Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Η ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΩΝ – ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ.

Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2011


ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ “ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ” από τον Γιώργο Παπανδρέου “ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ”. Βάλτε και την αποκάλυψη μας για τα ασφαλιστικά ταμεία και θα καταλάβετε πως ο άνθρωπος και η παρέα του...
εκποίησαν την χώρα μέσα σε 1,5 χρόνο. (ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΕΝΟΧΟΥΣ. ΞΕΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΑ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ!)

Καταλάβατε τώρα γιατί δεν θα πολυπειράξει κανέναν η εξοδος της χώρας από το Ευρώ; Τα φορτωθήκαμε όλα πίσω, χωρίς να διεκδικήσουμε τίποτα. Ένα άθλιο σχέδιο που εκτελέστηκε με “στρατιωτική ακρίβεια” όπως θα έλεγε και ο Βενιζέλος.
http://olympia.gr/
Δείτε την λίστα:

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011


http://www.on-news.gr/2011/11/blog-post_9406.html

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Wikileaks: Η Μέρκελ καθυστέρησε με δόλο τη βοήθεια στην Ελλάδα

Παρασκευή, 11 Νοέμβριος 2011 01:14
ΕκτύπωσηPDF
wikileaksEγγραφο του Wikileaks που δημοσιεύεται στη Die Welt αποκαλύπτει την άγνοια και τις λανθασμένες εκτιμήσεις της γερμανικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, τo χειμώνα του 2010.
Το αποκαλυπτικό έγγραφο είναι από τις σημειώσεις του τότε αμερικανού πρέσβη στο Βερολίνο Philip D. Murphy, οι οποίες αναφέρονται στις ημέρες πριν και μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης το Φεβρουάριο του 2010.
Πριν από τη σύνοδο, γράφει ο αμερικανός διπλωμάτης, έγιναν πολλές συζητήσεις στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης για την κατάσταση στην Ελλάδα. Το μοναδικό αποτέλεσμα τους, προσθέτει, ήταν η απόφαση του Βερολίνου να αποσιωπήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την επικείμενη ελληνική καταστροφή έναντι των γερμανών πολιτών.
Η γερμανική κυβέρνηση ήταν ευχαριστημένη που στη σύνοδο κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου 2010, δεν αποφασίσθηκε οποιαδήποτε συγκεκριμένη βοήθεια για τη Ελλάδα.
«Η καγκελάριος Μέρκελ έδειχνε φανερά ανακουφισμένη, για το ότι δεν χρειάζεται ακόμη να εξηγήσει στους πολίτες, γιατί θα πρέπει να μεγαλώσει το δικό της χρέος-βουνό για να σώσει τους Έλληνες» προσθέτει.
Η Μέρκελ απέκρυπτε σύμφωνα με το έγγραφο το μέγεθος του ελληνικού προβλήματος απ' τους Γερμανούς και καθυστερούσε εν γνώση της να βοηθήσει την Ελλάδα με αποτέλεσμα να την οδηγήσει στην πτώχευση.
Η Μέρκελ καθυστέρησε με δόλο τη βοήθεια στην Ελλάδα επιτρέποντας στις αγορές να της προκαλέσουν δραματικό χτύπημα.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Το κράτος διαβάζει Μακιαβέλι; « η Λέσχη

Τα αστικά επιτελεία διαβάζουν Μακιαβέλι?

HOW GERMANY IS DESTROYING GREECE, EUROPE AND GERMANY!

2 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Suicide of Europe: a triumph for the empire of Lloyd Blakfein 
By Dimitris Konstantakopoulos
http://konstantakopoulos.blogspot.com/
Greece is on the verge of revolt or revolution, at least if its government will continue to refuse an early election everybody in Greece is asking now. The markets seem ready to launch an even bigger attack against Italy. There is military tension in the Eastern Mediterranean Sea, increasing the probability of a military conflict involving two members of the EU, a candidate member and Israel. As for Berlin, it is repeating, in the way it is handling the European crisis, the same pattern of strategic mistakes which contributed to its military defeats in World War I and II, the only difference being that in the 20th century we were engaged in military wars while now we are facing a financial total war.

Germany has a rare opportunity in history to re-establish itself as a normal power, to transform itself into the political and economic leader of all Europe against the “Markets”, a Good and Democratic “hegemon” of the continent, investing its ambitions into a radically reformed European project of world significance. Instead, its policies undermine the European project and they are fuelling intra-european debt and political wars. Germany becomes, one more time in its history, a hostage in an extremely narrow, provincial sense of nationalism, the same primitive form of nationalism that destroyed in the past the German Volk. By doing that, Germans risk a “third Waterloo” in two centuries, a defeat more heavy than the one they suffered in 1945. There is no much time left before the historic defeat of the European Idea, a collapse of the EU and a global economic crisis worse than the one of 1929, which will have catastrophic consequences for Europe, the world and Germany itself.

Using a more systemic approach, we can easily discern in the ways the crisis is developing in the European Union and the world economic architecture, some of the characteristics that led to the rapid self-demise of the soviet system and the self-destruction of the Soviet Union, a system very different but as “closed”, as the current monetarist and neoliberal European and global economic system. The way European leaders are handling the European crisis, brings strong memories to the way Gorbachev was behaving, by destabilizing vital functions of his system and structure, without having any clear idea with what to replace them. Unlike the Chinese CP, Gorbachev borrowed massively and legitimized western values, to use them in his internal political struggles, thus destroying the “image of the enemy” which was the heart of his political system. The same we bear witness in Europe right now. Our “regime” is based on the “freedom, prosperity and democracy” promise. The “regime” will simply not survive because it is trying to ensure more and more profits for the banks and it is destroying whole communities, in order to repay the mountain of debt it has accumulated.

In this paper we try to see how different financial, political, ideological, national and geopolitical factors are contributing to the current crisis of the EU. We propose a synthesis of two seemingly opposed interpretations, one that is favoring the chaotic nature of the financial crisis and another one which is attempting to see in every stage of the crisis the advansing project of an “Empire of Finance”, shaping Europe and the world according to its interests and its world vision. We focus on German policy, because now Germany is the only remaining nation of Europe trying to produce a policy for Europe. The only other real actor in Europe is Greece, because it became the experimentation field for the new economic and social order in Europe. But also because the Greek government, under the direct control of centers in the international financial capital, behaves as a real “agent of chaos” in European affairs.

We are at a defining moment in European and, in particular, German history. The same malevolent mechanisms we have witnessed in Europe before World War I and II, are again in action, in financial, not in military terms this time (at least for now), but with the same, potentially catastrophic, consequences. European prosperity, democracy and civilization, everything we were able to achieve since 1945, are now at stake. As a result of the way German leadership is handling the European crisis, Germany runs the very real risk of experiencing at the end, an economic, political, geopolitical, moral and strategic defeat, comparable to the military defeat it has suffered in 1945.

Our minds cannot really and fully grasp the new situation. Our way of thinking is still based on the realities and certainties of the world as it was between 1945 and 2008; a good analogy is how the Europeans were completely taken aback by the eruption of World War I in 1914, thinking still in terms of the Belle Epoque, while crossing well into the new era of Wars and Revolutions which characterized the first half of 20th century. “We won’t pay for the Greeks” say the Germans, very much like the French said in a not so different occasion, “we will not die for Dantsig”. But the “assasination” of Greece risks having the same consequences with the assassination of Archduke Ferdinand in Sarajevo, in 1914.

The debt crisis is rapidly destroying the political foundations not only of the existing EU, but of any kind of European integration. A media war has been launched against Greece and other countries of the European periphery, the so called PIIGS, which reminds us of the psychological campaigns against “hostile”, “rogue” states like Iraq or Serbia. Such campaigns preceded in fact the military attacks against these countries, much in the same way they preceded the speculative attacks against Greece, transforming rapidly, in fact, a country-member of the eurozone, into the financial equivalent of Iraq.

Two years later the EU summits remind us now more and more of boxing matches and they are more and more ineffective. Germany, France, Britain and Italy have the worse relations they ever had. The “European” Central Bank tries to include, in the “restructuring” deal of Greek debt, the exclusion of the debt it bought at very low price in the secondary market – that is, it is speculating against and making money of a member country of the EU in a situation of distress! Common people in Germany say they don’t want to pay out of their hard work Greek crooks’ debt, unaware that Greeks work much more than Germans and, anyway, German “help for Greece” money does not go to Greece but to the international megabanks, which are the real crooks. The Bulgarian Prime Minister says he is happy because Greek society is destroyed, much as the Bulgarian society was destroyed at the fall of communism. Greeks themselves are more and more accusing the Germans of behaving in exactly the same way as in World War II, that is destroying and looting their country. They talk, in increasing numbers, about a 4th Reich and they tend to remember more and more of their EAM, the legendary National Liberation Front, the more important resistance movement in all of Europe, active between 1941 and 1944. What does this all mean? It means that less than two years after the eruption of the European sovereign debt crisis, the financial, political and ideological prerequisites for a destruction of the whole European project are now in place. World forces, especially the new “Empire of Finance”, having an interest in dominating or destroying Europe, have new and important tools to achieve their goals. Every European nation is blaming the other member states for crisis; a crisis which the world banks and the complete unregulated world finance and economy are mainly to blame!

The German dilemma

For the first time in eighty years, Germany is keeping now, in its hands, the key to the fate of Europe, its democracy and civilization. But it will not keep it for long and does not seem to know what to do with it. Germans have used the “markets” against Greece as a kind of “Maastricht police”, to “punish” Greeks and “discipline” other Europeans, without realizing the terrible price they will pay, as Faust did, for their alliance with the devil. They torn apart Greece economically, just like Stalin and Hitler did with Poland in 1939. Germany is overestimating itself and it’s relying too much to its economic power, the same way it overestimated and relied too much on its military power, during the 20th century. Berlin thinks it can play with the Markets, as Dalladier, Chamberlain or Stalin thought they could play with and use Hitler.

Between 1939 and 1941, Hitler attacked all Europeans, trying to unite and discipline them, before addressing his main concern, the conquest of Russia and the defeat of Bolshevism. But Hitler’s project was reflecting the essentially provincial, narrow and violent character of German nationalism. Germany has never understood its own great theoretician of War, the Prussian Carl von Clauzevitch, who rightly saw behind the victories of Napoleon, the force of the ideas of the Great French Revolution. The more successful and stable hegemonies were those based on general ideas and that also included a “carrot” for the nations under their dominion. This was the case of the US hegemony, based on the vision of an “independent, free and successful individual”, of USSR, based on “socialism”, or of the EU as long as it was based on the common dream of “prosperity and freedom for all”.

Hitler failed to conquer Britain and he paid a big price for attacking Greece. He could have wined over USSR, but when he finally attacked it, in June 1941, he had already lost precious energy and time. In a way that would let Zigmund Freud voiceless, Angela Merkel is doing exactly the same. She is trying to punish Greece and discipline all Europeans, before addressing the question of the Markets, on behalf of all the EU. She is running the risk of destroying all political capital of Germany in European Union.

The Markets’ and the IMF’s “police”, that Germany itself invited, welcomed and cooperated with, not only “punished” the supposed Greek “criminal”, as a matter of fact it destroyed him literally, and it is now attacking one country after another in Europe and even the USA. Thus proving that Greece is not an exception, but an extreme case, permitting us to understand and realize the fundamental mechanisms in action. For two years everybody is trying to address the Greek problem, but the only result of these efforts is the immense increase of the debt of this country and the rapid and unprecedented destruction of its economy and society.

No solution inside the system

German and European politicians try to find a solution, but everything that is proposed and then agreed, fails in the following weeks or months, proving that the problem is systematic, i.e. there is no solution inside the given political and economic “model”, the so called “liberal globalization”, characterized by the accumulation of enormous economic and political power to the financial “captains” and the complete deregulation of financial and other markets, practically of every financial, economic and trade activity around the globe. We are destroying Europe, precipitating a world crisis worse than the one we suffered in 1929.

The financial monster we created in the last 40 years, a world “Empire of Money”, is now destroying our states, nations and civilization. As long as the solution we propose avoids in aiming at the main cause of the problem, the problem will persist, having as a consequence the very existence not only of the European Union, but of the entire European civilization, welfare state and democracy, everything Europeans were able to achieve after 1945. If we really try to repay the mountain of debt accumulated by the banks and other financial institutions, we will have to destroy our societies, to transform European citizens into a kind of life-long slaves, to organize the social equivalent of new world wars, or to launch new military wars in a scale even more massive than the ones we experienced in the Middle East during the last decade or to destroy even faster the natural environment of the planet, the very foundations of our existence.

History is putting Germans in a dramatic strategic dilemma. They now have a really historic chance to become again a “normal” nation, escaping the mental “prison” that was imposed to them after their defeat in the 2nd World War and because of the way this defeat was handled by both Germans and their conquerors (1). To succeed, it would require of Germany to become the leader of the European nations, in their effort to control the financial monster threatening European society, democracy and civilization. It would require of Germans to take the lead in a really titanic, extremely difficult, but also absolutely necessary radical shift of paradigm, towards another economic model, if we really wish to save our continent from the totalitarian force of the so-called “Markets”. We need to radically restructure the European debt, to ban or at least regulate heavily CDS and other derivatives, to create a European economic model that produces debt with a production model, turning towards keynsianism, some form of protectionism and regulation. We need a gigantic redistribution of income and wealth, to reverse the path we are following for forty years. We need a European government and not governance, but such a government must be democratic and must also meet social, development and ecological goals, not just guarantee the value of money, as Maastricht does. We need a new New Deal and, in order to achieve it, a political leadership with the courage and skills of Franklin Roosevelt, Winston Churchill or Charles de Gaulle is needed, in order to address the present crisis and save Europe.

The other way for Berlin is to continue doing what it is doing, to precipitate the destruction of the Union and alienate the majority of its nations, laying itself the foundations of the dominance of the “Empire of Money” on the whole continent, including finally Germany itself as one of the subject-states. This country possesses of course important comparative advantages and it will be able to survive longer without the other Europeans, but how can it stand up globally as a unit, compared to China or India, in 20 years? What kind of “soft” (not only “economic”) power will it possess, after the terrible political and ideological fall-out from a total European destruction under its leadership? Such an outcome could in fact signify an economic, moral, political, and strategic defeat of Germany worse than the military one it suffered in 1945. No more, no less.

Empire against Germany

It was the first secretary of NATO, Lord Ismay, who defined the goal of the Atlantic Alliance with his famous formula: «To keep the Americans in, the Germans down, the Russians out». The British Empire has delivered its mantle to the US Empire, the US Empire kept its crown by an alliance of financial power and American weapons, the USSR has committed suicide, but the imperial “know-how” remains intact. Ways and subjects are changing, not fundamental goals. Now, it is probably not the Secretary General of NATO who is of importance, but the President of Goldman Sachs Lloyd Blankfein, who was once heard saying “I do the job of God”. (3)

Blankfein could not slip in 2008. He had everything well planned in advance, but still he could not be sure of the direction things could take. His man, Polson, had to beg literally in front of the Congressmen to save the Banks. Three years later, Lloyd and his colleagues are probably laughing at the Germans and the Europeans, Merkel, Sarkozy or Obama, all of them trying in a humiliating way to “calm the markets”. Not only he and his colleagues were able to conserve and expand their empire and its fantastic profits, not only they were able to pass to the states their own losses, thus creating the sovereign debt crisis, but they are now at the point of “regulating” the size of state budgets, the level of social expenditure and investment in Europe and US, even how many members the European Union should have or if it will continue to exist!

A Goldman Sachs’ man was appointed chief of the “European” Central Bank. Another, Otmar Issing, is writing in the Financial Times Deutschland, putting essentially Europeans in front of the dilemma either to transform their Union into a “dictatorship of the Markets”, in proper form, or see it dissolved. This same Issing, who is considered in Germany, God knows why, the biggest authority in monetary policy, was explaining in another famous article, in March 2010, why Europe should not help Greece. In the latter article he hid his capacity as paid advisor of Goldman Sachs, the bank that, while being an advisor of the Greek government, did not see any conflict of interest in orchestrating, since September 2009, the speculative attack against Athens.

Financiers like Issing or Soros, the later known for the great financial attack against British participation in the EMU, an early predecessor of the attack now launched against Europe by the financial empire, are now the main people discussing in European newspapers the fate of the continent that created all the basic and essential ideas of modern times in all spheres of life and knowledge. This is what’s become now the Europe of Kant and Voltaire, Marx and Nietsche, Robespierre and Garivaldi, Sartre and Goethe, of French Revolution, German romanticism or socialism. Soros, Issing, Goldman Sachs, or people like Barroso (!), are discussing and deciding the fate of European civilisation, that is how they will destroy it.

City’s “friendly” advice to Germans or the imperial trap for Berlin

At the end of September, the London Financial Times published an unusual, blunt editorial, urging EU, ECB and IMF not to deliver the sixth tranche of the loan they had agreed to provide Greece with. The editorial explained that Greece had not any international financial obligations to fulfill until the end of the year. If the tranche would not be delivered, the Greek government would be unable to pay salaries and pensions, explained the editorial of the newspaper, spokesman for the City financiers. (In the weeks following the publication of this editorial, the Greek government, under the threat of stopping of financing, begun to act in complete disarray and panic, slaughtering literally all social classes in the country, under the close supervision of the “EU, ECB, IMF” troika which sent to Greece and is practically acting as high level economic murderer).

British know Greeks and Germans, their national character, much better than Greeks and Germans know themselves. They fought and won over both of these nations repeatedly and in various ways. The City financiers are in a very good position to predict the probable result, if their advice would be followed and it is followed. It will precipitate the catastrophe of Greece, thus putting this country and Europe in a much weaker position to confront them. Very probably, it will also push the Greek people, sooner or later, to some kind of revolt or revolution, against their government first of all, but also, probably, against Germany and EU. You can accuse Greeks of everything you wish. But they made the second more important European revolution after the French and they convened a constituent assembly in 1822, when Napoleon was already defeated and a “Holly Alliance” was ruling over Europe that banned any kind of revolt. They also organized the most massive, taking into account the population of the country, resistance, during the 2nd world war.

City financiers know also, very well, the German character, they know that Germans like discipline as much as Greeks like revolt. They believe that Berlin will respond to a Greek revolt in a harsh, unpolitical and unflexible way. Germany and the EU have, probably, the political and economic weight to provoke an even bigger catastrophe for Greece, than the one they have already provoked with their policy, in cooperation with the Greek government. But what they don’t have are the means to escape the financial and, even more important, the terrible political, ideological and geopolitical fall out from the destruction of a small but at the same time the most historic country in Europe. They can do it, they will probably do it, but they will precipitate their own doom. If Americans spoke about the “law of unintended consequences”, after their adventures in the Middle East, we will have to introduce in Europe the new “law of assymetrical results”.

The idea of political integration in Europe will receive a fatal blow for decades. Even now, the political climate in Europe is becoming poisonous enough. Both “rich” and “poor” nations begin to protest against “helping” Greece, unaware that they don’t help Greeks in any way, what they do is help the banks destroy Greece, sometimes even speculating on and profiting from the difficulties of a fellow country-member. Everybody in Europe begins now to look to national solutions. In France, always the political barometer of the whole continent, the fascist National Front of Marine Le Pen is now a respected political force. The fundamental political axioms, based on which the post-war prosperity, democracy and peace in Europe was created and endured are now rapidly undermined, in front of our very own eyes.

When the catastrophe will occur, when the dust will fall down, every European nation will begin to accuse the other Europeans, and all of them the Greeks. German and other European leaders probably will accuse Greeks for all the ills of Europe and use them as a pretext to impose draconian economic and social policies in Germany and Europe. Greeks from their own view will be frustrated being negated by Europe, towards which they are turned for two and a half centuries. They will turn not so much against the “markets”, who lack “address” and telephone number, but against Europe and Germany in particular, accusing it of destroying their country for the second time in less than a century. They will remember that Germans did not pay any war reparation and they did not return even the gold stolen from the Greek central bank. They will reopen the accounts of the Ziemens and other contracts, given the fact that European firms were massively paying Greek politicians. The International Herald Tribune, the Time, or even the Financial Times will then publish very accurate reports of hunger in Athens or analyses of how it has proven impossible for the Europeans to solve their own problems. The implications will be clear. First, the spectacle of Greek social catastrophe will be used to terrorize all European citizens in accepting the salaries and pensions that their governments will be allowed by the banks to give them. Second, everybody outside Germany will make the same conclusion: “Germans did not change. They remain the same. We can’ trust them”.

This is exactly the fundamental psychological and ideological mechanism used by the Empire to dominate after the War over Germany and Europe and keep the continent divided and dependent, in spite of its very important economic, social or intellectual achievements. And it will be a big irony of History that German nationalism will have, once more in recent history, contributed to the demise of the German national interests.

Let us remember what happened in 1956. The Soviet Union had still a tremendous prestige in Europe, due to its role in the defeat of Hitler. Nikita Khrushchev was trying to reform the country internally, to get it out of its terrible Stalinist legacy. When the Hungarian revolution erupted, some forces encouraged Budapest to revolt, by assuring it will have western backing. Hungarians quit the Warsaw Pact. It was more than what Moscow could afford. Soviet tanks did not smash only the Hungarians, they also destroyed the soviet prestige in Europe, the western European communist movement and the chances of a successful reform of the Soviet Union itself. The foundations of its own dissolution, decades later, were already laid. Israel found, by the way, an opportunity, as events were unfolding in Central Europe to unleash another of its wars in the Middle East.

Now put European Union in the place of the Soviet Union, Germany in the place of Russia, Greece in the place of Hungary, CDS in the place of tanks, and you will have a probable scenario for the immediate future. Many things are also already happening now, and more will happen, as in 1956, in the Middle East, as our attention will be kept by the European wars of debt. By the way, this is the classic way powers outside Europe were able to dominate over its nations in the 20th century, i.e. by having Europeans fight among themselves. In the previous century it was by military means, now it is by financial.

The markets “ultimatum” to Europe: submit or dissolve

The strategy of the markets towards Europe is an important point we can’t analyze in depth in the space constraints we have. The fact is that we tend to look to the markets as semi-automatic capital mechanisms, we tend to see the banks and other financial institutions as simple economic, profit-looking actors. They are not. We confuse the nearly automatic function of the markets with the possibility of a very concentrated group of capital holders to orchestrate and catalyze market events. We forget that the ten biggest banks in the world are able to mobilize a capital equal to the debt of all nations. They have the same financial power with all nations!

Private financial institutions are strategic actors. They represent the biggest concentration of financial power and international political influence the world has ever known. They were even able to partially hijack, through derivatives, the main state function of money emission. Their level of strategic planning is the level required of empires. Our states and politicians do not have anything even remotely comparable, not to speak of their own dependence towards money owners. The only weakness of this world of “State behind the States” is that it is lacking political legitimacy and military force: it has to rely mainly to the US armed forces and military-industrial complex. They are radical in their thought, we are conservatives. They manage the radical change of the system in their direction, we try to manage a more and more unmanageable system. They tend to look in the long-term, we tend to manage day-to-day affairs, preparing for the next municipal or national elections. They see the big picture, we see the small. This is why they are winning.

In the geopolitical sphere, the Wolfowitch and Jeremia reports, which shaped the post cold war strategy of the USA and established the foundation of the wars in the Middle East that followed, constitute a very useful example of the imperial thinking, a model which can help us understand also how the “Leninists of the markets” are also thinking and acting. In fact, the financial attack against Greece follows the same strategic logic with the military attack against Iraq, it is the cornerstone, the overture for a radical reshape of the world.

What the two reports essentially explain is that the Empire must not wait for “threats” to its dominion appear or activate, that there is a need for proactive action, having as a goal to preclude beforehand the emergence of power poles able to compete the American global domination. If the European Union becomes a political entity in its own right, it will constitute an obvious threat to the geopolitical monopoly of the Empire. If the euro establishes itself as the world reserve money, it will undermine one of the pillars of Us domination and the possibility of financing in the future the US economy.

By the way, and speaking about the economy, the markets know better than anyone else that a second, deeper financial tsunami is coming. Instead of trying to stop it, they obviously wish to channel it and use it in a way profitable for them. They are even obliged to do so, because otherwise, they are rightly afraid that finally some politician will be found to blame banks and markets for the crisis and ask for them to pay a considerable part of the debt, instead of demolishing the whole European postwar edifice in order to repay it. They know also that times of upheaval are also big opportunities to shape things for decades to come. If they don’t use them in their own profit, they will suffer serious, probably fatal losses. The present crisis is, from their perspective, a huge, historic opportunity to demolish the European welfare state and probably the European democracy, transforming European workers into slaves working all their life to repay the amount of debt accumulated.

The markets can afford an EU working strictly according to the Maastricht monetary monster, thus becoming their agent. They can’t afford the transformation of EU into any kind of “state” power really controlling them. If the EU can transform itself successfully into an instrument of the Empire, they will probably use it. If not, they will use the environment of chaotic decomposition of the euro and the EU, in order to achieve the above mentioned political, economic and social goals.

In a revealing recent article, the Wall Street Journal could not resist the temptation to express its enormous enthusiasm for the direction European crisis was taking. First, it said, this crisis has committed a fatal blow to the dangerous dream of a “European super-nation”. Second, the euro has played its role provoking the crisis. Third, WSJ was insisting that the upcoming crisis really represents a truly historic chance to destroy the social state in the continent and in the US.

The markets hate modern humanism, they hate strong states in general and the Germans in particular. In ancient Athens we had the first “restructuring” of the debt by Solon, which led to the first experiment of Democracy. The theoretician of ancient democracy Protagoras epitomized the slogan of this democracy by saying “man is the measure of all money”. But for the “civilization” of finance, it is the other way around: “Money is the measure of all men” or, more practically, markets regulate everything.

The upcoming Greek revolt

The program applied now in Greece by the EU, the ECB, the IMF and a “Greek government”, which finds itself in better terms with the Rotchild family than with the Greek people, does not let the Greeks with many options, other than to revolt, even without the canny pushing of Financial Times editorials. The program is tantamount to economic and social genocide and has, already, destroyed the foundations of parliamentary democracy in this country. Under European and international “help” the Greek economy is in a free fall, at a rhythm superior to this of the Weimar Republic, before Hitler took power. Every single social class, including the middle classes, is rapidly getting destroyed, with the exception of very thin layers of super rich people, its social structure transforming rapidly towards the usual Latin American models. The average living standards and available income is on a 50% reduction spiral without any perspective of stabilization. Social security and health care is destroyed, the state is melting down. The irony of history, if the term is appropriate, is that the “cure” applied to Greece punishes especially the most productive, hard working and honest among its citizens, thus destroying any possibility of a national renaissance. Most of the young, more talented and better educated and dynamic people of the country dream of emigrating. The only reason we do not yet witness armed groups of the far left and the far right fighting in the streets, is the inertia of human mind which tends always to be late compared to the change of situations. The morale of the Greek nation is now in its worse situation since the first terrible winter of German occupation, in 1941-42, before the appearance of the enormous resistance movement, the biggest in Europe during the 2nd World War, compared to the scope of the country. Greeks are already experiencing, in the big urban centers, not just poverty, but the first widespread cases of famine. If this was not enough, different international agents appear proposing to get the whole property of the Greek state in order to alleviate the country from part of its debt or presenting themselves as the “builders” of a new Greek nation state, much in the same way they looted and destroyed the ex-Soviet Republics and Russia, during the years of “transition to nothing” and “shock without therapy”.

The forces which planned and are now executing the destruction of Greece, prefer probably an implosion to an explosion of the country. Especially the Germans seem to wait for this, and anyway they never understood the “rationality in irrationality” of revolts and revolutions and they probably think that Greeks will accept the decimation of their conditions of life passively, like it happened in Eastern Europe. We can’t exclude such a scenario, but it doesn’t seem plausible. Greeks have a completely different political tradition than Eastern Europeans. There is no communism to blame for everything in the Greek case. There is of course a massively corrupted political class and state elite. They were corrupt by themselves, but they were also in the payroll of many big European firms like Siemens, which, in exchange of the bribes given, they exploited for decades the Greek market, sometimes literally looting the Greek state and budget.

The rapid destruction of all social bonds and national ideas taking now place in Greece, as a result of the European and IMF program, is unleashing a terrible force, waiting to express itself. The Empire knows that. To the perspective of a social explosion in Greece, they would prefer to channel the energy unleashed to other directions. Except implosion or explosion, there are two other possible directions. One would be towards a “war” between Greeks and immigrants. 80-90% of the emigration flows to Europe try to use Greece as a transit gate to Europe, but they stay finally in Greece, decomposing all its social structures, that are already problematic. The second possibility is towards small “wars”, nationalism and fascism.

Mars meets Venus

Greece is not only the epicenter of the debt crisis. It is a fractal of all the possible crises with the potential of threatening Europe. Greece and Cyprus, unfortunately for their people, are located in one of the more important geostrategic points in the world, controlling the access of Russia to the “warm seas”, of France and Germany to the energy of the Middle East, of Israel to the western world. They are at the crossroads of the Middle Eastern “world of Mars”, the Slavic world, in temporary retreat and decline, and the European “world of Venus”. Cyprus seems to posses important energy reserves. If anywhere, it is in this region that can be combined the explosive dynamics of “geopolitical revisionism”, in action in the Middle East, especially during the last decade, and of the “market revisionism”, trying to reshape fundamentally and in its own profit the state of affairs established in Europe after the War.

For the time being the debt wars in Europe and the military conflicts in the Middle East follow separate, but equally explosive paths. What can happen if they combine?
Has the European Union any, even remote capacity, of handling at the same time its debt crisis and a geopolitical one, or is it risking to be destroyed before anybody understands what is happening? Look at the map of the region. What do you see? A situation of unprecedented instability after 1989-91. Five countries that cope with very different, but very deep crises (Syria, Libya, Egypt, Cyprus, Greece). And, between Cyprus and Syria, an unprecedented concentration of US, Israeli, Turkish forces, to which a Russian flotilla will be added by the end of November. Greek, British, French ships are also present.

The Republic of Cyprus, exerting its absolute right has begun, in cooperation with Israel and Noble Energy drilling research for gas in its Exclusive Economic Zone. Turkey did not like it at all and thus send to the region an important naval flotilla. The conflict risks to trigger a “reopening” of a vast array of Greek-Turkish differences. Israel, which wishes to find an opportunity for including Cyprus and Greece into a larger sphere of influence in the region, is proposing its own defense umbrella to Cyprus. Now, we have Israeli aviation confronting Turkish navy in the region. In November we will have Greek planes in common exercises with Israeli aviation. At the end of November, a Russian flotilla will be added. Objectively speaking, what we see is the mounting of a mechanism which can be used by various players with different possible, regional or world agendas, to trigger a “limited military conflict”, even by next month.

Greece was used by the “Empire of the Finance” to begin the attack against all Europe, to invite the IMF inside the European affairs and as an experimentation case for the most extreme neoliberal policies applied in Europe. It may also be used for the destruction of the EU and also, as an experimental field for the re-imposing of authoritarian regimes in Europe. The Greek nation, living in Greece and Cyprus is approaching the situation Poland was found in 1939, between Germany and Russia. Now Greeks risk to be torn apart geoeconomically, between Germany and the Markets, geopolitically between Israel and Turkey.

We can’t be sure what will happen and when. In the worse case scenario, a “limited military conflict” in Mediterranean can be used to:

Α. direct the enormous forces unleashed by the destruction of Greek society towards an external enemy, not towards Greek political elite and legitimize, thus, an authoritarian regime in Greece

B. incorporate more strongly Cyprus and Greece inside an upgraded Israeli sphere of influence, along with Bulgaria, Romania and other, bigger members of EU, especially if Greece is thrown out of the EU or if the EU is dissolved. Such events will completely annihilate any German or European strategic influence in South Eastern Europe and the Eastern Mediterranean and can constitute a geopolitical defeat of strategic proportions

C. there will be one more mechanism of “crisis provocation” inside the EU, but it will be controlled by no Europeans powers

Γραπτές δεσμεύσεις από τη νέα κυβέρνηση ζητεί η Ευρωζώνη - 7/11/2011 10:34:00 μμ

ΥΠΟΙΚ: Αμέσως μετά στην Αθήνα η τρόικα

Γραπτές δεσμεύσεις από τη νέα κυβέρνηση ζητεί η Ευρωζώνη

NAFTEMPORIKI.GR Δευτέρα, 7 Νοεμβρίου 2011 22:34
Τελευταία Ενημέρωση : 08/11/2011 00:14
Η νέα ελληνική κυβέρνηση μόλις συγκροτηθεί θα πρέπει να εκφράσει γραπτώς την ξεκάθαρη προσήλωσή της στο δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα από την ΕΕ και το ΔΝΤ δήλωσε ο αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος Ολι Ρεν (δεξιά). Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση μόλις συγκροτηθεί θα πρέπει να εκφράσει γραπτώς την ξεκάθαρη προσήλωσή της στο δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, δήλωσε ο αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος Ολι Ρεν. Πρόσθεσε πως η έκτη δόση του δανείου προς τη χώρα μας θα μπορούσε να εκταμιευθεί εντός του Νοεμβρίου, αν η νέα κυβέρνηση εκφράσει μια τέτοιου είδους δέσμευση.

Αμέσως μετά, η τρόικα θα έρθει στην Αθήνα για τις αναγκαίες διαβουλεύσεις που οδηγούν στο νέο πρόγραμμα, όπως δήλωσε και ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Συγκεκριμένα, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι όπως διαφάνηκε από τη συνεδρίαση, η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να εφαρμόσει στο σύνολό της την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, αρχής γενομένης από την έγκαιρη εκταμίευση της έκτης δόσης, «εφόσον και μόλις η νέα κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν επιβεβαιώσουν και εγγράφως τις δεσμεύσεις της χώρας».

Τόνισε παράλληλα ότι το Eurogroup υποδέχτηκε «πολύ θερμά» τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και ιδίως την απόφαση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων να στηρίξουν μια κυβέρνηση «με αποστολή την εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου».

Πρόσθεσε επίσης ότι το Eurogroup αποφάσισε να κινηθούν κανονικά από τώρα, όλες οι διαδικασίες που συνδέονται με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (PSI) «στο νέο σχήμα της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους, με τη μείωσή του κατά 100 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ».

Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, διευκρινίζοντας ότι η θετική απόφαση που ελήφθη στις 26 Οκτωβρίου σχετικά με την έκτη δόση δεν έχει εγκαταλειφθεί. Όπως είπε ο κ. Γιούνκερ, η απόφαση παραμένει σε ισχύ και η εκταμίευση θα πραγματοποιηθεί, υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνουν αποδεκτοί όλοι οι όροι που περιλαμβάνονται στο δεύτερο πρόγραμμα.

Ανέφερε ακόμη πως θα μπορούσε να γίνει τηλεδιάσκεψη για την εκταμίευση της έκτης δόσης πριν τις 29 Νοεμβρίου. «Καλούμε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να αναλάβουν τις ευθύνες τους», πρόσθεσε.

Παράλληλα, χαιρέτισε την πρόθεση της Ελλάδας να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και υπογράμμισε τη σημασία της υπερκομματικής στήριξης στο ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.


Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Άρθρο – σοκ σε Ελβετική εφημερίδα: Θα ετοιμάσουν με μυστικότητα την επιστροφή στην δραχμή την περίοδο…


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 7, 2011
Και επειδη τα αρθρα εξ Ελβετιας αποδεινκυονται τον τελευταιο καιρο “προφητικα” αλλο ενα που προετοιμαζει τον κοσμο για την δραχμη. (Ο αριθμος της σελιδας δεν φαινεται ολοκληρος, ειναι το 17)
Διαβάστε την μετάφραση με τρανταχτές αποκαλύψεις.
Ο προεδρος του ιδρυματος Ifo του Μοναχου, Hans-Werner Sinn, αναμενει την εξοδο της Ελλαδος απο την Ευρωζωνη. “Οι Ελληνες δεν εχουν καμμια δυνατοτητα να γινουν ανταγωνιστικοι στην Ευρωζωνη. Θα επρεπε να μειωσουν τους μισθους τους κατα το ημισυ. Αυτο γινεται μονο με εξοδο και υποτιμηση”, ειπε ο Sinn στην γερμανικη εφημεριδα “Wirtschaftswoche”.  Για να αποφευχθει η αναληψη χρηματων απο τις τραπεζες σε κατασταση πανικου, θα πρεπει η ελληνικη κυβερνηση να προετοιμασει την επιστροφη στη δραχμη μυστικα και με απολυτη εχεμυθεια. “Το καλλυτερο θα ηταν να επανελθει η δραχμη στην περιοδο των Χριστουγεννων”, συγκεκριμενοποιησε ο εμπειρογνωμονας  Manfred Neumann απο το πανεπιστημιο της Βοννης.
Οικονομολογοι πιστευουν οτι το νεο ελληνικο νομισμα θα χασει παρα πολυ απο την αξια του αμεσως μετα την εισαγωγη του στην αγορα. Γι αυτο το λογο θελουν τουριστικοι πρακτορες να ασφαλισουν τις πληρωμες τους σε ελληνικα ξενοδοχεια. Η εταιρεια Hotelplan Suisse εχει επισυναψει συμφωνιες με τους Ελληνες εταιρους της, διαβεβαιωσε η εκπροσωπος της εταιρειας Prisca Huguenin-dit-Lenoir στην εφημεριδα “Sonntag

http://olympia.gr/2011/11/07/swiss-drachma/

Η ανήθικη κερδοσκοπία του κ. Τρισέ

Hμερομηνία :  28-10-11
Του Σταυρου Λυγερου
Αν και οι λεπτομέρειες για τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους δεν έχουν ακόμα δημοσιοποιηθεί, θεωρείται δεδομένο ότι από το «κούρεμα» δεν θα εξαιρεθεί μόνο το δάνειο της τρόικας, αλλά και τα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 62 δισ. που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει αγοράσει στη δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Την εξαίρεση αυτή προέβλεπε και η απόφαση της 21ης Ιουλίου 2011. Εξαίρεση σημαίνει πως όταν τα ελληνικά ομόλογα λήξουν, η ΕΚΤ θα εισπράξει την ονομαστική αξία τους, αποκομίζοντας κέρδος της τάξεως του 30-45%!
Η ΕΚΤ εξαιρέθηκε από το «κούρεμα» με το επιχείρημα ότι δεν είναι ιδιωτικός τομέας. Πρόκειται για προσχηματικό και διάτρητο επιχείρημα. Η ΕΚΤ είναι θεσμός της Ευρωζώνης με αποστολή να εξασφαλίζει τη σταθερότητα του ευρώ. Δεν είναι κερδοσκόπος των αγορών. Εάν αγόρασε ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά στο πλαίσιο του ρόλου της, τότε πρέπει να εξαιρεθεί από το κούρεμα. Πρέπει, όμως, και στη λήξη κάθε ομολόγου να εισπράξει από την Ελλάδα όσα ακριβώς πλήρωσε για να το αγοράσει. Αυτό ισοδυναμεί με πρόσθετη διαγραφή χρέους ύψους περίπου 20 δισ. Επίσης, για λόγους πολιτικής και ηθικής τάξεως, η ΕΚΤ δεν πρέπει να εισπράττει ολόκληρο το κουπόνι (ετήσιος τόκος), αλλά μόνο τον τόκο που αντιστοιχεί στην πραγματική τιμή αγοράς κι όχι στην ονομαστική αξία του κάθε ομολόγου. Εάν, αντιθέτως, η ΕΚΤ αγόρασε τα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά με σκοπό το κέρδος, τότε πρέπει να υποστεί το κούρεμα του 50% που θα υποστεί κάθε κερδοσκόπος.
Αυτοί είναι οι κανόνες και η ηθική της αγοράς, για τα οποία κατά τα άλλα κόπτονται ο κ. Τρισέ και οι όμοιοί του.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ το ευρωπαϊκό ιερατείο εξαιρεί την ΕΚΤ από το «κούρεμα» με το επιχείρημα ότι δεν είναι ιδιωτικός τομέας, αρνήθηκε να εξαιρέσει από το «κούρεμα» τα ασφαλιστικά Ταμεία με τον ισχυρισμό ότι είναι αποταμιεύσεις ιδιωτών κι όχι κρατικός τομέας! Ας σημειωθεί ότι τα ασφαλιστικά Ταμεία εντάσσονται στη Γενική Κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, το ευρωπαϊκό ιερατείο χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ανεξαρτήτως προσχημάτων και νομικών ακροβατισμών, είναι έξω από κάθε πολιτική λογική και ηθική αντίληψη η ΕΚΤ να κερδοσκοπεί σε βάρος μιας χώρας-μέλους, η οποία κατά γενική ομολογία δοκιμάζεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Ο ισχυρισμός ότι η αγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά δεν αφορά την Ελλάδα είναι υποκριτική υπεκφυγή. Εάν η ΕΚΤ δεν τα είχε αγοράσει, αυτά τα ελληνικά ομόλογα θα βρίσκονταν σε χέρια ιδιωτών επενδυτών και θα «κουρεύονταν» κατά 50%. Το αποτέλεσμα θα ήταν μια πρόσθετη διαγραφή ελληνικού χρέους ύψους 31 δισ. και μια αντίστοιχη μείωση του ετήσιου κονδυλίου για πληρωμή τόκων.


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_28/10/2011_1296644

Με διώξεις απείλησε ο εισαγγελέας για τη λίστα των φοροφυγάδων


Τρίτη και ... φαρμακερή ήταν η αίτηση-προειδοποίηση που κατά πληροφορίες έστειλε στους αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών ο οικονομικός εισαγγελέας, Γρ. Πεπόνης ώστε να καταφέρει μετά από 21 μέρες να πάρει στα χέρια του τη λίστα όσων χρωστούν στο Δημόσιο ποσά άνω των 150.000 ευρώ και είναι ληξιπρόθεσμα και απαιτητά.


Τη λίστα είχε ζητήσει ο κ. Πεπόνης στις 14 Οκτωβρίου από το υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο χρειάστηκε να γίνουν 3 υπομνήσεις από την πλευρά του και να αποσταλεί έγγραφο την Παρασκευή το πρωί με την προειδοποίηση ότι αν δεν την πάρει εντός των αμέσως επόμενων ωρών θα ακολουθηθεί ποινική διαδικασία, προκειμένου τελικά να τη λάβει την Παρασκευή το απόγευμα.


Ο οικονομικός εισαγγελέας τώρα, αφού τη μελετήσει, θα προχωρήσει βάσει των όσων προβλέπονται από το νόμο και βάσει της εγκυκλίου του προϊσταμένου του, αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Νίκου Παντελή. Με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο ο κ. Παντελής «άναψε» το πράσινο φως για την τήρηση της αυτόφωρης διαδικασίας σχετικά με «προκλητικές περιπτώσεις φοροδιαφυγής» στις οποίες το βεβαιωμένο χρέος που δεν έχει καταβληθεί ξεπερνά τις 150.000 ευρώ.


14.700 οφειλέτες χρωστούν 37 δισ. ευρώ

Υπενθυμίζεται ότι συνολικά τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο ανέρχονται σε 41 δισ. ευρώ και οφείλονται από 900.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα. Εξ αυτών οι 892.000 οφείλουν ποσά μέχρι 150.000 ευρώ. Η προσπάθεια των αρμόδιων αρχών εστιάζεται στους 14.700 οφειλέτες που χρωστούν από 150.000 ευρώ και πάνω. Τα χρέη αυτών ανέρχονται στα 37 δισ. ευρώ από το σύνολο των 41 δισ. που είναι όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο.


Π. Στ.

Πηγή:www.capital.gr

ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...

ευτέρα, 7 Νοεμβρίου 2011


Οι πλατιές διαδικασίες των Ισλανδών ανοίγουν δρόμους.
Της Αλίκης Βεγίρη.
Κάποιοι λαοί ψήνουν επαναστάσεις την άνοιξη, και κάποιοι άλλοι, κατακαλόκαιρο, μαγειρεύουν Συντάγματα. Βέβαια, το ισλανδικό καλοκαίρι δεν είναι τόσο καυτό, όσο η αραβική άνοιξη, και ίσως έτσι δικαιολογείται η πρωτοφανής προθυμία με την οποία δεκάδες χιλιάδες Ισλανδών...
 καρφώθηκαν μπροστά στις πλατφόρμες του Facebook, Twitter, Youtube και Flickr, σβήνοντας και γράφοντας με χαρά το νέο τους Σύνταγμα. Αυτό κι αν είναι επανάσταση!

Σύνταγμα όχι μόνο για το λαό, αλλά από τον ίδιο το λαό για τον εαυτό του. Ο λαός, και παραγωγός και καταναλωτής συνάμα. Τέρμα οι μυστικότητες και τα σκοτεινά δωμάτια με μια χούφτα «εκλεκτούς» να ξηλώνουν και να ράβουν, κατά το δοκούν.

Η εκπληκτική αυτή ιστορία έχει ως εξής:
Οι Ισλανδοί μετά τη μεγάλη φουρτούνα που τους βρήκε κατακούτελα, με τη γνωστή κατάρρευση των τραπεζών το 2008, αποφάσισαν να δράσουν δυναμικά, συλλογικά και προπάντων αμεσο-δημοκρατικά. Μετά από δύο, ευτυχούς κατάληξης, δημοψηφίσματα, την ανατροπή της κυβέρνησης και την παραπομπή σε δίκη, (πραγματική απ’ ό,τι φαίνεται και όχι μαϊμού), του πρώην πρωθυπουργού της χώρας για εγκληματική αμέλεια, αποφάσισαν ότι χρειάζονταν και ένα καινούργιο Σύνταγμα (το προηγούμενο, κατ’ ουσίαν δάνειο εκ Δανίας, χρονολογείτο από το 1944 με τα όσα κατά καιρούς μπαλώματα) υπό την προϋπόθεση ότι θα το συνέτασσαν γραμμή προς γραμμή, άρθρο προς άρθρο όλοι μαζί, και οι 320.000 κάτοικοι αυτής της χώρας.

Έτσι, λοιπόν, εξέλεξαν το 25μελές Συνταγματικό Συμβούλιο από μια προεπιλεγμένη δεξαμενή 522, υπεράνω πάσης υποψίας και ευρείας αποδοχής συμπολιτών τους, καθηγητών, δικηγόρων, δημοσιογράφων κ.λπ., στους οποίους και ανετέθη η επεξεργασία μιας 700σέλιδης έκθεσης, την οποία είχε συντάξει από τα πριν μια ομάδα περίπου 1.000 πολιτών (το Εθνικό Φόρουμ), επιλεγμένων με κλήρωση και στην τύχη γι’ αυτή ακριβώς τη δουλειά.

Η πρώτη ενέργεια του Συνταγματικού Συμβουλίου ήταν να εκμεταλλευτεί όλα τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία και άνοιξε σε σχόλια, υποδείξεις, απόψεις και συζητήσεις. Περιττό να πούμε ότι για κάμποσους μήνες πήραν φωτιά. Οι εβδομαδιαίες συνεδριάσεις του Συμβουλίου μεταδίδονταν απ’ ευθείας στον ιστό και ανέβαιναν κατόπιν στο Youtube. Το ενδιαφέρον και η συμμετοχή κρατήθηκαν σε υψηλά επίπεδα μέχρι τις 29 Ιουλίου, οπότε και η επιτροπή παρέδωσε και επισήμως στη Βουλή την πρώτη εκδοχή του νιόβγαλτου Συντάγματος, το οποίο αποτελείτο από 114 άρθρα και 9 κεφάλαια.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στον αυστηρό διαχωρισμό των εξουσιών, στην αυξημένη λαϊκή συμμετοχή στις αποφάσεις, στη διαφάνεια της κυβέρνησης, στις σχέσεις κράτουςεκκλησίας, στη χρήση των φυσικών πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Το κεφάλαιο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει, για παράδειγμα, διευρυνθεί ώστε να περιέχει και τη Φύση. Η αρχή της ισότητας περιγράφεται με περισσότερες λεπτομέρειες, όπως και η κατοχύρωση για όλους της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Επίσης, κατοχυρώνεται η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων για έγκριση/απόρριψη νόμων που έχουν περάσει από τη Βουλή, εφ’ όσον το αίτημα υπογράφεται από το 10% του εκλογικού σώματος. Ενώ, αρκεί ένα 2%, όταν πρόκειται για κατάθεση νομοσχεδίων προς ψήφιση στη βουλή, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους.

Ενδεικτικά, ο πρόεδρος δεν μπορεί να ξεπερνά τις τρεις θητείες, ενώ κανένας υπουργός δεν προβλέπεται να θητεύει για πάνω από 8 χρόνια. Ο δε πρωθυπουργός εκλέγεται απ’ ευθείας απ’ τη Βουλή.Επίσης, αν η Βουλή αποφασίσει να υπογράψει συνθήκη που να περιέχει εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, τότε υποχρεούται να φέρει τη συνθήκη για έγκριση σε δημοψήφισμα. Και άλλα πολλά.

Το σχέδιο Συντάγματος με νομοθετική ρύθμιση, προτού ψηφιστεί απ’ τη Βουλή, θα δοθεί για έγκριση από τους Ισλανδούς μέσω δημοψηφίσματος, γύρω στον Οκτώβριο.

Καλοφώτιστο, λοιπόν, και να τους ζήσει!
Το Συνταγματικό Συμβούλιο των Ισλανδών στο διαδίκτυο:Ιστότοπος: http://www.stjornlagarad.is/
http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/11/blog-post_06.html
 

«Να παραδεχόμαστε ότι δεν ξέρουμε»

1 εικόνα
του Γιώργου Καραμίχου Σχόλια
Ζούμε σε χαλεπούς καιρούς. Αδιαμφισβήτητα.
Κι επίσης αδιαμφισβήτητα, η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική.
Επτωχεύσαμε σε πνευματικότητα. Κι αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο.
Εδώ και πολλά χρόνια αναλωνόμαστε σε ένα πλιάτσικο συμπεριφορών και αναγκών επίκτητων, άναρχων και ξένων προς τον τόπο και την ιστορία τού λαού μας.
Δεν μιλώ εθνικιστικά. Απέχω μακράν από οποιαδήποτε μικροεθνική νοοτροπία.
Αλλά για να είμαστε ουσιαστικά πολίτες τού κόσμου, οφείλουμε να προστατεύουμε τα πρωτογενή μας αγαθά –υλικά και μη. Μόνο έτσι μπορούμε να ενωθούμε επί της ουσίας με το όλον. Μόνο όταν διαφυλάσσουμε την αυθεντικότητά μας.
Είναι εμφανές ότι εδώ και χρόνια η παράδοσή μας έχει επισκιαστεί από την ποπ-μπουζούκι ανθυποκουλτούρα και τα φο μπιζού. Όπως λέει άλλωστε και η αγαπημένη μας Κική Δημουλά “ανέκαθεν είχε πέραση το φο”. Και δεν είναι αυτό που με τρομάζει. Όταν όμως κόβεται ο ομφάλιος λώρος επέρχεται η ορφάνια.
Αυτό ζούμε σήμερα. Ορφάνια κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική.
Κι η ορφάνια είναι ξενιτιά.
Ξενιτεμένοι λοιπόν στον ίδιο μας τον τόπο κι έχοντας πλήρη συνείδηση των ευθυνών μας, αφού κατά βάθος ξέρουμε πως όλοι φταίμε γι αυτή μας την κατάντια, ξαφνικά αναγκαζόμαστε να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας.
Ανάγκη πρώτη η ταυτότητά μας. Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε; Γιατί καταπιεζόμαστε από τον εαυτό μας κι από τους άλλους;
Δεν χρειάζεται να μεμψιμοιρούμε. Τι θα απογίνουν οι νέοι αλλά κυρίως οι γέροι σ’ αυτή τη χώρα! Πως θα επιβιώσουν! Φταίνε κι αυτοί που τόσα χρόνια πάσχιζαν με ρουσφέτια και μπαχτσίσια να αναθρέψουν ακαμάτες απογόνους, ραχατλήδες τού δημοσίου.
Ως εκπρόσωπος της γενιάς των τριάντα και βάλε, δεν φοβάμαι για την επιβίωση. Αρκεί να μου δίνει ο Θεός υγεία. Δεν φοβάμαι που δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ποτέ δεν υπήρχε.
Φοβάμαι όταν δεν κοιταζόμαστε στα μάτια. Φοβάμαι όταν νομίζουμε ότι κάποιος άλλος φταίει για τη “δυστυχία” μας.
Και αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία βλέπω να αλλάζει τώρα τελευταία. Βλέπω πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου έχουμε αρχίσει να θέτουμε ερωτήματα. Να παραδεχόμαστε ότι δεν ξέρουμε.
Θέλουμε να μάθουμε. Κι αφού το ζητάμε, οι δάσκαλοι θα έρθουν.
Εμείς τα μάθαμε όλα στο δρόμο. Είναι καιρός τα δικά μας παιδιά να αρχίσουν να μαθαίνουν και κάποια πράγματα στο σπίτι. Κι όχι τι θα γίνουν ή τι θα ψηφίσουν όταν μεγαλώσουν. Αλλά πώς θα αγαπάνε και θα αγαπιούνται καλύτερα. Κι αυτό δεν κοστίζει λεφτά ούτε επηρεάζεται από οικονομικές κρίσεις. Χρειάζεται χρόνο και παρουσία.
Είναι καλό που εξαιτίας της κρίσης σταματήσαμε. Καιρός να γυρίσουμε πίσω και να δούμε ότι τόσα χρόνια τρέχοντας δεν έχουμε προχωρήσει ούτε ένα χιλιοστό.
*Ο Γιώργος Καραμίχος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=9907

Ζητείται ηγεσία για την Ελλάδα

Του Nικου Mαραντζιδη*
Στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, η πολιτική οικογένεια των Παπανδρέου συνδέθηκε με ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, με απογοητεύσεις, αλλά κυρίως με θεσμικές κρίσεις και χειρισμούς που δίχασαν, κατ’ επανάληψη, τη χώρα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου με την κρίση των Ιουλιανών του 1965· ο Ανδρέας με τις συνταγματικές ακρότητες του 1985 και ο σημερινός πρωθυπουργός με την επιλογή του για το δημοψήφισμα, που οδήγησε στον διεθνή εξευτελισμό της Ελλάδας. Σε καθένα από τα παραπάνω γεγονότα, το προσωπικό στίγμα των Παπανδρέου είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Πρόκειται άραγε για σύμπτωση ή είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης αντίληψης για τη διακυβέρνηση; Το δεύτερο δείχνει να είναι και προφανές.
Ορισμένοι θεωρούν υπεύθυνη, για τη ροπή των Παπανδρέου στις θεσμικές ακροβασίες και τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα, τη ναρκισσιστική πτυχή της προσωπικότητάς τους. Δείχνουν, είναι αλήθεια, πως μπροστά στην ικανοποίηση του εγώ τους και των επιδιώξεών τους οι θεσμοί να περνούν σε δεύτερη μοίρα. Ο Ανδρέας, το είχε θεωρητικοποιήσει αυτό, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός». Πρόκειται για μια άλλη εκδοχή του το «κράτος είμαι εγώ».
Μια, επιπλέον, εξήγηση, μπορεί να αναζητηθεί στην πολιτική κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας, που θαμπώνεται συχνά από υποτιθέμενους χαρισματικούς ηγέτες, που στην πραγματικότητα μοιάζουν περισσότερο με ντίβες της όπερας ή με πρωταγωνιστές μελοδραμάτων, παρά με υπεύθυνους ηγέτες.
Το πρόβλημα, βέβαια, με τις θεαματικές πολιτικές κινήσεις και τα διάφορα «τρικ» είναι πάντα το ίδιο: οι ηγέτες υπερτιμούν τις δυνατότητές τους να διαχειριστούν και να ελέγξουν σύνθετες καταστάσεις που τελικά αποδεικνύεται πως έχουν απρόβλεπτη δυναμική. Υποτιμούν, επίσης, την εκδικητική μανία των κακοποιημένων θεσμών, και εντέλει τη ζημία που προκαλούν στη χώρα. Αυτή η θεσμική κακοποίηση, είναι που, ανάμεσα στα άλλα, ενέτεινε την έλλειψη εμπιστοσύνης της κοινωνίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Το αίσθημα πως οι πολιτικοί, με τα «είπα-ξείπα» και τις μπλόφες τους τον κοροϊδεύουν αποτέλεσε την ηθική αιτιολογία της πρόσφατης οργής του ελληνικού λαού.
Σήμερα, η δημοκρατία μας βιώνει μια κατάσταση αδιεξόδου: ουδέποτε στη μεταπολίτευση κυβέρνηση αντιμετώπισε τέτοιας έντασης αποδοκιμασία από τους πολίτες. Ποτέ άλλοτε, πρωθυπουργός δεν είδε τη δημοτικότητά του να συνθλίβεται τόσο σύντομα από τα προβλήματα, αλλά κυρίως από τις δικές του αστοχίες και επιπολαιότητες. Ποτέ άλλοτε, η λέξη Ελλάδα δεν προξενούσε τόσες αρνητικές σκέψεις διεθνώς.
Πολλά χρόνια ανεύθυνης διακυβέρνησης και λαϊκιστικής ρητορικής από κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις από κοινού οδήγησαν τα πράγματα σε μια κατάσταση που εξελίσσεται δυναμικά σε κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, που υποσκάπτει ραγδαία το σύνολο των προσώπων και των θεσμών που σχετίζονται με αυτό. Η κρίση εξωτερικεύτηκε από την πλευρά της κοινωνίας με ψυχολογία όχλου, μηδενιστική φιλοσοφία και βίαιη συμπεριφορά. Η απόλυτη ένδειξη της κρίσης νομιμοποίησης είναι η αδυναμία του κράτους να επιβάλει τον νόμο και την τάξη. Η τηλεοπτική αναμετάδοση ανακυκλώνει και βαθαίνει το πρόβλημα. Καθώς οι εικόνες κατακραυγής εναντίον των πολιτικών κατέλαβαν ολοένα και περισσότερο χρόνο στα δελτία ειδήσεων, το γιουχάισμα και η μούντζα αναβαθμίστηκαν σε ένα είδος λαϊκής «αγωγής του πολίτη». Οι πολίτες μετατράπηκαν σε κανιβαλικά ανορθολογικά υποκείμενα, έρμαια του θυμικού τους.
Η κρίση νομιμοποίησης συνδέεται άμεσα με την ακυβερνησία που βιώνουμε. Στην πραγματικότητα εδώ και μερικούς μήνες, η κυβέρνηση σπαρασσόμενη από αντιτιθέμενες απόψεις, μη πιστεύοντας στη δική της πολιτική και αισθανόμενη πίεση από την κοινή γνώμη, αποδείχθηκε αδύναμη να κυβερνήσει έστω και στοιχειωδώς. Τώρα το καζάνι έσκασε με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας σε αυτή τη χώρα.
Το αδιέξοδο τροφοδοτεί η έλλειψη θεσμικών αντίβαρων. Η υποταγή των θεσμών της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας στην πρωθυπουργοκεντρική εξουσία μεγεθύνει το πρόβλημα, καθώς η λειτουργία των θεσμών εξαρτάται ουσιαστικά από τον χαρακτήρα, τις ικανότητες και τις επιλογές ενός, ουσιαστικά, προσώπου. Δυστυχώς, το Σύνταγμά μας αποδεικνύεται ο χειρότερος ελληνικός νόμος.
Προκειμένου να κερδίσει λίγο χρόνο στην εξουσία και να ενισχύσει την πληγωμένη του εικόνα, ο πρωθυπουργός, πήρε ένα εξωφρενικό και αψυχολόγητο ρίσκο μέσω ενός θεσμικού τεχνάσματος. Το σάλτο του αποδείχθηκε, πραγματικά σάλτο μορτάλε. Η πολιτική ηγεσία της χώρας εξευτελίστηκε διεθνώς και συμπαρέσυρε την πατρίδα στο χάος. Η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη της απόλυτης αβεβαιότητας. Κι όμως την ώρα, που η χώρα ψυχορραγεί, τα πολιτικάντικα παιχνίδια συνεχίζονται, τόσο από όλες τις πλευρές του κομματικού φάσματος. Κάποιοι πρέπει να σταματήσουν αυτόν τον κατήφορο.
Περισσότερο από ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση, επείγει σήμερα, που βουλιάζουμε, να αναδειχθεί μια αξιόπιστη και μακράς πνοής ηγεσία, την οποία η ελληνική κοινωνία θα μπορεί να εμπιστευθεί και να ενστερνιστεί το όραμά της για τη χώρα. Καμιά προοπτική δεν μπορεί να οικοδομηθεί όταν οι πολιτικές ηγεσίες συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες πολιτικών θώκων ή αμοραλιστές θεσηθήρες διψασμένοι για εξουσία. Περισσότερο από «παπατζήδες» και ανεύθυνους δημαγωγούς, η Ελλάδα ζητεί σήμερα, επιτακτικά, να εμπιστευθεί ηγέτες που να βάζουν τη χώρα πάνω από το εγώ τους.

*Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_89_06/11/2011_461784

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ο Ιωάννης Βατάτζης και η Εθνική μας αξιοπρέπεια


images.jpg
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Μία ομάδα διανοητών και δημοσιογράφων επιχειρεί να μάς πείσει πόσο καλό πράγμα είναι η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Συνιστούν  να είμαστε ευγνώμονες στην τρόικα που θα φέρει ξένους επιτρόπους στα υπουργεία μας για να μας κάνουν σωστούς Ευρωπαίους και να μας φέρουν τα φώτα τους. Φαίνεται ότι τα παπαγαλάκια της εξάρτησης και της υποτέλειας δεν θέλησαν ποτέ να διαβάσουν την ελληνική Ιστορία ή αν την διάβασαν , δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν. Διότι στις πάμπολλες σελίδες αυτής της Ιστορίας υπάρχουν παραδείγματα Ελλήνων ηγετών που βρέθηκαν μεν σε δυσχερή θέση, αλλά δεν απώλεσαν την αξιοπρέπειά τους και δεν λησμόνησαν τα ιστορικά δικαιώματα και τις ιστορικές υποχρεώσεις του Έθνους μας.
    Μία τέτοια σημαντική μορφή πατριώτη, ικανού και εντίμου κυβερνήτη τιμά στις 4 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας. Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νικαίας όπου είχε μεταφερθεί προσωρινά η έδρα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Από το 1204 έως το 1261 η Αυτοκρατορία της Νικαίας μαζί με την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου αποτέλεσαν τα πρώτα ελληνικά εθνικά κράτη μετά από  τον κατακερματισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) από τους Δυτικούς Σταυροφόρους. Στη Νίκαια της Μικράς Ασίας ο Θεόδωρος Λάσκαρις, ο γαμπρός του Ιωάννης Βατάτζης και ο γιός του Βατάτζη Θεόδωρος Β΄  Λάσκαρις, μαζί με τον ελληνοκεντρικό φιλόσοφο Νικηφόρο Βλεμμύδη ονόμασαν  για πρώτη φορά το κράτος τους Ελληνίδα Επικράτειαν και αγωνίσθηκαν για να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους. Το επέτυχε ο διάδοχός τους Μιχαήλ Παλαιολόγος το 1261. Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στον ευλαβή στρατηγό από το Διδυμότειχο Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Άγιο η Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω του ελεήμονος χαρακτήρα του και διότι μοίρασε δίκαια τον κρατικό πλούτο ώστε να ωφεληθούν οι φτωχότεροι.
    Ας σκεφθούμε τις αναλογίες με την εποχή μας. Ο Βατάτζης το 1234 κυβερνά ένα μικρό κομμάτι του Ελληνισμού, ενώ η πρωτεύουσα του Γένους κατέχεται από Λατίνο Βασιλιά . Ο Ελληνισμός είναι ταπεινωμένος και διαμοιρασμένος σε φραγκικά βασίλεια και δουκάτα. Ο Πάπας που κρυβόταν πίσω από τις Σταυροφορίες ήταν ο πλανητάρχης της εποχής. Τότε, λοιπόν,  ένας συγκεκριμένος Πάπας, ο Γρηγόριος Θ΄ έστειλε μία προκλητική επιστολή στον Ιωάννη Βατάτζη και τού ζήτησε να ξεχάσει δια παντός την Κωνσταντινούπολη και να εγκαταλείψει τον  βυζαντινό τίτλο «Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» , Ο Ιωάννης Βατάτζης, αν και ήταν σε δυσμενέστερη θέση από πλευράς πολιτικής και οικονομικής, έστειλε μία εκπληκτική επιστολή –απάντηση που αποτελεί μνημείο ελληνικής υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας. Μακάρι να εδιδάσκοντο από αυτήν οι σημερινοί κυβερνήτες μας, οι φιλομνημονιακοί αρθρογράφοι και ορισμένοι ηγέτες των ευρωπαίων εταίρων μας,  επίγονοι των Σταυροφόρων του 1204. Αντιγράφω μερικές φράσεις σε νεοελληνική γλώσσα, όπως δημοσιεύονται –μαζί με το πρωτότυπο- στο βιβλίο του Ιωάννη Σαρσάκη «Ιωάννης Γ΄  Βατάτζης-ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου» ( έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη 2008):
    «... Μάς γράφεις ότι από το δικό  μας, το Ελληνικό γένος, άνθησε η σοφία και τα αγαθά της διαδόθηκαν στους άλλους λαούς. Αυτό σωστά το γράφεις. Πώς όμως αγνόησες, ή και αν υποτεθεί ότι δεν το αγνόησες, πώς ξέχασες να γράψεις ότι, μαζί με τη σοφία, το γένος μας κληρονόμησε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και τη βασιλεία;... Συ απαιτείς να μην αγνοήσουμε τον θρόνο σου και τα προνόμιά του. Αλλά εμείς έχουμε να ανταπαιτήσουμε να δεις καθαρά και να μάθεις τα δικαιώματα που έχουμε εμείς επί της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης, το οποίο από τον Μέγα Κωνσταντίνο διατηρήθηκε για μία χιλιετία και έφτασε σε μάς . Οι γενάρχες της βασιλείας μου είναι από το γένος των Δουκών και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω εδώ και όλους τους άλλους βασιλείς που είχαν ελληνική καταγωγή και για πολλές εκατοντάδες χρόνια κατείχαν τη βασιλική εξουσία της Κωνσταντινούπολης. .... Εμείς εξαναγκαστήκαμε από την πολεμική βία και φύγαμε από τον τόπο μας. Όμως δεν παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης...... Ποτέ δεν θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που την κατέκτησαν και την κατέχουν. Γιατί, αλήθεια, πώς δεν θα διαπράτταμε αδικία απέναντι στους νόμους της φύσης και στους θεσμούς της πατρίδας μας και στους τάφους των προγόνων μας και στα θεία και ιερά τεμένη, αν δεν πολεμήσουμε για όλα αυτά με τη δύναμή μας;.....Ωστόσο να ξέρει η αγιότητά σου ότι υποδεχτήκαμε χωρίς λύπη το αγροίκο ύφος του γράμματός σου και φερθήκαμε με ηπιότητα στους κομιστές του, μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε την ειρήνη μαζί σου»!
    Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «Πάπας» με τη λέξη «τρόϊκα» και τη λέξη «Κωνσταντινούπολη» με τη λέξη «εθνική κυριαρχία» κατανοούμε ποια απάντηση επιβάλλεται να δίδουν οι εκάστοτε κυβερνήτες μας σε προκλητικές  απαιτήσεις των διαφόρων δανειστών μας. Το ότι δανειζόμαστε δεν σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε γην και ύδωρ εξευτελιζόμενοι εθνικά. Ο Ιωάννης Βατάτζης διοικούσε ένα καθημαγμένο τμήμα του ηττημένου τότες Ελληνισμού, αλλά απήντησε με θαυμαστή παρρησία στον πανίσχυρο Πάπα. Τιμώντας τη μνήμη του στις 4 Νοεμβρίου ας διδαχθούμε από το ήθος του.
Κ.Χ. 28.10.2011
 
 
(Με ενδιαφέροντα σχόλια στην ιστοσελίδα του Αντίβαρο)
 

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ !

Δείξτο στους φίλους σου!
13 "Καλτσοδέτες" ,"κηπουροί" και "αντάρτες", έδωσαν την χαριστική βολή στην ετοιμοθάνατη Ελληνική δημοκρατία.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας όπου η χώρα μας παραδίδεται άνευ όρων στον κατακτητή πρίν ακόμα εισβάλλει.

Ο Παπανδρέου , ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, ο Κουβέλης,η Μπακογιάννη και όλοι όσοι με ή χωρίς ψήφο δέχτηκαν να γίνει η Ελλάδα απο ανεξάρτητο κράτος μια θλιβερή ανοχύρωτη επαρχία και σε λίγες ημέρες προτεκτοράτο υπο τη διοίκηση ξένου αρμοστή, είναι στην.....
συνείδηση του ελληνικού λαού ένοχοι εσχάτης προδοσίας.

Οι δειλοί γραικύλοι του κίβδηλου κοινοβουλευτισμού, έσωσαν το τομάρι τους και αποφάσισαν να ρίξουν στον καιάδα του ΔΝΤ, της Τρόϊκας και του Δ΄Ράϊχ, έναν ολόκληρο λαό,παραδίδοντας την χώρα τους στα χέρια του καπιταλιστικού ιερατείου της "δημιουργικής καταστροφής".

Ας αφήσουν τα παραμύθια για την εξασφάλιση της δόσης και την αναγκαία κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης.

Χθές όλοι οι "οίκοι αξιολόγησης" δήλωσαν πως στις αρχές του 2012 με το πρώτο εθελοντικό ή αναγκαστικό κούρεμα ελληνικού ομολόγου η Ελλάδα θα χαρακτηριστεί με το γράμμα "D" δηλαδή Default ή ελληνιστί ΠΤΩΧΕΥΣΗ.

Με απλά λόγια όλα όσα είπαν χθές οι κροκόδειλοι του κυβερνητικού και παρακυβερνητικού κοινοβουλευτικού μορφώματος περί αναγκαίας ευρωπαϊκής πορείας διάσωσης είναι ασύστολα ψεύδη.

Αυτό που έχουν ετοιμάσει οι "εταίροι" μας είναι μόνο η ΠΤΩΧΕΥΣΗ!


Τώρα πλέον δεν έχουμε απλώς το δικαίωμα αλλά το καθήκον, το χρέος να υπακούσουμε στο ακροτελεύτιο άρθρο του μέχρι στιγμής ισχύοντος Συντάγματος της Ανεξάρτητης Ελλάδας :

''H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται
στον πατριωτισμό των Eλλήνων,
που δικαιούνται και υποχρεούνται
να αντιστέκονται με κάθε μέσο
εναντίον οποιουδήποτε
επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.''