Ανοίγει ο δρόμος για το Ναυτικό Μουσείο στο Π. Φάληρο

Του Δημητρη Pηγοπουλου ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ. Αν έχετε επισκεφθεί το θωρηκτό «Αβέρωφ» στο Τροκαντερό του Παλαιού Φαλήρου έστω και μια φορά, ίσως θυμάστε αχνά τη ρευστή εικόνα μιας προνομιακής περιοχής του Λεκανοπεδίου, δίπλα στη θάλασσα. Μια τετράγωνη «σφήνα» μέσα στο νερό, ανάμεσα στη Μαρίνα Φλοίσβου και στο Αθλητικό Κέντρο του δήμου, αδιαμόρφωτη, αναξιοποίητη, χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα. Εδώ χωροθετήθηκε στη δεκαετία του '80 από το Πολεμικό Ναυτικό το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης με σκοπό να αντικαταστήσει τις εγκαταστάσεις της Ζέας. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε η Μαρίνα όπως την ξέρουμε σήμερα, ούτε, φυσικά, οι παρακείμενες εμπορικές αναπτύξεις (μούλτιπλεξ, υπεραγορά ηλεκτρονικών, καφέ, εστιατόρια κ.λπ.). Ακόμα περισσότερο δεν υπήρχε η «υπόσχεση» του Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού Πάρκου «Σταύρος Νιάρχος» στην έκταση του παλιού Ιπποδρόμου. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει, το αίτημα της επανασύνδεσης της Αθήνας με την ακτογραμμή της δημιουργεί μια νέα κινητικότητα. Ενα καινούργιο κτίριο με αρχιτεκτονικό εκτόπισμα θα μπορούσε να λειτουργήσει συνεκτικά στην ορθολογική ανασύσταση ενός κατακερματισμένου, σήμερα, τοπίου και στην επανένταξή του στη ζωή της πόλης. Αρκεί να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι, περίπου 33 εκατ. ευρώ, για να υλοποιηθεί το πρώτο βραβείο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 1989 (γραφείο Γιάννη Πατρώνη). Οπως πολλά ανάλογα έργα, το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης βρίσκεται στον «προθάλαμο» του ΕΣΠΑ. Ανάλογα με τις εξελίξεις στο χρηματοδοτικό μέτωπο, είναι περίπου βέβαιο ότι θα χρειαστούν πόροι και από τον ιδιωτικό χώρο. Εδώ ο εφοπλιστικός κόσμος θα μπορούσε να είχε έναν ρόλο εφόσον επιστρατευόταν ένας σχετικός μηχανισμός προσέλκυσης χορηγών. Το έργο θεωρείται «ώριμο» μελετητικά, αφού η μελέτη εφαρμογής εκπονήθηκε (και πληρώθηκε) το 2005. Το κτίριο σε σχήμα Γ ανοίγεται προς τη θάλασσα, σχηματίζοντας μια βαθμιδωτή «πλατεία» που «κατηφορίζει» προς το νερό (με σκαλιά, πλατύσκαλα με καθιστικά και ράμπες), αξιοποιώντας τη φυσική κλίση του οικοπέδου. Με ειδικές χαράξεις, η σύνθεση συμβολίζει τον στρόβιλο - κύμα του Αιγαίου, κατά τον ίδιο τρόπο που το υαλοστάσιο της όψης ακολουθεί την καμπυλότητα της χάραξης, αποτυπώνοντας τον στρόβιλο - κύμα στον χώρο. Στο εξωτερικό τμήμα της σύνθεσης, «αναβλύζει» το κανάλι που διασχίζει την πλατεία και χύνεται στη θάλασσα. Παράλληλα, εξωτερικά τοποθετείται μια κατασκευή από μέταλλο και χοντρά συρματόσκοινα, συμβολίζοντας αφαιρετικά τα «ιστία» του Αιγαίου. Το κανάλι είναι ένα εύρημα στην προσπάθεια να καταργηθεί το φυσικό εμπόδιο του περιμετρικού δρόμου που χωρίζει το οικόπεδο από το υγρό στοιχείο. Ιδιαίτερο βάρος έχει δοθεί στην εκπαιδευτική και πολιτιστική ταυτότητα του μουσείου με πρόβλεψη για χώρους εκθέσεων και αμφιθέατρο πολλαπλών εκδηλώσεων. Την κατασκευή του Μουσείου υποστηρίζει και ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100087_18/02/2010_391140