Η διεθνής οικονομία και οι δουλοπάροικοι ...

Ο κ. Ν. Νικολάου επαναλαμβάνει τον κ. Κωνσταντινίδη, άρθρο του οποίου δημοσίευσα προ ημερών, και καταδεικνύει με τον πιο εναργή τρόπο ότι τις ζημιές των πάσης φύσεως … μεγάλων τις πληρώνουν οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι.

ΣΓΣ 

20080919 Οι αλχημιστές του χρήματος

Του Νικου Νικολαου

Συγκλονισμένοι, φαντάζομαι ότι είναι όλοι οι αναγνώστες της «Καθημερινής», διαβάζοντας όσα συμβαίνουν τελευταία στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου από τη μια ημέρα στην άλλη καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι τραπεζικοί κολοσσοί, ασφαλιστικές εταιρείες και γιγαντιαία Hedge Funds. Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι οι ίδιοι αναγνώστες θα δηλώνουν εντυπωσιασμένοι, βλέποντας την κυβέρνηση Μπους και την Ομοσπονδιακή Τράπεζα (FED) (τους δύο πυλώνες, δηλαδή της πολιτικής της ελεύθερης αγοράς) να έχουν διαθέσει το τελευταίο εξάμηνο σχεδόν 1 τρισ. δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων σε κρατικοποιήσεις, επιδοτήσεις, εγγυήσεις κ.λπ. για να διασώσουν τους γίγαντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος από το επικείμενο ναυάγιο!

Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και σε ποιον οικονομικό κόσμο μας οδηγεί η υπερδύναμη του πλανήτη; Την απορία αυτή την έχουν όλοι οι διεθνείς παράγοντες. Προχθές ο πρόεδρος του Eurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ δήλωσε «έκπληκτος» και «εντυπωσιασμένος» από τη διάθεση της αμερικανικής κυβερνήσεως να εμπλακεί στην οικονομία, έπειτα από πολλά χρόνια αποστασιοποίησης: «Η Βρετανία και οι ΗΠΑ μάς έλεγαν ότι το κράτος θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικό όταν πρόκειται για κυβερνητική δράση», είπε χαρακτηριστικά!

Αν ήθελα να κάνω ένα ευφυολόγημα θα έλεγα ότι ο καπιταλισμός και η ελεύθερη αγορά είναι για τους πολλούς, για τους μισθωτούς, τους φτωχούς και τους κατοίκους του Τρίτου Κόσμου, αφού πράγματι όλοι αυτοί σε αυτόν τον κόσμο ζουν και οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς ρυθμίζουν τις αμοιβές των εργατών στις βιομηχανικές χώρες, τις τιμές των πρώτων υλών που εξάγει ο Τρίτος Κόσμος, αλλά και τις υψηλές τιμές του πετρελαίου, του ρυζιού κ.λπ., που ρίχνουν έξω τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Αλλά για τους λίγους πλουσίους, για τους πρίγκιπες της παγκοσμιοποίησης που διευθύνουν τράπεζες και hedge funds, το σύστημα που τους ταιριάζει είναι ο σοσιαλισμός ή μάλλον η κρατική παρέμβαση, αφού δεν τιμωρούνται και δεν χάνουν ποτέ από τα γυρίσματα της αγοράς. Αν η τράπεζα που διευθύνουν πτωχεύσει εξαιτίας λαθεμένων επιλογών τους, αυτοί θα αποσυρθούν για να απολαύσουν τους ηγεμονικούς μισθούς και τις ζημίες θα τις καλύψει το κράτος με χρήματα των φορολογουμένων! Ο κ. Ντικ Φουλντ, π.χ., διευθύνων σύμβουλος της Lehman Brothers, που πτώχευσε προχθές, εισέπραξε την τελευταία πενταετία για αμοιβές και bonus 375 εκατ. δολάρια! Ποια κύρωση υπέστη; Μήπως η FED ή η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς του ζήτησαν τον λόγο γιατί έριξε έξω την τράπεζα; Φυσικά όχι. Μόνη «τιμωρία» τα σχόλια των περαστικών, που γράφουν τη λέξη «απληστία» στο σκίτσο του, που έχει τοποθετηθεί στο κτίριο της τράπεζας στη Νέα Υόρκη.

Και πράγματι, η απληστία μιας μικρής ομάδας μάνατζερ σε συνδυασμό με την κατεδάφιση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών που άρχισε στις ΗΠΑ, το 1981, όταν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν έφερε στον Λευκό Οίκο τη νέα θρησκεία του νεοφιλελευθερισμού ευθύνονται για την τραπεζική κρίση του 1989 και κυρίως για τη σημερινή.

Οι τράπεζες επιτελούν ένα συγκεκριμένο ρόλο στην οικονομία. Συγκεντρώνουν, όπως έγραφα και χθες, τα χρήματα των καταθετών και αφού διακρατούν ένα απόθεμα ασφαλείας δανείζουν τα υπόλοιπα στις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές για να προοδεύει η οικονομία. Με τις ευλογίες του Γκρίνσπαν που ευτέλισε το χρήμα με επιτόκιο 1%, οι καταθέσεις στέρεψαν και οι τράπεζες ή μάλλον οι μάναντζέρ τους σαν τους αλχημιστές προσπάθησαν να βγάλουν χρήμα από το χρήμα. Έδιναν επισφαλή δάνεια και μετά τα τιτλοποιούσαν και πωλούσαν ομόλογα δομημένα. Κατασκεύασαν με μαθηματικούς τύπους απίθανα χρηματοοικονομικά προϊόντα και τα φόρτωναν στους επενδυτές, αφού καμιά εποπτική αρχή δεν τους εγκάλεσε γιατί πωλούσαν αέρα φρέσκο! Ο καπιταλισμός καζίνο! Και παραβιάζοντας όλους τους κανόνες ασφαλείας που ισχύουν στις τράπεζες, άρχισαν να παίζουν στα παράγωγα ανεβάζοντας το πετρέλαιο, τις πρώτες ύλες, ρίχνοντας έτσι σε χάος τη διεθνή οικονομία.

Αυτά τα ανομήματα του κ. Γκρίνσπαν, του κ. Μπερνάνκι αλλά και άλλων κεντρικών τραπεζών καλούνται τώρα να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αλλά και οι εργαζόμενοι που βλέπουν τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό!