Του Διονύση Ελευθεράτου
5/3/2010 Αν ο έρωτας περνάει από το στομάχι, η θεσμική αρπαγή των πορτοφολιών οφείλει να διέρχεται πρώτα από τα μυαλά. Να τα γεμίζει με ψέματα κι ανοησίες. Ενα (τουλάχιστον) χθεσινό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ άρχιζε με διθυραμβικό σχόλιο: πως η ζήτηση της νέας σειράς του ελληνικού κρατικού ομολόγου δείχνει ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση αποκατέστησαν την εμπιστοσύνη των αγορών στην οικονομία της χώρας. Προφανώς κάποιοι προπαγανδιστές της κρατικής TV μάς περνούν για ηλίθιους, όπως ακριβώς μας θεωρεί και η κυβερνώσα παρέα του George...
Υπενθυμίζουμε: τον Ιανουάριο εκδόθηκε η πρώτη σειρά των ημέτερων κρατικών ομολόγων μέσα σε κλίμα δραματοποίησης του ελληνικού δημοσιονομικού προβλήματος. Τότε, βεβαίως, δεν είχε ανακοινωθεί το πετσόκομμα των εισοδημάτων στο Δημόσιο με το ταυτόχρονο άνοιγμα θυρών και ορέξεων (χωριό που φαίνεται...) για ανάλογα «κλέη» και στον ιδιωτικό τομέα. Αντιθέτως, τότε ήταν νωπές οι δηλώσεις που είχε κάνει ο George τον Δεκέμβριο στις Βρυξέλλες, μόλις ολοκληρώθηκε η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. Τι είχε πει ο πρωθυπουργός; Ο,τι ακριβώς έλεγε και πριν από τις εκλογές.
Τον Ιανουάριο, αξιοποιώντας την κινδυνολογία που καλλιεργούσαν οι διεθνείς οίκοι (ανοχής ή ενοχής;), οι «Financial Times» αλλά και η ίδια η Κομισιόν, τα τσακάλια του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος επέβαλαν υψηλό επιτόκιο: 6,2%. Μόλις το πέτυχαν, έγινε το «πατείς με, πατώ σε» για να αγοράσουν. Πέντε δισεκατομμύρια ευρώ ζητούσε η κυβέρνηση, προσφέρθηκαν τα πενταπλάσια!
Χθες βγήκε στις αγορές η νέα σειρά ομολόγων. Τι ακριβώς απέφεραν οι «δύσκολες μα αναγκαίες» (τι άθλιο κλισέ!) κυβερνητικές αποφάσεις; Μια τρύπα στο νερό. Επιτόκιο; Στο 6,3%, δηλαδή ανεπαίσθητα μεγαλύτερο από εκείνο του Ιανουαρίου! Και πάλι, βεβαίως, η ζήτηση ήταν μεγάλη: πέντε δισεκατομμύρια προσδοκούσε η κυβέρνηση, προσφέρθηκαν περίπου 16 δισ. Από πού κι ως πού όμως οι αγορές μάς δείχνουν εμπιστοσύνη προσφέροντας -τώρα- τα τριπλάσια από όσα ζητάμε, αλλά μας θεωρούσαν ετοιμόρροπους όταν προσέφεραν τα πενταπλάσια, με το ίδιο επιτόκιο;
Μπαρούφες μεγάλες, αλλά εξηγήσιμες. Βλέπετε, έπρεπε ντε και καλά να φανεί ότι τελεσφόρησε το ξεβράκωμα του George στο στριπτιζάδικο των Βρυξελλών. Αλλά, τι λέω, ξέχασα: το ξεβράκωμα αυτό ήταν απόρροια... λαϊκής πίεσης. Σαν αρσενική Ζαν ντ' Αρκ, ο George άκουγε γύρω του φωνές: «Πάρ' τα μου όλα τώρα για να σωθεί η χώρα». Η χώρα - πανηγύρι της εισφοροδιαφυγής και φοροδιαφυγής. Η χώρα-πάρτι της ρεμούλας. Η χώρα που καμάρωνε για τους αλματώδεις ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ την τελευταία δωδεκαετία, δίχως όμως να επιτρέπει την αύξηση του πραγματικού εισοδήματος της μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων.
Δεν ξέρω πότε θα αποκαλύψει ο George ότι μπλοκάρισαν το ποδήλατό του εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, για τον παρακαλέσουν: «Δέξου, μεγάλε αρχηγέ, τη φόδρα της τσέπης μας και βάλε την Αντα να πλέξει τη φανέλα του φτωχού βιομήχανου». Δεν ξέρω πόσοι θα κάνουν, τότε, τον κόπο να δουν προσεκτικά τα κέρδη που έχουν ακόμα και σήμερα, ας πούμε, οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις. Δεν ξέρω πόσοι θα μάθουν ότι στην Ελλάδα (στατιστικές του 2007) το κόστος εργασίας αντιστοιχεί μόλις στο 72% του μέσου όρου της Ευρώπης των «15» όταν η παραγωγικότητα είναι στο 91% -και ο νοών νοείτω.
Ξέρω, προς το παρόν, ότι δεν αντέχονται οι τόνοι ψέματος που επιστρατεύονται αντί απαντήσεων στο απλούστερο ερώτημα: γιατί, ρε George, κάνεις πολύ χειρότερα από όσα αποκήρυττες με βδελυγμία πριν από τις εκλογές; Μετρήστε απαντήσεις-μπαρούφες.
Πρώτη: «Τα μαγειρεμένα στοιχεία της κυβέρνησης Καραμανλή μάς είχαν παραπλανήσει». Ατοπο. Στις 11 Δεκεμβρίου, στις Βρυξέλλες, ο George επανέλαβε με το «νι» και με το «σίγμα» τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ. Τότε η Κομισιόν είχε ενημερωθεί πλήρως από τη νέα ελληνική κυβέρνηση για τα πραγματικά στοιχεία.
Δεύτερη: «Επρεπε να πείσουμε τις αγορές ότι η ελληνική οικονομία δεν θα πέσει στον γκρεμό». Σαχλαμάρα ολκής. Και μόνο το γεγονός ότι από τον Ιανουάριο πλάκωσαν σαν τις ακρίδες να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα αποδεικνύει ότι ουδέποτε πίστεψαν ότι κινδυνεύαμε να χρεοκοπήσουμε. Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, δεν αγοράζεις μαζικά ομόλογα -όχι με 6%, ούτε με 12% επιτόκιο. Συντηρούσαν την κινδυνολογία για λόγους αυτονόητους, γνωρίζοντας ότι η απειλή αυτή ήταν περισσότερο «σικέ» κι από το αξέχαστο ματς Γερμανία - Αυστρία στο Μουντιάλ του 1982.
Απάντηση τρίτη (παραλλαγή της δεύτερης): «Χίλια δίκια να έχετε για την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή, δίχως αυτά τα μέτρα η χώρα δεν θα μπορούσε να δανειστεί από κανέναν με ανεκτό επιτόκιο». Μπα; Ρώτησε κανείς, π.χ., τους Κινέζους που δάνεισαν τη Σερβία με επιτόκιο 3% και περιθώριο αποπληρωμής 15 ετών;
Το νόστιμο είναι πως το τρίτο «επιχείρημα» το αναμασά διαρκώς ο κ. Βορίδης του ΛΑΟΣ. Του μοναδικού κόμματος που χαρακτήρισε αναγκαία τα κυβερνητικά μέτρα. Οχι και τόσο άτεγκτη σοσιαληστρική γραμμή, ρε George...
Πηγή: http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=5950&autid=2
--
Σχόλιο
Καλά είναι όλα τα προλεγόμενα, αλλά κανείς δεν μου έχει πει το γιατί η Πορτογαλία μόλις προχθές πέτυχε επιτόκιο 4,2% έναντι του 6,3% που τρισευτυχισμένοι πετύχαμε εμείς. Η απάντηση που έχει δοθεί είναι ότι η Πορτογαλία έχει μικρότερο χρέος ...
Και τώρα το ερώτημά μου: Που πάει το "διάφορο" μεταξύ 6,3% και 4,2%;;;;;;;; Ποιος το καρπούται;;;;
Δεν είμαι αφελής να περιμένω απάντηση.
ΣΓΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου