Σφάξε με πασά μου να 'γιάνω .....

Σάββατο, 30 Μάϊος 2009

«Αιχμάλωτοι» της διπλωματικής ήττας με το ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο

Με τη συγκατάθεση της Ελλάδας στην εκ περιτροπής τοποθέτηση Τούρκου διοικητή στο αεροπορικό νατοϊκό στρατηγείο της Λάρισας, κλείνει υπέρ της Τουρκίας ένας πολυετής «ελληνοτουρκικός διπλωματικός πόλεμος» εντός της Συμμαχίας.Η Τουρκία με σύμμαχο τις ΗΠΑ πίεζε από τη δεκαετία του '50 και τελικά πέτυχε στις 7 Μαϊου του 2009 να χαθεί η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο υπό την έννοια του Αρχιπελάγους.

Το μέλλον διαγράφεται ιδιαίτερα ζοφερό για την Ελλάδα. Επί δύο χρόνια την επιχειρησιακή ευθύνη στο Αιγαίο από πλευράς ΝΑΤΟ θα την ορίζει ο Τούρκος διοικητής του στρατηγείου της Λάρισας με τον Αμερικανό διοικητή και τον Τούρκο υποδιοικητή του στρατηγείου της Σμύρνης!!

Πλέον δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας ο Τούρκος νατοϊκός διοικητής από τη Λάρισα να απογειώνει τουρκικά μαχητικά που βρίσκονται σε νατοϊκή ετοιμότητα για να αναχαιτίσουν ελληνικά μαχητικά επειδή είχαν σπεύσει να αναχαιτίσουν τουρκικά μαχητικά που παραβίαζαν τον εθνικό εναέριο χώρο! Ουδείς θα μπορεί να εμποδίσει τον Τούρκο διοικητή του CAOC -4 της Λάρισας.

Πρόκειται για μία πονεμένη ιστορία που γράφεται καθημερινώς από το 1952 που η Ελλάδα και η Τουρκία έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα αμέσως κατενόησε τη φιλοσοφία της Ατλαντικής Συμμαχίας σε ό,τι αφορά διμερείς διαφορές μεταξύ των μελών του. Το γενικότερο συμφέρον της αμερικανικής πολιτικής υπερτερεί του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς έννομης τάξης.

Αυτό αποδεικνύει η στάση του ΝΑΤΟ σε περιπτώσεις όπως:

* Της τουρκικής αγριότητας κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης το 1956, όπου η αντίδραση της συμμαχίας ήταν επιδερμική.

* Των γεγονότων που διαδραματίσθηκαν στην Κύπρο, με ευθύνη της Τουρκίας το 1964, όπου η στάση του ΝΑΤΟ ήταν η ίδια.

* Των γεγονότων στην Κύπρο το 1967.

* Της κυπριακής τραγωδίας του 1974, όπου ο γεν. γραμματέας του ΝΑΤΟ έφθασε να πει ότι ήταν αδύνατο να ασχοληθεί με το θέμα, διότι βρισκόταν σε διακοπές!!

Παρά τα παραπάνω απτά παραδείγματα, η Ελλάδα αγκιστρώθηκε στο ΝΑΤΟ σταθερά προσηλωμένη στο δόγμα «Ανήκομεν εις την Δύσιν».

Παρά μόνο τον Αύγουστο του 1974 και με δεδομένη τη στάση του ΝΑΤΟ στα κυπριακά γεγονότα και τα τουρκικά εγκλήματα, η Ελλάδα απεφάσισε την έξοδό της από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, παραμένοντας όμως στο πολιτικό.

ΑΠΟ ΤΟ 2002 ΕΩΣ ΤΟ 2009

Οι διαπραγματεύσεις, η υποστήριξη στις ΗΠΑ που δεν κεφαλαιοποιήθηκε και η οδυνηρή απόφαση

Τη χρονική περίοδο 2002 - 2003 όπου εντός της Συμμαχίας γίνονταν διαπραγματεύσεις μεταξύ των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ για το πού θα δημιουργούνταν τα νέα στρατηγεία, η Ελλάδα ζήτησε κατά προτεραιότητα Ναυτικό Στρατηγείο και δύο CAOC. Ενα αεροπορικό και διατήρηση του χερσαίου στρατηγείου στον Τίρναβο, το οποίο ήταν στην τελική φάση της πλήρους επιχειρησιακής του ικανότητας.

Πολλοί στο ΓΕΕΘΑ εκτιμούν τώρα ότι εξαρχής το 2003 στις ελληνικές θέσεις επικράτησε μία λανθασμένη ναυτική φιλοσοφία, καθόσον η χώρα μας ήταν δύσκολο να αποσπάσει από τους Ιταλούς το Ναυτικό Στρατηγείο. Απεναντίας η Ελλάδα δεν υποστήριξε με θέρμη τη διατήρηση του χερσαίου στρατηγείου στον Τίρναβο και του CAOC που ήδη λειτουργούσε.

Τελικά τον Μάρτιο του 2003 λόγω της σύμπλευσης Ισπανών και Ιταλών με τον πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, το χερσαίο στρατηγείο (CC Land) δόθηκε στην Ισπανία (Μαδρίτη), το Ναυτικό (CC Nav) στην Ιταλία (Νάπολη) μαζί με ένα CAOC.

Εκείνη την εποχή θα περίμενε κανείς ότι μετά την άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ (απόφαση τουρκικής Εθνοσυνέλευσης τον Φεβρουάριο του 2003) και τη θετική στάση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την υποστήριξη των αμερικανικών στρατευμάτων στο πλαίσιο της ισχύουσας διακρατικής συμφωνίας [άδειες υπερπτήσεων, υποστήριξη από την αμερικανική διευκόλυνση της Σούδας των διερχομένων αμερικανικών στρατευμάτων, διάθεση της Σούδας (λιμένας) ως προωθημένης ναυτικής βάσεως υποστηρίξεως κ.λπ.] και παρά το ότι η Ελλάδα ήταν αντίθετη στον πόλεμο αυτό, το εναπομείναν Αεροπορικό Στρατηγείο (CC ΑΙΖ) να δινόταν στην Ελλάδα.

Αυτό δεν έγινε καθόσον η Ελλάδα δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει την υποστήριξη που έδωσε στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί καίτοι είχαν εκνευριστεί τότε με την Τουρκία, ωστόσο ο τότε υπουργός Αμυνας Ράμσφελντ τη θεωρούσε στρατηγικότερη της Ελλάδας περιφερειακή δύναμη και στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ.

Νέα CΑΟC

Κατόπιν τούτου το Αεροπορικό Στρατηγείο πήγε στη Σμύρνη και το 4ο CAOC της νέας δομής στη Λάρισα (στη θέση του CAOC 6 της παλαιάς δομής). Επιπλέον και μέχρι τα νέα CAOC να αποκτήσουν πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες αποφασίσθηκε η παράλληλη λειτουργία και των παλαιών CAOC μεταξύ των οποίων και του τουρκικού στο Εσκί Σεχίρ.

Το 2003 η κατανομή των θέσεων είχε καθοριστεί ως εξής :

* Στο Αεροπορικό Στρατηγείο Διοικητής Αμερικανός, Υποδιοικητής Τούρκος και θέσεις επιτελών για Ελληνες.

* Στο CAOC της Λάρισας Διοικητής Ελληνας (ο Διοικητής του ΑΤΑ), Υποδιοικητής εκ περιτροπής Τούρκος και θέσεις για Τούρκους επιτελείς.

Τα CAOC της νέας δομής εδώ και δύο χρόνια απέκτησαν πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες και άμεσα τέθηκε το θέμα της κάλυψης των θέσεων διοίκησης από τα έθνη. Εξαρχής η Τουρκία έθεσε θέμα ανάληψης εκ περιτροπής με την Ελλάδα σε διετή βάση της διοίκησης του CAOC 4 στη Λάρισα!

Παραμένει αδιευκρίνιστο αν η Ελλάδα αντιπρότεινε την ανάληψη της θέσης του υποδιοικητή στο Αεροπορικό Στρατηγείο Σμύρνης, κατά την περίοδο που στο CAOC 4 της Λάρισας τη διοίκηση θα ενασκούσε Τούρκος πτέραρχος.

Για τα συγκεκριμένα νατοϊκά θέματα το ΓΕΕΘΑ συνεργάζεται με την αρμόδια διεύθυνση επί νατοϊκών θεμάτων του υπουργείου Εξωτερικών και τελικά υλοποιεί την πολιτική που καθορίζεται από αυτό.

Να συμφωνήσει

Σύμφωνα με αρμόδιους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ έπειτα από δύο χρόνια συνεχούς αρνήσεως της Ελλάδας, το υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε από το ΓΕΕΘΑ να αποδεχθεί στη Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ στις 7 Μαϊου του 2009 την κατανομή των θέσεων σύμφωνα με την οποία:

* Στο CAOC 4 της Λάρισας η διοίκησή του δίδεται εκ περιτροπής σε Ελληνα και Τούρκο διοικητή ανά διετία.

* Την περίοδο που στο CAOC 4 θα υπάρχει Τούρκος διοικητής, στο Αεροπορικό Στρατηγείο της Σμύρνης θα υπάρχει Ελληνας επιτελάρχης και όχι υποδιοικητής, θέση που μονίμως έχει διασφαλίσει η Τουρκία.

Στο ΓΕΕΘΑ επικρατεί αναβρασμός μεταξύ των επιτελών με την παραπάνω εξέλιξη, καθώς γνωρίζουν ήδη τα προβλήματα που το Αεροπορικό Στρατηγείο δημιουργεί στα θέματα διαχείρισης του εναερίου χώρου. Η Ελλάδα -υπογραμμίζουν- αποδέχτηκε πλήρως τις τουρκικές θέσεις. Τα συναρμόδια υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας αντί να κινηθούν στα χνάρια της μυστικής διπλωματίας θα έπρεπε να θέσουν το θέμα στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο (ΚΥΣΕΑ) και στη Βουλή.

ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Τα επακόλουθα από τη διοίκηση που θα ασκήσει ο Τούρκος πτέραρχος στο CAOC 4 της Λάρισας αναμένεται να είναι σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Οπως εξηγούν οι αεροπόροι, όταν το CAOC-4 της Λάρισας θα διοικείται από Ελληνα πτέραρχο, στο αεροπορικό στρατηγείο της Σμύρνης δεν θα υπηρετεί κανένας Ελληνας ανώτατος αξιωματικός και κανένας Ελληνας διευθυντής (DACOS) στις κρίσιμες επιτελικές θέσεις Α3 (Επιχειρήσεις), Α5 (Σχέδια - Πολιτική) και Α7 (Ασκήσεις). Τούτο, με απλά λόγια, σημαίνει ότι ο Ελληνας διοικητής του CΑΟC-Λάρισας θα είναι παντελώς αποκομμένος από τη σχεδίαση ασκήσεων και επιχειρήσεων που θα γίνεται στο στρατηγείο της Σμύρνης και αιχμάλωτος του Τούρκου υποδιοικητή του στη Λάρισα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των ασκήσεων, της εναέριας επιτήρησης και της εναέριας αστυνόμευσης.

Το πλήρες αδιέξοδο -όπως εκτιμούν οι επιτελείς- θα επέλθει όταν ο Τούρκος διοικητής του CAOC 4 της Λάρισας θα απογειώνει τουρκικά αεροσκάφη που βρίσκονται σε νατοϊκές ετοιμότητες για να αναχαιτίζουν τα ελληνικά αεροσκάφη, τα οποία με τη σειρά τους θα έχουν απογειωθεί για να αναχαιτίσουν τουρκικά, επειδή έκαναν παραβάσεις κανόνων πτήσεως στο FIR Αθηνών ή παραβιάσεις εθνικού εναερίου χώρου πάνω από τα ελληνικά νησιά!! Και ύστερα διαβήματα, κόκκινες γραμμές...

ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ

Η έξοδος από το ΝΑΤΟ και η συμφωνία Ρότζερς

Η έξοδος της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974 θεωρήθηκε από πολλούς ως άστοχη ενέργεια με το επιχείρημα ότι άφησε τους Τούρκους να αλωνίζουν στη Συμμαχία, θέτοντας θέματα αποστρατικοποίησης των νήσων και κυρίως του συμπλέγματος Λήμνου - Σαμοθράκης και Αγ. Ευστρατίου.

Αυτό το πέτυχαν οι Τούρκοι με την αμφισβήτηση του Εγγράφου της Στρατιωτικής Επιτροπής (Military Committee Document) MC 61, που καθόριζε τα επιχειρησιακά όρια του ΑΤΑ εντός του FIR Αθηνών και του αντιστοίχου MC 36, διασφαλίζοντας επιχειρησιακά την ελληνική κυριαρχία σε ολόκληρο το Αιγαίο Πέλαγος με βάση τη φιλοσοφία του Αρχιπελάγους.

Τη δεκαετία του 1980 άρχισε η προσπάθεια επανένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, όμως κάτω από δυσμενείς όρους, η οποία τελικά κατέληξε με τη συμφωνία Ρότζερς. Η επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ αντιμετώπιζε εξαρχής την αρνητική θέση της Τουρκίας, η οποία δεν συμφωνούσε και δεν συμφωνεί ακόμη σε αποφάσεις που αφορούσαν:

* Τη δημιουργία χερσαίου νατοϊκού στρατηγείου στην Ελλάδα.

* Την εφαρμογή των βασικών κειμένων της Στρατιωτικής Επιτροπής που διασφάλιζαν τον επιχειρησιακό έλεγχο του εναέριου χώρου εντός FIR Αθηνών και του Αιγαίου συνολικά από την Ελλάδα (MC 61 και MC 36).

* Τη στρατιωτική χρήση της Λήμνου εκ μέρους του ΝΑΤΟ. Σε περίοδο ειρήνης τη θεωρεί αποστρατικοποιημένη.

* Την τοποθέτηση Ελλήνων επιτελών σε σημαντικές θέσεις στα επιτελεία του ΝΑΤΟ.

ΤΟ 1990

Η εγκαθίδρυση του Χερσαίου Στρατηγείου

Τη δεκαετία του 1990 έπειτα από έντονες διαπραγματεύσεις αποφασίσθηκε η εγκαθίδρυση στην Ελλάδα ενός Χερσαίου Στρατηγείου και ενός Κέντρου Συντονισμού Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC), τα οποία και πάλι εξαιτίας της τουρκικής στάσης παρέμεναν για πολύ χρόνο ανενεργά, χωρίς όμως όρια γεωγραφικά επιχειρησιακής ευθύνης.

Τα Στρατηγεία αυτά ενεργοποιήθηκαν τελικά το 1998 στο πλαίσιο της νέας δομής του ΝΑΤΟ, που σε ό,τι αφορά τη νοτιοανατολική περιοχή προβλέπονταν, από ένα χερσαίο υποστρατηγείο σε Ελλάδα (Τίρναβος) και Τουρκία (Σμύρνη) και από ένα αεροπορικό υποστρατηγείο CAOC σε Ελλάδα (Λάρισα) και Τουρκία (Εσκί Σεχίρ).

Στις αρχές του 2000 ξεκίνησε η συζήτηση για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Με σκοπό τον περιορισμό των εξόδων της Συμμαχίας, την προσαρμογή της στις νέες απειλές και το επιχειρησιακό πεδίο που διαμορφώνονταν και τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας που επηρεάζει τα στρατιωτικά θέματα και την πίεση που εξάσκησαν οι ΗΠΑ (Ντόναλντ Ράμσφελντ), αποφασίσθηκε όπως στη νότια περιοχή να υπάρχουν:

* Ο νατοϊκός Διοικητής Νοτίου Περιοχής (Regional Commander SOUTH).

* Τρεις Τμηματικοί Διοικητές (Χερσαίος - Ναυτικός - Αεροπορικός).

* Δύο CΑΟC.

ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ 

ΕΘΝΟΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/05/blog-post_7721.html