Δύο μεγάλα ευρωπαϊκά εγχειρήματα, το ευρώ και το Σένγκεν, δέχονται σφοδρές πιέσεις στην Ελλάδα. Η λειτουργία τους απαιτεί αμοιβαία εμπιστοσύνη, η οποία όμως υποσκάπτεται εξαιτίας των δημοσιονομικών προβλημάτων και εξαιτίας των προβλημάτων στους συνοριακούς ελέγχους. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι οι βαθιές περικοπές δαπανών κάνουν δυσκολότερη την επιδιόρθωση του συστήματος υποδοχής μεταναστών και χορήγησης ασύλου. Οπως συμβαίνει και με την κρίση χρέους, έτσι και με την κρίση της μετανάστευσης, οι χώρες που αντιμετωπίζουν έκτακτες συνθήκες χρειάζονται βοήθεια από την Ε.Ε., με αντάλλαγμα βαθιές μεταρρυθμίσεις. Οι χώρες της Ε.Ε. πρέπει να συντονίσουν μεταξύ τους τις πολιτικές χορήγησης ασύλου, ώστε να γεφυρωθούν οι μεγάλες διαφορές. Θα είχε νόημα να υπάρξει μηχανισμός μέσω του οποίου οι χώρες να μοιράζονται τους πρόσφυγες.
Οι χώρες του Νότου θέλουν, σε δύσκολους καιρούς, να μπορούν να λένε «όχι» στην επιστροφή προσφύγων στη χώρα πρώτης εισόδου. Οι Βόρειοι φοβούνται ότι αυτό θα ενεθάρρυνε τους Νότιους να εξάγουν προς Βορράν τα προβλήματά τους. Θα μπορούσε να τεθεί υπό δοκιμή ένας επίπονος συμβιβασμός. Αν η Ελλάδα θέλει να αναστείλει την ισχύ της συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, πρέπει να αποδεχθεί προσωρινή αναστολή ισχύος του Σένγκεν και επιστροφή στους συνοριακούς ελέγχους. Ενα μέρος της απάντησης θα δοθεί από τη συνεργασία με τους γείτονες, παραδείγματος χάριν, βοηθώντας την ελεύθερη Τυνησία να αποκαταστήσει τους συνοριακούς ελέγχους της.
Οι πιέσεις προς την Ελλάδα οφείλονται στο ότι η Τουρκία επιτρέπει στους υπηκόους γειτονικών της χωρών να εισέρχονται σε τουρκικό έδαφος χωρίς βίζα. Επίσης, διατηρεί «γεωγραφικό περιορισμό» στη Συνθήκη του 1951 για τους πρόσφυγες, χορηγώντας άσυλο μόνο σε υπηκόους ευρωπαϊκών χωρών. Αν η Τουρκία θέλει να αυξήσει την επιρροή της σε Ε.Ε. και Μέση Ανατολή πρέπει να θέσει τέρμα σε αυτή τη νομική ανωμαλία. Η χορήγηση ασύλου πρέπει να αποτελεί τμήμα μιας πιο λογικής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα λαμβάνει υπόψη της ότι η Ευρώπη θα χρειαστεί ξένους εργάτες στο μέλλον. Οι πρόσφυγες δεν πρέπει να συγχέονται με τους οικονομικούς μετανάστες. Οσο υπάρχουν πόλεμοι και καταπίεση, πρέπει να υπάρχει άσυλο.
Τον περασμένο μήνα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι οι συνθήκες στα ελληνικά κέντρα κράτησης μεταναστών είναι τόσο άθλιες που παραβιάζουν την απαγόρευση «βασανιστηρίων ή ταπεινωτικής μεταχείρισης». Πολλές χώρες είχαν ήδη σταματήσει να επιστρέφουν τους αιτουμένους άσυλο στην Ελλάδα, παγώνοντας την εφαρμογή του Δουβλίνο ΙΙ (οι αιτήσεις ασύλου εξετάζονται στη χώρες πρώτης εισόδου). Για την ταπείνωση αυτή ευθύνεται η ίδια η Ελλάδα, αλλά και η πίεση των αριθμών, καθώς τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει γίνει η κύρια πύλη εισόδου μεταναστών προς την Ε.Ε.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_19/02/2011_433265
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου