Τα μέσα κι ο σκοπός

Ἀναρτήθηκε στὸ 16 Ἰουνίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Του Γιάννη Βαρουφάκη

– Ως πανεπιστημιακός γνωρίζω πως στο δημόσιο πανεπιστήμιο αναπαράγεται συστηματικά ένα καθεστώς αδιαφάνειας, σπατάλης δημόσιων πόρων και εκπόρνευσης των αξιών της πανεπιστημιακής κοινότητας από σύμπραξη συμφερόντων, τα οποία συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

– Ως πολίτης παρατηρώ την εκμετάλλευση ανίσχυρου ανθρώπου από ξεδιάντροπο άνθρωπο που χαρακτηρίζει τη δημόσια υγεία, με τα φακελάκια που ξεζουμίζουν απροστάτευτους πολίτες και υπονομεύουν την δημόσια υγεία.

– Ως παρατηρητής της δικαιοσύνης μένω συχνά έκθαμβος από τον τρόπο με τον οποίο τα δικαστήρια μετατρέπονται σε οίκους συναλλαγής με θύμα το περί δικαίου αίσθημα.

– Ως γονιός απελπίζομαι από ένα δημόσιο σχολείο που απαξιώνεται και καθιστά την παραπαιδεία κέντρο βάρους ενός σαδιστικού συστήματος.

Τίποτα όμως από όλα αυτά, καμία από αυτές τις παρατηρήσεις, ούτε μία από αυτές τις αρνητικές κρίσεις μου για τις δημόσιες υπηρεσίες μας και την αποτυχία των οργανισμών παροχής δημόσιων αγαθών δεν με ωθεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να κλείσουν τα δημόσια πανεπιστήμια, τα δημόσια σχολεία, τα δημόσια νοσοκομεία, τα δικαστήρια - και να εκχωρηθούν οι λειτουργίες τους, έστω και για μια μέρα, σε έναν ιδιωτικό τομέα που, πεινασμένος από την ύφεση, καραδοκεί να αρπάξει ό,τι μπορεί από την πίτα. Σε έναν ιδιωτικό τομέα που είναι κι αυτός νοσηρός, αδιαφανής, κρατικοδίαιτος, διεφθαρμένος, ανίκανος να φανεί αντάξιος της δικής του «ιδεολογίας» (της «ελεύθερης αγοράς») – ιδίως όταν μιλάμε για τα ιδιωτικά, πτωχευμένα κανάλια που ζουν από τη διαπλεκόμενη σχέση τους με τους πτωχευμένους τραπεζίτες, τους οποίους κρατά όρθιους το πτωχευμένο κράτος.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως έκλεισε την ΕΡΤ για να τη σώσει, θυμίζοντάς μου τους Αμερικανούς στρατηγούς στο Βιετνάμ που έλεγαν ότι για να σώσουν ένα χωριό από τους κομμουνιστές έπρεπε να το βομβαρδίσουν με ναπάλμ, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το ξεκλήρισμά του.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι το κίνητρο της κυβέρνησης ήταν μια χρηστή ΕΡΤ, οι κυβερνώντες ξέχασαν κάτι: Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αντίθετα, τα λάθος, τα βίαια μέσα, κάλλιστα μπορούν να μετατρέψουν ακόμα και τους καλύτερους σκοπούς σε εργαλεία του κακού. Το απολυταρχικό μέσο, αν θυμίζει πράξεις βίαιες που μόνο η Χρυσή Αυγή χειροκροτεί, οδηγεί σε αντιδράσεις που γέρνουν την πλάστιγγα εναντίον του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι, χαίρονται από τη μια μεριά η Χρυσή Αυγή και από την άλλη τα κομματοδίατα στελέχη της ΕΡΤ που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως ταγοί της δημόσιας τηλεόρασης, δίπλα στα πραγματικά αξιόλογα στελέχη της ΕΡΤ, τα οποία καταπίεζαν και εξουσίαζαν.

Πριν δυο βράδια, στη δεύτερη συνέντευξη συμπαράστασης που έδωσα στην υπό κατάληψη ΕΡΤ, προέτεινα στους δημοσιογράφους της να μην αναλώνονται σε συνεχή ροή δηλώσεων συμπαράστασης, αλλά να προβούν σε ρεπορτάζ για το πώς οι ίδιοι αποτύγχαναν να προσφέρουν στο κοινό την ποιότητα της ενημέρωσης που του άξιζε. Να εξηγήσουν, με συνεντεύξεις των ίδιων των στελεχών της ΕΡΤ, πώς οι πολιτικοί αγάδες τους επέβαλαν μια συγκεκριμένη «γραμμή», πώς λογόκριναν, πώς τους απέτρεπαν από το να πράττουν το καλό κι αγαθό. Να αποδείξουν ότι, πέραν της δράσης για να σώσουν τις δουλειές τους, δρουν για να μην επιστρέψει ποτέ ο κρατισμός και ο κομματισμός στην ΕΡΤ.

Κλείνω με μια πρόταση:

Να ανοίξει αμέσως η ΕΡΤ, χωρίς καμία άμεση απόλυση, από τοποτηρητές-εκκαθαριστές της κυβέρνησης.

Να καταργηθεί η ΠΟΣΠΕΡΤ και να αντικατασταθεί από εκλεγμένους αντιπρόσωπους όσων κρατούν την ΕΡΤ ζωντανή μέρα-νύχτα αυτές τις μέρες.

Να δημιουργηθεί Συμβούλιο Διαχείρισης (όπως το board of governors του BBC) στο οποίο να εκπροσωπούνται οι νέοι αυτοί αντιπρόσωποι και η υπόλοιπη κοινωνία – ακόμα και με κλήρο.

Tο Συμβούλιο αυτό να εκλέξει νέο ΔΣ της ΕΡΤ χωρίς τη συμμετοχή της κυβέρνησης.

Η Βουλή να ψηφίσει νόμο που ορίζει το ποσόν στο οποίο το νέο ΔΣ θα μπορεί να βασίζεται για τον προϋπολογισμό του, τον οποίο θα εκπονεί και θα εφαρμόζει το ΔΣ (και ως προς το αριθμό των υπαλλήλων) χωρίς καμία συμμετοχή του κράτους.