Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Ο μειονεκτικός ερεθίζει τους σαδιστές

Tου Χρηστου Γιανναρα
Η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ ευρωπαϊκή επαρχία, δεν θα μειονεκτήσει ποτέ ως «περιφέρεια» έναντι οποιουδήποτε αγλαϊσμένου «κέντρου». Μάλλον δεν ξιπάστηκε ποτέ από το ξένο, δεν το θεώρησε υπέρτερο από το δικό της εγχώριο επειδή ήταν ξένο. Δεν θα αυτοκαθοριστεί ως κοινωνία μεταπρατική, δεν θα πιθηκίσει τα όσα η Δύση λανσάρει σαν «πρωτοπορία». Κανένας «εθνάρχης» στην Τουρκία δεν θα διανοηθεί να καυχηθεί ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν».
Ο Κεμαλισμός ήταν το κίνημα που θέσπισε τις προϋποθέσεις για τον εκδυτικισμό του τουρκικού κράτους. Αλλά ο εκδυτικισμός δεν ήταν αυταξία και αυτοσκοπός, δεν ήταν εξ ορισμού τα «φώτα», ο «πολιτισμός» η «πρόοδος». Ηταν ένα μεγάλης τόλμης εγχείρημα κοινωνικού μετασχηματισμού: Εκοψαν οι Κεμαλικοί τον λώρο που κρατούσε την Τουρκία δέσμια σε ένα αναχρονιστικό παρελθόν – στο οθωμανικό καθεστώς που είχε φτάσει ολοφάνερα στο ιστορικό του τέλος. Και για να κοπεί ο λώρος, το αποτελεσματικό μαχαίρι ήταν η πρόσληψη (ή και επιβολή) του δυτικού «παραδείγματος» – κατάλαβαν την παγκόσμια δυναμική του. Προσέλαβαν (δεν αντέγραψαν) θεσμούς, οργάνωση, συστήματα, ακόμα και τη λατινική γραφή της γλώσσας τους, την ευρωπαϊκή ενδυμασία, ήθη οικογενειακά και δημόσια.
Αλλά όχι σαν βλαχαδερά θαμπωμένα από τους «πρωτευουσιάνους». Η πρόσληψη της Δύσης σήμαινε για τους Τούρκους θελημένο, προγραμματικό εκσυγχρονισμό, όχι πιθηκισμό του «γυαλιστερότερου». Και ο πιο φανατικός Κεμαλιστής δεν διανοήθηκε ποτέ σαν σημαντικότερο το να είναι Ευρωπαίος παρά Τούρκος. Προσέλαβε και προσλαμβάνει τα επιτεύγματα της Δύσης για να εξασφαλίσει την ιστορική του συνέχεια και την κυριαρχική του επιβολή ως Τούρκος. Από το νηπιαγωγείο ώς το γηροκομείο ο Κεμαλισμός καλλιεργεί τη συνείδηση της υπεροχής του Τούρκου, τον εκσυγχρονισμό τον επέβαλε στην τουρκική κοινωνία για περισσότερη και αποτελεσματικότερη ισχύ του τουρκισμού.
Ο Κεμάλ ήταν ο τούρκος Κοραής, χωρίς τη μειονεξία του ξιπασμένου επαρχιώτη, ήταν ο τούρκος Βενιζέλος, χωρίς την υποταγή σε ό, τι έμοιαζε ιστορική νομοτέλεια. Χρειαζόταν τη Δύση για να γίνει καλύτερος Τούρκος, όχι γιατί του γυάλιζε να τον λογαριάζουν «Ευρωπαίο». Είχε περηφάνια ο Κεμάλ για την καταγωγή του και για την ιστορία του λαού του, δεν έστησε αερογέφυρα πάνω από εικοσιπέντε αιώνες για να φτάσει σε αρχαίους προγόνους που θαύμαζαν οι Ευρωπαίοι, κατασυκοφαντώντας το ιστορικό ενδιάμεσο που ενοχλούσε τους Ευρωπαίους.
Είναι κανόνας που βγαίνει από την ιστορική εμπειρία: Σε περίπτωση συνύπαρξης λαών (ή και γειτονίας) ο πολιτισμικά υπέρτερος αφομοιώνει τον πολιτισμικά υποδεέστερον. Αντικειμενικά κριτήρια υπεροχής ή υστέρησης δεν υπάρχουν, υπάρχουν λαοί που εμμένουν στην πολιτιστική τους παράδοση και λαοί που εύκολα την απεμπολούν. Eμμένουν, όταν βιώνουν ρεαλιστικά την παράδοσή τους και την πολιτιστική τους ιδιαιτερότητα ως πλουτισμό της ζωής, ποιότητα της ζωής. Tην απεμπολούν, φυσιολογικά και αυτονόητα, όταν η «παράδοση» και ο «πολιτισμός» έχουν γίνει ιδεολόγημα, ρητορεία που συντηρεί ψυχολογικές ψευδαισθήσεις καύχησης.
Oι Eλληνες διέσωσαν την ελληνικότητά τους (γλώσσα, ιστορική συνείδηση, Tέχνη, μεταφυσική εμπειρικά βιωμένη) τέσσερις ολόκληρους αιώνες υπόδουλοι στους Tούρκους, γιατί ζούσαν την παράδοσή τους (ένσαρκη στη λαϊκή πράξη) ως απόσταση υπεροχής έναντι τόσο του Tούρκου όσο και του κατακτητή που προηγήθηκε: του Φράγκου. Διέσωσαν αυτή τη βιωματική ελληνικόητα, ώς το 1922, όσοι ελληνικοί πληθυσμοί είχαν μείνει έξω από τα σύνορα του ελλαδικού κράτους – οι Eλληνες της Mικρασίας, του Πόντου, της Aνατολικής Pωμυλίας, της Aιγύπτου, της Kριμαίας. Aυτοί οι εκτός ελλαδικού κράτους Eλληνες δεν χρειάστηκαν κάποιον Kεμάλ ή κάποιον Kοραή να τους επιβάλει στανικά τον εκδυτικισμό τους ως αναγκαίο εκσυγχρονισμό ή ως υπεραναπλήρωση επαρχιωτικής μειονεξίας. Eίχαν προσλάβει, φυσιολογικά και αυτονόητα τη Δύση, δίχως να θιγεί ή να αλλοιωθεί στο παραμικρό η καύχηση για την ελληνικότητά τους, η βεβαιότητα για τον πλουτισμό της ζωής και την ποιότητα ζωής που σήμαινε το να είναι Eλληνες.
Tην καισαρική διαφορά στο ελλαδικό κράτος τη γέννησε ο ανεπαίσθητος αλλά μοιραίος καταλύτης: η μειονεξία. O εκδυτικισμός υπαγορεύτηκε από την επαρχιώτικη ξιπασιά του Kοραή και παγίδευσε κάθε παραμικρή πτυχή του κοινωνικού και κρατικού βίου στη μίμηση «των πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων της Eσπερίας εθνών». Kαι μίμηση σημαίνει να είσαι πάντοτε δεύτερος, πάντα καθυστερημένος και μειονεκτικός, αφού την οργάνωση της ζωής σου δεν τη γεννάνε οι ανάγκες σου, αλλά η αντιγραφή θεσμών και συστημάτων που γέννησαν άλλες κοινωνίες για τις δικές τους ανάγκες. Kαι συ λογαριάζεις αυταξία και πανάκεια τα ξένα γεννήματα.
Σήμερα, με το αδιαπραγμάτευτο «Mνημόνιο» και τα εκβιαστικά τελεσίγραφα των δανειστών μας, το σαδιστικό παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι πριν από κάθε «δόση» δανείου, με την Eλλάδα στιγματισμένη σαν λεπρή, στο έπακρο εξευτελισμένη σαν χώρα - κίνδυνος για τη διεθνή κοινότητα, είναι δύσκολο πια να αμφισβητήσει κανείς την ιστορική αποτυχία μας στον μεταπρατισμό, στον μιμητισμό, στον εκούσιο αφελληνισμό. Eνα κράτος διαλυμένο, αποσυντεθειμένο σε τόσα κομμάτια όσα τα εγωιστικά συμφέροντα που το νέμονται. Μοναδική «κοινωνική» αντίδραση η αλογία, η καταστροφική υστερία. Το μικρονοϊκό ρητορικό παραλήρημα (πάντοτε γραπτό) ενός πρωθυπουργού που ντρεπόμασταν να τον ακούμε και να τον βλέπουμε, η ανοχή της κυβέρνησής του στον πρωτοφανή εξυτελισμό. Η παιδαριωδία μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης ξελιγωμένης για επιστροφή στην εξουσία, έστω και σε κρανίου τόπο. Είναι πολύ ατιμωτικό ιστορικό τέλος για έναν λαό που σάρκωσε πρόταση πολιτισμού επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια.
Ακόμα και ένας έλληνας Κεμάλ είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να πετύχει, έστω και σε τρεις γενιές, κοινωνικό μετασχηματισμό ικανό να αναστήσει ελληνική δημιουργική ετερότητα.

Πείτε μας τη γνώμη σας
Σχόλια
Ας τολμήσουμε, λοιπόν, να πάμε αυτές τις αλήθειες ένα βήμα παραπέρα. Αν έχουμε οι Νεοέλληνες να προσφέρουμε κάτι στον παγκόσμιο πολιτισμό, αυτό δεν περνάει μέσα από ένα νεοελληνικό κράτος. Εγώ πιστεύω πως έχουμε. Και γιαυτό χρειαζόμαστε ελληνική παιδεία, ελληνική τέχνη, ελληνική «μεταφυσική εμπειρικά βιωμένη». Δεν χρειαζόμαστε όμως ελληνικές ΔΟΥ, ελληνικές τράπεζες (και τί σημαίνει αυτό στην εποχή του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου;), ελληνικά ΜΑΤ, ελληνικές εταιρίες παραγωγής ηλεκτρισμού (και μάλιστα κρατικές), ούτε ελληνικές επιδοτήσεις ‘αγροτών’ που δεν καλλιεργούν ελληνική (ή άλλη) γη. Ευθαρσώς να γίνουμε επαρχία της Ενωμένης Ευρώπης, ο πρωθυπουργός μας να είναι «νομάρχης των Βρυξελλών» και η σημαντικότερη θέση στη χώρα να είναι του υπουργού παιδείας (μετά τους δασκάλους στα σχολεία, βέβαια). Ο Ελληνισμός, ο Ελληνικός πολιτισμός δεν χρειάζεται ελληνικό κράτος για να ανθίσει –μάλλον βάρος ασήκωτο του είναι.
Σχολίασε ο/η Θανάσης Χατζηλάκος |
Οι σκεψεις του κου Γιανναρά, αλλοτε παρηγορητικές, αλλοτε πικρες και απαισιόδοξες, αποτελούν παντα χαρά και ευχαρίστηση, γιατί είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του, πετυχαίνει τόσα πράγματα μαζί, να διδάσκει χρήση της γλώσσας, να μιλά χωρίς περιστροφές και με σαφήνεια , να προβληματίζει και να σε κάνει να σκεφτείς μια άλλη οπτική γωνία.
Ομως νομίζω παραγνωρίζει μια βασική διαφορά μας με την Οθωμανική αυτοκρατορία και την Τουρκία.
Η Τουρκία, ή το Οθωμανικό Κράτος, απο ίδρυσής του μπορεί να πέρασε κλυδωνισμούς, μπορεί να έχασε σε δύναμη και να απαξιωθηκε, αλλά ποτέ δεν υποδουλώθηκε.
Το Ελληνικό Κράτος, είναι ένα μόρφωμα που γεννήθηκε λόγω διεθνών συνθηκών , με την αποφασιστική στήριξη των διεθνων δυνάμεων και παντα στηριζόταν για την ύπαρξή του στα δικά τους συμφέροντα. Μπορεί να μη μας αρέσει το γεγονός αλλά αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. `Οποτε αγνοήσαμε το διεθνή παράγοντα όποτε "αποξενωθήκαμε" απο τη Δ. Ευρώπη, το πληρώσαμε ακριβά.
Και τώρα αυτό που πληρώνουμε δεν είναι η στροφή μας στο " μεταπρατισμό, στον μιμητισμό, στον εκούσιο αφελληνισμό". Είναι ακριβως οι ιδεοληψίες του ΄80, με τον "τρίτο δρόμο", τη "μαγκιά " του να παίρνεις τα λεφτά της επιδότησης από τα "κοροϊδα" τους Ευρωπαίους, για να τα σπρώξεις στο σκυλάδικο της περιοχής, την "ατιμωρησία" της αρπαχτής και της κομπίνας (με τα δωρα κρατικών αξιωματούχων στον εαυτό τους να "καθάρονται" από το πολιτικό σύστημα), από και το ξεχαρβάλωμα θεσμών που βασισαν πλεον τη λειτουργία τους στο "μπαξίσι" (άλλο τουρκικό "δάνειο") και στη μεταξύ τους διαπλοκή. Φταίει κυρίως η απίστευτη και ξεδιάντροπη "δημαγωγία" που φυσικά δεν είναι ίδιον των Ευρωπαίων αλλά πολιτισμών πολύ πιο κοντά στη δική μας Ανατολική μεριά της Μεσογείου.
Δεν φταίει ο Κοραής κε Γιανναρά, ο Κοραής έκανε ότι μπορουσε για να δώσει αίγλη και συνεχεια σε ένα Εθνος που μίλαγε τη "Βαβυλωνια" . Φταίει πως στο αξιακό σύστημα των Ελλήνων διεγραψε τις ηθικές αξίες και πέρασε στις υλικες.
Αυτό που βιώνουμε τώρα είναι οι συνέπειες μια γενιάς που παιδαγωγήθηκε χωρίς ηθικό ερμα και ιδανικά πέρα απο την "κονόμα" και την καλοπέραση, χωρίς κόπο. Στη διαμόρφωση της γενιάς αυτής , μια διαμόρφωση που εύχομαι να πάρει άλλή ρότα λόγω της κρίσεως, καλό θα ήταν να κοιταχτούν στον καθρέφτη και όσοι ήσαν δάσκαλοί της και παιδαγωγοί της.
Φιλικά
Σχολίασε ο/η aplos nous |
Πάντως συμφωνώ με το ο,τι η μειονεξία προσκαλεί και επιτείνει τη δυναστική συμπεριφορά από τον άλλο, είτε σε επίπεδο προσώπων, είτε σε επίπεδο λαών και ισορροπίας δυνάμεων στις διεθνείς σχέσεις.
Και τούτο είναι το χειρότερο "κατόρθωμα" των ηγετών μας.
Σχολίασε ο/η ΘΜ |
Δυστυχώς έχετε δίκιο σε όλα !
Σχολίασε ο/η Μαρία |
Θλιβερά, τραγικά, όλα αυτά. Κοροϊδευόμαστε άρα, διαρκώς...
Σχολίασε ο/η Γιαννάκης |
Τουρκικά σήριαλ και εκκαθαρίσεις
Αν και τα τουρκικα σήριαλ διεισδύουν εύκολα σε πολλά σπίτια σήμερα, δεν είμαι σίγουρος ο,τι η πορεία των τούρκων στον 20ο αιώνα και μέχρι σήμερα εκπέμπει μια πρόταση πολιτισμού που να αφορα άλλους λαούς γύρω.
Η ενσωμάτωσης πληθυσμών άλλων εθνοτήτων-θρησκειών στην Τουρκία υπήρξε πολλή χειρότερη αυτής στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και το ζήσαμε πολλάκις με τους διωγμένους Έλληνες της Πόλης
Επίδειξη ισχύος και βαρβαρικές εκκαθαρίσεις που στόχευαν στην εθνική καθαρότητα. Αυτή η απουσία μειονεξίας που υπονοείτε κύριε Γιανναρά φαίνεται πως έχει πήλινα πόδια.
Είναι έυκολο αλλά επικίνδυνο να πρεσβευεις εθνική πολιτική με αυτά τα μέσα. Όπως ο Γκρούεφσκι στα Σκόπια. Αλλά ξέρουμε ο,τι αυτή η πρόοδος δεν πάει πολύ μακρια.
Σχολίασε ο/η ΘΜ |
Συγχαριτήρια! Αυτό είναι το καλλίτερο άρθρο σας μέχρι τώρα. Κάποιος έπρεπε να πεί αυτές τις μεγάλες αλήθειες. Και να τις επαναλαμβάνετε συχνά, κ. Γιανναρά. Έχω συναντήσει "΄ελληνες" διπλωμάτες που πασχουν από τόση εθνική μειονεξία που κυριολεκτικώς σιχαίνονται τον Ελληνικό Λαό που τους πληρώνει γιά να τον ... προσταεύουν! Σε τέσσερες διαφορετικές περιόδους είπα σε κάποιον ελληνα διπλωμάτη ότι π.χ. οι Αμερικανοί ήσαν τόσο κοντόφθαλμοι ώστε να παραδώσουν την Κύπρο στους Τούρκους και τους Άγγλους και σήμερα η Κύπρος να έχει στρατούς κατοχής, έναν τουρκικό και έναν αγγλικό. Και τις τέσσερες φορές ο αθεόφοβος δικαιολογούσε με κατανόηση τους Αμερικανούς!!! Σε άλλη συνομιλία μου με άλλον διπλωμάτη παρατήρησα ότι στα 100 χρόνια αγγλοκρατίας είχε μείνει η Κύπρος μιά πανάθλια τριτοκοσμική Χώρα και ότι αφ' ότου έφυγαν οι Άγγλοι απογειώθηκε οικονομικά. Και σε αυτή την περίπτωση ο αθεόφοβος μου δικαιολογούσε με μεγάλη κατανόηση (όχι απλώς έξηγούσε!) τους Άγγλους!!! Τι πλύση εγκεφάλου έχουν υποστεί αυτοί οι άνθρωποι;Ο Κοραής μόνον φταίει γιά την εθνική μεονεξία τους; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε με την επανελληνοποίηση του Στρατού και της Διπλωματίας μας; Αφελής.
Σχολίασε ο/η Γιάννης Αφελής |
Πρόκειτα για.... ΜΑΘΗΜΑ !!!! Το σημερινό κείμενο είναι ένα δώρο ζωής προς κάθε.. Ευρωλιγούρη !! Ο Γιανναράς άφησε να φανεί ένα μεγάλο μέρος από την οξυδέρκεια, τον κοφτερό ρεαλισμό του και την αίσθηση της διαχρονικότητας που τον χαρακτηρίζει ! Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν......
(Υ.Γ. επί του βραχυπροθέσμως πρακτέου : ΔΡΑΧΜΗ !! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ !! )
Σχολίασε ο/η ΜΚ |
Κύριε καθηγητά
Εάν κάνατε εκπομπή με το Μαμαλάκη στη τηλεόραση και παίρνατε ειδικότητα στις σαλάτες, θα σπάγατε όλα τα ρεκόρ ακροαματικότητας. Λέτε διάφορα ταρακουνημένα κάθε Κυριακή για να ευφραίνονται οι οπαδοί σας, αλλά σήμερα είμαι βέβαιος ότι θα χαζέψουνε εντελώς. Δηλώνετε ότι το καλύτερο πιάτο για το χορτοφάγο είναι η γαρδούμπα. Μία βόλτα στη σημερινή Τουρκία θα σας έδειχνε πόσο καλά "προσέλαβε" και δεν "αντέγραψε" τα δυτικά πρότυπα. Έχετε πλήρη άγνοια της ιστορίας και του τραύματος το οποίο βιώνει η γείτων εδώ και 90 χρόνια λόγω της βίαιης προσπάθειας να γίνει κοσμική νεωτερική χώρα. Όποια και νάναι τα χάλια μας τόχουμε καταφέρει χίλιες φορές καλύτερα, και αν δε το προσπαθούσαμε απλώς δε θα υπήρχαμε σήμερα ως Νεοέλληνες γιατί θα μας είχαν φάει όλους οι Νεότουρκοι λάχανο.
Και καλά ο τόσος θαυμασμός σας για τους Τούρκους και το Κεμάλ. Αλλά ρωτάω: εσεις θέλετε να διδάσκουμε τα παιδάκια στα σχολεία ότι οι Έλληνες είναι ανώτεροι από όλους τους λαούς; Μα το διδάσκουμε! Και να τα αποτελέσματα!
(Παρεμπιπτόντως: ωραίες χριστιανικές πεποιθήσεις έχετε, εύγε!)
Ο κακομοίρης ο Κοραής ήταν προσωπικά μάρτυρας του πιό συγκλονιστικού γεγονότος της ανθρώπινης ιστορίας δηλαδή της γαλλικής επανάστασης και είχε το πόθο να δει και το λαό της Ελλάδας να πλησιάζει τόσο ψηλά όσο εκείνοι που δημιούργησαν την έννοια των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Εσείς τι όραμα έχετε; Νάχει η Ελλάδα 100.000 μοναστήρια;
Η αγράμματη αδολεσχία σας περί παντός του επιστητού με κάνει να νοιώθω την ανάγκη να πάω αύθις σε μία εκκλησία και να ανάψω ένα κεράκι ως ελάχιστο φόρο τιμής στην Βαυαροκρατία και στο φωταδισμό, που μας γλύτωσαν από κάτι τύπους σα κι εσάς.
Σχολίασε ο/η Ηλίας Υφαντής |
Μίμηση *δεν* σημαίνει να είσαι πάντα δεύτερος. Σημαίνει να καταλάβεις ότι τώρα είσαι δεύτερος και να θελήσεις να φτάσεις τον πρώτο πριν τον ξεπεράσεις. Έτσι έκαναν οι αρχαϊκοί γλύπτες μας όταν μιμήθηκαν τους Αιγύπτιους. Εμείς καλό είναι να καταλάβουμε ότι ήμαστε βαθιά δεύτεροι, και στον πολιτικό, και στον νομικό, και στον παιδαγωγικό, και στον δημοσιογραφικό, και στον οικονομικό πολιτισμό - σε σύγκριση με πολλά άλλα κράτη της Ευρώπης. Πρώτα λοιπόν να το καταλάβουμε. Και μετά να τους μιμηθούμε. Και μετά να τους προσπεράσουμε.
Και εξευτελιστήκαμε σαν χώρα όχι γιατί προσπαθήσαμε να μιμηθούμε τους ξένους, αλλά γιατί αντίθετα πρωτοπορήσαμε στην διαφθορά, στην σπατάλη, στην αλληλο-κοροϊδία (που θεωρούμε εξυπνάδα), και στην ψήφιση νόμων που συστημικά δεν επιβάλλουμε.
Και όσο για το αίσθημα της μειονεξίας, αυτό πράγματι υπάρχει και το εκφράζετε πολύ καλά στην τελευταία φράση του άρθρου σας.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_27/11/2011_1296941

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου