Κοινωνική έκρηξη ή επαναληπτικές εκλογές;

Ἀναρτήθηκε στὶς 10 Μαΐου 2012 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

3 Votes

Στην παρούσα κατάσταση και με τα σημερινά δεδομένα υπάρχουν δύο δρόμοι για το πολιτικό μας σκηνικό…

α. Να σχηματίσουν μια κεκαλυμμένη μνημονιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κουβέλη, ο οποίος ευαγγελίζεται την θολή “απαγκίστρωση” απ’τον Μνημόνιο, να τον παρουσιάσουν ως εναλλακτικό, αριστερό (sic!) πολιτικό πρόσωπο και να συνεχίσουν την μνημονιακή πολιτική για να περάσουν τα μέτρα του Ιουνίου, συνεχίζοντας το ξεπούλημά μας. Ίσως βρεθεί και ένα τρίτο πρόσωπο τύπου Παπαδήμου. Το σενάριο αυτό όμως θα κάψει όλους όσους θα συμμετάσχουν, θα είναι αντίθετο στην λαϊκή εντολή των εκλογών και θα προκαλέσει τρομερές κοινωνικές ίσως αιματηρές αντιδράσεις. Ποσώς ενδιαφέρονται βέβαια οι δανειστές μας για το αν θα καούν τα πιόνια τους εδώ, αλλά δεν θα μπορούν να βρουν άλλα, καθώς τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα εκτοξευτούν, όπως και του Καμμένου και όλων των υγιώς αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αυτό το ξέρει κι ο Ε. Βενιζέλος γι αυτό ζητάει για να συναινέσει σε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή όπως αλλιώς την ονομάσουν, να εμπλακεί απαραίτητα και ο ΣΥΡΙΖΑ για να καεί μαζί τους… Από αυτήν την απόφασή του εξαρτάται το αν θα ξαναπάμε ή όχι σε εκλογές.

β. Να πάμε σε επαναληπτικές εκλογές. Η απόφαση του λαού ήταν ξεκάθαρα αντιμνημονιακή. Ο φασιστικός εκλογικός νόμος όμως δεν επιτρέπει αυτήν την στιγμή να εκφραστεί στην αναλογία της Βουλής η λαϊκή βούληση. Σε αυτό το σενάριο, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα πέσουν πολύ περισσότερο, εφόσον Τσίπρας και Καμμένος μείνουν πιστοί στις θέσεις τους. Ακόμη κι ο Φ. Κουβέλης θα έχει να κερδίσει από αυτό το σενάριο από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που θα φύγουν απ’το πράσινο ερείπιο. Σε περίπτωση δεύτερου γύρου ο κόσμος θα ψηφίσει με ακόμη λιγότερες εξαρτήσεις από τον δικομματισμό και θα εκφραστεί η βούλησή του πιο ελεύθερα, πράγμα που ακυρώνει ότι έχει συμβεί τα 3 τελευταία χρόνια από την τριανδρία των δοσιλόγων ΓΑΠ-Παπαδήμο-Μπένι.

Συμπέρασμα:

Κύριοι πολιτικοί, το μνημόνιο και οι προδοτικές σας πολιτικές καταρρέουν! Αυτό είναι μη αναστρέψιμο!!! Τελείωσε η τρομοκρατία σας, τα αισχρά διλήμματα και η προπαγάνδα σας. Ότι κάνετε τώρα είναι απλά οι τελευταίες ανάσες του δικομματισμού και του σάπιου συστήματος που μας πούλησε ως χώρα για να πάρετε καρέκλες. Σε κάθε περίπτωση είστε χαμένοι…

Διαλέξτε λοιπόν το πολιτικό τέλος σας. Είστε τόσο πιστοί στα αφεντικά σας, ώστε να οδηγήσετε σε κοινωνική έκρηξη για να παρατείνεται το Μνημόνιο 1-2 μήνες ακόμη ή θα αποδεχτείτε την κατάρρευσή σας και θα πάτε σπίτια σας σεβόμενοι τον ελληνικό λαό;

αἰέν ἀριστεύειν

Επίθεση F.Times: "Οι Έλληνες απάντησαν στην μπλόφα του Ολάντ - Και τώρα τι γίνεται;"

08-05-2012 11:00:03

''Η Ελλάδα θα ξεσκεπάσει γρήγορα τον Ολάντ, οι Έλληνες ψηφοφόροι τον «προκάλεσαν» στην μπλόφα του και τώρα ή θα τους βοηθήσει στην ακύρωση-επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ή θα συνταχθεί με την γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ, επιμένοντας ότι δεν μπορεί να ξανασυζητηθεί η ελληνική διάσωση''.

 

Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times για το αν είναι πιθανό ''ο νέος Γάλλος πρόεδρος να αναλάβει επικεφαλής των ανταρτών του ευρωπαϊκού Νότου''.

 

''Στην επαρχιακή Γαλλία την Κυριακή το βράδυ, ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας ανέβηκε στο βήμα και ανακοίνωσε ότι θα καθοδηγήσει την μάχη της Ευρώπης κατά της λιτότητας. Στην άλλη άκρη της ηπείρου, οι Έλληνες ψηφοφόροι τον «προκάλεσαν» στην μπλόφα του. Επιλέγοντας αποφασιστικά, κόμματα που θέλουν είτε να ακυρώσουν είτε να επαναδιαπραγματευτούν την συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας, προκαλούν στον François Hollande ένα πολύ δύσκολο δίλημμα. Θα συμπαρασταθεί με τον ελληνικό λαό κατά της λιτότητας; Ή θα συνταχθεί με την γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ, επιμένοντας ότι δεν μπορεί να ξανασυζητηθεί η ελληνική διάσωση.

 

Η επιλογή που θα κάνει ο κ. Hollande θα είναι μοιραία, για την Γαλλία και την Ευρώπη. Δυνητικά, ο νέος Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να αναλάβει επικεφαλής των ανταρτών του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Ιταλίας, έστω κι αν ονομαστικά ανήκουν σε διαφορετικές πολιτικες οικογενειες, χαιρέτισαν την νίκη του Γάλλου σοσιαλιστή. Κι αυτοί, όπως και οι Έλληνες, θέλουν απεγνωσμένα να αντιπαρατεθούν στην γερμανική ορθοδοξία της λιτότητας.

 

Όμως, οποιαδήποτε γαλλική προσπάθεια να απομονωθεί η Γερμανία εντός της ΕΕ θα αποτελέσει ιστορική καμπή στην εξωτερική πολιτική της μεταπολεμικής Γαλλίας, που έχει χτιστεί πάνω στην ιδέα ότι το «γαλλο-γερμανικό ζεύγος» θα διαχειρίζεται την ΕΕ μαζί. Η συμμαχία της Γαλλίας της με τον ευρωπαϊκό Νότο θα ζημιώσει επίσης την ίδια την εικόνα της Γαλλίας ως μια από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες. Η άποψη των αγορών για την Γαλλία θα επιδεινωθεί κι αυτή. Η μεγαλύτερη ζημιά θα είναι ότι μια ανοιχτη ρήξη ανάμεσα στην Γαλλία και την Γερμανία θα προκαλέσει πανευρωπαϊκά προβλήματα, ανοίγοντας σεισμικό ρήγμα στα θεμέλια της ΕΕ και του ενιαίου της νομίσματος.

 

Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι αναλυτές υποθέτουν ότι ο κ. Hollande θα αρκεστεί σε κάποιες χειρονομίες από το Βερολίνο που θα σώσουν τα προσχήματα και θα του επιτρέψουν να πει ότι άλλαξε την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής συζήτησης υπέρ της «ανάπτυξης».

 

Η υποθετική συμφωνία Hollande-Merkel θα είναι κάπως έτσι: Ο κ. Hollande, όπως έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί, θα αλλάξει το αίτημά του να αναδιαπραγματευτεί ένα νέο δημοσιονομικό σύμφωνο. Αντ’ αυτού η Γερμανία θα συμφωνήσει σε ένα ασαφώς διαγεγραμμένο νέο σύμφωνο ανάπτυξης, που θα τεθεί μαζί με το δημοσιονομικό. Με ανάλογη διάθεση, η Γερμανία θα απορρίψει το αίτημα του κ. Hollande για τα κοινά ομόλογα Eurobonds, αλλά μάλλον θα συνταχθεί με τα “project bonds”, τα ομόλογα χρηματοδότησης υποδομών, που θα έχουν ευρωπαϊκή υποστήριξη. Μπορεί επίσης να συμφωνηθεί αύξηση του δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Θα είναι ένα κλασικό ευρωπαϊκό, γαλλο-γερμανικό κουκούλωμα που θα δώσει σε όλους την δυνατότητα να υποχωρήσουν με αξιοπρέπεια, αφήνοντας τον υπόλοιπο κόσμο ανεπηρέαστο και λιγάκι μπερδεμένο.

 

Η νέα έκρηξη στο ελληνικό πολιτικό ηφαίστειο, όμως, περιπλέκει πάρα πολύ την εικόνα. Το ελληνικό πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο, που δεν μπορεί να «επιδιορθωθεί» με μερικές έξυπνα σχεδιασμένες ρήτρες που θα προστεθούν σε μια συνθήκη. Απαιτεί πραγματικές, ρηξικέλευθες κι επικίνδυνες αποφάσεις. Ειδικότερα, άραγε η Ελλάδα θα προωθήσει και θα εφαρμόσει πρόσθετες περικοπές στον προϋπολογισμό αξίας δισ. ευρώ, μέσα σε λίγους μήνες, όπως απαιτείται στην πιο πρόσφατη συμφωνία διάσωσης;

 

Αν η Ελλάδα αρνηθεί να το κάνει, τότε το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα εγκρίνει την εκταμίευση της επόμενης δόσης βοήθειας. Αυτό, με τη σειρά του σημαίνει απλά ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ξεμείνει από χρήμα. Τότε, οι διαχειρίσιμες, αν και επίπονες, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θα αντικατασταθούν με κάτι πολύ πιο χαοτικό κι επικίνδυνο. Τότε, η υποχρεωτική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα γίνει πάρα πολύ πιθανή.

 

Οι σκέτοι αριθμοί από τις ελληνικές εκλογές δείχνουν ότι αυτές οι σκληρές αποφάσεις θα χρειαστεί να ληφθούν σύντομα. Τα δύο κυρίαρχα, φιλο-μνημονιακά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εξασφάλισαν μόνο περίπου το ένα τρίτο των ψήφων. Θα δυσκολευτούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και η χώρα ίσως σύντομα αντιμετωπίσει κι άλλες εκλογές.

 

Επιπλέον, ακόμη και ο ηγέτης της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς, που παραμένει ο πιθανότερος επόμενος πρωθυπουργός, θα ζητήσει αλλαγές στην ελληνική συμφωνία. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι είναι επικίνδυνο το γεγονός ότι οι δύο κεντρώες παρατάξεις είναι πλέον συσχετισμένες με το απεχθές πακέτο λιτότητας που επέβαλαν οι ξένοι, καθώς προσφέρει πολιτικά κέρδη μόνο στους εθνικιστές και την άκρα αριστερά.

 

Ειδικότερα, ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις χρειάζονται απεγνωσμένα χαμηλότερους φόρους. Αλλά δεν έχει ενθαρρυνθεί σε αυτό από την κα Angela Merkel – με την οποία έχει πολύ κακή σχέση. Αν γίνει πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς θα τοποθετηθεί ως ένας ορθολογιστής στασιαστής, που θα επιχειρηματολογεί κατά των αντιπαραγωγικών μέτρων λιτότητας της Γερμανίας. Κι αυτό τον εμφανίζει ως φυσικό σύμμαχο του κ. Hollande.

 

Στην πραγματικότητα, όταν κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στο να υποστηρίξει την Ελλάδα και να υποστηρίξει την Γερμανία, ο Γάλλος είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πάει με τους Γερμανούς. Όμως μια τέτοια επιλογή θα εκθέσει την ρητορική του κ. Hollande κατά της λιτότητας, αποδεικνύοντας ότι ήταν κενή ουσίας. Οι λίγες χειρονομίες με τα «ομόλογα έργων» θα ισοδυναμούν με το τίποτα, σε σύγκριση με την εικόνα της Γαλλίας να συντάσσεται με το ΔΝΤ και την Γερμανία και να επιβάλλουν βαθύτερες περικοπές στην Ελλάδα, την ώρα που η οικονομία της χώρας συρρικνώνεται και η ανεργία εκτινάσσεται.

 

Ο συνδυασμός του πολιτικού χάους στην Ελλάδα και του ανελαστικού ΔΝΤ υποδεικνύει ότι την Ελλάδα θα χτυπήσει νέα κρίση το καλοκαίρι. Σε εκείνο το σημείο, η ΕΕ θα αντιμετωπίσει ένα ιστορικό δίλημμα. Θα προστρέξει με περισσότερη βοήθεια στην Ελλάδα, έστω κι αν το ΔΝΤ κάνει πίσω; Ή θα αρνηθεί να βοηθήσει την Ελλάδα, αποδεχόμενη όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους που σημαίνει αυτή η απόφαση; Μπροστά σε μια τέτοια κρίση, οι κενές ρητορείες του κ. Hollande ότι θα σώσει την Ευρώπη από την λιτότητα, είναι εντελώς άσχετες''.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012

Επιτέλους, αρχίζει να αλλάζει κάτι στο πολιτικό σύστημα.
Μας εξέπληξε ευχάριστα χθες η απόφαση του προέδρου του κόμματος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Πάνου Καμμένου, ο οποίος
ανακοίνωσε στην νεοεκλεγείσα ΚΟ του κόμματός του, ότι οι βουλευτές του κόμματος θα μπορούν να ψηφίζουν στη Βουλή,...
  σύμφωνα με την συνείδησή τους και όχι υποχρεωτικά με βάση την κομματική γραμμή.

Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτή την ενέργεια και κυρίως τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία φρόντισαν να αποσιωπήσουν το θέμα, γι’  αυτό και πολλοί πολίτες δεν αντιλήφθηκαν τη σημασία αυτής της ενέργειας.

Υπενθυμίζουμε ότι το άρθρο 60 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος λέει ότι: «Oι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Δηλαδή οι βουλευτές, μόνο γνώμονα των αποφάσεών των έχουν…. τη συνείδησή τους και όχι την βούληση του εκάστοτε αρχηγού και των συμφερόντων που κρύβονται πίσω του. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε, αυτή η συνταγματική διάταξη έχει καταργηθεί στην πράξη, αφού όποιος βουλευτής τολμάει να ψηφίσει κάτι διαφορετικό από τις επιθυμίες των συμφερόντων που ελέγχουν τον κομματικό αρχηγό, τότε, αντισυνταγματικά διαγράφεται.  

Με την πρωτοφανή αυτή παράνομη πολιτική πρακτική, που δεν συναντάται σε κανένα πολιτισμένο σύγχρονο κράτος, δημιουργούνταν μέσα στη Βουλή τα γνωστά κομματικά «μαντριά» με τσοπάνη τον κομματικό αρχηγό. Γι’ αυτό και η Ελλάδα έφτασε στο σημερινό χάλι. Δεν είχε ελεύθερους βουλευτές, αλλά απλά έδρες.

Αν λοιπόν λειτουργήσει η Νέα Βουλή και αρχίσει να εφαρμόζεται αυτή η νέα πολιτική πρακτική από τους βουλευτές των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, τότε πιστεύουμε πως αυτό θα λειτουργήσει ως καταλύτης εκρηκτικών αλλαγών σε όλα τα κόμματα και φυσικά σε άνοδο του επιπέδου της δημοκρατίας στη χώρα. 

Μπράβο τους.
Πέτρος Χασάπης 

Ψήφος χωρίς προφύλαξη

Σταύρος Θεοδωράκης
Νομίζω ότι χθες το βράδυ κάναμε ένα λάθος. Αμέσως μετά τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, έπρεπε να ζητήσουμε από τους πολιτικούς να πάνε για ύπνο και να μην κάνουν δηλώσεις. Ίσως έτσι τους προφυλάσσαμε. Τους δίναμε, δηλαδή, λίγο χρόνο να σκεφθούν, να δουν με ψυχραιμία τα εκλογικά αποτελέσματα και να πουν στη συνέχεια μερικές αλήθειες, αυτές που απέφυγαν χθες.

Πρώτα πρώτα για την «Χρυσή Αυγή», η οποία αποσπά το 7% του  εκλογικού σώματος. «Φταίνε οι μετανάστες», φώναζε στα «παράθυρα» ένα στέλεχος του ΛΑΟΣ. «Φταίει ο Χρυσοχοϊδης», «διόρθωνε» ένα λιγότερο εκνευρισμένο στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και οι δύο έλεγαν ψέμματα. Βεβαίως η «Χρυσή Αυγή»  εκμεταλλεύτηκε τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας με τους μετανάστες αλλά αυτό δεν δικαιολογεί  την αλματώδη άνοδο της σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (στην Λακωνία για παράδειγμα παίρνει 10% και στην Κορινθία παίρνει 12%!).  Η «Χρυσή Αυγή» θέρισε το μίσος για την πολιτική, που έσπειραν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Και ως κόμμα μίσους επιβραβεύθηκε από αυτούς που είχαν πειστεί ήδη ότι «όλοι είναι κλέφτες» και «ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει».

Την «Χρυσή Αυγή» βοήθησε επίσης ο αποκλεισμός της από τα κανάλια. Η δημόσια διαπόμπευση και ο (γιαουρτο)πόλεμος που δέχτηκε ένας δημοσιογράφος στα Γιάννενα (που «έβγαλε» έναν Χρυσαυγίτη) τρομοκράτησε τα κανάλια, ενώ τον αποκλεισμό σιγόνταραν στελέχη της Αριστεράς αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, που ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να μην δώσουν βήμα στους  εκπροσώπους του «ναζισμού». Αντί λοιπόν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του να απολογούνται για τους ύμνους που έχουν υπογράψει για τον Χίτλερ, έγιναν τιμητές του «αντισυστημικού αγώνα» προβάλλοντας ως εύσημα τον αποκλεισμό τους από εκδότες και καναλάρχες.

Ο πόλεμος όμως εναντίον της πολιτικής (ακόμη και από δημοσιογράφους που ήταν για χρόνια στα μισθολόγια πολιτικών) έφερε άλλο ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Σε αυτές τις εκλογές - τις κρισιμότερες υποτίθεται των τελευταίων δεκαετιών - ψήφισαν πεντακόσιες χιλιάδες λιγότεροι πολίτες από όσους είχαν ψηφίσει το 2009! Έτσι η αποχή ξεπέρασε το 35% γιατί αν δεν έχεις κόμμα να ψηφίσεις, δεν πάς καν στην κάλπη. Επίσης ένα 19% του εκλογικού σώματος (που ψήφισε!) δεν θα έχει τελικά εκπροσώπους στη Βουλή. Για πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της Ελλάδας, 7 κόμματα έχουν ποσοστά ανάμεσα στο 1% και το 3% και δεν θα βγάλουν ούτε ένα βουλευτή. Η πλειοψηφία δηλαδή της κοινωνίας είτε δεν ψήφισε, είτε ψήφισε κόμματα που δεν θα έχουν βουλευτές. Θλιβερό δεν είναι;

Ας επιστρέψουμε όμως στη… μειοψηφία της Βουλής των 300σίων. Η «θεσμική νοθεία» που επιβάλλει ο εκλογικός νόμος (της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ) είναι πρωτοφανής. Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Η Νέα Δημοκρατία παίρνει στην Α’ Αθηνών 16% και 8 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 19% και 3 έδρες!  Ναι δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Ο νικητής παίρνει τρεις έδρες και ο χαμένος οκτώ (το γράφω και ολογράφως για να το εμπεδώσετε).

Δυο λόγια όμως αξίζουν στους ηγέτες που ονειρεύτηκαν να γίνουν πρωθυπουργοί. Ο Αντώνης Σαμαράς (που ξεκίνησε να ζητά εκλογές όταν ήταν αντιμνημονιακός αλλά τις πήρε για κακή του τύχη όταν έγινε μνημονιακός) κατάφερε το πρωτοφανές για κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευση: Να έχει 33%, να επιβάλλει εκλογές, να παίρνει 19% και να παριστάνει τον... νικητή. 

Δίπλα του (ή μάλλον: από κάτω του) το ΠΑΣΟΚ, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ουδόλως τι έχει συμβεί. Έχασε σε 30 μήνες το 70% της δύναμης του (ή αλλιώς το 30% του εκλογικού σώματος - 1% κάθε μήνα δηλαδή) αλλά το πρόβλημα του συνεχίζει να είναι οι... άλλοι. 

«Μα για τον νικητή των εκλογών δεν θα πεις τίποτε», ακούω από την γαλαρία. Ναι, όντως, νικητής των χθεσινών εκλογών ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτός (και όχι βέβαια οι «Συνιστώσες») πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον έκανε αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνο που θα πρέπει να καταλάβει σε ποια Ελλάδα νίκησε. Στην ίδια Ελλάδα που νίκησε και ο Μιχαλολιάκος και ο Καμμένος. Στην (μόνη «δυτική») χώρα που χιλιάδες άντρες κάνουν σεξ με (ναρκομανείς) πόρνες στο δρόμο χωρίς να χρησιμοποιούν προφυλακτικό. Γιατί πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν κινδυνεύουν από το AIDS, όπως δεν κινδυνεύουν και από την δραχμή. Και μπορούν να ψηφίζουν άφοβα ό,τι ακριβώς τους έρθει, χωρίς προφύλαξη.

Κινήσεις σε δύο μέτωπα για ανάδειξη της αριστεράς σε κυβερνώσα δύναμη

Δημοσιεύθηκε: 08 Μαϊου 2012, 16:26 , Τελευταία Ενημέρωση: 08/05/2012, 19:26

Πρωταγωνιστής των πολιτικών εξελίξεων καθίσταται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται μεθοδικά σε δύο μέτωπα, προσπαθώντας αφ' ενός να  συγκροτήσει αριστερό κυβερνητικό σχήμα με ευρεία λαϊκή υποστήριξη και αφ'ετέρου να "αξιοποιήσει" την καλπονοθευτική διάταξη του εκλογικού νόμου, η οποία  θεσπίστηκε  από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για να δίνει "ισχυρές¨κυβερνήσεις και προσφέρει bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα.  Αυτόν τον διττό στόχο εξυπηρετούν οι κινήσεις  του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ως εντολοδόχος πρωθυπουργός επέλεξε να συναντηθεί πρώτα με εκπροσώπους οργανώσεων και πολιτικών σχηματισμών ολόκληρου του αριστερού φάσματος, πριν συνομιλήσει με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Ουσιαστικά, η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ θέτει τις ηγεσίες  των κομμάτων - κυρίως της  ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - προ του διλήμματος να "επιτρέψουν" τώρα το σχηματισμό βραχύβιας  αριστερής κυβέρνησης, ή να διακινδυνεύσουν νέα προσφυγή στις κάλπες, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ανάδειξη αντιμνημονιακής  ή/και αριστερής  κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Ο "εκβιασμός" λειτούργησε ήδη προς την πλευά των πρώην συντρόφων της ΔΗΜ.ΑΡ, οι οποίοι φοβούνται ΄θα χάσουν μεγάλο μέρος της εκλογικής τους δύναμης αν εμφανισθούν λιγότερο "αντιμνημονιακοί, ή ότι αντιστρατεύονται την προσπάθεια  ανόδου της αριστεράς στην εξουσία.

Στην Κουμουνδούρου  εργάζονται μεθοδικά , καταστρώνοντας  σχέδια πολιτικής στρατηγικής, ώστε η προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης να "μεταφρασθεί" σε αύξηση της πολιτικής επιρροής και της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ.

Το βασικό σενάριο προβλέπει ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα καταθέσει την εντολή, αλλά θα σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας και θα εμφανισθεί στη Βουλή με αντιμνημονικαές προγραμματικές δηλώσεις, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης  για να "απαλλάξει την Ελλάδα από τα δεσμά της τρόικας".

Δεν πρόκειται βέβαια να την εξασφαλίσει. Θα έχει κερδίσει όμως "πόντους" στο εκλογικό σώμα, θα καταστεί πόλος έλξης για τους απομακρυνθέντες από το ΠΑΣΟΚ και παράλληλα θα εμφανσθεί πιο αξιόπιστος στα μάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία συγκέντρωσε περίπου 2% των ψήφων στις πρόσφατες εκλογές.

 Ο προσεταιρισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και  των Οικολόγων  και η επανένωση με την ΔΗΜ.ΑΡ είναι τώρα ο πρώτος στόχος της πολιτικής-εκλογικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι θα μπορεί να διεκδικήσει την πρώτη θέση στις επόμενες εκλογές , ώστε να  αξιοποιήσει το "όπλο" του εκλογικού νόμου, παίρνοντας το bonus  των 50 εδρών.

Η στρατηγική εστιάζει στη δημιουργία  μετώπου αριστερών δυνάμεων, το οποίο όμως θα εμφανισθεί ως ενιαίο κόμμα - επειδή το bonus  των 50 εδρών δεν δίνεται σε συνασπισμό κομμάτων

Ο ΣΥΡΙΖΑ  είναι δηλωμένος τώρα στον Αρειο Πάγο ως συνασπισμός κομμάτων. Αν δεν αλλάξει  τυπικά νομική μορφή, δεν πρόκειται να πάρει το bonus εδρών, ακόμη κι αν έρθει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές.

Γι αυτό ο Αλ. Τσίπρας άρχισε  τις επαφές του ως εντολοδόχος πρωθυπουργός από τους πολιτικούς σχηματισμούς της ελάσσονος αριστεράς,, «σνομπάροντας» Βενιζέλο και Σαμαρά. Θέλει να εντάξει  τη ΔΗμ.ΑΡ, τους ποικιλώνυμους αριστερούς και τους οικολόγους στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα εμφανισθεί στις επόμενες εκλογές ως ενιαίο κόμμα.

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε από τον  του Δημ.Παπαδημούλη, ο οποίοςσε δηλώσεις του είπε ότι εξετάζεται η δυνατότητα να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. «Είναι κάτι που εξετάζουμε. Δεν συνηθίζω να προαναγγέλλω πράγματα τα οποία μελετάμε, πριν να είναι ώριμα προς ανακοίνωση».

 Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών είπε πως «δεν επιδιώκουμε επαναληπτικές εκλογές, αλλά κανείς λογικός άνθρωπος βλέποντας τους αριθμούς, τους συσχετισμούς αλλά και τα παιχνίδια σκοπιμότητας που παίζονται, δεν μπορεί να το αποκλείσει».

Το φάντασμα του Τσίπρα

Δημοσιευμένο στις 9 Μάι 2012 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη- η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.

Ποιο είναι το χάος; Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν τώρα. Το χάος είναι εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Μπροστά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος. Σε λίγο θα βγάλουμε τα κονσερβοκούτια (αυτά που δεν έβγαλαν οι κομμουνιστές της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας) και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε τα λίγα που έχουν απομείνει. Τα μνημόνια ρίχνουν την χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να παρθούν άλλα μέτρα. Γιατί το κάνουν αφού δεν βγάζει πουθενά; Δεν γίνεται αλλιώς θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές».

Θέλω να δείξουν τα πρακτικά ενός μόνο υπουργικού συμβουλίου στο οποίο πραγματικά εξέτασαν μια άλλη πρόταση για την Οικονομία εκτός από την Τρόικα και τα επιχειρήματα με τα οποία την απέρριψαν ως μη πραγματοποιήσιμη. Μία μόνο. Δεν υπάρχει γιατί δεν εξέτασαν ποτέ καμιά άλλη πρόταση. Μας έβαλαν στο ΔΝΤ γιατί έτσι ήθελαν.

Υποστήριξαν με κάθε τρόπο, πως αυτό είναι το καλύτερο για την Ελλάδα και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Ν, όμως που στις πρώτες τους μετεκλογικές δηλώσεις Σαμαράς και Βενιζέλος, για να αποφύγουν τον «σκόπελο Τσίπρα» υποστήριξαν πως πρέπει να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση. Μια επαναδιαπραγμάτευση που πριν από τη απειλή των εκλογικών αποτελεσμάτων, υποστήριζαν πως δεν μπορεί να γίνει.

Ουρλιάζουν στα κανάλια πως απειλούνται οι Τράπεζες και η ρευστότητα. Πως ο Στρατούλης θα εθνικοποιήσει τις καταθέσεις .Ποιά ρευστότητα και αποθεματικά των Τραπεζών; Ποτέ δεν υπήρξαν. Οι Τράπεζες χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο, έπαιρναν τις καταθέσεις των καταθετών, (αυτές που θα πάρει ο Στρατούλης) και με αυτές έδιναν δάνεια στους ανθρώπους τους και σε δικές τους Offshore εταιρείες, οι οποίες μετά εμφανίζονταν να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. Δεκάρα τσακιστή δεν έβαλαν ποτέ. Καταχράστηκαν χωρίς έλεγχο τις καταθέσεις του κόσμου.

Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Τσίπρα, του Κουβέλη ή του Καμμένου. Απλώς θεωρώ κατάντια για την Δημοκρατία να γυρνάμε στην δεκαετία του 50,όταν ο φόβος μην μας πάρουν οι κομμουνιστές τις περιουσίες και τις γυναίκες μας, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το παρακράτος και να γίνουν οι άνθρωποι υποχείρια. Αυτή η «Δημοκρατία» των εκβιασμών, δημιούργησε το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τους «εθνικούς» κλέφτες. Αυτές οι τεχνητές απειλές δημιούργησαν την Ελλάδα της υποτέλειας, της Ψωροκώσταινας και τελικώς της αναξιοπρέπειας.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς, να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά, όπως όλη η χώρα ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη SIEMENS;

Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;

Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο “ευρωπαϊστές” όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΟ ΧΩΝΙ

Προς τους αρχηγούς των κομμάτων και εν δυνάμει Πρωθυπουργούς της χώρας

• Προς Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο

Κύριοι, οφείλετε να αναγνωρίσετε τη λαϊκή εντολή και να συμμορφωθείτε. Αυτοί που σας αποδοκίμασαν είναι περισσότεροι από αυτούς που σας έμειναν και αυτό είναι κάτι που οφείλετε να αναγνωρίσετε. Τους δείξατε τη λογική σας και ο λαός την απέρριψε. Για να αποφύγει λοιπόν η χώρα την ακυβερνησία, οφείλετε να στηρίξετε τους πολλούς. Να καταγγείλετε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση που υπογράψατε χωρίς να ρωτήσετε τους Έλληνες που (αποδεδειγμένα πλέον σήμερα) διαφωνούσαν. Σήμερα αποδεικνύεται ότι πράξατε ενάντια σ’ αυτό που θέλει ο λαός.

Μέχρι τις 5 Μαΐου μπορούσατε να επικαλείστε το επιχείρημα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Σήμερα αποδεικνύεται ότι είστε μια κοινωνική μειοψηφία. Πρέπει να συμμορφωθείτε και να καταγγείλετε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Αυτό θέλουν οι πολλοί. Από εσάς, μια μειοψηφία, εξαρτάται η ακυβερνησία ή μη της χώρας. Οι πολλοί αποφάσισαν και εσείς πρέπει να ακολουθήσετε τους πολλούς. Αν έχετε στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία…

• Προς Αλέξη Τσίπρα

Κύριε Τσίπρα, οφείλετε να μείνετε σταθερός στις προεκλογικές δεσμεύσεις σας και να υιοθετήσετε ως κόκκινη γραμμή την καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Ζητήσατε σήμερα από τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους στις επιστολές υποτέλειας.

Οφείλετε να ζητήσετε και την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από τη χώρα της ομάδας Ράιχενμπαχ καθώς και την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ της νέας Ομάδας Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εγκαταστάθηκε ΜΟΛΙΣ ΕΧΘΕΣ στα ελληνικά υπουργεία, προκειμένου να συντονίσει το «μεταρρυθμιστικό έργο» και να παρακολουθεί την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Να σημειωθεί ότι η νέα πολυπληθής ομάδα ήρθε στην Ελλάδα την επομένη των εκλογών.

Την ημέρα δηλαδή που (όπως υπολόγιζαν) όλοι θα ασχολούνταν με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης και η έλευσή τους θα γινόταν στα κρυφά. Αλλωστε, δε μας ενημέρωσε και κανείς!

Επικουρικά σας αναφέρουμε ότι προβλέπεται ακόμη η ΑΜΕΣΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ μιας νέας ΟΜΑΔΑΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.

Και φυσικά υπάρχει ήδη εγκατεστημένη στην Τράπεζα της Ελλάδας και άλλη επιτροπή του ΔΝΤ υπό τον Μπομπ Τράα.

Κύριε Τσίπρα, βρισκόμαστε υπό κατοχή και σας έχουμε ακούσει να το φωνάζετε. Είναι έξυπνο το να ζητάτε να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους. Περιμένουμε να φωνάξετε και για την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ των επιτροπών κατοχής της χώρας. Μέχρι αύριο το πρωί...

Για Το ΧΩΝΙ,

Δημήτρης Καζάκης,
Μάνος Κακλαμάνος,
Γιώργος Χριστοφορίδης

Τα ΜΜΕ μας εγκαλούν για την επανάληψη των εκλογών

Οι αδιόρθωτα αχρείοι και πουλημένοι δημοσιογράφοι, αυτοί που υπηρετούν την τραπεζοπιστωτική εξουσία, αφού ξεπέρασαν το αρχικό σοκ από τα... αποτελέσματα των εκλογών, άρχισαν πάλι το προπαγανδιστικό τους έργο, επισείοντας την ακυβερνησία...

Οι βετεράνοι της ατιμίας, μιλάνε πάλι για το κόστος της ακυβερνησίας, αναμεταδίδοντας την φωνή των αφεντικών τους εκεί στην Goldman Sachs και γαυγίζουν ότι η χώρα κινδυνεύει να βγει απ΄την Ευρώπη.

Προτείνουν πάση θυσία να γίνει μια κυβέρνηση από τρία κόμματα ή και περισσότερα ώστε να μοιραστεί το βάρος της ευθύνης του ναυαγίου της χώρας...

Τέλος χωρίς να το λένε ευθέως, το διακηρύσσει ο τόνος της φωνής και η σερνόμενη προπαγάνδα τους, ότι φταίμε εμείς που ψηφίσαμε έτσι και δεν βγάλαμε αυτοδύναμα τα σκουλίκια που κατέτρωγαν το σώμα της πατρίδας μας, ώστε ανενόχλητα και με τή δική μας επικύρωση και εντολή να συνεχίσουν το φρικαλέο έργο τους...

Τώρα, είναι σαν να μας λένε, έτσι που τα καταφέρατε, θα ξαναγίνουν εκλογές διότι η πολυχρονεμένη μας τρόικα, δυσαρεστήθηκε πολύ και θέλει μια άλλη σύνθεση στη βουλή, πιο εποικοδομητική...πιο...παραγωγική...πιο δανειακή!!!

Λυπούμαστε κύριοι αλλά
εδώ είναι Ελλάδα,
της ζωής η λιακάδα
ο λαός μας βραβεύει τα δίκαια
και στο χώμα πατά τα σκουλίκια...

oimos-athina.blogspot.com

Αναρτήθηκε στις 5/08/2012 03:38:00 μμ 

Νικητές ή “νικητές”;

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης πέθανε σήμερα, 6 Μαΐου 2012, δύο χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατο της ίδιας, όταν ο πιο εμβληματικός πολιτικός οργανισμός της, το ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία ενός Παπανδρέου παρέδωσε τη χώρα στα χέρια των διεθνών πλιατσικολόγων και νέο-αποικιοκρατών με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου.

Απόψε, με μια από τις γνωστές πανουργίες της, η Ιστορία φέρνει το ΠΑΣΟΚ στα ίδια ποσοστά με τα οποία ξεκίνησε τον πολιτικό του κύκλο, το 1974 και του δείχνει την άγουσα προς τα αποδυτήρια της πολιτικής ιστορίας, τουλάχιστον με την πολιτική μορφή που είχε ως τα σήμερα. Εντός ολίγου φαίνεται να το ακολουθεί και η Νέα Δημοκρατία μετά τη γελοιοποίηση από το εκλογικό σώμα του αιτήματος για αυτοδυναμία του αρχηγού της Α. Σαμαρά. Ο τελευταίος, όμηρος του ανυπόφορου αστισμού του και μιας δράκας ψωνισμένων «συμβούλων» ξεκομμένων από τη λαϊκή πραγματικότητα, αυτοκτόνησε πολιτικά το Νοέμβρη με την αποδοχή του Μνημονίου 2. Απόψε ο λαός τού το αποκάλυψε στην περίπτωση που ακόμα φαντασιωνόταν ότι θα τη γλιτώσει.

Το παρόν, εν θερμώ γραμμένο, κείμενο σκοπεύει να ασχοληθεί περισσότερο με τους «νικητές» και νικητές των σημερινών εκλογών με αύξουσα σειρά σπουδαιότητας της νίκης τους. Το κόμμα-συμμορία, η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, παρά το εντυπωσιακό αποτέλεσμά της, δεν κρίνω ότι μπορεί να παίξει μεγαλύτερο ρόλο στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού συστήματος από αυτόν που ήδη έχει προδιαγραφεί. Δηλαδή του μπαμπούλα, του συκοφάντη του πατριωτισμού,  του θεσμικού (πια, ελέω Βουλής) προβοκάτορα και αν χρειαστεί, του παραστρατιωτικού τάγματος που θα κληθεί να «αποκαταστήσει την τάξη» σε περίπτωση που η κοινωνική σύγκρουση στη χώρα πάρει ανεξέλεγκτες για το σύστημα διαστάσεις. Παράλληλα, άθελα της θα λειτουργεί σαν μια διαρκή υπόμνηση προς όλους (και ειδικά τους αριστερούς) για το τι δρόμους μπορεί να ακολουθήσει η λαϊκή οργή όταν οι λαϊκές ανάγκες αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, σνομπισμό και μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά της ιδεοληψίας.

Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Καμμένου, ο ένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς που ανέτρεψαν το πολιτικό σκηνικό (ο άλλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ), πολύ σύντομα θα χρειαστεί να αποδείξει, με βασανιστικό για την εσωτερική του ενότητα τρόπο, την αντιμνημονιακή του δέσμευση. Από αύριο κιόλας θα πλαγιοκοπηθεί και εκβιαστεί με πρόσχημα τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και είναι σίγουρο ότι ο αρχηγός του ή αρκετοί βουλευτές του θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν το ασήκωτο επικοινωνιακά βάρος μιας επαπειλούμενης χρεοκοπίας που θα τους προσάψουν τα κουρέλια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση άρνησής τους. Ο όψιμος επαναστατικός οίστρος και η ποιότητα των εκλεγμένων του βουλευτών καθόλου δεν αποτελούν εχέγγυα ότι θα μείνουν πιστοί στις αρχές τους και δεν θα επιχειρήσουν μια Καρατζαφέρειου τύπου κωλοτούμπα, που θα τους οδηγήσει ακαριαία στην πολιτική ανυποληψία και στην ατυχή κατάληξη του πρώτου διδάξαντα. Ακόμα και αν μια πιθανή είσοδος του ΛΑΟΣ στη Βουλή τους απαλλάξει από αυτόν τον κόπο σήμερα, στις επόμενες εκλογές (που δεν θα αργήσουν ως φαίνεται) πάλι το ίδιο θανατηφόρο δίλημμα θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν.

Ο μεγαλύτερος νικητής των εκλογών ήταν χωρίς αμφιβολία ο ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα. Και μάλιστα προσωποποιώ την παράταξη γιατί είναι ξεκάθαρο ότι η λαϊκή, εθνικοανεξαρτησιακή και γειωμένη στην κοινωνική πραγματικότητα στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια στρατηγική που ακολούθησε ο Τσίπρας – είτε την πίστευε είτε όχι αδιάφορο – σε κόντρα με την πλειοψηφία της λαοφοβικής, ελιτίστικης, αυτοαναφορικής και εθνομηδενιστικής πλειοψηφίας του κόμματός του και των κομματιδίων της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς και των «κινημάτων», που αποτελούσαν το μέχρι σήμερα λαϊκά ανυπόληπτο και μεσοστρωματικά εδρασμένο συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στηριγμένος σε κάποιες μόνο «συνιστώσες», στο Μ. Γλέζο, και ελάχιστους ακόμη μπόρεσε να αναπτύξει μια στρατηγική που «μίλησε» στα σε απόγνωση κοινωνικά στρώματα και ενισχυμένος από την ακραία αριστερίστικη και εν τέλει απωθητική γραμμή του ΚΚΕ, πλαγιοκόπησε μέχρις τελικής εξουθενώσεως το ΠΑΣΟΚ. Η δεύτερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εκτός από μια μεγάλη επιτυχία ταυτόχρονα και μια τρομακτική πρόκληση για το πώς θα την διαχειριστεί, πρόκληση με ισόποσες πιθανότητες πολιτικής απογείωσης και θανάσιμου τέλους. Αν γίνει η υπόθεση εργασίας ότι στο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τρομάξουν από το μέγεθος της πρόκλησης και κάτσουν στα αυγά τους, όπως κάνει το ΚΚΕ, επιστρέφοντας στον γνώριμο για αυτούς αγώνα για απλή εκλογική επιβίωση, τότε οι στρατηγικές που έχουν να ακολουθήσουν μεσοπρόθεσμα είναι ουσιαστικά δύο.

Στην πρώτη, θα επιδιώξουν με ηγεμονικούς πια όρους την ανασύσταση της διαλυμένης κεντροαριστεράς και με αιχμή του δόρατος τη ΔΗΜΑΡ του παλιού συντρόφου Κουβέλη και τους πάμπολλους ΠΑΣΟΚους που είχαν τη φρόνηση να εγκαταλείψουν το καράβι πριν το εκλογικό του ναυάγιο θα επιχειρήσουν να δορυφοροποιήσουν και τα υπολείμματα του επίσημου ΠΑΣΟΚ διαμορφώνοντας ένα πρόγραμμα εξουσίας που μπορεί να ενισχυθεί και από σοβαρές πολιτικές αλλαγές στο εσωτερικό της Ευρώπης, αρχής γενομένης με τη νίκη Ολάντ. Η στρατηγική αυτή δεν είναι μακριά από τις ιδεολογικές επιλογές της πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΝ (αναδιανεμητική λογική – υποτίμηση του εθνικού/ευρωπαϊσμός), την κοινωνική τους διαστρωμάτωση, τις πολιτικές τους βλέψεις και την οργανωτική κατάσταση του κόμματος του ΣΥΝ και των συνιστωσών. Για να προωθηθεί μια τέτοια στρατηγική χρειάζεται η σύντομη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα με το συνακόλουθο πέταγμα εκτός όσων συνιστωσών ή προσώπων δεν συναινέσουν στο κεντροαριστερό σχέδιο.

Στη δεύτερη, θα προκριθεί μια στρατηγική συμμαχία με το ΚΚΕ – του οποίου το εκλογικό βάλτωμα και η αδιέξοδη αριστερίστικη στρατηγική σύντομα θα το φέρουν ενώπιον υπαρξιακών διλημμάτων – και άλλες δυνάμεις πέραν των ΠΑΣΟΚογενών και μέσω μιας Τσαβεσικού τύπου απεύθυνσης στα λαϊκά στρώματα, θα τεθεί ζήτημα λαϊκής εξουσίας μέσα από ένα ευρύ ποικιλόμορφο κοινωνικό ρεύμα με σαφή πατριωτικά και αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά. Στη συμμαχία αυτή ο Τσίπρας θα μπορούσε να προσφέρει τον (καλώς νοούμενο) αριστερό λαϊκισμό και το ΚΚΕ την άτυπη πολιτική και οργανωτική στήριξη επενδύοντας στη διαμόρφωση μιας δυναμικής στη βάση της κοινωνίας που θα υπερβεί οριστικά τους παλαιούς πολιτικούς διαχωρισμούς που έτεμναν το λαϊκό σώμα. Μια τέτοια στρατηγική πάλι προϋποθέτει ρήξη με τον μηχανισμό του ΣΥΝ και πολλών συνιστωσών και τράβηγμα της κόντρας ίσως και στα άκρα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έτσι ώστε αυτό που θα προκύψει λίγο να μοιάζει με το σημερινό απωθητικό συνονθύλευμα.

Είναι φανερό ότι η πρώτη επιλογή ταιριάζει γάντι με την ούτως ή άλλως σοσιαλδημοκρατικού τύπου ανάλυση της κοινωνικής πραγματικότητας που κάνουν μέχρι σήμερα η πλειοψηφία των οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, είτε το παραδέχονται κάτι τέτοιο είτε δεν θέλουν να το παραδεχτούν και θα μπορούσε να τους επιφέρει μέγιστο πολιτικό όφελος χωρίς ιδιαίτερες αποστάσεις από την κυρίαρχη ιδεολογία τους. Η δεύτερη επιλογή, όμως, είναι πιο κοντά στην κοινωνική πραγματικότητα ακραίας φτώχιας και απελπισίας  που θα δημιουργηθεί σύντομα ως αποτέλεσμα του μνημονίου και στις ακόμα πιο έντονες ανάγκες προάσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας που φέρνει η σημερινή γεωπολιτική υποβάθμιση της χώρας. Χρειάζεται, όμως, επώδυνες διαδικασίες υπέρβασης που είναι άγνωστο αν ο νεαρός Τσίπρας θα θελήσει ή θα μπορέσει να φέρει εις πέρας.

Η αλήθεια είναι ότι οι όποιες διαδικασίες θα επιταχυνθούν με τρομακτικό ρυθμό κάτω από την πίεση των ανεξέλεγκτων διαστάσεων που θα τείνει να πάρει η κρίση σε εθνικό αλλά και ευρωπαϊκό πεδίο. Μέσα από το πώς θα ανταποκριθούν σε αυτήν την επιτάχυνση θα φανεί πολύ σύντομα αν οι αποψινοί «νικητές» κατήγαγαν πύρρειο νίκη ή όχι. Ούτως ή άλλως το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης εξέπνευσε. Η ανάδυση νέων πολιτικών δυνάμεων και ενός νέου συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων είναι αιτούμενο και μεγάλη ανάγκη της εποχής. Το αν θα προλάβουμε, όμως, κάτι τέτοιο ή θα μας προλάβει μια πρωτοφανής καταστροφή είναι ακόμη ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Η ενδεχομενικότητα αυτή κάνει ακόμα πιο κατεπείγουσα την ανάδυση νέων πολιτικών σχηματισμών που θα αναλάβουν να εκφράσουν με αυθεντικό τρόπο τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και της χώρας.

http://eksapodo.wordpress.com/2012/05/07/613/

 

Συνέντευξη Βασίλειου Μαρκεζίνη 2 Μαΐου 2012 στην ΕΤ3

Υποβλήθηκε από antibaro την Τετ, 02/05/2012 - 21:44.

Posted in

• Βίντεο
• Βασίλειος Μαρκεζίνης

Δείτε την εξαιρετική συνέντευξη - πολιτική παρέμβαση του Βασίλειου Μαρκεζίνη στον Παντελή Σαββίδη, η οποία προβάλλεται απόψε Τετάρτη 2 Μαΐου 2012, τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές.