Θέλουν να μας σώσουν ή να μας κατaπον...

Θέλουν να μας σώσουν ή να μας κατaποντίσουν;

 

       Τα μέτρα, που εξήγγειλε ο κ. πρωθυπουργός, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, είναι το εξωφρενικό τίμημα που καλείται να πληρώσει ο λαός μας στους ευρωπαίους εταίρους μας, για  την  ελπίδα –όχι όμως και τη  βεβαιότητα- ότι θα μας προσφέρουν πολιτική στήριξη, ώστε  να πάψουμε να είμαστε βορά των διεθνών τοκογλύφων.

      Πρόκειται για μέτρα, που απορρέουν μίσος, αλαζονεία και απεριόριστη περιφρόνηση για όλους εμάς που θα τα υποστούμε, χωρίς και να πείθουν στο ελάχιστο, ότι θα είναι αποτελεσματικά. Και  όσο εμείς πανικόβλητοι υποχωρούσαμε, τα μέτρα αυτά γινόταν όλο και σκληρότερα, πιο απαιτητικά, πιο βασανιστικά, πιο αιματηρά και, κυρίως, πιο άδικα. Στο μάτι του κυκλώνα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι στο σύνολό τους.  Αλήθεια, δικαιολογούμαστε  να βαυκαλιζόμαστε ακόμη για την ύπαρξη έστω και στοιχειώδους αλληλεγγύης στους κόλπους της ΕΕ; Και είναι λογικό να εξακολουθούμε  να  επενδύουμε  στην ειλικρίνεια των προθέσεών των εταίρων μας  να μας βοηθήσουν;

     Τα  στραγγαλιστικά μέτρα που μας έχουν επιβληθεί, και που η κυβέρνηση έκρινε ότι όφειλε να  αποδεχθεί δεν είναι, απλώς,  απάνθρωπα αλλά είναι και τραγικά αναποτελεσματικά. Τα μέτρα αυτά θα καταστρέψουν κάθε προοπτική ανάπτυξης της οικονομίας, θα εξαθλιώσουν ένα συντριπτικά μεγάλο τμήμα του λαού, θα εκθρέψουν άγρια αντιευρωπαϊκά αισθήματα, και θα συντρίψουν κάθε ίχνος  κοινωνικού μας ιστού.

      Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη του νομίσματος. Δηλαδή, σε πείσμα της υπεροπτικής σιγουριάς που εκπέμπει η κυρία Μέρκελ, και όχι μόνο, είναι πολύ αμφίβολο αν, παρά τη σταύρωση της Ελλάδος, θα επέλθει νηνεμία στο κερδοσκοπικό μέτωπο. Και είναι ακόμη πιο αβέβαιο  το αν η κυρία Μέρκελ και οι ομοιόβαθμοί της θα είναι σε θέση να το αναχαιτίσουν. Η μικρή μας χώρα που δεν είναι παρά το κερασάκι σε  μια τεράστια τούρτα, δεν είναι αρκετή για να ικανοποιήσει τους  κερδοσκόπους. Οι τελευταίοι, που δεν είναι ανώνυμοι, αλλά πρόκειται για μεγάλες και γνωστές τράπεζες της υφηλίου, θα εξακολουθήσουν πιθανότατα να επιτίθενται, εκ περιτροπής, και σε άλλες χώρες. Πράγματι, όλα πια  δείχνουν ότι η κερδοσκοπία της ώριμης παγκοσμιοποίησης επιλέγει ως θύματά της  ολόκληρα  κράτη, μια και η απομύζησή τους  είναι σαφώς πιο αποδοτική, σε σύγκριση με  τις χρηματιστηριακές φούσκες μεμονωμένων  δραστηριοτήτων.

     Τα πολύ σημαντικά προβλήματα της οικονομίας μας, που υπήρχαν και πριν από την έλευση της λαίλαπας  των μέτρων, θα μπορούσαν να συνοψιστούν στις κορυφούμενες ανισότητες κατανομής του εισοδήματος, που περιόριζαν τις βασικές ροπές για κατανάλωση και επένδυση, ενθάρρυναν τον παρασιτισμό και τη διαφθορά, γενίκευαν το δανεισμό και πλούτιζαν τους φορολογικούς παράδεισους. Σωτήριο, συνεπώς, μέτρο για την έναρξη της οικονομικής μας ανόρθωσης, θα ήταν η γενναία αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων. Τα νέα μέτρα, ωστόσο, βαθαίνουν με εγκληματικό τρόπο  τις ανισότητες.

      Και να σκεφθεί κανείς το πόσο απλό  και απόλυτα εφικτό θα ήταν  ένα διαφορετικό σχήμα, σχετικά με την αντιμετώπιση των χρεών μας. Αν, πράγματι, οι εταίροι μας ήθελαν να μας βοηθήσουν είναι εκπληκτικό το πώς τους διέφυγε το αυταπόδεικτο. Δηλαδή, ο διπλασιασμός του χρόνου χάριτος, από 3 σε 6 χρόνια, για τη μείωση του ελλείμματός  μας κάτω από το 3% του ΑΕΠ.

             Δυστυχώς, η θλιβερή συμπεριφορά των εταίρων μας, απέναντί μας, σε συνδυασμό και με την έντονη δραστηριότητα των τοκογλύφων πανικόβαλε τους έλληνες αρμόδιους, έτσι που «κατάπιαν» το φρικώδες αυτό πακέτο μέτρων, παρόλο ότι  αρχικά  ήταν ολοκληρωτικά αντίθετοι, και  παρόλο ότι  γνώριζαν το πόσο καταστρεπτικό θα είναι για την Ελλάδα.

     Έτσι φθάσαμε σε αδιέξοδο, και δεν θα είμαστε μόνοι. Η παραμονή σε θέσεις-κλειδιά των υπεύθυνων, για την έλευση της κρίσης, φανατικών  νεοφιλελεύθερων  θα ήταν αδύνατο να μην έχει συνέπειες.

 

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Πρ. Πρύτανης και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη

delimar@uom.gr

www.delivanis. com