Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Δύο άρθρα του Δελαστίκ για την στημένη ΚΡΙΣΗ!

No virus found in this incoming message.
Checked by AVG - www.avg.com
Version: 9.0.733 / Virus Database: 271.1.1/2703 - Release Date: 02/22/10 09:34:00

Για να καταλάβουμε τι παίζεται
N.Π.
Δυο άρθρα του Δελαστίκ από το Έθνος
(11 και 16-2)-
Είναι αρκετάδιαφωτιστικά, αξίζει να διαδοθούν και να διαβαστούν. 
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΜΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ!  

Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η... ΕΕ; 
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ 11/2/2010  
Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει. Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.
Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν. Όχι, είναι η σωστή απάντηση. Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία. Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.
Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια!
Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.
Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.
Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.
Η Ιαπωνία να δείτε! Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!), όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009 και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010. Επειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.
Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ίσως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%! Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας.
Στο συνολικό χρέος δε καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα. Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.
Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες, δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας).
Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.
Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια
Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας! Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!
Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων.
ΑΠΟΨΕΙΣ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦOI:: ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
16/2/2010
Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές. Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).
Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!
Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!
Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.
Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...
ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν. Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η γαλλική εφημερίδα.

Σχόλιο
Καταρχήν να ληφθεί υπόψιν ότι η Ντόιτσε Μπανκ είναι αδελφάκι της Ζήμενς, ένα το κρατούμενο.
Όλα τα ανωτέρω και πολύ περισσότερα λέχθηκαν προ ημερών σε κάποια νυχτερινή εκπομπή. Του Δελαστίκ παρόντος.
Με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει ελλειμματική πολιτική ηγεσία, είναι ο αδύνατος και ο πλέον ευάλωτος πολιτικός εταίρος στην ΕΕ. Επιπλέον έχει πολλά πολιτικά και διακρατικά προβλήματα σε εκκρεμότητα τα οποία είναι βαρίδια στην ΕΕ και πρέπει να λυθούν το ταχύτερο δυνατόν. Η Ελλάδα πρέπει να πέσει στο καναβάτσο ώστε από αυτή τη θέση να λυθούν τα προβλήματα της Κύπρου, του Αιγαίου, των Σκοπίων και να γίνει η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών κατά τον πλέον εξευτελιστικό τρόπο. 
Πέραν τούτων, προκύπτει και το μεγάλο ερώτημα του πως μοιράζεται το διάφορο των πολύ υψηλών επιτοκίων. Μόνες η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ ροκανίζουν τις παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ; Δεν υπάρχουν μεσάζοντες; Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι τους ανέχονται;
ΣΓΣ

2 σχόλια:

  1. Δύο σύντομα σχόλια:

    1. Πότε χρεοκοπεί μια χώρα.
    - Μια χώρα χρεοκοπεί, όταν η "χρεοκοπία" καταστεί συμφερότερη για την οικονομία της από τη "μη χρεοκοπία". Το αν και πότε αυτό συμβαίνει το αποφασίζει η ίδια.
    - Το δίλημμα "χρεοκοπία ή όχι" τίθεται όταν η χώρα δεν μπορεί να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της, επειδή ούτε δικό της πλεόνασμα έχει ούτε βρίσκει κάποιους να την δανείσουν.
    - Οι δανειστές αποφασίζουν αν θα δανείσουν ή όχι, με "κριτήριο" τη δυνατότητα του δανειζόμενου να επιστρέψει τα δανεικά (και τον τόκο τους) στον χρόνο που πρέπει. Το παρελθόν του δανειζόμενου - χρέος, έλλειμα, ανάπτυξη κ.λ.π. - δεν τους ενδιαφέρει παρά μόνο στο μέτρο που το θεωρούν αποφασιστικό στοιχείο στην επιτυχή εφαρμογή του "κριτηρίου".
    - Οι δανειστές δανείζουν σήμερα χώρες όπως οι ΗΠΑ, την Ιαπωνία κ.α., γιατί θεωρούν ότι το υψηλό τους χρέος και έλλειμμα δεν θα τις εμποδίσουν να επιστρέψουν τα δανεικά, ενώ διστάζουν να δανείσουν την Ελλάδα, με το ίδιο ή μικρότερο χρέος και έλλειμμα, γιατί έχουν αμφιβολίες αν θα μπορέσει να επιστρέψει όσα δανειστεί.

    2. Τι παιχνίδια παίζονται.
    - Τα παιχνίδια που παίζονται από το "Σύστημα" (κράτη, αγορές, τράπεζες, κερδοσκόποι, παπαγαλάκια...), με εργαλεία τα διάφορα, συνεχώς εξελισσόμενα, χρηματοπιστωτικά προϊόντα, μας είναι γνωστά, όπως είναι γνωστοί και οι κανόνες τους.
    - Το "Σύστημα" (με τους κανόνες του) το δεχτήκαμε όταν αποφασίσαμε να γίνουμε μέρος του, και το δεχόμαστε υποχρεωτικά, όπως κάθε φορά υπάρχει και λειτουργεί, όσο δεν αποφασίζουμε να αποχωρήσουμε απ' αυτό. Καθώς δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε ως έναν από τους "περιορισμούς" στο πρόβλημα βελτιστοποίησης που πρέπει κάθε φορά να λύνουμε για την πρόοδό μας.
    - Το ζήτημα που κυρίως πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε φορά είναι: ποια είναι για μας η βέλτιστη λύση, με τους "περιορισμούς" που θέτει το "Σύστημα", και πώς επιτυγχάνεται. Τα υπόλοιπα (κατά των αγορών, των κερδοσκόπων και των άλλων "κακών" του "Συστήματος") βοηθούν ίσως να ξεσπάμε, δεν προσφέρουν όμως κανένα πρακτικό όφελος.

    Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κε Μαϊόπουλε καλή η θεωρεία που αναπτύσσετε, αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό και δεν είναι θέμα ξεσπάσματος, είναι πολύ ποιο σύνθετο
    και έχει τις ρίζες του αλλού, πέραν των οικονομικών ωφελημάτων της Deutsche Bank, από τους υψηλούς τόκους της κερδοσκοπίας.
    Πιστεύετε δηλαδή ότι εμείς με χρέος 179% του ΑΕΠ, δεν έχουμε βρει την βέλτιστη λύση με όποιους περιορισμούς θέτει το ‘’Σύστημα’’, ενώ οι Ολλανδοί 234%, οι Βέλγοι 219%, οι Ισπανοί 207%, οι Πορτογάλοι 197%, και οι Ιταλοί 194% που έχουν μεγαλύτερα ελλείμματα από εμάς, έχουν βρει την λύση και γι’ αυτό δεν τους επιτίθενται οι κερδοσκόποι;;;;; Εγώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω και περισσότερο να ακολουθήσω τον συλλογισμό σας, να σας πω όμως εγώ την σκέψη μου και παρακαλώ διορθώστε με.
    Οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν μπορέσανε ποτέ να ξεπεράσουν το κόμπλεξ του Ελληνισμού, ενός τόσο μικρού Λαού, που δημιούργησε και προσέφερε τόσα πολλά στον σημερινό Δυτικό πολιτισμό.(μη σκεφτείτε να με πείτε Ελληνάρα γιατί είναι κοινότυπο και Δραγωνικό).
    Οι λαοί αυτοί και τους έχω ζήσει, σπουδάζοντας εκεί, πολλά χρόνια (Γερμανία-Γαλλία) όσο σκύβεις το κεφάλι τόσο περισσότερο σε κτυπάνε, ψάχνουν την παραμικρή αιτία για να βγάλουν τα απωθημένα τους, βλέπε το περιοδικό τους FOCUS, και γενικά τα έντυπα τους αυτή την περίοδο οργιάζουν με τα κατάπτυστα άρθρα τους, αναίτια εναντίον του τόπου μας, μας αποκαλούν 2000 χρόνια απατεώνες (και εδώ φαίνεται η εξωτερίκευση του κόμπλεξ), πέραν των άλλων που δεν θέλω να σχολιάσω εδώ. Για μένα λοιπόν το μέγα λάθος μας ήταν που βγήκε ο πρωθυπουργός της χώρας, απογυμνώθηκε απέναντι τους και επαιτούσε βοήθεια από τους κοινοτικούς μας εταίρους, ενώ θα έπρεπε να ζητήσει-απαιτήσει απλώς συμπαράσταση όπως αρμόζει σε μια κοινότητα –οικογένεια όπου όλοι είναι ίσοι μεταξύ τους αλλιώς δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης της(αυτή ΗΤΑΝ και η φιλοσοφία του ιδρυτού της Ε.Ε.).
    Η προηγούμενη κυβέρνηση για να τους προδιαθέσει να φερθούν φιλικά στο πρόβλημα της Ελλάδας που ερχόντανε αφαίρεσε τα τέλη ταξινόμησης για να αυξηθούν οι πωλήσεις αυτοκινήτων της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας που πήγαινε για διάλυση (opel) και το ευχαριστώ της Κας Merkel και του Κου Soimble είναι η χειρότερη συμπεριφορά που θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς από ανθρώπους που προσπάθησες να συμπαρασταθείς έστω με την μικρή για το μέγεθός τους, προσφορά σου.
    Νικόλας Παγώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή