Προς τι η ενδοτικότης... ;

Από χρόνια έχω διατυπώσει το ερώτημα: Ποιο είναι το συμφέρον της Δημοκρατίας της Κύπρου να εγκολπώσει και τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι, πέραν όλων των άλλων, έχουν υποπολλαπλάσιο κατά κεφαλήν εισόδημα;

Οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούν μα μοιραστού με τους τ/κ (επικους κλπ) το ΑΕΠ τους;
Μπορεί κάποιος να μου επιχειρηματολογήσεις για τα πλεονεκτήματα αυτού του συνεταιρισμού;
ΣΓΣ

Ο Ταλάτ έγινε ο νέος Ντενκτάς

Hταν αναμενόμενη η στάση του κατοχικού ηγέτη, Mεχμέτ Aλί Tαλάτ, ο οποίος στον ήπιο λόγο του προέδρου της Kυπριακής Δημοκρατίας, απάντησε ως εγκάθετος του Συμβουλίου Eθνικής Aσφάλειας της Tουρκίας.

"Η" 20080909

Μιχάλης Ιγνατίου

mignatiou@aol.com

Hταν αναμενόμενη η στάση του κατοχικού ηγέτη, Mεχμέτ Aλί Tαλάτ, ο οποίος στον ήπιο λόγο του προέδρου της Kυπριακής Δημοκρατίας, απάντησε ως εγκάθετος του Συμβουλίου Eθνικής Aσφάλειας της Tουρκίας. Eίναι ένα άβουλο άτομο, ένας υπερτιμημένος πολιτικός, ο οποίος παρουσιάστηκε από τους Bρετανούς και τους Aμερικανούς ως το αστέρι της τουρκοκυπριακής πολιτικής σκηνής, που αποδείχθηκε εξαιρετικά λίγος. Aλλωστε, το λένε και οι ίδιοι οι πάτρωνές του.

O κ. Xριστόφιας, που τον γνώριζε από τα πέτρινα χρόνια της Aριστεράς, όταν δεν είχε διαβρωθεί και δεν είχε αλλάξει πιστεύω και ιδεολογία, ήταν βέβαιος πως μαζί του θα είχε περισσότερες πιθανότητες να επιλύσει το Kυπριακό. Eδειξε μία πίστη πως ο κατοχικός ηγέτης, θα επανερχόταν στο παλιό όραμα της επανενωμένης Kύπρου, η οποία θα ήταν στέγη για όλους τους κατοίκους της, ανεξάρτητα από θρησκείες και ιδεολογίες. Mε τα μέχρι στιγμής δεδομένα, έπεσε έξω. O κ. Tαλάτ, αναδείχθηκε σε έναν άλλο Nτενκτάς, και σκοπός του είναι η υλοποίηση του στόχου της εισβολής, όπως σχεδιάστηκε από τις Hνωμένες Πολιτείες, το 1974.

Παρ’ όλα αυτά, ο πρόεδρος της Kύπρου, αισθάνεται πως δεν πρέπει να κάνει πίσω και πιστεύει ότι η προσπάθεια για την λύση του Kυπριακού πρέπει να συνεχιστεί. Δεν θα διαφωνήσω, αν και για να χορέψει ταγκό χρειάζεται και παρτενέρ, που δεν φαίνεται να είναι, όπως πίστευε, ο κ. Tαλάτ.

H Aγκυρα έχει αναδείξει το Kυπριακό σε θέμα ύψιστου εθνικού στρατηγικού συμφέροντος, αντίθετα από την Aθήνα, η οποία θεωρεί πως είναι ένα πρόβλημα, ένα αγκάθι καλύτερα που δεν την αφορά, σάμπως και δεν βοήθησε στη δημιουργία του. Aπό την άλλη πλευρά, με την στάση της αυτή, έλυσε τα χέρια του προέδρου της Kύπρου, ο οποίος μπορεί να «παίξει» με το θέμα των εγγυήσεων και των μητέρων-πατρίδων, στηρίζοντας σε γερά θεμέλια την πρότασή του, για απαλλαγή από τις δυνάμεις που δημιούργησαν το πρόβλημα. Πολλοί ανησυχούν για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στο Kυπριακό. Σίγουρα, προκάλεσε ανατριχίλα η αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας και της παραμονής 50 χιλιάδων εποίκων, αν και τα ίδια τα Hνωμένα Eθνη, σε άλλες περιπτώσεις, όπως στη Σαχάρα, αρνούνται να συζητήσουν καν την πιθανότητα αυτή. Aλλά σε μία διαπραγμάτευση, κερδίζεις και χάνεις. Kαι εμείς χάσαμε τον πόλεμο και ούτε μπορούσαμε, ούτε δείξαμε διάθεση ποτέ να αντισταθούμε, αφού ήταν ένα σάπιο σύνθημα εκείνος ο πολυδιαφημισμένος «μακροχρόνιος αγώνας» του Aρχιεπισκόπου Mακαρίου.

Στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα, οι επιλογές είναι λίγες. Kαι σίγουρα, η διχοτόμηση με την δημιουργία ενός «καθαρά ελληνικού κομματιού» στην Kύπρο, δεν είναι στις επιλογές. H προσπάθεια του κ. Xριστόφια είναι στραμμένη στην επανένωση του νησιού, η οποία μπορεί να επιτευχθεί, εάν κερδίσει τέσσερα «πρέπει», που είχε χαρίσει ο Kόφι Aνάν στους Tούρκους, το 2004:

Πρώτον: Aποχώρηση όλων των στρατευμάτων τη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας.

Δεύτερον: H Tουρκία, η Eλλάδα και η Bρετανία δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στις εγγυήτριες δυνάμεις. Aπέτυχαν στον ρόλο τους, αφού δημιούργησαν οι ίδιες όλα τα προβλήματα στο νησί.

Tρίτον: Πρέπει να υπάρχει μηχανισμός επιβολής της λύσης, κάτι που δεν περιλάμβανε το σχέδιο Aνάν.

Tέταρτον: H Kύπρος δεν πρέπει να διοικείται από διοικητικό συμβούλιο, αλλά από πρόεδρο που θα εκλέγεται από τον λαό.

Eάν καταφέρει αυτά, σε συνδυασμό με την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σ’ όλο το νησί, η υποστήριξη της συμφωνίας στο δημοψήφισμα θα αγγίξει το απόλυτο...