ΣΧΟΛΙΑ ΜΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΔΗ ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ
Καταρχήν είμαι υπέρ της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών.
Οι ιδέες είναι αναμφισβήτητα προϊόν των προσωπικών μας βιωμάτων και θεωρήσεων. Είναι δε το εποικοδόμημα των βιοτικών μας αναγκών και ως εκ τούτου, αυτό το προϊόν θα πρέπει να βγει στην αγορά και να πουληθεί. Οι πωλήσεις συντελούνται είτε προγραμματικά, δηλ. κατόπιν παραγγελίας, είτε κατόπιν εκθέσεως του προϊόντος, στον πάγκο ή τη βιτρίνα.
Η πεμπτοφαλαγγίτικη πρακτική, που κορυφώθηκε επί Γκαίμπελς, εξακολουθεί και στις μέρες μας υπό τη μορφή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) οι οποίες χρηματοδοτούνται από τα κράτη (μυστικά κονδύλια των ΥΠΕΞ), είτε από μεγαλοεπιχειρηματίες προκειμένου να επιτύχουν άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους τους, π.χ. ο γνωστός επενδυτής Τζόρτζ Σόρος έχει σημαντικά επιχειρηματικά ενδιαφέρον για το υπέδαφος της Βαλκανικής και επενδύει στον καθοιονδήποτε τρόπο τεμαχισμό των Βαλκανίων, εφαρμόζοντας το γνωστό δόγμα «Διαίρειν και βασίλευε». Ο δεύτερος Καποδίστριας, όπου οι 13 Περιφέρειες θα γίνουν 7 δεν αφίσταται του γενικότερου δόγματος της ΕΕ, να οργανωθεί το σύνολον της ΕΕ κατά το πρότυπο των κρατιδίων της Γερμανίας. Προ ετών ο νυν Παπανδρέου είχε αποκαλέσει τους νυν Περιφερειάρχες Μικρούς Πρωθυπουργούς. Ήξερε τι έλεγε …
Μετά από όλα τα προηγηθέντα εκτιμώ ότι έβαλα τις βάσεις και τα κριτήρια για περαιτέρω επαγωγικές σκέψεις.
ΣΓΣ
ΥΓ Αξίζει τον κόπο να κάνετε κλικ στο
http://www.esnips.com/doc/e2e8b1f8-d27b-4d8a-a45f-f3fee19590e2/ELLADA_DOUREIOS_IPPOS "Download ELLADA_DOUREIOS_IPPOS.pdf" για να πάρετε μια μικρή γεύση από τα, εν προκειμένω, δρώμενα.
20080401 ''Οι σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας μας''
H AYGH, 01/04/2008,
Ο Τάσος Κωστόπουλος δεν χρειάζεται, βέβαια, συστάσεις για τους αναγνώστες της |Αυγής|. Εδώ και χρόνια, είναι γνωστή η μαχητική και τεκμηριωμένα αποκαλυπτική συμβολή του, τόσο στον στίβο της δημοσιογραφίας --μέσα από τις επάλξεις του "Ιού" της |Ελευθεροτυπίας|-- όσο και στο επιστημονικό πεδίο: |Η απαγορευμένη γλώσσα|, |Η αυτολογοκριμένη μνήμη| και το πιο πρόσφατο βιβλίο του |Πόλεμος και εθνοκάθαρση| αποτελούν τρεις μελέτες-σταθμό, καθώς μιλάνε, με τόλμη, κριτική ματιά και γερή τεκμηρίωση, για τα σκοτεινά σημεία της Ιστορίας μας: τη σλαβομακεδονική γλώσσα και την καταστολή της στην ελληνική Μακεδονία, την ενσωμάτωση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον "εθνικόφρονα" κορμό, τη σκοτεινή πλευρά της εθνικής εξόρμησης κατά τη δεκαετία 1912-1922.
Η μελέτη |Πόλεμος και εθνοκάθαρση|, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα στα τέλη του 2007 και βρίσκεται ήδη στη δεύτερη έκδοση, παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. Και οι τρεις εισηγήσεις των ομιλητών έδωσαν έμφαση στη ρηξικέλευθη ματιά του συγγραφέα, που αποκαλύπτει τις βιαιότητες των εμπολέμων --και πρώτα απ' όλα των Ελλήνων-- εναντίον των αλλοεθνών αμάχων των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας τη ματωμένη δεκαετία 1912-1922.
Ο Σπύρος Καράβας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) επεσήμανε ότι η μελέτη στέκεται στον αντίποδα "της ηρωποιητικής, δικαιωτικής, μεγαλοϊδεατικής και ελληνοκεντρικής θεώρησης", που κυριαρχεί για τη δεκαετία 1912-1922. "Με υποδειγματική τεκμηρίωση", όπως είπε, "σεβασμό στα γεγονότα όπως και στα αμέτρητα θύματα της βαλκανικής και μικρασιατικής εθνοκάθαρσης, χωρίς περιστροφές, χωρίς μεταμοντέρνες σχετικοποιήσεις".
Ως βασικές αρετές του βιβλίου, ο Σπ. Καράβας τόνισε την τεράστια γκάμα τεκμηρίων (και μάλιστα, ο κύριος όγκος τεκμηρίων για την πολιτεία του ελληνικού στρατού προέρχεται από τους ίδιους τους θύτες, άμεσους και έμμεσους), το δέσιμο του ετερόκλητου υλικού και τη συγκρότηση "ενός κειμένου υψηλών επιστημονικών προδιαγραφών, που δεν καταφεύγει ούτε σε εύκολες εξισωτικές λύσεις ούτε σε θεωρητικολογίες του συρμού".
Και κατέληξε: "Τη στιγμή μάλιστα που αμφισβητείται η οντολογική διάσταση της ιστορίας και στη θέση της προκρίνονται αφηγηματικές εκδοχές, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε νεοπλασίες, το βιβλίο στέκεται υποδειγματικά στην πραγματολογική πλευρά της ιστορίας".
"Δυνατή αφήγηση, συναρπαστικές εικόνες, κανένας εύκολος μελοδραματισμός ή ψευτοεθνικισμός και, κυρίως, ορθολογική ανάλυση της βίας": Με αυτά τα λόγια συνόψισε η Σία Αναγνωστοπούλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο) το περιεχόμενο της μελέτης. Ο συγγραφέας, τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, είναι σε μόνιμη εγρήγορση, καθώς τον αφορά η εποχή του και τα προβλήματά της, όπως και η Ιστορία με τα μεγάλα ερωτήματα που θέτει.
Όπως εξήγησε, το βιβλίο έχει δύο μέτωπα: Από τη μια, απαντάει κυρίως στους εθνικιστές, για τους οποίους οι Έλληνες είναι θύματα της ατέλειωτης αγριότητας των "βαρβάρων", ενώ οι ίδιοι δεν άσκησαν βία ποτέ και πουθενά. Ταυτόχρονα όμως απαντάει και σε όλους αυτούς οι οποίοι, εν ονόματι μιας "ιστορικής ορθότητας", συγγράφουν μια αναίμακτη ιστορία. "Ο Κωστόπουλος", είπε, "μιλά για αίμα, για πολύ αίμα, γι' αυτό το αίμα που χύθηκε στην ευρύτερη περιοχή μας κατά την εθνική ολοκλήρωση –μια αιματοχυσία στην οποία οι Έλληνες δεν ήταν μονάχα θύματα, όπως μαθαίναμε, αλλά και πρωταγωνιστές".
Ο Γιώργος Μαργαρίτης (ΑΠΘ), λόγω μιας έκτακτης ακαδημαϊκής υποχρέωσης, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί~ έτσι την ομιλία του διάβασε ο εκδότης του "Βιβλιοράματος" Φίλων Φίλωνος. Ο Γιώργος Μαργαρίτης τόνιζε την πολιτική σημασία του βιβλίου στη σημερινή εποχή, "όπου οι ισχυροί ετούτου του κόσμου, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, έχουν βαλθεί να τεμαχίσουν τα Βαλκάνια στο ελάχιστο δυνατό, πολλαπλασιάζοντας τις ημικυρίαρχες πρωτεύουσες και αναβιώνοντας εφιάλτες του παρελθόντος και ίσως του μέλλοντος: μεγαλοϊδεατισμούς, αλύτρωτους, μειονοτικούς και όλα όσα αποτελούν την πρώτη ύλη του εκατέρωθεν μίσους και της εθνικιστικής έκρηξης".
Χαρακτηρίζοντας το βιβλίο "συναρπαστικό", το οποίο πετυχαίνει με τον καλύτερο τρόπο τον στόχο του, την "απομυθοποίηση του γνωστού παραμυθιού σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα, οι Έλληνες και ο εθνικισμός τους είναι οι μόνοι άσπιλοι, αγαθοί και ευλογημένοι", κατέληγε: "Ας ελπίσουμε ότι το βιβλίο θα παραμείνει ιστορικό και πολιτικό και ότι δεν θα το επικαλεσθούμε στο μέλλον ως προφητικό".
Ο συγγραφέας, Τάσος Κωστόπουλος, αφού ευχαρίστησε ομιλητές και παριστάμενους, αναφέρθηκε στη διαδικασία της συγγραφής. Πρόπλασμα του βιβλίου ήταν μια εκτενής εισήγηση, σε εκδήλωση της Διεθνιστικής Αντιπολεμικής Κίνησης, το 2002. Στη συνέχεια, όπως είπε, το έναυσμα για την περαιτέρω ανάπτυξη του κειμένου έδωσε η ζοφερή ατμόσφαιρα "Εθνικής Ηθικής Διαπαιδαγώγησης", στη συζήτηση για το βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού.
Και έδειξε, ακόμα, πως η Ιστορία είναι ένα έργο εν προόδω: αναφέρθηκε σε πρόσφατη έκδοση, με τη μαρτυρία του αξιωματικού του ελληνικού στρατού, Μανώλη Σοφούλη, η οποία τεκμηριώνει ότι το κάψιμο του Κιλκίς το 1913 δεν ήταν ατύχημα ή παρεπόμενο της μάχης, αλλά ενέργεια του ελληνικού στρατού -στοιχείο που δεν ήταν γνωστό την εποχή που ολοκλήρωνε τη συγγραφή.
Δεν μένει παρά να ευχηθούμε το βιβλίο να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία και ο ακάματος συγγραφέας να δώσει σύντομα και άλλα δείγματα της ερευνητικής και συνθετικής του δεινότητας.
Στρ. Μπ.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να κρύψουν τον μισθοφορικό τους ρόλο....
Σε μία Ελλάδα όπου ο επιστημονικός λόγος, μάλλον πάσχει, ο κάθε μισθοφόρος [για να μην γράψω τίποτα χειρότερο] θα θέλει τελικά να μας τιμωρήσει γιατί η Ελλάδα απελευθερώθηκε το 1912-13...
Πως όλοι αυτοί ήταν υπέρ Ανάν, υπέρ διάλυσης Γιουγκοσλαβίας, υπέρ βομβαρδισμών Κοσόβου, υπέρ τουρκικών θέσεων στο Αιγαίο, υπέρ "αυτοπροσδιορισμου" των Μουσουλμάνων της Θράκης, υπέρ κουρελουργηματος Ρεπούση και όλων των άρνησηπατριδικών θέσεων δεν είναι πλέον παράξενο...
Για να δούμε πότε θα αντιδράσει επί τέλους η καθαρή επιστήμη..
Δημήτρης Αλευρομαγειρος
Καταρχήν είμαι υπέρ της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών.
Οι ιδέες είναι αναμφισβήτητα προϊόν των προσωπικών μας βιωμάτων και θεωρήσεων. Είναι δε το εποικοδόμημα των βιοτικών μας αναγκών και ως εκ τούτου, αυτό το προϊόν θα πρέπει να βγει στην αγορά και να πουληθεί. Οι πωλήσεις συντελούνται είτε προγραμματικά, δηλ. κατόπιν παραγγελίας, είτε κατόπιν εκθέσεως του προϊόντος, στον πάγκο ή τη βιτρίνα.
Η πεμπτοφαλαγγίτικη πρακτική, που κορυφώθηκε επί Γκαίμπελς, εξακολουθεί και στις μέρες μας υπό τη μορφή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) οι οποίες χρηματοδοτούνται από τα κράτη (μυστικά κονδύλια των ΥΠΕΞ), είτε από μεγαλοεπιχειρηματίες προκειμένου να επιτύχουν άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους τους, π.χ. ο γνωστός επενδυτής Τζόρτζ Σόρος έχει σημαντικά επιχειρηματικά ενδιαφέρον για το υπέδαφος της Βαλκανικής και επενδύει στον καθοιονδήποτε τρόπο τεμαχισμό των Βαλκανίων, εφαρμόζοντας το γνωστό δόγμα «Διαίρειν και βασίλευε». Ο δεύτερος Καποδίστριας, όπου οι 13 Περιφέρειες θα γίνουν 7 δεν αφίσταται του γενικότερου δόγματος της ΕΕ, να οργανωθεί το σύνολον της ΕΕ κατά το πρότυπο των κρατιδίων της Γερμανίας. Προ ετών ο νυν Παπανδρέου είχε αποκαλέσει τους νυν Περιφερειάρχες Μικρούς Πρωθυπουργούς. Ήξερε τι έλεγε …
Μετά από όλα τα προηγηθέντα εκτιμώ ότι έβαλα τις βάσεις και τα κριτήρια για περαιτέρω επαγωγικές σκέψεις.
ΣΓΣ
ΥΓ Αξίζει τον κόπο να κάνετε κλικ στο
http://www.esnips.com/doc/e2e8b1f8-d27b-4d8a-a45f-f3fee19590e2/ELLADA_DOUREIOS_IPPOS "Download ELLADA_DOUREIOS_IPPOS.pdf" για να πάρετε μια μικρή γεύση από τα, εν προκειμένω, δρώμενα.
20080401 ''Οι σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας μας''
H AYGH, 01/04/2008,
Ο Τάσος Κωστόπουλος δεν χρειάζεται, βέβαια, συστάσεις για τους αναγνώστες της |Αυγής|. Εδώ και χρόνια, είναι γνωστή η μαχητική και τεκμηριωμένα αποκαλυπτική συμβολή του, τόσο στον στίβο της δημοσιογραφίας --μέσα από τις επάλξεις του "Ιού" της |Ελευθεροτυπίας|-- όσο και στο επιστημονικό πεδίο: |Η απαγορευμένη γλώσσα|, |Η αυτολογοκριμένη μνήμη| και το πιο πρόσφατο βιβλίο του |Πόλεμος και εθνοκάθαρση| αποτελούν τρεις μελέτες-σταθμό, καθώς μιλάνε, με τόλμη, κριτική ματιά και γερή τεκμηρίωση, για τα σκοτεινά σημεία της Ιστορίας μας: τη σλαβομακεδονική γλώσσα και την καταστολή της στην ελληνική Μακεδονία, την ενσωμάτωση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον "εθνικόφρονα" κορμό, τη σκοτεινή πλευρά της εθνικής εξόρμησης κατά τη δεκαετία 1912-1922.
Η μελέτη |Πόλεμος και εθνοκάθαρση|, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα στα τέλη του 2007 και βρίσκεται ήδη στη δεύτερη έκδοση, παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. Και οι τρεις εισηγήσεις των ομιλητών έδωσαν έμφαση στη ρηξικέλευθη ματιά του συγγραφέα, που αποκαλύπτει τις βιαιότητες των εμπολέμων --και πρώτα απ' όλα των Ελλήνων-- εναντίον των αλλοεθνών αμάχων των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας τη ματωμένη δεκαετία 1912-1922.
Ο Σπύρος Καράβας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) επεσήμανε ότι η μελέτη στέκεται στον αντίποδα "της ηρωποιητικής, δικαιωτικής, μεγαλοϊδεατικής και ελληνοκεντρικής θεώρησης", που κυριαρχεί για τη δεκαετία 1912-1922. "Με υποδειγματική τεκμηρίωση", όπως είπε, "σεβασμό στα γεγονότα όπως και στα αμέτρητα θύματα της βαλκανικής και μικρασιατικής εθνοκάθαρσης, χωρίς περιστροφές, χωρίς μεταμοντέρνες σχετικοποιήσεις".
Ως βασικές αρετές του βιβλίου, ο Σπ. Καράβας τόνισε την τεράστια γκάμα τεκμηρίων (και μάλιστα, ο κύριος όγκος τεκμηρίων για την πολιτεία του ελληνικού στρατού προέρχεται από τους ίδιους τους θύτες, άμεσους και έμμεσους), το δέσιμο του ετερόκλητου υλικού και τη συγκρότηση "ενός κειμένου υψηλών επιστημονικών προδιαγραφών, που δεν καταφεύγει ούτε σε εύκολες εξισωτικές λύσεις ούτε σε θεωρητικολογίες του συρμού".
Και κατέληξε: "Τη στιγμή μάλιστα που αμφισβητείται η οντολογική διάσταση της ιστορίας και στη θέση της προκρίνονται αφηγηματικές εκδοχές, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε νεοπλασίες, το βιβλίο στέκεται υποδειγματικά στην πραγματολογική πλευρά της ιστορίας".
"Δυνατή αφήγηση, συναρπαστικές εικόνες, κανένας εύκολος μελοδραματισμός ή ψευτοεθνικισμός και, κυρίως, ορθολογική ανάλυση της βίας": Με αυτά τα λόγια συνόψισε η Σία Αναγνωστοπούλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο) το περιεχόμενο της μελέτης. Ο συγγραφέας, τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, είναι σε μόνιμη εγρήγορση, καθώς τον αφορά η εποχή του και τα προβλήματά της, όπως και η Ιστορία με τα μεγάλα ερωτήματα που θέτει.
Όπως εξήγησε, το βιβλίο έχει δύο μέτωπα: Από τη μια, απαντάει κυρίως στους εθνικιστές, για τους οποίους οι Έλληνες είναι θύματα της ατέλειωτης αγριότητας των "βαρβάρων", ενώ οι ίδιοι δεν άσκησαν βία ποτέ και πουθενά. Ταυτόχρονα όμως απαντάει και σε όλους αυτούς οι οποίοι, εν ονόματι μιας "ιστορικής ορθότητας", συγγράφουν μια αναίμακτη ιστορία. "Ο Κωστόπουλος", είπε, "μιλά για αίμα, για πολύ αίμα, γι' αυτό το αίμα που χύθηκε στην ευρύτερη περιοχή μας κατά την εθνική ολοκλήρωση –μια αιματοχυσία στην οποία οι Έλληνες δεν ήταν μονάχα θύματα, όπως μαθαίναμε, αλλά και πρωταγωνιστές".
Ο Γιώργος Μαργαρίτης (ΑΠΘ), λόγω μιας έκτακτης ακαδημαϊκής υποχρέωσης, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί~ έτσι την ομιλία του διάβασε ο εκδότης του "Βιβλιοράματος" Φίλων Φίλωνος. Ο Γιώργος Μαργαρίτης τόνιζε την πολιτική σημασία του βιβλίου στη σημερινή εποχή, "όπου οι ισχυροί ετούτου του κόσμου, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, έχουν βαλθεί να τεμαχίσουν τα Βαλκάνια στο ελάχιστο δυνατό, πολλαπλασιάζοντας τις ημικυρίαρχες πρωτεύουσες και αναβιώνοντας εφιάλτες του παρελθόντος και ίσως του μέλλοντος: μεγαλοϊδεατισμούς, αλύτρωτους, μειονοτικούς και όλα όσα αποτελούν την πρώτη ύλη του εκατέρωθεν μίσους και της εθνικιστικής έκρηξης".
Χαρακτηρίζοντας το βιβλίο "συναρπαστικό", το οποίο πετυχαίνει με τον καλύτερο τρόπο τον στόχο του, την "απομυθοποίηση του γνωστού παραμυθιού σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα, οι Έλληνες και ο εθνικισμός τους είναι οι μόνοι άσπιλοι, αγαθοί και ευλογημένοι", κατέληγε: "Ας ελπίσουμε ότι το βιβλίο θα παραμείνει ιστορικό και πολιτικό και ότι δεν θα το επικαλεσθούμε στο μέλλον ως προφητικό".
Ο συγγραφέας, Τάσος Κωστόπουλος, αφού ευχαρίστησε ομιλητές και παριστάμενους, αναφέρθηκε στη διαδικασία της συγγραφής. Πρόπλασμα του βιβλίου ήταν μια εκτενής εισήγηση, σε εκδήλωση της Διεθνιστικής Αντιπολεμικής Κίνησης, το 2002. Στη συνέχεια, όπως είπε, το έναυσμα για την περαιτέρω ανάπτυξη του κειμένου έδωσε η ζοφερή ατμόσφαιρα "Εθνικής Ηθικής Διαπαιδαγώγησης", στη συζήτηση για το βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού.
Και έδειξε, ακόμα, πως η Ιστορία είναι ένα έργο εν προόδω: αναφέρθηκε σε πρόσφατη έκδοση, με τη μαρτυρία του αξιωματικού του ελληνικού στρατού, Μανώλη Σοφούλη, η οποία τεκμηριώνει ότι το κάψιμο του Κιλκίς το 1913 δεν ήταν ατύχημα ή παρεπόμενο της μάχης, αλλά ενέργεια του ελληνικού στρατού -στοιχείο που δεν ήταν γνωστό την εποχή που ολοκλήρωνε τη συγγραφή.
Δεν μένει παρά να ευχηθούμε το βιβλίο να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία και ο ακάματος συγγραφέας να δώσει σύντομα και άλλα δείγματα της ερευνητικής και συνθετικής του δεινότητας.
Στρ. Μπ.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να κρύψουν τον μισθοφορικό τους ρόλο....
Σε μία Ελλάδα όπου ο επιστημονικός λόγος, μάλλον πάσχει, ο κάθε μισθοφόρος [για να μην γράψω τίποτα χειρότερο] θα θέλει τελικά να μας τιμωρήσει γιατί η Ελλάδα απελευθερώθηκε το 1912-13...
Πως όλοι αυτοί ήταν υπέρ Ανάν, υπέρ διάλυσης Γιουγκοσλαβίας, υπέρ βομβαρδισμών Κοσόβου, υπέρ τουρκικών θέσεων στο Αιγαίο, υπέρ "αυτοπροσδιορισμου" των Μουσουλμάνων της Θράκης, υπέρ κουρελουργηματος Ρεπούση και όλων των άρνησηπατριδικών θέσεων δεν είναι πλέον παράξενο...
Για να δούμε πότε θα αντιδράσει επί τέλους η καθαρή επιστήμη..
Δημήτρης Αλευρομαγειρος
Αναρτήσεις
Και για να είμαστε απολυτα εν ταξει με τους "προοδευτικούς" καταγραφουμε,τι ειπε ο Λένιν για τους Βαλκανικούς πολέμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άποψη λοιπόν του Λένιν για τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι η ακόλουθη: "Παρά το γεγονός ότι οι πόλεμοι αυτοί διεξάγονται υπό την ηγεσία των αστικών τάξεων των βαλκανικών χωρών και από καθεστώτα αυταρχικά ή μοναρχικά, το γεγονός ότι συντελούν στην εθνική ολοκλήρωση των εθνών – κρατών των Βαλκανίων και καταφέρονται εναντίον ενός από τα τελευταία κατάλοιπα της φεουδαρχίας στην Ευρώπη (Οθωμανική αυτοκρατορία) τους προσδίδει αντικειμενικά προοδευτικό περιεχόμενο"
Επίσης γιά να είμαστε εν τάξει και με τον Μαργαρίτη σημειώνουμε οτι: Πρόκειται για εξαιρετικό ιστορικό, που λοιδωρήθηκε σκαιά από την «Αυγή», όταν εξέφρασε την απόλυτα τεκμηριωμένη επιστημονικά κριτική του απέναντι στο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ` Δημοτικού. Έκτοτε, διέκοψε τις πολιτικές του σχέσεις με το «ΣΥΝ» και μάλιστα υπέγραψε δήλωση στήριξης του ΚΚΕ. Άρθρα του δημοσιεύονται κατά καιρούς στο «Ριζοσπάστη». Στην εν λόγω εκδήλωση, διαφοροποιήθηκε ουσιαστικά από τους υπόλοιπους ομιλητές (υποψιάζομαι δε ότι δεν θέλησε να παρευρεθεί για να μη συγχρωτιστεί με τους συγκεκριμένους κυρίους), δεδομένου ότι, στην ομιλία του, επεσήμανε την ευθύνη του ιμπεριαλισμού για τη σημερινή έκρυθμη κατάσταση στα Βαλκάνια. Στην ουσία, επεσήμανε ότι η ανάφυση νέου τύπου εθνικισμών και αλυτρωτικών επιδιώξεων στη χερσόνησο, είναι αποτέλεσμα όχι κάποιας ιστορικής εθνικιστικής παράδοσης των βαλκανικών λαών, αλλά ακριβώς της εμπλοκής του ιμπεριαλισμού, που επιθυμεί την αναθεώρηση των συνόρων και τη δημιουργία κρατών – προτεκτοράτων.
Δημήτρης Αλευρομαγειρος