Η αίτηση συγγνώμης από τον ισραηλινό πρωθυπουργό στον Ερντογάν και η επίσκεψη Ομπάμα στο Τελ Αβίβ
Μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί και η περίπτωση πως η κρίση στην Κύπρο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανακατατάξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μέσα σε ένα τριήμερο συνέβησαν εντυπωσιακές αλλαγές που αλλάζουν -πάλι- τον γεωπολιτικό χάρτη.
Η πλέον εντυπωσιακή αλλαγή είναι η αίτηση συγγνώμης από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό προς τον ομόλογό του της Τουρκίας για τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν, το 2010, επί του τουρκικού πλοίου «Μαβί Μαρμαρά», κατά την επιχείρηση βοήθειας προς τον παλαιστινιακό λαό, με τον θάνατο Τούρκων πολιτών.
Η Τουρκία είχε διακηρύξει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να αποκατασταθούν οι σχέσεις της με το Ισραήλ, και να επιστρέψουν οι αντίστοιχοι πρεσβευτές στις θέσεις τους, αν δεν ζητούσαν οι Ισραηλινοί συγγνώμη και αν δεν αποζημιώνονταν τα θύματα. Οι Ισραηλινοί ήσαν ανένδοτοι, οι δε Τούρκοι παρέπεμψαν σε δίκη αξιωματούχους του Ισραήλ, οι οποίοι καταδικάσθηκαν ερήμην.
Και έφθασε ο κ. Ομπάμα στο Τελ Αβίβ και η υπήρξε πλήρης μεταστροφή. Οι Ισραηλινοί κατάπιαν την υπερηφάνειά τους και υπό την πίεση του Αμερικανού προέδρου -μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία- ο κ. Νετανιάχου επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον κ. Ερντογάν απολογούμενος για «όποια λάθη που μπορεί να οδήγησαν» στο θάνατο των εννέα Τούρκων ακτιβιστών και παράλληλα δεσμεύτηκε για την αποζημίωση των οικογενειών των νεκρών.
Ο κ. Ομπάμα φυσικά δήλωσε πως «οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν βαθιά τις στενές σχέσεις συνεργασίας μας τόσο με την Τουρκία όσο και με το Ισραήλ, και δίνουμε μεγάλη σημασία στην αποκατάσταση των θετικών σχέσεων μεταξύ τους, για την προώθηση της περιφερειακής ειρήνης και της ασφάλειας».
Αμέσως ανακύπτει το ερώτημα, τι ήταν αυτό που υποχρέωσε τον κ. Νετανιάχου να προβεί σε κίνηση, που δεν είναι μόνον ηθικά επιζήμια για το Ισραήλ, αλλά καταρρίπτει και τον μύθο ότι πρόκειται περί πανίσχυρου κράτους, όπου οι πάντες γονατίζουν εμπρός του. Μάλιστα υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως οι Η.Π.Α. είναι «υποκατάστημα» του Ισραήλ. Η είδηση λέγει, ότι «πιέσθηκε από τον κ. Ομπάμα». Να υποθέσουμε επομένως, πως η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία καθ’ όλα τα μεταπολεμικά χρόνια φαινόταν να υποστηρίζει το Ισραήλ σε όποιες ενέργειες προέβαινε, τώρα δυνάμωσε αιφνιδίως και αποφάσισε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο;
Ο υπογραφόμενος έχει καταθέσει σ’ αυτήν τη στήλη πολλές φορές την άποψη, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ότι δηλαδή δεν είναι οι Η.Π.Α. ο πλανητάρχης, αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα που εδρεύει στο έδαφός της και που την χρησιμοποιεί ως χωροφύλακα. Ο οιοσδήποτε Αμερικανός πρόεδρος αντλεί τη δύναμή του από το πόσο καλά υπηρετεί τα σχέδια των ισχυρών της γης. Αλλιώς, κάποιο Γουέτεργκέιτ ή Λεβίνσκυ θα τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του ή θα τον επαναφέρει στη «στάνη».
Πολλές φορές επίσης γράψαμε, πως πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ Ισραηλινών και Ισραηλιτών. Το Ισραήλ είναι βάρος για τους Ισραηλίτες, επειδή για την ασφάλειά του επικεντρώνεται σ’ αυτούς η αντιπάθεια δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Την διαπίστωση αυτή πρώτη φορά την είχε κάνει ο Τζων Κένεντι, που επιχείρησε άνοιγμα στον αραβικό κόσμο, αλλά δεν πρόφθασε να το υλοποιήσει.
Υποθέτουμε επομένως, πως ο κ. Ομπάμα δεν έπραξε κάτι άλλο παρά να μεταφέρει την σύσταση προς την ισραηλινή κυβέρνηση, πως ο ισραηλιτικός παράγοντας χρειάζεται -ακόμη- την Τουρκία. Μόνο έτσι μπορούσε να πεισθεί ο κ. Νετανιάχου, ο οποίος σημειωτέον κατά τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές ήταν πολέμιος του κ. Ομπάμα, υποστηρίζοντας τον ρεπουμπλικανό αντίπαλό του. Και μόνον το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τον εκλεκτό υποψήφιό τους, είναι σαφές μήνυμα πως δεν ήσαν σύμφωνοι οι Ισραηλίτες. Ο κ. Ροκφέλερ ήταν σταθερά στο πλευρό του κ. Ομπάμα.
Εδώ τώρα, πρέπει να θυμίσουμε στους φίλους αναγνώστες, ένα σημείωμα που γράψαμε προ δύο ίσως ετών, και όπου είχαμε μεταφέρει δήλωση Ισραηλινής στρατιωτικής αναλύτριας (στην Jerusalem Post) όπου ομολογούσε πως η στρατιωτική συμμαχία με την Ελλάδα δεν πληρούσε τους όρους που απαιτεί το Ισραήλ για την ασφάλειά του, και πως η Τουρκία είναι κάτι σαν ως φυσικός του σύμμαχος.
Οι Έλληνες πολιτικοί δεν το αντελήφθησαν αυτό, και επένδυσαν πολύ στην ισραηλοελληνική συμμαχία (!) πιστεύοντας ότι αποτελεί παράγοντα αποτροπής του τουρκικού κινδύνου. Τώρα προσγειώθηκαν.
Και πρέπει να αναμένουν και άλλα. Συμφωνία με την Τουρκία για το φυσικό αέριο (και το κυπριακό), η οποία Τουρκία μεσοπρόθεσμα απαλλάσσεται και από τον κίνδυνο της εξέγερσης των Κούρδων μετά την χθεσινή απόφαση του ΡΚΚ για παύση των εχθροπραξιών.
Γι’ αυτά όμως και άλλα, που άμεσα ενδιαφέρουν Ελλάδα και Κύπρο, ες αύριον.
Ο Μακεδών
Ο Μακεδών
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου