Παραθέτουμε κατωτέρω σημαντικό άρθρο του Βαλκανολόγου/Ιστορικού κ. Μάρκου Τέμπλαρ.
Με εκτίμηση,
Supreme President of the
Pan-Macedonian Association (USA)
E-mail: ninagatz@comcast.net
Tel: 603-742-0466
FAX (603) 617-2977.
Web: http://www.macedonia.info/
Η Συνθήκη του Σεν Ζερμαίν-αν-Λεϊέ του 1919 και η Επίσημη ονομασία των Σκοπίων
Ευρωπαϊκή Ένωση: Δυο Μέτρα και δύο Σταθμά στο Θέμα της Ονομασίας
Του Μάρκου Τέμπλαρ
Στο Δίκαιο των Επιχειρήσεων, ο κανόνας nemo dat quod non habet σημαίνει πως κανείς δεν μπορεί να δώσει αυτό που δεν έχει. Ο κανόνας αυτός ισχύει όταν ένας πωλητής προσπαθεί να πείσει κάποιον ότι έχει δικαιώματα σε περιουσία που ο πωλητής στην πραγματικότητα δεν έχει. Η αρχή αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη εξέταση. Ο κανόνας περί κλοπιμαίων ισχύει ακόμη και όταν ο καλόπιστος αγοραστής δεν γνωρίζει ότι ο πωλητής δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την συναλλαγή. Έτσι, εφόσον τα εμπορεύματα έχουν κλαπεί, ο αγοραστής δεν γίνεται ιδιοκτήτης, ακόμη και αν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η περιουσία έχει κλαπεί. Επομένως το πρόσωπο που δεν είναι ο ιδιοκτήτης του εμπορεύματος ή της περιουσίας και που κατά συνέπεια είναι ένας κλέφτης, δεν μπορεί να μεταφέρει τα κλοπιμαία σε άλλο πρόσωπο εκτός αν έχει την άδεια από τον πραγματικό ιδιοκτήτη. Το ίδιο ισχύει και στο Διεθνές Δίκαιο.
Η νομική υπόσταση κάθε χώρας αναγνωρίζεται ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Στην περίπτωση της διαφωνίας στο θέμα του ονόματος μεταξύ Σκοπίων και η Ελλάδας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δέχτηκε, επειδή η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε ότι το όνομα Μακεδονία, τα παράγωγά του, και οτιδήποτε έχει να κάνει μ' αυτό – από ιστορικής, κοινωνικής, ακόμα και πνευματικής πλευράς-ανήκουν στην Ελλάδα κληρονομικά, ότι τα Σκόπια δεν μπορούν να φέρουν το ίδιο όνομα χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη του ονόματος. Δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης δεν επιτρέπει σε καμία άλλη χώρα να μεταχειριστεί το όνομα, τα Σκόπια έπρεπε να βρουν άλλο όνομα και παράγωγά του για τη χώρα τους. Θεωρώντας τα κράτη νομικά πρόσωπα «κατά πλάσμα δικαίου» τα προαναφερθέντα μπορούν να εφαρμοστούν σε σχέσεις μεταξύ τους. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, εφ' όσον η Ελλάδα επέμενε, συμφώνησε στην έκδοση ψηφισμάτων που αποτελούν νομικά έγγραφα.
Το Ψήφισμα 817/93 προτρέπει τα μέρη να συνεχίσουν να συνεργάζονται για να καταλήξουν σε ταχεία επίλυση της διαφοράς τους, ενώ οι δύο χώρες πραγματοποιούν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, με στόχο την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στο ζήτημα του ονόματος. Σύμφωνα με το ψήφισμα 817 (1993), τα Σκόπια αποδέχτηκαν να χρησιμοποιούν την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή «ΠΓΔΜ». Η Ενδιάμεση Συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ εξηγεί τη σχέση των δυο χωρών ως προς το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνεται κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων.
Οι Σκοπιανοί διεκδικούν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού το οποίο κατά τη γνώμη τους παρέχει τη δυνατότητα να αποκαλούν τη χώρα τους, ό,τι αυτοί θέλουν. Το δικαίωμα της αυτοπροσδιορισμού ισχύει όσον αφορά την ανεξαρτησία μιας χώρας ιδιαίτερα όταν το ίδιο όνομα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα άλλων ανθρώπων. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1991, τα Σκόπια άσκησαν το δικαίωμα αυτό, το οποίο δεν προσφέρθηκε ποτέ στην Κύπρο από τις Βρετανικές κατοχικές δυνάμεις.
Τα Σκόπια έχουν κινηθεί νομικά εναντίον της Ελλάδας με τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και σύμφωνα με την κατηγορία η Ελλάδα έπεισε δήθεν άλλες χώρες-μέλη ότι τα Σκόπια δεν έχουν συμμορφωθεί προς το πνεύμα των καλών γειτονικών σχέσεων. Το θέμα όμως είναι πως τα Σκόπια δεν είχαν ζητήσει να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως FYROM, αλλά ως «Μακεδονία» επικαλούμενα εσωτερικές συνταγματικές ρυθμίσεις. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, «καμία χώρα δεν μπορεί να επικαλεσθεί εσωτερικές συνταγματικές ρυθμίσεις για να αποφύγει τις διεθνείς υποχρεώσεις της». Το γεγονός είναι ότι καμιά οργάνωση, καμιά χώρα, και κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να αναγκάσει την Ελλάδα να εγκαταλείψει τα εθνικά δικαιώματα της, τα εθνικά συμφέροντα, και την εθνική της ασφάλεια, όπως η ίδια τα αντιλαμβάνεται.
Οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ και των χωρών της ΕΕ θεωρούν πως η διαφωνία εκ μέρους της Ελλάδας για τ' όνομα της ΠΓΔΜ είναι γελοία, αν και ήταν οι ίδιες χώρες που είχαν τρομοκρατηθεί από το όνομα Γερμανική, στερώντας έτσι από τους Αυστριακούς τη δική τους καταγωγή. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι πως το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν είναι ο φορέας που έχει δημιουργήσει προηγούμενο, αλλά βρέθηκε προηγούμενο στην Συνθήκη Ειρήνης του Σεν Ζερμαίν-αν-Λεϊέ του 1919, η οποία έλαβε χώρα λίγους μήνες μετά τη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών. Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την παραίτηση του Κάιζερ, τον Νοέμβριο του 1918, η Προσωρινή Εθνική Συνέλευση της Αυστρίας που αντιπροσώπευε το νέο κράτος που ονομαζόταν Republik Deutschösterreic, δηλαδή «Γερμανο-Αυστριακή Δημοκρατία» αποτέλεσε την Προσωρινή Κυβέρνηση της Γερμανικής Αυστρίας. Οι σύμμαχοι φοβούμενοι μελλοντικές επιπτώσεις της ένταξης της λέξης Γερμανικής στον τίτλο της νέας δημοκρατίας επέμεναν πως η Αυστρία πρέπει να αλλάξει το όνομά της, εξαλείφοντας τον όρο «Γερμανική». Έτσι, σύμφωνα με τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης του Σεν Ζερμαίν-αν-Λεϊέ, που υπεγράφη στις 10 Σεπτεμβρίου 1919, η Αυστρία φέρει τον τίτλο Republik Österreich, δηλαδή Δημοκρατία της Αυστρίας. Ο δικτυακός τόπος του Αυστριακού κοινοβουλίου εξηγεί λεπτομερώς τους λόγους και τους φόβους των Συμμαχικών Δυνάμεων, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η Αυστρία δεν θεώρησε πως αυτοί οι φόβοι ήταν σοβαροί.
(http://www.parlament.gv.at/EN/AP/PA/TURN/GESCH_6/Gesch6_Republic-E_Portal.shtml ).
Η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι χώρες, που τώρα βρίσκουν τη θέση της Ελλάδας στο θέμα του ονόματος γελοία, ήταν οι ίδιες ακριβώς χώρες που τρομοκρατημένες από τις συνέπειες, αντιπαρατάχθηκαν στον όρο «Γερμανική Αυστρία» στον τίτλο της νέας δημοκρατίας.
Στις 17 Οκτωβρίου 1919, τέσσερις ημέρες μετά που η Συνταγματική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε τη συνθήκη, το όνομα του κράτους άλλαξε σε «Δημοκρατία της Αυστρίας». Οι συνέπειες της αλλαγής του ονόματος, το οποίο οι Σύμμαχοι επέβαλαν στην Αυστρία, ήταν το γεγονός που διαμόρφωσε τα οποιαδήποτε παράγωγα του ονόματος.
Αντίθετα, η ΠΓΔΜ όχι μόνο αγνόησε το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 817, αλλά και ξεκίνησε ενεργή εκστρατεία έντονης διπλωματικής πίεσης και μάλιστα πολλάκις ψευδόμενη πως δεν υπάρχουν διαφορές πλέον και ότι η Ελλάδα δέχτηκε άλλες χώρες να αποκαλούν το νέο κράτος «Μακεδονία», όπως είναι η περίπτωση της αναγνώρισης της Γουατεμάλας. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι καινούριοι φίλοι τους, όπως η περίπτωση της Κένυας, προωθούν τα Σκόπια. Τα Σκόπια επέστρεψαν ακόμη και έγγραφα πίσω στον αποστολέα, διότι το όνομα της χώρας τους ήταν «Μακεδονία», όπως στην περίπτωση της Ουγγαρίας. Το γεγονός είναι πως η αρχή nemo dat quod habet αγνοήθηκε παντελώς από την ΠΓΔΜ και συμπεριφέρεται λες και δεν έχει καμιά απολύτως ευθύνη.
Οι ενέργειες του Μακεδονισμού αύξησε μέρα με τη μέρα τον εθνικισμό των Σκοπίων στο υψηλότερο επίπεδο που μπορεί κανείς να φανταστεί. Η «Μακεδονική» προσευχή η οποία γράφτηκε και παρήχθη από τον Niche DIMOVSKI, αντιπρόεδρο του Παγκόσμιου Μακεδονικού Συμβουλίου, παρουσιάστηκε από την εθνική τηλεόραση (π.χ. MTV) της ΠΓΔΜ σύμφωνα με την οποία ο Θεός λεει στους «Μακεδόνες», «[α]πό σας, τους Μακεδόνες, απόγονους των Μακεδόνων δημιούργησα τη λευκή φυλή. Οτιδήποτε εκτείνεται μέχρι την θάλασσα της Ιαπωνίας προήλθε από το δικό σας γονίδιο». Επιπλέον, στην προσευχή ο Θεός είπε στο ποίμνιό του καλώντας όλους τους λευκούς στον πλανήτη Μακεδονοειδείς. http://74.125.93.132/search?q=cache:HXaaTcDVpAoJ:www.balkaninsight.com/en/main/blogs/16190/+%22macedonian+prayer&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=us . Μέχρι σήμερα κανένας αξιωματούχος της ΠΓΔΜ, ή της διασποράς της έχει καταδικάσει αυτό το ρατσιστικό βίντεο εννέα λεπτών http://www.youtube.com/watch?v=9ITEdiSBl3Y&feature=related (Η τελευταία πρόσβαση έγινε στις 11 Φεβρουαρίου 2010).
Εκτός της προπαγάνδας των «υποδουλωμένων Μακεδόνων», η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ δημοσίευσε βιβλίο ιστορίας που φέρει τον τίτλο «Μακεδονικός Στρατός» που περιλαμβάνει την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας και ένα Στρατό που συνδέεται με την δική τους αντίληψη εδάφους των στη Μακεδονία. Για να είμαστε ακριβείς η Στρατιωτική Ακαδημία της ΠΓΔΜ χρηματοδότησε το βιβλίο, κατά του οποίου η Ελλάδα υπέβαλε διαμαρτυρία, η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ το απέσυρε μεν, αλλά τώρα προσφέρεται προς πώληση από τον συγγραφέα. Ταυτόχρονα, οι Σλάβοι μαθητές και γενικά η νεολαία βομβαρδίζονται συνεχώς με ανθελληνική προπαγάνδα μέσω των σχολικών βιβλίων τους. Και όλα αυτά χωρίς τα Σκόπια να έχουν αποδειξει την δήθεν κληρονομιά της Μακεδονικότητας τους.
Ο πόλεμος των Νήσων Φώκλαντ άρχισε εξαιτίας παρόμοιων Αργεντινών δημοσιευμάτων που εμφάνιζαν τη νοοτροπία των Αργεντινών ως κράτος που ενθάρρυνε επίθεση σε Βρετανικό έδαφος. Μια ολόκληρη γενιά μαθητών είχε διδαχτεί ότι οι Νήσοι Φώκλαντ, δηλαδή οι Μαλβίνες, ήταν έδαφος της Αργεντινής. Η κυβέρνηση είχε επίσης εκδώσει ακόμη και γραμματόσημα, ανακηρύσσοντας τα νησιά ως περιοχή της Αργεντινής Δημοκρατίας. Αργεντινοί χάρτες χαρακτήριζαν τα νησιά ως «κατεχόμενα εδάφη».
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ευρύτερο από την απλή ονομασία Μακεδονία. Οι Σλάβοι της ΠΓΔΜ, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες, έχουν αλλάξει τα ονόματα των δρόμων σε αρχαία Μακεδονικά (δηλαδή σε ελληνικά), έχουν καταπιαστεί σε μια φοβερή δράση ανέγερσης αγαλμάτων αρχαίων ηρώων και κτίζουν ηρώα δίδοντας τους ονόματα αρχαίων Μακεδόνων βασιλέων (δηλαδή ελληνικά). Ένα άλλο παράδοξο γεγονός είναι ότι παρόλο που ισχυρίζονται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, αλλά τον θεωρούν απόγονο του μυθικού ήρωα Ηρακλή, κρύβοντας το γεγονός ότι ο Hercules είναι το Ρωμαϊκό όνομα του μυθικού ήρωα Ηρακλή ο οποίος ήταν σίγουρα Αχαιός, δηλαδή Έλληνας. Η τελευταία γελοία πράξη που παραμένει είναι να αλλάξουν τη δική τους γλώσσα σε «αρχαία Μακεδονική» (δηλαδή στη γλώσσα του Κατάδεσμου της Πέλλας) η οποία ήταν Βορειοδυτική Δωρική διάλεκτος με Αιολικά στοιχεία.
Αντί οι ξένες κυβερνήσεις να πιέζουν τα Σκόπια να σταματήσουν τις παραβιάσεις του κειμένου και του πνεύματος της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, πιέζουν την Ελλάδα με πρόσχημα την πολιτική αστάθεια των Σκοπίων! Έχουν ξεχάσει ότι η αδιαφορία των Σκοπίων για την υπογραφή τους έχει γίνει το modus operandi της χώρας; Τα Σκόπια έχουν κάνει το ίδιο και με τη Συμφωνία της Οχρίδας, συμβάλλοντας έτσι στη δική τους αστάθεια. http://www.rieas.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=678&catid=17&Itemid=74
Απορώ εάν οι ίδιοι αξιωματούχοι θα υπόγραφαν συμβόλαιο με μη φερέγγυο άτομο γνωρίζοντας πολύ καλά ότι διαπραγματεύεται με κακή πίστη, παραβιάζοντας την pacta sund servanda (οι υποσχέσεις πρέπει να εκπληρώνονται); Οι ξένες κυβερνήσεις παραβιάζουν την αρχή nemo dat quod habet γιατί παραμένουν αδιάφορες μη θέλοντας να δουν τα επικείμενα προβλήματα που θα δημιουργήσουν, αποδεχόμενες την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξισώνουν πολιτικά το θύμα (Ελλάδα) με τον θύτη (Σκόπια) και στη συνέχεια παρέχουν βοήθεια στον κλέφτη να κρατήσει τα κλοπιμαία, τα οποία είναι το όνομα Μακεδονία, με τα παράγωγά του, ποδοπατώντας την αρχή nemo dat quod habet, ενώ η Αθήνα παραμένει σιωπηλή. ΓΙΑΤΙ; Ίσως η Αθήνα είναι αυτή που είναι απρόθυμη να σκεφτεί έξω από το κουτί και κατά συνέπεια να συνδέσει τις τελείες.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου