La crise grecque au-delà de la mythologie
La crise de la dette grecque exacerbe les ressentiments entre les nations européennes. Pourtant, le combat des Grecs contre les intérêts économiques privés nous concerne tous.
À propos de l'auteur
Ancien juriste et aujourd'hui acteur. D'origine grecque, j'habite à Londres.
Sur le même sujet
email Je n’ai jamais été à la fois aussi désespéré d’avoir à expliquer cela, et aussi plein d’espoir que les gens comprennent ce simple fait : les mouvements de protestation en Grèce vous concernent tous, directement.
Ce qui est en train de se passer à Athènes en ce moment, c’est la résistance contre une invasion à peu près aussi brutale que celle de la Pologne en 1939. Les envahisseurs portent certes des costards au lieu des uniformes, et sont équipés d’ordinateurs portables plutôt que de fusils, mais ne nous trompons pas : l’attaque contre notre souveraineté est tout aussi violente et profonde. Les intérêts de fortunes privées sont en train de dicter la politique à adopter par notre nation souveraine, qui est expressément et directement contre l’intérêt national. L’ignorer, c’est ignorer le danger. Peut-être préférez-vous vous imaginer que tout ceci va s’arrêter là ? Peut-être encore vous dites-vous que l’huissier n’entrera pas ensuite au Portugal, en Irlande, en Espagne, pas plus qu’en Angleterre ? Tout ceci a déjà commencé, et c’est pourquoi on ne peut pas se permettre d’ignorer ce qui est en train de se produire.
Ce sont eux qui nous imposent toutes ces privatisations. Josef Schlarmann, un membre senior du parti de Angela Merkel nous a récemment fait une suggestion ô combien utile [en] : nous devrions vendre nos îles à des investisseurs privés afin de payer les intérêts de notre dette, intérêts qui nous ont été imposés pour stabiliser les institutions financières et l’échec d’une expérience monétaire. Et bien sur, ce n’est qu’une coïncidence si des études récentes montrent qu’il y auraient d’immenses réserves de gaz sous la mer d’Égée.
La Chine s’est impliquée là-dedans [en] car elle détient d’énormes réserves de change, dont plus d’un tiers en euros. Des sites historiques tels que l’Acropole pourraient être privatisés. Si nous ne répondons pas aux demandes des politiciens étrangers, le risque est qu’ils nous l’imposent. Ils transformeront le Parthénon et l’ancienne Agora en Disneyland, et ils sous-paieront des gens à se déguiser en Platon ou en Socrate pour jouer les fantaisies des riches.
Les Grecs sont tombés dans le piège du capitalisme
Comprenez bien que je ne cherche pas à exempter mes compatriotes de tout reproche. Nous avons commis beaucoup d’erreurs. Quand je suis revenu en Grèce en 2006, j’ai passé les premiers mois à observer un pays complétement différent de celui que j’avais laissé derrière moi en 1991. Chaque panneau, chaque arrêt de bus, chaque page de magazine vantait les mérites des crédits à taux bas. C’était une distribution d’argent gratuit !
Vous avez un prêt que vous ne pouvez pas honorer ? Venez chez nous, contractez un emprunt encore plus gros, et nous vous offrirons un strip-tease en cadeau de bienvenue ! Bien sûr, les noms des entreprises qui achetaient ces publicités ne vous sont pas inconnus : HSBC, Citibank, Crédit Agricole, Eurobank etc.
Non sans regrets, je dois admettre que nous avons mordu à l’hameçon. Le psychisme grec a toujours eu un talon d’Achille : une crise d’identité imminente. Nous chevauchons trois continents, et notre culture a toujours été un melting pot à l’image de notre géographie. Et plutôt que d’embrasser cette richesse, nous avons décidé d’être définitivement européens, capitalistes, modernes, et occidentaux. Et bon sang, nous avons été très bons à ce petit jeu ! Nous étions en phase de devenir les plus Européens, les plus capitalistes, les plus modernes, et les plus occidentaux. Nous étions des ados avec la carte platinum de nos parents.
Je ne voyais pas la moindre paire de lunettes de soleil qui ne soit pas blasonnée de la marque Diesel ou Prada, ou de paires de tongs qui ne portent le logo de Versace ou D&G. Les voitures autour de moi étaient des Mercedes et des BMW. Si quelqu’un avait le malheur de prendre des vacances pour une destination plus proche que la Thaïlande, il préférait rester discret à ce sujet. Il y avait un incroyable manque de bon sens, et rien pour nous avertir que ce printemps de richesse risquait de ne pas être éternel. Nous sommes une nation endormie qui marche, somnambule, vers les profondeurs de notre nouvelle piscine carrelée à l’italienne, sans nous soucier de savoir si nos orteils toucheront ou non le fond.
Néanmoins, cette irresponsabilité n’est qu’une petite partie du problème. Le véritable problème n’est autre que l’émergence d’une nouvelle classe d’intérêt économiques étrangers, gouvernée par la ploutocratie, une Église dominée par l’avidité, et une dynastie de politiciens. Et pendant que nous étions en train d’emprunter et de dépenser (ce que l’on appelle la “croissance”), ils étaient en train d’échafauder un système de corruption grossier, pire que n’importe quelle république bananière. La corruption était si répandue et éhontée que tout le monde haussait les épaules, acceptant le système, ou acceptant d’en faire partie.
Je sais qu’il est impossible de résumer en un seul article toute l’histoire, la géographie et la mentalité qui ont mis à genoux notre merveilleux petit bout de continent, et ont transformé l’une des plus vieilles civilisations du monde en risée de l’Europe, source d’inspiration de blagues faciles. Je sais qu’il est impossible de transmettre le désespoir et le sentiment d’impuissance croissant qui sous-tend les conversations que j’ai eues avec mes amis et ma famille au cours des derniers mois. Mais il est vital que j’essaye, parce que la déshumanisation et la diabolisation de mon peuple est en plein essor.
J’ai lu, stupéfait, un article d’une publication bien connue qui expliquait que la mafia savait comment traiter les gens qui ne paient pas leurs dettes, expliquant “qu’une batte de baseball pourrait être la solution pour résoudre l’éternel désordre grec”. L’article tentait de se justifier en introduisant une série de généralisations et de préjugés aussi inexacts que venimeux, à tel point que si l’on avait remplacé le terme “grec” par “noir” ou “juif”, l’auteur aurait été interpellé par la police et accusé d’incitation à la haine. (Je mets systématiquement les liens vers les sites que je cite, mais pour le coup, je n’ai pas l’intention de créer du trafic pour cette harpie)
Laissez-moi donc démystifier un peu la mythologie développée par certains médias.
Mythe n°1 : les Grecs sont paresseux
Cela résume en grande partie ce qui est souvent dit ou écrit par rapport à la crise. Selon cette thèse, l’éthique méditerranéenne du travail serait laxiste et expliquerait notre chute. Et pourtant les données de l’OCDE [en] montrent qu’en 2008, les Grecs ont travaillé en moyenne 2120 heures par an, soit 690 heures de plus que les Allemands, 467 heures de plus que les Britanniques et 365 heures de plus que la moyenne européenne. Seuls les Coréens travaillent plus longtemps que nous. De plus, les congés payés en Grèce sont en moyenne de 23 jours, soit moins que la plupart des pays de l’Union Européenne y compris le Royaume-Uni (28 jours) et l’Allemagne (30 jours).
Mythe n°2 : les Grecs partent trop tôt à la retraite
Le chiffre de 53 ans avancé comme âge moyen de la retraite en Grèce est tellement galvaudé qu’il en est devenu un fait. Ce chiffre provient en réalité d’un rapide commentaire [en] sur le site du New York Times. Il a depuis été répété par Fox News et dans d’autres publications.
La vérité, c’est que les fonctionnaires grecs ont la possibilité de prendre leur retraite après 17,5 années de service, mais avec une pension de moitié. Le chiffre de 53 ans n’est qu’une grossière moyenne entre le nombre de personnes qui choisissent effectivement cette option (la plupart du temps pour changer de carrière) et ceux qui continuent dans le service public jusqu’à obtenir le droit à une pension complète. En regardant les données d’Eurostats [en], on se rend compte que l’âge moyen de départ à la retraite était de 61,7 ans en 2005, soit plus que l’Allemagne, la France ou l’Italie, et plus également que la moyenne des 27 pays de l’Union Européenne. D’ailleurs, la Grèce ayant été forcée de rehausser l’âge minimum légal de départ à la retraite, ce chiffre est susceptible d’augmenter encore à l’avenir.
Mythe n°3 : la Grèce est une économie faible, qui n’aurait pas dû intégrer l’Union Européenne
Une des affirmations fréquemment adressées à la Grèce est que son adhésion à l’Union Européenne lui a été accordée grâce au sentiment que la Grèce est le “berceau de la démocratie”. Ce qui pourrait difficilement être plus éloigné de la réalité. En 1981, la Grèce est devenue le premier pays membre de la CEE après les six pays fondateurs. Membre de l’UE depuis 30 ans, la Grèce est classée par la banque mondiale [en] comme un “pays à haut revenus”. En 2005, la Grèce était classée 22ème pays mondial en termes de développement humain et de qualité de vie [pdf, en] – soit mieux que la France, l’Allemagne, et le Royaume-Uni. Pas plus tard qu’en 2009, la Grèce avait le 24ème plus haut ratio de PIB par habitant, selon la Banque Mondiale [en]. De plus, selon une étude de l’Université de Pennsylvanie [en], la productivité de la Grèce en terme de PIB réel par personne et par heure de travail serait plus haute que la France, l’Allemagne ou que les États-Unis, et même 20% plus élevée que celle du Royaume-Uni.
Mythe n°4 : le premier plan de sauvetage était censé aider le peuple grec, mais a échoué
Non, ce plan n’était pas destiné à aider la Grèce, mais plutôt à garantir la stabilité la zone euro, et surtout à gagner du temps. Il a été instauré afin d’éviter un autre choc financier du type Lehman Brother, à un moment où les institutions financières étaient trop faibles pour y résister. Selon l’économiste Stéphanie Flanders de la BBC [en] :
En d’autres termes, la Grèce semble être moins capable de payer qu’il y a un an, alors que le système, dans son ensemble, semble en meilleure forme pour résister à une défaillance. Acheter du temps a fonctionné pour l’Eurozone. Mais cela n’a pas fonctionné aussi bien pour la Grèce.
Si le plan de sauvetage avait vraiment été mis en place pour aider la Grèce, alors la France et l’Allemagne n’auraient pas insisté pour conserver de futurs contrats d’armements de plusieurs milliards d’euros. Comme Daniel Cohn-Bendit, le parlementaire européen et leader du groupe des Verts au Parlement l’explique [en] :
Durant les trois derniers mois, nous avons forcé la Grèce à reconduire plusieurs milliards de dollars de contrats d’armements. Des frégates françaises que les Grecs vont devoir acheter 2,5 milliards d’euros. Des hélicoptères, des avions, des sous-marins allemands.
Mythe n°5 : le second plan est conçu pour aider la Grèce et va certainement réussir.
J’ai regardé la déclaration commune de Merkel et Sarkozy l’autre jour. Il était parsemé d’expressions telles que “les marchés sont inquiets”, “les investisseurs doivent être rassurés” et enrobé d’expressions techniques monétaristes. Ils ressemblaient à une équipe d’ingénieurs effectuant des ajustements mineurs à une sonde automatique sur le point d’être envoyée dans l’espace. Leur propos était dénué de tout autre sens que ce dont nous sommes en train de discuter : de l’extension de la misère à venir, de la pauvreté, de la douleur et même de la mort de la souveraineté d’un partenaire européen.
En fait, la plupart des commentateurs s‘accordent à dire [en] que ce second package a le même objectif que le premier : acheter du temps pour les banques, à grands frais pour le peuple grec. Il n’y a aucune chance que la Grèce puisse rembourser sa dette. Le défaut de paiement est inévitable [en].
Mythe n°6 : les grecs veulent le plan de sauvetage, mais pas l’austérité
C’est le mythe le plus tenace : les Grecs protestent car ils ne veulent pas du tout de plan de sauvetage. C’est une pure contre-vérité. Ils ont déjà accepté des restrictions budgétaires qui seraient aujourd’hui inacceptables au Royaume-Uni (imaginez la politique de Cameron… et multipliez la par 10).
Or, les résultats ne sont pas au rendez-vous depuis six mois. Les salaires de bases ont été réduits à 550 euros par mois. Ma mère, qui a bientôt 70 ans, a travaillé toute sa vie pour le département d’archéologie du ministère de la Culture, elle a payé ses impôts, la sécurité sociale et ses cotisations de retraite pendant 45 ans, et aujourd’hui sa pension a été diminuée à moins de 400 euros. Et comme le reste de l’Europe, elle doit faire face à la poussée inflationniste des prix des produits alimentaires et énergétiques.
Un bon ami de mon grand-père, Panagiotis K., s’est battu pendant la guerre il y a 70 ans, du même côté que les démocraties occidentales. Une fois revenu, il a travaillé pendant 50 ans dans un chantier naval, a payé ses impôts, a accumulé ses droits de retraite. A l’âge de 87 ans, il a dû retourner dans son village natal afin de pouvoir travailler son “pervoli” – un petit jardin arable – en plantant des légumes et en gardant 4 poules. Afin que lui et sa femme de 83 ans puissent, peut-être, avoir de quoi se nourrir…
Un médecin expliquait hier à Al-Jazeera que des infirmières sont tellement désespérées qu’elles demandent des pourboires (pots de vins ?) aux patients en échange de leurs soins, dans des hôpitaux pourtant gratuits. Ceux qui ne peuvent pas payer repartent vivre avec leur maladie, ou en meurent. Le serment d’Hippocrate est rompu par désespoir, à l’endroit même où il a été conçu.
Combat universel
Le combat des Grecs n’est pas un combat contre les coupures budgétaires : il n’y a plus rien à couper, le couteau du FMI a déjà saigné le pays à blanc, jusqu’aux os perclus d’arthrite. Les Grecs comprennent juste qu’un second plan de sauvetage n’est rien d’autre qu’un coup de pied dans une canette vide qui traine dans un caniveau. Ils comprennent aussi que le budget primaire de la Grèce n’est en fait dans le rouge que de 5 milliards d’euros. Les 48 milliards d’euros restants correspondent au service de la dette, incluant entre autres les intérêts du premier plan de sauvetage (qui correspondent à un tiers du plan). L’Union Européenne, la BCE, le FMI veulent maintenant ajouter une nouvelle dette au dessus sur la pile déjà existante, tout simplement pour honorer le paiement des intérêts de l’année suivante.
Les Grecs ont compris le jeu. Et ils disent : « Trop c’est trop, gardez votre argent ».
Mon pays a toujours attiré des occupants belliqueux. Sa position géographique stratégique combinée à une beauté naturelle et historique attise les convoitises. Mais nous sommes tenaces. Nous avons émergé après 400 ans d’occupation ottomane, 25 générations sous lesquelles notre identité a été interdite, sous peine de mort. Mais notre langue, nos traditions, notre religion et notre musique sont restés intacts.
Ma sœur est allée manifester sur la place Syntagma, elle me raconte que ce qui se passe est beau, rempli d’espoir, et glorieusement démocratique. Une foule totalement non-partisane de centaines de milliers de personnes a occupé la place devant le Parlement. Ils se partagent le peu de nourriture et de boissons qu’ils ont. Un micro est à disposition, et n’importe qui peut y parler pour quelques minutes – et même proposer un vote à main levée. La citoyenneté, en somme.
Et voici ce qu’ils disent :
Nous ne souffrirons pas plus longtemps pour que les riches puissent devenir plus riches encore. Nous n’autorisons aucun politicien – ils ont si spectaculairement échoué - à emprunter plus d’argent en notre nom. Nous ne leur faisons pas confiance à eux ni à ceux qui nous prêtent cet argent. Nous voulons de nouveaux représentants responsables à la barre, pas ceux qui sont viciés par les fiascos du passé. Ceux-là sont à court d’idées.
Où que vous soyez dans le monde, leurs propos s’appliquent.
La monnaie est une marchandise inventée pour aider les gens, en facilitant les transactions entre eux. Ce n’est pas une richesse en elle-même. La richesse, ce sont les ressources naturelles, l’eau, la nourriture, le territoire, l’éducation, les talents, l’esprit, l’ingénierie, l’art. À ce titre, le peuple grec n’est pas plus pauvre qu’il ne l’était il y a deux ans. De même que le peuple espagnol, irlandais ou britannique ne sont pas plus pauvres.
Et pourtant, nous souffrons tous à des niveaux différents, juste pour que certaines sommes (qui représentent de l’argent qui n’a jamais vraiment existé) soient transférées d’une colonne à une autre d’un bilan comptable.
C’est pourquoi l’enjeu en Grèce vous concerne aussi : parce qu’il s’agit d’un combat pour notre droit à l’auto-détermination, de demander de nouveaux processus politiques ; notre droit à la souveraineté contre les intérêts d’entreprises privées qui nous traitent comme du bétail pour leur propre bénéfice. C’est un combat contre un système qui fait en sorte que ceux qui font le mal ne soient jamais punis, alors que les plus pauvres, les plus décents, ceux qui travaillent le plus, sont ceux qui supportent le fardeau.
Les Grecs disent non à tout cela. Et vous, que dites-vous ?
Η ελληνική κρίση πέρα από τη μυθολογία
Η ελληνική οικονομική κρίση επιδεινώνει δυσαρέσκεια μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών. Ωστόσο, ο αγώνας των Ελλήνων κατά των ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων σε όλους μας.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο πρώην δικηγόρος και τώρα ηθοποιός. Από ελληνικής καταγωγής, ζω στο Λονδίνο.
Επί του ιδίου θέματος
Δεν έχω πάει ποτέ σε μια τόσο απεγνωσμένα να πρέπει να το εξηγήσουμε αυτό, αλλά και αισιόδοξος ότι οι άνθρωποι κατανοούν αυτό το απλό γεγονός: οι διαμαρτυρίες στην Ελλάδα, σε όλους σας άμεσα.
Αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα αυτή τη στιγμή είναι η αντίσταση ενάντια σε μια εισβολή περίπου τόσο βάναυση, όπως αυτή της Πολωνίας το 1939. Οι εισβολείς είναι σίγουρα ταιριάζει αντί για στολές και είναι εξοπλισμένα με φορητούς υπολογιστές αντί για όπλα, αλλά ας είμαστε σαφείς: η επίθεση κατά της κυριαρχίας μας είναι εξίσου βίαιη και βαθιά. Τα συμφέροντα του ιδιωτικού πλούτου είναι η πολιτική υπαγορεύει να εγκριθούν από το κυρίαρχο έθνος μας, η οποία ρητώς και ευθέως κατά του εθνικού συμφέροντος. Για να αγνοήσετε αυτό είναι να αγνοήσει τον κίνδυνο. Ίσως προτιμάτε να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά θα σταματήσουν εκεί; Ίσως να πείτε στον εαυτό σας ότι ο δικαστικός επιμελητής δεν θα τότε η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, ούτε στην Αγγλία; Αυτό έχει ήδη αρχίσει, οπότε δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσει τι συμβαίνει.
Είναι αυτοί που μας αναγκάζουν όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις. Josef Schlarmann, ένα ανώτερο στέλεχος του κόμματος της Angela Merkel έχει κάνει πρόσφατα μια χρήσιμη πρόταση oh [el]: θα πρέπει να πωλούν τα νησιά μας σε ιδιώτες επενδυτές να καταβάλει τόκους για το χρέος μας, το ενδιαφέρον που έχουν επιβληθεί για τη σταθεροποίηση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και την αποτυχία μιας νομισματικής πείραμα. Και φυσικά, είναι απλά μια σύμπτωση ότι οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου στη θάλασσα του Αιγαίου.
Η Κίνα έχει εμπλακεί σε αυτό [στο] επειδή έχει τεράστια αποθέματα ξένου συναλλάγματος, τα οποία το ένα τρίτο σε ευρώ. Ιστορικές τοποθεσίες, όπως η Ακρόπολη θα μπορούσε να ιδιωτικοποιηθεί. Αν δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματα από τους ξένους πολιτικούς, ο κίνδυνος είναι ότι θα επιβληθούν. Θα μετατρέψουν τον Παρθενώνα και στην Αρχαία Αγορά στη Disneyland, και υπό-πληρώνουν τους ανθρώπους να ντύνονται όπως ο Πλάτωνας ή Σωκράτη για να παίξει τις φαντασιώσεις των πλουσίων.
Οι Έλληνες έχουν πέσει στην παγίδα του καπιταλισμού
Καταλάβετε ότι δεν προσπαθώ να απαλλάξει τους συναδέλφους μου μομφή. Κάναμε πολλά λάθη. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα το 2006, πέρασα τους πρώτους μήνες να δούμε μια χώρα εντελώς διαφορετική από αυτή που άφησα πίσω μου το 1991. Κάθε ομάδα, κάθε στάση του λεωφορείου, κάθε σελίδα του περιοδικού εκθειάζοντας τις αρετές του χαμηλού επιτοκίου δάνεια. Ήταν μια διανομή δωρεάν χρήματα!
Έχετε ένα δάνειο που δεν μπορείτε να τιμήσει; Ελάτε στο σπίτι, πάρτε έξω ένα δάνειο, ακόμη μεγαλύτερο, και θα σας δώσουμε ένα striptease για το καλωσόρισμα! Φυσικά, τα ονόματα των εταιρειών που αγόρασε τις διαφημίσεις που δεν είναι άγνωστες: HSBC, Citibank, Credit Agricole, κλπ. Eurobank.
Όχι χωρίς λύπη, οφείλω να παραδεχτώ ότι έχουμε πάρει το δόλωμα. Ελληνική ψυχή έχει πάντα ένα αχίλλειο πτέρνα: μια επικείμενη κρίση ταυτότητας. Εμείς βόλτα τρεις ηπείρους, και τον πολιτισμό μας, ήταν πάντα ένα χωνευτήρι στην εικόνα της γεωγραφίας μας. Και αντί να αγκαλιάσει αυτό τον πλούτο, αποφασίσαμε να είναι πλήρως ευρωπαϊκή, καπιταλιστικό, σύγχρονο και Δυτική. Και αγόρι, ήμασταν πολύ καλοί σε αυτό το παιχνίδι! Είχαμε γίνει γρήγορα το πιο Ευρωπαίους, οι περισσότεροι καπιταλιστές, τα πιο σύγχρονα και πιο Δυτικοί. Ήμασταν έφηβοι μαζί με την κάρτα λευκόχρυσου από τους γονείς μας.
Δεν είδα κανένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου που δεν ζωγραφίζεται το εμπορικό σήμα Diesel και Prada, ή ζευγάρια σαγιονάρες που φέρουν το λογότυπο του Versace, D & G. Τα αυτοκίνητα γύρω μου ήταν Mercedes και BMW. Αν κάποιος είχε την ατυχία να πάρετε διακοπές σε έναν προορισμό πιο κοντά από την Ταϊλάνδη, προτίμησε να είναι διακριτικοί για αυτό. Υπήρχε μια απίστευτη έλλειψη κοινής λογικής, και τίποτα για να μας προειδοποιήσει ότι αυτή η άνοιξη του πλούτου δεν μπορεί να είναι αιώνια. Είμαστε ένα έθνος που περπατάει κοιμισμένος, υπνοβασία, στα βάθη της νέας ιταλικής-πλακάκια της πισίνας χωρίς να ανησυχείτε για το αν ή όχι τα δάχτυλα των ποδιών μας αγγίζει το κάτω μέρος.
Ωστόσο, αυτή η ανευθυνότητα είναι ένα μικρό μέρος του προβλήματος. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι άλλο από την ανάδυση μιας νέας τάξης των ξένων οικονομικών συμφερόντων, που κυβερνιέται από την πλουτοκρατία, μια εκκλησία που κυριαρχείται από την απληστία, και μια δυναστεία των πολιτικών. Και ενώ ήμασταν δανεισμού και των δαπανών (η λεγόμενη «ανάπτυξη»), είχαν κατασκευάσει τώρα ένα σύστημα διαφθοράς αγενής, χειρότερη από οποιαδήποτε μπανανία. Η διαφθορά ήταν τόσο διαδεδομένο και η κραυγαλέα ότι όλοι ανασήκωσε τους ώμους, την αποδοχή του συστήματος, ή συμφωνούν να λάβουν μέρος.
Ξέρω ότι είναι αδύνατο να συνοψίσει σε ένα άρθρο με την ιστορία, τη γεωγραφία και τη νοοτροπία που έχουν γονάτισε υπέροχο μικρό κομμάτι μας της ηπείρου, και γύρισε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς στον κόσμο περίγελος Ευρώπη, εμπνέοντας αστεία εύκολη. Ξέρω ότι είναι αδύνατο να μεταδώσει την απελπισία και την απόγνωση αυξανόμενη πίσω από τις συζητήσεις που είχα με τους φίλους και την οικογένειά μου, τους τελευταίους μήνες. Αλλά είναι ζωτικής σημασίας να προσπαθώ, γιατί η απανθρωποποίηση και δαιμονοποίηση του λαού μου μεγαλώνει.
Διάβασα με έκπληξη ένα άρθρο από ένα πολύ γνωστό δημοσίευση που εξήγησε ότι η μαφία ήξερε πώς να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους οι οποίοι δεν πληρώνουν τα χρέη τους, λέγοντας ότι «ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ θα μπορούσε να είναι η λύση στο αιώνιο χάος Ελληνική ". Το άρθρο αυτό προσπάθησε να δικαιολογήσει τον εαυτό του σε μία σειρά από γενικεύσεις και τις προκαταλήψεις που δηλητηριάζουν πάρα πολύ ανακριβές, μέχρι το σημείο ότι αν είχαμε αντικατέστησε τον όρο "ελληνική" με το "μαύρο" ή "Εβραίος", ο συγγραφέας συνελήφθη από την αστυνομία και κατηγορείται για παρακίνηση σε μίσος. (Έβαλα συστηματικά συνδέσμους προς ιστοσελίδες που αναφέρω, αλλά αυτή τη φορά, δεν είχα την πρόθεση να δημιουργήσει κίνηση για την στρίγκλα)
Επιτρέψτε μου να καταρρίψουν μερικές μυθολογία που αναπτύχθηκε από ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μύθος 1: οι Έλληνες είναι τεμπέληδες
Αυτό συνοψίζει πολλά από αυτά που συχνά λέγεται ή γράφεται σε σχέση με την κρίση. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, την ηθική της Μεσογείου θα μπορούσε να λειτουργήσει ελεύθερα και να εξηγήσει πτώση μας. Ωστόσο, τα στοιχεία από τον ΟΟΣΑ δείχνουν [el] ότι το 2008, οι Έλληνες εργάστηκαν κατά μέσο όρο 2.120 ώρες το χρόνο ή 690 ώρες περισσότερο από τους Γερμανούς, 467 ώρες περισσότερο από τους Βρετανούς και πάνω από 365 ώρες τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μόνο οι Κορεάτες εργάζονται περισσότερες ώρες από ό, τι μας. Επιπλέον, μετ 'αποδοχών στην Ελλάδα είναι κατά μέσο όρο 23 ημέρες, λιγότερο από ό, τι οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου (28 ημέρες) και τη Γερμανία (30 ημέρες).
Μύθος 2: αφήνοντας τους Έλληνες πολύ νωρίς για συνταξιοδότηση
Ο αριθμός των 53 ετών καθώς οι προηγμένες μέσης ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι τόσο πολυχρησιμοποιημένη ότι έγινε ένα γεγονός. Ο αριθμός αυτός προέρχεται στην πραγματικότητα από ένα σύντομο σχόλιο [για] την ιστοσελίδα του New York Times. Από τότε έχει επαναληφθεί από το Fox News και άλλες δημοσιεύσεις.
Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες αξιωματικοί έχουν την ευκαιρία να συνταξιοδοτηθούν μετά από 17,5 χρόνια υπηρεσίας, αλλά με μια σύνταξη του μισό. Ο αριθμός των 53 ετών είναι μόνο μια πρόχειρη μέσο όρο μεταξύ του αριθμού των ατόμων που επιλέγουν αυτήν την επιλογή (τις περισσότερες φορές για αλλαγή καριέρας) και εκείνων που συνεχίζουν στη δημόσια υπηρεσία να αποκτήσει το δικαίωμα σύνταξης ολοκληρωθεί. Κοιτάζοντας τα στοιχεία της Eurostat [EN], διαπιστώνουμε ότι η μέση ηλικία συνταξιοδότησης ήταν 61,7 χρόνια το 2005, πάνω από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, και πιο επίσης ότι ο μέσος όρος των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει αναγκαστεί να αυξήσει την κατώτατη εκ του νόμου προβλεπόμενη ηλικία συνταξιοδότησης, ο αριθμός αυτός είναι πιθανό να αυξηθεί περαιτέρω στο μέλλον.
Μύθος 3: Η Ελλάδα είναι μια αδύναμη οικονομία, ότι δεν θα πρέπει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Μία από τις συχνές δηλώσεις προς την Ελλάδα είναι ότι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χορηγήθηκε από την αίσθηση ότι η Ελλάδα είναι το "λίκνο της δημοκρατίας". Ποια θα μπορούσε να είναι περαιτέρω από την πραγματικότητα. Το 1981, η Ελλάδα έγινε το πρώτο μέλος της ΕΟΚ, μετά τα έξι ιδρυτικά κράτη. Μέλος της ΕΕ εδώ και 30 χρόνια, η Ελλάδα κατατάσσεται από την Παγκόσμια Τράπεζα [με] ως «υψηλού εισοδήματος χώρες." Το 2005, η Ελλάδα βρέθηκε στην 22η θέση της χώρας ου σε όλο τον κόσμο από την άποψη της ανθρώπινης ανάπτυξης και της ποιότητας ζωής [PDF] - είναι καλύτερη από τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Πολύ πρόσφατα, το 2009, η Ελλάδα είχε το 24ο υψηλότερο ΑΕΠ ανά κάτοικο αναλογία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα [με]. Επιπλέον, σύμφωνα με μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια [σε] της παραγωγικότητας στην Ελλάδα από την άποψη του πραγματικού ΑΕγχΠ ανά άτομο και ανά ώρα εργασίας είναι υψηλότερη από τη Γαλλία, τη Γερμανία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ακόμη και κατά 20% υψηλότερο από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μύθος 4: Η πρώτη διάσωση υποτίθεται ότι θα βοηθήσει τον ελληνικό λαό, αλλά απέτυχε
Όχι, αυτό το σχέδιο δεν είχε ως σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά να διασφαλίσει τη σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ, ειδικά για να εξοικονομήσετε χρόνο. Εισήχθη για να εμποδίσει με άλλο χρηματοοικονομικό σοκ του τύπου αδελφού Lehman, σε μια εποχή που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ήταν πολύ αδύναμη για να αντισταθεί. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Stephanie Φλάνδρα του BBC [el]:
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα φαίνεται να είναι σε θέση να πληρώσει λιγότερο από ένα χρόνο πριν, ενώ το σύστημα στο σύνολό του, φαίνεται σε καλύτερη κατάσταση για να αντέξουν μια αποτυχία. Αγορά χρόνου εργάστηκε για την ευρωζώνη. Αλλά δεν λειτουργεί τόσο καλά για την Ελλάδα.
Αν το σχέδιο διάσωσης είχαν πραγματικά δημιουργήθηκε για να βοηθήσει την Ελλάδα, τότε η Γαλλία και η Γερμανία δεν θα επέμενε να διατηρηθεί μελλοντικά συμβόλαια όπλα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Όπως Daniel Cohn-Bendit, Ευρωβουλευτής και ο ηγέτης των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το είπε [el]:
Κατά τους τελευταίους τρεις μήνες, υποχρεώσαμε την Ελλάδα να επεκτείνει πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων όπλα συμβάσεις. Γαλλικά φρεγάτες ότι οι Έλληνες θα πρέπει να αγοράσει 2,5 δισ. ευρώ. Ελικόπτερα, αεροπλάνα, τα γερμανικά υποβρύχια.
Μύθος 5: Το δεύτερο πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει την Ελλάδα και σίγουρα θα πετύχει.
Κοίταξα την κοινή δήλωση των Σαρκοζί και Μέρκελ τις προάλλες. Ήταν πασπαλισμένη με φράσεις όπως "πρόκειται για αγορές", "οι επενδυτές θα πρέπει να έχει τη βεβαιότητα» και τυλιγμένο σε τεχνικό μονεταριστές όρους. Θα έμοιαζε με μια ομάδα μηχανικών που εκτελεί μικρές προσαρμογές σε ένα αυτόματο αισθητήρα για να σταλούν στο διάστημα. Σχετικά με τους στερείται οποιουδήποτε νοήματος, εκτός από αυτά που συζητάμε: την επέκταση της δυστυχίας να έρθει, τη φτώχεια, τον πόνο και ακόμη και το θάνατο της κυριαρχίας της σε ευρωπαίο εταίρο.
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι σχολιαστές συμφωνούν [για] ότι αυτό το δεύτερο πακέτο έχει τον ίδιο στόχο με την πρώτη: για να αγοράσει χρόνο για τις τράπεζες, με μεγάλο κόστος για τον ελληνικό λαό. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ότι η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της. Η προεπιλογή είναι αναπόφευκτη [σε].
Μύθος 6: Οι Έλληνες θέλουν το σχέδιο διάσωσης, αλλά όχι η λιτότητα
Αυτή είναι η πιο ισχυρή μύθος: οι Έλληνες διαμαρτύρονται, επειδή δεν θέλουν καμία από το σχέδιο διάσωσης. Αυτό είναι κατά μια καθαρή αλήθεια. Έχουν ήδη συμφωνήσει σε περικοπές του προϋπολογισμού που θα ήταν απαράδεκτο σήμερα στο Ηνωμένο Βασίλειο (σκεφτείτε την πολιτική του Κάμερον ... και πολλαπλασιάζεται επί 10).
Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν πάμε για έξι μήνες. Βάσεις των μισθών μειώθηκε σε 550 ευρώ το μήνα. Η μητέρα μου, ο οποίος έχει σχεδόν 70 χρόνια, εργάστηκε όλη του τη ζωή για το Τμήμα Αρχαιολογίας του Τμήματος Πολιτισμού, πλήρωσε τους φόρους του, την κοινωνική ασφάλιση και συνταξιοδοτικές εισφορές για 45 χρόνια, και η σύνταξη του σήμερα μειώθηκε σε λιγότερο από 400 ευρώ. Και όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που αντιμετωπίζει τις πληθωριστικές τιμές των τροφίμων και της ενέργειας.
Ένας καλός φίλος του παππού μου, Παναγιώτης Κ., πολέμησε κατά τη διάρκεια του πολέμου πριν από 70 χρόνια, στην ίδια πλευρά με τις δυτικές δημοκρατίες. Μετά την επιστροφή του, πέρασε 50 χρόνια σε ένα ναυπηγείο, έχει καταβάλει τους φόρους του, έχει συγκεντρώσει συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Στην ηλικία των 87, αναγκάστηκε να επιστρέψει στο πατρικό του χωριό, προκειμένου να εργαστεί "pervoli» του - ένα μικρό κήπο της φυτικής γης - με τη φύτευση λαχανικών και εκτροφής 4. Έτσι ώστε ο ίδιος και η σύζυγός του από 83 χρόνια μπορεί, ίσως, έχουν κάτι να φάνε ...
Ένας γιατρός εξήγησε χθες στο Αλ Τζαζίρα ότι οι νοσοκόμες είναι τόσο απελπισμένοι ώστε να ζητούν τις άκρες (δωροδοκίες;) Για τους ασθενείς σε αντάλλαγμα για τη φροντίδα τους σε νοσοκομεία ακόμα δωρεάν. Εκείνοι που αφήνουν δεν μπορούν να αντέξουν να ζουν με τη νόσο ή να πεθάνουν τους. Ο όρκος του Ιπποκράτη είναι σπασμένη από την απελπισία, ο τόπος στον οποίο έχει σχεδιαστεί.
Οικουμενική Combat
Ο αγώνας των Ελλήνων δεν είναι μια μάχη ενάντια στις περικοπές του προϋπολογισμού: δεν υπάρχει τίποτα να κοπεί, το μαχαίρι του ΔΝΤ έχει αφαίμαξη της χώρας ξηρό, ανάπηρος με την αρθρίτιδα μέχρι το κόκαλο. Οι Έλληνες απλά περιλαμβάνουν ένα δεύτερο σχέδιο διάσωσης δεν είναι παρά μια κλωτσιά σε ένα άδειο μπορεί να έχετε σε μια υδρορροή. Μπορούν επίσης να καταλάβουμε ότι ο πρωταρχικός προϋπολογισμός της Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα στο κόκκινο από 5 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα € 48 δισεκατομμύρια αντιστοιχούν στην εξυπηρέτηση του χρέους, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, τα συμφέροντα του πρώτου σχεδίου διάσωσης (αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του σχεδίου). Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ τώρα θέλετε να προσθέσετε νέο χρέος πάνω από το σωρό που ήδη υπάρχει, απλά για να ικανοποιούν τις πληρωμές τόκων το επόμενο έτος.
Οι Έλληνες καταλάβει το παιχνίδι και να λένε, «Φτάνει πια, εκτός από τα χρήματα σας."
Η χώρα μου έχει προσελκύσει πάντα εμπόλεμη επιβαίνοντες. Η στρατηγική της θέση σε συνδυασμό με την φυσική ομορφιά και ιστορικό ανακατώνει φθόνο. Αλλά είμαστε πεισματάρηδες. Εμείς προέκυψε μετά από 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας, 25 γενιές, στις οποίες η ταυτότητά μας έχει απαγορευθεί, επί ποινή θανάτου. Αλλά η γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας, τη θρησκεία και τη μουσική μας είναι ακόμα άθικτο.
Η αδελφή μου πήγε να διαμαρτυρηθεί στην Πλατεία Συντάγματος, μου λέει ότι αυτό που συμβαίνει είναι όμορφη, ελπιδοφόρα, και λαμπρά δημοκρατική. Ένα εντελώς μη κομματική πλήθος των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων κατέλαβαν την πλατεία μπροστά από το Κοινοβούλιο. Μοιράζονται τα λίγα τρόφιμα και τα ποτά που έχουν. Ένα μικρόφωνο είναι διαθέσιμο, και ο καθένας μπορεί να μιλήσει για λίγα λεπτά - και να προσφέρει ακόμη και μια ανάταση της χειρός. Ιθαγένεια, στην πραγματικότητα.
Και εδώ είναι αυτό που λένε:
Εμείς δεν θα υποφέρει πια για τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι ακόμα. Δεν επιτρέπουμε σε κανένα πολιτικό - δεν έχουν τόσο θεαματικά αποτύχει - για να δανειστεί περισσότερα χρήματα για λογαριασμό μας. Εμείς δεν τους εμπιστεύονται σε αυτούς ή σε εκείνους που μας δανείσει τα χρήματα. Θέλουμε νέους εκπροσώπους υπόλογοι στο μπαρ όχι, αυτοί που θα νοθεύονται λόγω των αποτυχίες του παρελθόντος. Αυτοί είναι οι σύντομες ιδεών.
Όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, ισχύουν τα λόγια τους.
Το χρήμα είναι ένα εμπόρευμα εφευρέθηκε για να βοηθήσει τους ανθρώπους, τη διευκόλυνση των συναλλαγών μεταξύ τους. Δεν είναι το ίδιο πλούτο. Πλούτος, των φυσικών πόρων, το νερό, τα τρόφιμα, η γη, η εκπαίδευση, το ταλέντο, το πνεύμα, τη μηχανική, την τέχνη. Ως εκ τούτου, στον ελληνικό λαό είναι χειρότερη από ότι ήταν πριν από δύο χρόνια. Ακριβώς όπως το ισπανικό λαό, της Ιρλανδίας ή Βρετανοί δεν είναι κακή.
Ωστόσο, όλοι υποφέρουν σε διάφορα επίπεδα, ακριβώς για κάποια χρήματα (τα οποία αντιπροσωπεύουν τα χρήματα που στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρχε), μεταφέρεται από τη μία στήλη στην άλλη του ισολογισμού.
Γι 'αυτό το διακύβευμα στην Ελλάδα σας, καθώς: επειδή είναι μια μάχη για το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση, να αναζητήσουν νέες πολιτικές διαδικασίες, το δικαίωμά μας στην κυριαρχία ενάντια στα συμφέροντα της ιδιωτικές εταιρείες που μας αντιμετωπίζουν σαν ζώα προς όφελός τους. Είναι ένας αγώνας ενάντια σε ένα σύστημα που εξασφαλίζει ότι αυτοί που κάνουν το κακό ποτέ δεν τιμωρούνται, ενώ οι φτωχότερες και πιο αξιοπρεπείς ανθρώπους που εργάζονται τις πιο είναι εκείνοι που φέρουν το βάρος.
Οι Έλληνες λένε όχι σε αυτό. Κι εσείς, τι λέτε;
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου