Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Αν κάναμε ό,τι το BBC, θα ήμασταν φυλακή


Posted date: Δεκεμβρίου 22, 2012 12:48 ΜΜ In: Πανδωρικώς | comment : 70

Του Κώστα Βαξεβάνη
Το BBC δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό ηχητικό ντοκουμέντο. Μέλη της Χρυσής Αυγής, συνομιλούν μεταξύ τους και παραπονιούνται γιατί δεν χτύπησαν τον Στρατούλη ακόμη περισσότερο. Αποκαλύπτεται έτσι η υποκρισία της Χρυσής Αυγής η οποία είχε αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με το περιστατικό και επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά το συμπέρασμα, πως πρόκειται για εγκληματικές ομάδες με τον μανδύα της πολιτικής.
Φαντάζομαι πως δεν υπάρχει λογικός ‘Ελληνας που δεν καταλαβαίνει την σημασία του ρόλου που έπαιξε ο δημοσιογράφος. Όπως έλεγε ο Όργουελ,καθήκον του δημοσιογράφου είναι να αποκαλύπτει όσα οι άλλοι θέλουν να κρύψουν, οτιδήποτε άλλο είναι δημόσιες σχέσεις.
Σε μια δημοσιογραφία «δημοσίων σχέσεων» και συγκάλυψης στην Ελλάδα, ο ρόλος του δημοσιογράφου του BBC φαντάζει ουσιαστικός. Διάβασα σχόλια στο twitter που έλεγαν «πού είναι ένας Έλληνας δημοσιογράφος να κάνει το ίδιο». Αυτό που αγνοούν όλοι είναι πως αν έλληνας δημοσιογράφος έκανε το ίδιο, θα ήταν ήδη στη φυλακή από τα «τάγματα νομικής ευαισθησίας» της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Αθηνών.
Ο λόγος είναι πως ο ελληνικός νόμος, θεωρεί οποιαδήποτε υποκλοπή ακόμη και τέτοιας συνομιλίας, ως εγκληματική. Τη χαρακτηρίζει κακούργημα. Στην Ελλάδα φτιάχτηκαν μια σειρά από νόμοι, οι οποίοι με το πρόσχημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων ή του απορρήτου, δημιουργούν ένα κλοιό προστασίας όχι για τα δικαιώματα,αλλά για αυτόν που παρανομεί.Είναι νόμοι οι οποίοι ενώ εμφανίζονται να προστατεύουν τις ιερές αγελάδες των δικαιωμάτων,στην πραγματικότητα είναι Ιερά Εξέταση για την αλήθεια.
Αν για παράδειγμα έχω στη διάθεσή μου μια ηχογραφημένη συνομιλία στην οποία αποδεικνύεται πως για παράδειγμα πρώην υπουργός συναλλάσεται με εμπόρους ναρκωτικών, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί είναι «παρανόμως κτηθείσα». Παλιότερα ο νόμος παρείχε την ίδια προστασία σε ό,τι αφορά τα προσωπικά δικαιώματα, αλλά εξαιρούσε τις περιπτώσεις στις οποίες αποδεικνυόταν κίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον. Αυτή η εξαίρεση,εξαφανίστηκε για ευνόητους λόγους. Το σύστημα δεν θέλει μπελάδες.
Έτσι αν έχω σήμερα μια συνομιλία στην οποία αποδεικνύεται πως η ενέδρα που στήθηκε τον Σεπτέμβριο στο σπίτι μου, έγινε π.χ με εντολή κάποιου πολιτικού και την δημοσιεύσω, θα πάω φυλακή για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του εντολέα και επίδοξου δολοφόνου μου.
Αυτή η νομική σχιζοφρένεια, δεν είναι ούτε τυχαία , ούτε αποτέλεσμα κάποιας γραφειοκρατίας. Είναι επιλογή του συστήματος για να αυτοπροστατεύεται. Το πρόσχημα και η ευκαρία για να νομοθετηθεί, ήταν οι έφοδοι του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου με την κάμερα παντού, ακόμη και σε κρεβατοκάμαρες. Έτσι κουνώντας την έλλειψη ορίων του Τριανταφυλλόπουλου ως άλλοθι,το σύστημα κατάφερε με έναν ακόμη τρόπο να φιμώσει τη δημοσιογραφία.
Έχω επίσης βάσιμες υπόνοιες, πως αυτοί που επεξεργάστηκαν το νόμο, είχαν και οι ίδιοι προσωπικούς λόγους και όχι νομικούς, να δημιουργηθεί ένα στεγανό σύστημα για να προστατεύσουν το πρόσωπό τους. Μαζί με το νόμο Βενιζέλου για τα ΜΜΕ, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό ανάχωμα για την πραγματική δημοσιογραφία και όχι αυτή που τρώει μαζί τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το αποτέλεσμα είναι πως η Ελλάδα αυτή τη στιγμή μοιάζει με εκείνον τον Αμερικανό στον οποίο κάποιος φίλος του, του λέει «ο αδελφός σου έχει σκοτώσει 50 ανθρώπους» και εκείνος ρωτάει «εσύ πού το ξέρεις;». «Μα διάβασα το ημερολόγιό του» απαντάει ο άλλος. «Τι; Διάβασες το ημερολόγιό του χωρίς την άδειά του;», εξοργίζεται ο αδελφός του δολοφόνου.
Κάπως έτσι η Ελλάδα της νομιμότητας θεωρεί πως το διάβασμα του ημερολογίου της διαφθοράς και της παρανομίας είναι μεγαλύτερο έγκλημα από την καθημερινή δολοφονία της αλήθειας.

"Υποθηκεύτηκε ο χρυσός και η χώρα". Διαβάστε τη σχετική απόφαση




Η δημοσίευση στο ΦΕΚ 240, τεύχος Α, της 12ης Δεκεμβρίου 2012 (12-12-12 για τους μεταφυσικούς) επιβεβαιώνει τους όρους του Μνημονίου 1 σχετικά με την διασφάλιση των πιστωτών μας στις νέες συμβάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά και τις οποίες νομιμοποίησε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Για όσους δεν θυμούνται, η διασφάλιση των πιστωτών γίνεται με την εκχώρηση σε αυτούς του δικαιώματος να κατάσχουν δημόσια περιουσία. Την είδηση, σημειωτέον, αγνόησαν τα κυρίαρχα media, με εξαίρεση μια εφημερίδα και ορισμένα site…

Βεβαίως, η σχετική διάταξη (σελ. 5798 § 4.4) έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα: «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας, έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο». Το αγγλικό κείμενο είναι μάλιστα πιο αποκαλυπτικό (βλέπε Securitisation Notes).
Στην ουσία δεν αλλάζει τίποτε σε σχέση με τον Μνημόνιο 1 που είχε υπογράψει ο Γ. Παπανδρέου, αλλά έχουν αλλάξει δραματικά οι όροι που έχουν θέσει οι πιστωτές. Δηλαδή, με το Μνημόνιο 3 και τις υπερβολικές απαιτήσεις των πιστωτών που έχουν συμβολαιοποιηθεί, οι αφορμές και οι δυνατότητες να ασκήσουν το δικαίωμα της κατάσχεσης καραδοκεί σε κάθε στραβοπάτημα… των αριθμών και των στόχων.

Με δυο λόγια, ο κίνδυνος να ενεργοποιηθεί η ρήτρα είναι πολύ πιο μεγάλος, εξ ου και το στρες των Σαμαρά-Στουρνάρα να γυρίσουν την οικονομία. Γι΄ αυτό ο Σαμαράς τέλειωσε κάθε συζήτηση περί ανασχηματισμού και αλλαγής εκλογικού νόμου. Πάντως, αν τα έσοδα καταρρεύσουν μέσα στο 2013, ή τέλος πάντων κάποια στιγμή σκάσει η «φούσκα της δόσης», ο χρυσός που έχει κατατεθειμένο σε τράπεζες του εξωτερικού η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να κινδυνεύσει.

Το φόβο αυτό είχε εκφράσει η Λούκα Κατσέλη ήδη από το Μνημόνιο 1, τότε, που υπήρχαν δημοσιεύματα περί… Ακρόπολης. Τότε είχαν βγει ορισμένοι νομικοί κύκλοι που υποστήριζαν το Μνημόνιο και έλεγαν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί η Ακρόπολη αποτελεί εθνική κληρονομιά. Από το debate είχε προκύψει ότι θα μπορούσε να περάσει όμως στους ξένους η εκμετάλλευση της Ακρόπολης… Τέλος, πάντων, αυτά δεν ισχύουν για τον χρυσό του ελληνικού κράτους.

Τι σημαίνει στην πράξη η «υποθήκευση» του ελληνικού χρυσού, των δικαιωμάτων στο φυσικό αέριο και στους φυσικούς πόρους της χώρας και της δημόσιας περιουσίας; Σημαίνει ότι η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, μπορεί να κάνει δύο πράγματα:
Πρώτον, να προλάβει ένα τέτοιου τύπου ατύχημα με επιθετικές ιδιωτικοποιήσεις στη λογική όσο όσο, προκειμένου να είναι μέσα στους στόχους…
Δεύτερον, να σκληρύνει τη στάση της έναντι όλων των φορολογούμενων, εργαζομένων και όσων δεν μπορούν να διαφύγουν από την κρατική μέγγενη.
Κατά συνέπεια, ο αυταρχισμός του κράτους θα αυξηθεί για να αποφύγει η κυβέρνηση να της σκάσει στα χέρια η ρήτρα των κατασχέσεων.
Μέχρι τώρα η χώρα ήταν στον προθάλαμο της Κόλασης, τώρα μπαίνουμε μέσα. Η δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα», μάλλον αυτό σημαίνει. Τον επιβεβαίωσε προχθές ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων (BDI) Hans-Peter Keitel, ο οποίος προωθεί την ιδέα μιας ευρωπαϊκής εποπτείας του ρυθμού υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που ψηφίσθηκαν από το ελληνικό κοινοβούλιο, έτσι ώστε κάθε δόση να συνδέεται με την εγγραφή ενεχύρων.
Όσοι επιθυμούν να διαβάσουν το πρωτόκολλο υποθήκευσης, μπορούν να το βρουν στο:





* Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος, blogger και συγγραφέας του βιβλίου «Η Ελλάδα στο ντιβάνι – Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011).

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Προειδοποίηση Σόιμπλε στο Λονδίνο

NAFTEMPORIKI.GR Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2012 21:05



Προειδοποίηση στη Βρετανία να μην «εκβιάζει» τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην προσπάθειά της να ανακτήσει εξουσίες από τις Βρυξέλλες, απηύθυνε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του στην Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung.
«Θέλουμε να κρατήσουμε τη Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι να την ωθήσουμε εκτός Ε.Ε. ... αλλά θα πω επίσης, ότι αυτό δεν σημαίνει πως ο καθένας μπορεί να μας εκβιάζει», παρατήρησε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Ερωτηθείς σχετικά με τον κίνδυνο που μπορεί να παρουσιάζει ο διάλογος στη Βρετανία σχετικά με την πιθανή διοργάνωση δημοψηφίσματος για την παραμονή -ή μη- της στην Ε.Ε., ο Σόιμπλε απάντησε πως η Ευρωπαϊκή Ένωσ χρειάζεται να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τον υπόλοιπο κόσμο. «Οι Βρετανοί φίλοι μας δεν είναι επικίνδυνοι», εκτίμησε, «αλλά ένα δημοψήφισμα θα προκαλούσε ανασφάλεια».
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, σε σύγκρουση θα ερχόταν με τους Βρετανούς μόνο για το ποδόσφαιρο, συμπληρώνοντας ότι ελπίζει σε «περισσότερη δέσμευση στην Ευρώπη, όχι λιγότερη».
Υπενθυμίζεται ότι τον προηγούμενο μήνα ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε ότι υποστηρίζει ακόμα την παραμονή της χώρας του στην Ε.Ε., επεσήμανε ωστόσο πως δεν αποδέχεται το status quo και θέλει να υπάρξει μια «νέα συμφωνία» που θα επέτρεπε στο Λονδίνο να ανακτήσει κάποιες από τις εξουσίες που έχει εκχωρήσει στις Βρυξέλλες.
Μέχρι σήμερα πάντως, έχει αποφύγει να ταχθεί ανοικτά υπέρ της διοργάνωσης ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις πιέσεις που αντιμετωπίσει από το κόμμα του να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Το κλίμα βάρυνε ακόμα περισσότερο όταν ο Κάμερον αντιτάχθηκε στο νέο προϋπολογισμό της ΕΕ για τα επόμενα επτά χρόνια, λέγοντας πως είναι απαράδεκτο να αυξάνονται οι δαπάνες της την ώρα που πολλές χώρες επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσίευσε ο Observer, το 56% των Βρετανών θα ψήφιζε υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. εάν τους δινόταν η ευκαιρία.
Πηγή: ΑΜΠΕ

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Φυσικά και είναι έτοιμος να κυβερνήσει ο Σύριζα



Από το "Έθνος" 5/12/2012


Το μετ΄ επιτάσεως προβαλλόμενο ερώτημα «είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;», το οποίο συνοδεύεται πάντοτε από αρνητική απάντηση εκ μέρους εκείνων που θέτουν το ζήτημα, είναι επιφανειακά αφελές και κατ΄ ουσίαν εσκεμμένα ημιτελές. Το πραγματικό ερώτημα, το οποίο όμως ουδείς τολμά να θέσει δημοσίως, θα έπρεπε να διατυπωθεί ως εξής από τον κάθε ερωτώντα: «Είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει όπως εγώ επιθυμώ ώστε να υπερασπιστεί με την κυβερνητική πολιτική του τα συμφέροντά μου;». Υπό το πρίσμα αυτό, ο βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν απολύτως ειλικρινής όταν δήλωνε προ καιρού ευθαρσώς σε τηλεοπτική εκπομπή ότι αυτός θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Ο Π. Λαφαζάνης υποστηρίζει τη συγκρότηση μιας αριστερής κυβέρνησης η οποία θα ασκήσει αριστερή πολιτική στην εξουσία. Εχει ταυτόχρονα επίγνωση του γεγονότος ότι ούτε οι εσωκομματικοί συσχετισμοί στον ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπουν μέχρι στιγμής την άσκηση αριστερής πολιτικής όπως την εννοεί αυτός, ούτε υπάρχει κάποια λαϊκή πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα που να επιθυμεί την άσκηση τέτοιας πολιτικής. Επομένως πολύ σωστά είπε ότι κατά τη γνώμη του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

Από την αντίθετη σκοπιά εξίσου απόλυτο δίκιο έχουν οι εκπρόσωποι του κατεστημένου όταν επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Η εξήγηση της στάσης τους είναι απλούστατη: Δεν αισθάνονται ότι ελέγχουν αυτήν τη στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά ή οργανωτικά, άρα δεν τον εμπιστεύονται καθόλου να κυβερνήσει. Οσο διαρκεί αυτή η κατάσταση αφενός θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διατηρούν την πειθήνια αλλά θνησιγενή συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη στην εξουσία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και αφετέρου θα προσπαθούν να αποκαταστήσουν όσο το δυνατόν στενότερες σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως και αισθάνονται επαρκέστατοι για να κυβερνήσουν. Φυσικά και θα σχηματίσει κυβέρνηση που αρχικά τουλάχιστον θα ξεκινήσει ως πολύ πιο αγαπητή στον λαό από εκείνη που ο ίδιος ο λαός θα έχει διώξει κλωτσηδόν με την ψήφο του, ανεξαρτήτως του πως θα εξελιχθεί στη συνέχεια η πολιτική της. Ετοιμος να κυβερνήσει βεβαίως και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, είναι το τι πολιτική θα ακολουθήσει αν γίνει κυβέρνηση. Το θέμα δεν είναι ζήτημα... αγνωστικισμού ή αφελούς αναμονής. Εχει τεράστια σχέση με το πώς θα κατακτήσει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο με το τι πιστεύουν ή το τι διακηρύσσουν ο Αλ. Τσίπρας και τα ηγετικά στελέχη του κόμματος.

Η πείρα μας δείχνει ότι ελάχιστη πρακτική αξία έχουν οι προεκλογικές διακηρύξεις των πολιτικών ανδρών και των κομμάτων. Θα υπάρξει άραγε ένα ρωμαλέο μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας εναντίον της μνημονιακής πολιτικής που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση, τόσο ισχυρό ώστε αυτό να οδηγήσει στην ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών και σε εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτό το πλαίσιο; Αλλά και μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα συνεχίσει να αγωνίζεται, να διεκδικεί, να πιέζει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκά μέτρα ή θα παραμείνει αδρανής θεατής των κυβερνητικών αποφάσεων;

Αν παραμείνει στους δρόμους, έχει σοβαρές ελπίδες να βελτιωθεί η ζωή του. Αν ξαπλώσει πάλι στον καναπέ, όχι μία, ούτε δέκα κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν φτάνουν!

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που καταλήγουν στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλη κυβέρνηση. Αν π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οργανώνει αγώνες και περιμένει τις εκλογές για να πέσει στην αγκαλιά του η εξουσία σαν ώριμο φρούτο και επίσης οι πολίτες αντί να δίνουν καθημερινές μάχες κατά της ασκούμενης πολιτικής, αρκεστούν στην αναμονή της ημέρας των εκλογών προσβλέποντας να εκδικηθούν μέσω της ψήφου τους, το παιχνίδι θα έχει χαθεί εκ των προτέρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει, αλλά η κυβερνητική πολιτική ελάχιστα θα αλλάξει.

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΣ


Ἀναρτήθηκε στὶς  ἀπὸ τὸν/τὴν 

 
 
 
 
 
 
1 Votes

meletopoulos6

Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου, γιά διάφορες δουλειές γύρισα όλη την Αθήνα. Πήγα Αμπελόκηπους, Αλεξάνδρας, Ομόνοια, Σύνταγμα, Κολωνάκι, Κεραμεικό, Θησείο. Δεν είδα πολλούς μετανάστες, αλλά κυρίως Έλληνες, ένα απαθλιωμένο, κακοντυμένο, δυστυχισμένο πλήθος, που θύμιζε φωτογραφίες από την κατοχή. Παντού βρώμα, σκουπίδια, πλήθη αστέγων, ζητιάνοι, άνθρωποι που κοιμόντουσαν σε κιβώτια σε στοές ή τυλιγμένοι με κουβέρτες σε εισόδους πολυκατοικιών, αδέσποτα σκυλιά. Σκέτη φρίκη. Κατέβηκα πεζός την Ερμού, μέχρι την Ασωμάτων έβλεπα συνέχεια κλειστά ή άδεια μαγαζιά. Στον Κεραμεικό μικροπωλητές χωρίς πελάτες, εστιατόρια της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης τουριστικής εποχής περίμεναν μάταια πελατεία. Αυτή δεν ήταν η Αθήνα, ήταν μία τριτοκοσμική πόλη. Όταν γύρισα τα Βαλκάνια ανάμεσα σε δύο πολέμους, το 1997, οι πόλεις τους, αν και πάμπτωχες, δεν ήταν σε τέτοια κατάσταση.
Ήταν μία εφιαλτική περιήγηση σε έναν κόσμο που δεν είχαμε προβλέψει. Με μία αυτοκτονία την ημέρα κατά μέσο όρο και προβλεπόμενη γιά το 2013 ανεργία πάνω από 30%, όλα τα υπόλοιπα είναι κουβέντες στα σαλόνια της κυβερνώσας (ακόμα!) ολιγαρχίας: επικοινωνιακές στρατηγικές της τρικομματικής κυβέρνησης πάνω στο πτώμα της Ελληνικής κοινωνίας, εικονική πραγματικότητα με 250.000 μερίδες συσσιτίων ημερησίως, τεχνητή αισιοδοξία για την υποτιθέμενη δόση για την οποία υποθηκεύσαμε την γη μας και την θάλασσά μας και τα νησιά μας και τον ορυκτό πλούτο μας, ανακήρυξη του σημερινού πρωθυπουργού σε «καλύτερο ευρωπαίο πολιτικό» από γερμανική εφημερίδα για την κυβέρνησή του επί των ημερών της οποίας βιώνουμε χωρίς πόλεμο μια δεύτερη κατοχή.
Δεύτερη κατοχή. Κάθε φορά που έρχονται οι Γερμανοί στην Ελλάδα φέρνουν μαζί τους πείνα και εξανδραποδισμό.Αυτό έγινε και στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό γίνεται και τώρα.
Το τρίτο μνημόνιο, όμως, το μνημόνιο της νέας κατοχής, δεν το παρέδωσαν κουίσλινγκς πολιτικοί στον Γερμανό γκαουλάϊτερ. Ούτε υποδέχθηκαν τον κατακτητή στις πύλες των Αθηνών οι κυβερνήτες μας, όπως τον τραγικό Απρίλιο του 1941 στην λεωφόρο Κηφισσίας, όπου ο φρούραρχος Καβράκος και ο δήμαρχος Πλυτάς παρέδωσαν την πρωτεύουσα στους κατακτητές. Άλλωστε, η κυβέρνηση Τσολάκογλου, η κυβέρνηση των δοσιλόγων, σχηματίστηκε από μάχιμους μεράρχους του Αλβανικού Έπους, οι υπουργοί της ήταν καταξιωμένες προσωπικότητες ή και ήρωες όπως ο Κατσιμήτρος. Είχαν την πρόθεση να λειτουργήσουν σαν ενδιάμεσο σώμα απορρόφησης των κραδασμών και προστασίας του κατακτημένου λαού από την ωμή βία του κατακτητή  και στην πραγματικότητα, αν και κατοχική κυβέρνηση, λειτούργησαν πυροσβεστικά και προστατευτικά για τον υπόδουλο λαό. Δεν καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα, δεν πλούτισαν, δεν συμπεριελήφθησαν σε λίστες τραπεζών του εξωτερικού. Και στο τέλος οι άνθρωποι αυτοί αγόγγυστα υπέστησαν τις βαρειές συνέπειες των πράξεών τους ως αποστάτες του έθνους τους, αναλαμβάνοντας με ανδρισμό  τις συνέπειες της αποστασίας τους.
Σήμερα βιώνουμε χωρίς πόλεμο μία νέα κατοχή. Εδώ τηρήθηκαν οι τύποι: ψήφισε το Εθνικό Κοινοβούλιο, και το άλλοτε κραταιό ιδρυτικό κεντροδεξιό κόμμα της Μεταπολίτευσης, και το κεντροαριστερό κόμμα του λαϊκισμού και των παροχών, και το αριστεροδέξιο κόμμα των προοδευτικών μαρξιστών αστών. Επήλθε νομοτύπως η λεηλασία της ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού λαού, η χρεωκοπία των επιχειρήσεων, οι απολύσεις εκατομμυρίων εργαζομένων, η συντριβή των μισθών και των συντάξεων, η αποδόμηση της μεσαίας τάξης και ο υποβιβασμός της σε τάξη νεόπτωχων, η μαζική εκπτώχευση όλου του πληθυσμού, οι αναζητήσεις στα σκουπίδια, τα συσσίτια. Υπερψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους  η εσαεί ενυποθήκευση του συνόλου της εθνικής περιουσίας. Εξανδραποδίστηκε με προεδρικά διατάγματα η ιδιοκτησία του Ελληνικού κράτους και η αξιοπρέπεια του Ελληνικού Λαού.
Η μουντή, θολή εικόνα της Κατοχής αναδύεται σαν φάντασμα πάνω από το χρεωκοπημένο έθνος. Κακοντυμένες γυναίκες, υποσιτιζόμενα παιδιά, ρακοσυλλέκτες, πείνα, συσσίτια, εισροή καυσόξυλων και αιθαλομίχλη στην πόλη λόγω αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου, απόγνωση, φυγή των ανθρώπων σε άλλες πόλεις ή σε άλλες χώρες. Και οι απαραίτητοι τεύτονες επικυρίαρχοι, που αυτήν την φορά δεν φοράνε μελανόχρωμες στρατιωτικές στολές με φανταχτερά διακριτικά, αλλά την κοστουμαρισμένη όψη του μειλίχιου τεχνοκράτη.
Και από την άλλη πλευρά της «τράπεζας των διαπραγματεύσεων», από το εγχώριο σκηνικό, τα κατάλοιπα της φαυλοκρατίας, ό,τι απέμεινε μετά από διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις που έστειλαν στον βόθρο της ιστορίας τζάκια και δυναστείες. Που υποδύονται τους «υπεύθυνους κυβερνήτες» της χώρας. Και που κουνάνε το χέρι στον δυστυχισμένοι λαό κάθε φορά που αυτός υψώνει φωνή διαμαρτυρίας, υπενθυμίζοντας ότι αυτός τους εξέλεγε επί δεκαετίες, αναγορεύοντάς τον σε ομοτράπεζο και τροφοδοτώντας αισθήματα συλλογικής ενοχής, που καταστέλλουν την αντίσταση. Με την βοήθεια και των απαραίτητων χημικών.
Κουίσλινγκς. Κουίσλινγκς, όμως, που δεν έχουν να αντιτάξουν στον κατακτητή ούτε κάν την αξιοπρέπεια της έντιμης ήττας ή της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Κουίσλινγς που  δεν πολέμησαν για την πατρίδα τους πριν υψώσουν λευκή σημαία και την παραδώσουν στον εισβολέα, αλλά την είχαν ήδη οι ίδιοι κακοδιοικήσει, κατακλέψει, αποδομήσει κοινωνικά, εξευτελίσει  ηθικά, αποσυνθέσει πνευματικά, χρεωκοπήσει οικονομικά, μεταβάλει σε έρημο όπου ήταν πιά εύκολο να προσπελάσει ο κατακτητής. Κουίσλινγκς που βλέπουν στον εισβολέα την τελευταία ελπίδα τους να διασώσουν τα ανήθικα ολιγαρχικά τους προνόμια, όπως οι μαυραγορίτες της κατοχής, την ώρα της τιτανομαχίας του Ελ Αλαμέϊν, κραύγαζαν «βάστα Ρόμελ», δηλαδή να νικήσουν οι Ναζί, να μείνει η πατρίδα τους σκλαβωμένη ώστε να συνεχίσουν αυτοί την ανελέητη λεηλασία της περιουσίας του Ελληνικού λαού.
Στο στημένο παιχνίδι της Μεταπολίτευσης, που βαίνει προς το ιστορικό του τέλος, οι άγνωστοι ήταν γνωστοί και οι εχθροί ήταν φίλοι και συνέταιροι. Στους φαύλους διαγωνισμούς του Δημοσίου η Κυβέρνηση μοίραζε στους φίλους της το75% των θέσεων και η Αντιπολίτευση έπαιρνε πάντοτε το 25% . Πίσω από τον Καραγκιόζη, τον Βεζύρη, το Κολλητήρι και τον Μπαρμπαγιώργο, είναι ο ίδιος Καραγκιοζοπαίκτης. Έτσι, την καταγγελία του Μνημονίου ανέλαβαν εργολαβικά τινές εκ των δευτεραγωνιστών του καταρρεύσαντος δικομματισμού και ηγετίσκοι ελασσόνων σχηματισμών. Το σύστημα κατασκεύασε (και χρηματοδότησε, βάσει των τελευταίων αποκαλύψεων) μόνο του τους «εχθρούς» του, ώστε η διαμάχη να παραμείνει εντός των οικογενειακών ορίων. Έτσι, ως «απάντηση» στην κατάρρευση εμφανίστηκαν πρόσωπα και ομάδες που ήταν σάρκα από την σάρκα της φαυλοκρατίας, ομοτράπεζοι των υπευθύνων της εθνικής χρεωκοπίας, δούλοι και κόλακες της διεφθαρμένης μεταπολιτευτικής εξουσίας, άρα ελεγχόμενοι εν τέλει και ακίνδυνοι για την ουσία του συστήματος.
Καθώς λοιπόν το κύριο σώμα του πολιτικού συστήματος καταρρέει, τώρα αναδύονται τα βίαια άκρα, ως τελευταία εφεδρεία του. Ως γνωστόν, παντού και πάντοτε, η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο της καταρρέουσας εξουσίας. Η χώρα αντιμετωπίζει τώρα, εκτός από την χρεωκοπία της, και τον κίνδυνο να οδηγηθεί μέσα από τυπικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες σε ολοκληρωτικό καθεστώς της άκρας δεξιάς ή της άκρας αριστεράς. Ένα καθεστώς τύπου Τσάβες, σε πρώτη  φάση, είναι πλέον άμεσα ορατό. Σε δεύτερη φάση, τίποτα δεν αποκλείεται.
Η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, που ασπάζονται την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Εθνική Αξιοπρέπεια και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, οφείλει, ΟΦΕΙΛΕΙ να βρει την δύναμη να γεννήσει, όχι αύριο που θα είναι πολύ αργά αλλά σήμερα, την νέα πολιτική δύναμη που θα πραγματοποιήσει την νέα Μεταπολίτευση και την Ριζική Πολιτική Μεταρρύθμιση, που θα οδηγήσει σε ένα λαμπρό κεφάλαιο της  Ελληνικής Ιστορίας.
* ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΟΖ)


Ἀναρτήθηκε στὶς  ἀπὸ τὸν/τὴν 

 
 
 
 
 
 
Rate This

«Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται»
«Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται»
λαϊκές  παροιμίες
«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό το αληθές»
Σολωμός
«Νομίζουμε ότι είμαστε έξυπνοι και έτσι καταστρεφόμαστε»
Μπρεχτ, «‘Οπερα της Πεντάρας»
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Πιστεύετε στον Αη-Βασίλη; Αν σας ρωτήσω, θα πείτε όχι. Δεν βλέπετε όμως τον λόγο να διαψεύσετε την ωραία ιστορία που διηγείστε στα παιδιά σας, ούτε να χαλάσετε την ατμόσφαιρα γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυταπάτη, ψέμμα, ακίνδυνα όμως και χαριτωμένα. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι.
Προ ετών, ένας φίλος που έχανε τη γυναίκα του πήγε στη Λάρισα να αγοράσει δυο μπουκαλάκια νερό έναντι 10.000 ευρώ. Είναι πανέξυπνος και «κωλοπετσωμένος», δεν τον πιάνεις εύκολα κορόιδο. ‘Ηθελε όμως να αγκιστρωθεί από την ελπίδα, αβάσιμη έστω. Ο φίλος μου δεν έπαθε τίποτα από  την αυταπάτη. Το 1976 όμως, όταν ο Καματερός άρχισε να διαφημίζει, με την υποστήριξη ισχυρών ΜΜΕ, ένα δήθεν θαυματουργό νερό κατά του καρκίνου, ένα παιδάκι πέθανε στο «Αγλαϊα Κυριακού», γιατί σταμάτησε την κανονική θεραπεία.
‘Όταν βρίσκεσαι σε απελπισία και αδιέξοδο, η κρίση θολώνει, η λογική υποχωρεί. Δεν συμβαίνει μόνο σε απλούς ανθρώπους, συμβαίνει και σε πολιτικούς, κοινωνίες, έθνη – και χρησιμοποιείται από τους εχθρούς τους για να τα καταστρέψει. Το 1963, ενώπιον του αδιεξόδου ενός μη λειτουργούντος κράτους, ο Μακάριος κάλεσε τον ‘Αγγλο πρέσβη, που τον ενθάρρυνε να θέσει τα «13 σημεία». Τετραπέρατος, πανέξυπνος, παμπόνηρος, την «πάτησε» όμως από την ανάγκη: η Αγγλία, αφού τούδωσε τη συγκατάθεση, χρησιμοποίησε την υπόθεση για να χαράξει την πρώτη «πράσινη γραμμή» της διχοτόμησης. Το 1973, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, επικεφαλής μιας χούντας σε πλήρη απομόνωση και αδιέξοδο, πείστηκε από τους Αμερικανούς και Ισραηλίτες φίλους του ότι θα ενώσει, με το πραξικόπημα, την Κύπρο με την Ελλάδα. ‘Ενωσε τη Λευκωσία με την ‘Αγκυρα και πέθανε στη φυλακή σιωπηλός («αν μιλήσω, θα γίνουν όλοι οι ‘Ελληνες κομμουνιστές»). Ο Σαακασβίλι και ο Σαντάμ Χουσείν έπεσαν θύματα της αυτής μεθόδου. Καταστράφηκαν, αφού κατέστρεψαν τις χώρες τους.
Επειδή ζούμε στιγμές πρωτοφανούς εθνικής τραγωδίας και αδιεξόδου, οφείλουμε να εντείνουμε τις ουσιώδεις (εν εθνική ανεπαρκεία) ιδιότητες της λογικής και του ελέγχου, ιδίως όταν εμφανίζονται από μηχανής Θεοί και εύκολες, σχετικά ανώδυνες λύσεις στα τραγικά προβλήματα της χώρας, είτε πρόκειται για «Θείους από την Αμερική» (Ομπάμα, ΔΝΤ), είτε για πολλά υποσχόμενα «πετρελαϊκά Ελντοράντο». Να προτιμάμε το «Ερευνάτε τας Γραφάς» από το «Πίστευε και μη ερεύνα». Να ακολουθούμε το αξίωμα της αμερικανικής διπλωματίας, κατά τις διαπραγματεύσεις με τους Σοβιετικούς: «Εμπιστέψου αλλά επαλήθευσε».
‘Ένα «πετρελαϊκό Ελντοράντο»;
Εδώ και τρία χρόνια περίπου, ενώ η Ελλάδα έμπαινε στο Μνημόνιο και έχανε σταδιακά κυριαρχία και ανεξαρτησία, άρχισε συστηματικά να συγκροτείται και να παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή ένα ετερόκλιτο «λόμπι» των «πετρελαίων και της ΑΟΖ». Δημοσιολογούντες, αυτοαναγορευθέντες ειδικοί, συνήθως όχι του συγκεκριμένου τομέα των πετρελαίων και διάφοροι άλλοι κινητοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν α) ότι η Ελλάδα έχει έναν αμύθητο πλούτο σε υδρογονάνθρακες, β) ότι χρειάζεται επειγόντως ανακήρυξη ΑΟΖ για να τον εκμεταλλευθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι αυτοί που θορυβωδώς απαιτούσαν «εδώ και τώρα» την ανακήρυξη ΑΟΖ, όχι μόνο ελάχιστη ή καμιά σχέση είχαν με  το αντικείμενο, αλλά δεν επέδειξαν καμία ευαισθησία επί θεμάτων ΑΟΖ και εξωτερικής πολιτικής στο παρελθόν. ‘Όταν παρολίγον να καταλυθεί το κυπριακό κράτος με ένα σχέδιο Ανάν, που ήταν «πρώιμο Μνημόνιο», σχεδόν κανένας από αυτούς δεν άνοιξε το στοματάκι του να πει μια λέξη. ‘Όταν ο γράφων υποστήριξε με άρθρο του, το 2007, σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, την ανάγκη οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κύπρο, ουδείς εξ αυτών συγκινήθηκε. Μόνο μετά το Μνημόνιο, κάποια «μύγα» τους τσίμπησε ξαφνικά
Τις τελευταίες μέρες, το πράγμα πήρε διεθνή διάσταση, με την έκθεση της Ντώυτσε Μπανκ. Δεν είναι καθόλου ασήμαντη, γιατί η έκθεση, ενώ δεν κομίζει κανένα αξιόπιστο ή νέο στοιχείο, προσφέρει σοβαρό επιχείρημα σε όσους αρνούνται το απολύτως αναγκαίο, απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας αυθεντικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Αν οι ‘Ελληνες έχουν ένα θησαυρό στα χέρια τους, ποιος ο λόγος να τους ελαφρύνουμε τώρα το χρέος; Η έκθεση, σημειωτέον, στηρίζεται στα «στοιχεία» του εγχώριου λόμπυ, το οποίο με τη σειρά του τη χρησιμοποιεί για να στηρίξει τη δική του «αξιοπιστία». Η ίδια η τράπεζα, κατά την εκτίμησή μας μάλλον όργανο του Χρήματος επί της Γερμανίας, παρά το αντίστροφο, επειδή θέλει να προστατεύσει τη δική της αξιοπιστία δεν παραλείπει να υπογραμμίσει στην ανακοίνωσή της ότι όλα αυτά είναι απλές, αναπόδεικτες υποθέσεις.
Θα χρειαζόμαστε ένα βιβλίο, όχι ένα άρθρο, κι αν χρειαστεί θα το γράψουμε, για να αναφέρουμε απλώς όλες τις ανακρίβειες και τερατολογίες, όπως και τις βάναυσες παραβιάσεις, δυστυχώς από επιστήμονες, κάθε στοιχειώδους επιστημονικής δεοντολογίας, που εκδηλώθηκαν και εκδηλώνονται στη διάρκεια αυτής της τρίχρονης «συζήτησης».
Σε ότι αφορά την ύπαρξη υδρογονανθράκων, οι οπαδοί του λόμπι υποστηρίζουν πραγματικές τερατωδίες, φτάνοντας να συγκρίνουν τα εικαζόμενα αποθέματα αερίου νοτίως της Κρήτης με αυτά της Ρωσίας! Βασίζονται σε διάφορες διεθνείς «εκθέσεις», που δεν εξηγούν πως έβαλαν στο χέρι και κάνουν ατεκμηρίωτες εικασίες
Αυτό που μπορούμε να πούμε στο παρόν στάδιο των γνώσεών μας, μας λέει ο Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕΜ κ. Παπαβασιλείου, από τους σοβαρότερους επιστήμονες που διαθέτει η χώρα, είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης υδρογονανθράκων, που θα γίνουν ισχυρές ενδείξεις μόνο με την ολοκλήρωση των σεισμικών ερευνών και σχεδόν αποδείξεις μόνο με τις γεωτρήσεις.
Αν είναι έτσι τα πράγματα, για σκοπούς τρεχούσης πολιτικής δεν μπορούμε να βασιστούμε σε τίποτα από αυτά, έστω κι αν όλοι θα θέλαμε να βρεθεί ένας τρόπος να ξαναποκτήσουμε μια κανονική χώρα και μια κανονική ζωή. Ο κ. Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ, που, αν μη τι άλλο, αποφεύγει να λέει προφανείς σαχλαμάρες, υποστηρίζει ότι, με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, μιλάμε πιθανώς για ένα έσοδο 140 δις σε βάθος τριάντα χρόνων, με την επιφύλαξη ότι αυτές οι εκτιμήσεις θα επιβεβαιωθούν από τις έρευνες. Πολύ σημαντικό έσοδο μεν, αν υπάρχει, όχι όμως ικανό να μας βγάλει από τη θηλιά του χρέους και του Μνημονίου.
Πόθεν έσχες τα στοιχεία;
‘Ένα πολύ σημαντικό ερώτημα είναι ποιος και γιατί τροφοδοτεί το «λόμπι» με στοιχεία, είτε είναι αληθινά, είτε είναι ψεύτικα, για την ύπαρξη τεραστίων κοιτασμάτων; Τα στοιχεία για εικαζόμενα ενεργειακά αποθέματα δεν κυκλοφορούν διεθνώς στα μπακάλικα, είναι ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα μυστικά του κόσμου. Προτού γίνω δημοσιογράφος δούλεψα σε ευρωπαϊκά ερευνητικά ινστιτούτα, μεταξύ των οποίων η πολυεθνική εταιρείαSchlumberger, κύριος προμηθευτής παγκοσμίως τεχνολογίας για πετρελαϊκές έρευνες. Θυμάμαι ότι για να μπω στα εργαστήριά τους, αν και δούλευα εκεί, πέρναγα από δεκαπλάσιους ελέγχους από αυτούς που περνούσα αργότερα για να μπω στο ελληνικό Υπουργείο ‘Αμυνας ή στο ερευνητικό κέντρο της Αεροπορίας, όταν έκανα τη θητεία μου.  Τι πάθανε τώρα, κρίση φιλελληνισμού, και  μας δίνουν τις εκθέσεις τους Καναδοί, Νορβηγοί, Γάλλοι και δεν ξέρω ποιος άλλος;
Κατ’ ουσίαν, αναπτύσσεται από το «λόμπι» μια «θεωρία συνωμοσίας» που δεν γνωρίζουμε αν είναι βάσιμη. ‘Ότι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις απέφευγαν τις έρευνες για ορυκτά, γιατί κάποιοι «διεθνείς νταβατζήδες» δεν ήθελαν να προχωρήσει η Ελλάδα σε τέτοιες έρευνες. Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι συνέβη κάτι τέτοιο, όχι όμως αποδείξεις. Η κυβέρνηση Σημίτη π.χ. διέλυσε, εγκληματικώ τω τρόπω, το 1999, τη βασική ερευνητική υποδομή της χώρας για υδρογονάνθρακες, τη ΔΕΠ-ΕΚΥ, που διέθετε εξειδικευμένους επιστήμονες, γεωφυσικό εξοπλισμό, τρυπάνια και δυνατότητα αυτοδύναμης έρευνας, στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων. Η προετοιμασία για την σταδιακή εξασθένιση και τελική «κατάληψη» ή καταστροφή του ελληνικού κράτους προφανώς  δεν άρχισε το 2010!
Αν όμως δεχθούμε ως βάσιμη μια τέτοια θεωρία, τίθεται άλλο ερώτημα. Για ποιο λόγο οι «διεθνείς νταβατζήδες», που απέτρεπαν προ μνημονίου, κάθε έρευνα στην Ελλάδα, ενδιαφέρονται τώρα, επί μνημονίου, να αρχίσουν κατεπειγόντως οι έρευνες; ‘Η μήπως ανέκτησε πρόσφατα η Ελλάδα την πλήρη ανεξαρτησία της ή το πολιτικό προσωπικό μας τον εθνικό του προσανατολισμό και ενδιαφέρεται τώρα για την κατεπείγουσα εξόρυξη ορυκτών;
Ας υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί μας όντως συνειδητοποίησαν ξαφνικά τις εθνικές ανάγκες. Για ποιό λόγο, ενώ άρχισαν να δίνουν άδειες ερευνών και ετοιμάζονται να ανακηρύξουν ΑΟΖ, συρρίκνωσαν ταυτόχρονα τη βασική εθνική υποδομή της χώρας για τα ορυκτά, το ΙΓΜΕ; Για ποιο λόγο, αφού κόπτονται τόσο πολύ και επείγονται για την έρευνα, νομοθέτησαν μεν, πριν ενάμισυ χρόνο, νέο φορέα για τη διαχείριση υδρογονανθράκων, αλλά απέφυγαν να τον στελεχώσουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνο στα χαρτιά;
Απάτες με την ΑΟΖ
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, σύμφωνα με καλά πληροφορημένους κύκλους, να προχωρήσει άμεσα στην ανακήρυξη ΑΟΖ, αφού ολοκληρώσει την σχετική προετοιμασία. Βασικός εισηγητής της άποψης αυτής στον πρωθυπουργό είναι ο πρώην «Β’ Πανελλαδικάριος», της «αλτουσεριανής άκρας αριστεράς» (!), σήμερα βασικός «στρατηγικός εγκέφαλος» της ελληνικής δεξιάς Χρύσανθος Λαζαρίδης. Ο κ. Λαζαρίδης διαθέτει άριστες σχέσεις με την Ουάσιγκτον και το Τελ-Αβίβ και λέγεται ότι ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για τη μεταστροφή του Πρωθυπουργού το 2011 από το ‘Όχι στο Ναι στο Μνημόνιο. Πιστεύει ότι, πέραν των άλλων, η ανακήρυξη ΑΟΖ θα δώσει και μια εσωτερική ανάσα σε μια κυβέρνηση που πιέζεται άσχημα από την εξέλιξη της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης και πρέπει να απολογείται τώρα για τους ‘Ελληνες που πεθαίνουν εξαιτίας της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της.
‘Ότι κάποιο λάκκο έχει όμως η φάβα της ΑΟΖ, γίνεται ακόμα πιο φανερό με τις εξωφρενικές ανακρίβειες που αναπτύσσονται γύρω από την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), μια εξειδικευμένη έννοια του δικαίου της θάλασσας που τείνει να γίνει «εθνική ιδεολογία». Η ΑΟΖ είναι μια χρήσιμη έννοια και η ανακήρυξή της μπορεί να είναι υπό όρους (κατά τη γνώμη μας δεν εκπληρούνται σήμερα) πολύ χρήσιμη για πολλά πράγματα, όχι όμως για την διεκδίκηση υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται καμιά ανακήρυξη ΑΟΖ για την διεκδίκηση της κυριότητας των υποθαλασσίων υδρογανανθράκων της, διότι έχει ήδη την κυριότητα με την, ισχυρότερη της ΑΟΖ, ως προς τον υποθαλάσσιο πλούτο, έννοια της υφαλοκρηπίδας, όπως ορίζεται από τη σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι. Μάλιστα, η υφαλοκρηπίδα ξεπερνάει σε ορισμένες θάλασσες τα όρια των 200 ναυτικών μιλίων της ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν αφορά τις ελληνικές θάλασσες. Το πρόβλημα είναι η οριοθέτηση είτε της υφαλοκρηπίδας, είτε της ΑΟΖ με τα αντικείμενα κράτη και στο πρόβλημα αυτό έχουν σκοντάψει σαράντα χρόνια οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι έρευνες στο Αιγαίο. Σε ότι αφορά τους κανόνες οριοθέτησης και διανομής, που προβλέπει η συνθήκη, είναι ταυτόσημοι και για την ΑΟΖ και για την υφαλοκρηπίδα. Αυτά τα έχουν πει και γράψει δημοσίως οι καλύτεροι και σοβαρότεροι ειδικοί μας, όπως ο Πρύτανης του Παντείου Καθηγητής Τσάλτας ή ο Καθηγητής ‘Αγγελος Συρίγος και μπορεί να τα διαπιστώσει κάθε νοήμων αναγνώστης μπει στον κόπο να διαβάσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας στο ‘Ιντερνετ.
Αλλά ούτε κανείς μελετάει τίποτα στην Ελλάδα, ούτε οι τηλεοράσεις φωνάζουν τους ειδικούς να συζητήσουν σοβαρά. Δημιουργήθηκε έτσι μια «εθνική ιδεολογία» γύρω από το ζήτημα της ΑΟΖ, που είναι μεν παντελώς αβάσιμη, μπορεί όμως να έχει πολύ σπουδαίες πολιτικές και γεωπολιτικές συνέπειες. Μια τέτοια «ιδεολογία» και αντίστοιχη «συμβολοποίηση», υπενθύμισε πρόσφατα ο συνταγματάρχης Καλλεντερίδης, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, δημιουργήθηκε και γύρω από την ορθότατη, κατά τα άλλα, ιδέα της «’Ενωσης» Κύπρου και Ελλάδας, με τα γνωστά αποτελέσματα
Επικίνδυνες γεωπολιτικές
Το μόνο που μπορεί πραγματικά να κάνει η ανακήρυξη ΑΟΖ υπό τις παρούσες συνθήκες είναι να προσθέσει ένα μηχανισμό έντασης με την Τουρκία. Ο γράφων ασχολείται επί 15 χρόνια με την ελληνική εξωτερική πολιτική και υποστήριξε συστηματικά την ανάγκη μιας μαχητικότερης ελληνικής πολιτικής έναντι της ‘Αγκυρας, όταν ουδείς από τους νυν «ΑΟΖολογούντες» ενδιαφερόταν για το θέμα. Θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει με κάθε μέσο στη διάθεσή της, αν η Τουρκία επιβουλευθεί την ελληνική εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία, ή την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων. Αλλά δεν πιστεύει ότι η παρούσα κατάσταση ιστορικά πρωτοφανούς διεθνούς απομόνωσης και εξασθένισης του διεθνούς στάτους της χώρας, όταν λέγεται ότι έχουμε προβλήματα ακόμα και με τα καύσιμα του στόλου, προσφέρεται για να ανοίξουμε με δική μας πρωτοβουλία όλα τα ανοιχτά θέματα με τη γείτονα! Πολύ περισσότερο, να εφαρμόσουμε τις ιδέες των πιο «μαχητικών» του «λόμπι»,  που θέλουν να πάμε στην περιοχή του Καστελόριζου να κάνουμε τον έξυπνο, στηριζόμενοι στη στρατιωτική υποστήριξη που νομίζουν ότι8 θα έχουν από το Ισραήλ!
Το οποίο Ισραήλ, αν πιστέψουμε πληροφορίες του τύπου, έχει ενθαρρύνει την Αθήνα να ανακηρύξει την ΑΟΖ. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, που δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν, έχει ασκήσει την επιρροή του στην αμερικανική διπλωματία ώστε η «κυβέρνηση» της Λιβύης, που ελέγχεται απολύτως από τις ΗΠΑ, να μη φέρει προσκόμματα στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας.  Αντίθετα το Κάιρο του Μόρσι, σε προσέγγιση με τον Ερντογάν και δυσαρεστημένο από την προσέγγιση Κύπρου και Ελλάδας με το Ισραήλ, δυσκολεύει πολύ τα πράγματα για την οριοθέτηση με την Ελλάδα
Τα ζητήματα αυτά μπορεί να μην έχουν άμεση, αλλά μπορεί να αποκτήσουν στρατηγική και ιστορική σημασία για το μέλλον του ελληνισμού, σε ένα περιβάλλον που έχει βαθιά διαταραχθεί ένας προσανατολισμός τριών αιώνων προς την Ευρώπη και δεν ξέρουμε καν αν θα υπάρχει ΕΕ σε μερικά χρόνια. Είναι το μέλλον και η μορφή του ελληνικού κράτους που μπορεί να παιχτούν στις μεγάλες ανακατατάξεις μπροστά μας. Η γεωοικονομία θα συναντήσει αναπόφευκτα τη γεωπολιτική. Ποιος θα ελέγξει τον ελληνικό χώρο και τους πόρους του δεν είναι το πιο ασήμαντο από τα θέματα!
Σε ποιόν ανήκουν τα αέρια/πετρέλαια;
Το βασικότερο πρόβλημα με τους πόρους είναι όμως το οικονομικό καθεστώς υπερχρέωσης και το νομικό καθεστώς των δανειακών/μνημονίων. ‘Οσο η Ελλάδα προσπαθεί να πληρώσει ένα μη βιώσιμο χρέος καταστρέφεται η ίδια, μεταφέρονται στους Δανειστές οι πόροι της, λεηλατείται η χώρα και το χρέος αυξάνεται διαρκώς, όπως συμβαίνει συνεχώς μετά τον Μάιο 2010, όταν χρεωκοπήσαμε χωρίς να το πούμε. Υπό παρόμοιες συνθήκες, η εξόρυξη των ενεργειακών πόρων θα ωφελήσει τους Πιστωτές, διοχετεύοντάς τους πολύτιμο για τη σωτηρία μας εθνικό πλούτο.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, λόγω της Δανειακής Σύμβασης που έχει δεσμεύσει, τονίζει ο πρύτανης των Ελλήνων συνταγματολόγων, πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου, Καθηγητής Κασιμάτης (αλλά και ο επίσης διαπρεπής Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Κωνσταντίνος Χρυσόγονος), με το άρθρο 4, όλη τη δημόσια περιουσία, ενώ με το άρθρο 15 έχει εισάγει το αγγλικό δίκαιο για τις διαφορές και έχει άρει όλες τις ασυλίες εθνικής κυριαρχίας. Επιπλέον έχει δημιουργηθεί Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων με νομοθετημένη, σε εφαρμογή της Σύμβασης, εντολή χρήσης όλων των πόρων αποκλειστικά για τις ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους, που κατατίθενται μάλιστα σε ειδικό λογαριασμό επ’ ονόματι των πιστωτών στην Τ.τ.Ε. και στη συνέχεια θα μεταφέρονται σε τράπεζα του Λουξεμβούργου.
Στην Ελλάδα εισάγεται τώρα, με διαδικασίες εξπρές, χωρίς κανείς να προλάβει καλά-καλά να διαβάσει και να μελετήσει τα κείμενα, ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο, αποτελούμενο από χιλιάδες σελίδες δυσνόητων νομικών κειμένων, της εγκαθιδρυόμενης σταδιακά αποικίας χρέους των Πιστωτών, του Χρήματος. Αν αυτή η διαδικασία δεν ανατραπεί, αν η Δανειακή δεν καταγγελθεί, υποστηρίζει ο κ. Κασιμάτης, τα υπόλοιπα δεν έχουν πολύ νόημα
Πράγματι. Αν όντως η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς έμμεσης, πλην πραγματικής κατοχής, μέσω όλων αυτών των νομικών δεσμεύσεων, τότε πρέπει μάλλον να προστατεύσει, παρά να εκμεταλλευθεί τους πόρους, όπως θα έπρατταν οι πατριώτες το 1943.
‘Αγιος Βασίλης
Χριστουγεννιάτικες μέρες που πλησιάζουν, πολύ θάθελα να υποσχεθώ στον εαυτό μου και σε σας έναν Αη-Βασίλη, να ξέρω ότι θα πεθάνω τουλάχιστον με σύνταξη και περίθαλψη, στη χώρα μου που αγαπάω. Αλλά δεν θα ήμουν πολύ χρήσιμος στους αναγνώστες αν τόκανα. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζουμε ένα από τα τραγικότερα διλήμματα της ιστορίας μας. ‘Η θα εξακολουθήσουμε την παρούσα πορεία σταδιακής αυτοκαταστροφής, προσπαθώντας να αποδείξουμε στις αγορές ότι μπορούμε να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν μπορούμε να πληρώσουμε, και ελπίζονtας ότι κάποια στιγμή θα μας λυπηθούν μόνοι τους οι Ευρωπαίοι, ή θα πάμε να πούμε στα ίσια ότι το πρόγραμμα είναι λάθος, δεν βγαίνει, χρειαζόμαστε έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη γιατί καταστρεφόμαστε κι ότι εμείς πάντως, αν δεν μας τα δώσουν, θα το διακόψουμε μονομερώς. Αφού προηγουμένως χαλάσουμε τον κόσμο στην Ευρώπη και διεθνώς και αφού αναζητήσουμε συμμάχους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και γνωρίζοντας ότι, κι αυτός ο δρόμος, θα είναι γεμάτος δυσκολίες και κινδύνους.
Το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Ελλάδα αύριο», στις 15.12.2012

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Αντί να μπούμε στον South Stream, μπήκαμε στο Μνημόνιο

Κυριακή 09 Δεκεμβρίου 2012 14:20
Έτσι οι Αμερικάνοι έπληξαν προσωπικώς τον «ατίθασο» Κώστα Καραμανλή για να αναλάβουν την εξουσία οι «υπάκουοι» Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς
Αντί να μπούμε στον South Stream, μπήκαμε στο Μνημόνιο
Η πέτρα του σκανδάλου που προκάλεσε λυτούς και δεμένους να ρίξουν την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, ο αγωγός “Southstream”, εγκαινιάστηκε από τον Ρώσο Πρόεδρο κ. Βλαντιμήρ Πούτιν στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Την ώρα που πέντε χώρες πανηγυρίζουν για την έναρξη αυτού του έργου, η Ελλάδα παραμένει στο περιθώριο, αιχμάλωτη στα δεσμά των Μνημονίων και της γερμανικής ηγεμονίας.
Εντύπωση προκαλεί η ύποπτη σιωπή τόσο της κυβέρνησης του κ. Αντώνη Σαμαρά, όσο και της κομματικής ιεραρχίας της Νέας Δημοκρατίας για το γεγονός αυτό, το οποίο επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής που ακολούθησε ο κ. Κώστας Καραμανλής.
Διαβάζοντας πλέον την επίσημη ενημέρωση για τον αγωγό που θα περάσει από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία και την Ιταλία αποδεικνύεται ο σκοτεινός ρόλος ορισμένων φερέφωνων που εξυπηρέτησαν συμφέροντα που δεν ήθελαν αυτήν την στρατηγική προσέγγιση των Αθηνών με τη Μόσχα. Επιπροσθέτως γεννιούνται εύλογα ερωτηματικά για τις πολιτικές ευθύνες του κ. Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος φέρει το βάρος της ακύρωσης ενός από τους σημαντικότερους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της Ελλάδας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έχει μεσολαβήσει για τη σημερινή κατάντια.
Πριν από πέντε χρόνια, τέτοιο καιρό, ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος ενημερώνει τους πολιτικούς συντάκτες για το πρόγραμμα του τότε πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Μόσχα, στις 18 Δεκεμβρίου 2007, με τη συνοδεία της τότε υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη, του τότε υπουργού Ανάπτυξης κ. Χρήστου Φώλια και ομάδας υπηρεσιακών παραγόντων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Όλως τυχαίως στις 17 Δεκεμβρίου ξεκινά μια συντονισμένη ψυχολογική επιχείρηση προς την κοινή γνώμη με την (εκούσια και ακούσια) συμμετοχή πολιτικών και δημοσιογράφων εις βάρος της κυβέρνησης. Πρόκειται για την «υπόθεση Ζαχόπουλου», η πλοκή της οποίας κορυφώθηκε ένα μήνα μετά.
Ο Καραμανλής στη Μόσχα
Οι πρώτες εντυπώσεις από την επίσκεψη του κ. Καραμανλή στη ρωσική πρωτεύουσα ανησυχούν τους Αμερικανούς. Τηλεγράφημα που εστάλη από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα την επόμενη ημέρα προς το Στέητ Ντηπάρτμεντ μαρτυρά ανησυχία για τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός στη Μόσχα. Η ρητορεία (εξ’ όσων φαίνεται) δεν συνάδει με τις πράξεις», τιτλοφορείται. Γίνεται αναφορά στην αμυντική συμφωνία που σχεδίαζαν ο κ. Καραμανλής με τον κ. Βλαντιμήρ Πούτιν. Οι συντάκτες του τηλεγραφήματος επισημαίνουν πως το ΚΥΣΕΑ έδωσε το «πράσινο φως» για ν’ αγοραστούν μερικές εκατοντάδες τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού τύπου BMP.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες εκτιμούν: «οι κινήσεις του Καραμανλή σε σχέση με τη Ρωσία αντιμετωπίζονται θετικά από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, η οποία λαμβάνει υπ’ όψη της την κοινή ορθόδοξη παράδοση ενώ χαρακτηρίζεται και από μια αριστερή νοσταλγία.
«Υπόγράφοντας τη συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη με τους Ρώσους και τους Βούλγαρους ο Καραμανλής θέλει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός κόμβος (...)».
Σε άλλο σημείο του ίδιου τηλεγραφήματος φαίνεται πώς ο τότε πρωθυπουργός δεν ήταν τόσο «καλό παιδί», όσο περίμεναν οι γραφειοκράτες της Ουάσινγκτον. «Δεν πιστεύουμε ότι η προσέγγιση του Καραμανλή με τη Μόσχα αποτελεί θεμελιώδη αλλαγή στην ελληνική πολιτική. Σε ορισμένα θέματα, όπως την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream και τα συγχαρητήρια προς τον Πούτιν για τη νίκη του στις εκλογές για τη Δούμα, ο Καραμανλής έχει πάρει αποφάσεις που δεν μας βοηθούν.
«Ο Καραμανλής πιστεύει προφανώς ότι μπορεί να κρατήσει μια ισορροπία στις σχέσεις του με τη Ρωσία και τη Δύση. Ο κίνδυνος είναι, καθώς έρχεται πιο κοντά στη Μόσχα στην ενέργεια, να βρεθεί η Αθήνα υπό πίεση για να συμμαχήσει με τους Ρώσους σε άλλα θέματα, όπως οι σχέσεις με το Ιράν (...)», αναφέρεται επί λέξει.
Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου υποκλοπών το 2005 ήταν προφανές ότι σε ορισμένες υποθέσεις δεν τηρούνταν τα προσχήματα και το πολιτικό παίγνιο γινόταν με σκληρούς όρους. Το διπλωματικό έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας με κωδικό «07Athens2386» μεταφέρει τον «διάχυτο εκνευρισμό» για τα συγχαρητήρια που έδωσε επανειλημμένως ο Έλληνας πρωθυπουργός στον κ. Πούτιν για τη νίκη του στη Δούμα.
Ο κ. Καραμανλής επιστρέφει από τη Μόσχα, μαθαίνει τα καθέκαστα και προγραμματίζει συνάντηση με τον τότε πρέσβυ των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
Σπέκχαρντ, Λαυρεντιάδης και Κοπελούζος
Η συνάντηση γίνεται στις 4 Ιανουαρίου 2008 και φαίνεται πως ο τότε πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει μερικά πράγματα που δεν μπορούσε να αντιληφθεί ο επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στην Αθήνα (και μετέπειτα πρόεδρος της “Proton Bank” του κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη).
Στην αναφορά που συντάσσει ο κ. Σπέκχαρντ και την αποστέλλει στην Ουάσινγκτον την επόμενη ημέρα επισημαίνει ότι ο κ. Καραμανλής τού είπε ότι «ο Πούτιν δεν είναι δάσκαλος δημοκρατίας», «αλλά πρόσθεσε «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αξίες της Ελλάδος δεν θα αλλάξουν, αλλά η Ρωσία είναι σημαντική χώρα και η Ελλάδα χρειάζεται να έχει καλές σχέσεις μαζί της. Για παράδειγμα πολλοί περισσότεροι Ρώσοι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα. Και μετά βεβαίως υπάρχουν τα ενεργειακά θέματα».
Το ζητούμενο για τους Αμερικανούς φαίνεται πως είναι ο αγωγός “South Stream” και επισημαίνουν ότι ο τότε πρωθυπουργός είπε το αυτονόητο, δηλαδή «ότι οι Ρώσοι θα τον κατασκεύαζαν ούτως ή άλλως, οπότε είναι καλύτερο για μας να περάσει από την Ελλάδα».
Αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα ήταν ο ενεργειακός και οικονομικός έλεγχος της χώρας. Στο τηλεγράφημα με κωδικό «08Athens262» ο κ. Σπέκχαρντ επανέρχεται στο θέμα του αγωγού αναφέροντας ότι στις 15 Φεβρουαρίου 2008 ενημερώθηκε από τον πρόεδρο της “Prometheus Gas” κ. Δηµήτρη Κοπελούζο, ο οποίος συνεργάζεται µε τη ρωσική Gazprom, ότι ο “South Stream” δεν αναµένεται να περάσει από την Ελλάδα στο εγγύς µέλλον.
«Όταν πιέστηκε για το θέµα αν η Gazprom επιθυµεί να έχει αγωγό στην Ελλάδα, ο Κοπελούζος απάντησε ότι η  Gazprom έχει προτείνει µία γραµµή µέσω Ελλάδας στην Ιταλία, αλλά οι Ρώσοι έχουν συµφωνήσει ήδη µε τη Σερβία για την εξαγωγή του αερίου στην Κεντρική Ευρώπη. Η Gazprom δεν έχει υπογράψει τίποτα µε τους Έλληνες», γράφει επί λέξει ο κ. Σπέκχαρτ.
Υποδείξεις στον Χρήστο Φώλια
Στις 20 Μαρτίου 2008, ο Αμερικανός πρέσβυς συναντάται με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρήστο Φώλια δήθεν για να ενημερωθεί σχετικώς με το ταξίδι που έκανε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, επ’ ευκαιρία των εγκαινείων του αγωγού φυσικού αερίου TGI. Ο πραγματικός λόγος αποκαλύπτεται στο έγγραφο «08Athens438». Ο κ. Σπέκχαρντ επιχειρεί να νουθετήσει τον κ. Φώλια παροτρύνοντάς τον να µην υποστηρίξει τον αγωγό Trans-Adriatic Pipeline (TAP). Υποσχέθηκε μάλιστα να του δώσει σε επόµενη φάση τα στοιχεία που θα δείχνουν ότι δεν εξυπηρετεί τα συµφέροντα της Ελλάδας.
Εκείνο το διάστημα, ο κ. Καραμανλής πληροφορείται από ανώτατα υπηρεσιακά κλιμάκια ότι έγινε σοβαρή απόπειρα υποκλοπής τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε με τον πρόεδρο της Ρωσίας κ. Βλαντιμήρ Πούτιν και τον πρόεδρο της Βουλγαρίας κ. Γκεόργκυ Παρβάνωφ. Επιτρέπει σε κλιμάκιο 19 πρακτόρων της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) να έρθουν στην Αθήνα για να προχωρήσουν σε επιχειρήσεις «αντιπαρακολουθήσεως».
Την Τρίτη 8 Απριλίου ανακοινώνεται ότι ο κ. Καραμανλής θα ταξιδεύσει στη Μόσχα είκοσι ημέρες μετά, πριν περάσει ο κ. Πούτιν από την προεδρία στην πρωθυπουργία της Ρωσίας (στις 6 Μαΐου εκείνου του έτους). Επιθυμούσε να κλείσει τη συμφωνία για τον “South Stream” ενώ ήθελε να δείξει ότι δεν φοβάται τα πολιτικά αντίποινα της Ουάσιγκτον, ακόμη και μετά το βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ που άσκησε στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Τα αντίποινα των ΗΠΑ ήταν να κοπεί η Ελλάδα από το πρόγραμμα visa waiver για την παροχή άδειας ελευθέρας εισόδου στη χώρα.
Την ίδια ημέρα συγκαλείται κυβερνητική επιτροπή στο Μαξίμου με αντικείμενο θέματα ενέργειας και διπλωματικής τακτικής.
Άφιξη Μπράιζα και συμπλοκή πρακτόρων
Στις 9 Απριλίου αφικνύεται στην Αθήνα ο απίστευτος υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ματ Μπράιζα. Είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της Ενέργειας για τη Ρωσία και την Κασπία. Κάνει τυπικές συστάσεις και δεν ασκεί σοβαρές πιέσεις στην ελληνική πλευρά. Λέγεται πάντως ότι συμμετείχε σε μαραθώνιες συσκέψεις στην πρεσβεία.
Συμπτώματικώς αναφέρουμε ότι σε έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα πριν από μερικούς μήνες, εκείνες τις ημέρες οι πράκτορες της FSB εντόπισαν σχέδιο δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού. Μεταξύ 20 και 25 Απριλίου 2008, οι Ρώσοι πράκτορες συνεπλάκησαν στη Νέα Μάκρη με πρόσωπα που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του κ. Καραμανλή.
Στη Γ’ Διεύθυνση Αντικατασκοπείας της ΕΥΠ υπάρχει έγγραφο που υπέγραψε ο έμπειρος επικεφαλής του ρωσικού κλιμακίου και αναφέρει αναλυτικώς τα ευρήματα από το βαν των υπόπτων, στοιχεία του σχεδίου δολοφονίας και εκφράζεται η εκτίμηση πως η επιχείρηση ήταν οργανωμένη από μέλη δυτικών υπηρεσιών καθώς και της ισραηλινής «Μοσάντ». Για την υπόθεση ο τότε διοικητής της ΕΥΠ πρέσβυς κ. Ιωάννης Κοραντής ενημερώνει λεπτομερώς τον τότε υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο.
Στις 29 Απριλίου ανακοινώνεται η διακυβερνητική συμφωνία Αθηνών – Μόσχας για την ελληνική συμμετοχή στον “South Stream”. «Διπλωματικοί κύκλοι» που βρίσκονται πολύ κοντά στους Αμερικανούς διαρρέουν στα ΜΜΕ ότι ο αγωγός αυτός είναι ανταγωνιστικός προς τον “Nabbuco” της Ε.Ε. που διέρχεται από την Τουρκία και την Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Ποιος είναι ο Ραφαήλ Μωϋσής
Όλα αυτά περιγράφονται με σαφήνεια στο εμπιστευτικό σήμα «08Athens598» της 30ης Απριλίου 2008 που συνέταξε ο τότε πρόεδρος του Συµβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής (και εβραϊκής καταγωγής) κ. Ραφαήλ Μωϋσής. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι τα επιχειρήματα του κ. Μωϋσή επικαλούνται και οι Γερμανοί στην Κομισιόν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζοντας αντιρρήσεις στη συμμετοχή της Ελλάδος στον “South Stream”, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν «στοχεύει στην καρδιά της στρατηγικής για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια».
Παράλληλα αναμοχλεύονται και οι αντιρρήσεις της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κοντολίζα Ράις για τον πετρελαϊκό αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Οι ντόπιοι πλασιέ των γερμανικών συμφερόντων προωθούν τον αγωγό ΑΜΒΟ μέσω των Σκοπίων, κάτι το οποίο δεν ήθελε ο κ. Καραμανλής.
Με πρόσχημα την αναθεωρημένη πολιτική μη διασποράς πυρηνικών όπλων έρχεται να μιλήσει στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων ο κ. Γκρέγκ Σούλτε στις 29 Ιουλίου 2008. Ο Αμερικανός διπλωμάτης εκπροσωπούσε τις ΗΠΑ στις αντιπροσωπεία του ΟΗΕ στη Βιέννη και στο Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας ενώ είχε υπηρετήσει με εντολή του προέδρου κ. Τζωρτζ Μπους στο πλευρό της κ. Ράις ως Ειδικός Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.
Στις 27 Ιουλίου 2008, ο κ. Σούλτε ζητεί πλήρη αναφορά για τον Έλληνα πρωθυπουργό και τις ενέργειές του στην υπόθεση “South Stream”. Ο πρέσβυς κ. Σπέκχαρντ ενημερώνει:
«Οι κινήσεις του Καραμανλή προς την Ρωσία, βλάπτουν την εικόνα της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον. Οι δυνατότητες της πρεσβείας να επηρεάσει την ελληνική θέση είναι μειωμένες λόγω διαφόρων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο Καραμανλής φαίνεται να ασκεί από μόνος του, την πολιτική προσέγγισης με τη Ρωσία.
»Ο Κώστας Καραμανλής χαράσσει την εξωτερική πολιτική με διαβούλευση με τους υπουργούς Εξωτερικών, Αμύνης και άλλους υπουργούς ή συμβούλους, μέσω των οποίων θα μπορούσε (σ.σ. η πρεσβεία) να ασκήσει επιρροή, στην τάση του (σ.σ. Καραμανλή) που πιστεύει ότι η βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία και η ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο είναι συμφέρουσες».
Οι Αμερικανοί και ο Σαμαράς!
Λίγες ημέρες μετά ξέσπασε η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Η αναπληρώτρια επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, η κ. Ντέμπορα Ανν Μακάρθυ στέλνει αναλυτική αναφορά στις 22 Αυγούστου 2008. Γράφει ότι «επίκειται επίσκεψη Ρώσων ειδικών αμυντικής βιομηχανίας για να συζητήσουν την αγορά των θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και η ελληνική Βουλή έχει προγραμματίσει την επικύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream».
Η κ. Μακάρθυ είναι ξεκάθαρη: «Εργαζόμαστε για να ακυρώσουμε και τις δύο αυτές ενέργειες που θεωρούμε ότι δεν είναι σωστές, αλλά λαμβάνουμε ανάμεικτα μηνύματα απο Έλληνες αξιωματούχους».
Το “Newsbomb.gr” βρίσκεται σε θέση να γνωρίζει (με στοιχεία) ότι οι Αμερικανοί ήρθαν σε επαφή με τον διπλωματικό σύμβουλο του κ. Καραμανλή, τον κ. Κωνσταντίνο Μπίτσιο. Πολλές φορές για θέματα που αφορούσαν σε στρατιωτικές ασκήσεις σε συνεργασία με το Ισραήλ και σε θέματα σχετικά με το Ιράν ο κ. Μπίτσιος συζητούσε με τον επιτετραμμένο των ΗΠΑ κ. Τόμας Κάντριμαν. Τα «ανάμεικτα αισθήματα» μπορεί να σχετίζονται με το γεγονός ότι υπήρξε επικοινωνία και με τον τότε γ.γ. του ΥΠΕΞ κ. Αριστείδη Αγαθοκλή, στενό συνεργάτη της κ. Μπακογιάννη που την ακολούθησε κι όταν ίδρυσε τη «Δημοκρατική Συμμαχία».
Ένα ακόμα στέλεχος που βολισκοπούν οι Αμερικανοί για τον “South Stream” είναι ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς. Τον θεωρούσαν έμπιστο του κ. Καραμανλή και η κ. Μακάρθυ τον εκθέτει με όσα γράφει στο τηλεγράφημά της: «Θεωρείται έμπιστος του Καραμανλή. Συμφώνησε απολύτως ότι η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών για τα θωρακισμένα οχήματα δεν θα έμοιαζε καλή. Υποσχέθηκε ότι όλοι όσοι έπρεπε να το μάθουν, θα το μάθαιναν». Ίσως γι’ αυτό και σήμερα δεν λέει κουβέντα ο κ. Σαμαράς για το θέμα.
Η υπ’ αριθμόν 2 στην ιεραρχία της πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα τονίζει συνεχώς την ανάγκη να ακυρωθούν τόσο η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών όσο και η επικύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας για τον “South Stream”.
Πώς αποκαλύφθηκε το «Βατοπέδι»
Την ίδια ημέρα που η κ. Μακάρθυ αποστέλλει την αναφορά της στην Ουάσινγκτον, ο κ. Καραμανλής προωθεί προς ψήφιση στη Βουλή τη συμφωνία για τον αγωγό ενώ με αντίστοιχη διαδικασία ετοιμάζεται η επικύρωση και από τη ρωσική Δούμα.
Συμπτωματικώς, την ίδια ημέρα αρχίζει από την εκπομπή δύο γνωστών δημοσιογράφων σε ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό η αποκάλυψη της λεγόμενης «υπόθεσης Βατοπεδίου». Παρότι οι δικαστικές Αρχές και οι Επιτροπές της Βουλής απέδειξαν πως δεν υπήρξε σκάνδαλο με την έννοια της ζημίας σε βάρος του Δημοσίου διαμορφώθηκε κλίμα για την απώλεια κάθε αξιοπιστίας εκείνης της κυβέρνησης, σύνηθης μεθοδολογία ψυχολογικών επιχειρήσεων που διδάσκεται από τους Αμερικανούς.
Από την υπόθεση του Βατοπεδίου πέρα από την εκτίμηση που έχει ο κ. Πούτιν στον ηγούμενο Εφραίμ τι άλλο μάθαμε; Στοιχεία της άκομψης συμπεριφοράς του κ. Θ. Ρουσόπουλου έναντι επιχειρηματία με ισχυρές διασυνδέσεις στις ΗΠΑ, τις στενές σχέσεις που είχαν συνεργάτες του κ. Καραμανλή με τον Εφραίμ και παράπλευρες ωφέλειες στελεχών εκείνης της κυβέρνησης (περίπτωση κ. Γιώργου Βουλγαράκη κλπ). Ζημιά του Δημοσίου από ανταλλαγές δεν προέκυψε.
Ο κ. Καραμανλής επιχειρούσε να αλλάξει το κλίμα στην οικονομία με αυτή τη συμφωνία που επιδεινωνόταν ραγδαία, ενώ οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν ότι υλοποίησαν την αναφορά της κ. Μακάρθυ στην Ουάσινγκτον. Μόνο το ΚΚΕ μέσω του «Ριζοσπάστη» είχε ενημερώσει από τις 19 Ιανουαρίου 2008 για όσα παίζονταν στην πλάτη του λαού. Όλοι οι άλλοι εργάσθηκαν συνειδητά ή ασυνείδητα για να ακυρωθεί η ελληνική συμμετοχή στον “South Stream”.
Κάποιοι κέρδισαν εκατομμύρια από την εξέλιξη αυτή και μάλιστα επιτάχυναν τις εξελίξεις από την ήττα της Ν.Δ. τον Οκτώβριο του 2009 με την υπαγωγή της Ελλάδος στο μηχανισμό «στήριξης», με τα παιγνίδια των CDS και των Swaps, την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την υιοθέτηση Μνημονίων, το καθεστώς επιλεκτικής χρεωκοπίας, την υποταγή στη γερμανική ηγεμονία της κ. Άνγκελας Μέρκελ και την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων με την υπογραφή της κυβέρνησης Σαμαρά.
Στο ερώτημα αν ήταν αδαείς ή συνένοχοι στο έγκλημα αυτό απαντήστε εσείς αφού κρίνετε τα πλήρως εξακριβωμένα και αδιάψευστα στοιχεία που σας παραθέσαμε.