omadaneoneforiakon

Έλαβα το ακόλουθο κείμενο από τον Γεροπαράξενο με την παράκληση να το δημοσιεύσω, με την οποία και συμμορφούμαι.

ΣΓΣ

Η άποψη μου είναι ότι η γραφειοκρατία τρέφεται και τρέφει το πολιτικό μας σύστημα. Δεν πρόκειται να καταπολεμηθεί επειδή δημιουργεί ευκαιρίες βολέματος των ημετέρων. Οι ελάχιστοι πολιτικοί που θα ήθελαν να κάνουν κάτι απλά δεν ξέρουν ή κάνουν αφελείς προσπάθειες (θυμάστε τον Έβερτ 1989 με τις τρεις υπογραφές;) που βραχυκυκλώθηκαν αμέσως από τους μανδαρίνους. Αν θέλεις κάποιος κάτι πρέπει να αρχίσει από την κατάργηση των πιστοποιητικών.    Τρελό;

Αφήστε με να σας το αναλύσω.

Tι είναι το πιστοποιητικό;

Μια πληροφορία που αφορά τον αιτούντα, π.χ. ότι δεν έχει καταδικαστεί (ποινικό μητρώο). Αυτή η μορφή μετάδοσης πληροφορίας είναι τόσο παλιά όσο και η γραφή.

Με ηλεκτρονική διακίνηση τις πληροφορίας σκεφτείτε πόσο απλοποιείται το όλο σύστημα, πόσες θέσεις στο δημόσιο καταργούνται, αλλά και πόσο βλάπτονται οι πελατειακές σχέσεις. Άρα άφησέ το. Δεν συμφέρει τους πολιτικάντηδες, αν και συμφέρει το δημόσιο συμφέρον.

Βέβαια το πόσο μπορεί να ελαφρύνει ο πολίτης τόσο από πλευράς χρόνου και ταλαιπωρίας, όσο και από φορολογική επιβάρυνση. Αλλά ποιος τον λογαριάζει;

Τώρα η ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με την εφαρμογή του ηλεκτρονικού πιστοποιητικού είναι κάτι που μόνο τον υπουργό οικονομικών ίσως ενδιαφέρει. Όλοι οι άλλοι χάνουν πελάτες.

Έχοντας αυτά και πολλά άλλα υπόψη μου βρήκα ενδιαφέρουσα την προσπάθεια των νέων εφοριακών.

Με το καλό όσο είσαστε ακόμα νέοι και αδιάφθοροι.

 από omadaneoneforiakon στις Σάββατο, Μάϊος 03, 2008

"Σιγή ιχθύος", θα έλεγε κανείς, επικρατεί στους κόλπους της πολιτικής ηγεσίας στο θέμα των μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα. Στο μεταβατικό στάδιο που διανύουμε, βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο της καταγραφής από το Υπουργείο Εσωτερικών της περιττής και άχρηστης εργασίας στον δημόσιο τομέα.

Θα επιθυμούσαμε όμως από το Υπουργείο Εσωτερικών και μία έκθεση περί: "συγκριτικής ανάλυσης του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα στο θέμα της αποδοτικότητας και εργασιακών σχέσεων με ανάλυση των αιτιών", για να δούμε στο κατά πόσο οι αριθμοί που θέλουν να καταδείξουν κάποιοι, επιβεβαιώνονται στην πράξη.

Η γραφειοκρατία δεν δημιουργείται από τους εκτελεστές της νομοθετικής εξουσίας- υπαλλήλους εργαζόμενους, αλλά από τους ίδιους τους νομοθέτες. Καταργείστε λοιπόν νομοθετώντας, όπου θεωρείτε αναγκαίο και επωφελές την πλεονάζουσα γραφειοκρατία, χωρίς να αναθεματίζετε ανθρώπους-εργαζόμενους! Δώστε τα φώτα σας με επανεκπαίδευση και σεμινάρια σε καίριους τομείς! Και επίσης: O Nόμος να καλομελετάται εξαρχής ως προς την εγκυρότητα και αποτελεσματικότητά του, προκειμένου να αποφεύγονται στη συνέχεια τροποποιήσεις-τροπολογίες που αυτοαναιρούν ολοκληρωτικά το νομοθέτημα!

Πέρα από κάποιες αποσπασματικού χαρακτήρα ανακοινώσεις στον τύπο και ειδικότερα της "Καθημερινής" οι οποίες σε περιοδική βάση, καταγράφουν με μελανά χρώματα τον υποανάπτυκτο δημόσιο τομέα, δεν παρατηρούνται εξελίξεις. Αυτή τη φορά με τίτλο:

" Άχρηστοι και αμόρφωτοι δημόσιοι υπάλληλοι." Με αυτές τις λέξεις αποτολμά ο δημοσιογράφος της στήλης να προκαλέσει την κοινή γνώμη, προκειμένου να ξεκινήσει σιγά-σιγά ο κύκλος των μεταρρυθμίσεων. Σε επαγρύπνηση και η Π.Ο.Ε Δ.Ο.Υ, που μετά από τις εσωτερικές ζυμώσεις, προετοιμάζεται να απαντήσει με απεργιακές κινητοποιήσεις στις αναμενόμενες αλλαγές.

Από την πλευρά μας αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε και να διακρίνουμε μια ξεκάθαρη πολιτική εξυγίανσης του δημοσίου τομέα, από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας. Από την μια πλευρά εξαγγέλονται μέτρα βελτιστοποίησης και από την άλλη προσλαμβάνονται με αδιαφανή κριτήρια δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι ανασφάλιστοι με προγράμματα "stage" (άρθρο μας), στην πλειοψηφία χωρίς υψηλά προσόντα όπως απόφοιτοι Λυκείου, απόφοιτοι με πτυχία θεολογίας, κλωστοϋφαντουργίας κ.λ.π. Με "κροκοδειλίσια δάκρυα" αποτολμάται σταδιακά η εξίσωση των δικαιωμάτων των συμβασιούχων με τους αορίστου χρόνου εργαζόμενους. Στην παρούσα φάση εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στους νέους εργαζόμενους αναφέρουμε τα εξής :

"Η κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς και ανταγωνισμού, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Καλούμε την πολιτική ηγεσία του τόπου να λειτουργήσει επιτέλους ο ιερός θεσμός της επιθεώρησης εργασίας, ο οποίος υπολειτουργεί και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτος θεσμικά.

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του τόπου να αναδιαμορφώσει ριζικά την υπηρεσία του Ο.Α.Ε.Δ με αξιοκρατικά και διαφανή κριτήρια για όλους τους εργαζομένους.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μακροσκελείς μελέτες και νομοθετήματα για την απασχόληση, αλλά από άμεση εφαρμογή των ήδη υπαρχόντων. Νέοι επιστήμονες, απόφοιτοι ανωτέρων και ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο απόγνωσης για μία αξιοπρεπή θέση εργασίας. Τα όνειρά τους γκρεμίζονται κάθε μέρα, η κοινωνία τους ανταπαντά με ρουσφετολογικές λύσεις.

Καλούμε την πολιτική ηγεσία του τόπου να συνεργαστεί με τις επιχειρήσεις συνδιαμορφώνοντας από κοινού με δικλείδες ασφαλείας για τους εργαζομένους, πολιτικές απασχόλησης. Η χώρα έχει ανάγκη από επενδύσεις αξιοποιώντας και απορροφώντας τους  κοινοτικούς πόρους σε τεχνολογίες αιχμής, της πληροφορικής, του τουρισμού, των μεταφορών. Τα κέρδη των επιχειρήσεων πρέπει να επανεπενδύονται, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη νομοθετημένα τον πυλώνα της απασχόλησης."

Η πρωτομαγιά κατέδειξε στον μεγαλύτερο βαθμό αυτή τη φορά, την μεγάλη κρίση που περνά το συνδικαλιστικό κίνημα στην χώρα μας. Η συμμετοχή στην απεργία "ήταν η μικρότερη των ετών", όπως λέγεται και σημαδεύτηκε από συγκρούσεις πολιτικών - συνδικαλιστικών δυνάμεων.

Στην άλλη όχθη το "Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων" που με την απόφαση της 15/04/2008 εξομοιώνει συμβασιούχους και αορίστου χρόνου συμβάσεις στο συνταξιοδοτικό :

"Νέα δεδομένα στο Ασφαλιστικό δημιουργεί απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με την οποία οι συμβασιούχοι που υπηρετούν στον «στενό» ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου αποκτούν πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Η απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία στηρίζεται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των συμβασιούχων και των υπαλλήλων αορίστου χρόνου, αναμένεται να επηρεάσει άμεσα το ασφαλιστικό καθεστώς που ισχύει στη χώρα μας, αν ληφθεί υπόψη ότι αποκτούν πλέον πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα και εφάπαξ αποζημίωση περίπου 250.000 συμβασιούχοι που υπηρετούν σήμερα στο Δημόσιο." Στο έλλειμμα δημοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφερθήκαμε ήδη με άρθρο του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου. Γνωρίζει όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση την κατάσταση της απασχόλησης στην Ελλάδα και πως αυτή εκμηδενίζεται και με ποιες διαδικασίες; Ερώτημα το οποίο θα μείνει αναπάντητο. Δεν μπορούμε να γινόμαστε υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόνο όταν μας βολεύει!

Aκολούθησε και την δεύτερη μέρα του Πάσχα και η έκθεση Αλμούνια της Ε.Ε που μιλά για επιβράδυνση της ανάπτυξης και πληθωριστικές πιέσεις στους κόλπους της Ε.Ε. Για την χώρα μας θα αποτελέσει για άλλη μία φορά μία φθηνή δικαιολογία για πολιτικές λιτότητας, που ξεκίνησε από το 1999, με αφορμή την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωζώνη το 2001 και συνεχίζεται έκτοτε αδιαλείπτως. Η Κομισιόν καταρρακώνει την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης για το ύψος του ελλείμματος ακόμη και για την… περσινή χρονιά, αφού σημειώνει ότι το έλλειμμα……διαμορφώθηκε στο 2,8% του ΑΕΠ – αντί για 2,6% που υποστηρίζει η κυβέρνηση –, συνυπολογίζοντας την επίδραση 0,25 μονάδων του ΑΕΠ κυρίως από την αναδρομική εισφορά της Ελλάδας στην Ε.Ε. λόγω της αναθεώρησης του ΑΕΠ και του αυξημένου κόστους για τις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου.

Οι πιέσεις που ασκεί η Ε.Ε. είναι έντονες προς μια λογική ανατροπής των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων. H σκέψη για την εισαγωγή και εφαρμογή της περίφημης φλεξικιούριτι, δηλαδή της ευελιξίας στην αγορά εργασίας που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αρκετή από μόνη της να βάλει φωτιά στο πολιτικό τοπίο. Στο ίδιο μήκος κύματος και η έκθεση του διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος Γκαργκάνα. Σε αναμονή το επόμενο διάστημα για εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων οι οποίες καλό θα ήταν από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας να ολοκληρωθούν ως το καλοκαίρι, όσο υπνοβατεί και αναζητά τον εαυτό της η αντιπολίτευση.

Μπορεί το θέμα του "ντόπιγκ" να ξέφυγε από τα πρωτοσέλιδα του τύπου της χώρας, παραμένει όμως πραγματικό γεγονός το ντοπάρισμα πολλών συναδέλφων, που απέχουν ακόμα και στην σκέψη τους από οποιονδήποτε διάλογο περί εργασιακών δικαιωμάτων, ανάπτυξης και βελτιστοποίησης. Αναφερθήκαμε ήδη παλιότερα με σχετικό άρθρο: Ανοχή ή ενοχή των νέων συναδέλφων. Μπορεί να φταίει και το νερό των κυλικείων που επιδρά στα ήδη με νικοτίνη παθογενή νευρικά κύταρα. Ήμαρτον. Ας "καθρευτιστούμε" όλοι μας για την κοινωνική μας προσφορά και δημιουργία κάνοντας αντικειμενικά αυτοκριτική.

Βλέποντας την νεολαία, αναλογίζεται κανείς ότι, όχι μόνο χαλάσαμε το παρόν αλλά θάψαμε και το μέλλον μας:

"Οι φοιτητές, οι νέοι ήταν η κινητήρια δύναμη σε όλες τις μάχες ανά τον κόσμο. Με ιδέες και πόθο για μια άλλη καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, ενάντια σε οποιαδήποτε εξουσία, μάχιμοι, πάντα έτοιμοι να θυσιάσουν τα προνόμια τους. Και που κατέληξαν;

Μια ολόκληρη γενιά, ο πιο δυναμικός καρπός της κοινωνίας παρατρεχάμενοι των κομματικών μηχανισμών, οπαδοί του life style, "ξαπλωτιστες των café", με μόνη έννοια τα κινητά και την βραδινή έξοδο. Μια ολόκληρη γενιά χαμένη από την κακία και το μίσος της προηγουμένης γενιάς που γαλούχησε τα παιδιά της χωρίς ιδέες και όνειρα. Με μόνο ευαγγέλιο την αρπαχτή, το βόλεμα, την οικονόμα.

Και στο βάθος η πρωτομαγιά των επαγγελματιών εργατοπατέρων που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους, που σε λίγο θα γίνουν από εργατοπατέρες , πατέρες του έθνους και από τα βουλευτικά έδρανα θα καταπατούν ένα - ένα ότι απέμειναν από τις εργατικές κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα και όχι με καφεδάκι, κινητό και αραλίκι."

Συνέλληνες είναι ανάγκη να εργαστούμε με μια φωνή, συνδιαμορφώνοντας από κοινού εκείνες τις πολιτικές που θα μας οδηγήσουν σε μία πιο ανταγωνιστική οικονομία στην σημερινή κατάσταση της νέας τάξης των πραγμάτων, αναζητώντας νέες συμμαχίες και συνεργασίες. Οι οποιεσδήποτε όμως μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, δεν θα πρέπει να ισοπεδώσουν τα ιερά εργασιακά δικαιώματα, με νεοφιλελεύθερες πολιτικές ξεπουλήματος που έχουν αποτύχει στο εξωτερικό, αλλά θα πρέπει στον διάλογο που θα ξεκινήσει, αν ποτέ ξεκινήσει, να συνοδεύονται, με παρούσα την ιδιωτική πρωτοβουλία, με την αξιοποίηση του ήδη υφιστάμενου εργατικού-υπαλληλικού δυναμικού. Μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι μόνο λεηλασία του νοικοκυριού του εργάτη, του υπαλλήλου, αλλά πρέπει να αποτελεί αμοιβαία συνεργασία με νομοθετημένες εφαρμόσιμες πράξεις του εργαζόμενου με την εργοδοσία. Έχουμε ανάγκη από μία αειφόρο ανάπτυξη της οικονομίας με σεβασμό και κίνητρα στον κοινωνικό ιστό της ευέλικτης μικρομεσαίας επιχείρησης (ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας), του μισθωτού εργαζόμενου και υπαλλήλου. Έχουμε ανάγκη από οράματα και δράσεις οι οποίες θα μας επιβεβαιώσουν ως πολίτες αυτής της χώρας.

Μια παράπλευρη ηλιαχτίδα φωτός νέων συνεργασιών : Ο αγωγός φυσικού αερίου «South Stream» αποτελεί ένα τέτοιο μέτρο και δράση...