Η εκστρατεία ψεύδους και τα πολιτικά ήθη

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ Ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ορισμένες αλήθειες για τους εκλογείς

Ο ελληνικός λαός κλήθηκε να ασκήσει στις 17 Ιουνίου το ύπατο πολιτικό του δικαίωμα. Οι έλληνες πολίτες σε όλην αυτήν την προεκλογική περίοδο, αντί να έχουν μια πλήρη ενημέρωση για να σχηματίσουν μια ψύχραιμη και σωστή πολιτική γνώμη για την άσκηση του εκλογικού τους καθήκοντος, υπόκεινται καθημερινά σε μια ανελέητη συστηματική επίθεση παραπλάνησης και παραπληροφόρησης ως προς την ουσία και την αλήθεια της πορείας της χώρας, για την οποία καλούνται να εκφράσουν τη θέλησή τους.

Πρόκειται για μια πραγματική εκστρατεία ψεύδους.

Η εκστρατεία αυτή του ψεύδους έχει δύο πλευρές: Η μια εκφοβίζει, εκβιάζει και εξαπατά. Η άλλη στον εκφοβισμό και στην εξαπάτηση προσθέτει και τις ύβρεις κατά των «αντιμνημονιακών» κομμάτων. Ακόμη και τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» αναβίωσαν για να εκφοβίσουν... (Τελευταία χρησιμοποίηση –ανεπιτυχής ακόμη και τότε– της «απειλής» ήταν από τη χούντα, πριν από 45 χρόνια.) Είναι κρίμα που κόμματα μακράς κοινοβουλευτικής ιστορίας, καθώς και το ιστορικό όπλο της δημοκρατίας, ο Τύπος (έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ), οδηγούν τα πολιτικά ήθη σε τέτοια παρακμή. Σκοπός της εκστρατείας του ψεύδους είναι: Η δημιουργία φόβου με πλαστούς κινδύνους, που θα συνεπαγόταν, δήθεν, η αντιμνημονιακή πολιτική, ο εκβιασμός των εκλογέων και ο βιασμός της λαϊκής κυριαρχίας. Στόχος: να μη μάθει ο ελληνικός λαός τι σημαίνει η εφαρμογή των δανειακών συμφωνιών (του Α΄ και του Β΄ Μνημονίου) για τις επόμενες γενιές της Ελλάδας, τουλάχιστον εκατό ετών. Με άλλες λέξεις, η εκστρατεία του ψεύδους αποβλέπει στην απόκρυψη των απάνθρωπων συνεπειών των Μνημονίων, που είναι ο πολιτικός, ο οικονομικός και ο κοινωνικός αφελληνισμός της Ελλάδας. Δηλαδή: η παραχώρηση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους και των πηγών του εθνικού πλούτου στον έλεγχο των κέντρων εκμετάλλευσης της κρίσης, καθώς και η φυγή στο εξωτερικό των νέων επιστημόνων και γενικά όλων των παραγωγικών δυνάμεων – συνέπειες που έχουν ήδη δρομολογηθεί και έχουν αρχίσει. Ασφαλώς υπάρχει και ο βραχυπρόθεσμος στόχος της εκστρατείας:

Να σκεπαστεί η φωνή της αντιμνημονιακής πολιτικής, για να μείνουν οι πολίτες μόνο με το ψεύδος και χωρίς αντίλογο. Δράστες αυτών των κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν παραβιάσεων της δημοκρατίας με ψευδή πληροφόρηση είναι τρεις βασικές ομάδες (με τους δουλοπαροίκους τους): (α) οι ευρωπαίοι (θεσμικοί και μη) εκπρόσωποι των κέντρων εκμετάλλευσης της κρίσης («τρόικα», όργανα των δανειστών και ιδίως του ΔΝΤ κ.λπ.), (β) τα πολιτικά κόμματα που έχουν την ευθύνη της υπογραφής και της αποδοχής των καταστροφικών Μνημονίων (κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, που έχουν αποδεχθεί και τα δύο Μνημόνια, με τη στήριξη της κυβέρνησης εκτέλεσης του πρώτου και εφαρμογής του δευτέρου) και (γ) η συμφωνική ορχήστρα των κατευθυνόμενων από τα κέντρα εξουσίας της κρίσης μεγάλων ΜΜΕ (ραδιοτηλεοπτικών και έντυπων).

Ποια είναι τα ψεύδη που ακούμε;

(1) Η σκόπιμη παραμόρφωση του θεσμού της στάσης πληρωμών και αναδιαπραγμάτευσης του χρέους από μια πράξη νόμιμη σε μια πράξη δήθεν ανεύθυνης και εχθρικής πολιτικής κατά της Ευρώπης. Υποστηρίζεται, μάλιστα, από το μνημονιακό μέτωπο ότι δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός και ότι είναι αποκύημα της φαντασίας των αντιμνημονιακών κομμάτων. Ενώ η αλήθεια είναι ότι: (α) ο θεσμός αυτός ισχύει και η εφαρμογή του δεν σημαίνει άρνηση του χρέους, αλλά αναγωγή του στο νόμιμο ύψος, που αντέχει ένας λαός να το πληρώσει με βάση νόμιμους και ανθρώπινους όρους, (β) ο θεσμός αυτός έχει εφαρμοστεί πολλές φορές από παλιά μέχρι τις μέρες μας και έχουν δικαιωθεί τα κράτη που τον χρησιμοποίησαν από τα διεθνή δικαστήρια.

(2) Το μέτωπο των υποστηρικτών των Μνημονίων αποκρύπτει, επίσης, ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι ανίσχυρες, γιατί δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή και έχουν όρους παράνομους. Αποκρύπτει ακόμη ότι το ύψος του δανείου έχει ξεπεράσει τα νόμιμα όρια δανεισμού του κράτους και ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη απέναντι στον λαό της να προσφύγει στη στάση πληρωμών και στη διαπραγμάτευση για τον καθορισμό του νόμιμου και βιώσιμου χρέους.

(3) Τώρα τελευταία, θέλοντας να εκμεταλλευτούν το «φιλότιμο» των Ελλήνων, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, αντί να μας απειλούν με έξοδο από το ευρώ, μας λένε: «Δεν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και από την ΕΕ, αλλά και οι Έλληνες πρέπει να “τιμήσουν” την υπογραφή τους και να πληρώσουν τις “υποχρεώσεις” τους». Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν υποχρεώσεις από παράνομες και απάνθρωπες συμβάσεις.

(4) Εκβιάζουν καθημερινά τον ελληνικό λαό με το ψεύδος ότι η προσφυγή στον θεσμό της στάσης πληρωμών και επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους «θα μας γυρίσει στη δραχμή και θα μας οδηγήσει στη χρεοκοπία». Κανείς δεν μας λέει την αλήθεια, η οποία είναι: (α) Δεν υπάρχει διαδικασία εκδίωξης από το ευρώ και την ΕΕ. (β) Αν, παρά ταύτα, κατάφερναν να μας εκδιώξουν, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές για την Ευρώπη και ευρύτερα. Το επαναλαμβάνουν όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών μας. (γ) Αν μας αναγκάσουν (παρά το ότι δεν μπορούν) να φύγουμε από το ευρώ ή μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία, οι δανειστές θα χάσουν τα χρήματά τους. (δ) Αν μας κόψουν τον δανεισμό, λόγω στάσης πληρωμής, νομιμοποιούν αυτομάτως τη στάση πληρωμών λόγω κατάστασης ανάγκης, στην οποία θα ωθήσουν τη χώρα.

(5) Όταν μας απειλούν για τις συνέπειες της στάσης πληρωμών και της αξίωσης για αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε νόμιμες βάσεις, ρωτάνε τα κόμματα και οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής πού θα βρουν τα χρήματα την επομένη της στάσης πληρωμών για μισθούς κ.λπ.

Κανείς δεν μας λέει ότι η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν είναι οι μόνες πηγές δανεισμού και βοήθειας στον πλανήτη και ότι η Ελλάδα πρέπει, επιτέλους, να ακολουθήσει πολυδιάστατη ανεξάρτητη εθνική πολιτική. Ούτε μας λέει κανείς ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ σε καμιά περίπτωση δεν θα μας αφήσουν να πέσομε στην αγκαλιά άλλου.

Όλα αυτά κάτω από το βλέμμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και της υπηρεσιακής κυβέρνησης. Όλοι γνωρίζουμε την αποστολή της τελευταίας: Να διασφαλίσει κλίμα αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού για την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας – σήμερα για να αποφασίσει για το πιο ακανθώδες ζήτημα επιβίωσής του. Πού είναι η παρέμβαση του υπουργού Τύπου και του πρωθυπουργού για την παρουσίαση στα κεντρικά τηλεοπτικά ΜΜΕ και της άλλης φωνής; (Σʼ αυτό θα επανέλθουμε.)

Όλα αυτά δεν είναι μόνο ψεύδη για παραπλάνηση του λαού. Είναι και σοβαρή παράλειψη χρησιμοποίησης των ισχυρών επιχειρημάτων της Ελλάδας για τη διαπραγμάτευση των όρων δανεισμού. Η παραβίαση του πολιτεύματος είναι διπλή. Με αυτά τα πολιτικά ήθη και η δημοκρατία παραβιάζεται και η Ελλάδα απειλείται.