Font Size 
Κυριακή, 08 Ιούλιος 2012 15:55
Ο
μακαρίτης ο πατέρας μου είχε αφήσει ευχή και κατάρα να μη δανειστώ.
Δεν ξέρω αν ο ίδιος είχε ακολουθήσει τη συμβουλή του. Ίσως όχι - και
γι’ αυτό επέμενε.
- Πάντως, εγώ την ακολούθησα. Ακόμα και σε εποχές που πείνασα, δανεικά δεν ζήτησα.(Απεχθάνομαι την εξάρτηση.) Έστησα αργότερα μια επιχείρηση που δούλεψε επί δύο δεκαετίες, έγινε από τις μεγαλύτερες και υγιέστερες στον κλάδο της, χωρίς ποτέ να πάρει δάνειο, ούτε καν να υπογράψει γραμμάτιο. Ήταν συνεπέστατη στις πληρωμές της και όσοι συνεργάστηκαν μαζί της τη θυμούνται.
- Και βρέθηκα τώρα να χρωστάω τρελά (μαζί με κάθε Έλληνα) δεκάδες χιλιάδες ευρώ που ουδέποτε δανείστηκα και άλλα τόσα σε χαράτσια, έκτακτες εισφορές, τέλη, επίδομα αλληλεγγύης, κ.λπ., πέρα από τους τακτικούς φόρους.
- Πώς καταφέραμε να στήσουμε μια παγκόσμια οικονομία επάνω σε χρέη; Ξαφνικά, το κύριο πρόβλημα όλων είναι τα δάνεια και τα επιτόκιά τους. Τα οποία καθορίζουν οι «αγορές». (Που, τελικά, μπορεί να είμαστε πάλι εμείς, ως καταθέτες τραπεζών, αγοραστές ομολόγων, κ.λπ.) Οι οποίες, όπου βλέπουν αυξημένο ρίσκο, ανεβάζουν τον τόκο και κάνουν τα δάνεια απρόσιτα. Διακινδυνεύουν χρήματα!
- Κάθονται τώρα πάνσοφοι οικονομολόγοι και πολιτικοί και συνεδριάζουν μέρες ολόκληρες με σκοπό να κάνουν το χρήμα πιο φτηνό, τα δάνεια πιο προσιτά και να μειώσουν τα spreads. Αν όμως η βασική ασθένεια της παγκόσμιας οικονομίας είναι τα δάνεια, αντί να προσπαθούμε να τα βελτιώσουμε, μήπως θα έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε την προτροπή του πατέρα μου; Να τα περιορίσουμε σταδιακά μέχρι την εξάλειψή τους; Να θέσουμε αυστηρά όρια και προϋποθέσεις δανειοδότησης, ώστε να μη φτάνουμε στο σημερινό χάλι;
- Για ‘μένα η πιο αποτελεσματική οικονομική θεωρία είναι αυτή που ονομάζω: «ο λογαριασμός του μπακάλη». Που σημαίνει: έσοδα δέκα – δαπάνες εννέα (να μένει κι ένα περίσσευμα για απόθεμα). Απλοϊκή; Σαφώς. Αλλά 100% σίγουρη.
- Δεν καταλαβαίνω γιατί όλα τα κράτη πρέπει να δανείζονται. Ακόμα και αυτά που έχουν περίσσευμα! Δεν μπορούν να οργανώσουν έτσι τις οικονομίες τους που να ζούνε από τα έσοδά τους; Τι εισπράξεις έχει ο προϋπολογισμός; Ε, με αυτές θα κινηθεί το κράτος! Πώς το πετυχαίνει αυτό ένα νοικοκυριό ή μια επιχείρηση;
-
Ίσως είμαι αφελής, αλλά δεν θεωρώ πως η διαχείριση ενός κράτους διαφέρει από τη διαχείριση μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού. Κράτος μπαταξής σαν το δικό μας που χρωστάει σε όλους -εντός και εκτός- και ξανάδανείζεται για να πληρώσει δάνεια, το θεωρώ κολοφώνα ανευθυνότητας, ανικανότητας και ανηθικότητας!
Αναρτήσεις
Ναι. Είσαι "αφελής". Η διαχείριση ενός κράτος διαφέρει από τη διαχείριση μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού. Και διαφέρει επειδή μεταξύ εσόδων και εξόδων μεσολαβούν οι πολιτικοί, που στην προκείμενη περίπτωση γράφονται με Ω, δηλ. πωλητικοί. Δανείζονται, κάνουν τα "βαποράκια" στο λιμνάζον κεφάλαιο, με το αζημίωτο και με τη διασπάθιση του δανεικού χρήματος δημιουργούν οπαδούς-ψηφοφόρους, ώστε να διαιωνίζεται η ιδιοτελής παρουσία τους εις τα κοινά. Ο νοικοκύρης και ο υγιείς επιχειρηματίας αν πάρουν δάνειο γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα το επιστρέψουν αυτοί οι ίδιοι, ενώ για τους πωλητικούς ισχύει το apres moi le deluge.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείτε. Λείπει όμως κάτι το βασικό που ο συγγραφέας δεν έχει στο μυαλό του. Τα κράτη δεν δανείζονται μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα από τα έσοδα του προϋπολογισμού τους αλλά επειδή πρέπει να κυκλοφορήσει το λιμνάζων χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που δεν παράγεται στον πραγματικό κόσμο (54,6 τρις δολλάρια παγκόσμια παραγωγή και 65,8 τρις δολλάρια από τράπεζες, από έκθεση του ΟΗΕ για το 2007.) Το 2011 νομίζω ότι ξεπέρασαν τα 100 τρις η παραγωγή του ψεύτικου χρηματοπιστωτικού χρήματος με αποτελέσματα μανιώδους κρίσης. Αυτό σημαίνει αναμενώμενη υποτίμηση του υπάρχοντος και πραγματικά παραγώμενου πλούτου και φυσικά η απόλυτη καπιταλιστική βλακεία της εκμετάλλευσης μόνο του ανθρώπινου δυναμικού με την ιδιωτικοποίηση του κέρδους. Όπως λέει και σ'ένα τίτλο ενός κεφαλαίου ο Μπογιόπουλος: "Όλοι για τον καπιταλιστή, κι αυτός για τον εαυτό του!".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης εδώ κολλάει και μια φράση του Νέλσον Μαντέλα, "Η φτώχεια δεν είναι ατύχημα. Όπως η δουλεία και τα απαρτχάιντ είναι φτιαγμένα από τον άνθρωπο και μπορούν να εξαλειφθούν με ανθρώπινες ενέργειες."