Ένα γράμμα..Μια αρκετά καλή απάντηση προς κάθε γερμανό και όχι μόνο

Μια αρκετά καλή απάντηση προς κάθε γερμανό και όχι μόνο .

Θ.Γ

 

Liebe Deutschen...(27/2/2010)

Αγαπητέ Χανς, Γκέοργκ, Πέτερ, Φρανς, αγαπητή Χάνα ή Ούλρικε.
Απευθύνομαι σε σένα είτε είσαι άνδρας, είτε γυναίκα, είτε γκέι. Μου αρκεί να είσαι αυτό που λέμε μέσος Γερμανός πολίτης. Ο συνεπής φορολογούμενος, ο μισθωτός, ο δημόσιος υπάλληλος, ο μικροεπιχειρηματίας, ο ανήσυχος μικροκαταθέτης. Αν είσαι μέλος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας σου, αυτή η επιστολή δεν σε αφορά. Σταμάτα εδώ. Αυτό είναι ανάμεσα σε μένα, τον μέσο Έλληνα και αυτόν, τον μέσο Γερμανό.

Μαθαίνω λοιπόν ότι τα έχετε πάρει στο κρανίο με μας. Δεν είστε οι μόνοι, βεβαίως. Αλλά, αν η εικόνα που μεταδίδουν τα ΜΜΕ της χώρας σας είναι πραγματική, θα πρέπει σχεδόν να μας μισείτε. Ή τουλάχιστον να μας περιφρονείτε βαθιά. Υποψιάζομαι πώς δημιουργήθηκε αυτή η εικόνα για μας, για όλη την ελληνική κοινωνία. Από τη στιγμή που ξέσπασε ο παγκόσμιος σάλος για τα greek statistics και μεταμορφωθήκαμε σε «απατεώνες της Ευρώπης», οι ρεπόρτερ της χώρας σας με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές απαθανατίζουν τα πειστήρια του εγκλήματος: κότερα στις μαρίνες, νυχτερινά κέντρα με νεοέλληνες στο τσακίρ κέφι, καφετέριες γεμάτες το πρωί, χλιδάτα μέγαρα και πολυτελή αυτοκίνητα στα ακριβά μας προάστια. Διότι εκτός από «απατεώνες» γίναμε και τεμπέληδες της εύφορης Ευρώπης.

Μερικά από ΜΜΕ της χώρας σου, εκτός από αυτή την παραπειστική εικόνα που αγνοεί ότι ένας στους 4 κατοίκους της χώρας μου ζει κάτω από το ευρωπαϊκό όριο φτώχειας, προσθέτουν ως καρύκευμα και αρκετά χοντροκομμένα ψέματα: για παχυλούς μισθούς στο Δημόσιο, για ψηλές συντάξεις, για γενναιόδωρα επιδόματα ανεργίας… Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Όπως μπορείς να διαπιστώσεις ανατρέχοντας στα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε., το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι περίπου το μισό από το δικό σας. Το ίδιο ισχύει και για τον μέσο μισθό και για τις συντάξεις. Είμαστε η προτελευταία χώρα στην ευρωζώνη σε μισθούς και συντάξεις, τα δε επιδόματα ανεργίας – για τους λίγους ανέργους που τα παίρνουν- φτάνουν στο κολοσσιαίο ποσό των 450 ευρώ! Αυτό το τελευταίο ίσως καταλαβαίνεις τι σημαίνει, τα τελευταία πέντε χρόνια που εφαρμόζεται στη Γερμανία η μεταρρύθμιση Hartz 4, ισοπεδώνοντας και τα δικά σας επιδόματα ανεργίας. Αλλά γι' αυτό δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες. Όπως δεν φταίνε και για το γεγονός ότι οι πολιτικές και επιχειρηματικές ηγεσίες της χώρας σου ακολούθησαν εδώ και μια εικοσαετία μια πολιτική πίεσης των μισθών σας γιατί αυτό εξασφάλιζε πλεονεκτήματα και πλεονάσματα. Πλεονεκτήματα όχι δικά σου, αλλά της ολιγαρχίας του πλούτου. Έχεις ακούσει την άποψη ότι τελικά, για την απειλή χρεοκοπίας της Ελλάδας και άλλων χωρών της ευρωζώνης τελικά φταίει η εμμονή της ελίτ της χώρας σου να συμπιέζει τους μισθούς σας; Διότι εφόσον έχουμε κοινό νόμισμα δεν νοείται να έχουμε ανταγωνιστικές οικονομικές πολιτικές. Και αν υποθέσουμε ότι εμείς, ως ελληνική οικονομία, είμαστε πρόβλημα γιατί ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας, εσείς γίνατε επίσης πρόβλημα του ευρώ γιατί οι ηγεσίες σας σάς επέβαλαν να ζείτε κάτω από τις δυνατότητές σας. Κι οι δυο όψεις του νομίσματος κακές είναι. Κι εμείς κι εσείς γίναμε φτωχότεροι, εμείς σε μια καταχρεωμένη χώρα, εσείς σε μια ακόμη πλουσιότερη χώρα.

Απ' ό,τι έχω καταλάβει βγάζεις φλύκταινες στην ιδέα ότι μπορεί η χώρα σου να κάνει κάτι για τη σωτηρία της Ελλάδας. Σε κατανοώ. Κι εγώ θέλω να ξέρω πού πάνε τα λεφτά μου ως φορολογούμενου. Και ξέρω ότι κατά βάση πάνε για να πληρώνονται τα τοκοχρεολύσια του υπέρογκου χρέους μας. Πληρώνουμε το νταβατζιλίκι των δανειστών μας και τη μνημειώδη ανικανότητα των πολιτικών και οικονομικών μας ηγεσιών να υπηρετήσουν ένα στοιχειώδες όραμα για την οργάνωση της χώρας, πέρα από τις ανάγκες της τσέπης τους, της ματαιοδοξίας τους και των εμμονών τους. Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά του προβλήματος. Η άλλη είναι οι εταίροι μας στην Ε.Ε. Πολλοί από τους οποίους μια χαρά βολεύτηκαν με την αβελτηρία της ελληνικής ελίτ. Λέτε, για παράδειγμα, ότι η χώρα μου είναι ένα μικρό βασίλειο της μίζας. Σωστό. Αλλά, η μίζα έχει δύο μέρη, έχει τον δωροδόκο, έχει και τον δωρολήπτη. Και στο τελευταίο πολύκροτο σκάνδαλο που απασχολεί το πολιτικό σύστημα της χώρας μου, ο δωρολήπτης ήταν προφανώς Έλληνες πολιτικοί, αλλά ο δωροδόκος ήταν μια γερμανική εταιρεία, η Siemens, τα μαύρα ταμεία της οποίας πληρώνεις, άθελά σου, κι εσύ. Αλλά, πώς ακριβώς τιμώρησαν οι αρχές της χώρας σου τη Siemens;

Ακόμη και στο θέμα του υπέρογκου ελληνικού χρέους, δεν σου φαίνεται παράξενο ότι το μεγαλύτερο μέρος του το αγοράζουν οι τράπεζες της χώρας σου, οι ίδιες στις οποίες εσύ έχεις εμπιστευθεί τις οικονομίες σου για τις οποίες δικαίως ανησυχείς; Μήπως τελικά ήταν μια επικερδής δραστηριότητα για τις γερμανικές (και όχι μόνο) τράπεζες να βυθίζουν την Ελλάδα σε όλο και μεγαλύτερο χρέος και ν' αγοράζουν αφειδώς ελληνικά ομόλογα; Το γεγονός ότι το μισό και πλέον τρισ. ευρώ που έχουν επενδύσει στο χρέος των «προβληματικών» της ευρωζώνης, των PIIGS όπως μας αποκαλείτε, είναι σήμερα προβληματικό ουδόλως τις απαλλάσσει από τη ληστρική εκμετάλλευση των πιο αδύναμων χωρών της Ε.Ε. στο οποίο πρωταγωνίστησαν μαζί με αμερικανικές τράπεζες με τις οποίες σήμερα μπορεί να έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Αγαπητέ Χανς, αγαπητέ Πέτερ, αγαπητή Ούλα, αγαπητή Χάνα. Θα σου μιλήσω τώρα για τον θεμελιώδη μύθο που σας έχει κάνει καχύποπτους, αν όχι εχθρικούς, απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Οι πονηροί Γερμανοί πολιτικοί κολακεύουν την φυσιολογική αντίδρασή του στο ενδεχόμενο να «πληρώσεις εσύ την ελληνική κρίση», υποστηρίζοντας ότι η χώρα σου έχει ήδη δώσει πολλά μέσω των κοινοτικών κονδυλίων στην Ελλάδα. Πολλά, που τα περισσότερα πήγαν και στράφι (πράγμα που είναι αλήθεια). Είναι αλήθεια λοιπόν ότι η χώρα μου έχει πάρει μέσω των ΚΠΣ περίπου 46 δισ. ευρώ στην τριακονταετία της ευρωπαϊκής της εμπειρίας. Πράγμα που θα ήταν σκάνδαλο αν δεν είχε ανταποδώσει κάτι. Έδωσε και με το παραπάνω. Μόνο το εμπορικό έλλειμμα στις ελληνογερμανικές συναλλαγές αυτής της τριακονταετίας να υπολογίσει κανείς θα διαπιστώσει ότι είναι σχεδόν το διπλάσιο των κοινοτικών επιδοτήσεων. Κι ακόμη μεγαλύτερο είναι το συνολικό μας εμπορικό έλλειμμα με το σύνολο των εταίρων στην ευρωζώνη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα χρήματα που δόθηκαν σαν ενισχύσεις στην Ελλάδα (και η γερμανική μερίδα του λέοντος) μεταφράστηκαν σε πολλαπλάσια οφέλη για τους εταίρους μας. Πολύ απλά, για να έχει η χώρα σου πλεονάσματα, για να διατηρεί τα σκήπτρα του μεγαλύτερου εξαγωγέα στον κόσμο, κάποιοι έπρεπε να έχουν ελλείμματα. Αυτό συνέβη και με μας. Γίναμε ένα σούπερ μάρκετ γερμανικών προϊόντων. Αεροπλάνα, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα, υποβρύχια, αυτοκίνητα, ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια…Είμαστε καλοί πελάτες σας και σαν κράτος και σαν νοικοκυριά. Κι αυτό σημαίνει ότι εσείς έχετε δουλειές στα εργοστάσια και κανονικά θα έπρεπε να έχετε χαμηλότερη ανεργία και ψηλότερους μισθούς. Αν αυτό δεν συμβαίνει, δεν φταίμε εμείς. Θα 'πρεπε να τα βάλετε με τ' αφεντικά σας που «εξυγιαίνουν» με αθρόες απολύσεις και με συμπίεση μισθών την κερδοφορία τους.
Κι εμείς δεν έχουμε παράπονο. Είστε κι εσείς καλοί πελάτες, μόνο που αγοράζετε τα προϊόντα μας πολύ πιο φθηνά. Και σε κάθε περίπτωση δεν συγκρίνεται ένα ελληνικό γιαούρτι με ένα υποβρύχιο. Όσο για τη «βαριά βιομηχανία» μας, τον τουρισμό, ξέρω ότι κάθε χρόνο 2 εκατομμύρια από σας τιμάτε τα καλοκαίρια μας, τον ήλιο και τη θάλασσά μας. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί δυο εβδομάδες διακοπές στην Ελλάδα κοστίζουν σ' έναν Γερμανό σχεδόν τα μισά απ' ό,τι κοστίζουν σ' έναν Έλληνα;

Αγαπητέ Γερμανέ πολίτη, είμαστε σ' ένα κρίσιμο σημείο, μια πολύ επικίνδυνη συγκυρία. Κινδυνεύουμε κι εσύ κι εγώ να κυλίσουμε σ' έναν επικίνδυνο εθνικισμό απ' τον οποίο κανείς μας δεν θα βγει ωφελημένος. Αυτός ο «πόλεμος» που έχει ξεσπάσει στην πραγματικότητα δεν είναι δικός μας. Πάνω στο κουφάρι της ενιαίας Ευρώπης που ποτέ δεν υπήρξε ενιαία, παίζονται παγκόσμια παιχνίδια απληστίας και ηγεμονίας που δεν μας αφορούν. Έχεις κι εσύ, και πολύ περισσότερο οι γονείς κι οι παππούδες σου, την εμπειρία του πώς λύνονταν στον 20ο αιώνα οι μεγάλες κρίσεις χρέους (κι όχι μόνον αυτές). Με πόλεμο. Κανονικό. Με απίστευτο όλεθρο. Δεν το λέω για να σου ξύσω την πληγή, να θυμίσω τις ευθύνες της χώρας σου στο μεγάλο μακελειό των δύο παγκοσμίων πολέμων. Αλλά είναι μια πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι ότι η χώρα μου όχι μόνο δεν αποζημιώθηκε για όσα υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ίσως η μόνη), αλλά τιμωρήθηκε κι όλας. Με έναν εμφύλιο, μια μακρά περίοδο αυταρχικών καθεστώτων και ξένων επεμβάσεων, πολιτικές διώξεις, προσφυγιά, μετανάστευση, μια δικτατορία, μια εθνική τραγωδία στην Κύπρο. Σ' όλα αυτά υπήρχε πάντα μια αποδεδειγμένη ανοχή, αν όχι και συνενοχή, των κατά τα λοιπά φίλων και εταίρων. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν μ' αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερες πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες απ' αυτές που μας έφεραν στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Εν κατακλείδι, αγαπητέ Χανς, αγαπητή Χάνα, θέλω να πω ότι κι εγώ κι εσύ είμαστε θύματα της ίδιας απάτης, του ίδιου μύθου που υποσχόταν μια Ευρώπη αλληλεγγύης και ευημερίας, μια οικονομία με ευκαιρίες για όλους, μια οικογένεια εθνών και κοινωνιών που θα συγκλίνουν προς τα πάνω. Ζούμε το ακριβώς αντίθετο. Με πρόσχημα την ενοποίηση παλιότερα, την χρηματοπιστωτική κρίση πέρσι, την κρίση του χρέους σήμερα, παρακολουθούμε την κατεδάφιση δικαιωμάτων και κεκτημένων για τα οποία κάποτε ο Γερμανός ήταν περήφανος και ο Έλληνας θα ήθελε πολύ να μιμηθεί. Γιατί να την παρακολουθούμε απλώς, αντί να προσπαθούμε να την αποτρέψουμε; Σ' αυτό το στόχο πρέπει να είμαστε μαζί. Τις αντιθέσεις και τον κανιβαλικό ανταγωνισμό των ελίτ δεν πρέπει να τις κάνουμε δικό μας πόλεμο.

Αυτά τα λίγα, αγαπητέ Πέτερ, αγαπητή Ούλα. Κι είσαι πάντα ευπρόσδεκτος στην Ελλάδα να απολαύσεις τα μόνα αγαθά που διαθέτουμε σε αφθονία, ήλιο, θάλασσα, πολιτισμό-που ξέρω ότι σε συναρπάζει περισσότερο κι από μας- και καλή καρδιά.

Υ.Γ. Ελπίζω να μη σου χαλάσει τις διακοπές η εικόνα μιας κατηφούς και φτωχότερης Ελλάδας. Διότι εν τω μεταξύ, από το live your myth in Greece, έχουμε κυλίσει στο live your misery in Greece, όπως διάβασα σ' ένα πικρόχολο σύνθημα της απεργιακής διαδήλωσης της Τετάρτης.
Με εκτίμηση

ΚΙΜΠΙ