. Χρήστος Καπούτσης
Του Χρήστου Καπούτση
Υπάρχουν δύο σημαντικές πτυχές στην κρίση στη Συρία.
Η πρώτη είναι η ανθρωπιστική καταστροφή. Ξεπέρασαν τις 10 χιλιάδες οι νεκροί κατά το 17μηνο της εσωτερικής πολιτικο-θρησκευτικής αιματηρής σύρραξης, με τη μορφή της ένοπλης αναμέτρησης κυβερνητικών και αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Ενώ στο ίδιο διάστημα, οι πρόσφυγες έχουν ξεπεράσει τις 200 χιλιάδες. Οι Σύριοι έχουν καταφύγει σε γειτονικές χώρες, όπως στην Τουρκία, τον Λίβανο, το Ιράκ και την Ιορδανία.
Η άλλη παράμετρος, ίσως και η πιο επικίνδυνη είναι η προοπτική διάχυσης της συριακής κρίσης και σε άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής. Εξέλιξη ιδιαιτέρως αρνητική, διότι στην περίπτωση αυτή, θα είναι αναπόφευκτη η εμπλοκή υπερδυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα , αλλά και περιφερειακών δυνάμεων όπως, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, η Τουρκία, η Αίγυπτος και το Ιράν.
Μέχρι τώρα η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ- Βρετανία- Γαλλία και κάποια «πρόθυμα» κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ), δεν έχουν επέμβει στρατιωτικά στη Συρία, διότι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν θετική απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, δεν έχουν πείσει τη διεθνή Κοινή Γνώμη για την αναγκαιότητα της επέμβασης στη Συρία και διότι εκτιμούν, ότι θα είναι μεγάλο το κόστος της εισβολής και αναπότρεπτο το ντόμινο των εξελίξεων στον γεωστρατηγικό, πολιτικό, οικονομικό και ενεργειακό τομέα.
Είναι σημαντικό, ότι η Δύση δεν κατάφερε να αποκτήσει ισχυρό ηθικό έρεισμα για μια ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Δεν κατάφεραν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, τα δυτικά ΜΜΕ να πείσουν την διεθνή Κοινή Γνώμη, ότι οι αντικαθεστωτικοί «αντάρτες», διαθέτουν ισχυρή λαϊκή βάση. Αντίθετα , προβληματίζεται η Διεθνής Κοινή Γνώμη, αφού υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, ότι οι Χριστιανοί της Δύσης χρησιμοποιούν τους σουνίτες ισλαμιστές, προκειμένου να ανατρέψουν το κοσμικό καθεστώς Άσαντ και μέσω των σουνιτών, να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.
Βασανιστικά όμως ερωτήματα έχουν προκύψει και για τη σύνθεση και τον ιδεολογικό-κοινωνικό προσανατολισμό των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, τις διασυνδέσεις τους, τους χρηματοδότες τους και κυρίως τους στόχους τους, για την μετά-Άσαντ εποχή, εφόσον φυσικά αυτή υπάρξει, αφού η ανθεκτικότητα του καθεστώτος Άσαντ έχει ξαφνιάσει τους Δυτικούς.
Επιπροσθέτως, οι «αναλύσεις» ειδικών των αμερικανικών think tanks, ότι το καθεστώς Άσαντ ετοιμάζεται να κάνει χρήση χημικών ουσιών σε βάρος του Λαού της Συρίας, δεν έπεισαν, την διεθνή Κοινή Γνώμη, όπως παλαιότερα, που είχε «ευδοκιμήσει» η δυτική προπαγάνδα, ότι ο Σαντάμ, ο δικτάτορας του Ιράκ, διέθετε πυρηνικά όπλα και ήταν μάλιστα έτοιμος να τα χρησιμοποιήσει και τα οποία ΠΟΤΕ δεν βρέθηκαν!
Οι Κυβερνήσεις του Πεκίνου και της Μόσχας εκφράζουν κατηγορηματικά την αντίθεσή τους, στα σχέδια των Δυτικών, για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, με οποιοδήποτε πρόσχημα.
Το κινεζικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, που είναι ελεγχόμενο από Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, κατηγόρησε τον αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα χημικά όπλα της Συρίας, ως δικαιολογία, για μία στρατιωτική επέμβαση.
Επίσης, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε ότι, δεν θα πρέπει να υπάρχει "καμία εξωτερική ανάμειξη στη Συρία».
Αξιοσημείωτη είναι ακόμη και η διπλωματική κινητικότητα του Ιράν. Πρόταση προς τα 120 κράτη που θα πάρουν μέρος στη σύνοδο κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων, που θα γίνει στην Τεχεράνη στις 30 και 31 Αυγούστου, με στόχο τη ρύθμιση της αιματηρής σύγκρουσης στη Συρία, θα καταθέσει το Ιράν, σύμφωνα με δηλώσεις του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών Αλί Σαλεχί. Το σιιτικό ΙΡΑΝ στηρίζει το καθεστώς του Αλαουίτη (σιιτική σέχτα) Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Και φυσικά, τεράστιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και η Τουρκία, με τους Κούρδους της Συρίας και τις σχέσεις τους με τους κούρδους της Τουρκίας και τους αντάρτες του Ρ.Κ.Κ., αφού προωθούν απροκάλυπτα αποσχιστικά και αυτονομιστικά σχέδια.
Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι, δεν υπάρχουν ισχυρές εγγυήσεις, ότι η Ελλάδα και η Κύπρος θα παραμείνουν στο απυρόβλητο στην περίπτωση κορύφωσης της κρίσης στη Συρία.
Ίσως τα γεγονότα στη Συρία, να είναι πιο σημαντικά από την προσπάθεια αναζήτησης Αξιοπιστίας και Αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών στην Ευρωζώνη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου