Δεν ψιθυρίζεται τυχαία άλλωστε ότι ο πρωθυπουργός των Ιμίων φέρεται να μελετά τι έκανε και τι έλεγε ο κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και επιχειρεί να κινηθεί αναλόγως. Κάποιοι προφανώς έχουν διαβεβαιώσει τον κ. Σημίτη ότι θα διαδεχθεί τον κ. Παπούλια στο θώκο του ύπατου πολιτειακού άρχοντος. Κι αν το κόμμα – σφήνα που θα καλύψει το κενό που διαπιστώνει ο κ. Σημίτης στον δημοκρατικό χώρο συσταθεί με ηγέτη τον κ. Στουρνάρα και υποστηρικτές τους «Ευρωδημοκρατικούς» κ.κ. Γκίκα Χαρδούβελη, Μιλτιάδη Νεκτάριο και Πλάτωνα Τήνιο θα έχει επιτύχει τους στόχους του. 
Ίσως τότε ο μεγάλος «εκσυγχρονιστής» μετατρέψει το Προεδρικό Μέγαρο σε Μέγαρο των ελαιών όπου το δόγμα ασκήσεως εξουσίας θα συνίσταται από μία γερμανική λέξη: “Untergang” (ήγουν τουτέστιν δηλαδή: πτώση).
Διαβάστε επίσης:

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

24GR: ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ Ή ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ


Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2013

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης / Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Οι σκηνές της εθνικής ντροπής που είδαμε όλοι πριν από λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας με τις ουρές και τα υψωμένα χέρια που παρακαλούσαν για λίγα τρόφιμα, αν δεν το έχουμε καταλάβει είναι μόνο η αρχή, (έπρεπε να βλέπατε με τι ειρωνεία παρουσίαζαν αυτές τις σκηνές τα κανάλια των «φίλων» μας των Τούρκων, που εμείς τους αγοράζουμε τα σήριαλ). 

Έπονται όμως πολύ χειρότερα αν...

δεν γίνει τίποτα και αν αφήσουμε το ποτάμι να μας πνίξει. 

Αλλά πως να γίνει κάτι που να σταματήσει αυτή την εθνοκτόνο πορεία, όταν βλέπουμε πως ένα σοβαρό ποσοστό του ελληνικού λαού και μετά και από όσα έχουν γίνει, συνεχίζει, με περισσή αναισθησία, να υποστηρίζει αυτή την κυβέρνηση, (τουλάχιστον αυτό εμφανίζουν οι διάφορες «δημοσκοπήσεις» ;;;). 

Αυτό το φαινόμενο, που ίσως χρειάζεται ψυχιατρική ανάλυση, εκτός των σοβαρών συνεπειών για την πορεία του ελληνισμού, μας προκαλεί να απευθυνθούμε σε όλους αυτούς τους «οπαδούς» των μνημονίων και να τους επισημάνουμε κάποια «χρήσιμα» πράγματα.

Αφού εσείς κύριοι πιστεύετε πως η σημερινή ελληνική κυβέρνηση πράττει σωστά, τότε να δείξετε και έμπρακτα την υποστήριξη σας για να «αγαλλιάσουν» οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και το αριστερό-μπουρδούκλωμα του κ. Κουβέλη. 

Κατ’ αρχή να ζητήσετε να… τριπλασιαστούν τα χαράτσια για την ακίνητη περιουσία σας χωρίς καμία εξαίρεση για ανέργους κλπ. Να ζητήσετε νέες μεγάλες μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις σας για να αυξήσετε τα έσοδα του ελληνικού κράτους. 

Να σταματήσετε να παίρνετε φάρμακα, και ακόμα καλύτερα να σταματήσετε να αρρωσταίνετε για να μην αυξάνονται οι δαπάνες για την υγεία. 

Όσοι μάλιστα είστε συνταξιούχοι το καλύτερο θα είναι να τα τινάξετε μια ώρα αρχύτερα, έτσι ώστε τα ταμεία να απαλλαγούν από την σύνταξη σας και να μειωθεί το έλλειμμα τους. 

Όσοι έχουν παιδιά να μην τα στέλνουν στα σχολεία έτσι ώστε να μειωθούν και άλλο οι σχολικές αίθουσες για να μειωθεί ακόμα περισσότερο το κόστος της παιδείας, ενώ όσοι επιμένουν, τότε τα παιδιά τους να μαθαίνουν προφορικά ότι μπορούν να μαθαίνουν, (όπως στο κρυφό σχολειό), έτσι ώστε να μην χρειάζεται να τους δίνονται βιβλία ή φωτοτυπίες, κατά το «δια βίου μάθηση», της «αξέχαστης» κ Διαμαντοπούλου. 

Όσοι επιμένουν ακόμα να έχουν αυτοκίνητο να ζητήσουν να αυξηθούν και άλλο τα τέλη κυκλοφορίας, έτσι ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. 

Παράλληλα να αιτήσουν να πενταπλασιαστούν τουλάχιστον τα εισιτήρια των ΜΜΜ, ενισχύοντας έτσι τον κρατικό κορβανά. 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, (αυτοί οι «εγκληματίες»), να αιτήσουν να δουλεύουν δώδεκα ώρες το εικοσιτετράωρο και το Σάββατο και τις Κυριακές, για να ωφεληθεί η εθνική οικονομία. 

Όσοι είχαν μαγαζιά που έκλεισαν λόγω αναδουλειάς, να… τα ανοίξουν ξανά για να πληρώνουν το ΦΠΑ αυξάνοντας έτσι τα δημόσια έσοδα. 

Να ζητήσετε να απαγορευτούν οι σόμπες με ξύλα και όλοι υποχρεωτικά να χρησιμοποιούν πετρέλαιο για την θέρμανση και να ζητήσετε να αυξηθεί και άλλο ο φόρος καυσίμων. 

Στο σπίτι να απαγορεύσετε να βλέπουν στην τηλεόραση οτιδήποτε άλλο εκτός από τα τουρκικά σήριαλ και… το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA. 

Τέλος όσοι νομίζουν ότι θα ωφεληθεί η εθνική οικονομία εξαλείφοντας την παρουσία τους, τότε υπάρχουν πολλοί τρόποι αυτοκτονίας κατά το «φωτεινό» παράδειγμα των χιλιάδων αυτοκτονιών τα δυο τελευταία χρόνια.

Αλλά εκεί που θα πρέπει να αποδείξετε ότι πράγματι στηρίζετε την κυβέρνηση, είναι στο μεγάλο ζήτημα του ξεπουλήματος όλης της δημόσιας περιουσίας και όλων των δημοσίων και επικερδών επιχειρήσεων, όσο όσο, ακόμα και στους Τούρκους. 

Και για να στηρίξουμε περισσότερο την «εθνική κυριαρχία» θα πρέπει να ζητήσετε να καθιερωθούν τα γερμανικά, και κυρίως τουρκικά, σαν επίσημες γλώσσες. 

Έτσι θα καταλαβαίνετε από πρώτο χέρι τα τουρκικά σήριαλ. 

Το αποκορύφωμα της στήριξης της αυτής της κυβέρνησης, θα είναι στο τέλος και με τις ευλογιές της, να ζητήσετε να φορέσουμε όλοι τουρκικά φέσια, και να χορεύουμε ομαδικά τσιφτετέλι πέφτοντας στον γκρεμό της εθνικής μας καταστροφής.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν παραλογισμός, αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Στην περίπτωση μας διακυβεύεται ή ίδια η ύπαρξη μας. 

Παλαιοτέρα οι προδότες είχαν την τιμωρία που τους άξιζε, σήμερα βρίσκουν άσυλο στον εθνικό μας μαζοχισμό μέχρι που αυτός ο εθνικός μαζοχισμός δεν θα είναι καν εθνικός, γιατί δεν θα υπάρχει πλέον ελληνικό έθνος.

Αν λοιπόν θέλουμε να σβήσουμε ιστορία τριών χιλιάδων ετών, εμπρός λοιπόν. 

Πεδίο δόξης, (και προδοσίας), λαμπρό. 

Μόνο που για αυτό τον εθνικό μας «επιτάφιο» θα λογοδοτήσουμε όλοι μας, κυβέρνηση, εκκλησία, στρατός, δικαστές, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, αγρότες και γενικά όλοι εμείς που παραμένουμε… Πόντιοι Πιλάτοι.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

troktiko » Έρχονται δυσάρεστες εξελίξεις στην περιοχή του Καστελλόριζου


12:27
13 Φεβρουαρίου 2013 Blog

 Έρχονται δυσάρεστες εξελίξεις στην περιοχή του Καστελλόριζου
Μας έχουν γράψει στα πασούμια τους 
Αντιμέτωπη με οδυνηρά τετελεσμένα σε ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας στην περιοχή νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου κινδυνεύει να βρεθεί την προσεχή άνοιξη η χώρα μας εξ αιτίας της αδράνειας και των εγκληματικών χειρισμών και παραλείψεων του παραπαίοντος πολιτικού συστήματος, καθώς η τουρκική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε έρευνες για αναζήτηση υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της εν λόγω περιοχής.
Το ουσιαστικό βήμα προς αυτήν την άκρως επικίνδυνη κατεύθυνση η Άγκυρα το έκανε την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012 – δηλαδή εν μέσω της ελληνικής προεκλογικής (και ασταθούς οικονομικά και πολιτικά) περιόδου. Τότε, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκαν χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου TPAO. Σε αυτές ακριβώς τις περιοχές, όπως διαβάσαμε αυτή την εβδομάδα σε τουρκικές εφημερίδες, η Άγκυρα έχει προγραμματίσει την έναρξη ερευνών την προσεχή άνοιξη!
Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι τον Απρίλιο του 2012, όταν η κυβέρνηση της Τουρκίας προχώρησε στη δημοσίευση των χαρτών, το καταρρέον ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχοντας κατά νου μόνο τη διάσωσή του στις επερχόμενες εκλογές (τις οποίες κέρδισε με ψεύτικες υποσχέσεις και απειλές περί χρεοκοπίας), δεν έδωσε καμία προσοχή στην τουρκική κίνηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η δημοσίευση των τουρκικών χαρτών δεν τράβηξε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την προσοχή από την προεκλογική αντιπαράθεση.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την ασυγχώρητη και επικίνδυνη ιστορική αμνησία των πολιτικών δυνάμεων (και της ελληνικής κοινωνίας), καθώς δεν θα έπρεπε να έχει λησμονηθεί ότι η οδυνηρή ελληνοτουρκική «περιπέτεια» με τις αλλεπάλληλες διεκδικήσεις και εντάσεις είχε αρχίσει το 1973, όταν πάλι στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως είχαν δημοσιευτεί ανάλογοι χάρτες με περιοχές για έρευνες βορειοδυτικά της Μυτιλήνης.
Είχαν προαναγγελθεί
 Έρχονται δυσάρεστες εξελίξεις στην περιοχή του ΚαστελλόριζουΗ έλλειψη προσοχής του ελληνικού πολιτικού συστήματος γύρω από αυτήν την υπόθεση μπορεί να χαρακτηριστεί εγκληματική, αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι τουρκικές κινήσεις είχαν, ουσιαστικά, προαναγγελθεί έναν χρόνο νωρίτερα.
Τον Απρίλιο (6.4.2011) το «Π», στο πρωτοσέλιδό του με τίτλο «Τουρκικό πόδι στο Καστελόριζο», είχε παρουσιάσει ρεπορτάζ για ένα διάβημα διαμαρτυρίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα. Στο εν λόγω διάβημα η Τουρκία παρουσίαζε χάρτες της περιοχής για να υποστηρίξει ότι:
◆ Το Καστελόριζο με τα χωρικά του ύδατα (στα 6 μίλια) επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα και δεν έχει κανένα δικαίωμα στην ΑΟΖ.
◆ Με βάση τους χάρτες που παρουσίασαν οι Τούρκοι, η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου.
Αφορμή για να ξεκαθαρίσει με αυτόν τον τρόπο η τουρκική πλευρά τις θέσεις της ήταν λοιπόν ένα ελληνικό διάβημα προς το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών για την ενέργειά του να παρεμποδίσει ιταλικό σκάφος (Explora) που πραγματοποιούσε έρευνες για την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών για λογαριασμό της Ελλάδας στην περιοχή.
Έκτοτε, πριν φτάσουμε στη δημοσίευση των τουρκικών χαρτών τον Απρίλιο του 2012, πάνω και πέριξ του Καστελόριζου πραγματοποιήθηκαν δεκάδες περιστατικά στρατιωτικής έντασης, κυρίως υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών, χωρίς να συναντήσουν κάποια ελληνική ιδιαίτερη διπλωματική αντίδραση πέραν των συνηθισμένων διαβημάτων διαμαρτυρίας.
Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων για τις προθέσεις της Άγκυρας να προχωρήσει σε έρευνες στην εν λόγω περιοχή την προσεχή άνοιξη εμφανίστηκαν σε μια στιγμή που, σύμφωνα με πληροφορίες, οι οποίες έχουν δημοσιευτεί στο «Π», η Αθήνα δέχεται ιδιαίτερα πιεστικά μηνύματα από τις ΗΠΑ:
◆ Να μην προχωρήσει σε καμία περίπτωση στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.
◆ Να λάβει υπόψη τη θέση της Ουάσιγκτον και να αποφύγει να προσφέρει στη Ρωσία τη δυνατότητα να γίνει ο μονοπωλιακός προμηθευτής ενέργειας στην Ε.Ε. Δηλαδή, με απλά λόγια να μην πωλήσει ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ σε Ρώσους.
Επικίνδυνο παιχνίδι
Σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων διπλωματών, όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω εντάσσονται – και έως έναν βαθμό περιγράφουν – στο πολύπλοκο και επικίνδυνο παιχνίδι των ισχυρών δυνάμεων για τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων και των δρόμων μεταφοράς τους που εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, η Ουάσιγκτον έχει τον τρόπο να υπενθυμίσει στην ελληνική κυβέρνηση (αλλά κυρίως στη Γερμανία) ότι καμία σημαντική διευθέτηση «στρατηγικού χαρακτήρα» στην περιοχή δεν μπορεί να γίνει ερήμην της.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η τρικομματική ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί (μάλλον μάταια) να ισορροπήσει στο τεντωμένο σχοινί που από τη μία πλευρά κρατά ο γερμανικός ασφυκτικός οικονομικός έλεγχος και από την άλλη η κολοσσιαία στρατηγική/στρατιωτική επιρροή της Ουάσιγκτον. Η αναζητούμενη δε ισορροπία γίνεται αδύνατη αν στην εξίσωση αυτήν προσθέσουμε τις αυτόνομες και αυτοτελείς τουρκικές επιδιώξεις, καθώς η Άγκυρα έχει αποδείξει πως διαθέτει τη δική της ατζέντα, την οποία μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλει διεκδικώντας τον ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης.
Με άλλα λόγια… καλά ξεμπερδέματα.
internet advertising

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Αυτό είναι το Big Deal Σαμαρά - Σημίτη ... “ Ποιος κυβερνάει επιτέλους αυτόν τον τόπο; ”




Θα είναι ο Κώστας Σημίτης, ο επόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.


«Τελικά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη ο Αντώνης Σαμαράς στη θέση του πρωθυπουργού», φέρεται να είπε πριν από μερικές ημέρες ο πρώην πρωθυπουργός και αρχιτέκτονας της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση Κώστας Σημίτης σε επικοινωνία που είχε με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κώστας Σημίτης εκδηλώθηκε με θετικό τρόπο για τον Αντώνη Σαμαρά.

Νωρίτερα ο πρώην πρωθυπουργός σε δείπνο που είχε με γνωστό δημοσιογράφο έλεγε ότι τα όσα κάνει ο Σαμαράς είναι στην σωστή κατεύθυνση. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Ο Κώστας Σημίτης δίνει τις εντολές και ο Αντώνης Σαμαράς εκτελεί πιστά. Το «γιατί» θα το δούμε παρακάτω.




Εκείνον τον Νοέμβρη

Μετά την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου στις αρχές Νοεμβρίου του 2011 και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία αναζήτησης υπηρεσιακού πρωθυπουργού, ακόμη και παραδοσιακοί πολέμιοι του «συστήματος Σημίτη» υποστήριζαν ότι σε εκείνη της φάση της πολιτικής κρίσης που είχε ξεσπάσει μετά την πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, μόνο το «σύστημα Σημίτη» ήταν εκείνο, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει την Ελλάδα από την συγκυριακή πολιτική κρίση … μέσα στην κρίση χρέους. Τελικά, στα τέλη εκείνου του Νοέμβρη, επελέγη ή μάλλον επιβλήθηκε πρωθυπουργός.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προφανώς και εμφανώς για ψηφοθηρικούς λόγους, είχε υψώσει την αντιμνημονιακή «παντιέρα», αντιλήφθηκε ότι το πολιτικό του μέλλον περνούσε μέσα από τη συναίνεση στη «λύση Παπαδήμου» και από την υποταγή στους δανειστές, την οποία υπέβαλε ως διαπιστευτήριο και μάλιστα εγγράφως. Εξάλλου είχε λάβει τα μηνύματα, ότι το δαιδαλώδες σύστημα – στυλοβάτης της μνημονιακής πολιτικής, αυτό που τον βοήθησε στη συνέχεια να γίνει πρωθυπουργός θα ήταν απέναντί του. Έτσι στήριξε την κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και βέβαια υπέγραψε όσες εγγυήσεις ζήτησαν οι πιστωτές της χώρας. Η απαίτησή του Αντώνη Σαμαρά για διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών γρήγορα μετά την παραίτηση Παπανδρέου και την επιβολή Παπαδήμου, στην πραγματικότητα δεν ελήφθη ποτέ σοβαρά.

Το «σύστημα Σημίτη», το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον ευπατρίδη των Τραπεζών και πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δεν είχε φυσικά ποτέ ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον Αντώνη Σαμαρά και στις ικανότητές του. Εξάλλου, όπως γνωρίζει πολύ καλά το Periodista, εκείνη τη χρονική περίοδο, την περίοδο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, υπό τον δοτό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, στις ξένες διπλωματικές αντιπροσωπείες επικρατούσε μεγάλη ανησυχία, όχι τόσο για τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, όσο για το περίγυρό του και τον κύκλο των συμβούλων του, κάποιοι εκ των οποίων ήταν και είναι γνωστοί για τις ακραίες, έως γραφικές θέσεις τους, οι οποίες από ξένες διπλωματικές αντιπροσωπείες εκλαμβάνονταν ως απειλή για τη σχέση των χωρών τους με την Αθήνα. Αξιωματούχοι ξένων πρεσβειών θεωρούσαν (και θεωρούν) επικίνδυνους για την πορεία της σταθερότητας της χώρας κάποιους από τους συμβούλους του Αντώνη Σαμαράς, τους οποίους επίσης χαρακτήριζαν "επικίνδυνα γραφικούς".

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έλεγε τότε σε ιδιωτικές συζητήσεις ένα πρόσωπο, το οποίο κυκλοφορεί με άνεση στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών: «Η μακρά πολιτική απομόνωση του Αντώνη Σαμαρά, δηλαδή η περίοδος που δεν τον πλησίαζε κανένας, τον οδήγησε στο να “ψωνίσει” συμβούλους από το πανέρι».

Αυτός ήταν και ένας λόγος για τον οποίο το «σύστημα Σημίτη», το οποίο έχει εδώ και πολλά χρόνια αναλάβει εργολαβικά την υπόθεση της πορείας της ελληνικής οικονομίας, δεν εμπιστευόταν τον Αντώνη Σαμαρά. Ωστόσο εξαιτίας και της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ (εκείνη την περίοδο εξάλλου ήταν ακόμη πρόεδρος ο Γιώργος Παπανδρέου) δεν «έβλεπε» άλλη λύση στον ορίζοντα ή άλλο πολιτικό πρόσωπο να υλοποιήσει την πολιτική Σημίτη. Σε κάθε περίπτωση ο Αντώνης Σαμαράς στήριξε τον Λουκά Παπαδήμο, στήριξε με πάθος και θέρμη την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου, δεν απαίτησε άμεσα εκλογές και πίεσε προς την άνοιξη, όταν και τελικά προκηρύχθηκαν τον περασμένο Μάιο. Στην πολιτική, όμως, όπως είναι γνωστό τίποτα δεν γίνεται χωρίς ανταλλάγματα.

Η μεγάλη δέσμευση

Ο Αντώνης Σαμαράς, αντιλήφθηκε ότι ένας λάθος χειρισμός, θα μπορούσε να σβήσει το όνειρο για την ιστορική ρεβάνς, δηλαδή για μια δυναμική επιστροφή μετά το γκρεμοτσάκισμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτή η ρεβάνς εκτός από την επικράτηση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, θα ισοδυναμούσε και με την εκλογή στην πρωθυπουργία. Το «σύστημα Σημίτη» έδωσε τον λόγο του και τον τήρησε. Ενεργοποίησε όλον τον παλαιό σημιτικό μηχανισμό για να στηρίξει την πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας, κατά τη δεύτερη προεκλογική περίοδο, πριν από τις εκλογές της 17ης Ιούνη. Εξάλλου, όλο το κατεστημένο είχε εκπλαγεί από το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου. Δεν περίμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ερχόταν δεύτερος, ούτε ότι η Νέα Δημοκρατία θα κατέγραφε ιστορικό χαμηλό ποσοστό, της τάξης περίπου του 18%.

Εκείνα τα αποτελέσματα περιέπλεξαν την υπόθεση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Πρώην σύμβουλοι και καθοριστικοί «παίκτες» της περιόδου της διακυβέρνησης Σημίτη, πρώην εκσυγχρονιστές οι οποίοι «δούλευαν» και «δουλεύουν» για λογαριασμό της Δημοκρατικής Αριστεράς, τεχνοκράτες, ιδιοκτήτες εταιρειών πολιτικής επικοινωνίας και άνθρωποι του χρηματιστηρίου, ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά, μεταφέροντας τις επιθυμίες και τις προτάσεις του Κώστα Σημίτη. «Δεν θα διαταράξεις την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και εμείς θα σε βοηθήσουμε να βγει το κόμμα σου πρώτο».

Στο παιχνίδι μπήκαν και εκδότες, ενώ πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ «έστελναν» ψηφοφόρους, μανάδες και πατεράδες στη Νέα Δημοκρατία για να μην βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και παραθρησκευτικές οργανώσεις και παρακλάδια της εκκλησίας ενεργοποιήθηκαν και ιερείς σε πόλεις και χωριά έπιασαν δουλειά «Οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια» έλεγαν στα κηρύγματά τους. Αλίμονο.

Το βράδυ που ο Αντώνης Σαμαράς, προεκλογικά, μίλησε στην άδεια πλατεία Συντάγματος, μπορούσε να διακρίνει κανείς με πολύ μεγάλη ευκολία ανθρώπους του Κώστα Σημίτη και στελέχη του πάλαι – ποτέ εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, τζογαδόρους – χρηματιστηριάκηδες, «παιδιά της χρηματιστηριακής φούσκας» στο πλήθος … οι οποίοι προσέτρεξαν για ψυχολογική υποστήριξη, προς τον … επόμενο πρωθυπουργό, ο οποίος σκυθρωπός μιλούσε αντιλαμβανόμενος ότι η συγκέντρωση συνιστούσε φιάσκο μεγαλύτερο και από τη συγκέντρωση του Ευάγγελου Βενιζέλου.




Μα ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Τελικά, μετά από μία προεκλογική περίοδο κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού, η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να πετύχει ανάπηρη πρωτιά, καταγράφοντας ακόμη και σε συνθήκες πόλωσης, μικρό για τα δεδομένα της ιστορίας του κόμματος, ποσοστό, κάτω από το 30%. Όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ικανό να λύσει τα χέρια για την συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατικής Αριστεράς.

Ο Αντώνης Σαμαράς είχε πετύχει τον στόχο του: έγινε επιτέλους πρωθυπουργός. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πόνταρε στην πολιτική του διάσωση μέσω της συμμετοχής του στη συγκυβέρνηση και στην συνέχιση της πολιτικής του. Ο Φώτης Κουβέλης (και αυτό κρατήστε το για τη συνέχεια) δέχτηκε στις παρασκηνιακές συζητήσεις – πέραν από τις πιέσεις συγκεκριμένων επιχειρηματικών κύκλων - την πρόταση που του έγινε: «Αν μακροημερεύσει η κυβέρνηση αυτή, θα σε κάνουμε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2015».

Όμως, είχε έρθει η ώρα και για τον Αντώνη Σαμαρά να υλοποιήσει τη δική του υπόσχεση: Να κάνει υπουργό Οικονομικών άνθρωπο του «συστήματος Σημίτη», σε μία κυβέρνηση όχι τρικομματική, αλλά επί της ουσίας τετρακοματική, με τον «αόρατο άρχοντα» Κώστα Κινήματα να κινεί τα νήματα και το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη τις μαριονέτες στην Αθήνα.

Πρώτη επιλογή: Βασίλης Ράπανος (δεν «έκατσε», για λόγους που θα αναλύσουμε σε άλλη δημοσίευση).

Δεύτερη επιλογή: Γιάννης Στουρνάρας, το πολιτικά «υιοθετημένο παιδί» του Κώστα Σημίτη και ένας εκ των αρχιτεκτόνων της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση.

Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η επιλογή - επιβολή του Γιάννη Στουρνάρα, έγινε κατόπιν συγκεκριμένων εισηγήσεων, ακόμη και ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η παρουσία του στο υπουργείο Οικονομικών θα τους διευκόλυνε, ακόμη και αν δεν είχαν την καλύτερη γνώμη για εκείνον. Ο Αντώνης Σαμαράς πέραν της ικανοποίησης της επιθυμίας του να διαβεί τις πύλες του Μεγάρου Μαξίμου, χωρίς στην πραγματικότητα να διαθέτει κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, και διακρίνοντας ότι το πολιτικό μέλλον για τον ίδιο, εξαιτίας της προαποφασισμένης οικονομικής πολιτικής, την οποία θα ασκούσε ο Γιάννης Στουρνάρας, αντιλήφθηκε ότι μελλοντικά ο μοναδικός δρόμος για την πολιτική διάσωση θα ήταν η προσχώρησή του στο «σύστημα Σημίτη», όπως και έγινε.

Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει το εξής: Μία από τις δεσμεύσεις, επίσης, τις οποίες ανέλαβε ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εκείνη των χειρισμών στην υπόθεση του σκανδάλου με τα «μαύρα ταμεία» του γερμανικού κολοσσού SIEMENS: Θα γινόταν αποκλειστικά καθ’ υπόδειξη του «συστήματος Σημίτη». Το σκάνδαλο με τις μίζες της SIEMENS, σημάδεψε ανεξίτηλα την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Σημίτη. Πρόκειται για την περίοδο της ολοκληρωτικής εφόρμησης των γερμανικών οικονομικών συμφερόντων στη χώρα μας. Η υπόθεση έπρεπε να «κλείσει» γρήγορα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και χωρίς ο Αντώνης Σαμαράς να μπορεί να πει «Όχι», μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες του Γιάννη Στουρνάρα, υπήρξε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός του ελληνικού δημοσίου με την SIEMENS, ο οποίος ως σκανδαλώδης, ευτυχώς δεν προχώρησε.




Το τρίγωνο της εξουσίας

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Κώστας Σημίτης, ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκονται σε διαρκή τηλεφωνική επαφή, με τον Κώστα Σημίτη να δίνει το γενικό πρόσταγμα, τον Γιάννη Στουρνάρα να υλοποιεί και τον Αντώνη Σαμαρά να ακολουθεί τα κελεύσματα … της εξουσίας του «Κύκλου της Φρανκφούρτης».

Μάλιστα, όπως λένε, καλά πληροφορημένοι κύκλοι ο Αντώνης Σαμαράς ελάχιστη σχέση έχει πια με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και σε αυτό εξαιρετικά σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν οι εισηγήσεις, κυρίως του στενού του συνεργάτη Χρύσανθου Λαζαρίδη, για την επεξεργασία σεναρίων και σχεδίων περί της δημιουργίας ενός φιλοευρωπαϊκού ή Ευρωδημοκρατικού κόμματος. Παλαιοί αστοί νεοδημοκράτες, σε σουαρέ των βορείων προαστίων, δεν αναφέρουν καν πλέον τον Αντώνη Σαμαρά ως πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ως αρχηγό της "Πολιτικής Άνοιξης". 

Το κόμμα αυτό, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει ασφαλώς και το «σύστημα Σημίτη», μόνο που δεν είναι βέβαιο ότι θα ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς και δεν είναι βέβαιο αν θα προκύψει, εφόσον βέβαια «γεννηθεί» κάτι νέο, με παλαιά υλικά, από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Τα πράγματα περιπλέκουν οι φήμες για δημιουργία «κόμματος Στουρνάρα».

Οι διακινητές, βέβαια, αυτής της σεναριολογίας δεν εννοούν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας θα ηγείται απαραίτητα ενός πολιτικού φορέα, αλλά ότι αυτός ο φορέας θα έχει ως βασικό άξονα λειτουργίας την οικονομική πολιτική που υλοποιεί ο Γιάννης Στουρνάρας, κατόπιν υποδείξεως του λεγόμενου «συστήματος Σημίτη».

Το πρώτο Crash Test πάντως πραγματοποιήθηκε: Ο Γιάννης Στουρνάρας βγήκε και εξαπέλυσε τα βέλη του στο σύστημα Καραμανλή, με αποτέλεσμα να υπάρξουν οι γνωστές αντιδράσεις. Το βέβαιο είναι ότι δεν ρώτησε τον Αντώνη Σαμαρά. Αντιθέτως στις επαφές που έχουνε, ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε συμβουλές τόσο από τον Κώστα Σημίτη, όσο και από τον Γιάννη Στουρνάρα για το πώς θα χειριστεί τις εσωκομματικές αντιδράσεις. Και έτσι έλαβε μια πολύ σημαντική δέσμευση …


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ

Πέραν των τελευταίων κυβερνήσεων, ένα πρόσωπο το οποίο έχει διαδραματίσει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο, σε ότι έχει τουλάχιστον να κάνει με την επιβαλλόμενη στον ελληνικό λαό καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

Το «σύστημα Σημίτη» επιδιώκει να διασφαλίσει εσαεί και την πολιτειακή κάλυψη της υλοποίησης του λαοκτόνου μοντέλου οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζει στην Ελλάδα. Εξάλλου, η Προεδρία της Δημοκρατίας, υπό τον Κάρολο Παπούλια, όποτε χρειάστηκε διευκόλυνε τις τελευταίες κυβερνήσεις με την υπογραφή Προεδρικών Διαταγμάτων … ακόμη και από το Βερολίνο.

Η «υπογραφή» του Προέδρου της Δημοκρατίας παραμένει ένα ισχυρότατο όπλο στα χέρια του «συστήματος Σημίτη», το οποίο διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Ελλάδας μέσω της πρόσδεσης της χώρας μας στο άρμα του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης. Η «δικτατορία των αγορών» ή η «δικτατορία των τεχνοκρατών», νομιμοποιούνται «δημοκρατικά» μέσου του θεσμού και όχι βέβαια μέσω του λαού.

Πριν από λίγο καιρό το Periodista αποκάλυψε ότι δεν «προχωράει» η περίπτωση του Φώτη Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, έπειτα από συμφωνία του Αντώνη Σαμαρά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και μετά τη συγκατάθεση του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος εντός της κυβέρνησης εκφράζει την τάση Σημίτη, η οποία κινεί τα νήματα.

Τώρα ο Αντώνης Σαμαράς έχει συμφωνήσει: Όταν έρθει η ώρα θα προτείνει τον Κώστα Σημίτη για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αν αυτή η κυβέρνηση μακροημερεύσει ο Κώστας Σημίτης θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, με την στήριξη του Αντώνη Σαμαρά.

Οι Τούρκοι απαιτούν συνεκμετάλλευση του κοιτάσματος πετρελαίου και φυσικού αερίου τη


Δευτέρα, 11 Φεβρουαρίου 2013


Για άλλη μια φορά, η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί και να δημιουργεί προβλήματα στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και... φυσικού αερίου της Κύπρου, και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο.

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στην επαρχία Kayseri της κεντρικής Ανατολίας, ο Τούρκος Υπουργός Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ υποστήριξε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει, είτε να σταματήσει τις έρευνες στο Οικόπεδο 12, είτε να μοιραστεί τα κέρδη με το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου.

Σύμφωνα με τον Γιλντίζ, οι έρευνες που πραγματοποιεί η Κύπρος, και τα σχετικά συμβόλαια τα οποία έχει υπογράψει η Λευκωσία με διεθνείς εταιρείες, αντιβαίνουν τη νομοθεσία, καθώς τα θαλάσσια ύδατα βρίσκονται σε μια ΑΟΖ η οποία δεν έχει ακόμη χαραχθεί.

“Η Τουρκία δεν θα συνεργαστεί με εταιρείες οι οποίες συμμετέχουν σε έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, μέχρι να ξεκαθαρίσουν πλήρως οι συνθήκες και τα δεδομένα”, ήταν τα λόγια του Τανέρ Γιλντίζ.

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΠΑΣΟΚ: Έβλεπε ευθύνες Μαρκογιαννάκη για Siemens, τον αποδέχεται ως πρόεδρο της επιτροπής Λαγκάρντ

Posted date: Φεβρουαρίου 08, 2013 5:07 ΜΜ In: Ρεπορτάζ-ειδήσεις | comment : 3
Του Γιάννη Συμεωνίδη
Αντιστέκεται σθεναρά στη λογική να καταγγέλλεις πρώην υπουργό πως με πράξεις και παραλείψεις του δεν διαχειρίστηκε σωστά και με επιμέλεια την δημόσια περιουσία και να προτείνεις την περαιτέρω διερεύνηση ευθυνών του και λίγο καιρό αργότερα να αποδέχεσαι την τοποθέτηση του ίδιου ανθρώπου ως προέδρου προανακριτικής επιτροπής, η οποία καλείται να ανακαλύψει την αλήθεια σε άλλη υπόθεση δημοσίου ενδιαφέροντος. Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κανένα πρόβλημα να ζητά, τον Ιανουάριο του 2011, την παραπομπή σε προανακριτική επιτροπή του Χρήστου Μαρκογιαννάκη για το σκάνδαλο Siemens-C4I (σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας) και τον Ιανουάριο του 2013 να μην ενίσταται στο διορισμό του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων Καραμανλή στην θέση του προέδρου της προανακριτικής επιτροπής για τη Λίστα Λαγκάρντ. Το ακόμα πιο «τρελό», μάλιστα, είναι πως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Παναγιώτης Ρήγας, ο οποίος είναι μέλος της επιτροπής που αναζητά τυχόν ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, είχε διατελέσει μέλος και της επιτροπής για τη Siemens.
Αποδέχεται, δηλαδή, να βλέπει στο έδρανο του προεδρεύοντος της επιτροπής Λαγκάρντ τον άνθρωπο που ο ίδιος και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του στο ΠΑΣΟΚ είχαν κρίνει, μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, πως πρέπει να διερευνηθούν περισσότερο οι ευθύνες του για πράξεις και παραλείψεις του κατά τη διαχείριση δημόσιας περιουσίας, καθ’ όσον οι εταιρείες SAIC και Siemens ωφελήθηκαν οικονομικώς από τη συμπεριφορά του και, συγκεκριμένως, από πληρωμές προς αυτές κι από την αποδέσμευση εγγυητικών επιστολών τους καλής εκτέλεσης με αντίστοιχη ζημία της περιουσίας του Δημοσίου.
Οι εξηγήσεις, εξάλλου, που δίνει ο κ. Ρήγας στο www.koutipandoras.gr, σύμφωνα με τις οποίες ο ίδιος δεν θυμάται αν είχε εξετάσει τον κ. Μαρκογιαννάκη στην επιτροπή για τη Siemens, πως είχε αποχωρήσει κατά τη σύνταξη του πορίσματος, πως κάθε υπόθεση πρέπει να κρίνεται αυτοτελώς και πως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η έρευνα σε βάρος του πρώην υπουργού ώστε να καταστεί ύποπτος, δεν πείθουν. Πόσω μάλλον όταν η ευθύνη για το ότι δεν έγινε ποτέ πλήρης διερεύνηση του «σκανδάλου των σκανδάλων», όπως έχει μείνει χαραγμένο το σκάνδαλο Siemens στη μνήμη της κοινής γνώμης, βαραίνει αποκλειστικώς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ…
Το πόρισμα Siemens
Το www.koutipandoras.gr δημοσιεύει αποσπάσματα από το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens, τα οποία αφορούν τις ευθύνες Μαρκογιαννάκη για το C4I, προκειμένου να καταδειχθεί το μέγεθος της υποκρισίας με την οποία χειρίζεται το πολιτικό κατεστημένο ζητήματα διασπάθισης δημοσίου χρήματος:
«Ο κ. Μαρκογιαννάκης ανακριβώς καταθέτει ότι το σύστημα C4I απερρίφθη το 2005 μετά από εξάμηνη διαδικασία. Σε επίσημο έγγραφο αναφερόταν ότι οι δοκιμές ολοκληρώθηκαν στις 2 Απριλίου 2005[...] Αναληθώς κατέθεσε ο τότε υφυπουργός ότι οι τεχνικοί σύμβουλοι της BOARTES δεν είχαν υποβάλει εκθέσεις για την πορεία του έργου. Όπως προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα οι τεχνικοί σύμβουλοι της BOARTES είχαν αποστείλει εκθέσεις σχετικά με τις δοκιμές στα διάφορα υποσυστήματα κι αξιολόγηση της άσκησης ΙΕΤ-3 και της “στημένης” επίδειξης της 1/7/2004. Από όλες αυτές τις εκθέσεις προκύπτει σαφώς ότι το C4I δεν ήταν κατάλληλο για να χρησιμοποιηθεί[…]
Ο κ. Μαρκογιαννάκης κατάθεσε ότι όλο το χρονικό διάστημα συγκροτούσε Επιτροπές Παραλαβών με συγκεκριμένους αξιωματικούς. Βεβαιώνει, επομένως, με αυτόν τον τρόπο ότι στα πρόσωπα των συνεργατών του συνέτρεχαν οι διατάξεις του άρθρου 16 του Π.Δ. 284/89 περί ασυμβιβάστου, εφόσον είχαν χρηματίσει μέλη σε περισσότερες από μία επιτροπές του ίδιου έργου[…]
Η κατάθεση του τότε υφυπουργού ότι το 2004 υπογράφτηκε μνημόνιο για την προσωρινή παραλαβή του C4I επειδή στη δοκιμή του συστήματος στις αρχές Ιουλίου διαπιστώθηκε ότι μπορούσε να προσφέρει σημαντικά πράγματα στην κατάσταση που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή είναι ανεπαρκής κι εν μέρει ανακριβής. Η συμφωνία με τη SAIC για προσωρινή παραλαβή οριστικοποιήθηκε πριν αποφασίσει το ΚΥΣΕΑ, στις 1/7/2004, και υπογράφτηκε χωρίς να ληφθεί υπόψη, για παράδειγμα, ότι η Επιτροπή Παραλαβής και οι τεχνικοί σύμβουλοι της BOARTERS με έκθεσή τους  είχαν αξιολογήσει αρνητικά την επανάληψη της άσκησης IET-3[…]
O κ. Μαρκογιαννάκης κατάθεσε αναληθώς ότι το ΚΥΣΕΑ κάλυψε όλες τις αλλαγές που είχαν γίνει στη σύμβαση. Απέκρυψε ότι με την τέταρτη τροποποίηση της σύμβασης νομιμοποίησε την απευθείας ανάθεση έργου ύψους 7.100.000 στη ΔΙΕΚΑΤ και το ενέταξε ως επιπλέον υποσύστημα στο C4I. Αναληθώς επίσης κατέθεσε ότι η SAIC επέμενε να γίνει η γενική δοκιμή την 1/10/2004. Η ημερομηνία είχε αποφασιστεί από το ΚΥΣΕΑ μετά από δική του εισήγηση, αν και γνώριζε πως πρώτα έπρεπε να δοκιμαστούν τα υποσυστήματα, κάτι που δεν είχε συμβεί. Αν και το ΚΥΣΕΑ είχε αποφασίσει συγκεκριμένες διαδικασίες μέχρι την 1/10/2004, οι διαδικασίες άλλαξαν με ευθύνη υπουργού με άλλες που ευνοούσαν τη Siemens.

Σχετικώς σημειώνεται ότι έγινε απευθείας ανάθεση απεγκατάστασης εξοπλισμού χωρίς αυτός να έχει δοκιμαστεί[...]
Ανακριβώς κατέθεσε ότι τον Απρίλιο του 2005 διεμήνυσε στη SAIC ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να παραλάβει το C4I.
Από τη σχετική αλληλογραφία προκύπτει ότι ο κ. Μαρκογιαννάκης διαπραγματευόταν σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που έθετε η SAIC. Από τα έγγραφα του φακέλου συνάγεται ότι οι χειρισμοί του θέματος από τον υφυπουργό δεν είχαν νομιμοποιητική βάση. Για παράδειγμα, παρά τη διαπίστωση ότι το C4I ήταν ακατάλληλο ήδη από την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων με υπαιτιότητα της SAIC εν τούτοις δεν κινήθηκε η διαδικασία κήρυξης έκπτωτης της εταιρείας κι ότι έστειλε στη SAIC σχέδιο απόφασης ΚΥΣΕΑ που αφορούσε την τροποποίηση της σύμβασης. Αποδέχθηκε ως σωστή την απαίτηση της εταιρείας να παραληφθεί το C4I ανά υποσύστημα, ενώ γνώριζε ότι αυτή η διάταξη είχε ως συνέπεια να ανακληθεί ο όρος της αρχικής σύμβασης περί παραλαβής του συστήματος με το κλειδί στο χέρι[…]
Από τα σχετικά έγγραφα προκύπτει ότι ο κ. Μαρκογιαννάκης διαπραγματευόταν με τις SAIC-SIEMENS και τη ΔΙΕΚΑΤ χωρίς να εξετάζει τη νομιμότητα των ενεργειών του και το γεγονός ότι ισχυροποιούσε την θέση της SAIC, εφόσον  οι διαπραγματεύσεις γίνονταν βάσει των όρων κι απαιτήσεων που έθετε η εταιρεία. Για παράδειγμα, διαπραγματεύτηκε με τις SAIC και ΔΙΕΚΑΤ κι έδωσε με απευθείας ανάθεση την αναβάθμιση του κτιρίου της ΓΑΔΑ, κόστους 7.100.000 ευρώ[...]
Ο κ. Μαρκογιαννάκης απέκρυψε την αλήθεια σχετικά με τα υποσυστήματα που παρέλαβε ως αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών το 2009, δηλώνοντας ότι δεν είχε ερέθισμα για το γεγονός ότι αυτά δεν λειτουργούσαν. Οι υπουργοί Παναγιώτης Χηνοφώτης και Προκόπης Παυλόπουλος είχαν αρνηθεί το 2008 την παραλαβή του υποσυστήματος 14. Αντίθετα, ο κ. Μαρκογιαννάκης ενέκρινε την παραλαβή του υποσυστήματος το 2009 κι αποδέσμευσε δύο εγγυητικές επιστολές της SAIC, αξίας 2.797.903,62 ευρώ και 3.802.022,67 ευρώ[…]
Μετά την παραλαβή των υποσυστημάτων 1-7 και του C4I συνολικώς από την Επιτροπή συγκάλεσε σύσκεψη στο υπουργείο Εσωτερικών. Παρ’ όλο που από τα πρακτικά της σύσκεψης προέκυπτε ότι υπήρχε πρόβλημα συνολικής λειτουργικότητας του C4I, με απόφασή του ενέκρινε την παραλαβή των υποσυστημάτων 1-7 κι επέστεψε στη SAIC εγγυητικές επιστολές συνολικού ύψους 11.158.065,14 ευρώ[…]
Επίσης κατέθεσε ανακριβή στοιχεία και σε ό,τι αφορά την παραλαβή και τη λειτουργία των υποσυστημάτων AVL και CDSS. Γνώριζε ότι τα υποσυστήματα του CDSS ουδέποτε λειτούργησαν και δεν λειτουργούν, ώστε να επιτευχθεί η διαλειτουργικότητα συνολικά του C4I[…]
Ο τότε υφυπουργός κατάθεσε ανακριβή στοιχεία προκειμένου να αιτιολογήσει την απόφασή του για προσωρινή παραλαβή του C4I και τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την εταιρεία. Σε επιστολή που έστειλε στον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Γιωργο Βουλγαράκη στις 23.6.2004 ανέφερε ψευδώς ότι η άσκηση IET-3 απέτυχε σε 4-5 επουσιώδεις στόχους που αποτελούσαν, κατά τη SAIC, το 2-3% του όλου συστήματος και δεν επηρέαζαν τη λειτουργικότητά του. Ο τότε υφυπουργός κατέθεσε ψευδώς ότι δεν ετέθη ποτέ θέμα έκπτωσης της SAIC από τη σύμβαση[…]
Ο κ. Μαρκογιαννάκης απέκρυψε στην κατάθεσή του την αλήθεια σχετικά με τη διαλειτουργικότητα του C4I και την παραλαβή των υποσυστημάτων 1-7. Οι τεχνικές εκθέσεις αξιολογούσαν τα υποσυστήματα 1-7 μετά από τις δοκιμές τους ως ακατάλληλα. Παρ’ όλα αυτά η Επιτροπή Παραλαβής τα παρέλαβε κι ο τότε υπουργός ενέκρινε στις 16/02/2009 με απόφασή του την παραλαβή τους»…
«Μοίραζε» όπλα στα Χανιά
Σε ένα άλλο θέμα, ο νομός Χανίων, στον οποίο πολιτεύεται εδώ και δεκαετίες ο κ. Μαρκογιαννάκης, είναι 17ος σε πληθυσμό στη χώρα. Όποιος, όμως, μελετήσει τα στοιχεία για τον αριθμό αδειών οπλοφορίας-οπλοχρησίας που είχαν δοθεί το 2009 για «ατομική ασφάλεια» στο συγκεκριμένο νομό μπορεί πολύ εύκολα να πιστέψει ότι είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στη χώρα, μετά από το νομό Αττικής! Βλέπετε το 2009, στο μεγαλύτερο μέρος του οποίου…όλως τυχαίως αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Τάξης ήταν ο κ. Μαρκογιαννάκης,  στα Χανιά δόθηκαν συνολικώς 134 άδειες, οι οποίες υπολείπονταν σε αριθμό μόνο των αντίστοιχων αδειών για «ατομική ασφάλεια» στην περιοχή των Αθηνών και περιχώρων. Σημειώνεται, μάλιστα, πως από αυτές μόλις οι 21 είχαν την θετική γνώμη εισαγγελέα. Τα παραπάνω στοιχεία, εξάλλου, προέκυψαν ύστερα από ερώτηση που είχαν καταθέσει την άνοιξη του 2010 οι τότε βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης και Νίκος Τσούκαλης. Σήμερα, από την θέση του προέδρου και του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ αντιστοίχως δεν έχουν καμιά αντίρρηση να προεδρεύει ο κ. Μαρκογιαννάκης της προανακριτικής επιτροπής για τη Λίστα Λαγκάρντ…

Παρά την κατακραυγή καθυστερούν το πρόστιμο

Posted date: Φεβρουαρίου 08, 2013 2:37 ΜΜ In: Ρεπορτάζ-ειδήσεις | comment : 1
Πέρασαν επτά ολόκληροι μήνες από τις 15 του περασμένου Ιουνίου, όταν το HOT DOC είχε φέρει στο φως την απάτη των νανοϋλικών, τα οποία η εταιρία παραγωγής τους και ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, προωθούσαν μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών του δημοσιογράφου και της ιστοσελίδας του, zougla.gr.
Το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο είχε πραγματοποιήσει έρευνα για λογαριασμό του HOT DOC, από την οποία είχε προκύψει ότι τα συγκεκριμένα υφάσματα, τα οποία ο γνωστός δημοσιογράφος διαφήμιζε και πωλούσε, λειτουργούν όπως κάθε άλλο ύφασμα και δεν έχουν ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία του ανθρώπου. Το επιχείρημα του κ. Τριανταφυλλόπουλου ότι υπήρχε μελέτη, η οποία είχε πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας (ΕΚΠΑ) και από την οποία προέκυπτε ότι πράγματι τα νανοϋλικά είχαν θαυματουργές ιδιότητες, είχε καταρριφθεί από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Στις 20 Ιουλίου του 2012 η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ είχε αποφανθεί ότι «η επίκληση του ονόματος του Πανεπιστημίου, τόσο από την εταιρία που διακινεί τα λεγόμενα νανογιλέκα, όσο και από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, είναι αυθαίρετη και παραπλανητική».
O φάκελος με τις σοβαρότατες αποκαλύψεις του HOT DOC καθώς και τις έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί για λογαριασμό του περιοδικού είχε διαβιβαστεί σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες. Στο ΕΣΡ, το ΙΝΚΑ, τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, είχε κατατεθεί στην Εισαγγελία Αθηνών, ενώ είχαν φθάσει και στα χέρια της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή.
Τα αποτελέσματα των ερευνών και οι ανακοινώσεις των υπηρεσιών έχουν διαβιβαστεί στη Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτή, η οποία, αναμένεται μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας, να καταθέσει υπόμνημα, προκειμένου οι υπεύθυνοι για την παραπλάνηση του κόσμου, να κληθούν σε απολογία και στη συνέχεια να τους επιβληθούν πρόστιμα.
Παρόλα αυτά, το ερώτημα που προκύπτει, είναι γιατί επτά ολόκληρους μήνες μετά τις, βασισμένες σε επιστημονικές έρευνες, αποκαλύψεις του HOT DOC δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες προκειμένου οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν; Η Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτή απαντά, στο σχετικό ερώτημα του koutipandoras.gr ότι χειρίζεται περίπου 32.000 υποθέσεις, στις οποίες δίνει σειρά προτεραιότητας. Παραβλέπει ωστόσο το γεγονός ότι από τις δραστηριότητες της εταιρίας Nanobionic και του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, προέκυπτε -σύμφωνα με πληροφορίες- τζίρος περίπου έξι εκατομμύρια ευρώ! Δεν πρόκειται επομένως για μια υπόθεση η οποία μπορεί να μπει, έστω και προσωρινά στο συρτάρι, αλλά για κάτι το οποίο αφορά χιλιάδες κόσμου.
Το koutipandoras.gr θα σας ενημερώνει διαρκώς για την εξέλιξη της υπόθεσης, με την ελπίδα τουλάχιστον μέχρι την προσεχή Παρασκευή, να έχει κατατεθεί το υπόμνημα και να έχει δρομολογηθεί η κλίση των εμπλεκομένων.

Η Παιδεία σήμερα - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε σήμερα, είναι η αποσπασματική εξέταση των διαφόρων κοινωνικών δραστηριοτήτων και προβλημάτων, σαν να ήταν αυτόνομες και όχι στενά συνδεδεμένες σε ένα αδιαίρετο σύνολο. Εξετάζουμε έτσι «τεχνοκρατικά»[1] και απομονωμένα την οικονομία, την πολιτική, την ψυχολογία, την ανθρωπολογία, την Παιδεία – για να έλθουμε στο προκείμενο – και τόσα άλλα βεβαίως. Η Παιδεία, που υπήρξε ανέκαθεν κύριος μοχλός, όχι μόνο της ανάπτυξης των κοινωνιών – όπως και αν θεωρήσουμε τον όρο ανάπτυξη, όπου βεβαίως συμπεριλαμβάνεται και αυτό που καλούμε οικονομία –, αλλά και κύριος παράγων εξέλιξης του ίδιου του ανθρώπου ως σκεπτόμενου όντος, δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένη από τον συνολικό τρόπο ύπαρξης και εξέλιξης των κοινωνιών, αλλά και του ίδιου του ανθρώπου.
Για να μιλήσουμε λοιπόν για την Παιδεία σήμερα, θα πρέπει να την εντάξουμε πρώτα στην όλη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Πραγματικότητα που δείχνει να έχει απομακρυνθεί από τις παλαιότερες επιδιώξεις αναζήτησης υπαρξιακών νοημάτων – μάλλον θεωρώντας πως το ζήτημα αυτό έχει επιλυθεί – και που δείχνει να έχει επικεντρωθεί στην εξυπηρέτηση της επιδίωξης της ευτυχίας ως έννοιας ταυτόσημης με την υλική ευμάρεια και βεβαίως στην ανάπτυξη αυτού που την προϋποθέτει: στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, που έχει αναχθεί σχεδόν σε οντολογικό επίπεδο και που τείνει έτσι να καταστεί αυτοσκοπός. Αυτή η αλλαγή των στοχεύσεων του ανθρώπου και των κοινωνιών του, υπήρξε κοινή σε όλα τα πολιτικά ιδεολογήματα των τελευταίων αιώνων, εποχή που χαρακτηρίζουμε με τον όρο νεωτερικότητα. Από τον Χομπς και τον Λοκ, στον Άνταμ Σμιθ και στον Κέινς, αλλά και από τον Μώρο μέχρι τον Μαρξ και τους απογόνους του, η έννοια της ευτυχίας ήταν η ίδια. Ο τρόπος πρόσβασης προς αυτήν διέφερε. Είναι προφανές πως υπό το πρίσμα αυτό νοούμε και σχεδιάζουμε την Παιδεία σήμερα, ασχέτως αν – μάλλον για να τηρήσουμε τα προσχήματα από ντροπή προς την Ιστορία – τη διαχωρίζουμε από την Εκπαίδευση ή κατάρτιση. Ας δεχτούμε πάντως ότι ενδεχομένως και να υπάρχει κάτι βαθύτερο όταν μιλάμε για Παιδεία και όταν τη διαχωρίζουμε από τον όρο Εκπαίδευση.
(συνέχεια)