Η κοινωνία των ζόμπι

Μια πάρα πολύ επιτυχημένη ανάρτηση που αξίζει και επιβάλλεται η αναδημοσίευσή της.

ΣΓΣ

Η κοινωνία των ζόμπι

Εάν κάποια στιγμή έχουμε την δυνατότητα , αλλά και την απαραίτητη ικανότητα, να αποστασιοποιηθούμε από αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας , και θελήσουμε να ανιχνεύσουμε τα μεταμοντέρνα προβλήματα της κοινωνίας μας, θα διαπιστώσουμε ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της ακούει στο όνομα… έλλειψη διαλόγου.

Είτε αυτός είναι πολιτικός, είτε απλά φιλικός στην σημερινή κοινωνία έχει χαθεί, όπως και άλλα ωραία πράγματα, όπως π.χ οι έφηβοι με καλούς τρόπους, οι εύγευστες ντομάτες, τα μυθιστορήματα, ο σεβασμός, η αλήθεια.

Για την τελευταία θυμάμαι τα λόγια του George Orwell : «Σε μια εποχή παγκόσμιας εξαπάτησης, η μαρτυρία της αλήθειας είναι ενέργεια επαναστατική». Πιθανώς εάν ζούσε σήμερα θα συμπλήρωνε : «την οποία συναντούμε μόνο στα λεξικά ως όρο, αφού το απαραίτητο θεμέλιο της, ο διάλογος, έχει εγκαταλείψει προ καιρού τον μάταιο τούτον κόσμο»

Έχει πεθάνει μέσα σε μια κόλαση από τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα, SMS, email, iPod, μπαρ με δυνατή μουσική.

Ακόμα και στον ναό της ομιλίας και της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, μάταια θα αναζητήσουμε τον διάλογο.

Πλέον ο ναός μοιάζει σαν πύργος στοιχειωμένος από τα φαντάσματα των ρητόρων και τη βαριά σκιά της μεγαλόπρεπους Βιβλιοθήκης.

Στα έδρανά του το μόνο που θα συναντήσουμε είναι μια στρατιά από πολιτικά ζόμπι , εκπαιδευμένα στον θόρυβο του διαπλεκόμενου μονολόγου.

Ένας μονόλογος που και αυτός ακόμα έχει μεταβληθεί σε …ξύλινο. Η απόλυτη κατάντια της γλώσσας .

Ο διάλογος βλέπετε ήταν πάντα απειλή για τον αυταρχισμό. Εξ ου και η γοητεία που άσκησε στον Διαφωτισμό. Για τον Μονταίνιο, ήταν πνευματική γυμναστική, η «καρποφόρα και φυσική άσκηση του νου», σε αντίθεση με τη «νωχελική, ασθενική κίνηση» του διαβάσματος.

Για τον Σουίφτ, τον Τζόνσον, τον Χιουμ και τους δοκιμιογράφους του 18ου αιώνα, η συζήτηση ήταν το κοινωνικό λιπαντικό της λέσχης και του καφενείου. Ένα λιπαντικό που έχει πλέον εξαφανιστεί.

Δεν μπορούμε όμως να έχουμε την ψευδαίσθηση ή και την απαίτηση εάν θέλετε να επικρατεί ο διάλογος στο Κοινοβούλιο, όταν αυτή η στρατιά των πολιτικών ζόμπι προέρχεται από την μεγάλη δεξαμενή της κοινωνίας μας.

Είναι σαρξ εκ της σαρκός μας ,ποιημένη καθ` εικόνα και ομοίωση μας. Είναι τριακόσιοι από εμάς.

Από εμάς, την κοινωνία, ξεκινά το πρόβλημα της παρακμής στην πιο εγκεφαλική των απολαύσεων. Ξεκινά από την γενικότερη παιδεία με την οποία ανατρέφονται σταδιακά οι νεότερες γενιές.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια υποκαθιστούν την ανθρώπινη επαφή με την εικονική, ενώ τα μηνύματα με το κινητό και η ηλεκτρονική αλληλογραφία υποκαθιστούν το παλιομοδίτικο τηλεφώνημα.

Παρ' όλο που αυτό μπορεί να έχει αναζωογονήσει την προ πολλού αχρηστευμένη επιστολή, τα email και τα SMS είναι φτωχά υποκατάστατα της ζωντανής συνομιλίας.

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει άλλωστε πριν 40 χρόνια, ότι η παθητική δραστηριότητα της παρακολούθησης τηλεόρασης, θα οδηγούσε σε αυτό που ο φιλόσοφος Μάικλ Οουκσοτ αποκαλούσε «απρογραμμάτιστη διανοητική περιπέτεια».

Ποιοι από την τελευταία γενιά γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει ο διάλογος ; Μια γενιά για την οποία εμείς είμαστε οι καθ` ολοκληρία υπεύθυνοι, αφού εμείς την αναθρέψαμε ή το σωστότερο ….δεν φροντίσαμε να την αναθρέφουμε αλλά την αφήσαμε έρμαια στην τύχη της.

Εμείς που μέσα στην αχαλιναγώγητη πρεμούρα της κοινωνικής ανέλιξης(;), κυνηγώντας ασθμαίνοντας την καριέρα, το νέο τζιποειδές τετρακίνητο, μια σάουνα ή ένα τζακούζι, προσφέραμε στα παιδιά μας τα πάντα και ….τίποτα.

Αναρτήθηκε από politis-gr στις 12:31 μμ 13 σχόλια

http://politis-gr.blogspot.com/