Re: Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΑΜΕΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΔΡΑ ΜΕ ΤΑ ΒΕΛΗ

2010/5/10 ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ <antonisandroulidakis@gmail.com>

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΑΜΕΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΔΡΑ ΜΕ ΤΑ ΒΕΛΗ

Ομολογώ ότι μερικές φορές ο απάνθρωπος κυνισμός που έγινε εδώ και χρόνια κυρίαρχη κοινωνική σταθερά, εκπλήσσει ακόμη και τους πιο εξοικειωμένους. Έτσι, δεν είναι λίγοι οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι που στα πρόσφατα μέτρα αναγνωρίζουν με  περίσσια όμως ικανοποίηση την κατάρρευση του «αναπτυξιακού προτύπου» της χώρας.  Αυτήν ακριβώς την κατάρρευση, ορίζουν ως κατ' εξοχήν αναπτυξιακό μέτρο, αφού διαπιστώνουν ότι «στον υγιή καπιταλισμό, υπάρχει και η δημιουργική καταστροφή». Κατ' εξοχήν λοιπόν αναπτυξιακό μέτρο, η έκδοση αποδείξεων και η πάταξη της φοροδιαφυγής στις Μικρο Μεσαίες Επιχειρήσεις   έστω κι αν αυτό θα σημάνει «κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας και πιθανώς αύξηση της φτώχειας».   Κατ' εξοχήν αναπτυξιακό μέτρο οι ταξιτζήδες που δεν θα επιβίωναν αν εφαρμοζόταν ο νόμος που απαγορεύει την διπλομίσθωση. Κατ' εξοχήν αναπτυξιακό μέτρο οι βιοτεχνίες που θα έκλειναν αν κατέβαλαν το κόστος για την προστασία του περιβάλλοντος που ρυπαίνουν. Κατ' εξοχήν αναπτυξιακό μέτρο αν έκλεινε η «βιομηχανία του φραπέ» αφού δεν «υπάρχουν άλλες άδειες πλατείες για να τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα».   Και δεν έχει σταματημό ο αφορισμός και η καταγγελία της αντιαναπτυξιακής πραγματικότητας, μέχρι να οδηγηθεί στην πρόταση  «θέλουμε κάποιου άλλου τύπου ανάπτυξη που θα έχει ένα κόστος στην αρχή, αλλά θα βάλει νέα θεμέλια στη χώρα».αρχη αντκυνισμ

«Ένα κάποιο κόστος» η εξαθλίωση χιλιάδων ανθρώπων. «Δημιουργική καταστροφή» η καταδίκη στην πενία όσων συμπολιτών υπέπεσαν στο αμάρτημα να σταθούν στα πόδια τους μέσα σε μια αφιλόξενη χώρα. Γιατί κανείς απ' όλους αυτούς τους αδέκαστους κήνσορες δεν αναρωτήθηκε ποτέ αν η φοροδιαφυγή αποτέλεσε πηγή χρηματοδότησης των βασικών αναγκών που θεωρητικά όφειλε το κράτος πρόνοιας να εξασφαλίζει. Γιατί στα τραπεζοκαθίσματα της «βιομηχανίας του φραπέ» εξέπεσε η δυνατότητα εργασίας της νεολαίας μας. Γιατί στην ταξιτζίδικη χυδαιότητα βρήκε μεροκάματο ο πτυχιούχος των ελληνικών πανεπιστημίων.

Κανείς από τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους δεν θέτει το κορυφαίο πολιτικό ζήτημα. Την απουσία αναπτυξιακού προτύπου. Ποιές πολιτικές οδήγησαν στην σημερινή αναπτυξιακή παραμόρφωση; Ποιός με τις πολιτικές πράξεις και τις παραλήψεις του γαλούχησε μια ολόκληρη κοινωνία στην προοπτική της «φραπεδούπολης»; Ποιά πολιτική οδήγησε στην διάρκεια της σημιτικής επταετίας την απομείωση του πρωτογενούς τομέα σε μόλις 3% από 17%, αφαιρώντας από τη χώρα την πρωταρχική ικανότητα παραγωγής των βασικών προϊόντων διατροφής; Ποιά πολιτική εν τέλει εξέθρεψε τον καταγγελλόμενο σήμερα παρασιτισμό; Και τελικά ποιός ήταν ο ρόλος των ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων και των εντύπων τους στην προώθηση του παρασιτικού μοντέλου ανάπτυξης;

Αλλά υπάρχει και σοβαρότερο ερώτημα. Μπορεί πραγματικά μια κοινωνία να εφεύρει εκ νέου ένα σύγχρονο παραγωγικό πρότυπο, με μοναδικό γνώμονα τη στάχτη του απερχόμενου; Και δεν είναι αυτό έλλειμμα πολιτικής; Δεν είναι κουκουλοφόρικος «αναρχισμός» του κερατά η λογική της «δημιουργικής καταστροφής»; Και δεν είναι εξαιρετικά απάνθρωπο να καταδικάζεις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην αναξιοπρέπεια της ανεργίας «πιθανώς και της φτώχειας» για να επιτύχεις ένα παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης; Τι να την κάνεις την ανάπτυξη άμα δεν έχεις ψυχή που να συμπονά και να νοιάζεται! Βαρέθηκα τις καλοζωισμένες απολίτικες αναλύσεις σας που διψάνε για το αίμα των ταλαίπωρων! Σιχάθηκα τα «βέλη» σας πάντα μέσα στην «μάνδρα» των αδυνάτων! Η «ανάπτυξη της καραμέλας» σας θα σταματήσει όταν πρώτοι εσείς καταγγείλετε τις «εφημρίδες» σας που παρασιτούν προωθώντας DVD και στηρίζοντας τις παρασιτικές ελίτ που ευθύνονται κύρια και πρώτιστα για το παραγωγικό έλλειμμα της πατρίδας μας.

 Υ.Γ. Αλήθεια αν εφαρμοζόταν ο νόμος που απαγορεύει την πώληση DVD από τις εφημερίδες -με τον ανάλογο για τα DVD ΦΠΑ και όχι όσο στα έντυπα-  και έτσι βρισκόσασταν κι εσείς στην ανεργία « και πιθανώς στη φτώχεια», θα αντιμετωπίζατε την κατάσταση σας ως μια κάποια «δημιουργική καταστροφή»;

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

10.5.10