Το βήμα του Παπά-Ηλία Υφαντή

«παιδός η βασιλείη»
(Ηράκλειτος)

Η βασιλεία ανήκει στο παιδί, λέει ο Ηράκλειτος. Που ζει και κινείται
λεύτερα. Έξω απ' τους νόμους και τα καλούπια των συμφερόντων και των
σκοπιμοτήτων. Εναρμονισμένο με τον παγκόσμιο Λόγο. Μέσα στον οποίο οι
άνθρωποι «ζουν και κινούνται και υπάρχουν. Χωρίς οι περισσότεροι να
υποπτεύονται την παρουσία του.
Και γι αυτόν ακριβώς το λόγο ζουν αταίριαστα με την πραγματικότητα.
Ενώ θα μπορούσαν να εναρμονιστούν μαζί της. Να εναρμονιστούν με το
παγκόσμιο παιχνίδι. Που αρχίζει απ' την κούνια και φτάνει μέχρι την
αιωνιότητα…
Είδατε τι κάνει ο Χριστός, όταν του ζητούν να δείξει πώς είναι η
βασιλεία του Θεού; Παίρνει ένα παιδί και το βάζει στη μέση. Και τους
λέει: «Να πώς είναι η βασιλεία του Θεού. Σαν αυτό το παιδί». Σαν το
κάθε παιδί που ζει μέσα στην αθωότητα και τη χαρά του αιώνιου
παιχνιδιού. Μέχρις ότου η ηλίθια «λογική» των μεγάλων τα ξεστρατίσει
και τα παγιδέψει μέσα στα κολασμένα αδιέξοδα των σκοπιμοτήτων και των
συμφερόντων.
Και ο Χριστός κάλεσε τους ανθρώπους, που τον περιτριγύριζαν- και μαζί
όλους εμάς- να πάρουν μέρος στο παιχνίδι της αιωνιότητας: « Εάν, τους
είπε, δεν γυρίσετε πίσω και δεν ξαναγίνετε παιδιά, δεν μπορείτε να
μπείτε στη βασιλεία του Θεού».
Πώς όμως μπορεί να ξαναγίνει κανείς παιδί; Αν αναγεννηθεί, λέει ο
Χριστός. Αν αναγεννιέται κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Αυτός που γεννιέται
μια φορά γερνάει και πεθαίνει. Αυτός που αναγεννιέται δεν γερνάει
ποτέ και ποτέ δεν πεθαίνει. Γίνεται μέτοχος της αιώνιας ζωής και της
αιώνιας νεότητας.
Και μην πούμε πώς θα αναγεννηθούμε. Τα κλειδιά της βασιλείας δεν τα
κατέχουν οι φαρισαίοι της κάθε εποχής. Τα κλειδιά της βασιλείας είναι
στα δικά μας τα χέρια. Είναι αναπαλλοτρίωτο και αθάνατο κτήμα μας. «Η
βασιλεία του Θεού, λέει ο Χριστός, είναι μέσα σας». Είναι μέσα στην
καρδιά σας. Αφουγκραστείτε την καρδιά σας. Κι ακολουθείστε την.…
Ξυπνήστε το παιδί, που κοιμάται μέσα σας. Και παίξτε μαζί του. Από
τώρα μέχρι την αιωνιότητα. Γκρεμίστε και χτίστε μαζί του. Γκρεμίστε με
την επανάσταση και χτίστε με την παιδεία. Η επανάσταση είναι
νομοτελειακά σύμφυτη με τη νεότητα. Και η παιδεία συνώνυμη με τα
παιδιά. ΄Όχι μόνο της μικρής ηλικίας αλλά και τα ισόβια, τα αιώνια
παιδιά. Τα παιδιά που «γηράσκουν και πεθαίνουν αεί διδασκόμενα.»
Τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς η γιορτή του αιώνιου παιδιού και της
αιώνιας παιδείας και επανάστασης. Το γκρέμισμα του παλιού και το
χτίσιμο του καινούργιου. Το γκρέμισμα των ανήθικων συμβάσεων και των
κατά συνθήκην ψευδών. Και το χτίσιμο του καινούργιου κόσμου: της
απλότητας και της σοφίας.
Είδατε ποιοι υποκλίθηκαν στο νεογέννητο της Βηθλεέμ; Οι τσοπάνηδες και
οι μάγοι. Αυτοί που αντιπροσώπευαν την απλότητα και τη σοφία. Και
είδατε ποιοι θορυβήθηκαν; Ο Ηρώδης και το φαρισαϊκό ιερατείο. Αυτοί
που αντιπροσώπευαν την υποκρισία και το έγκλημα! Οι γαλαζοαίματοι
αιματοβαμμένοι όλων των τόπων και των εποχών. Που αφαιρούν από
εκατομμύρια παιδιών όχι μόνο το δικαίωμα στην παιδεία και το
παιχνίδι αλλά και στην ίδια τη ζωή! Κι από το άλλο μέρος οι
εκπρόσωποι της παναγιότατης παποκρατίας της Δύσης και δεσποτοκρατίας
της Ανατολής. Που ούτε οι ίδιοι εισέρχονται ούτε τους άλλους αφήνουν
να εισέλθουν, στη βασιλεία του Θεού και του παιδιού..
Λοιπόν; Να σας ευχηθούμε «καλά Χριστούγεννα»! Αν είναι για τα
μελομακάρονα και τον φολκλορικό διάκοσμο…μάλλον δεν έχει κανένα νόημα.
Αν όμως μαζί με το Χριστό και τον Ηράκλειτο πιστεύουμε στη βασιλεία
του παιδιού κι αν ψάχνουμε να βρούμε αυτό το παιδί μέσα μας, για να
αναγεννηθούμε μαζί του κι αν αφεθούμε με όλη μας την καρδιά στο αιώνιο
παιχνίδι του, τότε τα Χριστούγεννα, τα δικά μας Χριστούγεννα θα είναι
όχι μόνο καλά αλλά και αληθινά. Κι όχι απλά για «χρόνια πολλά», όπως
συνήθως λέμε, αλλά μέχρι την αιωνιότητα!…
Και στα παιδιά; Να τους ευχηθούμε να κάμουν για πάντα δικό τους το
αιώνιο παιχνίδι. Και να τα αφήσουμε να παίξουν με το Αιώνιο Παιδί.
Απ' το οποίο εμείς οι μεγάλοι τα απομακρύναμε. Γιατί τους μάθαμε πως
ο χριστιανισμός δεν είναι όμορφος, γελαστός και ανθρώπινος. Σαν το
παιδί. Αλλά κατσούφικος, άκαμπτος και απάνθρωπος.
΄Όπως εμείς οι μεγάλοι καταντήσαμε με την υποκριτική σοβαροφάνειά μας
το χριστιανισμό και τη ζωή των παιδιών….

Παπα-Ηλίας