Το διάβασα και επειδή συμφωνώ σε πολλά από τα αναφερόμενα το αναμεταδίδω.
ΣΓΣ
http://kokkinipatrida.blogspot.com/2008/03/blog-post_23.html
Γιατί ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ!
Από τον σύντροφο Δημήτρη
Πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε καλόβουλος ή κακόβουλος αναγνώστης τού πολύ ενδιαφέροντα Ιστοτόπου σας να με κατηγορήσει ως «εθνικιστή», «στρατόκαυλο» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, να δηλώσω ότι ήμουν ο πρώτος, πριν από χρόνια, που χαρακτήριζε μ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς οποιονδήποτε φίλο, γνωστό ή συγγενή συμμετείχε κατά οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως θεατής είτε ως παρελαύνων) σε αυτές τις «εθνικιστικές φιέστες», όπως συνήθιζα να αποκαλώ τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις.
Όχι, δεν διακατεχόμουν τόσο από το σύνδρομο της «εθνοφοβίας» (και πολύ περισσότερου του εθνομηδενισμού) που χαρακτηρίζει ένα cosmopolitan κομμάτι της συνασπισμένης «αριστεράς». Ήμουν απλά ένας κλασικός ανένταχτος αριστερός της γενιάς μου, που συνήθιζε να αναπαράγει όλα εκείνα τα «αντιεθνικιστικά» και «αντιμιλιταριστικά» στερεότυπα, που έβγαζε φλύκταινες κι αυτός, με τη θέα μαθητών, ομοιόμορφα ντυμένων, να ακολουθούν ένα σταθερό βηματισμό, υπό τους ήχους της σφυρίχτρας της κακιασμένης γυμνάστριας (που αν δεν συμμετείχες στην παρέλαση σού έμπηγε μια κουλούρα να! (με το συμπάθιο) στον έλεγχο του σχολείου).
Πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι δεν τα πήγαινα και τόσο καλά με όλους τους γυμναστές από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, με τους οποίους ερχόμουν σε κόντρα για τη συμμετοχή μου ή όχι στην παρέλαση. Γιατί μπορεί να ήμουν άσσος στη μπάλα, αλλά στην παρέλαση… δεν το «πήγαινα» το «άθλημα»!
Τα χρόνια πέρασαν, και από το 1994, που αποφοίτησα, άλλαξαν πολλά πράγματα. Μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια είδα ιδέες να ανατρέπονται, συντρόφους να ξεπουλιούνται, όνειρα να κατεδαφίζονται. Τέως «αριστερούληδες» που θαύμαζα «για το επαναστατικό και αγωνιστικό τους ήθος» είδα να ξεφτιλίζουν με τις πράξεις τους όλα όσα διακήρυτταν ότι υποστηρίζουν, να ξεπέφτουν και να γίνονται οι πιο σκληροί στυλοβάτες του Συστήματος.
Όλοι αυτοί οι υπέρ-«επαναστάτες» της δεκαετίας του ’80 και του ’90, έγιναν μέσα σε ελάχιστα χρόνια συμβιβασμένοι αστοί, προδότες της ιδεολογίας τους, φασίστες και αντιδραστικοί στην καθημερινή τους συμπεριφορά προς τους γύρω τους, αλλά κάργα «αριστεροί» και «προοδευτικοί» προς τα έξω, για το «φαίνεσθε».
Φυσικά, όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και συναγωνιστές, οι νυν βολεμένοι και πρόθυμοι σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας (άλλωστε και οι ίδιοι αφεντικά έγιναν, οπότε… «κόρακος κοράκου…»), μεταβλήθηκαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, μα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, σε εθνομηδενιστές. Μίλα τους για ελληνική ιστορία, γλώσσα, έθνος και πολιτισμό (τα οποία πάντα πίστευα, αλλά χωρίς τις ερμηνείες που τους δίνουν οι εθνικιστές) και σε βγάλανε «φασίστα», «χουντικό» και «ακροδεξιό»!
Ποιοι; Αυτοί που θεωρούν «εξτρεμισμό» κάθε αντικαθεστωτική, επαναστατική δράση, αυτοί που πρόδωσαν τις ιδέες τους (στις οποίες τελικά ποτέ δεν πίστευαν) για να γίνουν «ουρίτσες» του συστήματος, αυτοί που σε κάθε ευκαιρία σιγοντάρουν κάθε είδος φασίζοντα και σοβινιστικού εθνικισμού (αλβανικού, τουρκικού, σκοπιανού κ.λπ.) ενάντια στην κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας τους. Αυτοί που, αν ζούσαμε υπό καθεστώς χούντας, θα ήταν οι πρώτοι που θα έγραφαν ύμνους για την «εθνικήν κυβέρνησιν» και θα το υπηρετούσαν «μέχρι της τελευταίας τους ρανίδος»… (πόσοι τέτοιοι γλείφτες υπήρχαν επί χούντας και μετά μας το έπαιζαν «αντιστασιακοί», αδυνατώ να μετρήσω…).
Εκτός όμως από εθνομηδενιστές, «αντιεθνικιστές», «αντιρατσιστές» κ.λπ., όλοι αυτοί οι πρώην «σύντροφοι» (αηδιάζω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γι’ αυτούς), έχουν γίνει και κάργα ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: φιλοαμερικανοί, φιλοκαπιταλιστές («ο καπιταλισμός με αριστερό πρόσωπο» και λοιπές μακακίες), φιλοϊμπεριαλιστές, φιλοσιωνιστές, και όλα αυτά τα φιλο-, που τελικά συμπληρώνουν άριστα τα αντι- που ανέφερα προηγουμένως.
Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Όλα αυτά τα μαντρόσκυλα της εξουσίας, μαζί με τους «χρήσιμους ηλίθιους» των Εξαρχείων (που θεωρούν επαναστατική πράξη το να πετάνε πέτρες στους «μπάτσους» -και μετά να τους απελευθερώνει ο… Αλαβάνος!- ή το να καίνε το αυτοκίνητο του μεροκαματιάρη μικροαστού), έχουν συνασπιστεί σήμερα σε μια ιδιότυπη «συμμαχία»: τη συμμαχία ενάντια στις παρελάσεις!
Είναι, λέει, κατάλοιπο του Μεταξά και των Ναζί… Ποιοι το λένε αυτό; Μα αυτοί που (μαζί τους κι εγώ!) γουστάρανε όλες αυτές τις μεγαλειώδεις παρελάσεις προς τιμή του Κόκκινου Στρατού, μπροστά απ’ το Κρεμλίνο, στην πάλαι ποτέ σοβιετική Μόσχα. Γουστάραμε αυτό το φαντασμαγορικό θέαμα με τις κόκκινες σημαίες, τις τεράστιες πλακέτες με τις εικόνες του Λένιν και του Στάλιν και τον ήχο των στρατιωτικών εμβατηρίων, αλλά αν μας έδειχνες αντίστοιχες εικόνες από τη Γερμανία του Χίτλερ ή τη νεολαία του Μεταξά, θα αποστρεφόμασταν με μια
γκριμάτσα αηδίας…
Κάθισα και το σκέφτηκα καλύτερα. Τους πειράζει ότι οι παρελάσεις είναι «κατάλοιπο» της δικτατορίας του Μεταξά (κάτι που, όπως έμαθα αργότερα, δεν ισχύει, αφού στην Ελλάδα είναι πολύ προγενέστερες); Ή απλώς τους ενοχλούν οι παρελάσεις αυτές καθεαυτές, με τις σημαίες, το βηματισμό, τα εμβατήρια; Μήπως τους χαλάνε γενικά οι παρελάσεις; Τότε γιατί λυσσάνε κάθε Ιούνη να διοργανώσουν όλο και μεγαλοπρεπέστερες «παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας» (ναι, έτσι τις αποκαλούν!) στο κέντρο της Αθήνας, με «λουλουδούδες», τρανσέξουαλ και βαρβατολεσβίες (δεν έχω τίποτα με όλες τις παραπάνω κατηγορίες συμπολιτών μας) να κηρύσσουν την «σεξουαλική τους απελευθέρωση»;
Μήπως τους ενοχλούν συγκεκριμένα οι επετειακές παρελάσεις; Μήπως τούς χαλάνε το «αντιεθνικιστικό» προφίλ που με τόσο κόπο επιθυμούν να επιβάλλουν, αφού κάθε χρόνο, όλο και περισσότερος κόσμος (Έλληνες και μετανάστες) συνωστίζεται να παρακολουθήσει τα παιδιά του να παρελαύνουν κρατώντας περήφανα την ελληνική σημαία; (και, πάρτε το χαμπάρι «σύντροφοι», αυτή η σημαία σημαίνει και θα σημαίνει πολλά περισσότερα γι’ αυτό το λαό από τις ανέξοδες μπαρούφες σας).
Για να τελειώνουμε. Εχθρός της κοινωνίας δεν είναι αυτή τη στιγμή ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός», αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κι ας μην κουραζόμαστε να λέμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν υπάρχει ένας εχθρός, αυτός είναι η ηττοπάθεια και η δουλοπρέπεια που θέλουν ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να μας επιβάλλουν: από το εργασιακό μας περιβάλλον, μέχρι την εξωτερική πολιτική της χώρας μας!
Αν οι παρελάσεις συμβάλλουν σ’ αυτή τη γκρίζα εποχή της Νέας Τάξης στο να τονώνεται το συλλογικό μας «εγώ» και να ενισχύει την ιστορική του μνήμη ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, ετούτος ο επιλήσμων λαός, τότε χίλιες φορές να γίνονται!!! (όσο κι αν με χαλάει το ότι οι μαθητές και οι φαντάροι μας πρέπει να αποτίουν χαιρετισμό στους ανίκανους, δειλούς και ηττοπαθείς πολιτικάντηδες).
Φέτος παρελαύνει και η τάξη της κορούλας μου Αναστασίας (Πέμπτη δημοτικού πια!). Αν η Αναστασούλα αρνηθεί για οποιοδήποτε λόγο (αν και το αντίθετο συνέβη την 28η Οκτώβρη), τώρα ή στο μέλλον, να συμμετάσχει στην παρέλαση, θα είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί αυτό της το δικαίωμα, ζητώντας από τον διευθυντή του σχολείου της να την απαλλάξει.
Αυτό όμως θα το αποφασίσει η ίδια! ΚΑΝΕΝΑΣ αλήτης, λεχρίτης ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ του Σύριζα ή του… Ψείριζα, που μου πουλάει τσάμπα επαναστατιλίκι με ανοιχτά πουκάμισα και «αντιεθνικιστικές» ρητορικές, την ώρα που χλαπακιάζει χαβιάρι και αστακούς με τα ίδια λεφτά που εγώ βγάζω σε ένα χρόνο από τη δουλειά μου!
Θα με πείτε «εθνικιστή» και «στρατόκαυλο», «συντρόφια», αλλά εγώ σας το δηλώνω ευθαρσώς:
ΝΑΙ, ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ! Θα πάω, γιατί γουστάρω να βλέπω τα παιδιά μου (όλα τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μου παιδιά) να φεύγουν για μία ώρα από τις καφετέριες και τα γήπεδα, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ’ εκείνους που πέθαναν, για να κοπρίζετε εσείς σ’ αυτή τη γη και να λέτε τις ψευτοεπαναστατικές αρλούμπες σας.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, παρότι το πνεύμα τους δεν με εκφράζει πλήρως, παρότι θα προτιμούσα τα παιδιά αυτά που παρελαύνουν να γνωρίζουν δέκα πράματα παραπάνω για την Ιστορία μας, να γνωρίζουν γιατί πρέπει να αντιστέκονται στην αδικία και την τυραννία, να υπερασπίζονται κι αυτά στη ζωή τους την Ελευθερία (ακόμα και με το τίμημα του θανάτου!), όπως έπραξαν το ’21 οι πρόγονοί τους.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, για να τη σπάσω πρωτίστως στον περιθωριακό συρφετό σας, των «αριστερών» μαντρόσκυλων της εξουσίας, που τρώνε τα λυσσακά τους με τις παρελάσεις, τις σημαίες και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ιστορία, αλλά την ίδια ώρα μάς θέλουν υποταγμένους στην πιο στυγνή βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης: στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας!
ΣΓΣ
http://kokkinipatrida.blogspot.com/2008/03/blog-post_23.html
Γιατί ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ!
Από τον σύντροφο Δημήτρη
Πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε καλόβουλος ή κακόβουλος αναγνώστης τού πολύ ενδιαφέροντα Ιστοτόπου σας να με κατηγορήσει ως «εθνικιστή», «στρατόκαυλο» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, να δηλώσω ότι ήμουν ο πρώτος, πριν από χρόνια, που χαρακτήριζε μ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς οποιονδήποτε φίλο, γνωστό ή συγγενή συμμετείχε κατά οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως θεατής είτε ως παρελαύνων) σε αυτές τις «εθνικιστικές φιέστες», όπως συνήθιζα να αποκαλώ τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις.
Όχι, δεν διακατεχόμουν τόσο από το σύνδρομο της «εθνοφοβίας» (και πολύ περισσότερου του εθνομηδενισμού) που χαρακτηρίζει ένα cosmopolitan κομμάτι της συνασπισμένης «αριστεράς». Ήμουν απλά ένας κλασικός ανένταχτος αριστερός της γενιάς μου, που συνήθιζε να αναπαράγει όλα εκείνα τα «αντιεθνικιστικά» και «αντιμιλιταριστικά» στερεότυπα, που έβγαζε φλύκταινες κι αυτός, με τη θέα μαθητών, ομοιόμορφα ντυμένων, να ακολουθούν ένα σταθερό βηματισμό, υπό τους ήχους της σφυρίχτρας της κακιασμένης γυμνάστριας (που αν δεν συμμετείχες στην παρέλαση σού έμπηγε μια κουλούρα να! (με το συμπάθιο) στον έλεγχο του σχολείου).
Πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι δεν τα πήγαινα και τόσο καλά με όλους τους γυμναστές από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, με τους οποίους ερχόμουν σε κόντρα για τη συμμετοχή μου ή όχι στην παρέλαση. Γιατί μπορεί να ήμουν άσσος στη μπάλα, αλλά στην παρέλαση… δεν το «πήγαινα» το «άθλημα»!
Τα χρόνια πέρασαν, και από το 1994, που αποφοίτησα, άλλαξαν πολλά πράγματα. Μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια είδα ιδέες να ανατρέπονται, συντρόφους να ξεπουλιούνται, όνειρα να κατεδαφίζονται. Τέως «αριστερούληδες» που θαύμαζα «για το επαναστατικό και αγωνιστικό τους ήθος» είδα να ξεφτιλίζουν με τις πράξεις τους όλα όσα διακήρυτταν ότι υποστηρίζουν, να ξεπέφτουν και να γίνονται οι πιο σκληροί στυλοβάτες του Συστήματος.
Όλοι αυτοί οι υπέρ-«επαναστάτες» της δεκαετίας του ’80 και του ’90, έγιναν μέσα σε ελάχιστα χρόνια συμβιβασμένοι αστοί, προδότες της ιδεολογίας τους, φασίστες και αντιδραστικοί στην καθημερινή τους συμπεριφορά προς τους γύρω τους, αλλά κάργα «αριστεροί» και «προοδευτικοί» προς τα έξω, για το «φαίνεσθε».
Φυσικά, όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και συναγωνιστές, οι νυν βολεμένοι και πρόθυμοι σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας (άλλωστε και οι ίδιοι αφεντικά έγιναν, οπότε… «κόρακος κοράκου…»), μεταβλήθηκαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, μα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, σε εθνομηδενιστές. Μίλα τους για ελληνική ιστορία, γλώσσα, έθνος και πολιτισμό (τα οποία πάντα πίστευα, αλλά χωρίς τις ερμηνείες που τους δίνουν οι εθνικιστές) και σε βγάλανε «φασίστα», «χουντικό» και «ακροδεξιό»!
Ποιοι; Αυτοί που θεωρούν «εξτρεμισμό» κάθε αντικαθεστωτική, επαναστατική δράση, αυτοί που πρόδωσαν τις ιδέες τους (στις οποίες τελικά ποτέ δεν πίστευαν) για να γίνουν «ουρίτσες» του συστήματος, αυτοί που σε κάθε ευκαιρία σιγοντάρουν κάθε είδος φασίζοντα και σοβινιστικού εθνικισμού (αλβανικού, τουρκικού, σκοπιανού κ.λπ.) ενάντια στην κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας τους. Αυτοί που, αν ζούσαμε υπό καθεστώς χούντας, θα ήταν οι πρώτοι που θα έγραφαν ύμνους για την «εθνικήν κυβέρνησιν» και θα το υπηρετούσαν «μέχρι της τελευταίας τους ρανίδος»… (πόσοι τέτοιοι γλείφτες υπήρχαν επί χούντας και μετά μας το έπαιζαν «αντιστασιακοί», αδυνατώ να μετρήσω…).
Εκτός όμως από εθνομηδενιστές, «αντιεθνικιστές», «αντιρατσιστές» κ.λπ., όλοι αυτοί οι πρώην «σύντροφοι» (αηδιάζω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γι’ αυτούς), έχουν γίνει και κάργα ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: φιλοαμερικανοί, φιλοκαπιταλιστές («ο καπιταλισμός με αριστερό πρόσωπο» και λοιπές μακακίες), φιλοϊμπεριαλιστές, φιλοσιωνιστές, και όλα αυτά τα φιλο-, που τελικά συμπληρώνουν άριστα τα αντι- που ανέφερα προηγουμένως.
Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Όλα αυτά τα μαντρόσκυλα της εξουσίας, μαζί με τους «χρήσιμους ηλίθιους» των Εξαρχείων (που θεωρούν επαναστατική πράξη το να πετάνε πέτρες στους «μπάτσους» -και μετά να τους απελευθερώνει ο… Αλαβάνος!- ή το να καίνε το αυτοκίνητο του μεροκαματιάρη μικροαστού), έχουν συνασπιστεί σήμερα σε μια ιδιότυπη «συμμαχία»: τη συμμαχία ενάντια στις παρελάσεις!
Είναι, λέει, κατάλοιπο του Μεταξά και των Ναζί… Ποιοι το λένε αυτό; Μα αυτοί που (μαζί τους κι εγώ!) γουστάρανε όλες αυτές τις μεγαλειώδεις παρελάσεις προς τιμή του Κόκκινου Στρατού, μπροστά απ’ το Κρεμλίνο, στην πάλαι ποτέ σοβιετική Μόσχα. Γουστάραμε αυτό το φαντασμαγορικό θέαμα με τις κόκκινες σημαίες, τις τεράστιες πλακέτες με τις εικόνες του Λένιν και του Στάλιν και τον ήχο των στρατιωτικών εμβατηρίων, αλλά αν μας έδειχνες αντίστοιχες εικόνες από τη Γερμανία του Χίτλερ ή τη νεολαία του Μεταξά, θα αποστρεφόμασταν με μια
γκριμάτσα αηδίας…
Κάθισα και το σκέφτηκα καλύτερα. Τους πειράζει ότι οι παρελάσεις είναι «κατάλοιπο» της δικτατορίας του Μεταξά (κάτι που, όπως έμαθα αργότερα, δεν ισχύει, αφού στην Ελλάδα είναι πολύ προγενέστερες); Ή απλώς τους ενοχλούν οι παρελάσεις αυτές καθεαυτές, με τις σημαίες, το βηματισμό, τα εμβατήρια; Μήπως τους χαλάνε γενικά οι παρελάσεις; Τότε γιατί λυσσάνε κάθε Ιούνη να διοργανώσουν όλο και μεγαλοπρεπέστερες «παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας» (ναι, έτσι τις αποκαλούν!) στο κέντρο της Αθήνας, με «λουλουδούδες», τρανσέξουαλ και βαρβατολεσβίες (δεν έχω τίποτα με όλες τις παραπάνω κατηγορίες συμπολιτών μας) να κηρύσσουν την «σεξουαλική τους απελευθέρωση»;
Μήπως τους ενοχλούν συγκεκριμένα οι επετειακές παρελάσεις; Μήπως τούς χαλάνε το «αντιεθνικιστικό» προφίλ που με τόσο κόπο επιθυμούν να επιβάλλουν, αφού κάθε χρόνο, όλο και περισσότερος κόσμος (Έλληνες και μετανάστες) συνωστίζεται να παρακολουθήσει τα παιδιά του να παρελαύνουν κρατώντας περήφανα την ελληνική σημαία; (και, πάρτε το χαμπάρι «σύντροφοι», αυτή η σημαία σημαίνει και θα σημαίνει πολλά περισσότερα γι’ αυτό το λαό από τις ανέξοδες μπαρούφες σας).
Για να τελειώνουμε. Εχθρός της κοινωνίας δεν είναι αυτή τη στιγμή ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός», αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κι ας μην κουραζόμαστε να λέμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν υπάρχει ένας εχθρός, αυτός είναι η ηττοπάθεια και η δουλοπρέπεια που θέλουν ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να μας επιβάλλουν: από το εργασιακό μας περιβάλλον, μέχρι την εξωτερική πολιτική της χώρας μας!
Αν οι παρελάσεις συμβάλλουν σ’ αυτή τη γκρίζα εποχή της Νέας Τάξης στο να τονώνεται το συλλογικό μας «εγώ» και να ενισχύει την ιστορική του μνήμη ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, ετούτος ο επιλήσμων λαός, τότε χίλιες φορές να γίνονται!!! (όσο κι αν με χαλάει το ότι οι μαθητές και οι φαντάροι μας πρέπει να αποτίουν χαιρετισμό στους ανίκανους, δειλούς και ηττοπαθείς πολιτικάντηδες).
Φέτος παρελαύνει και η τάξη της κορούλας μου Αναστασίας (Πέμπτη δημοτικού πια!). Αν η Αναστασούλα αρνηθεί για οποιοδήποτε λόγο (αν και το αντίθετο συνέβη την 28η Οκτώβρη), τώρα ή στο μέλλον, να συμμετάσχει στην παρέλαση, θα είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί αυτό της το δικαίωμα, ζητώντας από τον διευθυντή του σχολείου της να την απαλλάξει.
Αυτό όμως θα το αποφασίσει η ίδια! ΚΑΝΕΝΑΣ αλήτης, λεχρίτης ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ του Σύριζα ή του… Ψείριζα, που μου πουλάει τσάμπα επαναστατιλίκι με ανοιχτά πουκάμισα και «αντιεθνικιστικές» ρητορικές, την ώρα που χλαπακιάζει χαβιάρι και αστακούς με τα ίδια λεφτά που εγώ βγάζω σε ένα χρόνο από τη δουλειά μου!
Θα με πείτε «εθνικιστή» και «στρατόκαυλο», «συντρόφια», αλλά εγώ σας το δηλώνω ευθαρσώς:
ΝΑΙ, ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ! Θα πάω, γιατί γουστάρω να βλέπω τα παιδιά μου (όλα τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μου παιδιά) να φεύγουν για μία ώρα από τις καφετέριες και τα γήπεδα, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ’ εκείνους που πέθαναν, για να κοπρίζετε εσείς σ’ αυτή τη γη και να λέτε τις ψευτοεπαναστατικές αρλούμπες σας.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, παρότι το πνεύμα τους δεν με εκφράζει πλήρως, παρότι θα προτιμούσα τα παιδιά αυτά που παρελαύνουν να γνωρίζουν δέκα πράματα παραπάνω για την Ιστορία μας, να γνωρίζουν γιατί πρέπει να αντιστέκονται στην αδικία και την τυραννία, να υπερασπίζονται κι αυτά στη ζωή τους την Ελευθερία (ακόμα και με το τίμημα του θανάτου!), όπως έπραξαν το ’21 οι πρόγονοί τους.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, για να τη σπάσω πρωτίστως στον περιθωριακό συρφετό σας, των «αριστερών» μαντρόσκυλων της εξουσίας, που τρώνε τα λυσσακά τους με τις παρελάσεις, τις σημαίες και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ιστορία, αλλά την ίδια ώρα μάς θέλουν υποταγμένους στην πιο στυγνή βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης: στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου