Νέα στοιχεία για το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
.gif)
Πριν από 28 χρόνια η μηνιαία ελληνική εφημερίδα «Κωνσταντινούπολις» διατείνονταν: «Οι αιχμάλωτοι Κυπρο-έλληνες του 74 δολοφονήθηκαν». Ωστόσο, «καμιά κυπριακή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να διερευνήσει πληροφορίες και στοιχεία για το χαρακτηρισμένο, μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για την τουρκική επιχείρηση σφαγής εκατοντάδων ελληνοκύπριων και ελλαδιτών αιχμαλώτων το 1974 στην Κερύνεια», λέγει ο Ανδρέας Γ. Λαμπίκης, ο οποίος είχε κάνει το σχετικό δημοσίευμα στην «Κωνσταντινούπολις».
Στις 4 Οκτωβρίου 2009, η κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιάννη Κωστακόπουλου, το οποίο επανέφερε στην επιφάνεια πολλά στοιχεία γύρω από τις δολοφονίες Ελλήνων αιχμαλώτων.
Δεν υπάρχουν αγνοούμενοι.
«Συμπέρασμα: Δεν υπάρχουν πια «αγνοούμενοι Κυπρο-έλληνες και Ελλαδίτες». Όλοι είναι νεκροί». Έτσι κατέληγε στη πολιτική του αναφορά-ανάλυση, στην μηνιαία εφημερίδα «Κωνσταντινούπολις» τον Φεβρουάριο του 1981, ο διευθυντής αρθρογράφος της Ανδρέας Γ. Λαμπίκης.
Ο ίδιος στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του με τίτλο «νεκροί ή αγνοούμενοι οι 2.000 αιχμάλωτοι;» διευκρίνιζε πως τα στοιχεία που παρέθετε στην ανάλυσή του είναι επαληθευμένα με τη μέθοδο της διασταύρωσης, αλλά οι πηγές δεν μπορούσαν να αποκαλυφθούν, «καθ’ ότι το απόρρητό τους εγγυήθηκε με προσωπική ηθική δέσμευση ο διευθυντής- αρθρογράφος της εφημερίδας αυτής». Επιπρόσθετα επειδή η αποκάλυψη θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε περισσότερα δράματα.
Μαζική δολοφονία ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων
Έστω και αργά, αποδεικνύονται πολύτιμες κάποιες αναλύσεις και δημοσιογραφικές έρευνες του παρελθόντος για το θέμα των αγνοουμένων. Είναι καθαρό ότι πριν από τρεις δεκαετίες, ανυπέρβλητες δυσκολίες, ηθικοί λόγοι παρασιώπησης ενός δράματος, ή και λόγοι σκοπιμοτήτων, επέβαλαν τη συσκότιση σε ότι σχετικό αναδεικνυόταν μέσα από την συγκεκριμένη θεματογραφία. Τώρα που τα «πράγματα προχωρούν» από την Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους, όλοι σχεδόν συγκατανεύουν για την ανάγκη ανάδειξης των εγκλημάτων πολέμων στην Κύπρο. Συμπληρωματικά, μαζί με τη διεξαγωγή των ερευνών, επιλέγονται και στοιχεία που κατατέθηκαν στο παρελθόν και ποτέ δεν ερευνήθηκαν, ή αξιοποιήθηκαν. Έτσι, ακόμη κι αν δεν ανοίγονται «καινούργιες σελίδες» για τα διαδραματιζόμενα των μαύρων ημερών, προστίθενται παράμετροι για τα μαζικά εγκλήματα των τουρκικών στρατευμάτων της εισβολής στην Κύπρο, της εν ψυχρώ δολοφονίας εκατοντάδων ελληνοκυπρίων κι Ελλαδιτών αιχμαλώτων.
Μια άγνωστη εκδοχή
«Οι 2000 Έλληνες αιχμάλωτοι πολέμου ζούσαν στοιβαγμένοι σαν τα ζώα μέσα σε συνθήκες προσωπικού εξευτελισμού, στερήσεων, και τρομοκράτησης. Κάθε τόσο οι βάρβαροι φρουροί τους, τους απειλούσαν με άμεση εκτέλεση. Απειλές όμως που οι άτυχοι αιχμάλωτοι δεν τις πίστευαν γιατί είχαν ακούσει για τις διεθνώς αναγνωρισμένες διατάξεις περί «αιχμαλώτων πολέμου». Διατάξεις που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις δίκες της Νυρεμβέργης υποτίθεται πως πήραν πιο κατοχυρωμένη ισχύ.
Σα φυλακή χρησίμευε ένα σχολικό κτίριο στη Κερύνεια, που οι Τούρκοι το διασκεύασαν κατάλληλα για τη περίπτωση.
Η κατάσταση συνεχιζόταν έτσι, όταν το κακό έγινε ξαφνικά, χωρίς τίποτε να προδικάζει τον ερχομό του. Μια ομάδα 3-4 τούρκων φρουρών, αφού μέθυσε προηγουμένως, καταλήφθηκε από ανθελληνικό αμόκ και όρμησε στη μεγάλη σχολική αίθουσα, όπου κοιμόντουσαν, ξαπλωμένοι όπως, όπως, κάπου 300 αιχμάλωτοι. Κι αμέσως άρχισαν το γάζωμα με συνεχείς πυροβολισμούς, μέσα στην τελείως ανυπεράσπιστη ανθρώπινη μάζα.
Ο ανατριχιαστικός θόρυβος των πολυβόλων και οι φωνές αυτών που έπεφταν νεκροί ή τραυματισμένοι, μεταδόθηκε και στις άλλες αίθουσες, όπου βρίσκονταν άλλοι αιχμάλωτοι. Εκείνοι καταλαβαίνοντας ότι κάτι τρομακτικό συνέβαινε στο αυτοσχέδιο κελί της μεγάλης σχολικής αίθουσας, άρχισαν να φωνάζουν και να θορυβούν. Τελικά …ευδόκησαν να επέμβουν οι αξιωματικοί του αρχηγείου της τουρκικής φρουράς που ήταν εγκατεστημένοι στο ίδιο ακίνητο. Η σφαγή όμως είχε γίνει. Περίπου 60 Έλληνες κείτονταν νεκροί ή χαροπάλευαν μέσα στο αίμα τους. Κι άλλοι τόσοι –και περισσότεροι- οι τραυματισμένοι.
Έντρομοι από το φοβερό εκείνο μακελειό και –κύρια-για τις διεθνείς συνέπειες που μπορούσε να έχει, οι επικεφαλείς αξιωματικοί της τουρκικής φρουράς στην αυτοσχέδια εκείνη φυλακή, αναφέρθηκαν στο Αρχηγείο των δυνάμεων εισβολής που κι αυτό με τη σειρά του έστειλε κρυπτογραφημένο σήμα στο Υπουργεία Άμυνας στην Άγκυρα.
Βομβάρδισαν το σχολείο- φυλακή των αιχμαλώτων
Έπειτα απ’ αυτό συνήλθε το Τουρκικό Εθνικό συμβούλιο υπό την Προεδρία του τότε πρωθυπουργού Μπουλέτ Ετσεβίτ, με τη συμμετοχή του Επιτελάρχη της εισβολής Σεμίχ Σαντζάρ και δύο μονάχα υπουργών,(Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών).
Τι ειπώθηκε και τι προτάθηκε στην έκτακτη εκείνη συνεδρίαση του τουρκικού Εθνικού Συμβουλίου είναι άγνωστο. Το τι αποφασίστηκε όμως έγινε γνωστό από τη φοβερότερη συνέχεια που δόθηκε στο μακελειό εντός του σχολικού κτηρίου στη Κερύνεια. Κι ήταν η συνέχεια εκείνη πιότερο τρομακτική από τη σφαγή των 60 ελλήνων αιχμαλώτων.
Μερικές μέρες μετά το μακελειό εκείνο, το Γενικό Επιτελείο Στρατού έστειλε από την Άγκυρα απόρρητο στίγμα με το οποίο διατάσσονταν «επείγουσα στρατιωτική άσκηση των τουρκικών δυνάμεων στην Κερύνεια, με τη συμμετοχή και των τριών όπλων». Επίκεντρο της άσκησης ορίστηκε το σχολικό κτήριο που χρησίμευε για φυλακή των ελλήνων στρατιωτικών που είχαν αιχμαλωτιστεί. Το ίδιο ακίνητο δηλαδή, που πριν μερικές ημέρες είχαν εκτελεστεί ωμά 60 άνδρες της κυπριακής εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ.
Το κτήριο είχε απομονωθεί σε μια ζώνη κάπου ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου. Η φρουρά το εγκατέλειψε, αφού διπλοκλείδωσε τις αίθουσες-κελιά. Οι αιχμάλωτοι είχαν ειδοποιηθεί να μην πλησιάζουν ούτε στα παράθυρα γιατί οι τουρκικές δυνάμεις θα έκαναν ασκήσεις με πραγματικά πυρά και συνεπώς υπήρχε κίνδυνος τραυματισμού από εξοστρακισμένες βολές. Εκνευρισμένοι, ανήσυχοι από το προηγούμενο κακό μα βασικά ανύποπτοι οι αιχμάλωτοι συμμορφώθηκαν στις διαταγές των φρουρών τους, τόσο μάλλον που σαν στρατιωτικοί γνώριζαν τους αστάθμητους κινδύνους των στρατιωτικών ασκήσεων με αληθινά πυρά.
Τη νύχτα που ακολούθησε την πρώτη μέρα των στρατιωτικών ασκήσεων των δυνάμεων της εισβολής, αεροσκάφη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας επιτέθηκαν σε διαδοχικά κύματα εναντίον του σχολικού κτηρίου που κρατούνταν οι έλληνες αιχμάλωτοι πολέμου και το βομβάρδισαν ανηλεώς με βαριές βόμβες και βόμβες ναπάλμ. Μια ολόκληρη ώρα χτυπιόταν αδιάκοπα ο στόχος «σχολείο-φυλακή», μέχρι που πέτρες και τούβλα, σίδερα, μπετόν και άνθρωποι έγιναν μια φρικτή μάζα.
Μετά την εν ψυχρώ εκείνη γενοκτονική σφαγή το κτήριο,(τα ερείπιά του) παρέμεινε αποκλεισμένο μέσα σε ισχυρό στρατιωτικό κλοιό, επί ένα ολόκληρο μήνα. Ώστε κι αν ακόμη επέζησε κανένας τραυματισμένος, να πεθάνει –στα σίγουρα- αβοήθητος, από τη δίψα ή την πείνα. Μετά ένα μήνα τα μηχανοκίνητα του στρατού εισβολής μάζεψαν ερείπια και πτώματα και τα φουντάρισαν στη θάλασσα της Κερύνειας».
Το μαζικότερο έγκλημα των νεώτερων χρόνων
Ανακεφαλαιώνοντας το δημοσίευμά του ο δημοσιογράφος Ανδρέας Λαμπίκης, χαρακτηρίζει και το μέγεθος του εγκλήματος που πιστεύει πως συντελέστηκε κατά των αιχμαλώτων στην Κερύνεια. «Αυτή ήταν η απόφαση που λήφθηκε στην έκτακτη και μυστική συνεδρίαση που έγινε μετά το φόνο των 60 ελλήνων αιχμαλώτων. Με το μακάβριο αυτό τρόπο οι πολιτικοί και στρατιωτικοί εγκέφαλοι της Άγκυρας πίστεψαν ότι έθαψαν ολότελα το φοβερό έγκλημα των φρουρών τους. Δηλαδή επιχείρησαν να σκεπάσουν τα ίχνη ενός φοβερού ομαδικού εγκλήματος με τη βοήθεια μιας φοβερότερης κι ομαδικότερης εν ψυχρώ δολοφονίας.
Τίποτε όμως δεν μένει για πάντα κρυφό. Έτσι όπως το τρομακτικό έγκλημα που έγινε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο δάσος Κατίν, (στη Πολωνία), έτσι κι η ομαδική σφαφή των ελλήνων αιχμαλώτων στη Κερύνεια, διέρρευσε. Κι εν κατακλείδι πρόκειται για το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».
Τι λέει σήμερα ο δημοσιογράφος.
-«Υπήρχαν αξιόλογες και αξιόπιστες πηγές»
Ο βετεράνος δημοσιογράφος Ανδρέας Γ. Λαμπίκης βρίσκεται στις επάλξεις της μάχιμης δημοσιογραφίας από το 1940. Γέννημα της Πόλης, απελάθηκε το 1955, μετά το τουρκικό πογκρόμ που εκδηλώθηκε κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Στην Αθήνα που κατέφυγε και διαμένει μόνιμα από τότε εξέδιδε την μηνιαία πολιτική εφημερίδα, με το όνομα «Κωνσταντινούπολις».
Παρ’ ότι σε πολύ προχωρημένη ηλικία ο Ανδρέας Γ. Λαμπίκης, γνωστός σε πολλούς και με το ψευδώνυμο Άλκης Κρόνης, συνεχίζει, σε πλήρη διαύγεια, να αρθρογραφεί. Απλά το έντυπο μηνιαίο μέσο που ίδρυσε, μετατράπηκε σε ηλεκτρονικό (ιστοσελίδα) με την ονομασία φυσικά «Κωνσταντινούπολις».
Επικοινωνήσαμε με τον ευγενέστατο, και δηλωμένο, όπως αυτοχαρακτηρίζεται φίλο της Κύπρου, για τυχόν περισσότερα στοιχεία γύρω από το παλιό και ξεχασμένο απ’ όλους κομμάτι του για τους αγνοούμενους. Με αφορμή βέβαια για το θέμα και τα τελευταία στοιχεία της «Αφρίκα» του Σενέρ Λεβέντ, με τα οποία βρήκαμε σημαντικές συμπτώσεις. Μπορεί οι αριθμοί των αιχμαλώτων που αναφέρονται στο δημοσίευμα της «Κωνσταντινούπολης», του Φεβρουαρίου του 1981, να φαίνονται υπερβολικοί, όμως ας θεωρηθεί ως κοινό σημείο με τις επισημάνσεις του Λεβέντ τα εκατοντάδες θύματα των αιχμαλώτων της τουρκικής θηριωδίας.
Ο κ. Λαμπίκης εξέφρασε πρώτα την απογοήτευσή του για το σοβαρότερο ίσως θέμα της κυπριακής τραγωδίας, που συνάντησε, κατά την έκφρασή του, την παντελή αδιαφορία όλων των πολιτικών, όλων των κυβερνήσεων. «Να σας πω ότι είστε ο πρώτος από την Κύπρο που ενδιαφέρθηκε για το δημοσίευμα αυτό;», προκάλεσε και την δική μας απορία για την επιδειχθείσα απάθεια.
Στο ερώτημα μας για την πρόθεσή του να αποκαλύψει, έστω και σήμερα, τις πηγές του ο κ. Λαμπίκης μας απάντησε. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα, μόνο που εκείνες οι πηγές έχουν πλέον …στερέψει. Τα στοιχεία τα κατείχα έχοντας πρόσβαση στα αρχεία του Γενικού Πρόξενου της Πόλης Θεμιστοκλή Χρυσανθόπουλου. Ο Χρυσανθόπουλος έχει πεθάνει, αλλά διετέλεσε κι επικεφαλής Τμήματος του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Δεν είναι δυνατόν να μην υπήρξαν κι εκεί σημαντικά στοιχεία και πληροφορίες. Αλλά σας επαναλαμβάνω. Κανείς από τις ελληνικές κυβερνήσεις, κι αυτές της Κύπρου, ενδιαφέρθηκε μέχρι τώρα».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου