Φοβάμαι…

                  

                         Φ ο β ά μ α ι   τους ανθρώπους

                             που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν

                             είχαν πάρει χαμπάρι και μια ω-

                             ραία πρωία-μεσούντος κάποιου

                             Ιουλίου-βγήκαν στις πλατείες με

                             σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε

                             τη χούντα στο λαό».

                             Φ ο β ά μ α ι  τους ανθρώπους

                             που με καταλερωμένη τη φωλιά

                             πασχίζουν τώρα να βρούν λεκέ-

                             δες στη δική σου.

                            Φ ο β ά μ α ι  τους ανθρώπους

                            που σου κλείναν την πόρτα μην

                            τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

                            και τώρα τους βλέπεις στο Πολύ-

                            τεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα

                            και να δακρύζουν.

                            Φ ο β ά μ α ι  τους ανθρώπους

                            που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα

                            σπάζαν στα μπουζούκια κάθε

                            βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν

                            όταν τους πιάνει το μεράκι της

                           Φαραντουρη και εχουν και «άπό-

                           ψεις».

                           Φ ο β ά μ α ι  τουε ανθρώπους

                           που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε

                           συναντούσαν και τώρα σε λοιδο-

                           ρούν γιατί,λέει,δεν βαδιζεις

                           ίσιο δόμο.

                          Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς

                           ανθρώπους.

                          

                          Φέτος  φοβήθηκα ακομη περισσότερο.

                                             Μανολης  Αναγνωστάκης

                                                 Νοέμβρης 1983