Tου Κωστα Λεονταριδη
Το σταλινικό καθεστώς είχε κατασκευάσει έναν υπερ-εργάτη, πρότυπο για τους υπόλοιπους. Ο Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Σταχάνοβ (λες και ξεγλίστρησε από σελίδες του Ντοστογιέφσκι το όνομα) επελέγη ως σύμβολο του αγώνα αύξησης της παραγωγικότητας. Ο Σταχάνοβ ξεπέρασε με τα σιδηρά χέρια της προπαγάνδας κατά 14 φορές τη ζητούμενη ημερήσια αποδοτικότητα στην εξόρυξη άνθρακα, καθιστώντας τους συναδέλφους του ύποπτους οκνηρίας ή ηθελημένης ήσσονος προσπάθειας. Το ένστικτο επιβίωσης ανάγκασε πολλούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του για να μην κατηγορηθούν ως εχθροί της σταλινικής ΕΣΣΔ. Ο Σταχάνοβ παρασημοφορήθηκε, σπούδασε, έγινε διευθυντής ορυχείου και πέθανε κατάκοπος και αλκοολικός το 1977.
«Ευτυχώς έπεσα σε σταχανοβίτη» ακούσαμε να λέει ένας μπροστά - το πιάσαμε το υπονοούμενο. Ολοι το έχουμε παρατηρήσει περιμένοντας στην ουρά για να πληρώσουμε λογαριασμό ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ. Πίσω από τον γκισέ οι υπάλληλοι. Στο ίδιο χρονικό διάστημα -ας πούμε πέντε λεπτά- ο ένας εξυπηρετεί τρεις καταναλωτές με κινήσεις γρήγορες, μηχανικές. Ο συνάδελφός του δίπλα υιοθετεί στην πράξη το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», εξυπηρετώντας με στωικότητα, ανά πεντάλεπτο, έναν καταναλωτή. Και οι δύο έχουν τα ίδια χρόνια προϋπηρεσίας, το ίδιο προσοντολόγιο, αμείβονται το ίδιο, λαμβάνουν τα ίδια επιδόματα. Στη δημοκρατία μας, ούτε ο πρώτος επιβραβεύεται για την ταχύτητά του (πέραν των σιωπηλών ευσήμων των καταναλωτών) ούτε ο δεύτερος κατηγορείται για τη βραδύτητά του (πέραν των σιωπηλών ύβρεων των καταναλωτών).
Το ελληνικό Δημόσιο -που μόλις φέτος κατάφερε να διαλευκάνει ότι ο υπαλληλικός του πληθυσμός ανέρχεται σε 800.000- εδώ και δεκαετίες λειτουργούσε ως ενεργούμενο κυβερνήσεων, καταφέρνοντας το εξής απίστευτο: να δηλώνουν δυσαρεστημένοι και οι συνεπείς υπάλληλοι και οι λιγότερο ευσυνείδητοι (πρωτίστως οι συνδικαλιστές τους), αλλά και οι εξυπηρετούμενοι πολίτες. Και για να μην αδικήσουμε κανένα από τα κόμματα εξουσίας, θα πιστέψουμε και τα δύο.
Είναι κοινό μυστικό ότι η όποια λειτουργία του Δημοσίου στηριζόταν παραδοσιακά σε κάποιους «σταχανοβίτες» που ούτε κομματικά εύσημα ανέμεναν ούτε ηρωικές προθέσεις είχαν. Υποταγμένοι στο ατομικό τους μνημόνιο, επιδείκνυαν σιωπηρώς συναδελφική αλληλεγγύη σε καθ' έξιν λουφαδόρους και κατά φαντασίαν ασθενείς. Κρίμα κι άδικο. ΄Η δεν συμφωνείτε;
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Θ. Τ.
Το άρθρο σας μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω μια από τις πολλές ιστορίες γύρω από η γραφειοκρατία και να γράψω μερικές σκέψεις που τριγύριζαν μέσα μου.
Χάριν συντομίας θα σας τα πω περιληπτικά την ιστορία σαν παράδειγμα προς αποφυγήν.
Με τη σύνταξη (και σε καιρούς παχιών αγελάδων )πήρα ένα μεταχειρισμένο πλεούμενο 8 μέτρων ( μην νομίσετε ότι πήρα κανένα πλωτό παλάτι )για βόλτα και για ψάρεμα . Έπρεπε να βγάλω και άδεια αλιείας. Πήγα στο λιμενικό και μου ζήτησαν τρία έγραφα που είχαν εκδοθεί από άλλα γραφεία της ίδιας υπηρεσίας και μάλιστα όχι τα ίδια τα έγγραφα άλλα φωτοτυπίες και ούτε καν επικυρωμένες.
Τους τα πήγα , καθως και 2 παράβολα και πήρα την άδεια.
Σε δυο χρόνια ήθελε ανανέωση. Μου ζήτησαν πάλι τα ίδια χαρτιά . Μα σας τα ΄χω φέρει
τα έχετε στο φάκελό μου . Η απάντηση ήταν ειλικρινής . ¨¨ Που ν τα βρούμε γίνεται χάος . Τους τα ξαναπήγα και τα παράβολα και πήρα την ανανέωση . Και μετά κάθε δύο χρόνια τα ίδια . Το γραφειοκρατικό τέρας ρούφαγε τις φωτοτυπίες και τα παράβολα και εγώ είχα την άδειά μου .
Ξέχασα να σας πω ότι μέσα στο τμήμα υπήρχαν PC που χρησίμευαν σαν γραφομηχανές.
Από τα 10 – 15 άτομα δεν ξέρω αν κάποιος σκέφτηκε να βάλει μια τάξη και να δημιουργήσει ένα αρχείο σωστό ώστε να μην χρειάζεται να τους πηγαίνω α ίδια και τα ίδια κάθε φορά. Πιθανόν αν κάποιος το σκέφτηκε οι άλλοι να του είπαν " Κάτσε στ΄ αυγά σου και μη χαλάς τη πιάτσα . Αν γίνουν αυτά που λες από 15 θα μείνουμε 2 στο τμήμα .Για μεταθέσεις είμαστε τώρα ; Άσε που από τμήμα θα γίνουμε γραφείο και θα χάσουμε και τα προϊσταμένιλικια . Και οι υπόλοιποι από Πειραιά μπορεί να βρεθούμε σε κανένα Άγιο Ευστράτιο .
Και φυσικά τα πράματα δεν άλλαξαν μέχρι που πούλησα το πλεούμενο .
Τώρα γιατί σάς τα λέω. Από αυτή την ιστορία ( και από άλλες παρόμοιες ) βγαίνει το εξής συμπέρασμα .Ο ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΊΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΏΝ ΕΊΝΑΙ Εις ΒΆΡΟΣ
1 ον ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
(Στην ιστοριούλα μας τα πιστοποιητικά δεν θα χρειάζονταν εφ όσον το Υπουργείο είχε κεντρική Τράπεζα πληροφοριών και εγγράφων ) Άρα θα χρειαζόταν μόνο να τους στείλω ένα παράβολο ότι πλήρωσα κι να πάρω την άδεια ταχυδρομικώς. (Πολύ ψιλά τον έβαλα τον πήχη στη Σουηδία είμαστε; )
2 ον ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΚΟΎ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ
(Αν εκσυγχρονιστούμε οι 800.000 μειωθούν σε 200.000 πως θα εξαγοράζουμε ψήφους )
3 ον Κάθε προεκλογική αγγελία τύπου " ΘΑ ΠΑΤΆΞΟΜΕΝ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΚΡΑΤΕΊΑ ¨ είναι ψέμα και δεν μπορεί ,( Δεν έχει την πείρα να αντιμετωπίσει τον υπαλληλικό κλεφτοπόλεμο) αλλά κυρίως ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ . Χάνει εκλογική πελατεία.
Και προχωρώ πάρα κάτω.
Η μισθοδοσία των 800.000 υπαλλήλων άλλα και η συνταξιοδότηση των προηγούμενων υπεράριθμων υπαλλήλων είναι για τον κρατικό κορβανά καταστρεπτικός. Προσπαθούμε να να κολυμπήσουμε με ένα βράχο δεμένο στο λαιμό. Η κατάληξη γνωστή . Θα πνιγούμε. ¨Έτσι σήμερα η οικονομία κολυμπά με τον ογκόλιθο του Κρατικού Μηχανισμού. Θα την πνίξει ..είμαστε σε ένα αδιέξοδο. Το ευτραφέστατο κράτος απαιτεί τροφή που η στερεί από τις παραγωγικές τάξεις , διότι το ίδιο ο μόνο που παράγει είναι χαρτιά . Επομένως για τα προς το ζείν απομυζά από τις παραγωγικές τάξεις Αλλά τα όρια έχουν ξεπεραστεί . Η εφορία είναι βαριά κι αναστέλλει κάθε παραγωγική προσπάθεια. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΕΙΝ του πως ένας υπέρογκο κράτος πνίγει την ελεύθερη οικονομία. Δεν βρίσκονται άλλα χρήματα. Ότι και να κάνεις έχει δυσμενές αποτέλεσμα . Να αυξήσεις τις αντικειμενικές αξίες , σταματάει η οικοδομή Φόρος στο πετρέλαιο ,θα παγώσουμε. Το αδιέξοδο είναι πλήρες όσο συντηρούμε τον υπερτροφικό και ανίκανο και εν πολλοίς παρασιτικό κράτος. Αυτή τη στιγμή το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να πάρουμε ακόμα δανικά ελέω ΕΕ . Το περίφημο οικονομικό πρόγραμμα απλά έχει σαν στόχο να μπορούμε να δανειζόμαστε από τις αγορές , αλλά π ιός δανείζει ένα ψεύτη μπαταχτσή, όπως φροντίσαμε να αυτό κατηγορηθούμε ? . Και μέχρι πότε θα παίρνουμε δανεικά ? Κάποτε θα πρέπει να τα επιστρέψουμε , πως ? Οικονομική ανάπτυξη , με τον ογκόλιθο που λέγεται κρατικός μηχανισμός στη πλάτη μας δεν......
Η μόνη ελπίδα η συρρίκνωση του Κ Μ (Κρατικού Μηχανισμού) στο 50% και ακόμα στο 25%
για να αναπνεύσει η οικονομία. Αλλά ατό σημαίνει αυτοκατάργηση του Πολίτικου μας συστήματος διότι θα καταρρεύσουν οι πελατειακές σχέσεις που το δημιούργησαν και το ίδιο το σύστημα. Μόνο με ένα μικρό αλλά εκσυγχρονισμένο Κ Μ θα απαλλάξουμε την πραγματική οικονομία από τα υπέρμετρα βάρη γι να μπορέσει να αναπτυχθεί.
Εκεί θα καταλήξουμε και όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο . Άλλη λύση δεν υπάρχει . Απλά οι πολιτικοί μας προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο (για ιδιοτελείς λόγους,) γιατί το φάρμακο είναι πικρό και ο παιδί κλαίει . Αλλά κλαίει δεν κλαίει πρέπει να ο πιει για να γίνει καλά.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου