Toυ Σταμου Zουλα / Stamoszoulas@gmail. com
Υπάρχει κανείς στην κυβέρνηση που να πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αλλά και οι πολίτες των χωρών τους, κάνουν οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ. αναφορικά με το πολιτικό τους ήθος, την υπευθυνότητά τους στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας μας και την εν γένει αξιοπιστία τους; Ασφαλώς όχι. Ο τίτλος των Times «Το πάρτι τελείωσε για τους Ελληνες άρπαγες» ήταν ένας διεθνής διασυρμός, που μας αφορούσε όλους. Πολιτικούς, αλλά και πολίτες. Διότι, εκτός από τις λαθροχειρίες των κυβερνήσεών μας, ήρθαν στο φως της δημοσιότητος και άλλα στοιχεία. Π. χ. η πληθώρα των υπερπολυτελών επαύλεων ανά την επικράτεια, ο αμέτρητος στόλος σκαφών αναψυχής, οι πρωτιές μας σε δεύτερη (θερινή) κατοικία, στην αγορά πανάκριβων αυτοκινήτων και γενικά στην τάση μας για πολυτελή διαβίωση, πέραν των οικονομικών μας δυνατοτήτων. Δηλαδή σχηματίστηκε η πεποίθηση πως όχι μόνον το κράτος αλλά και η πλειονότητα των Ελλήνων έμαθε επί χρόνια να «καρπούται» τα δανεικά.
Ετσι, η εξεταστική επιτροπή που αποφάσισε η κυβέρνηση για την οικονομία δεν αποκλείεται να προσλάβει τη μορφή μιας εθνικής αυτομαστίγωσης. Διότι φυσικά η έρευνα για τα αίτια και τους υπαίτιους της χρεοκοπίας πρέπει να αρχίσει από το 1981. Από την πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 28% του ΑΕΠ και το εκτίναξε στο 100%. Να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της πρώτης αποτυχίας του προγράμματος σταθεροποίησης το 1985 και της σύγκρουσης Παπανδρέου - Σημίτη, στην οποία υπερίσχυσε η πολιτική Τσοβόλα. Να καταγραφεί και να στοιχειοθετηθεί η βαθμιαία μετεξέλιξη του κ. Σημίτη κατά την περίοδο 1996 - 2004 από συνετό σε λαϊκιστή πρωθυπουργό. Ας δοθούν τέλος απαντήσεις για το ποίοι είναι υπεύθυνοι για τη γιγάντωση του δημοσίου τομέα. Διότι φυσικά θα πρέπει να μάθουν και οι Ευρωπαίοι, δανειστές μας ή επωμιζόμενοι τις σπατάλες μας, γιατί π. χ. η Αυστρία και η Πορτογαλία, χώρες σχεδόν ίδιες με μας σε πληθυσμό, λειτουργούν με 100.000 δημοσίους υπαλλήλους η πρώτη και με 300.000 η δεύτερη, ενώ εμείς «χρειαζόμαστε» 750.000. Στους οποίους πρέπει να προστεθούν και άλλοι 400.000, υπηρετούντες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και για να συμπληρωθεί το χάος. Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος» (5-11-09), περί τους 11.000 εκπαιδευτικοί είναι αποσπασμένοι στο Δημόσιο, εκτός των οργανικών τους θέσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με 5.000 «αποσπασμένους» νοσηλευτές. Την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ και οι οργανώσεις των νοσηλευτών απαιτούν χιλιάδες νέους διορισμούς, για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων (!). Τέλος, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας χρησιμοποίησαν τις ίδιες μεθόδους και συμπεριφορές στη διακυβέρνηση του τόπου, ο καταλογισμός της ευθύνης λογικό είναι να επιμερισθεί ανάλογα με τον χρόνο που μας κυβέρνησαν. Με αφετηρία, δηλαδή, το 1981, οκτώ χρόνια «ποινής» για τη Ν. Δ. και δεκαεννέα για το ΠΑΣΟΚ…
Δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι με την απόφασή του για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε προβλέψει τη σημασία και τις επιπτώσεις που θα έχει για τη χώρα μας η αναμόχλευση τόσο του ανδρεοπαπανδρεϊκού όσο και του σημιτικού παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ. Το πιθανότερο είναι πως ενήργησε με μικροκομματικά κίνητρα, τα οποία συχνά αντιβαίνουν στην πολιτική σύνεση ή -ακόμη χειρότερο- βλάπτουν καίρια το μέλλον του τόπου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου