Η επιστημονική αλήθεια για την Ελλάδα και τα πετρέλαιά της

Του Δρ. Μάριου Πατσουλέ   Παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες ότι έχει φουντώσει πάλι το θέμα του πετρελαίου ή φυσικού αερίου (των υδρογονανθράκων μ’ ένα όνομα), με αποτέλεσμα: το άπλωμα ενός παιχνιδιού «της κολοκυθιάς», που θυμίζει έντονα παλαιότερες εποχές με το: «Ναι, οι σεισμοί μπορούν να προβλεφτούν, -Όχι, αυτό είναι αδύνατον!». Έτσι και με τους υδρογονάνθρακες λοιπόν. Όχι τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά -συγκεκριμένα-, τα τρία τελευταία χρόνια. Με το ερώτημα πάντα το ίδιο: βρε, έχουμε ή δεν έχουμε; Μη μας μπλέκετε με τα επιστημονικά σας. Έχει ή δεν έχει η χώρα κοιτάσματα; Θα σωθούμε; Θα περισώσουμε την οικονομία μας; Τα πράματα δεν είναι τόσο απλά και καλό είναι να κατανοήσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, ότι στην κυριολεξία, μιλάμε για ‘διαστημική τεχνολογία’, που αν δεν την εφαρμόσουμε με σύγχρονες μεθόδους, συστηματικά, με μακροπρόθεσμο πρόγραμμα, συγκεκριμένους στόχους και ισχυρές ομάδες  εξειδικευμένων επιστημόνων, χάσαμε. Και αυτό περίπου έχουμε πάθει στη χώρα μας. Διότι, έχουμε ένα σωρό άλλες τρύπες για να κλείσουμε, η ‘διαστημική τεχνολογία’ μας μάρανε; Αναφέρθηκα λίγο πριν, στο γεγονός, ότι όλη αυτή η κουβέντα, που έχει αναδείξει διάφορους επίδοξους ‘πετρελαιάδες’, απ’ όλους τους χώρους, άρχισε να διογκώνεται μετά το Συνέδριο που οργανώσαμε τον Ιανουάριο του 2010 στο Κάραβελ, με το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΠΣΕΕΠ). Τίτλος του Συνεδρίου: «Η Πορεία της Έρευνας, Ανάπτυξης, Παραγωγής Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, σε Εθνικό και Εταιρικό Επίπεδο. Στόχοι - Προοπτικές». Γνωρίζαμε καλά, ότι το θέμα Έρευνα και Εξόρυξη πετρελαίου, είχε ξεχαστεί, ή στην καλύτερη περίπτωση ‘παραμεριστεί’, από τους ιθύνοντες. Μου ζητήθηκε λοιπόν από τον Πρόεδρο του ΠΣΕΕΠ να οργανώσω αυτό το Συνέδριο, με σκοπό να ανακινήσουμε το θέμα, να αναταράξουμε λιγάκι τα ‘λιμνάζοντα ύδατα’. Το δέχτηκα με χαρά και θεώρησα ότι ήταν μια ευκαιρία μιας δυναμικής τομής σ’ ένα χώρο, που, πιστέψτε με, αξίζει το κόπο. Στο Συνέδριο, με πολύ μεράκι συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι που δούλεψαν στον Ελλαδικό χώρο για την αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου. Στα Πρακτικά, που εκδώσαμε λίγο αργότερα, απεικονίζεται όλη η αλήθεια -κι έχει καταγραφεί με τον πλέον επαγγελματικό τρόπο- για τα στάδια της έρευνας υδρογονανθράκων στη χώρα μας, και τα επιτεύγματά της. Στην έκδοση αυτή λοιπόν, θα βρει ο καλός γνώστης της επιστημολογίας του πετρελαίου, όλα τα ‘συστατικά’ εκείνα που δείχνουν το πετρελαϊκό δυναμικό της χώρας. Ακόμη, να τονίσω το γεγονός, ότι η πρώτη αναφορά με παράθεση σεισμικών τομών, στο δυναμικό της Ν/Α-κής Μεσογείου, έγινε -δυο χρόνια πριν την ανακάλυψη της ‘Αφροδίτης’-, από τους Bruneton, Πατσουλέ & Κονοφάγο, στο ανωτέρω περιγραφόμενο Συνέδριο του ΠΣΕΕΠ και τα στοιχεία περιλαμβάνονται στα Πρακτικά. Φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολο για τον μη επαΐοντα να κατανοήσει το Δυναμικό Υδρογονανθράκων της Ελλάδας και ιδιαίτερα να συνδυάσει ένα πλήθος παραγόντων που μελετήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και που έχουν δημοσιευτεί και από άλλους έγκριτους επιστήμονες κατά καιρούς, όπως γεωλογία υπαίθρου, τεκτονική, ιζηματολογία, οργανική και ανόργανη γεωχημεία, σεισμικές τομές, σχετικές ερμηνείες, πετροφυσική, στοιχεία βαθιών γεωτρήσεων, στοιχεία δοκιμών και ευρημάτων στους ταμιευτήρες, συνδυασμός αυτών με άλλα και περαιτέρω αξιολόγηση, που διαρκώς βελτιώνεται με τα όλο και νεώτερα ερευνητικά δεδομένα κ.ο.κ. Αυτές οι διαδικασίες, αφενός απαιτούν πάρα πολύ χρόνο, καθώς μπορεί  να χρειαστούν ακόμη και πάνω από δέκα χρόνια εντατικής έρευνας για να συγκεντρωθούν και αφετέρου, ως  βιομηχανική έρευνα, που έχει πληρωθεί πολύ ακριβά, θεωρείται «εμπιστευτική» και δεν είναι δυνατό να διατίθεται στο καθένα που τη ζητάει. Η εμπειρία και οι βασικές αρχές επιχειρηματικής δεοντολογίας λένε ότι: 1ον) αυτά είναι δεδομένα του κράτους, που εκεί που θεωρεί αυτό -κατόπιν διαγωνισμών- θα τα πουλήσει και 2ον) δεν πρέπει να δημοσιεύονται ανεξέλεγκτα, διότι προκαλούν τους διάφορους γείτονες, αφού δεν έχουν ακόμη ρυθμιστεί θέματα οριοθέτησης συνόρων, ή τρόποι συνεκμετάλλευσης, στην περίπτωση που το κοίτασμα επεκτείνεται υπεδαφικά και σε περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων της γειτονικής χώρας. Αυτά και άλλα ανάλογα πολύπλοκα θέματα, μελετώνται επί σειρά ετών και προωθούνται με ειδικό τρόπο, αυτόν της προκήρυξης των γύρων παραχωρήσεων (ή ανοιχτής πόρτας κλπ), μέσω των οποίων προσκαλούνται οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό. Θέλω να διαβεβαιώσω, ότι όπως υπάρχουν οι πολύ καλοί γιατροί, καθηγητές, μηχανικοί κλπ, έτσι ακριβώς συμβαίνει και στο χώρο του πετρελαίου, όπου απαιτούνται καλές ομάδες, αφού ο ένας μόνος του αδυνατεί να διαχειριστεί τον τεράστιο αυτό όγκο δεδομένων που χρειάζονται αξιολόγηση. Στο σημείο αυτό ‘χαλάει και η συνταγή’, διότι όπως γνωρίζουμε όλοι μας, ο Έλληνας σε ομάδες μέσα στη χώρα του,... δύσκολα τα καταφέρνει να επιβιώσει και να αποδώσει. Το συνηθέστερο βέβαια φαινόμενο, είναι να χαλάει η συνταγή από εξωγενείς παράγοντες -συνήθως αφισοκολλητές-, οι οποίοι είναι εγκάθετοι των εκάστοτε αρμοδίων ή συγγενών υπουργών. Το αποτέλεσμα: η διακοπή των εργασιών και ο αναπροσανατολισμός της έρευνας σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες, ή ο απόλυτος αποπροσανατολισμός αυτής και η σχετική  επιβολή ‘αγρανάπαυσης’. Στο σημείο αυτό, να τονίσω το γεγονός ότι κάποιες μικρές ομάδες εξακολουθούν να δουλεύουν, -δυστυχώς όχι πάντοτε αποτελεσματικά-, ενώ κάποιοι άλλοι -πραγματικά άοκνοι- επιστήμονες, κλείνονται στα γραφεία τους, συλλέγοντας και μελετώντας στοιχεία, ανταλλάσσοντας απόψεις με εξειδικευμένους στα αντικείμενα δουλειάς, ή παρακολουθώντας ειδικά σεμινάρια ή συνέδρια, τα οποία συλλήβδην  τους οδηγούν αναμφισβήτητα σε θετικότερα συμπεράσματα και ωριμότερα μοντέλα, από το προηγουμένως περιγραφέν αλαλούμ. Στην έρευνα του πετρελαίου, αν ο επιστήμονας δε δουλέψει με μεράκι και δεν διαχειριστεί βαθιές γνώσεις με ιδιαίτερη εστίαση στο αντικείμενο και στη μεθοδικότητα του τρόπου αξιολόγησης ενός πλήθους δεδομένων που θα αναζητήσει και θα ερμηνεύσει, -πετρέλαιο γιοκ. Αντιθέτως, η γοητεία της έρευνας του πετρελαίου, θα τον ωθήσει σε κάποιες φαντασιώσεις, που θα συμβάλουν στη σύνθεση ευχάριστων παραμυθιών, που τελειωμό δεν έχουνε, αλλά ούτε και αποτέλεσμα, έξω από το χάσιμο χρόνου και τις αλληλοκατηγόριες, ιδιαίτερα όταν κάποιοι αρέσκονται στο να τα κλωθωγυρίζουν.  Κι όμως, πετρέλαιο ανακαλύπτεται συνέχεια και παντού -πλην Ελλάδος- και σας διαβεβαιώ ότι για τα επόμενα 150 τουλάχιστον χρόνια, ακόμα απ’ αυτό θα τροφοδοτείται ο κόσμος μας. Ο λόγος δεν είναι πια τόσο σύνθετος, απλά υπάρχουν και οι έντιμοι και ευσυνείδητοι επιστήμονες, που δουλεύοντας μεθοδικά και χρησιμοποιώντας όλες τις απαραίτητες υποδομές, καταφέρνουν να πείσουν τις εταιρείες να ρίξουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στην ανακάλυψη ή βελτίωση των εκμεταλλεύσεων διαφόρων κοιτασμάτων. Να είστε σίγουροι λοιπόν -όπως είναι οι εταιρείες που επωμίζονται όλα αυτά τα έξοδα και ξέρουν-, ότι αν δε βρούνε στη πρώτη γεώτρηση, θα βρούνε στη δεύτερη: κοίτασμα, έτοιμο για παραγωγή. Διότι έχουν πειστεί από την ανάλυση που τους έκανε ο σωστός επιστήμονας, που ταξίδεψε μέσα στους υπεδαφικούς ορίζοντες και γεωλογικούς σχηματισμούς, στο χρόνο..., που εδώ μετράει σε εκατοντάδες εκατομμύρια έτη, στα γεωλογικά ανάλογα, ή μελέτησε βαθιά και συζήτησε τα προβλήματα με έμπειρους συναδέλφους του από το εξωτερικό και απέκτησε εμπειρία “on site”! Με απλά λόγια αναφέρομαι στους επιστήμονες που «έπαιξαν μπάλα σε πραγματικό  γήπεδο και  έβαλαν γκολ (= ανακάλυψαν πετρέλαιο), όχι από τις εφημερίδες και τις πολυθρόνες τους, όπως συνηθίζουν πολλοί". Και ένα μήνυμα για τους αγαπητούς Δημοσιογράφους: Αν επιθυμείτε και σείς να είστε αξιόπιστοι και αγαπητοί στο κόσμο και το έργο σας να αποβαίνει θετικό, ώστε  να μην αναλωνόμαστε στις –γνωστές και βαρετές- ατέρμονες αναλύσεις, ψάξτε αγαπητοί μου! Ερευνήστε και σείς να εντοπίσετε τους επιστήμονες που γνωρίζουν καλά, τόσο για τη σωστή και αξιόπιστη ενημέρωση, όσο και για το πρακτέο στην έρευνα πετρελαίου. Υπάρχουν και βιογραφικά! Πάντως, μην αναζητήσετε τους επαίοντες του πετρελαίου στους υπουργούς, που γοητευόμενοι κι αυτοί από την σαγήνη του πετρελαίου (εγώ προσωπικά εννοώ την άκρως ενδιαφέρουσα επιστήμη, άλλοι ίσως ονειρεύονται λεφτά και δόξες προσβλέποντας στα εγκαίνια του υπό ανακάλυψη κοιτάσματος.., ανοίγοντας τη βάνα), μη προλαβαίνοντας ποτέ να το επιτύχουν, αλλά και καθυστερώντας τραγικά την εξέλιξη μιας χώρας. Σας υπενθυμίζω ότι η χώρα μας είναι η τελευταία στο κόσμο σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητες στην έρευνα του πετρελαίου και παρά την ομορφιά της και το υψηλό της δυναμικό σε υδρογονάνθρακες, απ’ τις τελευταίες σε ελκυστικότητα επενδυτών. Έτσι θα συνεχίσουμε?  Όχι βέβαια. Πρέπει άμεσα να αρχίσουμε δουλειά με έντονη ενεργή συμμετοχή σε όλα τα δρώμενα. Και αντί να καθόμαστε να περιμένουμε εντολές και στρατηγικούς σχεδιασμούς που δε βλέπω νάρχονται γρήγορα, καλά θα είναι να αρχίσουμε και με πρωτοβουλίες άλλων φορέων να ξαναστήνουμε τις τραγικά απούσες υποδομές. Μόνο έτσι θα πείσουμε τους επενδυτές ότι έχουμε σοβαρές προτάσεις για ανάπτυξη του Upstream της βιομηχανίας πετρελαίου στη χώρα μας.       *  Ο Δρ. Μ. Πατσουλές είναι Γεωλόγος – Μηχανικός Ταμιευτήρων Πετρελαίου, τ. Δ/ντής Διεθνών Σχέσεων της ΔΕΠ-ΕΚΥ & Project Manager Ευρωπαϊκών Έργων, στα ΕΛΠΕ, για τη προώθηση νέων τεχνολογιών στο χώρο της αναζήτησης και παραγωγής των Υδρογονανθράκων.

Πηγή:www.capital.gr

Oι αιτίες της ανατροπής Καραμανλή το 2009: Υδρογονάνθρακες και 3+1 συμφωνίες με Πούτιν

ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

12/10/2012 - 15:07

485

Από το 2007 είχαν γίνει γνωστά στην αμερικανική κυβέρνηση τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων νότια της Kρήτης και η αποκάλυψη αυτή φαίνεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά πιθανότατα συνδέεται και με άλλες καταστροφές που γνώρισε από τότε η χώρα, όπως οι πυρκαγιές του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου του 2007 και οι ταραχές σε όλη (!) την χώρα που ακολούθησαν τον θάνατο του 15χρονου Αλέξη Γρηγοριάδη στα Εξάρχεια τον Δεκέμβριο του 2008.

Όλες οι πρόσφατες εκθέσεις που ήρθαν στην δημοσιότητα, δείχνουν καταρχήν, ότι η δυνητική ΑΟΖ είχε γίνει "σουρωτήρι" από όλες τις εταιρείες από το 2004 και μετά. Όλοι ήξεραν που και τι ποσότητες υπάρχουν.

Αλλά το Stratfor δίνει και μια άλλη διάσταση σε τηλεγράφημά του που διέρρευσε στο WikiLeaks: "Υπάρχουν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης από τις έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή" σημειώνουν σε τηλεγράφημά τους το 2009. ΟΙ άνθρωποι της Noble Energy (σ.σ.: τότε κανείς δεν ήξερε ούτε είχε ακούσει την Noble Energy), είναι βέβαιοι για αυτό. Μιλήσαμε με τον επικεφαλής της εταιρείας"!

Ακολουθεί διαρροή μέρους των ερευνών σε διάφορα κλειστά συνέδρια από την δημόσια ετιρεία γεωλογικών ερευνών των ΗΠΑ την USGS που πλέον χαρακτηρίζει την περιοχή ως “gas giant” δηλαδή ότι κρύβονται τεράστια πιθανά κοιτάσματα φυσικού αερίου και κάτω αυτά πετρελαίου, νότια της Κρήτης.

Στην Αθήνα η κυβέρνηση Καραμανλή έχει έρθει σε τρεις κρίσιμες συμφωνίες με την Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν που δείχνουν ότι όλος αυτός ο πλούτος που θα μπορούσε να απεξαρτήσει εν μέρει την Ευρώπη από το ρωσικό φυσικό αέριο, θα περιέλθει και αυτό υπό τον έλεγχο της Μόσχας: South Stream, αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη, προμήθεια ΤΟΜΑ ΒΜΡ-3HEL.

Και μία τέταρτη, κατ'αρχήν συμφωνία, για προστασία όλης αυτής της περιοχής με την προμήθεια αντιαεροπορικών/αντιβαλλιστικών βλημάτων S-400 Triumf που θα κάλυπτε μια περιοχή διαμέτρου 200+ χλμ.!

Εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος στην ανατολική Κρήτη "κλείδωνε" ακόμα και το Καστελόριζο. Μια κατ'αρχήν συμφωνία που ελάχιστοι γνώριζαν, όπως ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Δ.Γράψας.

Αποτέλεσμα: Από τον Σετπέμβριο του 2008 ξεσπά το "σκάνδαλο" του Βατοπαιδίου. Διαλύεται ο σκληρός ιστός της κυβέρνηση που μέχρι τότε έδειχνε πανίσχυρη: Tον Ιούνιο είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο της Siemens με τις δωροδοκίες πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ (Τσουκάτος, Μαντέλης κλπ) και το ΠΑΣΟΚ να "γράφει" ιστορικά χαμηλά στις δημοσκοπήσεις με προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ!

Η πρώτη προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν πέτυχε, καθώς το "άλογο" ο Γ.Παπανδρέου δεν τράβαγε με τίποτα. Αν δεν ερχόταν το Βατοπαίδι και τα Δεκεμβριανά, όλα θα ήταν διαφορετικά.

Τον Δεκέμβριο του 2008 τα πράγματα ήταν κρίσιμα με τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ να παίζουν τον γνωστό ρόλο τους, βέβαια: Η διεθνής οικονομική κρίση είχε κτυπήσει "στην καρδιά" και την ελληνική οικονομία. Στα Δεκεμβριανά, η κατάλυση της έννομης τάξης και η αποδεδειγμένη εμπλοκή ξένων πρακτόρων στα επεισόδια ήταν η ένδειξη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το τηελφράφημα της πρεσβείας των ΗΠΑ από την Αθήνα που ήρθε στην δημοσιότατα από το WikiLeaks τα λέει όλα: "Πρέπει να ανατραπεί αυτή η πολιτική που οδηγεί την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας"...

Είχε προηγηθεί η προετοιμασία της δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή που μπορεί να αποτράπηκε την τελευταία στιγμή από την GRU και την FSB, αλλά έδειξε" τον δρόμο στον τότε πρωθυπουργό που δύο χρόνια μετά τη νίκη του 2007, οδηγήθηκε σε εκλογές και πανηγυρική ήττα.

Οι συμφωνίες με τους Ρώσους ακυρώθηκαν όλες.

Ο νέος πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, δήλωνε την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009 από τις Βρυξέλλες ότι «Στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο».

Έξι μήνες μετά αρνείτο όλες ις προσφορές διμερούς δανειοδότησης της χώρας με όλες τις χώρες και κατέφευγε στο Μνημόνιο και την κεχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Ακριβώς ένα μήνα μετά, τον Ιούνιο του 2010 έδινε εντολή να συσταθεί ο φορές που θα έδινε τις άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων.

Οι Ρώσοι είχαν "σβηστεί" από τον χάρτη, ο άνθρωπος των ΗΠΑ είχε αναριχηθεί στην εξουσία, η χώρα ήταν "δεμένη" χειροπόδαρα, ήταν ώρα για δουλειά: Να γίνουν γεωτρήσεις και να πάρουν τον πλούτο της χώρας.

Μια μικρή λεπτομέρεια: 2,5 χρόνια πέρασαν για να αποκαλυφθούν όλα αυτά από την ημέρα που ιδρύθηκε ο φορέας. Έπρεπε να ακολουθήσουν άλλα δύο Μνημόνια...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πλησιάζει η ώρα του «μαύρου κύκνου»;

22:42

11 December 2012 Blog

• 985

   
• 
  
• 
  

Υπάρχει ένα φαινόμενο του «Μαύρου Κύκνου», που πολλοί αγνοούν και το οποίο υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να συμβεί στην Ε.Ε. Τι σημαίνει αυτό, απλά ότι η Γερμανία θα ανακοινώσει την αποχώρηση της από την Ε.Ε., κάτι το οποίο κανείς δεν περιμένει και κάτι το οποίο φυσικά θα προκαλέσει την κατάρρευση της ευρωζώνη. Το τέλος, λοιπόν της ευρωζώνη, δε θα προκληθεί από κάποιο πρόβλημα χώρας του ευρωπαϊκού νότου, όπως η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ ή την κατάρρευση της Ισπανίας, αλλά από την αποχώρηση της ίδιας της Γερμανίας.

Είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανία δε θέλει να πράξει κάτι τέτοιο, αφού απλά σε οικονομικούς όρους δε τι συμφέρει. Αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν δε βάλει «νερό στο κρασί της», κυρίως στο ζήτημα της αυστηρής λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι χωρίς οικονομική λογική και η οποία απλά ποτέ δεν πρόκειται να λειτουργήσει σε συγκεκριμένες χώρες του Νότου, θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από το ευρώ. Απλά θα πράξει κάτι τέτοιο υπό το βάρος των πιέσεων και της απειλής να θεωρηθεί υπεύθυνη για την κατάρρευση της ευρωζώνης.

Για την ώρα και με κίνδυνο να βρεθεί σε αυτή τη θέση, η Γερμανία περιορίζεται στο σχέδιο Α, που αφορά σε προσφορές βοήθειας προς τις χώρες των PIIGs (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία), αλλά με όρους τόσο δυσμενείς, που αυτές θα προτιμούσαν, αργά ή γρήγορα, να φύγουν από το ευρώ (ενδεχομένως και υπό την κοινωνική πίεση στο εσωτερικό των χωρών).
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γερμανός υπουργός οικονομικών, Wolfgang Schäuble, πριν την τελευταία διάσωση της Ελλάδας, ζήτησε ακόμη και να αναβληθούν οι εθνικές της εκλογές, με αντάλλαγμα να δοθεί η νέα βοήθεια, γεγονός που αν και έχει λογική βάση, θεωρείται απαράδεκτο αφού πρόκειται για μια απευθείας παρέμβαση στο εσωτερικό μιας χώρας κράτους μέλους.
Φυσικά αυτή η ωμή παρέμβαση, ξυπνάει μνήμες γερμανικού ναζισμού. Τι φοβάται περισσότερο ο γερμανός υπουργός οικονομικών και οδηγήθηκε σε μια τέτοια παρέμβαση; Μα πολύ απλά ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού στη σκληρή λιτότητα, θα οδηγήσει την χώρα σε «λάθος επιλογές» (όπως πιστεύει ο ίδιος) μέσα από την κάλπη, κάτι το οποίο τελικά συμβαίνει, αφού το αντιαμερικανικό μέτωπο μεγαλώνει.
Βέβαια αυτή η λογική είναι πέραν ως πέραν παράλογη.
Αρκεί κανείς να φανταστεί τους Κινέζους αξιωματούχους να ζητούν από τις ΗΠΑ να αναβάλλουν τις εκλογές τους, αλλιώς θα ξεφορτώνονταν όλα τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που διακατέχουν, με απρόβλεπτες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, αλλά και την παγκόσμια πολιτική σκηνή.

Ο Wolfgang Schäuble, σίγουρα δεν είναι ηλίθιος, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως η Ελλάδα αποκλείεται να είχε δεχτεί την πρότασή του. Για αυτό, την έκανε με μοναδικό σκοπό να κερδίσει πόντους στο εσωτερικό της Γερμανίας, και να προκαλέσει την ελληνική αντίδραση, ενώ έτσι είναι προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο. Απλά αυτός θα πει ότι εγώ είχα προειδοποιήσει για τους κινδύνους και κανένας δε με άκουσε, κάτι το οποίο συμβαίνει και τώρα που το πολιτικό αδιέξοδο χτυπάει κόκκινο στη χώρα.

Όλοι οι Γερμανοί που το παίζουν σκληροπυρηνικοί με την Ελλάδα, κερδίζουν δημοσκοπικά. Το είδαμε τους προηγούμενους μήνες με την Merkel. Παράλληλα, η Γερμανίδα καγκελάριος υποστήριζε μετά μανίας τον Nicolas Sarkozyστην μάχη του εναντίον του σοσιαλιστή François Hollande, που έχει βάλει στόχο να μειώσει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης, να ακυρώσει τις περικοπές φόρων στους πλούσιους και να καταργήσει τις νέες δημοσιονομικές συμφωνίες στην ευρωζώνη, που κατάφερε να περάσει το Βερολίνο. Πάντως το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα χτύπημα στη Γερμανία.

Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία, όπως και η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, ξέρουν πολύ καλά ότι δίνουν μια μάχη που είναι προδιαγεγραμμένη να χαθεί, συμμετέχοντας στις αλλεπάλληλες διασώσεις. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Schäuble έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως «πηγάδι χωρίς πάτο», στο οποίο χαραμίζονται τα χρήματα της βοήθειας, ενώ ακόμη και αν έχει δίκιο, αυτή η φράση του σίγουρα δε βοηθάει στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Απλά τη σπρώχνει πιο κοντά στη μελλοντική της έξοδο από το ευρώ, κάτι το οποίο θα σημάνει το τέλος της ευρωζώνης.

Οι Έλληνες πειράχτηκαν με αυτά τα σχόλια, κάτι απόλυτα λογικό, ενώ οι πολιτικοί της Αθήνας συνεχώς επαναφέρουν το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, την ώρα που τα ελληνικά ΜΜΕ συνεχώς απεικονίζουν τους Schäuble και Angela Merkel ως Ναζί. Επίσης, κάτι το οποίο μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα φυσικό. Έτσι, μπορεί να πέτυχε η επίσημη συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν πολλές κρυφές τριβές, που απειλούν το οικοδόμημα της ΕΕ με κατάρρευση.

Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να θυμόμαστε πως η Ελλάδα αποτελεί το πρελούδιο για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ευρώπη. Μόλις ολοκληρωθεί το ελληνικό σκηνικό, θα ανέβουν στην κεντρική σκηνή οι Ιταλία και Ισπανία (αν προλάβουν).

Είναι πλέον καταφανές πως η παραχώρηση δημοσιονομικής αυτονομίας, για χάρη οικονομικής βοήθειας, δεν είναι μια αποτελεσματική μέθοδος. Η Ισπανία ήδη αντιδρά κατά τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ είναι με μαθηματική ακρίβεια σίγουρο ότι αυτού του είδους οι εντάσεις θα αυξάνονται συνεχώς το προσεχές διάστημα, με την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, και την Πορτογαλία, να παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά στο ευρωπαϊκό τραπέζι του πόκερ.

Την ίδια ώρα, η Γερμανία αρχίζει να καταλαβαίνει ότι δύσκολα μπορεί να υπάρξουν κι άλλες διασώσεις χωρών, διότι ακόμη και αν υπήρχαν χρήματα, οι ψηφοφόροι δεν θα το δέχονταν. Αυτό είναι λοιπόν που την κάνει να εξαντλεί την σκληρότητας της στην Αθήνα, για αυτό συχνά πυκνά, αναφέρεται σε ένα σχέδιο Β, της αποχώρησης της ίδιας από το ευρώ, αν χρειαστεί και όχι κάποιας χώρας μέλους, όπως το 99,9% των ευρωπαίων πιστεύει.

Το σχέδιο αυτό θέλει την Γερμανία να φεύγει από την ευρωζώνη, αλλά να παραμένει στην ΕΕ. Υπάρχει μια μεγάλη απόδειξη για αυτό, αν και από τα ΜΜΕ πέρασε στα ψιλά. Τους τελευταίους 6 μήνες, η Γερμανία ψήφισε νόμους που θα της επέτρεπαν να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, αλλά να παραμείνει στην ΕΕ. Επανέφερε επίσης το SoFFin, που είναι τα ειδικά ταμεία σταθεροποίησης των χρηματοπιστωτικών αγορών (το πλέον σημαντικό γεγονός). Η Γερμανία έδωσε στο SoFFin €400δις που θα χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση για τις γερμανικές τράπεζες και €80δις που θα χρησιμεύσουν για την επανακεφαλαιοποίηση τους, ενώ παράλληλα, ψήφισε νόμους που θα επιτρέπουν στις γερμανικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κρατικά ομόλογα χωρών της ευρωζώνης που έχουν, αν παραστεί ανάγκη. Σύμφωνα λοιπόν με όλα αυτά, αν κάποια γερμανική τράπεζα το αποφασίσει, θα μπορεί να ξεφορτώνει τα ομόλογα που διαθέτει στο SoFFin, στη διάρκεια μιας κρίσης.

Τι έκανε η Γερμανία; Με απλά λόγια έχτισε έναν τοίχο προστασίας γύρω από τις δικές της τράπεζες, έτσι ώστε όταν το θελήσει να μπορεί να φύγει από το ευρώ. Αν αρχίσουν κάποιες χώρες της ΕΕ (όπως η Ισπανία) να αντιδρούν στην λιτότητα και στην δημοσιονομική σύγκλιση, η Γερμανία μπορεί κάλλιστα να αποχωρήσει, αφού φαίνεται ότι ποτέ δε θα δεχθεί μια υπαναχώρηση από τα πιστεύω της. Αυτός λοιπόν είναι ο «μαύρος κύκνος» για τον οποίο κανείς δεν μιλάει.

Αν φύγει η Γερμανία από την νομισματική ένωση, θα καταρρεύσει η ΕΕ, ενώ οι συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία, θα είναι απλά η περίπτωση της Lehman Brothers, επί δέκα! Πάντως σε περίπτωση που κάτι τέτοιο συμβεί, η στάση αυτή της Γερμανίας, θα μας θυμίζει τη στάση της στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν όλος ο πλανήτης την προειδοποιούσε για τις συνέπειες των πράξεων της, αλλά απλά αυτή δεν άκουγε. Η συνέπεια, στην περίπτωση του Β’ παγκοσμίου πολέμου, απλά ήταν ο μεγαλύτερος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τώρα, η συνέπεια θα είναι η οικονομική κατάρρευση του πλανήτη, με χιλιάδες ανθρώπους να οδηγούνται στη φτώχια, με άγνωστο αυτό τι θα σημάνει και γεωπολιτικά.

Πηγή:kostasxan.blogspot.com

Αντί να μπούμε στον South Stream, μπήκαμε στο Μνημόνιο

Κυριακή 09 Δεκεμβρίου 2012 08:25 Τελευταία ανανέωση: Κυριακή 09 Δεκεμβρίου 2012 14:20

Έτσι οι Αμερικάνοι έπληξαν προσωπικώς τον «ατίθασο» Κώστα Καραμανλή για να αναλάβουν την εξουσία οι «υπάκουοι» Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς

Του Βελισσάριου Δραγάτση
Η πέτρα του σκανδάλου που προκάλεσε λυτούς και δεμένους να ρίξουν την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, ο αγωγός “Southstream”, εγκαινιάστηκε από τον Ρώσο Πρόεδρο κ. Βλαντιμήρ Πούτιν στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Την ώρα που πέντε χώρες πανηγυρίζουν για την έναρξη αυτού του έργου, η Ελλάδα παραμένει στο περιθώριο, αιχμάλωτη στα δεσμά των Μνημονίων και της γερμανικής ηγεμονίας.
Εντύπωση προκαλεί η ύποπτη σιωπή τόσο της κυβέρνησης του κ. Αντώνη Σαμαρά, όσο και της κομματικής ιεραρχίας της Νέας Δημοκρατίας για το γεγονός αυτό, το οποίο επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής που ακολούθησε ο κ. Κώστας Καραμανλής.
Διαβάζοντας πλέον την επίσημη ενημέρωση για τον αγωγό που θα περάσει από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία και την Ιταλία αποδεικνύεται ο σκοτεινός ρόλος ορισμένων φερέφωνων που εξυπηρέτησαν συμφέροντα που δεν ήθελαν αυτήν την στρατηγική προσέγγιση των Αθηνών με τη Μόσχα. Επιπροσθέτως γεννιούνται εύλογα ερωτηματικά για τις πολιτικές ευθύνες του κ. Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος φέρει το βάρος της ακύρωσης ενός από τους σημαντικότερους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της Ελλάδας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έχει μεσολαβήσει για τη σημερινή κατάντια.
Πριν από πέντε χρόνια, τέτοιο καιρό, ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος ενημερώνει τους πολιτικούς συντάκτες για το πρόγραμμα του τότε πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Μόσχα, στις 18 Δεκεμβρίου 2007, με τη συνοδεία της τότε υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη, του τότε υπουργού Ανάπτυξης κ. Χρήστου Φώλια και ομάδας υπηρεσιακών παραγόντων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Όλως τυχαίως στις 17 Δεκεμβρίου ξεκινά μια συντονισμένη ψυχολογική επιχείρηση προς την κοινή γνώμη με την (εκούσια και ακούσια) συμμετοχή πολιτικών και δημοσιογράφων εις βάρος της κυβέρνησης. Πρόκειται για την «υπόθεση Ζαχόπουλου», η πλοκή της οποίας κορυφώθηκε ένα μήνα μετά.
Ο Καραμανλής στη Μόσχα
Οι πρώτες εντυπώσεις από την επίσκεψη του κ. Καραμανλή στη ρωσική πρωτεύουσα ανησυχούν τους Αμερικανούς. Τηλεγράφημα που εστάλη από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα την επόμενη ημέρα προς το Στέητ Ντηπάρτμεντ μαρτυρά ανησυχία για τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός στη Μόσχα. Η ρητορεία (εξ’ όσων φαίνεται) δεν συνάδει με τις πράξεις», τιτλοφορείται. Γίνεται αναφορά στην αμυντική συμφωνία που σχεδίαζαν ο κ. Καραμανλής με τον κ. Βλαντιμήρ Πούτιν. Οι συντάκτες του τηλεγραφήματος επισημαίνουν πως το ΚΥΣΕΑ έδωσε το «πράσινο φως» για ν’ αγοραστούν μερικές εκατοντάδες τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού τύπου BMP.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες εκτιμούν: «οι κινήσεις του Καραμανλή σε σχέση με τη Ρωσία αντιμετωπίζονται θετικά από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, η οποία λαμβάνει υπ’ όψη της την κοινή ορθόδοξη παράδοση ενώ χαρακτηρίζεται και από μια αριστερή νοσταλγία.
«Υπόγράφοντας τη συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη με τους Ρώσους και τους Βούλγαρους ο Καραμανλής θέλει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός κόμβος (...)».
Σε άλλο σημείο του ίδιου τηλεγραφήματος φαίνεται πώς ο τότε πρωθυπουργός δεν ήταν τόσο «καλό παιδί», όσο περίμεναν οι γραφειοκράτες της Ουάσινγκτον. «Δεν πιστεύουμε ότι η προσέγγιση του Καραμανλή με τη Μόσχα αποτελεί θεμελιώδη αλλαγή στην ελληνική πολιτική. Σε ορισμένα θέματα, όπως την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream και τα συγχαρητήρια προς τον Πούτιν για τη νίκη του στις εκλογές για τη Δούμα, ο Καραμανλής έχει πάρει αποφάσεις που δεν μας βοηθούν.
«Ο Καραμανλής πιστεύει προφανώς ότι μπορεί να κρατήσει μια ισορροπία στις σχέσεις του με τη Ρωσία και τη Δύση. Ο κίνδυνος είναι, καθώς έρχεται πιο κοντά στη Μόσχα στην ενέργεια, να βρεθεί η Αθήνα υπό πίεση για να συμμαχήσει με τους Ρώσους σε άλλα θέματα, όπως οι σχέσεις με το Ιράν (...)», αναφέρεται επί λέξει.
Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου υποκλοπών το 2005 ήταν προφανές ότι σε ορισμένες υποθέσεις δεν τηρούνταν τα προσχήματα και το πολιτικό παίγνιο γινόταν με σκληρούς όρους. Το διπλωματικό έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας με κωδικό «07Athens2386» μεταφέρει τον «διάχυτο εκνευρισμό» για τα συγχαρητήρια που έδωσε επανειλημμένως ο Έλληνας πρωθυπουργός στον κ. Πούτιν για τη νίκη του στη Δούμα.
Ο κ. Καραμανλής επιστρέφει από τη Μόσχα, μαθαίνει τα καθέκαστα και προγραμματίζει συνάντηση με τον τότε πρέσβυ των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
Σπέκχαρντ, Λαυρεντιάδης και Κοπελούζος
Η συνάντηση γίνεται στις 4 Ιανουαρίου 2008 και φαίνεται πως ο τότε πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει μερικά πράγματα που δεν μπορούσε να αντιληφθεί ο επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στην Αθήνα (και μετέπειτα πρόεδρος της “Proton Bank” του κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη).
Στην αναφορά που συντάσσει ο κ. Σπέκχαρντ και την αποστέλλει στην Ουάσινγκτον την επόμενη ημέρα επισημαίνει ότι ο κ. Καραμανλής τού είπε ότι «ο Πούτιν δεν είναι δάσκαλος δημοκρατίας», «αλλά πρόσθεσε «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αξίες της Ελλάδος δεν θα αλλάξουν, αλλά η Ρωσία είναι σημαντική χώρα και η Ελλάδα χρειάζεται να έχει καλές σχέσεις μαζί της. Για παράδειγμα πολλοί περισσότεροι Ρώσοι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα. Και μετά βεβαίως υπάρχουν τα ενεργειακά θέματα».
Το ζητούμενο για τους Αμερικανούς φαίνεται πως είναι ο αγωγός “South Stream” και επισημαίνουν ότι ο τότε πρωθυπουργός είπε το αυτονόητο, δηλαδή «ότι οι Ρώσοι θα τον κατασκεύαζαν ούτως ή άλλως, οπότε είναι καλύτερο για μας να περάσει από την Ελλάδα».
Αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα ήταν ο ενεργειακός και οικονομικός έλεγχος της χώρας. Στο τηλεγράφημα με κωδικό «08Athens262» ο κ. Σπέκχαρντ επανέρχεται στο θέμα του αγωγού αναφέροντας ότι στις 15 Φεβρουαρίου 2008 ενημερώθηκε από τον πρόεδρο της “Prometheus Gas” κ. Δηµήτρη Κοπελούζο, ο οποίος συνεργάζεται µε τη ρωσική Gazprom, ότι ο “South Stream” δεν αναµένεται να περάσει από την Ελλάδα στο εγγύς µέλλον.
«Όταν πιέστηκε για το θέµα αν η Gazprom επιθυµεί να έχει αγωγό στην Ελλάδα, ο Κοπελούζος απάντησε ότι η  Gazprom έχει προτείνει µία γραµµή µέσω Ελλάδας στην Ιταλία, αλλά οι Ρώσοι έχουν συµφωνήσει ήδη µε τη Σερβία για την εξαγωγή του αερίου στην Κεντρική Ευρώπη. Η Gazprom δεν έχει υπογράψει τίποτα µε τους Έλληνες», γράφει επί λέξει ο κ. Σπέκχαρτ.
Υποδείξεις στον Χρήστο Φώλια
Στις 20 Μαρτίου 2008, ο Αμερικανός πρέσβυς συναντάται με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρήστο Φώλια δήθεν για να ενημερωθεί σχετικώς με το ταξίδι που έκανε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, επ’ ευκαιρία των εγκαινείων του αγωγού φυσικού αερίου TGI. Ο πραγματικός λόγος αποκαλύπτεται στο έγγραφο «08Athens438». Ο κ. Σπέκχαρντ επιχειρεί να νουθετήσει τον κ. Φώλια παροτρύνοντάς τον να µην υποστηρίξει τον αγωγό Trans-Adriatic Pipeline (TAP). Υποσχέθηκε μάλιστα να του δώσει σε επόµενη φάση τα στοιχεία που θα δείχνουν ότι δεν εξυπηρετεί τα συµφέροντα της Ελλάδας.
Εκείνο το διάστημα, ο κ. Καραμανλής πληροφορείται από ανώτατα υπηρεσιακά κλιμάκια ότι έγινε σοβαρή απόπειρα υποκλοπής τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε με τον πρόεδρο της Ρωσίας κ. Βλαντιμήρ Πούτιν και τον πρόεδρο της Βουλγαρίας κ. Γκεόργκυ Παρβάνωφ. Επιτρέπει σε κλιμάκιο 19 πρακτόρων της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) να έρθουν στην Αθήνα για να προχωρήσουν σε επιχειρήσεις «αντιπαρακολουθήσεως».
Την Τρίτη 8 Απριλίου ανακοινώνεται ότι ο κ. Καραμανλής θα ταξιδεύσει στη Μόσχα είκοσι ημέρες μετά, πριν περάσει ο κ. Πούτιν από την προεδρία στην πρωθυπουργία της Ρωσίας (στις 6 Μαΐου εκείνου του έτους). Επιθυμούσε να κλείσει τη συμφωνία για τον “South Stream” ενώ ήθελε να δείξει ότι δεν φοβάται τα πολιτικά αντίποινα της Ουάσιγκτον, ακόμη και μετά το βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ που άσκησε στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Τα αντίποινα των ΗΠΑ ήταν να κοπεί η Ελλάδα από το πρόγραμμα visa – waiver για την παροχή άδειας ελευθέρας εισόδου στη χώρα.
Την ίδια ημέρα συγκαλείται κυβερνητική επιτροπή στο Μαξίμου με αντικείμενο θέματα ενέργειας και διπλωματικής τακτικής.
Άφιξη Μπράιζα και συμπλοκή πρακτόρων
Στις 9 Απριλίου αφικνύεται στην Αθήνα ο απίστευτος υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ματ Μπράιζα. Είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της Ενέργειας για τη Ρωσία και την Κασπία. Κάνει τυπικές συστάσεις και δεν ασκεί σοβαρές πιέσεις στην ελληνική πλευρά. Λέγεται πάντως ότι συμμετείχε σε μαραθώνιες συσκέψεις στην πρεσβεία.
Συμπτώματικώς αναφέρουμε ότι σε έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα πριν από μερικούς μήνες, εκείνες τις ημέρες οι πράκτορες της FSB εντόπισαν σχέδιο δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού. Μεταξύ 20 και 25 Απριλίου 2008, οι Ρώσοι πράκτορες συνεπλάκησαν στη Νέα Μάκρη με πρόσωπα που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του κ. Καραμανλή.
Στη Γ’ Διεύθυνση Αντικατασκοπείας της ΕΥΠ υπάρχει έγγραφο που υπέγραψε ο έμπειρος επικεφαλής του ρωσικού κλιμακίου και αναφέρει αναλυτικώς τα ευρήματα από το βαν των υπόπτων, στοιχεία του σχεδίου δολοφονίας και εκφράζεται η εκτίμηση πως η επιχείρηση ήταν οργανωμένη από μέλη δυτικών υπηρεσιών καθώς και της ισραηλινής «Μοσάντ». Για την υπόθεση ο τότε διοικητής της ΕΥΠ πρέσβυς κ. Ιωάννης Κοραντής ενημερώνει λεπτομερώς τον τότε υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο.
Στις 29 Απριλίου ανακοινώνεται η διακυβερνητική συμφωνία Αθηνών – Μόσχας για την ελληνική συμμετοχή στον “South Stream”. «Διπλωματικοί κύκλοι» που βρίσκονται πολύ κοντά στους Αμερικανούς διαρρέουν στα ΜΜΕ ότι ο αγωγός αυτός είναι ανταγωνιστικός προς τον “Nabbuco” της Ε.Ε. που διέρχεται από την Τουρκία και την Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Ποιος είναι ο Ραφαήλ Μωϋσής
Όλα αυτά περιγράφονται με σαφήνεια στο εμπιστευτικό σήμα «08Athens598» της 30ης Απριλίου 2008 που συνέταξε ο τότε πρόεδρος του Συµβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής (και εβραϊκής καταγωγής) κ. Ραφαήλ Μωϋσής. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι τα επιχειρήματα του κ. Μωϋσή επικαλούνται και οι Γερμανοί στην Κομισιόν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζοντας αντιρρήσεις στη συμμετοχή της Ελλάδος στον “South Stream”, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν «στοχεύει στην καρδιά της στρατηγικής για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια».
Παράλληλα αναμοχλεύονται και οι αντιρρήσεις της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κοντολίζα Ράις για τον πετρελαϊκό αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Οι ντόπιοι πλασιέ των γερμανικών συμφερόντων προωθούν τον αγωγό ΑΜΒΟ μέσω των Σκοπίων, κάτι το οποίο δεν ήθελε ο κ. Καραμανλής.
Με πρόσχημα την αναθεωρημένη πολιτική μη διασποράς πυρηνικών όπλων έρχεται να μιλήσει στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων ο κ. Γκρέγκ Σούλτε στις 29 Ιουλίου 2008. Ο Αμερικανός διπλωμάτης εκπροσωπούσε τις ΗΠΑ στις αντιπροσωπεία του ΟΗΕ στη Βιέννη και στο Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας ενώ είχε υπηρετήσει με εντολή του προέδρου κ. Τζωρτζ Μπους στο πλευρό της κ. Ράις ως Ειδικός Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.
Στις 27 Ιουλίου 2008, ο κ. Σούλτε ζητεί πλήρη αναφορά για τον Έλληνα πρωθυπουργό και τις ενέργειές του στην υπόθεση “South Stream”. Ο πρέσβυς κ. Σπέκχαρντ ενημερώνει:
«Οι κινήσεις του Καραμανλή προς την Ρωσία, βλάπτουν την εικόνα της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον. Οι δυνατότητες της πρεσβείας να επηρεάσει την ελληνική θέση είναι μειωμένες λόγω διαφόρων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο Καραμανλής φαίνεται να ασκεί από μόνος του, την πολιτική προσέγγισης με τη Ρωσία.
»Ο Κώστας Καραμανλής χαράσσει την εξωτερική πολιτική με διαβούλευση με τους υπουργούς Εξωτερικών, Αμύνης και άλλους υπουργούς ή συμβούλους, μέσω των οποίων θα μπορούσε (σ.σ. η πρεσβεία) να ασκήσει επιρροή, στην τάση του (σ.σ. Καραμανλή) που πιστεύει ότι η βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία και η ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο είναι συμφέρουσες».
Οι Αμερικανοί και ο Σαμαράς!
Λίγες ημέρες μετά ξέσπασε η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Η αναπληρώτρια επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, η κ. Ντέμπορα Ανν Μακάρθυ στέλνει αναλυτική αναφορά στις 22 Αυγούστου 2008. Γράφει ότι «επίκειται επίσκεψη Ρώσων ειδικών αμυντικής βιομηχανίας για να συζητήσουν την αγορά των θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και η ελληνική Βουλή έχει προγραμματίσει την επικύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream».
Η κ. Μακάρθυ είναι ξεκάθαρη: «Εργαζόμαστε για να ακυρώσουμε και τις δύο αυτές ενέργειες που θεωρούμε ότι δεν είναι σωστές, αλλά λαμβάνουμε ανάμεικτα μηνύματα απο Έλληνες αξιωματούχους».
Το “Newsbomb.gr” βρίσκεται σε θέση να γνωρίζει (με στοιχεία) ότι οι Αμερικανοί ήρθαν σε επαφή με τον διπλωματικό σύμβουλο του κ. Καραμανλή, τον κ. Κωνσταντίνο Μπίτσιο. Πολλές φορές για θέματα που αφορούσαν σε στρατιωτικές ασκήσεις σε συνεργασία με το Ισραήλ και σε θέματα σχετικά με το Ιράν ο κ. Μπίτσιος συζητούσε με τον επιτετραμμένο των ΗΠΑ κ. Τόμας Κάντριμαν. Τα «ανάμεικτα αισθήματα» μπορεί να σχετίζονται με το γεγονός ότι υπήρξε επικοινωνία και με τον τότε γ.γ. του ΥΠΕΞ κ. Αριστείδη Αγαθοκλή, στενό συνεργάτη της κ. Μπακογιάννη που την ακολούθησε κι όταν ίδρυσε τη «Δημοκρατική Συμμαχία».
Ένα ακόμα στέλεχος που βολισκοπούν οι Αμερικανοί για τον “South Stream” είναι ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς. Τον θεωρούσαν έμπιστο του κ. Καραμανλή και η κ. Μακάρθυ τον εκθέτει με όσα γράφει στο τηλεγράφημά της: «Θεωρείται έμπιστος του Καραμανλή. Συμφώνησε απολύτως ότι η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών για τα θωρακισμένα οχήματα δεν θα έμοιαζε καλή. Υποσχέθηκε ότι όλοι όσοι έπρεπε να το μάθουν, θα το μάθαιναν». Ίσως γι’ αυτό και σήμερα δεν λέει κουβέντα ο κ. Σαμαράς για το θέμα.
Η υπ’ αριθμόν 2 στην ιεραρχία της πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα τονίζει συνεχώς την ανάγκη να ακυρωθούν τόσο η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών όσο και η επικύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας για τον “South Stream”.
Πώς αποκαλύφθηκε το «Βατοπέδι»
Την ίδια ημέρα που η κ. Μακάρθυ αποστέλλει την αναφορά της στην Ουάσινγκτον, ο κ. Καραμανλής προωθεί προς ψήφιση στη Βουλή τη συμφωνία για τον αγωγό ενώ με αντίστοιχη διαδικασία ετοιμάζεται η επικύρωση και από τη ρωσική Δούμα.
Συμπτωματικώς, την ίδια ημέρα αρχίζει από την εκπομπή δύο γνωστών δημοσιογράφων σε ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό η αποκάλυψη της λεγόμενης «υπόθεσης Βατοπεδίου». Παρότι οι δικαστικές Αρχές και οι Επιτροπές της Βουλής απέδειξαν πως δεν υπήρξε σκάνδαλο με την έννοια της ζημίας σε βάρος του Δημοσίου διαμορφώθηκε κλίμα για την απώλεια κάθε αξιοπιστίας εκείνης της κυβέρνησης, σύνηθης μεθοδολογία ψυχολογικών επιχειρήσεων που διδάσκεται από τους Αμερικανούς.
Από την υπόθεση του Βατοπεδίου πέρα από την εκτίμηση που έχει ο κ. Πούτιν στον ηγούμενο Εφραίμ τι άλλο μάθαμε; Στοιχεία της άκομψης συμπεριφοράς του κ. Θ. Ρουσόπουλου έναντι επιχειρηματία με ισχυρές διασυνδέσεις στις ΗΠΑ, τις στενές σχέσεις που είχαν συνεργάτες του κ. Καραμανλή με τον Εφραίμ και παράπλευρες ωφέλειες στελεχών εκείνης της κυβέρνησης (περίπτωση κ. Γιώργου Βουλγαράκη κλπ). Ζημιά του Δημοσίου από ανταλλαγές δεν προέκυψε.
Ο κ. Καραμανλής επιχειρούσε να αλλάξει το κλίμα στην οικονομία με αυτή τη συμφωνία που επιδεινωνόταν ραγδαία, ενώ οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν ότι υλοποίησαν την αναφορά της κ. Μακάρθυ στην Ουάσινγκτον. Μόνο το ΚΚΕ μέσω του «Ριζοσπάστη» είχε ενημερώσει από τις 19 Ιανουαρίου 2008 για όσα παίζονταν στην πλάτη του λαού. Όλοι οι άλλοι εργάσθηκαν συνειδητά ή ασυνείδητα για να ακυρωθεί η ελληνική συμμετοχή στον “South Stream”.
Κάποιοι κέρδισαν εκατομμύρια από την εξέλιξη αυτή και μάλιστα επιτάχυναν τις εξελίξεις από την ήττα της Ν.Δ. τον Οκτώβριο του 2009 με την υπαγωγή της Ελλάδος στο μηχανισμό «στήριξης», με τα παιγνίδια των CDS και των Swaps, την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την υιοθέτηση Μνημονίων, το καθεστώς επιλεκτικής χρεωκοπίας, την υποταγή στη γερμανική ηγεμονία της κ. Άνγκελας Μέρκελ και την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων με την υπογραφή της κυβέρνησης Σαμαρά.
Στο ερώτημα αν ήταν αδαείς ή συνένοχοι στο έγκλημα αυτό απαντήστε εσείς αφού κρίνετε τα πλήρως εξακριβωμένα και αδιάψευστα στοιχεία που σας παραθέσαμε. 

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/260399/anti-na-mpoyme-ston-south-stream--mpikame-sto-mnimonio#ixzz2EnsvdHQO

Από τις ΕΛΓΑ, στις λίστες των «κολλητών»

Του Κωστα Καλλιτση / kallitsiskostas@yahoo.com

Οι Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις (ΕΛΓΑ) ήταν ένας Οργανισμός-καταβόθρα δημοσίου χρήματος. Το 2010 είχε φτάσει να είναι πνιγμένος στα χρέη –χρωστούσε 4,2 δισ. ευρώ και μαζί με τον ΟΣΕ ήταν οι δύο πρωτεργάτες του κρυφού χρέους. Κάθε χρόνο, διακρινόταν στην υπερπαραγωγή ελλειμμάτων - δημιουργούσε νέο έλλειμμα 400 εκατ. ευρώ περίπου. Μέσα σε ενάμιση χρόνο από τον Απρίλιο 2010, όταν ανέλαβε καθήκοντα προέδρου των ΕΛΓΑ, ο κ. Θεόδωρος Σαρρής και οι συνεργάτες του πέτυχαν να θέσουν τον Οργανισμό σε τελείως άλλη τροχιά: Αντί για ελλείμματα, άρχισε να έχει πλεονάσματα της τάξης των 100 εκατ. ευρώ ετησίως. Αρνείται, μάλιστα, να εισπράξει τα 40 εκατ. που διά νόμου του προσφέρονται ως επιδότηση – διότι δεν τα χρειάζεται. Μέχρι πρότινος, αυτά φάνταζαν ακατόρθωτα. Τον Σεπτέμβριο 2010, στο σχετικό νομοσχέδιο για τις ΕΛΓΑ, ο κ. Σαρρής είχε συμπεριλάβει διάταξη ότι δεν θα έχουν ελλείμματα. Κι οπωσδήποτε, αν τύχει να έχουν, αυτομάτως θα λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα - αυτό, δηλαδή, που σήμερα ισχύει για όλη τη δημόσια διαχείριση. Τότε, λοιπόν, βουλευτές από όλα τα κόμματα σάρκασαν: «Αυτά δεν γίνονται! ΕΛΓΑ χωρίς ελλείμματα, απλώς δεν υπάρχει!». Απεδείχθη ότι -κι όμως!- υπάρχει! Πώς συνέβη αυτό το «θαύμα»; Η διοίκηση των ΕΛΓΑ: (α) Αλλαξε με δικαιοσύνη τις διαδικασίες είσπραξης εσόδων, ώστε να μην πληρώνουν μόνον τα συνήθη υποζύγια, οι έντιμοι αγρότες. Και διπλασιάστηκαν τα ετήσια έσοδα, από 75 σε 150 εκατ. ευρώ περίπου. (β) Κατήργησε τις ρουσφετολογικές, άχρηστες προσλήψεις. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που το κονδύλι μισθοδοσίας περιορίστηκε από 53 εκατ. σε 16 εκατ. ευρώ περίπου. (γ) Εκοψε τις ψεύτικες αποζημιώσεις. Μέχρι τότε, οι ίδιοι και οι ίδιοι τσέπωναν 200-250 χιλ. αποζημίωση (παντός καιρού...) κάθε χρόνο. Ενώ συνολικά, στη χώρα μοιράζονταν αποζημιώσεις ύψους 800 εκατ. ευρώ (λες κι έχουμε το χειρότερο κλίμα στον κόσμο ή προσομοιάζουμε στην Ανταρκτική...), όταν στη Γαλλία αυτές δεν ξεπερνούσαν τα 150 εκατ. ευρώ. Το πάρτι είχε τελειώσει. Οι παραγωγοί επικρότησαν τις αλλαγές. Διότι (α) διαπιστώνουν ότι έπαψαν οι διακρίσεις σε «προνομιούχους» και μη, οι αδικίες σε βάρος των συνεπών και υπέρ των «ατσίδων». Και (β) διότι κατανοούν ότι οι ψεύτικες αποζημιώσεις είναι αντικίνητρο (με κλεμμένα λεφτά) στην παραγωγή. Ενώ η κατάργησή τους δημιουργεί κίνητρο να φροντίσεις την καλλιέργεια, να παράγεις. Το επόμενο βήμα των ΕΛΓΑ θα ήταν να ασφαλίσουν τον αγρότη κι από τον κίνδυνο αγοράς. Δηλαδή, να τον αποζημιώνουν όταν η τιμή του προϊόντος πέφτει κάτω από ένα όριο. Αυτό προϋποθέτει αντασφάλιση κι αυτή, με τη σειρά της, προϋποθέτει ότι ο οργανισμός θα γίνει απολύτως διαφανής και σύγχρονος από κάθε πλευρά. Προς τούτο, θα χρειαζόταν ένας χρόνος ακόμη, ίσως λίγο περισσότερο. Ο κ. Σαρρής δεν θα τον έχει. Διότι κάποιος αποτυχών πολιτευτής θα αναλάβει τη θέση του. Οπως κάποιος άλλος, που τίναξε στον αέρα τον ΟΑΕΔ σκορπίζοντας παράνομα τα λεφτά του στη Β΄ Αθηνών, σε stage (προσλήψεις ορισμένου χρόνου) στο Δημόσιο, προαλείφεται για το Ταμείο Παρακαταθηκών. Και κάποιος άλλος από το... Βατοπέδι προαλείφεται για τον ΟΑΕΔ κ.ο.κ. Ακόμη και σήμερα, όταν η σωτηρία της χώρας εξαρτάται τόσο από την απόδοση του κράτους, οι «κολλητοί» νέμονται το λάφυρο των εκλογών. Το πελατειακό κράτος, που μας έσυρε στη χρεοκοπία, δίνει το αηδιαστικό παρόν του. Το πολιτικό σύστημα δείχνει ότι δεν αλλάζει μυαλά, είτε η κυβέρνηση είναι μονοκομματική είτε είναι τρικομματική. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα! http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/12/2012_473632

Γερμανία, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός χρεών του 20ου αιώνα!

Ἀναρτήθηκε στὶς 10 Δεκεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

Rate This

Η συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας, Albert Ritschl, στο έγκυρο SPIEGEL, είναι πραγματικός καταπέλτης σε βάρος της υποκρισίας των Γερμανικών κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κύκλων και κάτι πολύ παραπάνω από συνηγορία, ένας αληθινόςύμνος, για το δίκιο της Ελλάδας, το οποίο στοιχειοθετείται με πολύ οξυδέρκεια.
Είναι εντυπωσιακό επίσης, το πώς ο Albert Ritschl τεκμηριώνει τις δίκαιες και ανεκπλήρωτες ελληνικές αξιώσεις επί της Γερμανίας για πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο!
Το ένα χιλιοστό από όσα διακηρύσσει ο Γερμανός καθηγητής, αν διεκδικούσε η ελληνική επίσημη πολιτική τάξη, θα ήταν αρκετά διαφορετική η μοίρα αυτού του τόπου!

Ολόκληρη η αποκαλυπτική συνέντευξη του Albert Ritschl έχει ως ακολούθως

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;
Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.
Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.
Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.
Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl: Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.
Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.
Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut”, που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel: Πως είπατε;
Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.
Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.
Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.
Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.
Spiegel: Τι εννοείτε;
Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.
Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;
Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

* Ο Albert Ritschl είναι καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας. 

 Πηγή

 

Γ.Δελαστίκ – Αέρα…εκτροπής πήρε η ΝΔ

Ἀναρτήθηκε στὶς 10 Δεκεμβρίου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν netakias.com

 

 

 

 

 

 

1 Votes

εφημερίδα ΠΡΙΝ

Συναγερμό θα έπρεπε να είχε σημάνει η κατάπτυστη στη μορφή, αλλά εξαιρετικά βαρύνουσας πολιτικής σημασίας ανακοίνωση της ΝΔ, με την οποία επιτίθεται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνώντας κάθε όριο. Χρησιμοποιώντας γλώσσα παρακρατικών ακροδεξιών συμμοριών του μετεμφυλιακού κράτους της δεκαετίας του 1950 και του 1960, οι νέοι «Γκοτζαμάνηδες» της ΝΔ του 2012 επιχειρούν να μπουν στο τομάρι της Χρυσής Αυγής και να απειλήσουν όσους αριστερούς ή δημοκρατικούς πολίτες τολμήσουν να αντισταθούν στην πολιτική της δοσίλογης κυβέρνησης Σαμαρά.

Το ΚΚΕ, τυφλωμένο από το πάθος του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βλέπει στην υπόθεση τίποτε περισσότερο από μια τεχνητή πόλωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπαρμένος και τυφλωμένος από το όραμα της κυβερνητικής εξουσίας, αισθάνεται ενόχληση από αυτήν την αντιπαράθεση με την ΝΔ γιατί φοβάται ότι μπορεί να του αφαιρέσει ψήφους στις επόμενες εκλογές και προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να υποβαθμίζει την ακροδεξιά διολίσθηση και απειλή της ΝΔ ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεχαστεί το συντομότερον δυνατόν. Εθελοτυφλούν και τα δύο αριστερά κόμματα. Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια ακροδεξιάς γλώσσας ανακοίνωση της ΝΔ που αντίκειται στο κοινοβουλευτικό και πολικά ορθό σαβουάρ-βιβρ. «Η Πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ, με εμπροσθοφυλακή τη νεολαία του, ξεσκεπάζεται. Βγάζουν τις μάσκες, φορούν τις κουκούλες και εξοπλίζονται με μολότοφ, με σκοπό να κάψουν για μία ακόμη φορά την Αθήνα και να λεηλατήσουν τις περιουσίες των πολιτών(!)» διακηρύσσει αρχίζοντας η ανακοίνωση της ΝΔ και συνεχίζει: « Άλλωστε, οι βουλευτές της κοινής πια συνισταμένης, έχουν φροντίσει ήδη ως άλλοι δοσίλογοι κουκουλοφόροι της Κατοχής να στοχοποιήσουν αστυνομικούς και τις οικογένειες τους, δίνοντας τους βορά στις ορέξεις εγκληματικών στοιχείων… Καμιά κουκούλα δεν πρόκειται πλέον να τους κρύψει» καταλήγει η ιδεολογίας δεξιών συμμοριτών ανακοίνωση της ΝΔ.

Ο άμεσος, τακτικός στόχος του Σαμαρά και του κόμματος του είναι προφανής: Έχοντας μαινόμενο και έξαλλο εναντίον του το λαό που υποφέρει από την επαίσχυντη πολιτική του, δεξιούς, αριστερούς και πασόκους, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί με την εμφυλιοπολεμική ανακοίνωση του να προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερα ρήγματα διάσπασης στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο που συσπειρώνει κόσμο κάθε ιδεολογικοπολιτικής προέλευσης. Λογικό και αναμενόμενο κάτι τέτοιο από κάθε πολιτικό απατεώνα που εδραίωσε την κομματική ηγεμονία του εκμεταλλευόμενος τα αντιμνημονιακά αισθήματα των μυριάδων οπαδών του κόμματος του και στη συνέχεια τους εξαπάτησε περνώντας με θεαματική πολιτική κωλοτούμπα στους υπηρέτες του μνημονίου για να τον κάνουν πρωθυπουργό οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι αστοί συνεργάτες τους. Αυτός ο στόχος όμως θα μπορούσε να ικανοποιηθεί και με μια ανακοίνωση διαφορετικής γλώσσας και ιδεολογίας. Είναι γνωστό τοις πάσι επιπλέον ότι ο Σαμαράς, η κυβέρνηση του και η ΝΔ είναι πολιτικά αλληλέγγυοι με το δολοφόνο του 15 χρόνου Αλέξη Γρηγορόπουλου ενώ ο λαός, οι αριστεροί και οι υπόλοιποι δημοκρατικοί πολίτες είναι με την πλευρά του θύματος. Δεν ήταν υποχρεωτικό επομένως να εμφανιστούν ο Σαμαράς και η ΝΔ ως συνεχιστές ομοϊδεάτες των συνωμοτών του ΙΔΕΑ και των πρακτόρων που έβριθαν στις τάξεις της οργάνωσης εκείνης μόνο και μόνο για να αποσπάσουν δεξιούς ψηφοφόρους από το αντιμνημονιακό στρατόπεδο ή να περισπάσουν την προσοχή του λαού από την εξουθενωτική φορολογική πολιτική της συγκυβέρνησης αυτών των ημερών.

Η φασίζουσα γλώσσα της ΝΔ έχει άλλον, σοβαρότερο στόχο. Θέλει να κάνει επίδειξη ισχύος και πυγμής. Επί της ουσίας είναι γελοίο το κόμμα του 30% που κυβερνάει να αποκαλεί «κουκουλοφόρους» και «πέμπτη φάλαγγα» τους βουλευτές του κόμματος του 27% που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και που ήδη έρχεται πρώτο με αυξανόμενη διαφορά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Κανονικά ο Σαμαράς, οι υπουργοί του και οι συνεργάτες του θα έπρεπε να τρέμουν και να προετοιμάζουν τις απολογίες τους στα δικαστήρια ενώπιον των οποίων θα δικαστούν επί εσχάτη οικονομική προδοσία μετά τις εκλογές για την οικονομική πολιτική που άσκησαν εναντίον του ελληνικού λαού. Το γεγονός ότι αντί γι΄αυτό έχουν το θράσος να απειλούν, δεν σημαίνει μόνο ότι προσπαθούν να δώσουν κουράγιο στους εαυτούς τους. Σημαίνει πρωτίστως ότι έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ, ώστε δεν προτίθενται να παραδώσουν ομαλά την εξουσία, όπως αφελώς νομίζουν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας ο Σαμαράς όμηρο και τυφλό όργανο του τον Βενιζέλο (ο οποίος τρέμει μη τυχόν γίνουν εκλογές και βγει το ΠΑΣΟΚ του έβδομο(!) κόμμα και καρατομηθεί πολιτικά ο ίδιος την νύχτα των εκλογών), αλλά και τον κατάπτυστο τέως «αριστερούλη» και νυν εξωμότη Φώτη Κουβέλη ως άλλοθι, αισθάνεται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ηγηθεί δεξιάς κίνησης εκτροπής από τα όρια ακόμη και της δικής τους συνταγματικής νομιμότητας χωρίς φόβο, αφού οι συνένοχοι ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα για να εμφανιστεί η δεξιά εκτροπή ως … «πανεθνική απαίτηση»!

Ας ελπίσουμε ότι ολόκληρη η Αριστερά θα συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που την απειλεί και θα πάρει όλα τα πολιτικά, οργανωτικά και μαζικού κινήματος μέτρα που απαιτούνται για να αντιμετωπίσει τη Δεξιά. Χρήσιμο θα ήταν επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ να πάψει να βαυκαλίζεται ότι η εξουσία θα πέσει στα χέρια του σαν ώριμο φρούτο. Όχι, δεν θα πέσει! Θα απαιτηθούν εξαιρετικά σκληροί αγώνες για να την πάρει.

Η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας και οι Έλληνες πολιτικοί

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, σε διακυβερνητικό επίπεδο, έχουν ίσως φτάσει στο χαμηλότερο σημείο τους από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστές οι φιλικές σχέσεις που διατηρούσε διαχρονικά με τη Γερμανία (ιδιαίτερα με τον κ. Γκένσερ), την εποχή της πρωθυπουργίας του ανέπτυξε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο έπακρο. Μάλιστα επί των ημερών του είχαμε την πρώτη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, του Τζόρτζ Μπους του πρεσβύτερου, το καλοκαίρι του 1991.

Αναρτήθηκε από τον/την docimastikos στο Δεκεμβρίου 10, 2012

Ο Α. Παπανδρέου, που τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία, τον Οκτώβριο του 1993, παρά την αντιαμερικανική κάποιες φορές ρητορεία του κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του τα έτη 1981-1986, πραγματοποίησε νέα βήματα προσέγγισης και συνεργασίας με την Ουάσιγκτον. Οξυδερκής, άριστος γνώστης της εξωτερικής πολιτικής αλλά και της γεωπολιτικής, ο Ανδρέας Παπανδρέου «τρόμαξε» από τη μετάλλαξη που έβλεπε να επέρχεται στηνΕυρωπαϊκή Ένωση.
Μάλιστα σε μία σύνοδο κορυφής, την τελευταία που βρέθηκε ως πρωθυπουργός, επέστρεψε τόσο απογοητευμένος από τη συμπεριφορά των εταίρων μας και ιδιαίτερα των Γερμανών που μίλησε για Διευθυντήριο και κατάλυση της ευρωπαϊκής ιδέας. Αυτό συνετέλεσε στην απόφασή του να προσεγγίσει τις ΗΠΑ, γεγονός που επισφραγίστηκε και με την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον και τη συνάντησή του με τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον.
Η μεγάλη ανατροπή έγινε με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κώστα Σημίτη. Για μία οκταετία από το 1996 έως το 2004, Ελλάδα και Γερμανία ήρθαν για πρώτη φορά τόσο κοντά. Οι μεγάλες δουλειές και προμήθειες του Δημοσίου πήγαν σε εταιρείες γερμανικών συμφερόντων, η Siemens κυριάρχησε παντού.
Ο κ. Σημίτης, μέσω του αδελφού του Σπύρου ενίσχυσε τις σχέσεις του με το γερμανικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, άρχισε να παίρνει μεγάλες αποστάσεις από τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα σε θέματα οικονομικής συνεργασίας. Σε αντάλλαγμα, πέτυχε να έχει την υποστήριξη του τότε καγκελάριου κ. Σρέντερ που έκανε τα «στραβά μάτια» στα «πειραγμένα» στοιχεία με τα οποία μπήκε η Ελλάδα στο ευρώ. Μάλιστα, ο κ. Στουρνάρας, σημερινός υπουργός Οικονομικών, έπαιζε τότε πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, ήταν το δεξί χέρι του κ. Σημίτη.
Ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε να εφαρμόσει μία πολυδιάστατη πολιτική οικονομικής διπλωματίας. Παραχώρησε το λιμάνι του Πειραιά (τον εμπορευματικό τομέα) στους Κινέζους και σχεδίασε μία ευρείας μορφής ενεργειακή συνεργασία με τους Ρώσους. Παράλληλα συνέχισε να προωθεί τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι οποίες δεν διαταράχθηκαν παρά το γεγονός των υποκλοπών σε βάρος του πρωθυπουργού. Είναι κοινό μυστικό ότι οι έρευνες της ελληνικής πλευράς, μόλις ανακαλύφθηκε η υπόθεση, «σκόνταψαν» στην αμερικανική πρεσβεία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, που διαδέχθηκε τον Κώστα Καραμανλή, είχε την εικόνα του ευνοούμενου της Ουάσιγκτον. Κάποιοι που αγνοούν τα πραγματικά δεδομένα και όλα όσα συνέβησαν, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, έχουν ακόμα αυτή την εικόνα.
Είναι όμως έτσι; Τα γεγονότα οδηγούν στο αντίθετο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε στην Ελλάδα το ΔΝΤ, στο οποίο υπάρχει ισχυρή επιρροή των ΗΠΑ. Το έκανε όμως με υπόδειξη των Γερμανών.
Στις αρχές του 2010, οι Γερμανοί ήθελαν να εμπλέξουν το ΔΝΤ στην κρίση χρέους της Ελλάδας για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν είχε ανάλογο μηχανισμό στήριξης η Ευρώπη και δεύτερον για να μην αναλάβουν μόνοι τους το κόστος της διάσωσης. Άλλωστε ήταν βέβαιοι ότι θα είχαν τον απόλυτο έλεγχο και θα μετέτρεπαν την Ελλάδα σε χώρα ενταγμένη στη δική τους σφαίρα επιρροής.
Όταν το ΔΝΤ και ο τότε Πρόεδρος του κ. Ντομινίκ Στρος-Καν έθεσε από το 2010 το θέμα του κουρέματος του χρέους που τότε ήταν στο 120% του ΑΕΠ και συνέστησε στον κ. Παπανδρέου να το θέσει επιτακτικά, ο τότε πρωθυπουργός αρνήθηκε, επικαλούμενος τις αντιρρήσεις της κ. Μέρκελ. Αν είχε γίνει μία απομείωση τότε του χρέους κάτω από το 100% του ΑΕΠ, δεν θα είχαν διαλυθεί η οικονομία και η κοινωνία. Η άρνηση αυτή του κ. Παπανδρέου, προκάλεσε την πρώτη μεγάλη έκπληξη στην Ουάσιγκτον, που άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ο δεδομένος για τα αμερικανικά συμφέροντα, μέχρι τότε, κ. Παπανδρέου, δεν ήταν πλέον δεδομένος και είχε αρχίσει να ακούει περισσότερο το Βερολίνο παρά τους ίδιους.
Η περίπτωση του κ. Αντώνη Σαμαρά είναι ιδιαίτερη. Ο σημερινός πρωθυπουργός, αμερικανοσπουδαγμένος στη νεότητά του, είχε δύσκολες σχέσεις με τον ατλαντικό παράγοντα ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οι Αμερικανοί δεν είχαν και δεν έχουν την καλύτερη γνώμη για τον κ. Σαμαρά. Στις εκθέσεις τους προς το State Department, πρεσβευτές των ΗΠΑ στην Αθήνα, όπως ο Μ. Σωτήρχος και ο Τ. Νάιλς που τον διαδέχθηκε, δεν ήταν ιδιαίτερα θετικοί για τις ικανότητες του κ. Σαμαρά αλλά και για τις πολιτικές επιλογές του.
Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου ψήφισε το πρώτο μνημόνιο, ο Α. Σαμαράς ήταν κάθετα αντίθετος.
Έγινε ο σημαιοφόρος και ηγέτης του αντιμνημονιακού αγώνα, προκαλώντας την οργή της κ. Μέρκελ. Μάλιστα η οργή των Γερμανών, εκδηλώθηκε με πρόθεση αποπομπής της Ν.Δ από τις τάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, λόγω των θέσεων που εξέφραζε ο κ. Σαμαράς αλλά και της αντίθεσής του να στηρίξει το Μνημόνιο.
Η ευρωπαϊκή απομόνωση του κ. Σαμαρά ήταν δεδομένη. Την κρίσιμη εκείνη περίοδο ο πρόεδρος της Ν.Δ επιχείρησε να προσεγγίσει τις ΗΠΑ, αποφασισμένος να φτάσει ακόμα και σε ρήξη με τους Ευρωπαίους.
Συνάντησε όμως τοίχο και αναγκαστικά υποχρεώθηκε να παραδοθεί στην κ. Μέρκελ προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά και να γίνει πρωθυπουργός και ο πιο πιστός, πλέον, υπερασπιστής των πολιτικών του μνημονίου. Κοντά του, ως υπουργός Εξωτερικών και ένα ακόμα πρόσωπο που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Βερολίνου, ο κ. Γιάννης Στουρνάρας που κυριολεκτικά επιβλήθηκε σε αυτή τη θέση.
Η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στη Γερμανία και η απόλυτη πλέον πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της Γερμανίας έχει προκαλέσει τη δυσφορία της Ουάσιγκτον.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος Ομπάμα συνομιλεί, τακτικά, με τον κ. Ερντογάν ενώ ο κ. Σαμαράς, παρά το γεγονός ότι είχε και του δόθηκαν ευκαιρίες, δεν επεδίωξε μία επαφή ή συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Γκάιτνερ, επίσης, δεν έκρυψε την έκπληξή του μπροστά στην άρνηση του Έλληνα Πρωθυπουργού να υποστηρίξει την πρόταση της κ. Λαγκάρντ και του ΔΝΤ για ένα γενναίο «κούρεμα» στο ελληνικό χρέος.
Οι όποιες επιφυλάξεις των Αμερικανών έχουν διαλυθεί. Γνωρίζουν πλέον ότι η πολιτική τάξη που ασκεί την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα είναι πιο κοντά στο Βερολίνο παρά στην Ουάσιγκτον. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο κ. Αβραμόπουλος που διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τον αμερικανικό παράγοντα, κάτι που το Μαξίμου αντιμετωπίζει με καχυποψία.
Μάλιστα η ενσωμάτωση ορισμένων κορυφαίων στελεχών της Ν.Δ, στο λεγόμενο αόρατο αλλά τόσο ευδιάκριτο «Γερμανικό κόμμα» έχουν προκαλέσει τη δυσφορία και τα αρνητικά σχόλια του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή που δεν βλέπει με καλό μάτι τη γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι τα «φιλέτα» των ιδιωτικοποιήσεων θα περάσουν σε γερμανικά χέρια και οι αμερικανικοί όμιλοι δεν έχουν καμία τύχη, μέσα σε αυτό το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί.
Περισσότερο τους ανησυχεί η διείσδυση των Γερμανών και ο αποφασιστικός ρόλος που διαδραματίζουν στα ζητήματα της διακυβέρνησης της χώρας. Γνωρίζουν ότι οι Γερμανοί θέλουν να ελέγξουν το φυσικό πλούτο της Ελλάδας με κάθε τρόπο, αφού ως χώρα είναι απόλυτα εξαρτημένη σε θέματα ενέργειας.
Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα, οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να παραμείνουν απαθείς και αδιάφοροι.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει έντονο ενδιαφέρον στην Ουάσιγκτον για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Οι Αμερικανοί παρακολουθούν τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και ιδιαίτερα «μελετούν» τον κ. Τσίπρα.
Όποιος παρακολουθεί με προσοχή τις δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Τσίπρα αλλά και την καταγραφή που κάνουν τα αμερικανικά ΜΜΕ για την κατάσταση στην Ελλάδα, μπορεί να συνδυάσει και να αντιληφθεί πολλά.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως απομονωμένος από το ευρωπαϊκό κατεστημένο και κυρίως τη Γερμανία. Η κ. Μέρκελ τον θεωρεί επικίνδυνο για τα γερμανικά συμφέροντα, ο κ. Γιούνκερ, που έχει και θεσμικό ρόλο, αρνήθηκε επιδεικτικά να τον συναντήσει κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, το ίδιο και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί και αξιωματούχοι.
Η ευρωπαϊκή απομόνωση του κ. Τσίπρα τον οδηγεί στην αναζήτηση άλλων συμμάχων. Και οι σύμμαχοι αυτοί πρέπει να διαθέτουν μεγαλύτερη ισχύ από τους σημερινούς επικυρίαρχους της Ευρώπης.
Ο κ. Τσίπρας είναι βέβαιο ότι θα επιδιώκει μία «άλλη σχέση» με τις ΗΠΑ. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βρει κλειστή την πόρτα, όπως συνέβη με τον κ. Σαμαρά.

newsbomb.gr

Το μπασταρδάκι μιας παρτούζας

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ | 5.12.2012

Τα πολιτικά κόμματα, οι δανειστές και το διαδεδομένο αίσθημα της ανομίας βρέθηκαν στο κρεβάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει αρχίσει πλέον να απασχολεί όλο τον κόσμο. Την Κυριακή δημοσιεύτηκε μια διακήρυξη, την οποία υπέγραφαν νομπελίστες και προσωπικότητες στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας από 40 χώρες, που καταγγέλλει τις επιθέσεις εναντίον των μεταναστών, «τη συνέργεια μεταξύ αστυνομικών και νεοναζί μπράβων» και «την ανοχή, την προστασία και την υποστήριξη που απολαμβάνουν οι γκάνγκστερ της Χρυσής Αυγής» και καλεί σε σιωπηλή πορεία στις 15 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να ξεκινήσει αντιφασιστική εκστρατεία, αφήνοντας κατά μέρος τη βαθιά κρίση του ή, καλύτερα, προσπαθώντας να ξεπεράσει το υπαρξιακό του πρόβλημα μέσω... Μιχαλολιάκου.

Το φαινόμενο είναι μοναδικό στην Ευρώπη. Μόνο στην Ουγγαρία τα ξαδελφάκια της Χρυσής Αυγής κατάφεραν να μπουν στο εθνικό Κοινοβούλιο, για να ζητήσουν πρόσφατα την καταμέτρηση των Εβραίων της χώρας! Αλλά η Ουγγαρία, που επίσης περνάει μια βαθύτατη πολιτική και κοινωνική κρίση, καθώς δοκιμάζεται από ένα πρόγραμμα λιτότητας made by ΔΝΤ, έχει παράδοση ακροδεξιών κινημάτων από τη δεκαετία του '30 και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην Ελλάδα, που καταστράφηκε από τους ναζί, ζούσαμε με την αυταπάτη ότι οι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοτσολιάδων δεν θα σήκωναν ξανά κεφάλι: μπορεί οι δωσίλογοι να μην τιμωρήθηκαν μετά την απελευθέρωση του '44, καθώς χρησιμοποιήθηκαν στον Εμφύλιο εναντίον των κομμουνιστών, αλλά ήταν οι ίδιοι που, αφού δολοφόνησαν τον Λαμπράκη το 1963, συγκρότησαν και στελέχωσαν τη χούντα που οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου. Πώς ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής δεν δίστασε πρόσφατα να σηκώσει δημοσίως τη σημαία ενός καθεστώτος βασανιστηρίων, πλήρους υποτέλειας στις ΗΠΑ και εθνικής προδοσίας; Γιατί δεν εμφανίστηκαν αντίστοιχα φαινόμενα στην Ισπανία, παραδείγματος χάριν, που επίσης δοκιμάζεται από τη «δημοσιονομική προσαρμογή»–βασανιστήριο της Μέρκελ, όπου το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει επίσης σοβαρές διαστάσεις και ο φρανκισμός έχει παράδοση και οπαδούς;

Υπάρχουν δύο λόγοι γι' αυτό. Σίγουρα, η συνταγή που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι η σκληρότερη σε σύγκριση με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σε καμιά από τις υπόλοιπες χώρες το πολιτικό σύστημα δεν είναι τόσο διεφθαρμένο και ανεπαρκές όσο το ελληνικό. Οι ισπανικές κυβερνήσεις δεν άφησαν το μεταναστευτικό κύμα να καταλάβει το κέντρο των μεγάλων πόλεων. Ούτε οι πορτογαλικές κοιτούσαν αμέριμνες τη διάλυση της αστυνομίας ή επέτρεψαν στην ανομία να θεριεύει, προκειμένου να κρύψουν τις δικές τους, σοβαρότερες παρανομίες. Στην Ιταλία, ακόμα και ο Μπερλουσκόνι βρέθηκε αρκετές φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Οι δικοί μας είναι αμετανόητοι, αλλά και πλήρως ανίκανοι να δουν τα λάθη τους, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα: η ΝΔ διορίζει από κολλητούς μέχρι γκόμενες με νοοτροπία μετεμφυλιακής Δεξιάς, που είχε 200 βουλευτές και δεν έδινε λογαριασμό σε κανένα. Μία μέρα γίνονται πρόεδροι και διορίζουν συγγενείς στη Βουλή και το βρίσκουν φυσιολογικό. Τη στιγμή που η οικονομία ασφυκτιά και οι ίδιοι μιλούν υποκριτικά για ανάπτυξη και πράσινα άλογα, σταμάτησαν ακόμα και εγγεγραμμένα προγράμματα των ΕΣΠΑ, προκειμένου να τα δώσουν σε κάθε λογής κουμπάρους! Ξέρουν ότι πιθανότατα δεν θα προλάβουν και τα κονδύλια θα χαθούν έτσι κι αλλιώς, αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά: έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται και να πράττουν! Ο κ. Βενιζέλος αδυνατεί να καταλάβει ότι όταν το ΠΑΣΟΚ χτυπάει τη Χρυσή Αυγή, αυτή δυναμώνει.

Αντί να αναρωτιούνται γιατί δυναμώνουν δημοσκοπικά οι φασίστες, ας κοιτάξουν τις προεκλογικές τους διακηρύξεις. Δεν είναι μόνο η αναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση κ.λπ. που έχουν παραπεμφθεί στις γερμανικές καλένδες. Τα κόμματα της κυβέρνησης είχαν κατηγορηματικά υποσχεθεί ότι δεν θα υπήρχαν νέοι φόροι μετά τις εκλογές και ύστερα από 6 μήνες ετοιμάζονται να φορολογήσουν ακόμα και τους πεθαμένους. Όταν στην Ελλάδα περίπου 800.000 άτομα ζουν πλέον σε οικογένειες όπου κανένα μέλος δεν έχει δουλειά, δεν είναι λογικό ένα κομμάτι αυτών των απελπισμένων, οργισμένων από τη συνεχή κοροϊδία και ταπεινωμένων από τον εθνικό εξευτελισμό ανθρώπων να στραφεί προς αυτούς που καμώνονται δημαγωγικά τους φιλολαϊκούς πατριώτες;